Małgorzata KALINOWSKA (ur. 1989), Bez tytułu, z cyklu: Przekleństwa cielesności, 2014

assemblage, płótno; 100 x 70 cm

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, uzyskała dyplom z malarstwa w 2014 r. pod kierunkiem dr hab. Anny Królikiewicz oraz aneks ze sztuki włókna, pod opieką dr Agaty Głowackiej-Zielińskiej. W 2011 r. ukończyła Universidad de Salamanca w Hiszpanii. Laureatka nagród w konkursach: Ogólnopolskim konkursie Artystyczny indeks Hestii (2008); Najlepsze Dyplomy Akademii Sztuk Pięknych (2014). Nominowana
do tegorocznego 12. Konkursu Gepperta.
Brała udział w wystawach m. in.: w ramach mobilnej galerii sztuki GALERIANKA na IAF Warsaw (2016) Bliżej ciała, BWA Tarnów (2016); Układ ciała, Ośrodek Działań Artystycznych w Piotrkowie Trybunalskim (2015); Podskórnie, Galeria Centralne Oko, Poznań (2015); (Nie) dotykaj! Haptyczne aspekty sztuki polskiej po 1945 roku, CSW Toruń (2015); Młode Malarstwo. Dyplomy 2014, ASP Gdańsk (2015).

„Moje prace to ucieleśnienie moich lęków, obaw, traum, czasem fantazji… Niektórych jestem świadoma i potrafię je nazwać, a inne „wychodzą” ze mnie dopiero, gdy zaczynam tworzyć. Zaczynam tworzyć, kiedy czuję, że coś za długo we mnie siedzi. Siedzi w głowie i w ciele. Sprawia dyskomfort, uciska i mam ochotę się tego pozbyć. Proces twórczy bywa czasem nieprzyjemny. Wymaga ode mnie czasu, skupienia, zajrzenia w głąb siebie i wyciągnięcia tego, na co nie zawsze mam ochotę patrzeć i sytuacji, których nie chcę ponownie przeżywać.
Nie lubię mówić o tym, co mnie boli. Co za tym idzie, nie lubię opowiadać o swoich pracach. Wolę, by mówiły one same za siebie i… za mnie. Tworzenie okazuje się dla mnie najlepszym sposobem, by nazwać i uporządkować swoje myśli.
Tworzę z perspektywy mojego ciała i mojej prywatności. Staram się wydobyć na powierzchnię to, co głęboko ukryte. Sztuka ma dla mnie znaczenie terapeutyczne. Proces twórczy przynosi mi ukojenie na poziomie ciała, ducha i umysłu. Swoje refleksje zapisuję za pomocą różnych technik, z których najbliższymi są mi collage i assemblage”.