POZNAŃ. Zarządzenie Króla pruskiego ze stycznia 1796 r. o utworzeniu w Rejencji Poznańskiej Prus Południowych ksiąg wieczystych. Wydane ono zostało na podstawie patentu z 10 VIII 1795 i 10 X 1796 o utworzeniu ksiąg wieczystych we wszystkich prowincjach Prus Południowych i Prus Nowowschodnich. Dokument dwujęzyczny polsko-niemiecki. Str. 10, folio; stan bdb.
Postanowiono, że: właścicielom dóbr przeciąg czasu 6 miesięcznego przeznaczyliśmy, w którym z tytułu swego posiedzicielstwa dóbr swoich wykazać się mają. Dalej wymieniono pytania jakie stawiać będą urzędnicy pruscy posiadaczom dóbr, z których najważniejsze było: jakim tytułem i kiedy possesor do posesji i dziedzictwa dóbr tych przeszedł i jak może tytułu tego dowieść.
Trudno kwestionować potrzebę ksiąg wieczystych. Ale w przypadku pruskiej administracji zaborczej chodziło o inwentaryzację wszystkich dóbr robioną pod jednym kątem: szukania wad prawnych w dotychczasowych tytułach do posiadania przez polskich właścicieli. Po to sprowadzono armię pruskich urzędników. Celem było przejęcie nie tylko królewszczyzn, które były nadawane przez króla w posiadanie bez pełnych praw własności, mających zbliżony status dóbr zakonnych i kościelnych, a także dóbr szlacheckich z zabałaganionym tytułem prawnym, brakiem dokumentów, itd., itd. Rozpoczęła się wielka pruska grabież w porozbiorowej Polsce.
