Edouard Manet (1832-1883), Olympia (1863)

heliograwiura barwna, papier welinowy o wysokiej gramaturze, 31 x 23 cm (odcisk płyty), oprawiona

w passe – partout o wym. 47 x 37 cm, numerowana odręcznie ołówkiem 138/300, sygn. z płyty pod

kompozycją „Manet”, sucha pieczęć wydawcy l. d.: litera K otoczona słowami „EDITION LIMITED

CERTIFIED ARTS USA EUROPE SINCE 1998”. Dołączony oryginalny certyfikat wydawcy wydany i

podpisany przez Arte K potwierdzający zgodność numeracji limitowanej edycji.

Manet namalował Olimpię w 1863 roku a w Salonie Paryskim w Palais d’Industrie Édouard Manet

prezentuje Olimpię. Obraz przedstawia kobietę, ubraną jedynie w starannie dobraną biżuterię i

pantofelki, które delikatnie zsuwają się z nóg. Publiczność jest zniesmaczona dosadnością i

obscenicznością. Manet wywołuje skandal.

W tej purytańskiej epoce co prawda uwielbiano akty, lecz jedynie te, których nagość przypisana była

do mitologicznego lub historycznego tematu. Paryskich widzów, przyzwyczajonych do pewnych

malarskich konwenansów, oburzył również tytuł obrazu – Olimpia. Ówczesne kurtyzany, wymyślając

pseudonimy, najczęściej zapożyczały imiona z mitologii. Można więc było spotkać Delfiny, Florencje, a

także Olimpie. Pod adresem przedstawionej na obrazie modelki rzucano więc niewybredne

komentarze. Na widok płótna kobiety spuszczały wzrok i zasłaniały oczy dzieciom.

Oburzonym okrzykom sekundowali krytycy. Jules Claretie napisał: „Kpiny czy parodia, chciałbym

wiedzieć. Co znaczy ta odaliska o żółtym brzuchu, bezecny model wzięty nie wiadomo skąd, który

wyobraża Olimpię?”. W gazetach można było przeczytać, że Olimpia przypomina samicę goryla, a

także znaleźć przestrogi – „Kobiety oczekujące rozwiązania i młode panienki, jeżeli są rozsądne,

powinny wystrzegać się tego widoku”. W czyim kierunku padały te poniżające określenia? Osobą, z

której tak kąśliwie szydzono, była Victorine Meurent, ulubiona modelka Édouarda Maneta.

Meurent zaczęła pozować w wieku szesnastu lat w studiu Thomasa Couture’a. Jego studenci nazywali

ją „krewetką”. Przezwisko wiązało się z wyglądem Victorine. Była filigranowej postury i miała

mlecznoróżową karnację oraz rude włosy. Prawdopodobnie właśnie w tym studiu Meurent poznała

Édouarda Maneta, byłego ucznia Couture’a. Po raz pierwszy pozowała do jego obrazu w 1861 roku.

Była to Śpiewaczka uliczna. Rok później namalował ją w kostiumie matadora. Następnie

uwiecznił ją na Śniadaniu na trawie i oczywiście na płótnie Olimpii. Pozowała także jako Kobieta z

papugą.