Przykładowa sprzedaż obrazu Carlo Dolciego w 2018 roku:
Saint Agatha
oil on canvas
5 lip 2018
Christie's
£248,750
US$328,897
Realized price
Artwork Info
Painting
50.1 x 68.3 cm
50.1 x 68.3 cm
Auction Sale
5 lip 2018
Christie's
Christie's
CARLO DOLCI
(Florencja, 1616 - 1686)
Madonna w modlitwie
Olej na płótnie, 25 x 20,8 cm
UWAGI: Wydanie katalogu prac z kolekcji Intermidiart. Certyfikat Gwarancji i Legalnego Pochodzenia. Praca niepodpisana. Świadectwo legalnego pochodzenia. Praca nieoprawiona:
Wspaniały obraz antyczny, olej na płótnie, przedstawiający modlącą się Madonnę. Prawdopodobnie temat Madonny to jedna z najpopularniejszych ikonografii w całej historii sztuki zarówno zachodniej, jak i wschodniej, znacznie częściej reprezentowana za pomocą ikonograficznego motywu Madonny z Dzieciątkiem. Madonna pojawia się od zarania średniowiecznego malarstwa i pozostaje stałym tematem tak długo, jak motywy religijne dominowały w produkcji artystycznej (tj. do XIX wieku, kiedy zaczęto wprowadzać motywy inspirowane życiem codziennym).
Jest to dzieło o wartościowym poziomie, wykazujące cechy stylistyczne typowe dla malarstwa toskańskiego, a dokładniej florenckiego, które uczyniły z niego jedną z najpopularniejszych szkół w bogatej panoramie włoskiego baroku.
Wchodząc w detal atrybucyjny, podobieństwa z dziełami mistrza Carlo Dolci (Florencja) są ewidentne, choć nieporównywalne z dziełem mistrza, do tego stopnia, że egzekucję można prześledzić wstecz do naśladowcy - działającego w następnych stuleciach - nie bez talentu.
Carlo Dolci urodził się we Florencji 25 kwietnia 1616 r., zmarł tam 17 stycznia 1686 r. Uczeń Jacopo Vignali, wykazał się rzadkim przedwczesnym rozwojem, malując kilka głów świętych w wieku jedenastu lat, a mając szesnaście malował staranną portret Bardiego (Florencja, Pitti ) i inny autorstwa ks. Ainolfo dé Bardi (z hrabią Bardi) o godnej podziwu szerokości i gotowości. Poświęcając się malarstwu religijnemu, zwłaszcza w komnatach lub kaplicach domowych, wolał przedmiot pobożności i wykonywał płaczliwe Madonny, świętych i świętych, w popiersiach i pół długości, melodramatycznych scenach męczeństwa, oddając się całkowicie drobiazgom i ospałym niuansom , i pieszczotliwa miękkość, prawie jako reakcja na kunszt, jaki wprowadzili Sustermans; używał niejasnego i słodkiego koloru, ale z sinymi cieniami w ciele, które wywodził od Vignali. Stąd sława, utrzymana prawie do dnia dzisiejszego, ale przewyższająca jego wartość artystyczną, z wyjątkiem kilku innych bardzo cennych portretów, takich jak portrety Vittorii della Rovere (Florencja, Pitti) i sir Thomasa Bainesa (właściciela Fincha w Burley-on-the-Hill), słynny fizyk, który towarzyszył ambasadorowi Sir Johnowi Finchowi we Florencji. Zawsze mieszkał w swojej ojczyźnie, pomimo wielokrotnych zaproszeń na zagraniczne sądy; i dopiero w 1672 r. został namówiony do wyjazdu na kilka miesięcy do Innsbrucka, aby wcielić się w postać Claudii Felicity, siostrzeńca Cosimo II de 'Medici, który miał poślubić cesarza. Całkowicie oddany praktykom religijnym, namalował niezliczoną ilość obrazów, w asyście córki Agnese i licznych uczniów, którzy powtarzali kompozycje w replikach rozsianych wszędzie i utrudniających odróżnienie pracy mistrza od warsztatu.
Bardzo rygorystyczna kompozycja przybiera formę piramidy, ale miękkość światła i pewna sentymentalność są typowe dla sztuki Dolciego. Pod względem kompozycyjnym wizerunek Madonny zajmuje całą przestrzeń, niewiele pozostawiając neutralnemu tłu, reprezentowanemu tu w trzech czwartych i połówkach. W rzeczywistości dziewica zostaje uwieczniona z rękami złożonymi w akcie oddania i spojrzeniem zwróconym w górę, co daje obraz niezwykłej emocjonalnej delikatności, uwydatnionej przez kierunek światła, który podkreśla jej porcelanową cerę. chromatyczne oderwanie sukienki i intensywny płaszcz Sienna.
Dzieło, wybrane na ekskluzywnej gamie chromatycznej bogatej w cenne efekty emalii, podkreślone sugestiami magnetycznych i wibrujących przejść światła i cienia, przedstawia scenę religijną zbadaną z poetycką wrażliwością interpretacyjną i sformułowaną z opisową skrupulatnością szczegółów i oszałamiającym wigorem odcienie.
Z formalnego punktu widzenia praca jest wykonana bardzo dobrze. Artysta performer pokazuje bowiem, że dysponuje wyrafinowaną techniką, która pozwala mu uzyskać naturalne oddanie tematu, wskazując na sposób malowania nadal związany ze szkołą toskańską XVII wieku.
Obraz, o którym mowa jest dobrze wykonany, o dobrej jakości wykonawczej, charakteryzujący się jasnym rysunkiem i żywą chromatyzmem. Linie podkreśla energiczny rysunek, z dość wyraźną grą światła i ciemności. Uważnie przyglądając się szczegółom, zachwyca wykonanie tego pełnego uroku dzieła, z którego wyłania się żywiołowość barw, uwaga i opisowa precyzja, niczym wspaniałe detale przybrudzonych paznokci Matki Boskiej. Zaakcentowany deskryptywizm wyróżnia obrazy drobiazgowością szczegółów, opisaną z analitycznym kunsztem i figuratywną precyzją do tego stopnia, że można je porównać - do wnikliwego studium atrybucji - do ręki utalentowanego malarza, nie wykluczając - w przypadku datowanie pracy – obok nauczyciela.
Stan zachowania płótna jest dość dobry, a powierzchnia malarska pokryta patyną. Jest kilka przemalowań, zwłaszcza w tle, gdzie jest bardzo zajęty, a po bokach płótna pojawiają się krople koloru (patrz zdjęcie). W sumie nie ma problemów natury konserwatywnej i wydaje się, że nie wymaga to dalszych interwencji. Wymiary płótna to cm. 25 x 20,8. Obraz sprzedawany jest bez ramy, choć oprawiony w nową perforowaną i złoconą ramę (wymiary ok. 47,5 x 43 x 6 cm).
POCHODZENIE: zbiór prywatny
(Florencja, 1616 - 1686)
Madonna w modlitwie
Olej na płótnie, 25 x 20,8 cm
UWAGI: Wydanie katalogu prac z kolekcji Intermidiart. Certyfikat Gwarancji i Legalnego Pochodzenia. Praca niepodpisana. Świadectwo legalnego pochodzenia. Praca nieoprawiona:
Wspaniały obraz antyczny, olej na płótnie, przedstawiający modlącą się Madonnę. Prawdopodobnie temat Madonny to jedna z najpopularniejszych ikonografii w całej historii sztuki zarówno zachodniej, jak i wschodniej, znacznie częściej reprezentowana za pomocą ikonograficznego motywu Madonny z Dzieciątkiem. Madonna pojawia się od zarania średniowiecznego malarstwa i pozostaje stałym tematem tak długo, jak motywy religijne dominowały w produkcji artystycznej (tj. do XIX wieku, kiedy zaczęto wprowadzać motywy inspirowane życiem codziennym).
Jest to dzieło o wartościowym poziomie, wykazujące cechy stylistyczne typowe dla malarstwa toskańskiego, a dokładniej florenckiego, które uczyniły z niego jedną z najpopularniejszych szkół w bogatej panoramie włoskiego baroku.
Wchodząc w detal atrybucyjny, podobieństwa z dziełami mistrza Carlo Dolci (Florencja) są ewidentne, choć nieporównywalne z dziełem mistrza, do tego stopnia, że egzekucję można prześledzić wstecz do naśladowcy - działającego w następnych stuleciach - nie bez talentu.
Carlo Dolci urodził się we Florencji 25 kwietnia 1616 r., zmarł tam 17 stycznia 1686 r. Uczeń Jacopo Vignali, wykazał się rzadkim przedwczesnym rozwojem, malując kilka głów świętych w wieku jedenastu lat, a mając szesnaście malował staranną portret Bardiego (Florencja, Pitti ) i inny autorstwa ks. Ainolfo dé Bardi (z hrabią Bardi) o godnej podziwu szerokości i gotowości. Poświęcając się malarstwu religijnemu, zwłaszcza w komnatach lub kaplicach domowych, wolał przedmiot pobożności i wykonywał płaczliwe Madonny, świętych i świętych, w popiersiach i pół długości, melodramatycznych scenach męczeństwa, oddając się całkowicie drobiazgom i ospałym niuansom , i pieszczotliwa miękkość, prawie jako reakcja na kunszt, jaki wprowadzili Sustermans; używał niejasnego i słodkiego koloru, ale z sinymi cieniami w ciele, które wywodził od Vignali. Stąd sława, utrzymana prawie do dnia dzisiejszego, ale przewyższająca jego wartość artystyczną, z wyjątkiem kilku innych bardzo cennych portretów, takich jak portrety Vittorii della Rovere (Florencja, Pitti) i sir Thomasa Bainesa (właściciela Fincha w Burley-on-the-Hill), słynny fizyk, który towarzyszył ambasadorowi Sir Johnowi Finchowi we Florencji. Zawsze mieszkał w swojej ojczyźnie, pomimo wielokrotnych zaproszeń na zagraniczne sądy; i dopiero w 1672 r. został namówiony do wyjazdu na kilka miesięcy do Innsbrucka, aby wcielić się w postać Claudii Felicity, siostrzeńca Cosimo II de 'Medici, który miał poślubić cesarza. Całkowicie oddany praktykom religijnym, namalował niezliczoną ilość obrazów, w asyście córki Agnese i licznych uczniów, którzy powtarzali kompozycje w replikach rozsianych wszędzie i utrudniających odróżnienie pracy mistrza od warsztatu.
Bardzo rygorystyczna kompozycja przybiera formę piramidy, ale miękkość światła i pewna sentymentalność są typowe dla sztuki Dolciego. Pod względem kompozycyjnym wizerunek Madonny zajmuje całą przestrzeń, niewiele pozostawiając neutralnemu tłu, reprezentowanemu tu w trzech czwartych i połówkach. W rzeczywistości dziewica zostaje uwieczniona z rękami złożonymi w akcie oddania i spojrzeniem zwróconym w górę, co daje obraz niezwykłej emocjonalnej delikatności, uwydatnionej przez kierunek światła, który podkreśla jej porcelanową cerę. chromatyczne oderwanie sukienki i intensywny płaszcz Sienna.
Dzieło, wybrane na ekskluzywnej gamie chromatycznej bogatej w cenne efekty emalii, podkreślone sugestiami magnetycznych i wibrujących przejść światła i cienia, przedstawia scenę religijną zbadaną z poetycką wrażliwością interpretacyjną i sformułowaną z opisową skrupulatnością szczegółów i oszałamiającym wigorem odcienie.
Z formalnego punktu widzenia praca jest wykonana bardzo dobrze. Artysta performer pokazuje bowiem, że dysponuje wyrafinowaną techniką, która pozwala mu uzyskać naturalne oddanie tematu, wskazując na sposób malowania nadal związany ze szkołą toskańską XVII wieku.
Obraz, o którym mowa jest dobrze wykonany, o dobrej jakości wykonawczej, charakteryzujący się jasnym rysunkiem i żywą chromatyzmem. Linie podkreśla energiczny rysunek, z dość wyraźną grą światła i ciemności. Uważnie przyglądając się szczegółom, zachwyca wykonanie tego pełnego uroku dzieła, z którego wyłania się żywiołowość barw, uwaga i opisowa precyzja, niczym wspaniałe detale przybrudzonych paznokci Matki Boskiej. Zaakcentowany deskryptywizm wyróżnia obrazy drobiazgowością szczegółów, opisaną z analitycznym kunsztem i figuratywną precyzją do tego stopnia, że można je porównać - do wnikliwego studium atrybucji - do ręki utalentowanego malarza, nie wykluczając - w przypadku datowanie pracy – obok nauczyciela.
Stan zachowania płótna jest dość dobry, a powierzchnia malarska pokryta patyną. Jest kilka przemalowań, zwłaszcza w tle, gdzie jest bardzo zajęty, a po bokach płótna pojawiają się krople koloru (patrz zdjęcie). W sumie nie ma problemów natury konserwatywnej i wydaje się, że nie wymaga to dalszych interwencji. Wymiary płótna to cm. 25 x 20,8. Obraz sprzedawany jest bez ramy, choć oprawiony w nową perforowaną i złoconą ramę (wymiary ok. 47,5 x 43 x 6 cm).
POCHODZENIE: zbiór prywatny
