(KRASIŃSKI Zygmunt), Irydion. (1861).

Irydion. 

Nowe wydanie. Naumburg 1861. J. J. Maurer. 8 (mała), s. [4], 257, [1], opr. pł. z epoki. 
Otarcia i niew. przybrudz. opr., podpis i pieczęcie własn., rdzawe plamki na kartach. Dramat romantyczny Krasińskiego napisany w 1835 r. w Wiedniu, a wydany anonimowo w pierwszych dniach kwietnia 1836 r. w Paryżu. Obok "Nie-Boskiej komedii" najwybitniejszy dramat autora, zaliczany do kanonu najwyższych i najciekawszych osiągnięć polskiego dramaturgii na równi z tragediami Słowackiego i "Dziadami" Mickiewicza. Pomysł dramatu narodził się podczas pobytu Krasińskiego w Petersburgu. Akcja dramatu rozgrywa się około 222 r. n. e.; podstawowym motywem jest bunt Irydiona, syna Amfilocha - przejrzysta aluzja do tragedii powstania listopadowego - będący sprzecznością między słusznym celem, jakim jest obalenie despotyzmu, a nieszlachetną motywacją jego działań (zemsta) i środkami (podstęp, bezwzględność), które do tego celu prowadzą. Tragizm bohatera wynika z podjęcia przedwczesnych działań na rzecz ważnych idei, a także oddziaływania niszczycielskiego antycznego fatum.