OSSOWSKI- U PODSTAW ESTETYKI wyd. 1933

OSSOWSKI STANISŁAW

U PODSTAW ESTETYKI

Warszawa 1933, Wydawnictwo Kasy Imienia Mianowskiego-Instytutu Popierania Nauki, str. [VIII] 305, format: 17x24 cm

Spis treści:

Interpretacja w przeżyciach estetycznych

Jakości zmysłowe

Układy w przestrzeni lub czasie, nie oparte na stosunkach jakościowych

Układy barw i form przestrzennych

Organizacja tonów w muzyce

Wygląd realnych przedmiotów

Dwie rzeczywistości w sztuce

Zagadnienie realizmu

Sposób ujęcia treści i stosunek do przyjętego z góry tematu

Bezpośrednie piękno przedmiotu odtwarzającego

Wartość odtwarzanej rzeczywistości

Sztuka symboliczna

,,Harmonia między treścią a formą"

Oznaki ekspresyjne

Wyrażenie stanów psychicznych a wartość estetyczna

Dwa pojęcia ekspresji w estetyce

Przyroda i sztuka ...

Stanisław Ossowski (ur. 22 maja 1897 w Lipnie, zm. 7 listopada 1963 w Warszawie) – polski socjolog, metodolog nauk społecznych i teoretyk kultury. Profesor Uniwersytetu Łódzkiego (lata 1945-1947) i Uniwersytetu Warszawskiego (lata 1947-1963). Mąż Marii Ossowskiej. Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Jego nauczycielami byli m.in. Tadeusz Kotarbiński, Jan Łukasiewicz i Władysław Tatarkiewicz. Studiował też w Paryżu (Coll?ge de France), w Rzymie i w Londynie (m.in. u Bronisława Malinowskiego). Brał udział w wojnie 1920 roku. W okresie międzywojennym nauczyciel języka polskiego w Prywatnym Żeńskim Gimnazjum Cecylii Plater-Zyberkówny. Doktorat (Analiza pojęcia znaku, 1925) napisał u Tadeusza Kotarbińskiego na UW. Brał udział w kampanii wrześniowej. Okupację spędził we Lwowie i w Warszawie. Uczył socjologii na podziemnym uniwersytecie. Po wojnie najpierw związany z Uniwersytetem Łódzkim, od 1948 roku z UW. W 1951 roku usunięty z uniwersytetu z przyczyn politycznych. Przywrócony na fali odwilży popaździernikowej. W 1957 roku współtworzył Polskie Towarzystwo Socjologiczne, w latach 1959-1962 był wiceprzewodniczącym Międzynarodowego Towarzystwa Socjologicznego. Ossowski był jednym z największych autorytetów intelektualno-moralnych w powojennej Polsce, przyczynił się w znacznym stopniu do odbudowy znaczenia socjologii polskiej. Był przedstawicielem orientacji humanistycznej, dostrzegał zasadnicze różnice pomiędzy naukami przyrodniczymi a społecznymi. Sądził, że wszystkie zjawiska życia społecznego mają aspekt świadomościowy. Na przykład więź społeczna, szczególnie etniczna czy narodowa, jest efektem wyobrażeń i przekonań. Ich formy patologiczne takie jak rasizm czy szowinizm Ossowski zdecydowanie piętnował, chwaląc jednocześnie przejawy pozytywne takie jak patriotyzm („ojczyzna prywatna” lub „ojczyzna ideologiczna”). Przez całe życie pisał dziennik, którego fragmenty ukazały się w kwartalniku Kultura i Społeczeństwo (1983/84). W 2013 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Lipna ! 

"W pismach Ossowskiego zagadnienia stricte estetyczne ujmowane są z socjologicznego punktu widzenia. Naukowca interesowało przede wszystkim to, co empirycznie sprawdzalne, a więc zagadnienia takie jak: sposób oceny dzieła sztuki, społeczna geneza hierarchii wartości estetycznych, przedmiot jako źródło przeżyć estetycznych oraz jako „węzeł stosunków społecznych”. Poglądy filozofa na temat twórczości artystycznej znajdują swoje odzwierciedlenie w rozróżnieniu na wartości artystyczne dzieła oraz wartości estetyczne, które – zdaniem autora U podstaw estetyki – należą do zainteresowań socjologii sztuki." Źródło: Paulina Tendera, "Ossowski O Sztuce"; Estetyka i Krytyka" 25 (2/2012) D I A L O G I I D I A G N O Z Y

TWARDA OPRAWA PÓŁPŁÓCIENNA

Stan BDB