Bronisław Kierzkowski (1924-1993), NR 41, 1985 r.

olej/płótno, 80 x 80 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: B. Kierzkowski | 1985 | 41 [ w kółku ] | 80 x 80 |

Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi pod kierunkiem W. Strzemińskiego (1946-57), następnie w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie (1947-50) oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1950-51), gdzie obronił dyplom. Prowadził pracownie malarstwa na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (1963-75) oraz w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1975-78), a także pracownię rysunku na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1978-88). Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1987 roku. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i zagranicą. Brał udział w sympozjach artystyczno-naukowych w: Elblągu (1965), Puławach (1966), Zielonej Górze (1967) oraz Aalborg (1967), gdzie tworzył konstrukcje przestrzenne ustawione w przestrzeni miejskiej.

Prezentowana praca jest charakterystyczna dla twórczości artysty z lat 80-tych. Ukazuje zainteresowanie siatką rastra i kolistymi formami, za pomocą których Kierzkowski bada zjawiska wizualne zbliżone do założeń op-artu. Dzięki budowaniu napięcia między płaskim, zróżnicowanym tłem, a ruchem okręgów obraz staje się ciekawym przykładem badania zjawiska ruchu w sztuce polskiej II połowy XX wieku. Jednocześnie nawiązuje do wykonywanych w latach 50-tych i 60-tych kompozycji fakturowych. Artysta był jednym z prekursorów malarstwa materii.