na odwrocie:
– na górnej listwie krosna napis (tuszem): Antoni Jezierski | Szkic do obrazu „Gliński przed sądem bojarów“
– obok nalepka Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (druk, tusz): TOW. PRZYJ. SZTUK PIĘKN. W KRAKOWIE | Autor Jezierski Antoni | Tytuł dzieła „Gliński przed sądem bojarów“ | Rodzaj dzieła ol. pł. Cena | Podpis autora wł. pryw. | dr. Jerzy Dobrzycki; w poprzek nalepki pieczęć: WYSTAWA | JUBILEUSZOWA | W STULECIE T.P.S.P. | ROK 1954
– na dolnej listwie krosna nalepka (tuszem): Autor Antoni Jezierski | – Gliński przed sądem bojarów | ol. pł. – szkic do obrazu | wł – Oborskich
Obraz opisany w katalogu:
– Katalog wystawy polskiego malarstwa historycznego i batalistycznego wieku XIX i XX otwartej w stulecie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie MCMLIV (wstęp prof. Karol Estreicher), Kraków 1954, s. 31. nr kat. 25b [Gliński przed sądem bojarów].
Prezentowany szkic powstał w czasie studiów artysty w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jana Matejki. Znany z zamiłowania do malarstwa historycznego mistrz, często zadawał swoim uczniom tematy z dziejów dawnej Rzeczypospolitej. Michał Gliński (1470-1534) był wybitną, ale jednocześnie tragiczną postacią, która zapisała się na kartach historii przełomu XV i XVI wieku. Wywodzący się ze zruszczonego rodu chanów tatarskich, Gliński był człowiekiem renesansu. Młodość spędził kształcąc się na zachodnioeuropejskich uniwersytetach. Sztuki wojennej uczył zaś się na niemieckim i hiszpańskim dworze. Zdobyta wiedza i doświadczenie pozwoliły mu, po powrocie na Litwę, zabłysnąć na dworze wielkiego księcia Aleksandra Jagiellończyka. Co i raz zdobywał nowe urzędy i tytuły.
Po objęciu tronu przez Zygmunta Starego, Gliński liczył na przyznanie mu – w imię zasług – buławy hetmańskiej. Tak się jednak nie stało, za namową wojewody trockiego Jana Zabrzezińskiego król odsunął go od wszelkich urzędów. To przelało czarę goryczy i skłoniło Glińskiego do przejścia na stronę władcy moskiewskiego Wasyla III i zamordowania Jana Zabrzezińskiego. Wasyl III obiecał Glińskiemu namiestnikostwo smoleńskie i wysłał go na Orszę przeciw litewsko-polskim wojskom. Kniaź Michał postanowił odkupić swoje winy i zapewnić sobie powrót na Litwę kontaktując się z polskim królem. Został jednak schwytany i wysłany przed sąd do Moskwy. Wasyl III oskarżył Michała Glińskiego o zdradę i knowania z królem Polski Zygmuntem Starym. Został za to wtrącony do więzienia, gdzie spędził 13 lat.
Antoni Jezierski (Ihrowice 1859 – Kołomyja [?] po 1905) absolwent szkoły realnej we Lwowie, następnie w latach 1878-1882 kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie studiów uzyskał stypendium im. K Zahorskiego, dzięki któremu odbył podróż po Włoszech, gdzie kopiował obrazy i freski. W latach 1884-1887 był sudentem Jana Matejki. W roku 1890 uzyskał stypendium im. M.K. Siemianowskich, dzięki któremu wyjechał do Monachium, gdzie został przyjęty w poczet studentów tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Rok później powrócił do Polski, gdzie w 1898 roku się ożenił. W 1905 roku mieszkał w Kołomyi.
