Olga Boznańska (1865 Kraków - 1940 Paryż), Portret Pana Beyleya, przed 1921

olej, tektura, 103 × 75 cm (w świetle ramy)
na odwrocie w l. d.: 22
Do obrazu dołączona jest opinia p. dr Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej z 8 lutego 2018 roku
Pochodzenie:
– zbiory Jadwigi Bineth, Paryż
– kolekcja prywatna, Polska (od 1985)
– kolekcja prywatna, Małopolska
Opisywany:
– notatka Marii Zielińskiej z 1940 roku, Archiwum Olgi Boznańskiej w Bibliotece Polskiej w Paryżu (cytowana w opinii dr Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej)
– Maria Rostworowska, Portret za mgłą. Opowieść o Oldze Boznańskiej. Kraków 2005, s. 276
– Anna Grochowska-Angelus, Wybrane zagadnienia warsztatu Olgi Boznańskiej, „Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo” 2013, XXXVI, s. 61-71

Beyley (Belly , Bayley) był paryskim sąsiadem Boznańskiej. Z pochodzenia Amerykanin, z pasji malarz i kolekcjoner. Posiadał wiele obrazów Olgi, niektóre z nich malarka malowała na zamówienie inne natomiast kupował z wcześniejszego okresu artystki (m.in. „Portret Mizizi Ruth” malowany w Monachium w 1896 roku, obecnie zaginiony). Belly mieszkał i miał pracownię dokładnie w tym samym domu co Olga. O owym Amerykaninie jak i prezentowanym obrazie po raz pierwszy wspomniała zaprzyjaźniona z Boznańską Maria Zielińska (notatki w zbiorach Biblioteki Polskiej w Paryżu, publik.: „Portret za mgłą. Opowieść o Oldze Boznańskiej”, Kraków 2015 r, s. 276). Z pewnością Belly pozował artystce w jej pracowni, co poświadcza rekwizyt - zielona tkanina występująca w tle portretu (znana również z innych obrazów jak „Portret Julii Ginzberg” zb. MNK, „Portret Amerykanina” zb.MNK) (na podst. opinii p. Stefanii Krzysztofowicz-Kozakowskiej). Co więcej Olga przygotowywała się do namalowanie tego portretu – poprzedziła go „szkicem do portretu” z 1920 r. (w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, nr inwentarza MNK II-b-1350). Portret pana Belly, posiada wyjątkową subtelność i harmonię psychologiczną. Jak pisali z zachwytem ówcześni krytycy „portrety pani de Boznańskiej mają w sobie przenikliwą i tajemniczą intymność („Le quotidien de Paris” z 26 czerwca 1924 r, Gustave Kahm)