KRAUSHAR ALEXANDER - LOSY MIĄCZYŃSKIEGO. MARSZAŁKA KONFEDERACYI BARSKIEJ, GENERAŁA WOJSK REPUBLIKAŃSKICH ZA CZASÓW WIELKIEJ REWOLUCYI FRANCUZKIEJ (169-1793). OBRAZ HISTORYCZNY PRZEZ...Z 59 ILLUSTRACYAMI. NAKŁADEM KSIEGARNI K. GRENDYSZYŃSKIEGO, PETERSBURG 1902r., str. [8], 223, ilustr. w tekście; 23cm.
OPRAWA TWARDA PÓŁ-PŁÓCIENNA Z ZŁOCENIAMI NA GRZBIECIE, OZDOBNY PAPIER NA LICACH.
STAN Dobry, pieczątki/nalepki biblioteczne
Aleksander Kraushar, pseud. Alkar (1843-1931) – polski adwokat, historyk, publicysta, poeta, działacz kulturalno-oświatowy, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie.
Józef Miączyński herbu Suchekomnaty (1743-1793) – hrabia, starosta łosicki 1762–1778, łęczycki. Rotmistrz chorągwi pancernej (1766), generał brygady wojsk francuskich 1792 roku, wojewoda bełski.
Mając niecałe trzynaście lat, został starostą łosickim. W czasie bezkrólewia stanął po stronie Karola Radziwiłła i bił się pod Słonimiem (26 czerwca 1764 roku), z nim również uszedł za granicę. Po powrocie oddał swój głos z województwem wołyńskim na Stanisława Poniatowskiego. Przystąpił do konfederacji barskiej. Był oficerem zaopatrzeniowym konfederatów barskich w okolicach Jedlicza w 1769 r., a później został marszałkiem konfederackim województwa bełskiego. Współdziałał z Charles François Dumouriezem. 23 maja 1771 w bitwie pod Lanckoroną został pojmany przez Rosjan. Uciekł z niewoli. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z województwa czernihowskiego.
W listopadzie 1779 roku wyjechał do Paryża. W 1792 roku został dowódcą dywizji armii nadreńskiej, a następnie dowódcą lekkiego korpusu. Oskarżony o próbę pomocy Dumouriezowi w próbie przywrócenia monarchii, został zgilotynowany.
Egzemplarz z księgozbioru (pieczątki) ks. Jana Ścisławskiego (1842-1910), duchownego rzymskokatolickiego, proboszcza petersburskiej parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej, filantropa, erudyty i bibliofila.
