Szymon Czechowicz - Aukcje

Simon Czechowicz, wybitny polski malarz historyczny, urodził się w Krakowie 22 sierpnia 1689 roku. Pochodził ze zubożałej szlacheckiej rodziny, ale jego rodzicami byli Jan i Kunegunda Czechowiczowie. Po śmierci rodziców w młodym wieku znalazł opiekę u Franciszka Maksymiliana Ossolińskiego, podskarbiego nadwornego koronnego, który zapewnił mu podstawowe wykształcenie. Już w młodości przejawiał szczególne zainteresowanie malarstwem, jednak w tamtym czasie nie było łatwo zdobyć w Polsce wykształcenia artystycznego, a Simon nie miał też wystarczających środków na wyjazd za granicę. Na szczęście znalazł wsparcie u swojego dobroczyńcy, który sfinansował jego podróż do Włoch. Jako młody artysta Simon Czechowicz przybył do Rzymu, który był wówczas centrum sztuki i miejscem, gdzie można było się wzorować na wielkich mistrzach. Z całym zapałem poświęcił się nauce i doskonaleniu swojego rzemiosła. Zyskał przyjaźń i wsparcie sławnego malarza Karola Marattiego, który stał się jego przewodnikiem na początku nauki i wprowadził go na drogę sukcesu. Dzięki swojemu własnemu zaangażowaniu i badaniu arcydzieł sztuki, Czechowicz zgłębił tajniki malarstwa, rozwijał swój własny gust i wypracował wyjątkowe umiejętności. Jego prace zostały wielokrotnie nagrodzone na akademii Świętego Łukasza. Przez około 30 lat pozostawał w Rzymie, nieustannie pracując i doskonaląc swoje umiejętności. Jednak gorący klimat włoski i intensywna praca odbiły się negatywnie na jego zdrowiu, co skłoniło go do powrotu do ojczyzny. Simon Czechowicz najpierw udał się do Krakowa, swojego rodowego miasta, ale nie zatrzymał się tam długo. Przeniósł się do Warszawy, gdzie poświęcił się całkowicie sztuce, tworząc liczne dzieła aż do późnej starości. Malował głównie obrazy religijne. Wykonał wiele pięknych obrazów, które ozdobiły liczne kościoły w Polsce, na Litwie, Ukrainie. Jego dzieła można znaleźć również w prywatnych domach w kraju. W Warszawie mieszkał wraz z Łukaszem Smuglewiczem, mężem swojej siostrzenicy, w domu na Starym Mieście pod numerem 59. Był również aktywny w Wilnie, gdzie tworzył prace głównie dla kościołów jezuickich. Spędził trochę czasu w zamku podhoreckim u hetmana Wacława Rzewuskiego, który był wielkim miłośnikiem sztuki. Wykonał wiele obrazów dla hetmana, które do dziś zdobią ten zamek. W późniejszym okresie życia Czechowicz został tercjarzem zakonu kapucynów w Warszawie i kontynuował tworzenie pięknych dzieł dla kościołów kapucyńskich w Polsce. Zmarł 21 lipca 1775 roku mając 86 lat, i został pochowany w kościele kapucynów w Warszawie. Jego prace przyczyniły się do wzbogacenia polskiego dziedzictwa artystycznego i pozostają dowodem na jego niesamowitego warsztatu i oddania sztuce religijnej.

Szymon Czechowicz rzeczywiście zajmuje wiodące miejsce wśród polskich malarzy minionych wieków. Jego dzieła charakteryzują się wielkim zamiłowaniem do klasycznych wzorów sztuki. Kompozycja obrazów jest prosta, nieprzymusowa, lecz zawsze głęboko przemyślana. Zachowana jest zasada jedności, a naturalność i prawdziwość są obecne we wszystkich jego pracach. Jego rysunek jest poprawny, a koloryt wyważony, delikatny i przyjemny dla oka. Ogólne wrażenie, jakie wywołują jego obrazy, jest zachwycające, pełne uroku, harmonii i wdzięku, które przenikają serce.

Obok tych licznych zalet, Czechowicz nie jest jednak pozbawiony wad, czasami można mu zarzucić zaniedbanie w przedstawieniu draperii, które czasem wydają się ciężkie i niezgrabne. Oprócz osiągnięć jako wybitnego artysty, miał również inne zasługi dla rodzimego malarstwa. Był pierwszym Polakiem, który otworzył formalną szkołę malarstwa, czego wcześniej nie było w naszym kraju. Zaopatrzył tę szkołę w znaczną kolekcję wyborowych rycin, sprowadził modele i klasyczne odlewy rzeźb z Rzymu, udostępniając wszystko to bezpłatnie dla swoich uczniów. Nie tylko udzielał nauk, ale również utrzymywał kilku biednych uczniów ze swojego własnego dochodu. Ta szkoła rozwinęła zainteresowanie malarstwem i stała się wzorem dla późniejszych działań króla w tej dziedzinie.

Czechowicz dożył czasów panowania Stanisława Augusta, pracując prawie obok niego w Warszawie. Jest zadziwiające, że król, będący miłośnikiem i znawcą sztuk pięknych, nie doceniał wysokich umiejętności tego malarza. Wśród wielu artystów pracujących dla Stanisława Augusta, Czechowicz nie był wykorzystywany ani nie otrzymał żadnego królewskiego zlecenia. Podobno nigdy nie przekroczył progów dworu. Można to zaniedbanie tłumaczyć oceną ówczesnego gustu w malarstwie, który bardziej preferował tematy światowe i historyczne, podczas gdy Czechowicz tworzył głównie dzieła religijne i kościelne.

W życiu prywatnym Czechowicz wyróżniał się wielkimi cnótami: był pobożny, prawy, dobry, łagodny i hojny.