II Rzeczpospolita Polska (1918–1939), Medal na pamiątkę Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu, 1929, projektu Stefana Rufina Koźbielewskiego, Warszawa; Aw: Kompozycja z symboli przemysłu i rolnictwa, wyżej Orzeł państwowy, POWSZECHNA WYSTAWA KRAJOWA - POZNAŃ - 1929 ROK; Rw: Mapa Polski z naniesionymi miastami i siecią rzek, W DZIESIĄTĄ ROCZNICĘ ODRODZENIA POLSKI / 1918 - 1928; na obrzeżu nabita punca srebra i znak mennicy; Strzałkowski 630; srebro, 55.2 mm, 85.20 g. Z okazji dziesięciolecia odzyskania niepodległości, w 1929 roku, zorganizowano w Poznaniu Powszechną Wystawę Krajową. Odbyła się ona w dniach 16 maja – 30 września. Pierwsze posiedzenie Komitetu Organizacyjnego odbyło się 24 stycznia 1927 roku. W tym samym roku przedstawiono pierwszy kosztorys wystawy, opiewający na 11.5 miliona złotych oraz ogłoszono konkurs na oficjalny plakat imprezy. Podstawę PWK stanowiła infrastruktura Międzynarodowych Targów Poznańskich, do której dobudowano wiele nowych budynków. Łączna powierzchnia wystawy wynosiła 65 ha i była podzielona na pięć stref, w których umieszczono 32 działy tematyczne. W czasie otwarcia wystawy zwiedziło ją ok. 4.5 miliona osób, w tym ok. 1.000 dziennikarzy z 30 krajów. Przy okazji wystawy powstał największy w międzywojennej Polsce lunapark z największą w Europie zjeżdżalnią wodną, jedną z największych w ówczesnej Europie kolejką górską czy 20-metrowym wodospadem. Do transportu wewnątrz PWK zakupiono we Francji 20 podwozi z napędem akumulatorowym, co wyeliminowało transport spalinowy i zanieczyszczenie powietrza na terenie imprezy. Prócz tego przeprowadzono pierwszą w dziejach polskiej radiofonii transmisję meczu piłkarskiego (Warta Poznań przeciwko Philipsowi Eindhoven), rozegrano pierwszy w Polsce międzynarodowy mecz z udziałem polskiej reprezentacji hokeja na trawie i zorganizowano pokazy ratownicze różnych formacji.
