Ryszard Waśko (1947), Autoportret w ruchu, 1972

odbitka żelatynowo-srebrowa, papier, karton 28,5 x 28,5 cm
sygn. na przodzie; sygn., tyt., dat., na odwrociu vintage print
oprawa: passe-partout, drewniana rama, szkło
W latach 70. artysta obok filmu i wideo instalacji zajmował się fotografią, w której interesowało go problematyzowanie granic i właściwości tego medium. Zasadniczym obszarem jego doświadczeń były próby przełożenia czasu i ruchu na statyczny z natury język fotografii. Po konwencję zapisu filmowego sięgał w wieloelementowych kompozycjach fotograficznych z sekwencjami kolejnych kadrów. W pojedynczych ujęciach koncentrował się na możliwościach ujęcia ruchu, przestrzeni i czasu w nieruchomym, zatrzymanym w czasie kadrze. W cyklu Autoportret w ruchu efektem ruchu fotografowanego obiektu i manipulowania czasem ekspozycji były zniekształcenia i zamazania obrazu. W prezentowanej pracy podwojona sylwetka artysty rozmazuje się i pozostawia białą smugę na odbitce.

Prace z serii reprodukowane m.in. w: M. Kuźmicz, Ł. Ronduda, Warsztat Formy Filmowej, Fundacja Arton, Sternberg Press, Warszawa/Berlin 2017; Ryszard Waśko. Choice, Verlag der Buchhandlung Walther König, Köln 2014; Konceptualizm. Medium fotograficzne, Muzeum Miasta Łodzi, Łódź 2010.