Wlastimil Hofman (1881 Praga - 1970 Szklarska Poręba), Portret mężczyzny, 1924 r.

olej, tektura, 35 × 43 cm
sygn. i dat. p.d.: „Wlastimil/Hofman/ 1924”

„W twarzy człowieka odbija się tak, jak w lustrze całe wewnętrzne życie. Można z niej bez trudu odczytać wszystko: mądrość, głupotę, szczęście, ból, cierpienie, zawiść, nadzieję, tęsknotę, nędzę i dostatek.”
Wlastimil Hofman, cyt. za: M. Czapska-Michalik, „Wlastimil Hofman (1881–1970)”, Warszawa 2007, s. 34.

„Nie mogę zgodzić się z określeniem przede wszystkim, ale mogę wszystkich zapewnić, że jestem malarzem myśli i przeżyć. Ludzie tylko pozornie są do siebie podobni. Nawet bliźnięta wykazują czasem krańcowo różne charaktery. Każdy człowiek mnie frapuje, ponieważ ma w sobie coś niepowtarzalnego, coś interesującego.”
Wlastimil Hofman, cyt. za: B. Czajkowski, „Portret z pamięci”, Ossolineum 1971, s. 137.

„W twarzy człowieka odbija się tak, jak w lustrze całe wewnętrzne życie. Można z niej bez trudu odczytać wszystko: mądrość, głupotę, szczęście, ból, cierpienie, zawiść, nadzieję, tęsknotę, nędzę i dostatek.” Wlastimil Hofman, cyt. za: M. Czapska-Michalik, „Wlastimil Hofman (1881–1970)”, Warszawa 2007, s. 34