Zdjęcie J. Kiepury sprzed Bazaru w otoczeniu witających z lewej: E. Kujaciński (1938 lub 1939). Film Photo-News. Właść W. Bilażewski. Poznań ul. Ogrodowa Nr 12 i Dąbrowskiego 9/11 II p; wym.: 170x110 mm; stan bdb;
Edward Kujaciński rozpoczął pracę w Bazarze w 1915 r. Zmobilizowany w tymże roku do Reichswehry, do pracy wrócił w 1919 r. Mianowany w 1922 r. dyrektorem Bazaru, a rok później wybrany przez wspólników na członka zarządu. Dzięki niemu Bazar w II RP utrzymał swoją renomę. Stał w rankingu hoteli wyżej, aniżeli Hotel Europejski w Warszawie.
O tłumie znakomitych gości nie trzeba przypominać. Wśród nich był Jan Kiepura, który po raz pierwszy zawitał do Bazaru w 1927 r. Między znakomitym śpiewakiem a E. Kujacińskim zawiązała się osobista zażyłość. Poniekąd interesowna ze strony J. Kiepury, bo swoje zamysły związane z budową własnego hotelu – Patrii – chciał oprzeć na doświadczeniach Bazaru. W wywiadach dla prasy poznańskiej podkreślał, że chętnie przyjeżdżał do Poznania, nawet gdy nie koncertował, bo miał w nim wielu oddanych przyjaciół. E. Kujaciński jeździł na zaproszenie J. Kiepury do Krynicy. Mieszkali wówczas w uzdrowisku Lwigródek. E. Kujaciński doradzał przy wyborze działki, tworzył kosztorys budynku, określał funkcje przyszłego hotelu, a także podpowiadał wybór firm wyposażających Patrię w meble. Oczywiście wielkopolskie. Miał od J. Kiepury ofertę porzucenia Bazaru i objęcia Patrii. Kiepura zmagał się z nieterminowością wykonawców w wyniku słabego nadzoru. Przełożyło się to na wzrost kosztów inwestycji o 100%: z 1 mln zł do 2 mln zł. Przedwojennych oczywiście. Tak czy inaczej kwota zawrotna.
