Wymiary: 68,5 x 49 cm
sygnowany u dołu: 'p.p.c. | Witkacy | T (E + d) | NP NΠ' oraz opisany l.d.: 'Conchita | czyli tryumf | bestji.'
na odwrociu stempel z wystawy w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem w 1985 roku z odręcznym podpisem komisarza wystawy oraz trzy numery inwentarzowe: 'Dep. S/1143/MT', 'dep. 200 MRA' i 'KW MR641/75'
Pochodzenie
kolekcja spadkobierców sportretowanej, Zakopane
Wystawiany
Olga Wojakowa – miss Zakopanego 1925. Portrety Witkacego, Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, 21 maja - 26 września 2016
Stanisław Ignacy Witkiewicz. Twarze, Muzeum Tatrzańskie im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, czerwiec-wrzesień 1985
Literatura
Stanisław Ignacy Witkiewicz. Listy II, oprac. Tomasz Pawlak, Stefan Okołowicz, Janusz Degler, Warszawa 2014, s. 166 (il.), s. 167
Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885-1939), katalog dzieł malarskich, oprac. Irena Jakimowicz, Anna Żakiewicz, Warszawa 1990, nr I/1349, s. 116
Stanisław Ignacy Witkiewicz. Twarze, katalog wystawy, wstęp Joanna Piechowska, Zakopane 1985, poz. 63
M. Bauman, Witkacy w testamencie, „Razem” 1976, nr 4, s. 37 (il.)
Michał Mackiewicz, Co się stanie z obrazami Witkacego? Niezwykłe losy rzeszowskiej kolekcji, „Profile” 1976, nr 8, s. 18 (il.)
Biogram
Jego ojcem był znany krytyk, malarz i pisarz, twórca tzw. "stylu zakopiańskiego" w architekturze Stanisław Witkiewicz. W latach 1905-10 studiował niesystematycznie w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Mehoffera oraz u Władysława Ślewińskiego w Poroninie. Podróżował do Włoch, Francji i Niemiec. W roku 1914 uczestniczył w etnograficznej ekspedycji Bronisława Malinowskiego do Australii, skąd na wiadomość o wybuchu I wojny światowej wrócił do Europy. Wczesna twórczość malarska pozostawała pod znakiem Młodej Polski i wpływem P. Gauguina i Wł. Ślewińskiego. Później doszedł do swoistego ekspresjonizmu. Z czasem w wyniku teoretycznych przemyśleń na temat formy zrezygnował z twórczości malarskiej. Założył jednoosobową "Firmę Portretową" i ograniczył się do zarobkowego wykonywania pastelowych portretów, tworzonych niejednokrotnie pod wypływem używek pozwalających na eksperymentowanie z formą. Stanisław Ignacy Witkiewicz napisał 4 powieści, ponad 40 dramatów, liczne artykuły i eseje dotyczące malarstwa, literatury, teatru i filozofii. W okresie dwudziestolecia międzywojennego mieszkał głównie w Zakopanem. Po wybuchu II wojny światowej uciekł przed Niemcami na kresy wschodnie, gdzie we wsi Jeziory na Polesiu 18 września 1939 roku popełnił samobójstwo.