Titi Livii Patavini Historiarum, Ab urbe condita, Libri qui supersunt XXXV recensuit J. N. Lallemand Tomus V. Parisiis Typis Barbou, via Mathurinenfium MDCCLXXV. [Tytusa Liwiusza z Padwy Dzieje Rzymu od założenia miasta księgi XXXI - XXXV opracowane przez J. N. Lallemanda, Paryż 1775], s. 524, wymiary 16 x 9 cm, oprawa wydawnicza, skórzana ze złotymi tłoczeniami, skóra marmoryzowana, brzegi kart barwione złotem, piękna wyklejka z papieru marmurkowego, stan zachowania - bardzo dobry.
Titus Livius (ur. 59 p.n.e., zm. 17 n.e.) – rzymski historyk pochodzący z miasta Patavium (dziś Padwa). Autor monumentalnego dzieła o historii Rzymu.
Ab urbe condita – dzieło Tytusa Liwiusza opisuje wydarzenia od założenia Rzymu aż do roku 9 p.n.e. Dzieło zatytułowane było Od założenia Miasta (łac. Ab Urbe condita) i miało objętość 142 woluminów, które powstawały i były kolejno wydawane w latach od ok. 31 p.n.e. aż do 17 n.e. (a więc przez ponad 40 lat). Analiza tekstu Liwiusza wskazuje, że poszczególne fragmenty dzieła były tworzone i publikowane przez długi okres. We wstępie do księgi XXXI Liwiusz sygnalizuje zmęczenie i przerażenie ogromem czekającej go pracy[!].
