Michał MISIAK (ur. 1973), F-2, 2016

olej, płótno, 100 x 100 cm;
na odwrocie sygnatura z opisem autorskim: MM (monogram wiązany)
/ MICHAŁ MISIAK 2016 / "F-2" / OLEJ / 100 x 100 cm.
Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskał w 1999 roku z wyróżnieniem w pracowni prof. Stanisława Rodzińskiego z aneksem graficznym w pracowni drzeworytu prof. Zbigniewa Lutomskiego. Aktualnie pracuje jako adiunkt w pracowni rysunku i malarstwa na Wydziale Architektury Wnętrz krakowskiej ASP. Uprawia twórczość w zakresie malarstwa, grafiki, rysunku i fotografii. W ostatnim czasie kreuje także ruchome obrazy wideo. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP oraz laureat kilkunastu nagród i wyróżnień. Jest autorem 24 wystaw indywidualnych, oraz uczestnikiem ponad 100 wystaw zbiorowych. Od 2004 roku jest uczestnikiem plenerów dla artystów posługujących się językiem geometrii dr Bożeny Kowalskiej. Jego prace znajdują się w zbiorach Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Mazowieckiego Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, Jerke Museum w Recklinghausen, Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, Muzeum Kresów w Lubaczowie, oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce, Niemczech, Holandii, Francji, Szwajcarii, Ukrainie i USA.
(źródło: artemis.art.pl)

„W najogólniejszym ujęciu malarstwo Michała Misiaka jest zaliczane do nurtu geometrycznego. Mechanizm działania jego obrazów jest analogiczny do tego, jakiego używali klasycy opartu: przebieg blisko położonych równoległych, lub przecinających się gęsto linii, wprawia powierzchnię w wibrację, odsłaniając względność dwuwymiaru. Ujawniają się przestrzenie istniejące nie na zasadzie wzajemnego rozmieszczenia przedmiotów w perspektywie, nie "wymalowane na obrazie", lecz wprost wyrażane przez obraz. Tym sposobem utwór malarski nie "przedstawia", ani nie "obrazuje" żadnego obiektu w świecie widzialnym, lecz odnosi się do arche, do zasady podstawowej istnienia tego świata. No, w każdym razie, podstawowej według konceptu pitagorejczyków. A tą zasadą była liczba, a więc - proporcja, a więc - harmonia, a więc - złoty podział, a więc - symetria.”
Andrzej Stembarth Sawicki
(tekst towarzyszący wystawie: Michała Misiaka "Struktury dynamiczne", Galeria SOCATO, 2013)