Leonard PĘKALSKI (1896-1944), Portret siostrzenicy, lata 30. XX w.

akwarela, karton; 50 x 36 cm.
Lit.: „Leonard Pękalski 1896-1944” [katalog wystawy monograficznej], Warszawa 1969, poz. 360 - tu jako własność siostry artysty.
Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1913-18) u Edwarda Trojanowskiego. Od 1923 r. był asystentem w ASP w Krakowie, od 1928 r. w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a od 1932 r. profesorem malarstwa dekoracyjnego ASP w Warszawie. Współzakładał Cech Artystów Plastyków "Jednoróg" oraz "Pryzmat". Malował martwe natury, portrety, kompozycje figuralne oraz pejzaże. Pod wpływem twórczości F. S. Kowarskiego, z którym zaprzyjaźnił się w 1922 r., jego malarstwo, wcześniej formizujące, zaczął cechować klasycyzm i monumentalizm, szczególnie widoczny w kompozycjach figuralnych. Od 1925 r. uczestniczył w pracach restauracji Wawelu, konserwując i wykonując nowe malowidła ścienne.