Wymiary: 58 x 49 cm
sygnowany l.d.: 'APiotrowski'
na odwrociu papierowa nalepka wystawowa Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, opisany numerem: '29.' (numer powtórzony na nalepce)
Pochodzenie
spuścizna po artyście
zbiory żony artysty, Marii Piotrowskiej
kolekcja prywatna, Trójmiasto
Wystawiany
Wystawa pośmiertna Antoniego Piotrowskiego, Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawa, 31 października - 25 listopada 1925
Literatura
Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie za 1925 rok, Warszawa 1926, s. nlb. (26, jako "Studjum")
Przewodnik No 7 po wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawa 1925, s. 20, nr kat. 91 lub 99 (jako "Studjum")
Biogram
Od 1869 r. uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W latach 1875- 1877 studiował w Akademii Monachijskiej, a w latach 1877 - 1879 był uczniem Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1885 - 1887 wyjeżdżał do Bułgarii jako korespondent - ilustrator pism angielskich i francuskich dokumentujący wojnę bułgarsko-serbską. Będąc w Bułgarii namalował cykl obrazów dla Galerii Narodowej w Sofii i zrobił karierę jako portrecista arystokracji. W 1897 i 1903 r. wyjeżdżał na Bliski Wschód, skąd nadsyłał korespondencję i rysunki z wojny grecko-tureckiej. Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, często z życia mazowieckiej wsi. Malował także obrazy historyczne, epizody z powstania styczniowego oraz portrety. Brał udział w malowaniu panoramy Berezyna.
