Pierwsze, bardzo rzadkie wydanie wierszy Lorda Byrona w przekładzie wielkiego polskiego poety i pisarza Adama Mickiewicza. Tom ukazał się w zbiorze dzieł Mickiewicza drukowanym w latach 1828–1836, składającym się z 8 tomów, ale stanowiącym, jak każdy tom tego wydania, dzieło samo w sobie. Wydanie dzieła ma ciekawą historię, która również wyjaśnia jego rzadkość. Jesteśmy w 1833 roku, a Mickiewicz jest w Paryżu. To okres gorączkowej pracy, podczas której autor pisze Pana Tadeusza i intensywnie pracuje nad uporządkowaniem przekładu wierszy Lorda Byrona. W styczniu 1833 r. Mickiewicz pisał do Odyńca, że przepisuje i koryguje „Giaura” i z tego powodu wstrzymał prace nad „Poemą Szlacheckij” (Pan Tadeusz). W kwietniu stwierdza, że praca jest gotowa do publikacji. Po raz pierwszy Mickiewicz sceduje całkowicie prawa autorskie do swojego utworu na wydawcę, być może mając na uwadze fakt, że było to tłumaczenie. Ponieważ „Giaur” to za krótki utwór, wydawca Jelowicki planuje dodać do tłumaczenia „Giaura” tłumaczenie Odyńca „Korsarza” Byrona. Mickiewicz negocjuje bezpośrednio z wydawcą, starając się o jak najkorzystniejszy kontrakt dla swojego przyjaciela Odyńca, który w międzyczasie bardzo wolno prowadzi prace. W sierpniu 1834 r. Odyniec przesłał rękopisy "Korsarza" Mickiewiczowi, który dokonał w nich poprawek. We wrześniu oba utwory dostarcza do wydawcy. Wydaje się, że w listopadzie 1834 praca została wydrukowana. Praca ukazuje się jako siódmy tom pierwszego wydania dzieł Mickiewicza, w którym znajdują się liczne pierwsze wydania Mickiewicza, m.in. Giaur i Pan Tadeusz. Utwór ukazuje się z dedykacją poety Niemcewiczowi. Słynna polska gazeta w Paryżu „Le Polonaise” ostrzega przed publikacją tomu, ale w Paryżu nie można go znaleźć. W istocie, idąc za Sygą, Mickiewicz poprosił Jelowieckiego o zachowanie wszystkich tomów w ukryciu, ponieważ po 1830 r. Cenzura tomów rosyjskich i austriackich była bardzo rygorystyczna, ponieważ Paryż był uważany za siedlisko europejskich idei rewolucyjnych i dzieło jednego z najsłynniejszych Polscy poeci wydrukowani w Paryżu, zostałby łatwo przechwycony i zablokowany przez policję. Nie wiadomo, kto z autorów lub wydawców wpadł na pomysł. Usunął strony tytułowe z większości drukowanych książek, dodając nową stronę tytułową deklarującą druk utworu we Wrocławiu (Breslau) w „U Webera i Spolki” w 1829 r., Dodając również fałszywe sformułowanie zatwierdzające cenzurę. Ponadto usunęli ostatnią stronę, na której oprócz indeksu znajdowała się również nazwa paryskiej drukarza. A więc to już nie rewolucyjny Paryż wydał tom, ale „bogobojny” Wrocław, a nie niebezpieczny rok 1835, ale cichy rok 1829, czyli rok przed powstaniami rewolucyjnymi 1830 roku. System zadziałał i tomy wkroczyły na terytorium Polski. okupowane przez Rosjan, Prusaków i Austriaków bez przechwytywania przez cenzurę. Dopiero w tym momencie wydawca i Mickiewicz zdecydowali się na dystrybucję pozostałych egzemplarzy w oryginalnej wersji.
Nieniejszy tom posiada oryginalną stronę tytułową z Paryża.
