Tuwim Julian Przy okrągłym stole / A la table ovale [Wydanie bibliofilskie]

Tuwim Julian, Przy okrągłym stole / A la table ovale, Tomaszów Mazowiecki 2007, tłumaczył na francuski Jaques Burko, wydał Zbigniew Milczarek, s. 10 [1], podobizna Stefanii Tuwim, wymiary 29,5 x 14,5 cm; okładka broszurowa, stan bardzo dobry. Bibliofilskie wydanie wiersza Juliana Tuwima, wraz z komentarzem oraz tłumaczeniem na język francuski. 

Zbigniew Milczarek - urodzony w 1971 roku w Tomaszowie Mazowieckim. Absolwent filologii polskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uczeń prof. Władysława Panasa, nauczyciel języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 13 w Tomaszowie Mazowieckim. Jest bibliofilem i wydawcą, popularyzatorem twórczości Brunona Schulza, Zbigniewa Herberta, Juliana Tuwima, Józefa Czechowicza oraz historii Drohobycza. Schulzem zajmuje się od 1992 roku. Poświęcił mu pracę magisterską (Twórczość Brunona Schulza w krytyce i badaniach literackich (1977–1994)) oraz kilka książek: Archeologia wiosennej kosmogonii (Tomaszów Mazowiecki 2004), Schulzowska kaligrafia (Tomaszów Mazowiecki 2005), Drohobyckie metamorfozy istnienia (Tomaszów Mazowiecki 2017). Jest też autorem Wieczoru poezji Józefa Czechowicza (Tomaszów Mazowiecki 2007). Jako współautor, redaktor i wydawca opublikował: Marzenie Błękitnookiego. Ułamki wspomnień o Profesorze Władysławie Panasie (Tomaszów Mazowiecki – Lublin – Drohobycz 2005), Donchichoterię Wacława Sadowskiego (Małe Końskie 2005), polsko-francuską edycję wiersza Juliana Tuwima Przy okrągłym stole w tłumaczeniu Jacques’a Burko (Tomaszów Mazowiecki 2007). Te druki bibliofilskie, zaprojektowane przez Włodzimierza Rudnickiego, dotarły między innymi do Drohobycza, Toledo, Paryża, Tokio, Belgradu, Madrytu, Lwowa i Barcelony. Od 2004 roku wielokrotnie odwiedzał Drohobycz i stał się przewodnikiem po „prowincji osobliwej”. Dedykował autorowi Sklepów cynamonowych i jego miastu rodzinnemu serie bibliofilskie „Telegramy Stamtąd” i „Miasto Marzeń” oraz wystawy: Zainstalowani na wieczność – Bruno Schulz i Drohobycz, Furtka do „miasta jedynego na świecie”, Z Warszawy do Drohobycza. Powroty Brunona Schulza do „miasta marzeń”, które były prezentowane w Tomaszowie Mazowieckim, Płocku, Warszawie i Mikołowie. Zgromadził unikatowe archiwalia dotyczące Brunona Schulza i Drohobycza. W Inowłodzu przygotował także plenerowe spektakle literacko-muzyczno-plastyczne poświęcone Tuwimowi: Piknik Tuwimowski i Wesele Tuwima (2009) oraz Rzecz Tuwimowska, inowłodzka, nasza – spotkanie kultur (2012). Swojej szkole poświęcił szkic Pięćdziesięciolecie tysiąclatki. Jubileusz Szkoły Podstawowej nr 13 w Tomaszowie Mazowieckim (Tomaszów Mazowiecki 2011). Opis za schulzforum.pl

Jacques Burko właściwie Jakub Burko (ur. 15 czerwca 1933 w Warszawie, zm. 23 marca 2008 we Francji) – francuski tłumacz z języka polskiego i rosyjskiego, inżynier chemik polskiego pochodzenia. W 1947 r, Jakub Burko wraz z matką, lek. stomatologiem, wyjechał na emigrację do Francji. We Francji, po zdaniu matury i ukończeniu Politechniki, był, między innymi, kierownikiem laboratorium chemicznego, a później dyrektorem generalnym państwowego koncernu Potasse d'Alsace, doradcą naukowym we francuskiej telewizji, autorem felietonów w tygodniku „L'eExpress” a także redaktorem pisma „Mendes France”. Przez ostatnie lata życia prowadził na Sorbonie seminarium z teorii przekładu. W latach 60 Jacques Burko znajdował się w kręgu zainteresowania polskiej Służby Bezpieczeństwa, która prowadziła przeciwko niemu Sprawę Operacyjnego Rozpracowania o kryptonimie „Bury”. SB chodziło o uzyskanie dostępu do patentu Jacques’a Burko dotyczącego anihilacji odpadów radioaktywnych.SB próbowała do inwigilacji wykorzystać – bezskutecznie, wbrew temu co pisze J. Siedlecka – przyjaciela J. Burko z lat szkolnych, pisarza Aleksandra Minkowskiego, który z pobytu u Burko napisał książkę Wyprawa na rue Lepic oraz publikował o nim eseje na łamach „Nowej Kultury” i „Literatury na Świecie”. Jako tłumacz Jacques Burko zajmował się przede wszystkim poezją. W jego przekładach ukazały się we Francji pozycje takich twórców jak Zbigniew Herbert (antologia Redresse-toi et va, Editions de la Différence, 1995; Elégie pour le départ et Rovigo, Le Passeur, 2000), Jerzy Ficowski (zbiór wierszy Tout ce que je ne sais pas, Buchet/Chastel, 2005, Déchiffrer les cendres, Est-Ouest, 2005), Julian Tuwim (La locomotive, 2001; wybór utworów Pour tous les hommes de la terre, 1993), Andrzej Szczypiorski (Jeu avec le feu, Liana Levi, 2000), Krzysztof Niemczyk (La courtisane et les poussins La Différence, 1999) czy Piotr Bednarski (Un goût de sel, 2008). W r. 2011 nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazał się w Polsce wybór wierszy Jacques’a Burko „Wątpewności” [Certidoutes”] w przekładzie Tomasza Różyckiego.