Jeske-Gumińska Stanisława Stefania (1867-1936), [pastel, lata 1920-te] portret kobiety [Maria Niemojewska ?]

lata 1920-te/pastel, papier 48 x 37 cm., podniszcz. rama z epoki 59 x 48 cm.
Odręczny podpis-sygnatura l.d.
Stanisława Stefania Jeska, z domu Gumińska, malarka urodzona w Radomiu, zmarła 14 maja 1936 r. Warszawie. Po ukończeniu pensji w Warszawie pracowała jako nauczycielka. W latach 1889-1890 studiowała w pracowni Wojciecha Gersona. Uczyła rysunku w warszawskich szkołach. Następnie, w l. 1908-1910 kontynuowała studia w Paryżu, Rzymie i Monachium (u A. Azbégo). Była członkiem rzeczywistym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Brała udział w wystawach, np. w 1899 eksponowała swój obraz zatytułowany "Głowa kobiety", w l. 1927 - 1929 obraz olejny "Memento mori", a w 1931 obraz "Partyzant". W 1933 r. miała wystawę indywidualną w lokalu klubowym Związku Polskich Inżynierów Kolejowych przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie.

Malowała pejzaże, kwiaty, portrety i autoportrety, kompozycje figuralne o symbolicznej treści. W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się obraz olejny jej autorstwa "Starzec z czaszką na księdze". Spuściznę malarską zapisała instytucjom społecznym i dobroczynnym. Bibliotece Publicznej m.st. Warszawy podarowała swój księgozbiór, wraz ze szkicownikiem malarskim. Większość obrazów artystki uległa zniszczeniu podczas drugiej wojny światowej.