Tadeusz ŁAPIŃSKI (1928 - 2016), Figura osiowa, ok. 1958

olej, płótno; 76 x 61 cm;
sygn. p. d.: T. ŁAPIŃSKI.
Lit.: Tadeusz Łapiński. Przestrzeń nieskończona, [katalog wystawy monograficznej], Gliwice 2007, s. 16.

Ukończył malarstwo w pracowni Artura Nachta-Samborskiego oraz litografię u Józefa Pakulskiego w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1955 roku. Po studiach, w ramach wymiany artystycznej Związku Polskich Artystów Plastyków, wyjechał do Jugosławii, zwiedził Niemcy, Austrię, Francję i Włochy. W 1960 roku artysta wysłał zestaw prac na konkurs International Biennial of Prints zorganizowany w Muzeum Sztuki w Cincinati w USA i dostał I Nagrodę. Trzy lata później, w ramach programu "Artist in Resident", Łapiński znalazł się w Pratt Graphics Center w Nowym Jorku.
W Ameryce poznał Marka Rothkę, od którego przejął przekonanie o decydującym wpływie podświadomości na wszystko, co robimy. Takie podejście miało znaczenie dla dalszej działalności Łapińskiego. "Moja sztuka jest sztuką podświadomości" ? mawia artysta. W końcu lat 60. XX wieku artysta osiedlił się na stałe w Stanach Zjednoczonych. W 1972 roku podjął pracę na Uniwersytecie Maryland jako wykładowca. W 1983 roku uzyskał stopień profesora zwyczajnego. W Stanach Zjednoczonych artystę reprezentowały takie galerie, jak: Kennedy Galleries, Weintraub Gallery i Art Fair Gallery. Przez ponad sześćdziesiąt lat sztuka Łapińskiego ewoluowała w granicach światowych nurtów i ruchów artystycznych, poszukując własnego języka i wyrazu. (mnk.pl)