Tadeusz Dominik, Portret Zofii Jordanowskiej

Akwarela, papier, 58,5 x 40,5 cm (w świetle passe-partout),
sygnowany i datowany p.d.: T. Dominik 62. | N. York,
opisany na odwrocie: Portret Zosi Jordanowskiej | narysowany u niej w domu | w N. Yorku w r. 1962 | T. Dominik | Łomianki 9.III.2001.
TLONGTEXT adeusz DOMINIK (1928-2014)

W 1953 ukończył warszawską ASP, na której od 1965 prowadził pracownię malarstwa. Profesor ASP, wielokrotnie dziekan Wydziału Malarstwa. Studiował u J. Cybisa rozwijając zainteresowanie koloryzmem. Do końca lat 50. tworzył drzeworyty. W połowie lat 50. zaczął malować obrazy abstrakcyjne, zbliżone do informelu. Do lat 70. maluje ekspresyjnie i spontanicznie. Późniejsze obrazy mają bardziej wyraźną, "kontrolowaną" formę. Niezmienną inspiracją była dla artysty natura, jej kolorystyka i bogactwo form. W następnych latach równolegle z malarstwem, uprawiał tkanie gobelinów, zajmował się też ceramiką. Źródłem inspiracji są często mapy, plany miast, fragmenty przypominające graffiti. Uprawia sztukę video. Od polowy lat 90. twórczość Tomasza Dominika wzbogaciła technika komputerowa. W roku 1956 reprezentował polskie malarstwo na biennale w Wenecji. W 1973 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa. W 1979 roku otrzymał tytuł profesora. Tadeusz Dominik był jednym z najbardziej oryginalnych twórców współczesnego malarstwa polskiego i wybitnym kolorystą.