Antoni Brodowski - Aukcje

Antoni Brodowski był wybitnym malarzem historycznym i portrecistą. Urodził się w Warszawie w 1784 roku i już w młodym wieku wykazywał talent artystyczny. Podczas pobytu w Warszawie, malarz Leicher i grafik Kappeller, zauważyli jego zdolności i pomogli mu je rozwinąć. Następnie o jego wykształcenie artystyczne zadbał rzeźbiarz Pink. Wczesne kształcenie Brodowskiego nie miało na celu wyłącznego poświęcenia się sztuce; w młodym wieku również sam doskonalił swoje umiejętności, bardziej jako amator niż artysta. W 1805 roku wyjechał do Francji, gdzie przez trzy lata mieszkał w Paryżu i uczył się malarstwa miniatur u specjalizującego się w tej dziedzinie Augusta. Po powrocie do kraju przez pewien czas zajmował się amatorso malowaniem miniatur, ale ten rodzaj twórczości nie odpowiadał jego większym zdolnościom, więc porzucił go i ponownie zajął się rysunkiem. Wkrótce prace Brodowskiego zwróciły uwagę znawców, a w 1809 roku Izba Edukacyjna wysłała go na koszt rządu do Paryża, gdzie rozpoczął naukę malarstwa historycznego. Pięć lat ciężkiej pracy pod okiem sławnego mistrza Gerarda uczyniło go wybitnym artystą. Również po powrocie do ojczyzny został doceniony. Na pierwszej wystawie sztuki w Warszawie w 1819 roku, oprócz kilku portretów, zaprezentował wielki obraz historyczny "Gniew Saula", który zdobył jednogłośne uznanie znawców i otrzymał najwyższe wyróżnienie. Niedługo potem został mianowany profesorem malarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1822 roku został zaproszony do grona Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Pełnił funkcję profesora do końca istnienia uniwersytetu, wnosił ogromny wkład zarówno w kształtowanie młodych artystów, jak i w ich dalszy rozwój na drodze sztuki o czystym i głębokim przekazie. Cieszył się szacunkiem i miłością swoich uczniów, zdobywając je swoją szczerością, radami i ojcowskim podejściem do każdego zagadnienia. W ciągu kilkunastu lat artystycznego życia, pomimo wielkiego zamiłowania do sztuki, głębokiego jej rozumienia i dużej wiedzy, Brodowski nie pozostawił po sobie wielu dzieł, jakich można by oczekiwać i życzyć sobie po tak wybitnym warsztacie. Być może wynikało to z jego dużej skromności, niepewności, chorobliwego pracoholizmu, a także z niekorzystnych dla artystów warunków w tamtym czasie, gdy brakowało zachęty ze strony marszandów i odpowiedniego wsparcia. Jednak jego nieliczne dzieła cechuje wyrafinowanie, czystość, poprawność rysunku i szczególnie piękna kolorystyka. Cierpienia, które go dotknęły przez długie lata, spowodowały jego przedwczesne odejście. Zmarł w Warszawie 31 marca 1832 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.

Oprócz powołania artystycznego, Brodowski był również utalentowanym urzędnikiem, najpierw w Ministerstwie Sprawiedliwości, pracując pod ministrem Łubieńskim, a następnie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych u boku ministra Mostowskiego. Jego gruntowna edukacja, intelekt i biegłość w językach otworzyły mu drogę do osiągnięcia wysokiej pozycji również w tej dziedzinie. W 1815 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława III klasy. W życiu łączył rzadkie cechy, takie jak łagodność i umiejętność radzenia sobie z osobami z wyższych sfer społecznych. Jego charakterystyczną cechą było to, że rysował prawą ręką, a malował zawsze lewą.