Andrzej Wróblewski (1927 Wilno - 1957 Tatry), [Góry nr 295], [Ze szkicownika Tatry II], około1953-1955

Pochodzenie
spadkobiercy artysty, po 1994
depozyt Muzeum Narodowego w Krakowie w latach 2002-2012
kolekcja prywatna, Kraków
kolekcja prywatna, Warszawa
DESA Unicum, grudzień 2019
kolekcja prywatna, Warszawa

Wystawiany
Gwasze, akwarele, rysunki Andrzeja Wróblewskiego. Inedita
Galeria In Spe, Muzeum Teatralne Teatru Wielkiego Opery Narodowej, Warszawa, 4-27 lutego 2002
Biuro Wystaw Artystycznych, Gorzów Wielkopolski, 2-31 marca 2002
Biuro Wystaw Artystycznych, Olsztyn, 11 kwietnia – 6 maja 2002
Centrum Sztuki Galeria EL, Elbląg, 10 maja – 2 czerwca 2002
Galeria Miejska Arsenał, Poznań, 6-23 czerwca 2002

Literatura
Unikanie stanów pośrednich. Andrzej Wróblewski (1927-1957), redakcja i koncepcja naukowa Magdalena Ziółkowska i Wojciech Grzybała, Warszawa 2014, wyd. Fundacja Andrzeja Wróblewskiego, Instytut Adama Mickiewicza, Hatje Cantz Verlag; poz. 142, s. 171 (il.)
Gwasze, akwarela, rysunki Andrzeja Wróblewskiego. Inedita, Galeria In Spe, Warszawa 2002, poz. 198
Andrzej Wróblewski. Wystawa pośmiertna, katalog wystawy
monograficznej, Pałac Sztuki, Kraków 1958, spis prac niewystawionych

Biogram
W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.