olej, tektura, 70 × 100 cm
sygn. i dat. p. d.: Sich/[1]921 (?)
Don Kichot przez wieki stanowił ogromną inspirację dla wielu twórców z kręgów artystycznych. Postać najsłynniejszego błędnego rycerza nie była obojętna i dla Kazimierza Sichulskiego, jednego z najważniejszych artystów epoki Młodej Polski. Motyw ikonograficzny z postacią Don Kichota oraz jego wiernego giermka Sancho Pansy jest rzadkim przedstawieniem w twórczości Sichulskiego. Sylwetkę fikcyjnego Rycerza Smętnego Oblicza z renesansowej powieści Miguela de Cervantesa artysta adoptował już wcześniej w swoich karykaturach, ukazując między innymi w 1908 roku z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru postaci Leona Wyczółkowskiego i Feliksa Jasieńskiego (zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie).
Prezentowana na aukcyjnym obrazie para literackich bohaterów została ukazana przez artystę w charakterystycznym dla niego krajobrazie, wyjętym z obrazów ukazujących widoki jego ukochanej huculszczyzny. Obraz został zbudowany w przygaszonej, brunatno-ziemistej palecie barw. Kompozycję charakteryzuje giętka, swobodnie poprowadzona linia, nadająca wrażenie lekkości, szkicowości. Syntetycznie namalowane figury postaci bohaterów wyłaniają się z lewej strony kompozycji, by zaraz stanąć do walki z wiatrakiem, który w oczach Don Kichota jawi się jako olbrzym. Sam motyw wiatraka, niemalże identyczny z tym przedstawionym na naszym obrazie, ujęty w zwierciadlanym odbiciu, pojawił się już u Sichulskiego w 1912 roku w Tece autolitografii, którą artysta stworzył wraz z Władysławem Jarockim.
