Julian Fałat (1853-1929), Portret chłopa

olej, tektura naklejona na deskę / 75 x 51 cm [w świetle ramy]
95 x 71 cm, wymiary z ramą
sygnatura p.d.: ’JFałat Bystra’
BADANIA ANALITYCZNE:
Pracownia Badań Analitycznych Dzieł Sztuki - Teresa, Marek Pabis, Kraków
BADANIA AUTENTYCZNOŚCI:
Historyk sztuki, biegły przysięgły z zakresu malarstwa, grafiki, rzeźby, rzemiosła -
Sławomir Chmielewski, Katowice
numer inwentarzowy: UK/ww/17/6/2020/b
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna

Julian Fałat, malarz, wybitny akwarelista, czołowy reprezentant malarstwa pejzażowego i rodzajowego okresu Młodej Polski. Urodzony 30 lipca 1853 w Tuligłowach, zmarł 9 lipca 1929 w Bystrej. Stworzył swoisty kanon scen myśliwskich, a nade wszystko - śnieżnych pejzaży, przedstawianych przy zróżnicowanym natężeniu słonecznego światła. Fałat studiował w Królewskiej Akademii Sztuki w Monachium. Był doceniany przez profesorów, jego rysunki ilustrowały prasę niemiecka i polską, wystawiał w Zachęcie, a krytyka dostrzegła jego talent. Studia ukończył w 1880 roku. Pięć lat później wyruszył w podróż dookoła świata. Fałat tworzył dla Wilhelma II, cesarza Niemiec i na wiele lat przeniósł swoją główną pracownię do Berlina. Wystawiał w Warszawie, Berlinie, Monachium i Dreźnie, jego prace spotykały się z entuzjastycznym przyjęciem, otrzymał też szereg prestiżowych nagród. Wciąż wiele podróżował. W 1899 roku został komisarzem Galicji na Wystawie Światowej w Paryżu. W roku 1900 objął rządy w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, przekształcając ją w akademię. Po I wojnie światowej, w czasie której przebywał na froncie jako malarz Legionów, został na krótko (1922-23) dyrektorem Departamentu Sztuki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w sanacyjnym rządzie. Do końca swoich dni pozostał aktywny jako artysta, malując i wystawiając. Osiadł na stałe w Bystrej.