Szabla francuska, oficerska, wz. 1822, w pochwie

stal, mosiądz, drewno, skóra; dł. głowni 92 cm, dł. całk. 106,5 cm, krzywizna 3 cm, dł. w pochwie 110 cm.
Francja, 2 poł. XIX w.
Głownia stalowa, obustronnie szlifowana w szerokie zbrocze i bruzdeczkę a la Montmorency; grzbiet szeroki. Jelec tarczkowo-kabłąkowy z dwoma obłękami (ślady złocenia?). Na tarczce od przodu, z wierzchu - palmetka; na obłękach - gałązki lauru. Rękojeść drewniana, obciągnięta skórą; z 16 karbami, brak oplotu. Owalna, wypukła głowiczka, kapturek krótki zdobny gałązkami lauru i rozetką. Pochwa stalowa, z dwiema ryfkami z brajcarkami. Takimi szablami posługiwała się jeszcze Błękitna Armia gen.
Józefa Hallera.