Aleksandra Fronc (ur. 1990 r.), Wstęgor, 2018 r.
olej na płótnie, 60 x 60 cm
Aleksandra Fronc, urodzona 10 kwietnia 1990 roku w Pabianicach, w 2014 obroniła dyplom na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w pracowni prof. Jerzego Ostrogórskiego. Mieszka i pracuje w Gdańsku, zajmuje się malarstwem, tatuowaniem oraz towarzyszeniem ludziom na ścieżkach rozwoju plastycznego.
W malarstwie olejnym zajmuje się poszukiwaniem jedności w różnorodności. Kiedy na obrazie kontrastują ze sobą rozmaite jakości plastyczne – odczuwa pełnię.
Kolorowe zderza z monochromatycznym, gęste z laserunkowym, czyste z brudnym. Raz maluj cierpliwie, wnikliwie studiując detale przy dźwiękach muzyki sakralnej, innym razem pędzel energicznie tańczy do pulsujących dźwięków afrykańskich bębnów. Lubi myśleć o swoim malarstwie jak o procesie przyłączania tego, co wykluczane, niedostrzegane, pomijane. Stąd też wiele Jej uwagi wędruje w stronę sztuki prymitywizmu, która Ją inspiruje, stymuluje do poszukiwań i przekraczania estetycznych barier.
Interesuje Ją malarska narracja oraz rezygnacja z osadzenia w rzeczywistości, prym wyobraźni, operowanie tym, co dziwne i zaskakujące, a także prowokujący do tworzenia samodzielnej interpretacji element niejasności. Gdyby Jej malarstwo było gatunkiem literackim, najbliżej byłoby mu do realizmu magicznego. Nie planuje swoich obrazów, Ona im ufa. Malując, nie analizuje ich rzeczywistej treści. Wbrew Jej świadomym zamiarom obraz rozwija się przed Nią samodzielnie, ujawniając mapę przeżyć trafniej niż jest w stanie opisać to słowami.
Twórczość Oli Fronc jest jak kolorowa pajęcza sieć rozpięta pomiędzy niepokojem a błogością, w której raz po raz błyska złota nić pogody ducha i poczucia humoru. Kieruje się pytaniem: Co jest we mnie teraz najbardziej żywe i obecne? i podąża za szeptami podświadomości. Czerpie z jej niezmierzonego bogactwa, ona mówi językiem snu i symbolu.
