Jacek Malczewski, APOTEOZA IGNACEGO MACIEJOWSKIEGO. PROWADZONY PRZEZ ANIOŁA, 1902

34,8 x 25,0cm - olej, tektura

 

sygn. p.g.: J Malczew | 1902

Na odwrocie (ołówek): S. Mikulski | ...

Na dolnej listwie ramy nalepka domu aukcyjnego.

 

Pochodzenie:

– kolekcja Zbigniewa Mikulskiego (1925-2017) w Sankt Gallen w Szwajcarii;

– od 2019 r. w kolekcji prywatnej w Polsce.

 

Obraz reprodukowany, wystawiany i wzmiankowany:

– Epitaphium Ignacego Maciejowskiego Sewera, Kraków 1902, il., s. nlb.;

– T. Boy-Żeleński, Znasz-li ten kraj, wyd. Biblioteka Boya, Warszawa 1932, s. 115, il.;

– J. Kulczycka-Saloni, H. Markiewicz, Z. Żabicki, Literatura polska w okresie realizmu i naturalizmu, t. II, wyd. PWN, Warszawa 1965, s. 541;

– T.Z. Bednarski, Krakowskim szlakiem Juliana Fałata, wyd. Secesja, Kraków 2005, s. 72;

– St. Frybes, Ignacy Piotr Marian Maciejowski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XLV, wyd. PAN, Warszawa-Kraków 2007-2008, s. 58;

– D. Kudelska, Dukt pisma i pędzla. Biografia intelektualna Jacka Malczewskiego, Wyd. KUL, Lublin 2008, s. 218;

– A. Ziętek-Salwik, Ignacy Sewer Maciejowski w środowisku artystycznym Krakowa, „Rocznik Kolbuszowski“, R. 2011, t. XI, s. 60;

– N. Pichłacz, M. Skowrońska, A. Kiełczyńska, M. Kardas (red.), Powroty. Szwajcarska kolekcja Zbigniewa Mikulskiego. Katalog wystawy, Fundacja Take Care, 24 V – 31 VIII 2019, Bydgoszcz 2019, s. 111, il.

 

Ignacy Maciejowski, ps. „Sewer“, „Gryf“ (Kobierniki 1835 – Kraków 1901) był pisarzem i krytykiem literackim. W 1893 r. zamieszkał w Krakowie, gdzie od razu stał się jedną z najważniejszych postaci krakowskiej cyganerii: Wprawdzie Sewer nie stworzył arcydzieł, o których się wciąż pamięta, – pisze Alina Ziętek-Salwik – ale u współczesnych cieszył się dużym uznaniem i poczytnością, a krytyka stawiała go wśród największych. Podejmował wiele różnorodnych tematów, miał nieprzeciętną łatwość i lekkość pisania, a poza tym pod koniec życia stał się najbardziej popularną postacią krakowskiego światka artystycznego (dz. cyt., s. 17). Po jego śmierci, w roku 1902, ukazała się książka w szacie edytorskiej S. Wyspiańskiego Epitaphium Ignacego Maciejowskiego Sewera, w której swoje teksty zamieścili składający hołd zmarłemu autorzy, m.in. W. Reymont, T. Miciński, W. Tetmajer, K. Tetmajer, K.M. Górski, L. Rydel, S. Żeromski, S. Wyspiański. Oferowany portret był zaś zreprodukowany w niej w technice litografii.

Jacek Malczewski (Radom 1854 - Kraków 1929) - wybitny przedstawiciel malarstwa polskiego modernizmu, studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1872-1875 uczył się pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, do którego pracowni uczęszczał ponownie w latach 1877-1879. Następnie kształcił się w Paryskiej École des Beaux Arts u E. Lehmanna (1876-1877). 

W 1880 podróżował do Włoch. W 1884-1885 wziął udział – jako rysownik – w naukowej ekspedycji Karola Lanckorońskiego do Pamfilii i Pizydii w Małej Azji. Wówczas był także w Grecji i we Włoszech. W latach 1885-1886 przebywał przez kilka miesięcy w Monachium. Po powrocie zamieszkał na stałe w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze do Monachium i do Włoch. W 1896-1900 uczył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1911-1922 był profesorem i dwukrotnie rektorem krakowskiej Akademii.  Lata 1914-1915 spędził w Wiedniu, w 1916 wrócił do Krakowa. W ostatnich latach życia przebywał głównie w Lusławicach i Charzewicach k. Zakliczyna. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (1897) oraz członkiem grupy „Zero” (1908).
We wczesnym okresie twórczości malował portrety, sceny rodzajowe i – przede wszystkim – obrazy o tematach związanych z martyrologią Polaków po powstaniu styczniowym (Śmierć Ellenai, Niedziela w kopalni, Na etapie, Wigilia na Syberii). Później, od lat dziewięćdziesiątych XIX wieku tworzył obrazy o treściach symbolicznych z przenikającymi się wątkami patriotycznymi, biblijnymi, baśniowymi, literackimi i alegoryczno-fantastycznymi.