MIĘDZYRZECZ, STĘSZEW, PIŁA, KĘPNO. Sprawozdanie Towarzystwa Ogniowego dla Wielkiego Księstwa Poznańskiego za pierwszy semestr 1824 r. Dokument w języku niemieckim, opublikowany w Poznaniu 30 sierpnia 1825 r. Zawiera rozliczenia finansowe składek na ubezpieczenia ogniowe i wydatków na likwidację szkód wywołanych przez pożary w miejscowościach Wielkiego Księstwa Poznańskiego.
Od 1 I 1824 do 30 VI 1824 pożary wybuchały w 25 miejscowościach Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Każda spalona nieruchomość została wymieniona i oznaczona nazwiskiem właściciela, lub przez wymienienie funkcji publicznej. Największy pożar wybuchł 18 IV 1824 w Międzyrzeczu, spłonęło prawie 200 posesji. Wszyscy pogorzelcy zostali wymienieni z imienia i nazwiska. Z analizy nazwisk wynika, że Międzyrzecz był typowym żydowskim sztetlem. Zmieniło się to po uzyskaniu przez Żydów w kolejnych dziesięcioleciach pełni praw obywatelskich w Prusach, dających prawo do wyjazdu do zachodnich części kraju. Sprawozdanie o tyle istotne, że jest ważnym źródłem dla analizy struktury demograficznej Międzyrzecza przed tymi wyjazdami, w stanie ukształtowanym jeszcze za czasów I Rzeczypospolitej. Ogień w mniejszym stopniu spustoszył także miejscowości Stęszew (15 pogorzelców), Piła (22 pogorzelców), Kępno (8 pogorzelców). W pozostałych poszkodowanych przez ogień miejscowościach pożary nie miały zbiorowego charakteru.
RZADKIE I WAŻNE ŹRÓDŁO M.IN. DO DEMOGRAFII WIELKIEGO KSIĘSTWA POZNAŃSKIEGO, str. 23, stan bdb.
