Joanna Kniaź-Hawrot (ur. 1980), Zarys istnienia, 2018

tusz, papier 42 x 30 cm

Urodzona w 1980 r., obecnie mieszka i tworzy w Lizbonie.
Malując intuicyjnie, bez patrzenia na zewnętrzny świat, Joanna czerpie z obrazów swej podświadomości. Pomysł rodzi się w trakcie procesu tworzenia. Świat jej postaci i obrazów mieszka w tej delikatnej przestrzeni między świadomością a snem, między naszym racjonalnym umysłem a głębokim odczuwaniem. Wpatrując się w obrazy Joanny, możemy odczuć w nich własne osobiste historie i emocje.
Od czasu ukończenia studiów (Stosunki Międzynarodowe w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie), Joanna mieszkała poza granicami Polski. Pracowała w Ambasadzie RP a następnie w Komisji Europejskiej, a w 2017 r., słuchając coraz bardziej naglącej potrzeby zmiany, przeniosła się wraz ze swym mężem i synem do Lizbony w poszukiwaniu prawdziwej siebie. Zostawiwszy za sobą poprzednie życie zawodowe, Joanna poświęciła się sztuce, która stała się jej głównym zajęciem.

Podczas tych wszystkich lat zdobywała umiejętności artystyczne w Warszawie, Brukseli i Lizbonie, gdzie ukończyła kursy malarstwa i rysunku, między innymi w Academie des Beaux Arts de Saint Josse w Brukseli. Na jej twórczość mieli także wpływ artyści w Brukseli i Lizbonie, u których pobierała indywidualne lekcje i którzy zainspirowali ją do poszukiwania własnego głosu twórczego.

Joanna zadebiutowała artystycznie w swym rodzinnym mieście Zamościu w 2018 r. indywidualną wystawą „Meandry podświadomości", w 2020 r. prezentowała swe prace w Zwierzyńcu na wystawie „Gdzieś w nas", a w 2021 r. w Defabryce w Warszawie. W Lizbonie brała dwukrotnie udział w zbiorowej wystawie „12x12", oraz dwukrotnie uczestniczyła wraz ze swym studio w dniach otwartych atelier artystów.
Poza malarstwem, pasją Joanny jest fotografia, taniec intuicyjny, psychologia i natura.


"Tematyka moich prac to barwne lub monochromatyczne projekcje moich własnych lub zasłyszanych przeżyć, niewypowiedziane emocje, zranienia, pasje i radości – wszystko to przetłumaczone na mój własny artystyczny język.
Fascynują mnie różne narzędzia wglądu w podświadomość. Do rozwiązywania plątaniny emocjonalnych schematów i uwarunkowań lubię podchodzić w sposób pozaintelektualny, przez pracę ze snami, z ciałem, intuicyjną sztukę, pisanie, taniec oraz inne środki ekspresji. Intuicyjne tworzenie jest dla mnie najbardziej naturalnym środkiem transportu, który zabiera mnie w głąb podświadomości. W swoich pracach wykorzystuję różne techniki i materiały, ale szczególnie upodobałam sobie te, które pozwalają na uzyskanie płynności i świetlistości barw, zwłaszcza różne tusze oraz pigmenty na bazie orzecha włoskiego".