PADEREWSKI Ignacy Jan. List do krytyka muzycznego Kamila Bellaigue (1858-1930). Paryż, po 1899. Rękopis w języku francuskim, 2 str. (z czego 1 zapisana), ślady złożeń, zagięcia, rozdarcie lewego marginesu ok. 3.5 cm. Wymiary: 25 × 20,5 cm.
List będący odpowiedzią Ignacego Paderewskiego (1860-1941) na zaproszenie wysłane przez Kamila Bellaigue (1858-1930). B. był znanym krytykiem muzycznym, autorem szkiców muzycznych, pierwszym biografem Giuseppe Verdiego, redaktorem Revue des deux mondes. Nazywano go nestorem krytyki muzycznej. Był wielokrotnie wspominany w polskiej prasie z XIX i początku XX wieku, zwłaszcza przy okazji wydarzeń muzycznych. Jego znajomość z Paderewskim datuje się na rok 1888, kiedy polski muzyk i kompozytor dał sensacyjny recital w Paryżu w znanej sali koncertowej Erarda (3 marca 1888 r.). Był to jego paryski debiut i początek błyskotliwej kariery. Paderewski zachwycił wtedy publiczność między innymi utworami Chopina. Występ spotkał się z bardzo pozytywnym odbiorem krytyków. O koncercie pisały francuskie gazety na czele z Le Figaro czy Le Temps. Paderewski stał się sławny i zapraszany na francuskie salony. Otrzymywał ciągłe zaproszenia na prywatne wizyty, śniadania, obiady. Dawał prywatne recitale na arystokratycznych salonach.
Swoją bardzo pozytywną opinię o koncercie Erarda napisał właśnie Kamil Bellaigue. Zamieścił ją w Anné Musicale za rok 1888. Kilka dni później Paderewski dał w Paryżu jeszcze trzy koncerty, w tym jeden ze słynną orkiestrą Charles’a Lamoureux. Potem nastąpił cykl koncertów zakończonych ogromnymi sukcesami, m. in. we Francji, Holandii, Niemczech, Anglii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. List dotyczy czasu po maju 1899, gdyż mowa o drugiej żonie Paderewskiego. W maju 1899 pianista ożenił się po raz drugi z Heleną z Rosenów, 1. v. Górską (z pierwszą żoną Antoniną Korsakówna wziął ślub w 1880 r.; zmarła w 1881 r. po urodzeniu dziecka). Zaraz po ślubie, w czerwcu 1899 roku Paderewski koncertował w Paryżu.
Z listu wiadomo, że u Bellaigue’a miał być obecny Gustave Doret (1866-1943), szwajcarski kompozytor i dyrygent. Studiował w paryskim konserwatorium. W latach 1893-1895 prowadził w Paryżu Société Nationale de Musique. Od roku 1904 kierował orkiestrą w teatrze Opéra-Comique. W 1907 r. został jej dyrektorem muzycznym. Przyjaźnił się z Paderewskim (zdjęcia i listy przechowywane są w Muzeum Paderewskiego w Morges). Bywał u niego w Riond-Bosson i prawdopodobnie także w Paryżu, gdzie mieszkał na przemian ze Szwajcarią od czasów studiów.
W roku 1899 Paderewski nabył posiadłość Riond-Bosson w Szwajcarii, należącą niegdyś do księżnej Otranto, wdowie po Josephie Fouché, ministrze policji za Napoleona. W Riond-Bosson odpoczywał między koncertami. Gustave Doret mieszkał w okolicy i bywał u Paderewskiego na kolacjach w Riond-Bosson. Obaj znali się bardzo dobrze. Doret był jednym z autorów wstępu do pierwszej biografii Paderewskiego, która ukazała się w 1928 r. w Lozannnie autorstwa Henryka Opieńskiego – kompozytora i muzykologa, przyjaciela Paderewskiego (H. Opieński, I. J. Paderewski, Esquisse de sa vie et de son oeuvre, Lausanne 1928).
