Antoni Tàpies (1923-2012), Kompozycja 2, 1984

oryginalna litografia barwna, 31,5 x 44,5 cm,
sygn. na kamieniu l.d.: Tàpies,
podwójna plansza (ślad złożenia), wkładka do pisma "Repères. Cahiers d'art contemporain", nr 18, Galerie Maeght, Paryż, 1984.

Malarz związany z katalońskim środowiskiem artystycznym z kręgu informelu. Znaczący wpływ na jego sztukę miał przeżyty w młodości dramat Rewolucji Hiszpańskiej. Jak sam wspomina, jego pierwsze prace z 1945 przypominały uliczne antywojenne graffiti.
Artysta przerwał studia prawnicze, aby zająć się sztuką. Początkowo inspirowała go twórczość surrealistów - Maxa Ernsta, Paula Klee, Juana Miró, interesował się filozofią wschodu. W 1950 wyjechał na roczne stypendium do Paryża, gdzie poznał Picassa. W 1953 po raz pierwszy wystawiał swoje prace w Nowym Jorku. Indywidualny styl artysta rozwinął ok. 1954, łącząc surrealizm z wykorzystaniem collage`u oraz środków nie malarskich takich jak makulatura, szmaty, słoma, odpady. Swobodna ekspresyjna forma jego abstrakcyjnych prac stawia go w rzędzie najwybitniejszych przedstawicieli informelu. Artysta miał wystawy w wielu prestiżowych galeriach i muzeach Europy i USA, m.in. w Muzeum Solomona Guggenheima w Nowym Jorku i londyńskim Institute of Contemporary Art.