Katarzyna KOWALSKA (ur. 1989), Edukacja, 2014

collage, akryl, płótno; 90 x 120 cm;
sygn., dat. i opisany na odwrocie: EDUKACJA / Katarzyna Kowalska / KATARZYNA KOWALSKA / III 2014

Absolwentka Wydziału Prawa Uniwersytetu Rzeszowskiego i Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (kierunek malarstwo, dyplom w 2009r. u prof. W. Wróblewskiego). Zajmuje się malarstwem sztalugowym, muralem i fotografią. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Wystawy indywidualne: 2015 - wystawa w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej, Warszawa; 2015 - „Płaszczyzny jako zapis przestrzeni. Między perspektywami” - Dom Artysty Plastyka, Galeria 022, Warszawa.
Ważniejsze wystawy zbiorowe i osiągnięcia artystyczne: 2016 - Ogólnopolskie Biennale Malarstwa „Pejzaż architektoniczny” - Galeria Miejska, Bisztynek; 2016 - Finał konkursu Ale Sztuka! - Kolonia Artystów, Dolne Miasto, Gdańsk; 2016 - III Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego „Jesienne Konfrontacje”, Dom Sztuki, Rzeszów; 2015 - „Struktura cienia” - PROM Kultury Saska Kępa, Warszawa; 2015 - „Zaciek” - Związek
Polskich Artystów Plastyków, Łódź; 2015 - Mural „Poznańska Wenecja” dla Czapski Art Foundation - Nowa Gazownia w Poznaniu (4 artystów); 2015 - Zmysły Sztuki, Muzeum Pałacu w Wilanowie, Warszawa; 2015 - ART INN - Targi Młodej Sztuki, Galeria Labirynt, Lublin; 2014 - „Interference”, polsko-niemiecki projekt artystyczny, Second Home Project, Berlin; 2014 i 2012 - Międzynarodowy Jesienny Salon Sztuki „Homo Quadratus Ostroviensis” - BWA w Ostrowcu Świętokrzyskim; 2013 - Interferencje, polsko-niemiecki projekt artystyczny, Fort Sokolnickiego, Warszawa; 2013 - III Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego „Jesienne Konfrontacje”, Dom Sztuki, Rzeszów; 2012 - „MY SE” wystawa członków Stowarzyszenia Otwarta Pracownia z Lublina i Krakowa, Galeria Zajezdnia, Lublin; 2012 - „Wiedzieć to także widzieć” - BWA Galeria Sanocka, Sanok oraz malowanie muralu; 2011 - Przetworydesign - rezydencja twórczego recyclingu - Soho Factory, Warszawa;
2011 - Międzynarodowy plener malarski - NagyboANrzsoANny, Komitat Pest, Węgry.

„Całe moje życie skupiam wokół sztuki i podróży. Jedno łączy się z drugim i wynika z siebie nawzajem. Inspiruje mnie to, co zaobserwowałam; szczególną uwagę zwracam na architekturę, tkankę miast, przestrzeń miejską. Odpoczywam najlepiej w ciszy, pustce rozległych przestrzeni, w naturze, w samotności. Podróżując obserwuję, fotografuję, nasycam się, co wychodzi później w myśleniu o sztuce i tworzeniu.
Moje malarstwo rozpięte jest między dwoma biegunami: rygorem form geometrycznych i ekspresją malarstwa gestu. Konflikt to słowo, które w pokrętny sposób definiuje - poprzez odniesienie do osobowości i "dialogów wewnętrznych" - moją twórczość. Tzw “rozmowy wewnętrzne” obrazują ścieranie się myśli na wielu płaszczyznach. Znajduje to ujście w malarstwie poprzez kontrast między emocjami, intuicją i swobodnym
gestem, które są porządkowane przez układy geometryczne, wykresy perspektywiczne i cytaty architektoniczne na swój sposób budujące ostatecznie przestrzeń.
Pojęcie miejsca, do którego się również odwołuję to też skrajność: z jednej strony zakorzenione w rzeczywistości poprzez wizualne znaki - cytaty, z drugiej abstrakcyjne, nieuchwytne, fantasmagoryczne i urojone, przefiltrowane przez moje wewnętrzne doświadczenia, myśli i poszukiwania po to, by znaleźć ostateczne ujście na płótnie w odpowiedniej formie. Jest ona utkana z faktów i wyobrażeń, w których bryły
budynków lub ich zarysy przesuwają się jak klocki - kreacja alternatywnych przestrzeni (geometrycznych? fantasmagorycznych? parametrycznych?), która w toku przekształceń utraciła swoje realne, rozpoznawalne właściwości. Liczne punkty widzenia, a więc i liczne punkty zbiegu linii perspektywicznych burzą perspektywę i rodzą złudzenia, wrażenie ruchu, co ustala na swój sposób własne zasady dla kategorii danego miejsca. Płaszczyzny przenikają się, odbijają, wychodzą z różnych punktów, tworzą załamania, które nie wynikają z logicznego układu całości i kompozycji. Nagromadzenie linii i przenikających się plam, zarysów brył i płaszczyzn biegnących w nieprzewidywalnych, właściwych tylko im kierunkach i przecinających się wielokrotnie stwarza efekt nieskończoności. Obrazuje napięcie, konflikty, zarówno te zewnętrzne, możliwe do zaobserwowania, jak i wewnętrzne, nieuświadomione dążenia. Wyobrażeniowe podróże gdzieś daleko w przestrzeń.
Malując opieram się między innymi na materiale fotograficznym, zarówno znalezionym w internecie, książkach, prasie, jak i zaobserwowanym i własnoręcznie wykonanym na ulicy czy podczas podróży. Utożsamiam się ze współczesną odmianą flaneuryzmu, gdyż w najróżniejszych miejscach, sytuacjach i okolicznościach można zobaczyć coś, co zapada w pamięci, intryguje, staje się podstawą rozważań, szkiców i w końcu
pomysłem na nową pracę czy cykl malarski. Przeczytane czy zaobserwowane materiały teoretycznie kształtują moją wyobraźnię architektonicznie. W pracy nad obrazem wszystko rozgrywa się na bieżąco i stanowi syntezę obserwacji i doświadczeń, jakie noszę w sobie”.