Pablo Picasso (1881-1973), Para na ławce, 1995

Grafika, edycja limitowana 200 egzemplarzy, na francuskim papierze.
Każda grafika jest indywidualnie numerowana.
Napis ołówkiem l.d.: 151/200, p.d.: faksymile „Picasso”. Wymiary: 50 x 70 cm (cały arkusz)
Na dole l.d.: sucha pieczęć wydawcy
Na odwrocie opis typograficzny. 
Stan zachowania: bardzo dobry
Proweniencja:
kolekcja prywatna, Austria

Pablo Picasso urodził się w Maladze w roku 1881. Jego ojciec był rysownikiem i to on dawał mu pierwsze warsztaty i odkrył w nim talent. W wieku lat czternastu Pablo wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Wkrótce również znalazł się w Paryżu zostając członkiem francuskieh bohemy artystycznej. Przebywał następnie we Włoszech podczas działań wojennych I wojny, natomiast lata trzydzieste m.in. spędził w Hiszpanii. Pierwszą połowę lat czterdziestych Picasso przeżył w Paryżu, by zostając komunistą tamże dożyć swych lat, pod Cannes, na południu Francji. Był twórcą takich niezapomnianych dzieł jak na przykład jego „Longchamp”, czyli ekspresja form w połączeniu z jaskrawą kolorystyką. Następny był okres błękitny Picassa, w którym błękit miał za zadanie oddawać uczucie współczucia, smutku czy wzruszenia. Wystarczy tu wspomnieć pewnie o jego dziele zatytułowanym „Wezwanie. Pogrzeb Casagemasa” z roku 1901, czy też obraz „Stary gitarzysta”, popełniony w roku 1903. Później przyszedł czas na jego okres różowy i choćby obraz „Rodzina arlekina”. Czas ten jednak również przeminął dla nowego – Picasso przeżywał świat niejako na nowo, a w związku z tym jego okres prekubistyczny, stąd dzieła takie jak „Portret Kahnweilera”, „Arlekin” z roku 1915. Nie był to bynajmniej koniec ewolucji. Przeżył bowiem nawrót klasycyzmu widoczny w dziele „Kobiety przy fontannie”. Wreszcie nastał jego surrealizm przedwojenny widoczny w „Tańcu” i „Czerwonym fotelu”. Obrazy z kolei takie jak ”Masakra w Korei” z roku 1951 czy „Wojna i pokój” pochodzą już z okresu powojennego. Niektórzy dopatrują się w jego twórczości wówczas nawet manieryzmu. Zwróćmy uwagę na reinterpretacje dzieła Velaswueza „Las meninas” oraz słynne dzieło „Śniadanie w trawie”. Tymczasem Picasso oprócz tego angażował się w wyrabianie ceramiki artystycznej, czym oznaczył swój ostatni okres twórczy. Zmarł 8 kwietnia 1973 roku w Mougins. W ciągu swojego życia Pablo Picasso był w siedmiu dłuższych związkach. Miał czwórkę dzieci: Paul (z Olgą Kokhlovą, pierwszą żoną), Maya (z Marią Teresą Walter), Claude i Paloma (z Francoise Gilot, drugą żoną).