format: 33x46cm,akwarela,oprawiona w passe-partout i ramę
Eugeniusz Geppert (Lwów 1890 - Wrocław 1979) w latach 1912-14 i 1918-1920 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. Dyplom uzyskał w roku 1920. W latach 1925-1927 jako stypendysta ZPAP przebywał w Paryżu, dokąd i później wielokrotnie wyjeżdżał. W 1928 wrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Należał do grup „Zwornik” i „Nowa Generacja”, był członkiem redakcji „Głosu Plastyków” oraz wiceprezesem i przedstawicielem Polski w „Confédération Internationale des Associations Plastiques”. Po wojnie osiadł na stałe we Wrocławiu, gdzie został profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, w różnych latach pełniąc funkcje dyrektora, rektora, kierownika pracowni malarskiej. W 1962 był współzałożycielem ugrupowania plastyków, tzw. „Szkoły Wrocławskiej”. Jednym z ulubionych motywów jego malarstwa byli jeźdźcy konni, przedstawiani tak w scenach historycznych, jak i współczesnych, batalistycznych i rodzajowych. Artysta nawiązywał tu do całej tradycji polskiego malarstwa, w szczególności do obrazów P. Michałowskiego. Malował także pejzaże, martwe natury i akty.
