wymiary w świetle passe-partout
sygn. l.d.: JKossak | 1874 (inicjały wiązane)
Motyw jeźdźca prowadzącego osiodłanego konia, powtarzany przez lata wielokrotnie, w różnych układach kompozycyjnych, był dla artysty okazją do zaprezentowania szlachetnego rumaka w pełnej krasie. Mężczyzna prowadzący araba, zawsze białego, sam jechał na wierzchowcu ciemnej maści. Luzak w bogatym rzędzie podprowadzany był dla dygnitarza pod linię boju lub jako koń zapasowy po utracie poprzedniego. Są to zawsze sceny statyczne i pełne dostojeństwa. Piękny, biały arab w złoconym rzędzie uchwycony jest w pełnej gracji i lekkości pozie z wygiętą, łabędzią szyją. Artysta znakomicie uchwycił wszystkie modelowe dla tej rasy cechy – niewielką, nieco wydłużoną głowę, silnie umięśnione, smukłe kończyny oraz wysoko osadzony i charakterystycznie uniesiony ogon.
Obraz opisany i reprodukowany w:
- H. Stępień, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1856-1914, PWN, Warszawa 2003, s.180, il.48.
Juliusz Kossak (Wiśnicz 1824 - Kraków 1899) - malarz i ilustrator - był jednym z najpopularniejszych artystów polskich 2. połowy XIX wieku. Naukę rysunku i malarstwa rozpoczął we lwowskiej pracowni Jana Maszkowskiego; później wiele rysował z natury odwiedzając majątki szlacheckie na Ukrainie, Podolu i Wołyniu. W roku 1852 był w Wiedniu, na Węgrzech i w Petersburgu, a następnie zamieszkał na stałe w Warszawie. Lata 1856-1860 spędził w Paryżu, gdzie przyjaźnił się z Horacem Vernetem. Powróciwszy do Warszawy w latach 1862-1868 był kierownikiem artystycznym „Tygodnika Ilustrowanego”. W roku 1869 przeniósł się na stałe do Krakowa, skąd wyjeżdżał jeszcze do Monachium, by malować w atelier batalisty Franza Adama. Kossak był przede wszystkim znakomitym akwarelistą; rzadziej posługiwał się techniką olejną. Malował obrazy historyczne i batalistyczne, sceny rodzajowe ilustrujące życie i tradycje dworu szlacheckiego oraz obyczaje polskiego ludu. Ale prawdziwymi bohaterami jego obrazów były konie, których ruch, temperament, charakter i indywidualność potrafił po mistrzowsku przedstawić. Był także autorem wielu ilustracji do czasopism i książek, trafiającym bezbłędnie tak w klimat utworów literackich, jak i w tęsknoty i potrzeby odbiorców - czytelników Pieśni o ziemi naszej Wincentego Pola, Trylogii Henryka Sienkiewicza, Pana Tadeusza i poematów Adama Mickiewicza.
