Józef Charyton (1903-1975), Pejzaż wiejski

akwarela, gwasz, karton / 29 x 39 cm
[w świetle passe-partout]
54,5 x 64,5 cm, wymiary z ramą
sygnatura p.d.: ‘J. CHARYTON’
numer inwentarzowy: UK/bt/22/4/2020/h
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna
Józef Charyton urodził się 8 XI 1909 roku we wsi Krupice. W roku 1928 rozpoczął naukę w Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w Warszawie. Jednak po roku zrezygnował z edukacji w tej szkole. Nigdy nie skończył żadnej wyższej szkoły plastycznej, ani malarskiej był tylko przez pół roku (jeden semestr) wolnym słuchaczem (wówczas nazwa ta brzmiała „student nadzwyczajny”) na Wydziale Malarstwa i Rzeźby krakowskiej ASP na przełomie 1931/32.
Właściwy rozwój twórczości Józefa Charytona nastąpił dopiero pod koniec lat pięćdziesiątych, kiedy to rozpoczął prace nad swym największym i najbardziej ekspresyjnym dziełem - cyklem głów żydowskich. Realizację „głów żydowskich” poszerzył o żydowskie sceny rodzajowe we wschodnich miasteczkach lat 30-tych oraz o sceny poświęcone martyrologii społeczności żydowskiej w okresie II wojny światowej.
Ich wartość, to przede wszystkim zachowanie historycznej i emocjonalnej pamięci żydowskich mieszkańców Siemiatycz, Kamieńca Litewskiego i Wysokiego Litewskiego - kupców, rzemieślników, wędrownych handlarzy, rabinów, pejsatych młodzieńców i ich matrony oraz brodatych pełnych dostojeństwa starców.
Józef Charyton - realista, swoisty kronikarz, przedstawiał tylko to, co sam widział, doświadczył, przeżył i poczuł. Malował ludzi, których znał, w ich codziennym, przedwojennym świecie oraz sytuacje z ich codziennego życia, pracy, modlitwy - po tragiczny czas Holokaustu.