Jan Nepomucen Głowacki - Aukcje

Jan Głowacki to polski malarz urodzony w 1802 roku w Krakowie. Jego ojciec, Błażej, był znanym organmistrzem. Głowacki pobierał nauki w Liceum św. Anny, a następnie uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie rozpoczął naukę malarstwa pod kierunkiem Józefa Peszki i Józefa Brodowskiego. Następnie wyjechał do Pragi i Wiednia, gdzie przez trzy lata doskonalił swoje umiejętności malowania krajobrazów w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesora Steinfelda. Po powrocie do Krakowa Głowacki został nauczycielem rysunku w Liceum św. Anny oraz profesorem nadzwyczajnym malarstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rząd krakowski wysłał go również za granicę, aby kontynuował tam naukę malarstwa. Spędził czas w Wiedniu, Monachium i we Włoszech, zwłaszcza w Rzymie, gdzie przebywał przez dwa lata. Po powrocie do Krakowa w 1835 roku ponownie został profesorem rysunku w Liceum św. Anny oraz w Szkole Technicznej. Całe swoje życie poświęcił sztuce. Wykonał wiele znakomitych dzieł, które przyniosły mu sławę. Malował głównie obrazy olejne świętych, pojedyncze postacie, portrety, ale jego głównym zainteresowaniem były krajobrazy i widoki. Co roku latem wyruszał w okolice Krakowa, gdzie malował urokliwe miejsca. Jego prace odznaczają się wiernością oddawania natury, zwłaszcza w przedstawianiu górskich krajobrazów i skał. Są pełne uroku i prawdy, co przyniosło mu uznanie krytyków. Jego pejzaże cieszyły się także dużym zainteresowaniem miłośników sztuki. Głowacki tworzył także portrety w technice miniaturowej oraz akwarele, choć te z mniejszym powodzeniem. Jego obrazy zostały docenione na wystawach sztuki w Berlinie w 1838 roku oraz w Warszawie w 1841 i 1845 roku.