BARCLAI Jan (Barklay) syn Wilchelma (ur. 1582 - 1621).
WYSZYŃSKI Walerian (1684-1754), tł.
ARGENIDA PO ZAWARTYCH Z POLIARCHEM ŚLUBNYCH KONTRAKTACH Z PRZEDŹIWNYCH PRZYPADKOW WYBAWIONA, W KSIĘDZE DRUGIEY Z ŁACIŃSKIEGO IĘZYKA NA WIERSZ POLSKI PRZETŁUMACZONEY DO PODŹIWIENIA ŚWIATU PODANA PRZEZ X. WALERYANA WYSZYŃSKIEGO SZKOŁ POBOŻNYCH KAPŁANA ROKU PAŃSKIEGO 1743.
Wilno 1756, Drukarnia J. K. M. WW. XX. Franciszkanów, str. [24] 713, format:
"Dedykacya do Alexandry hr., z XX. Czartoryskich Sapieżyney, podkanclerzyney W. X. Lit. — Powiedziano tam, że X. Wyszyński wtorą księgę Barclaiusa na wiersz polski przełożył. W dedykacyi jest nieco genealogii i pochwał hr. Waldsteinów i Sapiehów. W przedmowie do czytelnika stoi, że praca Wyszyńskiego była w manuskrypcie w publicznej Warsz. bibliotece, skąd ją wydobył Załuski refer. koron. i że nakład podjął podkanclerzy W. X. Lit. Michał Ant. Sapieha, wojew. Podlaski, a to po zgonie Wyszyńskiego († 10 Listop. 1754). Wydanie uskuteczniono w tym formacie, jak pierwsza część Argenidy tłoczona w Lipsku.
Kraszewski Wilno IV. 281. mylnie edycyą dzieła tego mieści pod r. 1753. W rękopisie Przyłęckiego zaś jest data 1757.
Kontynuacyą Argenidy (czy tylko 3-ciej części?) wydał Lud. Bugnot po łacinie jak o tem świadczy Jöcher Gelehr. Lex. 1750. I. 1478. — Pars II. et III. (wydane Francofurti apud Fratres Anbrios 1626 i 1627. w 8ce, str. 585 i 360.) wyszły prozą pod firmą Barclaiusa. Autor nie wymieniony. W dedykacyi Części II. królowej angielskiej podpisał się autor literami A. M. D. M. — W Części III. dopiero mówi, że Barclaia: ausus est continuare gallica quidem lingua. Simodo Argenis illa Barclajana non ipsa Venus est. Emisit is superiori anno (1626) secundam Argenidis partem. Secundam illam Argenidis partem, a me in latinum sermonem conversam inscripsi. Gnarus, castis emptoribus prostare Argenidem Barclajanam. Gallis autem hunc Mouchembergii laborem gratum fuisse, quod tam celeriter post II dum librum, tertium quoque in lucem emisit. Więc i ta część tłumaczona z francuskiego. — Wyszyński część II. i III. znacznie skrócił i prozę ustroił w rymy. — Grässe Trésor I. 291. autorowi daje na imię Theander Bugnotius i zna edycyą kontynuacyi tylko z r. 1664 do 1669.
Widocznie iż Bugnotius tylko tłumaczył Argenidę, a to z powodu, iż autor podpisany A. M. D. M. powiada, że: ausus est continuare gallica lingua. Jakoż istnieje francuska edycya: La seconde partie de l'Argenis composée en français par M. de M. XI. Livr. Paris 1625. w 8ce, (tj. Mouchemberg). To tłumaczono na łacińskie we Frankfurcie 1626—7. O czem Brunet I. 651. powołując się na Nicerona XVII. i XX." Estreicher.
John Barclay (ur. 28 stycznia 1582 w Pont-?-Mousson, zm. 15 sierpnia 1621 w Państwie Kościelnym) – szkocki poeta i satyryk. Autor romansu Euphormionis Satyricon (1603–1607) nawiązującego do utworu Petroniusza, utworu Icon sive descriptio animorum (Obraz charakterów), polemiki Pietas (1612)[3], Apologia pro se[4] i Parenesis (1617)[5] oraz alegorycznej powieści Argenis.
Rzadkie!
TWARDA OPRAWA SKÓRZANA Z EPOKI
Stan DB/ okładka podniszczona, otarcia, naddarcia, ubytke jednego narożnika, wpisy piórem w epoce, k. z charakterystycznymi przebarwieniami [foxing]
