Dukat, 1559, Wrocław; Aw: Pięciopolowa tarcza herbowa m...

Ferdynand I (1527–1564), Dukat, 1559, Wrocław; Aw: Pięciopolowa tarcza herbowa miasta Wrocławia, w otoku legenda i data; Rw: Postać św. Wacława stojącego na wprost, w otoku legenda; Fr. 455, F.u.S. 3431; złoto, 3.55 g; lekko gięty, ale ładnie zachowany, duże lustro mennicze.
W 1360 roku cesarz Karol VI nadał miastu Wrocław przywilej bicia złotych monet, w zamian za 2/3 zysku z tej działalności. W 1517 roku miasto wyjednało wznowienie przywileju na 10 lat, zaś sześć lat później przywilej został bezterminowo przedłużony. Ludwik Jagiellończyk, by wspomóc miasto, zubożone wojną handlową z Polską, zrzekł się udziału w zyskach z emisji. Rada Miejska, niezwłocznie po otrzymaniu przywileju, uruchomiła nowy warsztat zajmujący się przetopem i emisją monety złotej, bitej na stopę węgierską. W 1526 roku, w bitwie pod Mohaczem, zginął Ludwik Jagiellończyk. Spowodowało to przejście ziem śląskich w ręce Habsburgów. Rada miejska, korzystając z zamieszania, nadal nie odprowadzała stosownego podatku. Okazało się jednak, że nowy władca zamierza prowadzić twardą politykę fiskalną. By ułaskawić władcę, Rada wyemitowała dzieięciodukatówki, które przekazała Ferdynandowi I podczas jego pobytu we Wrocławiu. Od 1529 roku władze Wrocławia czyniły starania, by uzyskać zgodę na bicie złotych monet na stopę reńską zamiast dotychczasowej węgierskiej. Mimo tego, czeskie władze wydawały wyraźny zakaz zmiany stopy menniczej. Mimo to, w 1531 i 1534 roku, Rada Miejska wyemitowała goldguldeny na stopę reńską. Niewielka emisja prawdopodobnie miała podkreślić samodzielność miasta jako emitenta. W 1546 roku, na żądanie stanów śląskich, Ferdynand I zrównał śląski system monetarny z czeskim, co dodatkowo potwierdził w traktacie praskim z 1549 roku. Ordynacja augsburska, wprowadzona dziesięć lat później, ostatecznie ujednoliciła stopę menniczą obowiązującą na terenie cesarstwa.