| „Za
pośrednictwem odpowiednio zestrojonych plam barwnych, drogą odpowiednio
zharmonizowanej ich ekspresji, daje Fałat nie wierneodbicie, kopię, lecz
artystyczny ekwiwalent motywu, zaczerpniętego z natury; artysta nie nuży
opowiadaniem szczegółów, lecz napomyka tylko i sugeruje: stwarzając świeżą i
żywą podnietę dla oka, zmusza wyobraźnię do uzupełnieni lakonicznego obrazu,
budzi z uśpienia całe kręgi asocjacji, działa bezpośrednio na emocjonalną
stronę życia człowieka.” Mieczysław Treter: Fałat, „Sztuki Piękne”, 1925/6, za: Jerzy Malinowski, „Julian Fałat, Warszawa 1985 Jednym z najbardziej znanych i rozpoznawalnych tematów twórczości Fałata był krajobraz zimowy. Malowany w duchu impresjonistycznego realizmu, o syntetycznych formach, kadrowany asymetrycznie – zgodnie z estetyką japońską, malowany z wielką lekkością i wrażliwością na światło, z wykorzystaniem tonów błękitnych, fioletowych, różowych. Artysta w swojej skromności, tak podsumował ten wątek: „Nasz śnieg jest tak cudny, że jego nie można, panie, źle malować. On się sam pakuje w rękę, panie! Dość go zobaczyć! ” Witold Noskowski: Ze wspomnień o Fałacie, „Tęcza”, 1929, za: Jerzy Malinowski, „Julian Fałat, Warszawa 1985 |
Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji