Założyciel grupy Der Blaue Reiter oraz Die Phalanx. Działał we Wchutiemasie i Bauhausie. Swoje myślenie o sztuce ugruntował w metafizycznej spekulacji, uważał, że sztuka pełni funkcję metafizyczną, że dzieło sztuki jest bramą do transcendencji. Poglądy te wyłożył w rozprawie „O duchowości w sztuce”. Interesowała go synteza sztuk.
Jeśli przyszłoby wytypować największego praktykującego teoretyka sztuki, z pewnością byłby nim rosyjski malarz, Wassily Kandinsky. Początki swojej kariery związał z założonym przez siebie ugrupowaniem artystycznym Der Blaue Reiter (z niem. Błękitny Jeździec, który często bywał tematem dzieł jego członków), zrzeszającym monachijskich przedstawicieli ekspresjonizmu. Z biegiem czasu, Kandinsky sprowadzał swoje obrazy do coraz większej syntezy kompozycyjnej oraz barwnej, pracując jednocześnie nad teoretycznymi zagadnieniami sztuk wizualnych, w szczególności kompozycji. “Legenda” głosi, że pewnego razu Wassily nie rozpoznał swojego zawieszonego do góry nogami obrazu. Zachwyciła go jednak przemyślana kompozycja dzieła, której nie zaburzała niefiguratywność – kiedy zorientował się, że ogląda swój własny obraz, zrozumiał że dobry obraz, wcale nie musi niczego przedstawiać. Dzięki temu incydentowi, w krótkim czasie powstała “Pierwsza akwarela abstrakcyjna”, praca która miała zrewolucjonizować ówczesne podejście do sztuki. (www.vivalarte.eu)
