Wymiary: 38 x 51 cm
sygnowany p.d.: 'StKamocki'
na ramie notatka ramiarska
Biogram
W 1891 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie, studiując tam pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. Odwiedził również Włochy, Niemcy i Szwajcarię. W 1919 roku objął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog kontynuował program swojego mistrza Jana Stanisławskiego, organizując plenery pejzażowe. Właśnie od Stanisławskiego przejął umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji i uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Stąd często pojawiające się w jego malarstwie motywy to: łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki oglądane w różnych porach roku. Tematów tych szukał Kamocki wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy malował w plenerze. W pierwszym okresie twórczości (1900-1915) malował gęstą pastą olejną, którą nakładał obficie, uzyskując efekt konkretnej materialnej powierzchni malarskiej. Operował przy tym niezbyt szeroką gamą barwną. W krajobrazach letnich stosował ciężkie zielenie o niezbyt silnym napięciu walorowym. Posługiwał się na ogół barwami lokalnymi i pozostawał wierny przedmiotowi. W późniejszym okresie farba kładziona była pobieżnie, szerokimi pociągnięciami pędzla, nadając obrazom matową powierzchnię. Należał m. in. do takich ugrupowań artystycznych jak "Sztuka", Secesja Wiedeńska, Związek Polskich Artystów Plastyków i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych.
