Jan van der BRUGGEN, BACHANALIA

Jan van der BRUGGEN(1648/9-1690) wg Raymonda LAFAGE (1656-1684) Akwaforta, papier żeberkowy ze znakiem wodnym l.śr.: tarcza z lilią francuską pod koroną. Wym. 29,5 x 44,5 cm. sygn. na płycie l.d.: Raymond la Fagefecit, śr. ołówkiem: N 3206, p.d. na płycie: A Paris Chez Vander Bruggen rue St. Iacques au Grand Magazin C.P.R., p.d. w obrębie kompozycji: F. Erlingersc. Uszkodzenia, przerzedzenia, przetarcia papieru, ślady zagrzybienia. Rycina wg Raymonda Lafage'a nie przypomina wystawianego na aukcji jego rysunku o tej samej tematyce. Wzorowana jest bardziej na przedstawieniach misteriów dionizyjskich z udziałem bachantek i satyrów niż na obchodach Wielkich Dionizjów. Rozpasanie bachantek, szarpiących szczypcami genitalia satyrów przypomina archaiczne obrzędy, których wyuzdanie a często okrucieństwo prowadzące do okaleczenia lub śmierci uczestników spowodowały, że zostały zakazane w starożytnym Rzymie. Jednym z nielicznych elementów nawiązujących do rysunku Lafage'a jest niesiony w pochodzie owalny medalion z przedstawieniem głowy Dionizosa.

Van der Bruggen urodził się w Brukseli. W roku 1679 zapisał się do antwerpskiej gildii św. Łukasza, a dwa lata później przeniósł do Paryża, gdzie przy rue Saint-Jacques działał jako rytownik, wydawca i handlarz drukami. W legendzie wydanego przez siebie autoportretu opisywał się jako wielki wielbiciel Raymonda Lafage'a, a razem z czterema innymi grajkami wydał tekę reprodukcji jego rysunków. Nie wiadomo, kiedy dokładnie opuścił Paryż, ale od roku 1714 sygnowane przez niego ryciny pojawiały się w Wiedniu.