tusz, papier, 64,5 x 47 cm (w świetle passe-partout) sygnowany, datowany i opisany u dołu: S. Fijałkowski 78 / maj 78, (nieczytelny napis) 8a/78
wystawiany: wystawy indywidualne: Muzeum Okręgowe w Radomiu, 1980; Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, 2003; Muzeum Narodowe we Wrocławiu, 2003
Stanisław Fijałkowski (1922-2020) Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowniach Władysława Strzemińskiego i Stefana Wegnera w latach 1946-1951. Od 1947 roku był wykładowcą, a następnie profesorem na macierzystej uczelni. Należał do warszawskiego Klubu Młodych Plastyków i Naukowców. Reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo w 1969 roku i w Wenecji w 1972 roku. Z biegiem czasu artysta ograniczał środki wyrazu zbliżając się do minimalistycznych, subtelnych abstrakcji. Fijałkowski od początku swojej twórczości kładzie nacisk na filozoficzny i duchowy aspekt malarstwa. Jego dzieła nasycone są symboliką i traktują o sprawach dla człowieka najważniejszych. Prace Stanisława Fijałkowskiego prezentowano na ponad 500 wystawach krajowych i zagranicznych. Znajdują się w licznych zbiorach prywatnych i publicznych w Polsce i zagranicą, m.in. w: Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Albertinie w Wiedniu, Galerii Trietiakowskiej w Moskwie, w Muzeum imienia Puszkina w Moskwie, w McGrew-Hill Collection w Nowym Jorku, Tate Gallery w Londynie czy Kunstmuseum w Bochum.
