Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
G.
GABAŃSKI v. GABOŃSKI h. JANINA. Wzięli nazwisko od wsi Gabani, w pow. sandeckim. Wiernek 1409 r., a Mikołaj, Mirek, Żegota, Paweł, Wiernek i Piotr, bracia, 1452 r. cytowani w aktach krakowskich; z nich Piotr, dziedzic wsi Stronie, wziął nazwisko Stroński, Wiernek był dziedzicem wsi Jazowska, a Mikołaj wsi Bukowiny. Jan ożeniony z Katarzyną Lubomirską 1550 r. Jan, dziedzic wsi Ujazd, a Wawrzyniec wsi Zbigniewo 1581 r. (Ks. poborowe). Hektor 1608 r., syn Stanisława, z Brzozowy. Jan-Kazimierz, Mikołaj i Szczęsny podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem.
GABAR v. GABARA. Ludwik i Ignacy otrzymali nobilitacyę 1768 roku.
GABEL. Jan, syn Wawrzyńca, pułkownik wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1857 r. i z synami: Jakóbem, Wiktorem, Aleksandrem i Stanisławem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GABLENIEC v. GABELENZ h. GABLENIEC. Herb - w polu białem widły czerwone, stojące o trzech zębach; na hełmie w koronie dwa skrzydła orle darte, białe i czerwone.
Dawna rodzina w Prusach, posiadała majątek Buchwald, niedaleko m. Kiszborga. Jerzy, poseł na sejmy i deputat na Trybunał radomski 1620 r. Jan, deputat na Trybunał skarbowy 1625 r. Są dotychczas w Saksonii i piszą się von der Gabelentz, lecz w herbie noszą dwoje wideł, a przez nie pas czerwony; z tych N., generał w wojsku austryjackiem i Jan, znakomity mąż stanu i autor 1848 r.
GABLIŃSKI. W Wielkopolsce, piszą się z Gablina, w pow. pyzdrskim. Andrzej, współwłaściciel Gablina, a Piotr, dóbr Bagrowa 1578 r. (Ks. poborowe). Chryzostom, ożeniony z Zofią Dobrogojską, i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Krzysztof, Jan, Elżbieta, Anna, Zofia i Małgorzata, dzieci Jakóba, 1698 r.
GABOŃSKI h. JANINA. Taż familia co Gabański. Hektor na Rusi Czerwonej, ożeniony z Elżbietą Połajewską; jego synowie, Aleksander i Stanisław 1677 r. Michał na Rusi Czerwonej 1680 r.
GABRYJAŁOWICZ h. ABDANK. Wincenty, syn Ignacego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r.
GABRYJAŁOWICZ h. GABLENIEC. Mikołaj, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.
GABRYJAŁOWICZ h. JANINA. Na Żmudzi. Jan, bojar kiernowski, Marcin, bojar kurlewski, Juchno i inni cytowani w Metr. Litew. 1528 r. Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. kowieńskiej: Kazimierz, syn Mikołaja, Mateusz z synem Onufrym i inni 1848 r.; b) gub. mińskiej: Józef, Paweł i Władysław, synowie Macieja, 1846 r. Karol, syn Adama, dóbr Kryńce i Smyczki, Floryan, syn Konstantego, i Antoni, syn Bonawentury, dóbr Gabryjały, Wincenty, syn Benedykta, dóbr Mejże dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GABSZEWICZ h. OGOŃCZYK. Ignacy, Paweł i Józef, synowie Franciszka, Narcyz, Ludwik i Aloizy, synowie Kajetana, Andrzej, Leonard i Józef, dziedzic dóbr Traszkuny, synowie Feliksa, Michał i Romuald, synowie Jerzego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GABSZEWICZ h. TRĄBY. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: Wincenty, syn Adama, z synami, Bolesławem i Witoldem, Kazimierz, syn Kazimierza, z synem Karolem, Józef, Jan, Wincenty i Kazimierz, synowie Ignacego, i inni 1848 - 1866 r.
Niewiadomo, którego herbu Aleksander na Żmudzi 1671 r. Kazimierz, ciwun poturski, podpisał elekcyę 1697 r. z księztwem żmudzkiem. Jan cytowany w Vol. Leg. 1775 r.
GACEWSKI. Józef i Stanisław podpisali pospolite ruszenie 1698 r. z pow. kowieńskim.
GACKI h. KORWIN. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gaci v. Gacze, w ziemi łomżyńskiej; jedna jej linia, dziedzicząca na majętności Komary, brała od niej miano Komar, a w XV stoleciu rozdzieliła się na dwie gałęzie, z których jedna wzięła nazwisko Komar, a druga zachowała nazwisko Gacki, lecz bierze przydomek Komar. Maciej cytowany w aktach wąsoskich 1425 r. Paweł 1480 r., a jego synowie: Śmiara, Wojciech, Maciej, Jakób i Sasin 1509 r. Trojan ożeniony z Agnieszką Modzelewską 1555 r. Wawrzyniec i Paweł, synowie Wojciecha, 1578 r.; ich bracia, Melchior i Andrzej. Jan, syn Jakóba, 1578 r. Mikołaj i Jan, synowie Michała, 1596 r. Marcin, Maciej i Zygmunt, synowie Stanisława, 1596 r. Sebastyan, syn Józefa, 1600 r. (Conventionalia Warszawskie). Walenty, proboszcz w Lublinie 1684 r. Michał podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan, syn Damazego, i inni 1739 r.
Po Stanisławie, dziedzicu wsi Gaci-Sokola-Łąka, w ziemi łomżyńskiej 1731 r., z żony Petroneli Baczewskiej syn Walenty miał syna Michała, ten Jana, po którym syn Gabryel, asesor sądowy, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. Z tej linii: Kazimierz, syn Pawła i Teresy z Mioduszewskich, właściciel majętności Pęsy i Lipno, 1837 r., Leon, syn Michała, w 1838 r., Stanisław, syn Ignacego, z synem Baltazarem, majtkiem we flocie ros., 1839 r., Tomasz, syn Antoniego i Magdaleny z Ładów, 1839 r., a po Michale z żony Anastazyi Kotowskiej synowie, Szymon w 1839 r. i Wincenty, po którym syn Dyonizy w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie.
GACKI KOMAR h. KORCZAK. Taż familia co Gacki, herbu Korwin. Michał, dziedzic dóbr Wola Grabowa, cześnik żytomierski 1722 r., miał syna Józefa, który pierwszy osiedlił się na Podolu, nabywszy majątki Czerniowce i Korabiewka. Józef zostawił trzech synów: Teodora, Piotra i Bartłomieja; po Teodorze dwóch synów: 1) Władysław, po którym syn Adolf-Emeryk i 2) Ignacy, którego synowie: Stanisław z synem Stanisławem, Karol i Antoni. Po Piotrze syn Ignacy, tego syn Stefan, po którym synowie: Bruno, Otto, Zenon, Stefan, Dawid, Feliks i Franciszek. Po Bartłomieju synowie: 1) Wincenty, tego synowie, Kazimierz i Michał i 2) Jan, po którym synowie: Ewaryst, Dyonizy, Ignacy i Jordan, wszyscy wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GADAMOWICZ h. PORAJ. Po Józefie, dziedzicu wsi Sumina 1784 r., z żony Zuzanny Sławińskiej syn Stanisław ożeniony z Julianną Skolimowską, z której syn Wiktor, dziedzic dóbr Bartoszówka, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; po Wiktorze z żony Zofii Majewskiej synowie, Józef, w wojsku ros., i Wojciech.
GADECKI. Mikołaj, syn Jana, 1631 r. (Conventionalia Warszawskie).
GADEREWSKI. Jerzy z wojew. podlaskiem podpisał elekcyę 1697 r.
GADNOWSKI. Szczęsny, dziedzic dóbr Gadnowa-Skierdów 1567 roku (Ks. poborowe). Rosław 1596 roku, Barbara 1598 roku (Conventionalia Warszawskie).
GADOMSKI h. ROLA. Senator w rodzinie, Stanisław, wojewoda łęczycki 1787 - 1796 r.
Licznie rozrodzona rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gadomca v. Gadomia, w ziemi ciechanowskiej. Stanisław, skarbnik warszawski 1574 r., dziedzic dóbr Zagościńca, pozostawił synów: Wojciecha, Mikołaja, Jerzego i Jakóba 1578 r. Stanisław, syn Wojciecha, 1627 r., dziedzic dóbr Zagościńca, z Anny Rybkowskiej miał synów, Ignacego, regenta i poborcę 1670 r., wojskiego i podstarostę warszawskiego 1674 r., żonatego z Anną Czosnowską, i Andrzeja, po którym syn Jan, z żony Anny Płoskiej, pozostawił syna Szymona, cześnika bracławskiego; po Szymonie, z żony Małgorzaty Studzińskiej, córki Kazimierza i Teofili Brzozowskiej, było dwóch synów, Stanisław i Maciej. Z nich Stanisław, młody, układny i zdolny, pozyskawszy względy Stanisława Leszczyńskiego, był jego kosztem wychowany w Lunewillu; następnie kapitan wojsk francuzkich, przeszedłszy do wojska pruskiego, chlubnie odznaczył się w wojnie siedmioletniej; za powrotem do ojczyzny był adjutantem hetmana Józefa Potockiego, w 1757 roku pułkownikiem i tegoż roku generał-majorem, a generałem lejtnantem 1762 r. Podkomorzy sochaczewski 1760 r., starosta rabsztyński, bolimowski i czerwonogrodzki, w 1775 r. członek Rady Nieustającej, w 1786 r. marszałek sejmu, wojewoda łęczycki 1787 r., kawaler orderu św. Stanisława; um. 1797 r. Jego brat Maciej osiedlił się na Wołyniu i z żony Magdaleny Niewiadomskiej zostawił trzech synów; z tych: Mikołaj, starosta strzemieniecki 1767 r., żonaty z Katarzyną Pułaską, Wawrzyniec ożeniony z Teresą Różycką, z niej liczne potomstwo, i Andrzej, dziedzic dóbr Dzierżno-Kożuchowskie, po którym pochodzący: Franciszek, syn Kazimierza, dziedzic części wsi Grabowo Wielkie, w przasnyskim, w 1840 r., Tomasz i Leon, synowie Grzegorza i Maryanny z Chmielińskich, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie.
Jan z przydomkiem Wyraka, właściciel części wsi Gadomiec 1594 r., miał potomstwo, z którego: Jan, deputat szlachty gub. podolskiej, z synem Józefem, Antoni, marszałek szlachty pow. płoskirowskiego, z synami, Albertem i Konstantym, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Adam w nagrodę zasług wojennych dostał w 1654 r. pewne grunta w ziemi ciechanowskiej; z jego potomków Adam, syn Stanisława i Józefy z Tarczyńskich, i Benedykt, podoficer wojsk ros., syn Stanisława i Agnieszki z Gąsickich, wylegitymowani w Królestwie 1845 - 1852 r.
Po Jakóbie, dziedzicu wsi Gołymina, w wojew. płockiem 1727 r., pochodzący Jan, w wojsku ros., syn Jakóba i Maryanny z Krzywkowskich, wylegitymowany w Królestwie 1852 r.
Jan, właściciel części szlacheckich we wsi Gadomiec-Zdrojki i inne 1733 r., miał syna Stefana, po którym syn Andrzej pozostawił syna Jana, urzędnika w Królestwie, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r.
Pochodzący od Macieja, w 1737 r. dziedzica dóbr Grzybowo, w wojew. płockiem, wnukowie: Józef, zamieszkały w gub. chersońskiej, Grzegorz i Paweł, synowie Józefa i Maryanny z Damięckich, i po Pawle z Magdaleny Żaboklickiej synowie, Józef i Łukasz w 1842 - 1847 r.; Jan, obywatel m. Kutna, syn Pawła, w 1837 r., Wincenty, syn Michała, którego synowie: Michał, dzierżawca dóbr z synami, Kazimierzem i Janem-Kantym w 1838 r. i Jan, dziedzic dóbr Grzybowo-Lechockie, w wojew. płockiem, syn Marcina i Ksawery z Ziemięckich, w 1838 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Antonim, w 1740 r. dziedzicu wsi Starczewo, w wojew. płockiem, pochodzący Karol, syn Józefa, wylegitymowany w Królestwie 1855 r.
Mikołaj, dziedzic wsi Rogulice, w wojew. łęczyckiem 1750 r., pozostawił synów, Konstantego i Wojciecha; Józef, syn Konstantego, i Walenty, syn Wojciecha, wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1848 r.
Po Mateuszu, dziedzicu wsi Karkoszki 1780 r., syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1847 r.
Antoni, syn Andrzeja, dziedzic wsi Gagoły 1794 r., miał syna Norberta, ożenionego z Maryanną Korzeniowską, z której syn Leonard, urzędnik pocztowy, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.
Pochodzący od Franciszka, syna Franciszka i Justyny z Chojnackich, aptekarza głównego szpitala wojsk polskich 1830 r., a który w 1848 r. otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie, z żony Ludwiki Pruskiej syn Franciszek, podoficer wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1848 r.
Z tej familii. Wojciech, archidyakon pomorski, kantor poznański, kustosz wolbromski i sekretarz królewski, cytowany w Vol. Legum 1576 roku. Mateusz, syn Jana, podstarosta bełzki 1605 roku. (Don. Warsz.). Daniel-Kazimierz, łowczy płocki 1664 roku (Conventionalia Warszawskie). Paweł, chorąży wieluński 1662 r. (Sigil.). Daniel i Michał 1648 r., Michał-Aleksander z Minojąt z wojew. płockiem, i Ignacy, wojski i podstarosta warszawski, z ziemią warszawską 1674 roku, Adam z wojew. kaliskiem, Adam z ziemią liwską, Jan z wojew. łęczyckiem, Adam, Jan, Józef, Kazimierz, Maciej, Marcin, Mikołaj, Paweł, Tomasz, Wawrzyniec i Wojciech z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. Wawrzyniec, sekretarz królewski 1744 r. Stanisław, podkomorzy sochaczewski, z wojew. rawskiem, a Adam, Jan i Józef z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1764 r. Mikołaj żonaty z Katarzyną Podleską 1767 r. (Kancl.). Franciszek, starosta 1772 r. i łowczy gostyński 1780 r. Wojciech, sufragan płocki, biskup bendeński 1782 r., kapłan pobożny i dobroczynny, umierając 1791 r., legował szpitalowi w Płocku 132,000 złotych. Wincenty, inkwirent 1825 r., a podprokurator w Płocku 1830 r.
Mikołaj-Franciszek, sędzia ziemski lwowski, Wojciech, Baltazar, Franciszek i Andrzej wylegitymowani w Galicyi 1782 r.; po Andrzeju syn Wincenty pozostawił syna Alfreda, dziedzica dóbr Przedmoście, starostę w Sączu, w Galicyi 1843 r., wylegitymowanego 1830 r.
Aleksander, syn Tomasza, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1851 r.
GADON h. ZAWADYNIEC. Herb - w polu błękitnem cztery białe Gozdawy, po jednej w każdym rogu tarczy, między niemi pień drzewa o pięciu korzeniach; na hełmie w koronie pół lwa o dwóch ogonach w prawo, z mieczem w prawej łapie.
Rodzina niemiecka, pisząca się Gadon v. Gaden von Zehnfeld, już w XVI stoleciu osiedlona w Inflantach, z których jedna jej gałąź osiedliła się na Litwie w pierwszej połowie XVII stolecia. Włodzimierz (Wolmar) podpisał elekcyę 1632 r.; rotmistrz rajtarski, chlubnie odznaczył się w wyprawie na Moskwę 1616 - 1619 r. i w wojnie smoleńskiej 1633 r. Antoni, rotmistrz żmudzki, podpisał elekcyę 1764 r.; sędzia ziemski rosieński 1775 r., ciwun uzwęcki 1780 r., pozostawił kilku synów, z których: 1. Jan miał synów, Michała i Wojciecha, żonatego z Emilią Ratomską; 2. Felicyan, po którym synowie, Antoni i Zenon; 3. Augustyn miał syna Tytusa, ożenionego z Emilią Żukowską; 4. Włodzimierz, marszałek szlachty pow. telszewskiego, walczył w 1794 r.; napisał statystykę Żmudzi i projekt reformy Izraelitów w Polsce; 5. Michał, rotmistrz wojsk ros., a następnie marszałek szlachty pow. telszewskiego 1840 r., prezydent sądu w Kownie, zmarł 1855 r.; jego synowie: Mieczysław, Bolesław, Jarosław, Stanisław i Celestyn, który z synami: Michałem, Ignacym i Bolesławem wylegitymowani w Cesarstwie 1836 - 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Po powyższym Antonim, synu Jana, ciwunie uzwęckim, synowie: 1) Stanisław i tego syn Sergiusz, pułkownik wojsk ros., 2) Jan i tego synowie, Wojciech i Michał, 3) Felicyan z synami: Antonim, Zenonem i Mikołajem, 4) Augustyn, którego synowie, Tytus z synami: Wacławem, Czesławem i Włodzimierzem i Justyn z synem Leonem i 5) Aloizy z synami, Ottonem i Waleryanem wylegitymowani w Cesarstwie 1837 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Antoni, syn Feliksa, dóbr Zajeziery, Ignacy, syn Michała, dóbr Rupiechy dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GADON. Włodzimierz, Jan i Adam, synowie Leonarda, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 r.
GADOWICZ. Wojciech i żona jego Katarzyna, posesorowie wybraniectwa w Grywałdzie 1666 r. (Sigil.).
GADOWSKI. W północnem Mazowszu. Maciej, syn Jana, 1597 r.; tego bracia, Andrzej i Wojciech 1609 r. (Conventionalia Warszawskie). Andrzej, syn Andrzeja, sprzedał Gadowo 1664 r. (Metr. Kor.). Andrzej, sędzia kapturowy łomżyński 1696 r., podsędek zambrowski, z żony Teresy Luba, 2v. Ugniewskiej, miał synów: Franciszka, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską, Adama, Andrzeja i Aleksandra. Andrzej z ziemią nurską, a Kazimierz i Marcin z ziemią ciechanowską podpisali elekcyę 1697 roku.
GADZIŃSKI h. POBÓG. Stanisław, Andrzej, Antoni i Dyonizy wylegitymowani w Galicyi 1787 r.
GAGACKI. Wojciech, posesor dóbr Grodzisko 1610 r. Jakób żonaty z Agnieszką N. 1613 r. (Don. Warsz.).
GAGATKIEWICZ v. GAGATOWICZ. Maciej-Walenty, doktór medycyny i chirurgii, lekarz nadworny króla Stanisława Augusta, nobilitowany 1776 r. (Sigil.), otrzymał w nagrodę gorliwej służby kosztowny pierścień, a w 1786 r. medal „Merentibus“. W 1784 r. konsyliarz nadworny królewski i szambelan, głównie przyłożył się do założenia szkoły chirurgicznej w Warszawie; um. 1805 r., miał dwie żony, Elżbietę Majnoni i Elżbietę Grabską. Jego syn Michał z Izabeli Łuszczewskiej pozostawił córkę Eleonorę Ziemięcką.
GAGATNICKI. Po Andrzeju, synu Jana, subdelegacie grodzkim sandomierskim, dziedzicu dóbr Sawa 1773 r., z żony Agnieszki Wernek syn Ignacy dwukrotnie żonaty, lv. z Rozalią Pawlikowską, 2v. z Zofią Wysocką; z 1-ej żony syn Józef, sędzia pokoju pow. kieleckiego, dziedzic dóbr Oblągór, w 1858 r., a z 2-ej żony syn Erazm, urzędnik sądowy, w 1859 r. wylegitymowani w Królestwie.
GAGOWSKI. Licznie rozrodzeni w pow. przedeckim. Wojciech, dziedzic dóbr Gagowy 1553 r., miał syna Walentego, żonatego z Dorotą Czołpińską. Jan i Stanisław, synowie Walentego, dziedzice Gagowy 1615 r. (Ks. Gr. Przed.).
GAJCZYMIEWSKI. Wojciech, Paweł, Wawrzyniec, Jakób, Jan i Stanisław, synowie Piotra, 1589 r. (Conventionalia Warszawskie).
GAJDAMOWICZ v. GAYDAMOWICZ h. POMIAN. Pochodzący po Janie, synu Jakóba, i potomstwo Kazimierza, syna Stanisława, a między innymi: Bartłomiej, syn Gabryela, z synami: Janem, Wincentym, Tomaszem i Pawłem, Jan z synami: Tomaszem, Eliaszem, Kazimierzem i Jakóbem, Wincenty, Maciej, Franciszek i Kazimierz, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Kazimierza, dóbr Radziany, i Stefan, syn Fortunata, dóbr Ogińce dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GAJDOWSKI v. GAYDOWSKI-POTAPOWICZ h. OSTOJA. Grzegorz, syn Bogdana, a wnuk Potapa, i dlatego biorący nazwę Potapowicz, dostał w 1572 r. od króla Zygmunta Augusta zatwierdzenie przywilejów na dobra ziemskie, od poprzednich władców Litwy jego przodkom nadanych; prawnuk tego Grzegorza, Leontij służył w wojsku zaporożskiem, a jego potomkowie otrzymali nadania ziemskie od cesarzów rosyjskich. Z nich Wasili, syn Jana, od majątku Gaydowgi wziął nazwisko Gaydowski, łącząc je z dawnem Potapowicz; z jego potomków, Jan z synami, Włodzimierzem i Michałem w 1857 r., a Daniel w 1848 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Daniel i Jan, synowie Maksyma, urzędnicy w gub. kijowskiej 1859 r.
GAJECKI h. PORAJ. Józef i Stefan, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1832 roku.
GAJECKI h. RAWICZ. Tomasz wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GAJEWICZ h. OSTOJA. Po Macieju, dziedzicu wsi Bańkowce, w wojew. ruskiem 1748 r., syn Józef 1762 r. miał syna Adama 1787 r., tego synowie, Mikołaj i Szymon; ten drugi z synami, Włodzimierzem i Polikarpem wylegitymowani w Cesarstwie 1842 - 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAJEWNICKI. Byli w Wielkopolsce. Stanisław z wojew. Sieradzkiem i Stanisław z ziemią sochaczewską podpisali elekcyę 1648 r.
GAJEWSKI h. JELITA. Wojciech, chorąży łęczycki 1442 r., był z Władysławem III na Węgrzech 1443 r. Floryan, sędzia ziemski łęczycki 1490 r. (Metr. Kor.). Wojciech, kanonik kujawski 1475 r. Jan, komornik ziemski łęczycki 1596 r. Stanisław, dworzanin królewski, prowiant-mejster w wyprawie smoleńskiej 1632 - 1634 r. Jan, Marcin, Maryan i Walenty 1697 r., a Maciej i Jan, regent ziemski łęczycki, 1764 r. podpisali elekcye z wojew. łęczyckiem. Antoni, susceptant łęczycki 1780 r. Franciszek, syn Michała, komornik grodzki łęczycki 1790 - 1792 r. Jan, regent i pisarz ziemski 1773 r., podsędek 1783 r., a podstoli łęczycki 1793 r., poseł na sejm czteroletni.
Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Daszyna, Kamienica i inne, zmarłym 1687 r., pochodzący: 1) Piotr ożeniony z Justyną Januską, z niej synowie: Jan, urzędnik w Warszawie, Maksymilian i Stefan 1848 - 1850 r.; 2) Wojciech, syn Wojciecha i Maryanny z Wężyków, w 1858 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Franciszku, synu Marcina, dziedzicu dóbr Wojciechowice, w wojew. łęczyckiem 1722 r., syn Antoni miał trzech synów: Michała, Franciszka i Marcina; po 1) Michale syn Kazimierz ożeniony z Rozalią Stępczyńską, z niej synowie, Franciszek i Ryszard wylegitymowani w Królestwie 1847 r., po 2) Franciszku z żony Doroty Stępowskiej synowie: Teodor, Józef, Kajetan i Konstanty wylegitymowani w Królestwie 1839 r., a po 3) Marcinie syn Walenty wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Z tej linii Aloizy, syn Anastazego, wylegitymowany 1848 r.
Szymon, syn Mikołaja, z synami i wnukami wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r.
GAJEWSKI h. KORCZAK. Pochodzący po Kazimierzu, synu Jana, dziedzicu dóbr Szczekotowo, w wojew. kijowskiem 1765 r., synowie: Seweryn, syn Wojciecha, Erazm, syn Kajetana, z synami: Władysławem, Antonim i Stanisławem, Rajmund, Fortunat, Rufin, Hipolit, Modest i Mieczysław, synowie Wojciecha, wnukowie Jacentego, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 - 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAJEWSKI v. GAJOWSKI h. OSTOJA. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan kaliski 1456 r. Wojciech, kasztelan rogoziński 1654 r. Łukasz, kasztelan santocki 1690 r., um. 1703 r. Franciszek, kasztelan konarsko-kujawski 1730 r., um. 1734 r. Antoni, kasztelan nakielski 1756 r., um. 1775 r. Rafał, kasztelan rogoziński 1764 r., um. 1775 r.
Zamożna w XVII stoleciu wielkopolska rodzina; pochodzi od rodziny Błociszewskich, od której dopiero w XVI stoleciu oddzieliła się nazwiskiem, a na pamiątkę pochodzenia pisała się z Błociszewa. Piotr z Gaju, kasztelan kaliski i starosta wielkopolski 1456 r. (Metr. Kor.). Andrzej, sędzia ziemski poznański 1487 r. Jan, sędzia grodzki i podstarosta 1581 - 1588 r., a poborca poznański 1581 r., ostatnio sędzia ziemski poznański 1590 r., jeden z naczelników stronnictwa republikańskiego, chcącego wynieść na tron Piasta w bezkrólewiach 1572 - 1587 r.; jego syn Wojciech, z dworzanina królewskiego, starosta pilski 1606 r. Łukasz, żonaty z Anną Czacką, pozostawił syna Wojciecha, kasztelana rogozińskiego i starostę wschowskiego 1654 r., dziedzica Orle i Głuchowa, który wysłany był od Zygmunta III do rokoszan Zebrzydowskiego z nakazem, aby rozeszli się; podpisał elekcyę 1648 r. Kasztelan, żonaty z Apolinarą Opalińską, wojewodzianką poznańską, pozostawił dwóch synów, Franciszka, deputata na Trybunał koronny, po którym z dwóch żon, Anny Cieleckiej i Doroty Kurzewskiej córki, Ludwika, żona Władysława Radomickiego i Anna Węgorzewska, i Łukasza, dziedzica m. Wolsztyna, kasztelana santockiego 1690 r., zm. 1703 r., po którym z żony Elżbiety Kuczborskiej, kasztelanki rypińskiej, dwóch synów, Stanisław i Franciszek. Stanisław zaślubił Ludwikę Cerekwicką i z niej miał córkę Annę, żonę hr. Jana Skarbka, starosty tuszyńskiego 1751 r. Franciszek, elektor z wojew. poznańskiego 1697 r., kasztelan konarsko-kujawski 1730 r., starosta kościański, um. 1734 r., pozostawiając z żony Wiktoryi Choińskiej trzech synów: Antoniego, Rafała i Andrzeja.
Antoni, starosta kościański i łęczycki (Kancl.), kasztelan nakielski 1756 r. (Sigil.), podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem; um. 1775 r., pozostawiając z żony Izabeli Mycielskiej córkę Eufrozynę, żonę Jakóba Szołdrskiego.
Rafał, młodszy syn kasztelana Franciszka, starosta gnieźnieński 1741 r., z chorążego wschowskiego kasztelan rogoziński 1764 r., kawaler orderu św. Stanisława, zm. 1775 r.; miał dwie żony, Józefę Mielżyńską, starościankę klonowską, z której córki, Wiktorya Kwilecka, Anna Andrzejowa Radolińska, i Katarzynę Tworzyańską, z której synowie, Bonawentura i Adam. Bonawentura, kapitan, a następnie rotmistrz kawaleryi narodowej 1783 r., z 1-ej żony Anny Mielżyńskiej pozostawił syna Józefa, pułkownika wojsk polskich 1830 r., a z 2-iej Jolanty Mycielskiej córka Leokadya, żona hr. Gustawa Engeström, generał-majora wojsk ros. Adam, dziedzic Berzyna, z żony Eleonory Garczyńskiej pozostawił synów: Ewarysta, Apolinarego i Franciszka, dziedzica Kosmowa, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.
Antoni, dziedzic dóbr Kujawki 1740 r., miał syna Franciszka, po którym z 1-ej żony Joanny Stawskiej synowie, Adam i Tomasz, a z 2-ej Dominiki Zawiszanki syn Antoni. Z nich Adam, sędzia pokoju pow. kowalskiego, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., Tomasz z żony Elżbiety Jastrzębowskiej pozostawił synów, Jana i Tomasza, wylegitymowanych w Królestwie 1844 r., a Antoni, dziedzic dóbr Rybie, w pow. orłowskim wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
Kazimierz, dziedzic dóbr 1701 r., pozostawił syna Kazimierza, po którym syn Wojciech poślubił Weronikę Dobińską i z niej miał syna Mikołaja, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.
Kazimierz, dziedzic dóbr Daszyny 1700 r., pozostawił syna Szymona, po którym syn Stanisław miał syna Filipa, a ten syna Fortunata. Edmund, syn Fortunata i Franciszki Zabłockiej, kasyer m. Włodawy, wylegitymowany w Królestwie 1852 r.
Andrzej, dziedzic dóbr Rybie i Suchodoły, w wojew. łęczyckiem 1700 r., które jego synowie: Wojciech, Kazimierz, Stanisław, Jan i Michał sprzedali Łukaszowi Wolskiemu w 1710 r.; po Stanisławie syn Paweł, z żony Joanny Leśniewskiej, pozostawił synów, Józefa i Jana, właściciela części szlacheckiej we wsi Wojciechowice Mniejsze, w pow. gostyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r. Po Józefie i Salomei Gumińskiej synowie, Ludwik i Antoni wylegitymowani w Królestwie 1846 r.
GAJEWSKI h. PRUS I. Po Antonim, synu Jana, dziedzicu dóbr Korczyn, w wojew. ruskiem 1736 roku, syn Michał sprzedał ten majątek w 1751 roku; tego syn Joachim miał syna Antoniego, po którym synowie: Ignacy, Jan, Stanisław i Augustyn, ten ostatni z synami, Heliodorem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Sądzę, że tej familii Seweryn, syn Wojciecha, deputat szlachty pow. kamienieckiego 1859 r.
GAJEWSKI h. ŚLEPOWRON. Senator w rodzinie, Piotr, wojewoda płocki 1511 r. Wzięli nazwisko od wsi Gajewo, w wojew. płockiem. Piotr, starosta obornicki 1493 r., wojewoda płocki 1511 r. (Metr. Kor.). Piotr, starosta wizki, dworzanin królewski 1572 r. Stanisław i Józef, dziedzice dóbr Gajewa, w wojew. płockiem 1578 r. (Ks. poborowe). Marcin, burgrabia płocki 1599 r. Piotr, Kazimierz, Stanisław i Jan podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską.
Po Janie, dziedzicu wsi Gajewo 1708 r., syn Jakób miał syna Andrzeja, ten Dominika, po którym syn Jakób, ożeniony z Izabelą Wiechecką, pozostawił syna Pawła, właściciela części szlacheckiej we wsi Żabikowie, w pow. pułtuskim, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r.
GAJEWSKI v. GAJOWSKI h. SULIMA. Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan oświęcimski około 1620 r.
Dawna wielkopolska rodzina; w XVI wieku przeszła do wojew. krakowskiego. Stanisław, łowczy lwowski 1563 r. (Conventionalia Warszawskie). Michał, Jan, Sebastyan z przydomkiem Warstat, Walenty, Konstanty, Andrzej i Mateusz z przydomkiem Opas, dziedzice Gajewa, w pow. łęczyckim 1576 r. (Ks. poborowe). Jarosz (Heronim), rotmistrz w Inflantach, walczył przeciwko Szwedom 1609 - 1610 r.; jeden z dzielniejszych pułkowników w Moskwie 1608 - 1611 r., poborca lelowski 1613 r. Wojciech, syn Stanisława, dziedzic dóbr Dambrówki 1605 roku. Andrzej, dworzanin Zygmunta III, jeździł od niego do rokoszan Zebrzydowskiego pod Janowcem z rozkazem, aby rozeszli się; poległ na wyprawie przeciwko Moskwie 1610 r. Stanisław, poborca krakowski, mąż wymowny i rycerski 1635 roku. Po Andrzeju, kasztelanie oświęcimskim, z żony N. Przyłęckiej syn Paweł ożeniony z Katarzyną Lubomirską 1624 r. Maciej i Franciszek wylegitymowani w Galicyi 1811 r.
Z osiedlonych na Litwie. Krzysztof, cześnik nowogrodzki 1761 roku. Marceli podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Po Kazimierzu, synu Mikołaja, syn Józef z synem Michałem i tego syn Jan wylegitymowani w Cesarstwie 1830 - 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GAJEWSKI h. ZŁOTOWŁOS. Po Janie, chorążym wojsk koronnych, nobilitowanym 1794 r., z żony Róży Kucharskiej synowie, Feliks, obywatel m. Warszawy, w 1837 roku i Adam w 1839 roku wylegitymowani w Królestwie.
GAJEWSKI. Paweł, syn Mikołaja, major wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1826 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAJEWSKI-ŁADYKOWSKI h. JELITA. Szymon, syn Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1861 r.
GAJKOWSKI. N., towarzysz pancerny, konsyliarz wojska związkowego w Moskwie 1612 r. Bartłomiej, konfederat barski 1771 r.
GAJL właściwie a GAYLL. Adam, urzędnik rosyjski przy ambasadzie w Polsce, otrzymał indygenat 1775 r.
GAJLEWICZ. Jan, Geswil i Mikołaj, bojarzy żmudzcy, cytowani w Metr. Lit. 1528 r. Michał, syn Macieja, Józef, syn Teofila, Jan i Hipolit, synowie Felicyana, dziedzice dóbr Dawbory, Józef, syn Jana, dziedzic dóbr Popielki-Żajgunie, i Józef, syn Franciszka, dziedzic dóbr Drabukszty, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GAISRUEK. Hrabiowie. Hr. Jan, c. k. tajny radca i podkomorzy austryjacki, gubernator Galicyi, otrzymał indygenat tego Królestwa 1795 r. Z tej familii Franciszek, szambelan austryjacki, radca gubernialny we Lwowie 1809 r. Józef, szambelan i urzędnik austryjacki 1838 r. Aloizy, generał wojsk austryjackich 1843 r.
GAJŻEWSKI. Antoni, syn Wincentego, dziedzic dóbr Dowgiele, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GALANTINI de BERGAM. Franciszek-Dominik, podpułkownik wojsk koronnych 1773 r. (Sigil.).
GALASZEWSKI. N. podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem.
GALBRYCHT. Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Na Pomorzu posiadali dobra Karwen 1730 r.
GALCZEWSKI h. JEZIERZA. Pisali się z Gołubia i byli w Prusach Zachodnich; z nich Floryan, dworzanin królewski 1629 r.
GALCZEWSKI h. ŚLEPOWRON. Podług Ledebura posiadali w Prusach Zachodnich majątek Sortyka 1772 r.
GALCZYŃSKI h. SOKOLA. Jan z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1764 r.
GALEMSKI h. DOŁĘGA. Senator w rodzinie, Stanisław, wojewoda płocki 1412 r.
W ziemi dobrzyńskiej, a piszą się z Galemina, w pow. sierpskim. Stanisław, dziedzic Galemina, z podkomorzego wojewoda płocki 1412 r. Andrzej, dziedzic Księtego, i Krzysztof, dziedzic Świedziebna, w ziemi dobrzyńskiej 1564 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Andrzeja, 1609 r. (Conventionalia Warszawskie). Andrzej-Aleksander, poseł pomorski w 1632 i 1648 r., z wojew. pomorskiem, a Władysław 1697 r. z ziemią dobrzyńską podpisali elekcye. Michał i Łukasz, synowie Adama, 1650 r. N. fundował Bernardynów w Brześciu Litewskim, a jego wnuk Andrzej podarował pewne grunta w tern mieście Jezuitom 1670 r. N., dziedzic dóbr Gorzekow, w Prusach Zachodnich 1772 r.
GALENKO. Piotr, syn Jana, podpułkownik wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1845 r. i z synami, Michałem i Pawłem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GALERA h. GALERA. Właściwym herbem tej rodziny jest galera czarna w polu niebieskiem, lecz linia tego domu indygenowana w Polsce otrzymała w 1789 r. dodatek herbowy-tarcza w czworo podzielona z tarczą środkową, na której herb rodzinny galera w polu niebieskiem; na tarczy głównej w polach złotych pierwszem i czwartem orzeł czarny, darty dwugłowy, w polach drugiem i trzeciem czerwonych mur o trzech basztach, z których środkowa wyższa od bocznych, i bramą w środku muru; nad tarczą korona szlachecka.
Rodzina włoska, w Prusach Zachodnich już w XVII stoleciu osiedlona, posiadająca znaczne majątki jak Domnau Ludwigswalde i inne, w blizkości Królewca. Jerzy, porucznik (następnie major) i Józef, chorąży (następnie kapitan) w wojsku litewskiem, w nagrodę własnych i ojca Jana zasług w Polsce otrzymali indygenat 1768 r., a zmianę herbu w 1789 r. Z tych braci Jerzy z Elżbiety Możeyko miał synów: Joachima, dziedzica dóbr Rutki, w augustowskiem, Ignacego i Jana, wylegitymowanych w Królestwie w 1840 - 1849 r.
GALEWSKI v. GALOWSKI h. BELINA. Wzięli nazwisko od wsi Galewice, w ziemi wieluńskiej; z nich Jan, marszałek dworu kasztelana krakowskiego Czyżowskiego 1444 r. Jan i Mikołaj, dziedzice dóbr Galewice 1552 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, syn Krzysztofa, 1639 r. Tomasz, podporucznik w wojsku polskiem 1822 r. Teodor i Michał z synem Bazylim, synowie Tomasza, Stefan i Szymon, synowie Daniela, Tomasz i Jan, synowie Aleksandra, i inni, razem osób 22, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GALICKI h. PORAJ. Byli na Kujawach i w wojew. łęczyckiem, a piszą się z Galic, w pow. orłowskim. Jan, dziedzic dóbr Galic, sędzia grodzki brzesko-kujawski, deputat do korekty praw 1588 i 1601 r., a do kwarty 1595 r. Wawrzyniec 1632 r., a Stanisław 1697 r. podpisali elekcye z wojew. łęczyckiem. Kazimierz, syn Mateusza, w 1738 r., a Maciej, właściciel części szlacheckiej we wsi Żakowice 1789 r. (Akta Łęczyckie). Roch-Ludwik wylegitymowany w Galicyi 1783 r. Michał, burmistrz w m. Chorzelowie 1830 r.
Z osiedlonych na Litwie. Adam, syn Jerzego, Franciszek i Nikodem, synowie Ignacego, Andrzej i Justyn, synowie Wincentego, i inni, razem osób 15, zamieszkali w pow. ihumeńskim, wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GALICYN właściwie GOLICYN h. GOLICYN. Książęta. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej części Pogoń Litewska, dolna część rozdzielona w podłuż, w prawej stronie herb Nowogrodu Wielkiego, t. j. w polu srebrnem krzesło niebieskie, na niem złożone na krzyż berło i krzyż o długiej rękojeści, na poręczy krzesła świecznik o trzech ramionach z zapalonemi świecami, krzesło podpierają dwa czarne niedźwiedzie; w lewej części w polu niebieskiem krzyż biały z wyciętemi ramionami, w środku krzyża mała biała tarcza na której orzeł czarny dwugłowy.
Jedna ze znakomitszych książęcych rodzin rosyjskich, która uważa za swego protoplastę wiel. ks. litewskiego Gedymina.
Ks. Michał, kawaler Orła Białego 1770 r., a ks. Sergiusz, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława 1784 r.
GALICZ h. NIECZUJA. Jedna linia rodziny Gładysz, herbu Nieczuja, osiedliwszy się na Litwie, zmieniła nazwisko na Galicz; z niej Krzysztof, porucznik pancerny, umarł 1710 r. Tomasz, stolnik miński 1723 r.
GALIŃSKI h. DOŁĘGĄ. Józef, Jan i Karol, synowie Kacpra, i Ignacy, Julian, Stanisław, Zenon, Antoni, Józef i Izydor, synowie Kazimierza, wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GALIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Karol, syn Wojciecha, z synami: Adamem, Marcinem i Nikodemem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GALINSKI v. GALIMSKI h. RAWICZ. Wzięli nazwisko od wsi Galiny, w pow. rawskim, i już w końcu XVI stolecia rozdzielili się na dwie gałęzie, z których jedna zamieszkiwała w Koronie, a druga, osiedlona na Litwie, w początkach XVII stolecia znaczne posiadała majątki i należała do znakomitego obywatelstwa w pow. orszańskim. Piotr, kanonik płocki 1484 - 1528 r. Jan, Stanisław i Wojciech, synowie Andrzeja, 1578 r. (Conventionalia Warszawskie). Paweł, syn Mikołaja, Jerzy i Wojciech, synowie Andrzeja, Jan i Stanisław, współdziedzice dóbr Galiny 1579 r. (Ks. poborowe). Wojciech, syn Andrzeja, 1606 r. Andrzej, syn Marcina, dziedzic dóbr Popiele, zapisał posag żonie Dorocie 1613 r.; jego brat Jan. Marcin, syn Stanisławą, 1614 r. (Don. Warszaw.). Adam, dziedzic dóbr Galiny 1636 r. Jan z ziemią warszawską, Stanisław z wojew. ruskiem, a Mateusz z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r. Euzebiusz, subdelegat płocki 1773 r.
Z osiedlonych na Litwie. Piotr, cytowany w Vol. Legum 1611 roku, stolnik, podstarosta i poseł orszański, podpisał elekcyę 1648 r.; marszałek 1653 r., a starosta orszański 1659 - 1665 r., deputat na Trybunał skarbowy 1653 r. i do innych posług Rzeczypospolitej używany. Samuel, marszałek orszański, w 1656 r. wysłany był od króla Jana Kazimierza do cara moskiewskiego, aby go wstrzymać od wojny; z jego synów, Stanisław, dworzanin królewski, umarł młodo i Aleksander, proboszcz w Słonimie. Bazyli, miecznik i Stefan, wojski orszańscy, i Stanisław podpisali elekcyę 1648 r. z pow. orszańskim. Jan-Władysław, wojski orszański, podwojewodzy połocki, podpisał elekcyę 1674 r.; deputat na Trybunał skarbowy 1647 r. Wincenty, skarbny Wiel. Ks. Lit., żonaty z Magdaleną, pozostawił dzieci: Karola, Wincentego i Zofię 1664 r. (Conventionalia Warszawskie). Krzysztof z wojew. mińskiem i Piotr, stolnik orszański, z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław, podstoli wołkowyski i rotmistrz orszański 1718 r. Józef, stolnik smoleński, stronnik Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. Piotr, starosta orszański 1758 r., żona Ewa Wołodkowicz. Jerzy, chorąży orszański 1766 r. Heronim, starosta wiekszański 1775 r.
Jan i Stanisław, synowie Jerzego, Aleksander, syn Onufrego, Tomasz, syn Józefata, z synem Józefem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, syn Jerzego, dóbr Pooszwie, i Adam, syn Józefa, dóbr, Mohylewa dziedzice, w gub kowieńskiej 1882 r.
GALIŃSKI. Jan otrzymał nobilitacyę 1578 r., a do herbu przyjętym został przez Jakóba, proboszcza łowickiego, i Andrzeja, kanonika łęczyckiego, braci rodzonych Woronieckich ze Zbarażu (Metr. Kor.).
Józef, kapitan wojsk polskich 1830 r., następnie kapitan inwalidów wojsk ros., otrzymał w 1837 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego stopnia oficerskiego.
GALLE h. STOJENTYN. Franciszek, sztabskapitan wojsk ros., otrzymał w 1860 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego i herb zwany Stojentyn.
GALLEAN. Karol, generał-major wojsk królewskich 1775 roku (Sigil.).
GALLER v. GALERA. Jerzy, generał-adjutant wojsk litewskich, naznaczony komisarzem dla zaspokojenia dyferencyi między dobrami, w pow. kowieńskim 1775 r. (Vol. Leg.).
GALLI. Franciszek, major, następnie podpułkownik wojsk królewskich 1777 r. (Sigil.).
GALOFF v. GALIOF. Józef, syn Krzysztofa, z synami, Aleksandrem i Teodorem wylegitymowani w Cesarstwie 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GALOWSKI. Piszą się z Galowa, w pow. wiślickim. Jan, dziedzic Galowa 1508 r., a Jan i Marcin, dziedzice Galowa 1579 r. (Ks. poborowe).
GALWICZ. Rodzina szlązka, której jedna gałąź gnieździła się w Polsce już w XVII stoleciu; z niej Krzysztof-Franciszek, syn Jana-Fryderyka, wylegitymowany w Cesarstwie 1832 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Mikołaj i Szymon, ten drugi z synami, Włodzimierzem i Adamem, synowie Adama, wnukowie Józefa, prawnukowie Macieja, wylegitymowani w Cesarstwie 1817 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAŁĄSKA h. JUNOSZA. Dawna w ziemi ciechanowskiej rodzina, wzięła nazwę swego dziedzictwa, wsi Gałązki; jedna z jej gałęzi przybrała w XV stoleciu nazwisko Dłużniewski, a druga zmieniła miano Gałąska na nazwisko Gałąskowski. Mścisław 1425 roku (Akta Łomżyńskie). Marcin, syn Bogusza, 1493 r. dziedzic dóbr Dłużniewo, i od nich biorący nazwisko Dłużniewski; jego syn Stanisław 1520 r. Po Macieju 1580 r. synowie: Paweł, Marcin i Jan, który podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią ciechanowską; po Pawle syn Jan, dziedzic wsi Gałązki, pozostawił synów, Jacentego i Andrzeja, komornika grodzkiego i poborcę łomżyńskiego 1691 r., sędziego kapturowego 1696 roku, a sędziego grodzkiego i podstarostę łomżyńskiego 1718 r., po którym z żony Rozalii Zawadzkiej syn Michał, podsędek łomżyński 1720 r., z Urszuli Jurskiej miał syna Andrzeja, posła na sejm 1764 r., ożenionego z Joanną Leśniewską. Wojciech i Andrzej z ziemią łomżyńską, a Marcin z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r.
GAŁĄSKOWSKI h. JUNOSZA. Taż familia co Gałąska. Po Macieju, dziedzicu Łazowa, sędzim ziemskim drohickim, z Anny Raczkówny synowie: Aleksander, Apolinary i Zygmunt 1580 r.; po Zygmuncie córka Barbara Brzoska 1608 r. cytowana w aktach łomżyńskich. Apolinary, podsędek drohicki 1600 r., poślubił Zofię Laskowską i z niej miał syna Mateusza, dziedzica Cyranowa (Conventionalia Warszawskie).
GAŁĄSKOWSKI h. NOWINA. Byli w Małopolsce i pisali się z Ujazdu. Albert udowodnił szlachectwo z herbem Nowina 1426 r. (Akta Krakowskie). Stanisław 1438 - 1444 r. cytowany w aktach krakowskich.
GAŁCZYŃSKI h. SOKOLA. Dawna wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gałczyna, w pow. gnieźnieńskim. Stefan cytowany w aktach krakowskich 1436 r. Marcin, kustosz poznański, kanonik gnieźnieński, łowicki i łęczycki, um. 1579 r. Maciej, syn Jana, a brat rodzony Marcina, kanonika, pozostawił synów: Jana, Marcina, Jakóba, Sebastyana i Stanisława. Z nich Jan, kantor gnieźnieński, scholastyk kujawski, kanonik krakowski, sekretarz królewski 1586 r., referendarz koronny 1595 r., mąż rozumny i do spraw krajowych od Stefana Batorego i Zygmunta III używany, ustąpił 1586 r. części dóbr Paduchy, w pow. pyzdrskim, bratu Sebastyanowi. Marcin, dziedzic dóbr Skarszewo, Sebastyan, dziedzic dóbr Wierzbno i Bierzglinko i Jakób, burgrabia pyzdrski, dziedzic dóbr Obłaczkowa 1580 r. (Ks. poborowe). Stanisław, dziedzic dóbr Paduchy 1580 r. Andrzej 1648 r., Kacper, Wojciech i Marcin 1697 r. podpisali elekcye z wojew. poznańskiem. Stanisław, syn Marcina i Urszuli Wilczyńskiej, 1643 r. Jan, poseł na sejm 1662 r. (Vol. Leg). Stanisław, rektor Jezuitów w Kaliszu 1673 r. Wojciech sprzedał rodzinną wieś Gałczyn 1687 r.
Po Stanisławie, synu Wojciecha, dziedzicu dóbr Imiełkowo, w wojew. Sieradzkiem 1733 r., z żony Anny Dobrzyńskiej synowie: 1) Stanisław, po którym z żony Barbary Głoskowskiej syn Franciszek, dzierżawca dóbr Barłogi, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; Antoni, syn Franciszka, dziedzic dóbr Kuchary Kościelne, radca Tow. Kred. Ziemskiego; 2) Jan, tego syn Maciej, podpisarz sądowy w Warcie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 3) Piotr ożeniony z Rozalią Zajączkówną, z niej syn Wojciech, dziedzic dóbr Siąszyce, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku.
Po Tomaszu, w 1761 r. dziedzicu dóbr Jeziorko i Ostrów, synowie: Piotr, Onufry, Cypryan i Ignacy cytowani w Vol. Legum 1775 r.; po Ignacym syn Jakób, ożeniony z Maryanną Zbierzchowską, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. z synami, Feliksem i Ignacym; po Piotrze syn Jan ożeniony z Brygitą Byszewską, z niej syn Józef, dziedzic dóbr Gadowo, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. Z tej linii Aleksander, syn Antoniego i Maryanny Zalewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku.
Po Stanisławie, który około 1700 r. przesiedlił się w południowe strony Rzeczypospolitej, pochodzący: Antoni, syn Mikołaja, Jan, syn Jana, z synami, Mikołajem i Maciejem, Karol, Leonty, Eustachy i January, synowie Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAŁDECKI h. JUNOSZA. Byli na Rusi Czerwonej w XVIII stoleciu.
GAŁECKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Franciszek-Zygmunt, kasztelan kaliski 1685 r., kasztelan poznański 1695 r., wojewoda inowrocławski 1699 r., kaliski 1703 r., ostatnio wojewoda poznański 1709 r., umarł tegoż roku. Franciszek, kasztelan wieluński 1750 r., um. 1760 r.
Licznie rozrodzona rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gałki, na Podlasiu. Jan z Gałki zaślubił Katarzynę, córkę Krystyna Dąmbskiego 1477 r. Po Piotrze, dziedzicu Gałki, syn Mikołaj, żonaty z Elżbietą, córką Zdzisława z Cieśli 1486 r. (Metr. Kor.). Andrzej, dziedzic dóbr Gałki 1557 r. Po Macieju synowie: Paweł, Stanisław, Wojciech, Aleksander i Andrzej 1578 roku (Conventionalia Warszawskie). Franciszek, sędzia grodzki drohicki 1576 r., pozostawił synów: Jana, Franciszka, Krzysztofa, Michała i Wojciecha. Z nich Jan miał synów, Marcina i Jerzego, dziedziców części Gałek 1605 r. Wacław, dziedzic części Gałek, pozostawił synów: Adama, Wacława, Walentego, Aleksandra, Stanisława i Krzysztofa 1640 r. (Conventionalia Warszawskie). Jan, pisarz ziemski chełmski 1645 r. Franciszek, cześnik kijowski 1667 r. (Sigil.). Po Tomaszu z Anny Chlebowskiej synowie, Aleksander i Franciszek-Zygmunt 1670 r. Aleksander, cześnik kijowski 1690 r., miał syna Franciszka, a Franciszek-Zygmunt, łowczy kaliski, chorąży ziem pruskich 1670 r., pułkownik i kuchmistrz koronny 1680 r., kasztelan kaliski 1685 r., poznański 1695 r., wojewoda inowrocławski 1699 r., kaliski 1703 r., a ostatnio poznański 1709 r. i starosta bydgoski, z żony Rozalii Dzieduszyckiej, wojewodzianki podolskiej, miał córkę Zofię, pierwszą ksienię Kanoniczek warszawskich. Jan, miecznik podlaski, pułkownik wojsk koronnych i regimentarz partyi ukraińskiej, poskromił bunt chłopstwa na Ukrainie i zabezpieczył tę prowincyę od napadu hajdamaków; fundował klasztor Karmelitów w Bołszowcu, i był wielkim przyjacielem i dobrodziejem Jezuitów, umarł 1726 r.; z żony Teresy Karśnickiej jego syn Franciszek, starosta bydgoski 1714 r., kasztelan wieluński 1750 r., um. 1760 r., pozostawiając syna Ignacego, starostę bydgoskiego, marszałka sieradzkiego konfederacyi barskiej.
Adam i Wojciech na Sieniewicach z wojew. podlaskiem 1674 r., Franciszek-Zygmunt, kasztelan poznański, i Franciszek-Józef z wojew. poznańskiem, N., chorąży żytomierski, z wojew. kaliskiem, Wojciech z ziemią mielnicką 1697 r., Adam, poseł liwski, Michał, poseł warszawski, i Andrzej z ziemią mielnicką 1764 r. podpisali elekcye. Adam, wojski i burgrabia grodzki liwski 1760 - 1763 roku. Klara, córka Tomasza, podstolego mielnickiego, i Maryanny Orzelskiej, żona Andrzeja Jarnowskiego 1762 r. Aleksander, Stanisław, Ludwika, żona Kossowskiego, Eufrozyna za Szymonem Oleśnickim, Bogumiła, żona Nowosielskiego i Maryanna za Krzysztofem Jarnowskim, wnukowie i wnuczki Kazimierza i Anny Kielczewskiej, 1766 r. (Ks. Gr. Brzes.-Kujaw.). Jerzy, podsędek 1765 r., sędzia ziemski owrucki 1775 - 1780 r. i starosta bydgoski. Antoni, komornik ziemski owrucki 1780 - 1793 roku. Stanisław, syn Jana, dziedzic wsi Strumiany i inne, burgrabia 1788 r., a sędzia ziemski łomżyński 1792 r., ożeniony z Anną Tyszka. Jakób-Ignacy wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Jakób, radca Komisyi Sprawiedliwości 1816 r., sędzia apelacyjny 1820 - 1825 r.
Po Janie, dziedzicu dóbr 1772 roku, pochodzący: Jacenty ożeniony z Maryanną Henkel, z niej syn Ludwik, pisarz sądowy w Radzyniu, wylegitymowany w Królestwie 1839 r. z synami: Włodzimierzem, podoficerem wojsk ros., Eugeniuszem i Czesławem; z tej linii, Gabryel, syn Michała, w 1842 r. i Józef, syn Mikołaja, w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie.
Pochodzący po Aleksandrze, cześniku kijowskim 1690 r.: Ksawery, syn Jakóba i Emilii Sochaczewskiej, w 1860 r., Stanisław, właściciel części szlacheckiej we wsi Szańkowie, w pow. bialskim, w 1843 r., a jego synowcowie, synowie Kazimierza: Feliks, ks. Polesław i Władysław w 1853 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Wojciechu, w 1698 r. dziedzicu wsi Gałki Małe, w ziemi drohickiej, pochodzący: Jan, syn Macieja, podoficer wojsk ros., w 1839 r., Jan Nepomucen, syn Szymona i Wiktoryi z Grabowskich, w 1852 r., i tego syn Stanisław wylegitymowani w Królestwie.
Józef, Jakób i Adam, synowie Marcina, mieli sobie zarzucone szlachectwo, lecz je udowodnili w Trybunale lubelskim 1691 r.; pochodzący po Józefie Julian, syn Szymona i Rozalii z Winklerów, podoficer wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1850 r.
Po Józefie, dziedzicu dóbr Bobiatyn, w wojew. ruskiem 1730 r., syn Jan-Andrzej osiedlił się na Podolu 1770 r.; jego syn Ludwik miał synów: Piotra, Aleksandra, Mieczysława i Mikołaja, wylegitymowanych w Cesarstwie 1848 - 1865 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Po Józefie, stolniku smoleńskim 1700 r., syn Mikołaj, tego syn Franciszek, po którym syn Stefan i tego syn Michał wylegitymowani w Cesarstwie 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Władysław i Franciszek z synami: Bernardem, Adolfem, Aleksandrem i Stanisławem, synowie Rafała, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GAŁECKI h. PRUS. Mikołaj, w 1400 r. stolnik wyszogrodzki, i Krystyn dostali w nagrodę zasług od Ziemowita ks. Płockiego w 1374 r. wieś Gałki, w ziemi wyszogrodzkiej, a w 1385 r. Mikołaj dostał dla tej wsi prawo niemieckie od Jana ks. Mazowieckiego; po Mikołaju syn Andrzej, chorąży wyszogrodzki, zmarły 1432 r., pisał się już Gałeckim. Chorąży miał czterech synów; z nich Abraham, podsędek wyszogrodzki, pozostawił syna Stanisława, którego potomstwo równie jak i inni Gałeccy tego domu zeszli na szlachtę zagrodową, rozdzieliwszy między siebie wieś rodzinną Gałki. Felicyan podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią wyszogrodzką.
GAŁECKI h. SAS. Wojciech, w 1726 r. dziedzic dóbr Rydki, na Wołyniu, miał syna Jana, ten Karola, po którym syn Antoni z synami: Stanisławem, Aleksandrem i Narcyzem wylegitymowani w Cesarstwie 1829 - 1832 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAŁECKI. Fabian, obywatel m. Lublina, otrzymał nobilitacyę 1837 r., a wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
Jan, syn Jana, oficera wojsk ros., otrzymał w 1858 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego swego ojca.
GAŁĘSKI h. KORAB. W Wielkopolsce. Kazimierz, z podstolego podczaszy wschowski, umarł 1688 r.; z żony Heleny Chociszewskiej jego syn Franciszek, Jezuita, umarł 1709 r. Ignacy podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią mielnicką. Po Józefie z żony Maryanny Zbyszewskiej synowie, Karol, oficer wojsk pruskich, i Teofil, porucznik wojsk polskich 1809 r. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1789 r.
GAŁĘSKI h. PRAWDZIC. Podług Paprockiego w wojew. kaliskiem, zkąd przeszli na Wołyń. Szczęsny, podstarosta łucki 1598 r. Stanisław 1648 r. z wojew. wołyńskiem, Adam, podwojewodzy wyszogrodzki, 1674 r., Antoni i Stefan 1697 r. z wojew, kaliskiem podpisali elekcye. Andrzej cytowany w aktach krzemienieckich 1704 r.
GAŁĘSKI h. WCZELE. Podług Paprockiego dom rozrodzony w Wielkopolsce. Adam ożeniony z Anną Biegańską 1554 r. Kazimierz, syn Krzysztofa, w 1669 r. (Akta Poznańskie). Stanisław, Andrzej i Paweł, synowie Stanisława, 1672 r. (Zap. Tryb. Piotrkow.).
GAŁĘZOWSKI h. TARNAWA. Senator w rodzinie, Falicyan, kasztelan lubelski 1735 r., um. 1739 r.
Dawna i zamożna w wojew. lubelskiem rodzina, pochodzi od Targowickich i dlatego pisała się z Targowiska; jedna jej linia nazywaną była „Kaimami". Zygmunt, Jan, Stanisław i Mikołaj, dziedzice wsi Gałęzowa, w pow. lubelskim, (od tej wsi ta familia wzięła nazwisko) cytowani w Lib. Ben. około 1470 r. Marcin, kanonik krakowski, gnieźnieński i poznański, proboszcz łowicki 1561 r. Feliks, podczaszy i pisarz grodzki lubelski 1572 r., miał synów: Kazimierza, Tomasza i Karola. Barbara, wdowa, i Rafał, dziedzice Gałęzowa 1579 r. Adam i Krzysztof, synowie Rafała, dziedzice Gałęzowa 1581 r.; z nich Adam odstąpił swe części bratu stryjecznemu Stanisławowi, synowi Mikołaja, 1590 r. Mikołaj darował części Gałęzowa synowi Marcinowi 1580 r. Wojciech i Melchior, bracia rodzeni Marcina, 1600 r. Po Janie, zwanym Wnuk, synowie: Zygmunt, Jerzy i Piotr 1590 r. Stefan, syn Jana, zaślubił Zofię Stawską 1623 r. Mikołaj, syn Stanisława, żonaty z Katarzyną, córką Mikołaja Dmochowskiego 1626 roku. Łukasz z Targowiska, z żony Heleny Iżyckiej, pozostawił syna Jana, dziedzica Konopnicy, sędziego grodzkiego lubelskiego i rotmistrza królewskiego 1676 r., podczaszego lubelskiego, po którym z żony Katarzyny Wybranowskiej dzieci: Krzysztof, Andrzej, Józef, Michał, Feliks v. Felicyan, Helena, Teresa i Urszula 1686 r. Krzysztof z Targowiska żonaty z Katarzyną z Wężów 1700 r. (Zapisy Tryb. Lubelskiego). Marek, starosta lubomelski 1660 r., ożeniony z Katarzyną Iżycką. Jan, skarbnik lubelski 1670 r. (Sigil.). Jan z Targowiska, rotmistrz królewski, Jan, Jerzy i Stanisław podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. lubelskiem. Jan, podczaszy lubelski, starosta wąwolnicki, kupił w 1667 r. wieś Wąwolnicę od magistratu lubelskiego. Jerzy, ożeniony z Anną Zielińską, podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. lubelskiem. Jakób, ożeniony z Elżbietą Kiełczewską, pozostawił syna Jana, ożenionego z Katarzyną Witowską 1687 r. Jan, łowczy i podstarosta lubelski, i Franciszek podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem.
Felicyan, syn Jana, podczaszego lubelskiego, pisarz i podstarosta grodzki, podczaszy 1712 r., podsędek lubelski 1718 r.; poseł na sejm 1733 r., kapitan roty pancernej 1727 r., a od 1735 r. kasztelan lubelski, dziedzic dóbr Bełżyc, Głuska i Łaniąt, ożeniony z Urszulą Głuską, kasztelanką gostyńską, pozostawił synów, Stefana, ożenionego z Maryanną Szaniawską, podstolanką koronną, 2v. Krasicką, i Aleksandra, po którym synowie, Tomasz i Antoni 1756 r., umarli bezdzietnie, a cały majątek kasztelana odziedziczyła jego córka Ewa Kossowska, starościna sieradzka. Józef, miecznik lubelski 1720 r. Józef, skarbnik krasnostawski 1736 r. (Sigil.). Jan, miecznik lubelski 1766 r., z żony Konstancyi Potockiej miał syna Macieja. Antoni, vicesgerent 1771 roku, pisarz ziemski i sędzia grodzki chełmski 1777 - 1794 r. Maciej, syn Józefa, z miecznika 1771 r., wojski większy lubelski 1778 r. Jan, regent grodzki chełmski 1780 r. Jerzy, komornik ziemski lubelski 1790 - 1793 r. Wincenty, regent grodzki lubelski, poseł na sejm grodzieński 1793 r., protestował na nim przeciwko rozbiorowi Polski. Wincenty, sędzia Trybunału w Lublinie 1824 r. Oktawian, syn Adama, urzędnik w Lipowcu, gub. kijowskiej 1865 r.
Po Józefie, w 1739 r. dziedzicu wsi Hussynne, w ziemi chełmskiej, syn Ignacy ożeniony z Teofilą Nowosielską, z której syn Ksawery, dziedzic wsi Hussynne, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
Władysław i Franciszek, synowie Rafała, i po Franciszku synowie: Bernard, Adolf, Aleksander i Stanisław w 1844 r., a Jan i Maciej, synowie Stefana, w 1841 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Po Samuelu, synu Jana, dziedzicu dóbr Torczyn, na Wołyniu 1739 r., pochodzący: Justyn i Tomasz, synowie Franciszka, i Michał, syn Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAŁKA h. ODROWĄŻ. Byli w XV stoleciu w wojew. krakowskiem. Prandota z Gór, podstarosta krakowski 1428 r., a Andrzej z Niedźwiedzia, burgrabia krakowski 1429 r., cytowani w aktach krakowskich. Jan, dziedzic Zalipie około 1470 r. (Lib. Benef.). Heronim, dziedzic Niedźwiedzia, Rożniszowa i Lubczy, w pow. pilzneńskim 1508 r. (Ks. poborowe).
GAŁKIEWICZ. Franciszek, syn Jerzego, dóbr Wajgoweli, i Dyonizy, syn Jerzego, dóbr Tatarasiszki dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GAŁKOWSKI h. SZAŁAWA. Jan, syn Franciszka, z synami, Adamem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GAŁUSZKOWSKI v. GALUSZKOWSKI. Apolinary, poborca do wybierania czopowego z wojew. podlaskiego 1590 r. (Vol. Legum).
GAMBA v. GĘBA. Jan, łowczy i sędzia grodzki grodzieński, cytowany w Vol. Leg. 1678 r.
GAMERSKI. Tylman z Gameranu, inżynier królewski, w nagrodę zasług wojskowych otrzymał indygenat 1685 r. i zmienił nazwisko na Gamerski; był żonatym z Anną Komorowską.
GAMKOWSKI. Felicyan podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską; sądzę przecież, że mylnie wydrukowany zamiast Gumkowski.
GAMOLECKI. Wincenty, syn Stefana, z synami: Konstantym, Franciszkiem i Władysławem zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1832 r.
GAMPOR. Mikołaj, syn Aleksandra, pułkownik wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1856 r. i z synami, Aleksandrem i Pawłem zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GAMRAT h. SULIMA. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan połaniecki 1413 - 1455 r. Piotr, biskup kamieniecki 1530 r., przemyślski 1535 r., płocki 1537 r., a krakowski 1538 r., arcybiskup gnieźnieński 1540 r., um. 1545 r. Jan, wojewoda mazowiecki 1542 r.
Dawna małopolska na Podgórzu rodzina, pisała się z Sowoklęsk, majątku blizko m. Dukli, który jeszcze w końcu XV stolecia posiadała. Stanisław z Sowoklęsk, cytowany w aktach krakowskich 1408 r., starosta sądecki, kasztelan połaniecki, podpisał Unię w Horodle 1413 r. i Uchwały Jedlińskie 1433 r. Jan, starosta biecki 1423 r., wysłany od panów polskich w 1434 r. do cesarza Zygmunta z zawiadomieniem o wstąpieniu na tron Władysława III. Jan, współdziedzic dóbr Sowoklęsk, służył ze znacznym hufcem polskim królowi węgierskiemu Maciejowi Korwinowi przeciwko Turkom, a nawet walczył przeciwko Polsce 1474 r. Jego brat Stanisław, wójt w Osieku, z żony Katarzyny pozostawił synów: Piotra, Jana, Stanisława i Mikołaja 1519 r. (Metr. Kor.); z tych braci Piotr, z proboszcza w Wyszkowie, scholastyk płocki i kanonik gnieźnieński 1528 r., biskup nominat kamieniecki 1530 r., biskup przemyślski 1535 r., płocki 1537 r., a krakowski 1538 r., ostatecznie w 1540 r. arcybiskup gnieźnieński z zatrzymaniem biskupstwa krakowskiego. To znakomite wyniesienie zawdzięczał poparciu królowej Bony, która chciała nawet, aby król Zygmunt zamianował go kanclerzem wielkim koronnym, lecz król oparł się jej życzeniu i oddał tę dostojność Ocieskiemu. Piotr umarł 1545 r. Mimo wielu wad arcybiskup był bardzo dobroczynnym i na biednych wydawał znaczne sumy, a w każdej podróży towarzyszyły mu wozy naładowane odzieżą i żywnością, które potrzebującym rozdawał.
Jan, drugi syn Stanisława, a brat arcybiskupa Piotra, słabowity i niezdolny, starosta rawski 1539 r. (Metr. Kor.), wojewoda i vicesgerent mazowiecki 1542 r., starosta ciechanowski, umarł 1544 r.; z żoną Zofią z Marszowic bezpotomny.
GAMRAT Feliks otrzymał nobilitacyę 1540 r. (Metr. Kor.).
GAMZE. Iwan, kozak zaporożski, w nagrodę męztwa i wierności dla Rzeczypospolitej otrzymał nobilitacyę 1649 r.
GAN h. RAWICZ. Dawna w ziemi chełmskiej rodzina; już w XVII stoleciu rozdzieliła się na trzy gałęzie: jednę, która zachowała właściwe nazwisko Gan, drugą, która je zmieniła na Gano, i trzecią, która od przydomku Lipski pisała się naprzód Gano-Lipski, a następnie przydomek z nazwiskiem złączyła w jedno nazwisko Ganolipski.
Z piszących się Gan, Józef podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. Tomasz, syn Józefa, i Tomasz, syn Marcina, z synem Rufinem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GANCKOFF v. GANZKOF h. GANCKOFF. Herb - tarcza ukośnie z lewej górnej ku dolnej prawej części przedzielona; w polu górnem srebrnem pół jednorożca czerwonego, w dolnej części szachownica srebrna i czerwona. W koronie pół czerwonego jednorożca.
Szlachta inflancka; Niesiecki mylnie pisze ją Gansch, a pisano ją także Ganskof, Ganfuz i t. p. Herman, chorąży derpski, pułkownik wojsk królewskich, chlubnie odznaczył się w odparciu Kozaków, którzy napadli Litwę 1648 r. i w nagrodę dostał na sejmie 1649 r. zatwierdzenie kupna pola zwanego Meyluny, w starostwie kupiskiem (Vol. Leg.); w 1650 r. przyłożył się do zdobycia Kijowa i poległ w bitwie pod Szkłowem 1655 r. Jego, sądzę, syn Jan ożeniony z Katarzyną, córką Mikołaja Korfa, wojewodzianką wendeńską, z której córka Jadwiga za Janem Hilzenem, pułkownikiem 1680 r. N., kapitan wojsk królewskich, otrzymał indygenat 1676 r.
GANDECKI. Michał, chorąży królewski 1746 r. (Convent. Warszaw.).
GANECKI. Jakób, dziedzic Gańczyc, Sokołu i Chotyni, w ziemi stężyckiej 1508 r., a Heronim, Marcin i Stanisław, współdziedzice Kownaczyc 1569 r. (Ks. poborowe). Jan 1625 r. (Don. Warszaw.). Paweł, syn Jakóba, 1635 r. (Conventionalia Warszawskie).
GANG h. RAWICZ. W ziemi chełmskiej i wojew. lubelskiem. Jakób i Stanisław, dziedzice dóbr Gany, w pow. krasnostawskim 1564 r. (Ks. poborowe). Stanisław i Piotr, synowie Wojciecha, 1620 r. Józef, pisarz grodzki grabowiecki 1658 r. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem. Po Kazimierzu z żony Heleny Juszowskiej syn Maciej pozostawił dwóch synów, Jakóba i Józefa 1726 r. Wojciech-Stanisław, syn Macieja, wnuk Wojciecha, prawnuk Jana, 1791 r. Wojciech, syn Stanisława i Katarzyny z Witosławskich, z żony Maryanny Kaliskiej pozostawił syna Tomasza 1780 r. (Akta Lubelskie). Jakób wylegitymowany w Galicyi 1783 r. Tomasz, regent grodzki oszmiański 1797 r.
Mikołaj, urzędnik skarbowy w gub. augustowskiej 1867 r., syn Mikołaja i Agnieszki z Czapskich, wnuk Wojciecha, instygatora lubelskiego 1789 r., wylegitymowany w Królestwie 1856 r.
GANOLIPSKI h. RAWICZ. Jestto gałąź rodziny Gano, która, swój przydomek Lipski złączywszy z nazwiskiem, utworzyła nowe nazwisko Ganolipski. Piotr, osiedlony na Białej Rusi, nie chcąc złożyć przysięgi wierności Moskwie 1656 r., więziony był przez lat kilkanaście (Vol. Leg.); w 1674 r. podpisał elekcyę z wojew. Witebskiem.
GANOWSKI. Stanisław, cześnik łomżyński, otrzymał prawo ustąpienia królewszczyzny w starostwie tucholskiem 1711 r. (Sigil.).
GAPIŃSKI. Piszą się z Gapinina, w pow. opoczyńskim. Jan, dziedzic części Gapinina 1508 r., a Jan i Wacław, dziedzice Gapinina 1577 r. (Ks. poborowe). Stanisław żonaty z Zofią Odrzywolską 1606 r.
GARAPICH von SICHELBURG h. SICHELBURG. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej czerwonej części dwa sierpy stojące ku sobie zwrócone, w dolnej części białej czarna skała, na niej zamek złoty o trzech basztach, baszta środkowa wyższa od bocznych; na tarczy dwa hełmy w koronach, na prawym dwa czarne darte orle skrzydła, między niemi sierp stojący w lewo zwrócony, na lewym cztery strusie pióra.
Ten herb dostał od cesarza austryjackiego z przydomkiem von Sichelburg i tytułem Ritter, Mikołaj Garapich, adwokat we Lwowie, który otrzymał indygenat galicyjski 1818 r. Władysław, dóbr Cebrów, Eliasz, dóbr Zagórze, Józef, dóbr Kurowce i Michał, dóbr Panasówki dziedzice, w Galicyi 1850 - 1865 roku.
GARBASZEWSKI h. ŚLEPOWRON. Walenty, syn Wojciecha, z synami: Julianem, Ildefonsem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GARBATKA. Po Piotrze syn Rafał, dziedzic dóbr Garbatki, w pow. warszawskim 1580 r. (Ks. poborowe); jego syn Jan 1592 r. (Conventionalia Warszawskie).
GARBIŃSKI. W ziemi warszawskiej. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską. Po Wojciechu syn Kazimierz pozostawił syna Marcina 1740 r. Franciszek i Wojciech, synowie Marcina, dziedzice części Reguły-Malichy 1792 r. (Don. Warszaw.). Józef, właściciel części szlacheckiej we wsi Reguły, blizko Warszawy, pozostawił syna Kajetana, wielkiej nauki i zdolności, w 1824 r. profesora Uniwersytetu warszawskiego, a w 1825 r. rektora Szkoły Politechnicznej, zm. 1847 r.; jego synowie. Andrzej, urzędnik Rady Stanu 1866 r., i Władysław, sekretarz Towarzystwa Rolniczego Warszawskiego, współredaktor pisma „Roczniki Gospodarstwa Krajowego,“ czynny brał udział w kwestyi oczynszowania włościan 1860 - 1863 roku.
GARBOCINSKI. Byli w ziemi przemyślskiej. Józef z żony N. Monasterskiej pozostawił synów, Józefa, ożenionego z Domaradzką około 1780 r., i Stanisława bezpotomnego.
GARBOLECKI h. GOZDAWA. Po Tomaszu, synu Antoniego, majorze wojsk koronnych 1777 r., synowie, Tomasz i Józef; ten drugi z synem Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GARBOLEWSKI h. LUBICZ. Potomstwo Jerzego, syna Jana, a mianowicie: Michał i Aleksander, synowie Jakóba, Ludwik, Wincenty i Józef, synowie Wincentego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GARBOLEWSKI h. SULIMA. Po Marcinie, dziedzicu dóbr Jasionki 1773 r., syn Kacper, tego synowie, Kazimierz, komornik przy Trybunale gub. warszawskiej i Jan wylegitymowani w Królestwie 1843 r. Kazimierz Aleksander, dziedzic dóbr Czerwonka, w pow. łęczyckim 1858 r.
GARBOWIECKI h. NOWINA. Michał, mieszczanin lubelski, towarzysz 1703 r., podpułkownik 1709 r., pułkownik wojsk koronnych 1710 r., poseł do Turcyi (Metr. Kor.), jeden z najdzielniejszych partyzantów króla Augusta II w wojnie ze Szwedami i stronnikami Leszczyńskiego 1702 - 1709 roku, których trapił wojną podjazdową i pobił w kilku potyczkach, a w jednej z nich wziął do niewoli szwedzkiego pułkownika Zulicha; w nagrodę zasług otrzymał nobilitacyę 1726 roku dla siebie i potomstwa swego brata Kazimierza, rotmistrza wojsk koronnych. Michał posiadał w 1771 roku królewszczyznę Bednarzówkę; z żony Heleny Bereckiej pozostawił syna Faustyna, który w 1774 r. ustąpił Bednarzówkę (Kancl.). Faustyn, towarzysz pancerny w partyi wielkopolskiej regimentarza Kraszewskiego, otrzymał w 1775 r. nagrody 2,000 złotych za męztwo okazane w odpieraniu Prusaków, wkraczających do Polski; chorąży 1780 r., został 1789 r. podporucznikiem (Kancl.). Klemens, syn Józefa i Teodory z Charchowskich, a wnuk Faustyna, dziedzic dóbr Drzewoszki Wielkie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synem Feliksem, dziedzicem dóbr Daszyna, urodzonym z Małgorzaty Gajewskiej.
Antoni, stolnik owrucki, żonaty z Heleną Truskolaską, odstąpił 1771 r. królewszczyznę Obelniki, w ziemi łukowskiej, na rzecz Mroczków (Kancl.). Po Tomaszu synowie, Wincenty i Józef wylegitymowani w Cesarstwie 1831 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GARBOWSKI h. SULIMA. Dawna w wojew. łęczyckiem rodzina, wzięła nazwisko od majątku Garbowa, niekiedy Grabowem nazywanego; już w XV stoleciu rozrodzona, przeniosła się do Małopolski i Mazowsza, a ztąd na Podlasie. Pełka z Garbowa, proboszcz kurzelowski i łęczycki, z drugiego probostwa usunięty orężem od Henryka Ks. Mazowieckiego, który został księdzem; um. 1381 r. Około 1400 r. żyło trzech braci tego domu: Piotr, Jan z przydomkiem Farurej i Zawisza z przydomkiem Czarny; dwaj ostatni, a szczególniej Zawisza Czarny, chlubnie odznaczyli się naprzód w służbie węgierskiej, a następnie polskiej w wojnie z Krzyżakami 1410 r. Potomstwo Zawiszy Czarnego pisało się Zawiszami, lub Zawiszycami, lecz niedługo istniało, a z potomstwa Jana Farureja, jedno zachowało rodzinną nazwę z Garbowa lub Garbowski, inne pisało się Farurej. Z tych potomków, Jana-Farureja i Piotra, osiedlonych w Małopolsce, a piszących się Garbowski, Pełka, kanonik krakowski, dziekan kielecki 1421 r. Tomasz, syn Wacława, 1431 roku. Rafał z Rożnowa cytowany w aktach krakowskich 1449 r. Jan poległ w bitwie pod Chojnicami 1454 r. Prandota, wójt dziedziczny w Piaskach i Krasnym, w wojew. bełzkiem 1471 r. Dominik, kanonik krakowski 1469 r., cytowany w Lib. Benef. Jan, dziedzic części Garbowa 1508 r., Jakób, dziedzic części Winiar 1578 r., a Eustachy, posesor Jurkowa, w pow. wiślickim 1579 r. (Ks. poborowe). Stefan, podporucznik wojsk polskich 1692 r. (Sigil.). Jan z wojew. bracławskiem, a Wojciech z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r. Józef z Garbowa, Grzegorz i Florenty wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Z osiedlonych na Mazowszu i Podlasiu. Abraham cytowany w aktach łomżyńskich 1444 r. Andrzej, dziedzic wsi Kurzyna, wziął od niej nazwisko Kurzyna 1473 r. Po Macieju, synu Pawła, synowie: Jan, Mikołaj i Salomon 1555 r. Rafał, syn Mikołaja, ożeniony z Anną Mężyńską 1565 r. Tomasz, syn Szymona, 1679 r. Stanisław z ziemią wizką podpisał elekcyę 1697 r. Tomasz, kapitan wojsk koronnych 1777 r. (Sigil.). Franciszek, syn Jana, z synami: Karolem, Eustachym i Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Niektórzy z tych Garbowskich, na Podlasiu osiedlonych, brali przydomek Sumiel v. Szumiel, który jedna ich linia zmieniła w nazwisko.
Z osiedlonych w wojew. łęczyckiem. Wacław, Andrzej i Walenty, dziedzice Garbowa, i Paweł, dziedzic na Żeronicach, w pow. orłowskim 1576 r. (Ks. poborowe). Łukasz 1653 r., żona Jadwiga Lutosławska. Aleksy, Franciszek, Jan, Mikołaj i Wawrzyniec 1697 r., a Józef 1764 r. z wojew. łęczyckiem podpisali elekcye. Józef, regent ziemski, a następnie pisarz ziemski łęczycki 1786 - 1794 r., ożeniony z Teresą Krosnowską. Wojciech kupił dobra Ożarów, na Wołyniu 1786 r. Jakób, podporucznik wojsk polskich 1831 r. Po Macieju, dziedzicu dóbr Garbowo w 1755 r., syn Kazimierz, po którym z żony Zofii Zaleskiej synowie, Bonawentura i Floryan, dziedzice dóbr Drzewoszki Małe i Garlice, w pow. gostyńskim, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.
GARCZEWSKI. Byli w XVI i części XVII stolecia w wojew. lubelskiem (Akta Lubelskie).
GARCZYŃSKI h. GARCZYŃSKI. Herb - w polu błękitnem strzała żeleźcem w górę, przy jej pióropuszu z każdej strony gwiazda sześciopromienna złota, nad strzałą półksiężyc rogami na dół; na hełmie w koronie cztery pióra strusie. Jestto w samej rzeczy Sas wywrócony i ztąd ten herb niektórzy z heraldyków nazywają Sasem odmiennym, a niektórzy nawet z członków tej rodziny biorą zwykły herb Sas.
Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan konarsko-łęczycki 1715 r., um. 1722 r. Stanisław, kasztelan bydgoski 1720 r., a inowrocławski 1726 r., zm. 1737 r. Stefan, kasztelan gnieźnieński 1729 r., kaliski 1737 r., poznański 1748 r., wojewoda kaliski 1749 r., ostatnio wojewoda poznański 1750 r., um. 1756 r. Edward, kasztelan rozpirski 1755 - 1787 r.
Wzięli nazwisko od wsi Garczyna, w Prusach Zachodnich, a jedna ich linia bierze przydomek von Rautenberg, wywodząc się od niemieckiej tego nazwiska rodziny, już za czasów krzyżackich osiedlonej w Prusach. Prawdopodobniej przecież Garczyńscy są rodziną przybyszową w Prusach, a jej gniazdem, zdaje się, było Podlasie, w którem odwiecznie gnieździ się rodzina Gąsowskich, tegoż co oni herbu. Protoplastą większej części Garczyńskich, obecnie żyjących, był Michał, w 1615 r. dziedzic znacznych majątków jak Garczyna, Orla, Krtowa i t. d., który z żony Zofii Regelin Pisieńskiej zostawił dwóch synów, Aleksandra, chorążego chełmińskiego, po którym z żony Anny Marchockiej synowie, Jan i Władysław bezpotomni, i Samsona, chorążego chełmińskiego, zmarłego 1667 r. i dwukrotnie żonatego, lv. z Katarzyną Derengowską i 2v. z Barbarą Werda, podkomorzanką pomorską. Chorąży z 1-ej żony pozostawił córkę Ewę lv. Wałdowską, 2v. Zapędowską, i synów: Aleksandra, bezpotomnego, Rafała i Bogusława, z 2-iej żony synów: Damiana, Chryzostoma-Krzysztofa i Stanisława. Z tych synów:
Rafał z żony Katarzyny Kochańskiej zostawił pięć córek i syna Samsona, z żoną N. Rożnowską bezpotomnego.
Bogusław 1668 r., ożeniony z Justyną Lisowską, miał syna Aleksandra, po którym z żony Barbary Plichta, starościanki gostyńskiej, synowie, Waleryan z żoną N. Zaleską bezpotomny i Maciej ożeniony z Anną Sicińską, z której pięciu synów: Paweł z N. Dąbrowską i Wincenty z N. Gogolewską bezpotomni, Józef, tego z żony Maryanny Grabowskiej syn Paweł, Ignacy i Andrzej.
Ignacy, czwarty syn Macieja i Sicińskiej, ożeniony z Agnieszką Zaborowską, z niej synowie, Wincenty i Romuald. Wincenty, radca Departamentu Warszawskiego 1813 r., ożeniony z Urszulą Borzęcką, z której syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie w 1837 r. Romuald, młodszy syn Ignacego i Zaborowskiej, dziedzic dóbr Szczawino Kościelne, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; z żony Emy Radolińskiej jego syn Walenty, dziedzic Szczawina, żonaty z Jadwigą Pruszakówną.
Andrzej, ostatni z synów Macieja i Sicińskiej, radca pow. sochaczewskiego 1813 r., po którym z żony Honoraty Zaremba synowie, Romuald i Maksymilian.
Damian, syn Samsona, chorążego chełmińskiego, chorąży poznański, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem; miał dwie żony, Katarzynę Radomicką, kasztelankę kaliską, i Ludwikę Leszczyńską. Z 1-ej żony synowie: Ludwik, Franciszek, Stanisław i Stefan, z 2-iej żony córki, Teresa Walicka, stolnikowa rawska, i Aniela, zakonnica; z synów: Ludwik, podstoli poznański, um. 1716 r. bezpotomnie; Franciszek, chorąży poznański, po którym z żony N. Walewskiej synowie: Stanisław, proboszcz w Zbąszynie i Kazimierz, chorąży wschowski, po którym synowie, Ignacy i Jan.
Stanisław, trzeci syn chorążego Damiana, z łowczego poznańskiego kasztelan bydgoski 1720 r., a inowrocławski 1726 r., starosta inowłodzki, dziedzic dóbr Wierzbica, zm. 1737 r., pozostawiając z dwóch żon, z Wiktoryi Szczawińskiej syna Wacława, starostę kłodawskiego, bezpotomnego, a z Katarzyny Załuskiej, synów, Józefa bezpotomnego i Mikołaja, po którym z żony N. Zboińskiej córka Magdalena Tuchołka i syn Jakób.
Stefan, ostatni z synów chorążego Damiana, z chorążego wschowskiego kasztelan gnieźnieński 1729 r., kaliski 1737 r., poznański 1748 r., a w 1749 r. wojewoda kaliski i w 1750 r. poznański, generał wielkopolski, kawaler orderu Orła Białego, mąż zacny, uczony i rozumny, nauczyciel synów króla Augusta II, którego był zawsze gorącym stronnikiem. Wojewoda umarł 1756 r., pozostawiwszy z żony Zofii Tuchołka córki: Ludwikę Dąmbską, Eleonorę Lanckorońską, starościnę rawską, i Teresę Janową Czosnowską, starościnę Winnicką, oraz synów: Franciszka, Edwarda i Stefana.
Franciszek, podczaszy wschowski 1744 r., stolnik kaliski 1746 r., podkomorzy wschowski 1752 r. (Sigil.), stronnik Stanisława Leszczyńskiego, żonaty w 1733 r. z Józefą Pawłowską, bezpotomny.
Edward, kasztelan rozpirski 1755 - 1787 r. (Sigil.), podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sieradzkiem; ożeniony z Katarzyną Radolińską, pozostawił córkę Annę za Janem Mycielskim, starostą ośnickim, i syna Stefana, rotmistrza kawaleryi narodowej, po którym z Anny Skórzewskiej synowie, Tadeusz i Filip. Z nich Tadeusz, szambelan pruski, umarł 1863 r. bezpotomnie, żonaty z Adelajdą von Stuterheim, córką generała wojsk pruskich.
Stefan, najmłodszy z synów wojewody Stefana, generał-major wojsk polskich 1757 r., ożeniony z Weroniką Krzycką, wdową po Mycielskim, pozostawił córki: Eleonorę za Adamem Gajewskim, Antoninę za Fryderykiem lir. Skórzewskim, Honoratę i czterech synów: Antoniego, prefekta Departamentu kaliskiego, Jana Nepomucena, Stefana, podprefekta pow. krotoszyńskiego w 1813 r., i Franciszka, dziedzica dóbr Racędowo 1805 r., pułkownika wojsk polskich, posła na sejm 1813 r., dwukrotnie żonatego, lv. z Weroniką Mycielską, z której synowie, Bonawentura, dziedzic dóbr Machnacz, i Nepomucen, i 2v. z Katarzyną Radolińską, z której syn Stefan, jeden z celniejszych poetów, umarł młodo 1832 r. w Avignon, gdzie Adam Mickiewicz, z którym żył w ścisłej przyjaźni, postawił mu pomnik.
Chryzostom-Krzysztof, piąty syn chorążego Samsona, chorąży chełmiński 1708 r., z żony Wilczyńskiej zostawił trzy córki: Teresę Kossowską, Zofię Radońską i Maryannę lv. Trzebuchowską, 2v. za Michałem Garczyńskim, sądowym michałowskim.
Stanisław, najmłodszy syn chorążego Samsona, starosta budziszewski, kasztelan konarsko-łęczycki 1715 r., stronnik Augusta II, z żony Agnieszki Lasockiej, kasztelanki inowłodzkiej, pozostawił trzy córki i dwóch synów; z córek: Matylda Karczewska, Maryanna za Stanisławem Szembekiem i N. Leszczyńska. Z synów Albert-Maksymilian, kanonik gnieźnieński i poznański, kilkakrotnie deputat na Trybunał koronny, i Jan, starosta budziszewski 1727 r., deputat na Trybunał koronny 1725 r., ożeniony z Eufemią Ołdakowską, miał córki: Brygitę Byszewską, podczaszynę kaliską, Kunegundę Walewską, Rozalię Wyrzykowską, cześnikową inowrocławską, i syna Józefa, skarbnika drohickiego 1772 - 1788 roku, po którym z żony Urszuli Obryckiej synowie:
1) Piotr, burgrabia łęczycki 1794 r., ożeniony z Joanną Zamojską, z niej synowie, Ignacy i Julian wylegitymowani w Królestwie 1837 r.
2) Hermenegildy, komisarz cywilno-wojskowy drohicki 1792 r., radca pow. węgrowskiego 1812 r., ożeniony z Anielą Milewską, z niej syn Konstanty, dziedzic dóbr Paplino, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
3) Edward, kanonik podlaski 1820 - 1842 r., sędzia pokoju pow. węgrowskiego 1825 r.
4) Fryderyk, chorąży 1789 r. (Kancl.), porucznik wojsk koronnych, poległ młodo przy zdobyciu Pragi przez wojska rosyjskie 1794 r.
Z tej familii. Stanisław, dziedzic na Garczynie, Orlu i innych, cytowany w Vol. Legum 1683 r., brał przydomek von Rautenberg; z żony Konstancyi Bojanowskiej jego syn Michał, sądowy michałowski 1723 - 1726 r., miał dwie żony, Barbarę Bąkowską, stolnikównę inowrocławską, i Maryannę Garczyńską, z której córka Kunegunda Zakrzewska, sędzina ziemska michałowska. Michał z 1-ej żony miał syna Kajetana, stolnika czerniechowskiego 1758 r., ożenionego z Teodorą Dembińską, stolnikówną inflancką, z której pozostawał córkę Maryannę Zawadzką, szambelanowę.
GARDECKI. Szymon, chorąży wojsk koronnych 1791 r. (Kancl.).
GARDEL. Karol, kapitan wojsk hiszpańskich, został pułkownikiem wojsk koronnych 1769 r. (Sigil.).
GARDLIŃSKI v. GARDLEŃSKI h. POBÓG. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gardlina, w ziemi łomżyńskiej. Jaszczołd, syn Wielisława, 1520 roku, a jego synowie: Joachim i Stanisław 1551 r. cytowani w aktach łomżyńskich i wizkich. Wojciech, dziedzic części wsi Gardlino-Racibory 1578 r. (Ks. poborowe). Bartłomiej, syn Bogusława, 1615 roku (Don. Warszaw.). Adam, syn Bartłomieja, 1623 r. miał syna Aleksandra 1654 r. Tomasz, syn Macieja, 1661 r. (Conventionalia Warszawskie). Kazimierz, syn Adama-Kazimierza, towarzysz kawaleryi narodowej 1711 r., stolnik ciechanowski 1715 r., nabył 1724 r. części dóbr Zielemeckie i Paniowce, w wojew. podolskiem, od Katarzyny, córki Kazimierza i Maryanny Bielskiej, żony Jana Gardlińskiego (Arch. Jarmolinieckie). Wiktor, chorąży 1790 r., został podporucznikiem wojsk koronnych 1791 r. (Kancl.).
Dominik, Onufry i Wilhelm, synowie Tomasza, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GARDLIŃSKI h. PÓŁKOZIC. Po Ludwiku, w 1715 r. dziedzicu dóbr Sesinówki na Wołyniu, syn Walenty miał syna Marcina, tego synowie: Aleksander z synem Karolem i Józef, szambelan króla Stanisława Augusta 1788 r., wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GARDOCKI h. JACYNA. Mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gardoty, w ziemi wizkiej. Marcin z Gardot, podsędek wizki 1496 r.; jego syn Jan miał syna Stanisława, po którym syn Paweł miał syna Kacpra, tego syn Andrzej pozostawił syna Mateusza, żonatego z Katarzyną Morawską, z której synowie, Teofil i Marceli wylegitymowani w Królestwie 1852 roku.
Krzysztof, syn Stanisława, dziedzic dóbr Gardoty-Grzymki 1690 r., z żony Elżbiety Kossakowskiej miał syna Jacka, po którym synowie: 1) Wawrzyniec i 2) Stanisław.
1) Wawrzyniec miał syna Szymona, tego syn Piotr, dziedzic dóbr Świdry-Dobrzyce, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. wraz z synem Klemensem, urodzonym z Petroneli Kossakowskiej.
2) Stanisław miał syna Józefa, który zaślubił Maryannę Wierciszewską i z niej pozostawił synów, Ignacego i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1848 r.
Wacław z ziemią wizką, Zacharyasz z ziemią łomżyńską 1697 r. i Antoni z ziemią łomżyńską 1764 r. podpisali elekcye.
GARDOMIN. Joachim, dworzanin królewski 1615 roku (Don. Warszawskie).
GARDOTA. Kalikst, syn Leonarda, 1582 roku (Conventionalia Warszawskie).
GARDZINA h. MORA. Byli w północnem Mazowszu. Piotr cytowany w aktach ostrołęckich 1459 r. Piotr, współdziedzic Winiar, w wojew. Sandomierskiem, cytowany w Vol. Legum 1587 r.
Lubrańscy, herbu Godziemba, mieli przydomek Gardzina, który był nawet mianem ich rodziny w XIV stoleciu.
GARDZIŃSKI. Piszą się z Gardzienic, w pow. lubelskim. Jan, stolnik lubelski 1751 r. Po Marcinie, skarbniku lubelskim, z żony Justyny syn Józef, szambelan królewski 1784 r. (Zapisy Tryb. Lubelskiego).
GARLICKI h. PRUS I. Podług Paprockiego dom starodawny w wojew. krakowskiem; mieli przydomek Gaszowiec. Piotr 1424 r., a jego syn Jan 1477 r. cytowani w aktach krakowskich.
GARLICKI h. STRZEMIĘ. Byli w Małopolsce, pisali się na Górnych Garlicach. Jan, kanonik krakowski, um. 1381 r. Krzysztof, miecznik i burgrabia krakowski, dziedzic dóbr Garlice Górne i Dolne, ożeniony z Barbarą Dembińską, pozostawił synów, Jana, kanonika krakowskiego 1544 r., i Stanisława, komornika ziemskiego krakowskiego 1554 r., po którym z żony Elżbiety Połomskiej córka Anna za Mateuszem Książnickim i czterech synów: Jan, ks. Franciszkanin, Krzysztof, rotmistrz, zabity na wojnie ze Szwedami, Piotr z żoną N. Oraczewską bezpotomny i Stanisław. Po Stanisławie z żony Ewy Ligęza czterech synów: Jan, który z żony N. Pułaskiej miał synów, Jana i Wojciecha, Samuel, dziedzic dóbr Rozdziele, Sebastyan podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. ruskiem i Aleksander, towarzysz pancerny, poległ pod Wiedniem 1683 r., po którym z żony Maryanny Czarkowskiej synowie, Józef i Stanisław. Stanisław, dziedzic dóbr Garlice Górne i Chronowo, chorąży pancerny, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską.
Stanisław zaślubił Katarzynę Bedlińską i z niej pozostawił córkę Helenę Promińską i syna Antoniego, subdelegata grodzkiego radomskiego 1730 r., następnie regenta grodzkiego sochaczewskiego i pisarza skarbu koronnego, a w 1746 r. cześnika owruckiego, po którym z Ewy Wąsowicz, łowczanki latyczowskiej, wdowy po Jastrzębskim, skarbniku sochaczewskim, dzieci: Scholastyka, Agnieszka (Aniela), Ludwika za Ksawerym Hiżem, 1775 r. kapitanem gwardyi konnej kor., Benedykt, Stanisław, towarzysz pancerny, Ksawery, Filip i Michał, podczaszy przemyślski, wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Z nich Filip, dziedzic Rowów i Zawad, umarł 1818 r., zostawiwszy z Maryanny Hiżówny synów, Michała, oficera wojsk Księztwa Warszawskiego, kawalera Legii Honorowej, komisarza w Komisyi wojew. płockiego 1824 r., a ostatecznie komisarza w rządzie gubernialnym radomskim, i Romana, sztabskapitana inżynierów w wojsku ros., wylegitymowanych w Królestwie 1838 r. Syn Michała, Klemens zostawił lv. z Tekli Głębockiej syna Wojciecha, a 2v. z Małgorzaty Kwiatkowskiej syna Dyonizego, którzy wraz z Ludwikiem, synem Romana, urodzonym z Julii Płonka, udowodnili swe pochodzenie w latach 1846 i 1850 w Królestwie (Akta Czechowskie, Krakowskie, Bieckie, Radomskie i b. Heroldyi).
Z innych członków tej rodziny. Aleksander, Jerzy i inni podpisali konfederacyę sandomierską 1705 roku. Sebastyan przeprowadzał imieniem swych córek: Petroneli, Eufrozyny i Eleonory w 1738 r. dział majątkowy z rodziną ich matki, niegdy Anny Megliorucci. Tomasz, deputat na Trybunał koronny, 1754 r. burgrabia krakowski. Anastazy 1764 r., a Andrzej 1771 r. podwojewodzowie sandeccy. Wojciech, porucznik w legionach włoskich 1799 r., kapitan wojsk polskich 1822 r.
Andrzej, poddzierżawiający 1725 r. od Wąsowiczów starostwa lipnickie i królewieckie, miał z Teresą Radziejowską syna Józefa, którego z Franciszki z Borowskich syn Michał udowodnił swe szlachectwo w grodzie bieckim 1782 r.
Józef, syn Jana i Maryanny Zdzieńskiej, wnuk Jana-Stanisława i Heleny ze Zbylitowskich, żonaty z Joanną, córką Karola i Zofii ze Smogorzowa Wąsowiczównej Zdzieńskich, zostawił syna Andrzeja na Tymowej, wylegitymowanego w ziemstwie czechowskiem 1782 r. Andrzej z Barbary Garlickiej, córki Sebastyana i Kunegundy z Gołuchowskich, miał synów: Tomasza, któremu 1784 roku odstąpił sumy u Łętowskich i Massalskich, członka Stanów galic. 1817 roku, Jana Nepomucena, dziedzica Tymowej, i Franciszka Salezego, dziedzica Słupca Wielkiego, od 1817 r. członka Stanów galicyjskich.
Szymon, syn Gabryela, z potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. Jakób, syn Michała, z synami i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 - 1857 roku.
GARLIKOWSKI h. POBÓG. Po Jakóbie, podczaszym buskim 1749 r., syn Grzegorz miał syna Franciszka, po którym z żony Tekli Brzezińskiej syn Jan Chryzostom, topograf w departamencie lasów okrętowych w Cesarstwie, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. Z tej linii Kazimierz, syn Ludwika i Gertrudy z Zielińskich, urzędnik w Komisyi Skarbu, i jego brat Gabryel wylegitymowani w Królestwie 1850 r.
Z osiedlonych na Litwie. Józef, starosta osiński 1771 r. Antoni, łowczy orszański 1771 - 1775 r. (Vol. Leg.), skarbnik nowogrodzki 1775 r. Tadeusz, skarbnik nowogrodzki 1783 r.
GARLIŃSKI h. DĄBROWA. W ziemi ciechanowskiej, z której jedna ich gałąź przeniosła się na Litwę, a inni przeszli do herbu Pobóg. Adam podpisał elekcyę 1632 r. Stanisław, poborca płocki 1648 r. Andrzej, stolnik derpski, 1674 r. z wojew. płockiem, a Wojciech z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. Samuel - Racibor, podczaszy orszański około 1670 r., jego syn Franciszek. Michał, Józef i Bazyli, synowie Aleksandra, w wojew. brzesko-litewskiem 1691 - 1711 r.
GARLIŃSKI h. ŁODZIA. Felicyan, dziedzic dóbr Chortowo, w wojew. Witebskiem 1738 r.; tego syn Jan miał syna Franciszka, po którym syn Wojciech z synami, Ferdynandem i Maryanem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GARLIŃSKI h. POBÓG. Taż rodzina co Gardleński v. Gardliński, herbu Pobóg, zasłużona krajowi i rycerska, przez przeciąg półtora wieku, 1550 - 1700 r., każdy z nich służył wojskowo, a kilku poległo w bojach. Mikołaj cytowany w aktach łomżyńskich 1424 r. Paweł, chlubnie odznaczywszy się we wszystkich wojnach, toczonych za Stefana Batorego, dwukrotnie był deputatem na Trybunał koronny; z żony Kosińskiej, herbu Rogala, zostawił czterech synów; z tych: 1) Adam walczył przeciw Szwedom w Prusach 1626 - 1628 r., i z jego synów: Andrzej był burgrabią łęczyckim 1631 r., Marcin i Wojciech polegli na wojnie z Kozakami, a Aleksander, towarzysz pancerny, popadłszy w niewolę tatarską, gdy z niej po latach kilku został wykupiony, umarł wkrótce. Po Marcinie synowie, Paweł i Kacper 1643 r. 2) Aleksander, towarzysz husarski 1627 r.; 3) Andrzej walczył przeciwko Kozakom 1648 roku; 4) Maciej, tego syn Jan, przez lat kilka więziony na Krymie, pozostawił synów: Sebastyana, Wojciecha, Andrzeja i Marcina, wszystkich dobrych żołnierzy w wojnach za Michała Wiśniowieckiego i Jana III. Po Marcinie z żony Katarzyny Bieniedzkiej byli synowie: Aleksander, Krzysztof i Samuel; ten ostatni walczył pod Chocimem 1673 r.
Sebastyan, syn Jana, 1597 r. Paweł, podczaszy łęczycki 1664 roku (Sigil.). Mikołaj, kanonik krakowski 1664 r., jego siostra Katarzyna Jeżewska. Samuel z ziemią warszawską 1648 r., a Stanisław z wojew. Sieradzkiem 1697 r. podpisali elekcye. Stefan, chorąży wojsk koronnych 1792 r. (Sigil.).
Po Janie, burgrabim grodzkim łęczyckim 1783 r., syn Stanisław, tego z żony Kasyldy Charczewskiej syn Leon, dziedzic dóbr Karniewko, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.
Po Piotrze (pisanym także Gardleński), burgrabim grodzkim ciechanowskim, synowie: a) Andrzej ożeniony z Brygitą Żebrowską, z niej synowie: Stanisław, dziedzic dóbr Czajki, i Józef, dziedzic dóbr Gostkowo, w gub. płockiej, wylegitymowani w Królestwie 1845 r.; b) Antoni, tego synowie: 1) Tomasz ożeniony z Justyną Mazowiecką, z której córka Teofila wylegitymowana w Królestwie 1854 r.; 2) Maciej, tego synowie: Tadeusz, komornik sądu w Siennicy, Aleksander, Jan, Antoni i Aloizy wylegitymowani w Królestwie 1857 - 1861 r.
GARLIŃSKI h. PÓŁKOZIC. Byli w wojew. krakowskiem. Paweł, syn Mateusza i Barbary z Dębskich, doktór obojga praw, kanonik krakowski i kujawski, protonotaryusz papieski, um. 1634 r. Floryan, Jezuita, umarł 1613 r. Wojciech cytowany w aktach krakowskich 1671 r.
GARLIŃSKI h. STRZEMIĘ. Andrzej, syn Józefa, z synami i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1851 roku.
GARNICKI. Feliks i Wacław, synowie Jakóba, 1578 r. (Conventionalia Warszawskie).
GARNKOWSKI h. PORAJ. Wzięli nazwisko od majątku Garnek, w wojew. Sieradzkiem. Maciej cytowany w aktach krakowskich 1416 r. Stanisław i Jan, bracia, otrzymali wójtowstwo w m. Przyrów 1534 r. (Metr. Kor.). Jan, dziedzic Garnka, Kuźnicy i Pancarzewa, uczynił dział między synami swymi, Janem i Stanisławem 1544 r. (Conv. Piotrków.). Jan, dziedzic Garnka, Mikołaj, Pancarzewa, a Stanisław, części Suchcic i Nowopola, w pow. piotrkowskim 1552 r. Stanisław, syn Mikołaja i Elżbiety, 1577 r. Po Stanisławie synowie: Adam, Łukasz, Stanisław i Zygmunt, dziedzice Mokrska 1580 r. Anna, żona Stefana Zakrzewskiego, Katarzyna Braniecka, córki Jana, oraz Zygmunt, Łukasz, Adam i Stanisław, synowie Mikołaja, bracia ich stryjeczni, przeprowadzili działy dóbr Garnek 1581 r. (Ks. Gr. Piotrków.). Janusz, podwojewodzy sieradzki 1635 roku (Conv. Warszaw.). Wojciech 1674 r. z wojew. kaliskiem, a Stanisław 1697 r. z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcye. Jan z Garnku, podwojewodzy chęciński, żonaty z Heleną Przyłęcką (Zap. Tryb. Lubelskiego), podpisał konfederacyę sandomierską 1705 r. Wojciech, wojski wiślicki 1718 - 1722 r.
GARNOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Garnów, w ziemi ciechanowskiej. Ludwik podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. Michał, syn Antoniego, starosty ciechanowskiego, 1712 r. Jan, syn Stanisława, dziedzic dóbr Grykpedczy, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GARNUCHOWSKI h. PORAJ. Michał, prowincyał Dominikanów, i Jan cytowani w aktach krzemienieckich 1702 r. Aleksander, podstoli kijowski 1713 r. (Sigil.).
GARNYSZ h. PORAJ. Senator w rodzinie, Maciej-Grzegorz, biskup chełmski 1781 roku, podkanclerzy koronny 1786 - 1790 roku, biskup lubelski i chełmski, um. 1790 r.
Dawna małopolska rodzina, jedna jej linia wzięła nazwisko Czadowski od Czadowa. Chociemir ze Zdanowic cytowany w aktach krakowskich 1398 r. Jan zaświadczał szlachectwo Łukasza Waldorfa w 1432 r. Jan, dziedzic wsi Krężoły, w proszowskim 1470 r., cytowany w Lib. Benef. Mikołaj z Wielkich Mzurek 1523 r. Jan, altarysta gnieźnieński, i Piotr na Czadowie, bracia rodzeni, 1530 r. Marcyan i Stefan, synowie Stanisława Mzureckiego i Anny Silnickiej, 1550 r. (Conv. Piotrkowskie). Stanisław, Jan i Walenty, dziedzice wsi Kozarze, Mzurki i Wola Głazowa, w pow. piotrkowskim 1552 r. (Ks. poborowe). Stanisław, dziedzic dóbr Barcice, Rytel i Przesiecznie, dworzanin królewski 1559 roku, podstoli krakowski 1561 r., z żoną Zofią Działyńską, wojewodzianką pomorską, bezpotomny. Po Piotrze, burgrabim piotrkowskim, dziedzicu dóbr Czadowa, synowie, Marcin zwany Czadowski i Piotr 1574 r. Marcyan, Stefan i Krzysztof, bracia rodzeni, dziedzice dóbr Mzurek 1574 r. Po Marcyanie syn Maciej 1578 roku. Stefan, dziedzic części Malejowce, z żony Zofii de Jastków pozostawił synów: Marcina-Mateusza, żonatego z Elżbietą Świrską, Jakóba, po którym z Zofii Łojewskiej synowie: Feliks, Paweł i Stefan 1645 r., i Krzysztofa, po którym z Petroneli de Marmuszowice syn Stefan 1650 r. (Archiwum Jarmolinieckie).
Prokop, Stanisław, Michał i Jan, synowie Jana, dziedzice dóbr Głaże 1581 r. Z nich Prokop żonaty z Dorotą Brodzieńską, a Stanisław z Katarzyną, córką Piotra Maja, 1582 r. Aleksander, dziedzic Czadowa, z Doroty Pytowskiej miał syna Jana, ożenionego z Jadwigą Stobiecką 1593 r. Stanisław, Samuel i Daniel, synowie Jana, dziedzice części dóbr Mzurki Większe 1599 r. (Ks. Gr. Piotrków.).
Po Prokopie synowie, Samuel i Jan, dziedzice Huty, Ucisko i Głaze 1611 r. (Conv. Vars.). Jan podpisał elekcyę 1632 r. Mikołaj, Jan i Samuel synowie Jana, dziedzice Czadowa 1678 r. Stanisław, syn Mikołaja, żonaty z Maryanna Rudkowską 1709 r. Piotr, syn Józefa i Anny z Luboińskich, dziedzic wsi Czadów i Łubianek, łowczy ostrzeszowski, ożeniony z Eleonorą Bielawską 1773 r.; jego siostra Magdalena Rożecka (Ks. Gr. Brzeskie). Maciej-Grzegorz, kanonik kujawski, proboszcz inowrocławski, deputat na Trybunał koronny 1774 r., proboszcz kujawski i gdański, sufragan pomorski, biskup larandeński 1776 r., biskup chełmski 1781 r., opat lędzki 1784 r., referendarz koronny 1778 r., podkanclerzy koronny 1786 r., biskup lubelski i chełmski 1790 r., konsyliarz Rady Nieustającej 1782 r.; zdolny, pracowity i nieposzlakowanej uczciwości, stronnik Stanisława Augusta, hojny dla ubogich, pomimo licznych beneficyj nie zostawił, umierając 1790 r., żadnego majątku.
Kazimierz, chirurg wojsk polskich 1831 roku, został w Montpelier doktorem medycyny i chirurgii i w 1836 roku otrzymał medal za gorliwą pomoc niesioną dotkniętym cholerą; następnie lekarz wojskowy w Szwajcaryi. Józef, syn Macieja, kapitan wojsk ros., komisarz do urządzenia włościan w pow. zamojskim 1866 - 1870 r. Marcin, syn Zygmunta, i tego synowie, Józef z synem Lucyanem i Wincenty z synem Justynem i tego synowie: Henryk, Jan i Konstanty wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GAROWSKI. Aleksander, major wojsk Rzeczypospolitej, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.
GARSWINKL. Józef, syn Karola, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
GARSZYŃSKI h. GORAWIN. Herb - w polu niebieskiem ramię zbrojne w prawo, trzyma w ręku gałązkę oliwną o pięciu jagodach i siedmiu listkach złotych; w koronie trzy pióra strusie, a pod tarczą na wstędze dewiza „Nescia fallere vita.“ Labry niebieskie i żółte.
Ten herb w nagrodę długoletniej służby otrzymali w 1840 roku w Królestwie Polskiem, Bonawentura, syn Mateusza, urzędnik w Radzie Administracyjnej, i Józef, syn Józefa, sędzia apelacyjny, obydwaj zaś w 1837 r. dostali przyznanie praw nowego szlachectwa z zasady posiadanych urzędów. Z nich Józef zostawił dwie córki, Ernhardynę Kanigowską i Franciszkę Biedrzycką.
GARTEMBERG-SADOGÓRSKI. Baron Mikołaj-Piotr Gartemberg, dyrektor mennicy w Warszawie, otrzymał indygenat z przydomkiem Sadogórski 1768 r.; był żonatym z Filipiną-Ludwiką de Junker (Sigil.).
GARTKIEWICZ h. NAŁĘCZ. Antoni, Jan i Michał, synowie Andrzeja, Michał, Arkadyusz, Henryk, Artur i Aleksander, synowie Michała, i Jan, Michał i Stanisław, synowie Krzysztofa, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
GARWACKI h. GRZYMAŁA. Krzysztof, syn Piotra, 1668 r. (Sigil.).
GARWASKI h. GRZYMAŁA bez rycerza w bramie. Senatorowie w rodzinie: Paweł, kasztelan sierpski 1553 r. Stanisław, kasztelan płocki 1600 r., um. 1609 r. Paweł, kasztelan sierpski 1613 r., a płocki 1616 r.
Zamożna i zasłużona mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Garwarza, w wojew. płockiem, ztąd też pisano ją niekiedy Garwarski; jednego pochodzenia z Goślickimi i Przeciszewskimi. Jakób z Garwarza, stolnik sochaczewski 1420 roku. (Akta Sochaczewskie). Jan, stolnik wyszogrodzki, otrzymał 1531 r. cześnikostwo płockie (Metr. Kor.); z żony Zofii Dzierzgowskiej, kasztelanki ciechanowskiej, pozostawił dwóch synów, Heronima, kanonika krakowskiego, łęczyckiego i płockiego, sekretarza królewskiego i lustratora królewszczyzn 1579 r., zm. 1583 r., i Pawła. Paweł, cześnik płocki 1540 r., kasztelan sierpski 1553 r., dziedzic dóbr Kutna, w ziemi gostyńskiej; jego synowie, Stanisław i Paweł. Stanisław, pisarz ziemski płocki 1589 - 1593 r., dworzanin królewski 1590 r., lustrator królewszczyzn w Małopolsce 1598 r., starosta gostyński 1599 r., deputat do kwarty 1600 r., a do korekty praw 1601 r., kasztelan płocki 1600 r., (Conv. Warszaw.), kilkakrotnie poseł na sejmy, wymowny i zdolny, stronnik Zamoyskiego w bezkrólewiach 1575 i 1587 r., w 1587 r. wysłany był do Zygmunta III z zawiadomieniem o wyniesieniu go na tron; um. 1609 r., pozostawiając synów, Mikołaja, księdza 1589 r., i Jerzego. Jerzy, cześnik 1590 r., a starosta gostyński 1610 r., pozostawił dwóch synów, Piotra i Pawła (Zap. Tryb. Piotrkowskiego). Z nich Piotr, dziedzic dóbr Kutna, dworzanin królewski 1620 r. (Conv. Warszaw.), był żonatym z Katarzyną Sienieńską 1636 r. Paweł, podczaszy gostyński 1639 r. (Metr. Kor.), pozostawił synów, Piotra i Zygmunta 1650 r. Krzysztof, syn Piotra, dziedzic części Gołembiów Mniejszy 1689 r.
Paweł, młodszy syn Pawła, kasztelana sierpskiego, pisarz ziemski i poborca płocki 1598 - 1599 r. (Conventionalia Warszawskie), komisarz wojskowy 1611 r., kasztelan sierpski i starosta wyszogrodzki 1613 r., od 1616 r. kasztelan płocki, zaślubił Dorotę Zielińską, wojewodziankę płocką, i z niej pozostawił córkę Dorotę i dwóch synów, Heronima i Jana 1611 r. (Conventionalia Warszawskie). Augustyn, podsędek wizki 1616 r. Stanisław, kanonik krakowski, dziekan płocki, zm. 1635 r.; nadał bursie krakowskiej Długosza dwie wsie Sieradzice i Wrzosowice z przeznaczeniem dochodu z nich na korzyść 21 uczniów prawa w Akademii krakowskiej, i to jego rozporządzenie zatwierdził sejm 1662 r. Krzysztof podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. łęczyckiem. Paweł, kanonik lwowski 1676 r. Krzysztof, deputat wojew. lubelskiego 1694 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem. Norbert, syn Jana, 1720 r. Franciszek-Kazimierz, miecznik gostyński 1718 r., chorąży gostyński 1720 r., żonaty z Eleonorą Oborską (Wyr. Tryb. Lubelskiego), miał syna Kajetana, pułkownika wojsk litew. 1730 r.
Z osiedlonych na Litwie. Aleksander, syn Adama, a wnuk Kajetana, z synami, Eugenim i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub podolskiej.
GARWOLIŃSKI h. NAŁĘCZ. Piotr, łowczy liwski 1776 r. Marcin, syn Michała i Eleonory Rozwadowskiej, cześnik 1780 r., skarbnik liwski 1788 r. Józef, łowczy łukowski 1793 r. Jan, dziedzic dóbr Hnidawa, w Galicyi 1855 r. Franciszek, urzędnik Komisyi Sprawiedliwości w Królestwie 1866 r.
Stanisław, syn Jakóba, urzędnik, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1843 r.; jego synowie: Grzegorz, Abdon i Nestor, ten ostatni z synem Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GARYANTESEWICZ h. SZELIGA. Józef, syn Leonarda, dziedzic wsi Wałki, w ziemi mielnickiej, ożeniony z Maryanną Sławińską, miał syna Jana, po którym z żony Justyny Gibasiewicz syn Andrzej, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1862 r.
GASPARSKI h. BOŃCZA. Piszą się od wsi Gaspary, w ziemi rawskiej. Piotr i Stanisław, synowie Mikołaja, dziedzice dóbr Gaspary 1560 r. W 1579 r. współdziedzicami Gaspar byli: Jan i Leonard, synowie Feliksa, Kacper, syn Marcina (Ks. poborowe). Po Leonardzie syn Wojciech 1628 r., zaślubił Helenę Schlichting i z niej miał synów, Waleryana i Adama. Adam z Reginy Wędrogowskiej miał syna Adama, po którym z Anny Braneckiej synowie: Jan, Antoni i Stanisław. Jan, ożeniony z Maryanną z Wejglów, pozostawił synów, Józefa i Kajetana 1768 r. (Ks. Czerskie Perpetuitatum).
Aleksander podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. bełzkiem. Paweł żonaty z Maryanną Bratkowską 1693 r. Jakób i Franciszek, synowie Rafała i Barbary Terleckiej, 1710 r. Jan, syn Marcina i Maryanny Wierzchowskiej, zapisał 1750 r. dożywocie żonie swej Ewie, córce Jana Goliana. Gaspar, Baltazar i Adam, synowie Waleryana i Maryanny Roseckiej, 1761 r. Jan, syn Józef, wnuk Wojciecha, prawnuk Tomasza, w asystencyi stryja swego Filipa Gasparskiego pokwitował z należnej mu sumy Gaspra Gasparskiego 1778 r. (Ks. Rawskie Recogn.). Dominik, Wincenty i Kazimierz-Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 - 1789 r. Kazimierz-Józef, syn Maryana, 1781 r. Benedykt, pisarz grodzki lubelski 1790 r. (Zap. Tryb. Lubelskiego i Sigil.).
Po Andrzeju, stolniku owruckim, z żony Abundancyi Dąbrowskiej synowie, Dominik i Filip 1780 roku. Andrzej, syn Filipa, dziedzic na Gasparach, pozostawił syna Pawła, po którym syn Heliodor-Józef, ur. 1841 r., obywatel m. Warszawy i znany działacz społeczny.
GASPARY. Rodzina pochodzenia włoskiego. Jan, kapitan gwardyi wojsk litewskich, i Krzysztof, sekretarz królewski, otrzymali w nagrodę zasług indygenat 1726 r. Jan w 1743 r. był majorem wojsk litewskich. Jan, syn Krzysztofa, podporucznik wojsk koronnych 1782 r.
GASPEROWICZ h. NAŁĘCZ. Kazimierz, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r.
GASPERSKI. Józef, syn Andrzeja, z synem Adamem wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GASTELL h. ZAMECKI. Herb - tarcza w czworo podzielona, w pierwszej i trzeciej częściach czarnych dwa krzyże, w drugiej i czwartej częściach niebieskich lew w biegu, przed nim gwiazda.
Józef, syn Jana, pochodzący z włoskiej familii Gastelli, mieszczanin warszawski, otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Sigil. Kancl.); z żony Apolonii Berwein zostawił pięciu synów, z których Adam, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku.
GASTOLD v. GASZTOŁD h. ABDANK. Senatorowie w rodzinie: Jan, wojewoda trocki 1440 r., wileński 1443 r., um. 1458 r. Marcin, wojewoda kijowski 1471 r., a trocki 1480 r. Olbracht, wojewoda połocki 1514 r., trocki 1519 r., wileński i kanclerz litewski 1522 r., um. 1539 r. Stanisław, wojewoda nowogrodzki 1530 r., trocki 1542 r.
Jedna z najdawniejszych, a w XV stoleciu i w pierwszej połowie XVI stolecia najmożniejszych rodzin litewskich; jej protoplastą miał być Grumpia v. Strumpia, Żmudzin, hetman Erdziwiłła wiel. Księcia Litewskiego, nadany od niego w nagrodę zasług rozległemi ziemiami nad rz. Oszmianą. Piotr, będąc rządcą Podola, zaślubił Annę Buczacką, przyjął pierwszy z panów litewskich religię katolicką i, sprowadziwszy z Polski ks. Franciszkanów, wybudował im klasztor w Wilnie; kapłani pogańscy rozgniewani na tych księży o szerzenie chrystyanizmu na Litwie, podburzyli pospólstwo, które spaliło ich klasztor, a księży wymordowało 1345 r. Gastold, poparty od wiel. ks. Olgierda, surowo ukarał morderców, a Franciszkanom nowy klasztor wystawił. Piotr poległ w obronie zamku wielońskiego przeciwko Krzyżakom 1364 r.
Jan na sejmie w Horodle w 1413 r. wziął herb Abdank, jako po kądzieli pochodzący od Buczackich; w 1429 r. posłował do Polski, aby pozyskać dla Witolda koronę litewską, poprzednio zaś, otrzymawszy od tego władcy za zezwoleniem Władysława Jagiełły znaczne obszary ziemi na Podlasiu, osadzał na niej szlachtę polską, a głównie mazurską, w czem go też naśladowali jego potomkowie; Gastoldom tedy zawdzięcza Podlasie swoją polską kolonizacyę i cywilizacyę. Jan wymurował kościół w Tykocinie 1437 r.; pisarz litewski 1420 r., marszałek dworu wiel. ks. Witolda 1430 - 1431 r., namiestnik smoleński 1436 - 1443 r., wojewoda trocki 1440 r., następnie wileński 1443 r., najmożniejszy z panów litewskich swojego czasu, głównie w 1432 r. spowodował zrzucenie z tronu litewskiego wiel. ks. Świdrigiełły, a osadzenie na nim Zygmunta Kiejstutowicza, od którego też dostał w nagrodę ogromne majątki na Litwie, jak Gieranojny, Miedniki, Tykocin i inne. Po śmierci Zygmunta chciał wynieść na tron Władysława III, a gdy Kazimierz IV otrzymał berło, dodany był małoletniemu jako ochmistrz i doradca i w jego imieniu samowładnie, a rozumnie i szczęśliwie rządził Litwą; poskromił łagodnemi środkami bunt Żmudzinów i odzyskał Podlasie, które zajęli Książęta Mazowieccy. Wojewoda umarł 1458 r., pozostawiając syna Marcina.
Marcin, namiestnik nowogrodzki 1464 r., wojewoda kijowski 1471 r., marszałek ziemski litewski, został wojewodą trockim 1480 r.; jako wojewoda kijowski Marcin odznaczył się mądrym i cywilizacyjnym zarządem, zakładał szkoły i powściągał nadużycia możnowładców. Po jego zgonie król Kazimierz IV odjął jego krewnym Gasztołdom wszystkie nadania Zygmunta Kiejstutowicza, lecz je zwrócił im Aleksander Jagiellończyk w 1493 r. Marcin był żonatym z Anną ks. Holszańską i pozostawił córkę Elżbietę za Janem Radziwiłłem, kasztelanem trockim, i syna Olbrachta.
Olbracht, namiestnik nowogrodzki 1503 r., podczaszy litewski 1505-1508 r., wojewoda połocki 1514 r., trocki 1519 r., a ostatecznie wileński 1522 r. i tegoż roku kanclerz litewski, najmożniejszy i najwięcej czynny z panów litewskich, przyłożył się do pobicia Tatarów pod Gródkiem 1503 r. i do ich odparcia od Nowogródka 1506 r.; uwięziony w 1508 r. jako stronnik Glińskiego, uwolniony został dopiero 1511 r., udowodniwszy swoją niewinność. W 1514 r. obronił Połock od Moskwy i kraj nieprzyjacielski szeroko zniszczył; zebrał prawa litewskie, kazał je spisać i podał je pod zatwierdzenie sejmu 1529 r., a ten je z wdzięcznością przyjął i zatwierdził. Olbracht odziedziczył po kądzieli księztwo Trabskie, kupił Nowy Miadzioł od książąt Świrskich, a Lubczę od Chreptowiczów; wystawił kościoły katolickie w Gieranojnach i Trabach. Wojewoda tytułował się hrabią z Murowanych Gieranojnów, swej rezydencyi, i ten tytuł miał dostać 1529 r. od papieża Klemensa VII z odmianą w herbie t. j. w koronie pół lwa, trzymającego tarczę, na której rycerz zbrojny; Olbracht um. 1539 r., pozostawiwszy z żony Zofii ks. Wierejskiej syna Stanisława (Bon.).
Stanisław, wojewoda nowogrodzki 1530 r., a w 1542 r. trocki, zmarły tegoż 1542 r., towarzyszył królowi Zygmuntowi na zjazd wiedeński 1515 r.; z żoną Barbarą Radziwiłłówną, córką Jerzego, 2v. żoną króla Zygmunta Augusta, bezpotomny, był ostatnim z swej linii, a jak piszą heraldycy i z familii.
Są przecież dotychczas na Litwie Gasztoldowie tegoż herbu Abdank, uważający się za boczną linię zgasłej magnackiej rodziny. Michał Sebastyanowicz wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GASZTOWD h. SYROKOMLA. Jakób z synami, Filipem i Leopoldem i tego syn Albert, Marcin z synem Waleryanem, Jan z synami: Tomaszem, Antonim, Józefem i Michałem i tego syn Piotr, Mikołaj i Antoni, synowie Antoniego, wnukowie Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GASZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Gaszyna, w ziemi wieluńskiej, nabytej w drugiej połowie XV stolecia. Jan cytowany w aktach wąsoskich 1465 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Wierzcholas, pisarz ziemski wieluński 1555 r., poseł na sejm 1569 r., podpisał Unię z Litwą; jego brat Wojciech z Gasina, pisarz grodzki łukowski 1558 r. Stanisław, Leonard, Krzysztof, Merencya i Elżbieta, dzieci Pawła z Gasina, 1559 r. (Conventionalia Piotrkowskie). Piotr, syn Baltazara, 1576 r. Melchior, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Wierzcholas, Kochlew, Krapkowice, Staw, Stawek i Gromadzice 1589 r. (Akta Wieluńskie). Gabryel zwany Oremus, syn Adama, dziedzic części Straszowa Wielkiego 1659 r. Świętosław zwany Oremus, syn Józefa, dziedzic części Krzywanice 1688 r. (Gr. Piotrków.). Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Krzysztof 1699 r. w Wielkopolsce, ożeniony z Dorotą Mielżyńską. Kazimierz Oremus, syn Samuela, żonaty z Anną Przybysławską 1718 r. Antoni, syn Bartłomieja i Anny z Szadurskich, fligiel-adjutant, szambelan i plenipotent króla Stanisława Augusta, pułkownik 1768 r. i generał-adjutant 1774 r. (Sigil.), dostał w 1775 r. prawem emfiteutycznem królewszczyznę Wilję; w 1793 r. komisarz skarbu koron., z żony Elżbiety Fabrycy jego synowie, Antoni i Michał, podporucznik wojsk koronnych 1790 r. (Kancl.). Franciszek, komornik graniczny bracławski 1783 - 1788 r. Andrzej, skarbnik ostrzeszowski 1780 r., a od 1787 r. wojski niniejszy ostrzeszowski (Sigil.). Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Polanki, w wojew. krakowskiem 1696 r., z żony Zuzanny Majeckiej syn Franciszek miał z Franciszki Szotarskiej synów, Michała i Norberta; po Michale z Teresy Lenarskiej syn Antoni pozostawił synów: Józefa, geometrę we Włocławku, w 1844 r., Walerego, dziedzica dóbr Zdrowa, pod Częstochową, w 1848 r. wylegitymowanych w Królestwie, Konstantego, jednego ze znakomitszych naszych poetów pierwszej połowy XIX stolecia, powieściopisarza i autora dramatycznego, zmarłego 1866 roku, i Karola, po którym z Anastazyi Lipińskiej syn Feliks z Magdaleny Wierzbińskiej pozostawił synów, Antoniego i Feliksa.
Po Norbercie, młodszym synu Franciszka, synowie: Wacław wylegitymowany w Królestwie 1849 r. i Aleksy z synami, Leopoldem i Hipolitem, podoficerem wojsk ros., wylegitymowani w Królestwie 1847 r.
Z osiedlonych na Litwie. Wincenty, syn Franciszka, Apolinary i Konstanty, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GAUDAR. Henryk, kapitan wojsk koronnych 1767 r. (Sigil.).
GAUDECKER h. KROJE. Zamożna w obu Prusach rodzina; Ledebur daje jej herb Kroje, czytałem jednak, że mają herb własny - w polu czerwonem dwa rogi bawole. Gerlach i Jan-Filip, komisarze z pow. fiszewskiego (Fischhausiensi) 1612 r. (Vol. Leg.). Obecnie posiadają w Prusach majątki Zuchen, Kerstin i in.
GAUDESZ v. GAWDESZ h. LUBICZ. Stanisław z synem Ignacym i tego syn Jerzy, Tomasz, po którym synowie, Felicyan i Izydor, ten drugi z synami, Kazimierzem i Tomaszem, Michał, Franciszek i Antoni, synowie Mateusza, Piotr z synami, Leonardem, Fabianem, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GAUDZILEWICZ. N. w pow. rzeczyckim 1765 r.
GAUGREBEN. Baron Otto, podpułkownik wojsk koronnych 1773 r. (Sigil. Kancl.).
GAUSOWICZ-TADUROWSKI h. BRONIC. Paweł z synami, Janem-Józefem i Aleksandrem, Tomasz z synami: Wiktorem, Leopoldem, Bronisławem, Mieczysławem i Janem, i inni, razem 12 osób, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r.
GAUTIER h. BOŻYDAR. Herb - tarcza w podłuż przedzielona, w prawej niebieskiej części dwie szpady na krzyż, rękojeściami zwrócone ku sobie, pod niemi mały złoty Abdank, nad niemi i po bokach ich skrzyżowania Gozdawa biała; w części lewej czerwonej lew złoty, stojący w prawo w koronie na głowie, w prawej łapie trzyma miecz do cięcia, lewą wsparty na tarczy naturalnego koloru. Na hełmie w koronie skrzydło orle czarne w prawo, przeszyte strzałą także w prawo; labry z prawej strony czerwone, z lewej niebieskie, podszyte złotem.
Ten herb otrzymał w 1847 r. Antoni, syn Antoniego, radcy stanu i szefa w Komisyi Wojny Królestwa Polskiego, a przyznanie szlachectwa w Królestwie w 1837 r. z zasady dostojności swego ojca.
Z tej familii, już w XVIII stoleciu osiedlonej w Warszawie, Franciszek, gorliwy patryota, był zastępcą członka w Radzie Najwyższej Narododowej w powstaniu Kościuszki 1794 roku. Jan, syn Franciszka, urzędnik w Warszawie 1856 r. Leon, naczelnik pow. kieleckiego 1866 r.
GAUTZEL. Jerzy, porucznik wojsk koronnych 1777 r. (Sigil.).
GAWARECKI v. GAWARACKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Gawarca, w ziemi wyszogrodzkiej. Andrzej, Jakusz, Sasin i Tomasz, dziedzice Gawarca i Tańska, podzielili te dobra 1421 r. (Metr. Kor.). Jan, Włodek, Kazimierz, syn Niemiery, i Wojciech z przydomkiem Wiąz, rozrodzeni, brali przydomki Włodek, Niemierzyc i Wiąz. Jan, syn Wojciecha, 1578 roku. Tomasz, towarzysz pancerny, szedł pieszo do szturmu Pskowa 1581 r. Heronim, syn Jana, 1585 r. Jan, podstarosta i poborca wyszogrodzki 1590 - 1603 r. (Conv. Vars.). Stanisław, syn Eliasza, 1607 r. Jan, syn Stanisława, 1642 r.; jego synowie, Jan i Jerzy, komornik graniczny wyszogrodzki, podpisali elekcyę 1674 r. z ziemią wyszogrodzką. Z nich Jerzy zapisał posag żonie Annie Lelewskiej 1653 r. Maciej, wojski czerwonogrodzki 1681 r. Grzegorz, miecznik wyszogrodzki 1681 r. Jan, syn Macieja, dziedzic Siestrzewitowa, miecznik chełmski, żonaty z Maryanną Węglińską 1694 r. (Don. Vars.). Jan, subdelegat grodzki płocki 1703 r., gorący stronnik Stanisława Leszczyńskiego, marszałek sejmiku zakroczymskiego 1705 r. Marcin, skarbnik krakowski 1717 r. Felicyan, miecznik czerniechowski 1738 r. (Sigil.)
Po Wawrzyńcu, dziedzicu wsi Gawarzec Dolny w 1731 roku, synowie: Jan, kanonik regularny, proboszcz zuzelski, dziekan andrzejowski, Józef i Franciszek. Po Józefie, burgrabim 1775 r. i komorniku, a w 1793 r. komisarzu cywilno wojskowym wyszogrodzkim, z żony Kunegundy Sułkowskiej zostało czterech synów; z tych: Wacław, kapitan wojsk Księztwa Warszawskiego, um. 1809 r., Waleryan, dziedzic dóbr Bolino, wylegitymowany w Królestwie 1840 r., Ignacy i Wilhelm walczył w powstaniu Kościuszki 1794 r., po którym z żony Katarzyny Dolińskiej syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
Po Franciszku, młodszym synu Wawrzyńca, burgrabim 1783 r., regencie 1788 r., a sędzim grodzkim wyszogrodzkim, dziedzicu dóbr Borzeń, w wojew. płockiem, dwóch synów; z tych 1) Ignacy z żony Adolfiny Fęckiej pozostawił synów, Józefa i Władysława, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.; 2) Wincenty-Hipolit, prokurator 1825 r., a następnie prezes Trybunału w Płocku, dziedzic dóbr Borzeń, urzędnik prawy i zasłużony, a zarazem znawca i badacz historyi, zostawił kilka dzieł i rozpraw, głównie dotyczących przeszłości północnego Mazowsza; umarł 1852 r., z żony Kasyldy Wyszkowskiej jego synowie: Zygmunt, literat i autor agronomiczny, Wincenty, oficer w wojsku ros., i Adam wylegitymowani w Królestwie 1855 roku.
GAWART. Jan i Stanisław, dziedzice Gawartowej Woli, oraz Stanisław i Krzysztof, dziedzice dóbr Prusy, w ziemi sochaczewskiej 1579 r. (Ks. poborowe).
GAWDESZ v. GAUDESZ h. LUBICZ. Antoni, Dominik, Ignacy, Jerzy i Józef, synowie Mateusza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 roku. Norbert-Feliks, syn Franciszka, dziedzic dóbr Jamonty, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GAWECKI v. GAWĘCKI h. LIS. Wzięli nazwisko od wsi Gawki, na Podlasiu, od której też jeszcze w XVI stoleciu pisali się Gawka. Jan z przydomkiem Gadczała 1612 r. Marcin, kwatermistrz wojsk koronnych 1660 r. Jan-Kazimierz, wójt latyczowski, i Karol podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. podlaskiem. Po Macieju, vicesgerencie brańskim 1747 r., pochodzący: Jan, syn Dominika i Maryanny z Jabłońskich, w 1855 r., a Romuald i Andrzej, synowie Józefa, w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie.
GAWĘDOWSKI h. JANINA. Byli w wojew. lubelskiem, pisali się z Suchodół. Floryan, syn Tomasza, ożeniony z Zofią Popławską, miał syna Kazimierza, właściciela części szlacheckiej Gawędowszczyzna w majątku Wilczepole, w wojew. lubelskiem 1759 r. Tomasz, syn Franciszka, dziedzic części Wilczepola 1793 r. (Don. Vars.).
GAWIANOWSKI. Jan, Kazimierz i Maciej podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. Jan podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. Jan i Antoni, synowie Kazimierza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r.
GAWIN. Jan, syn Marka z Pniewczyc, 1538 r. Łukasz, stryj i opiekun Zygmunta, syna Jana, 1548 r. (Conventionalia Piotrkowskie). Zygmunt zaślubił Druziannę Zwierzchowską 1571 r. Heronim, syn Jana, żonaty z Jadwigą Grochowalską 1617 r., jego syn Jan, dziedzic części dóbr Baby. Tomasz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzeskiem litewskiem.
GAWINOWSKI h. OKSZA. Jeden z Grabowskich, herbu Oksza, od swego majątku Gawiny nazywany Gawin, a jego potomkowie Gawinowski; z nich Tomasz cytowany w aktach wieluńskich 1566 r.
GAWINOWSKI. Antoni, Bazyli, Szymon i Erazm, synowie Wiktora, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.
GAWIŃSKI h. RAWICZ. Rodzina pierwotnie w Prusach Zachodnich osiedlona, pochodzenia polskiego, lecz za czasów krzyżackich wzięła nazwisko Bach, które w początkach XVII stolecia, jak się zdaje, od majątku Gawin zmieniła na Gawiński, zachowując dawne Bach jako przydomek. Jan, dziedzic wsi Wielamowice, jeden z lepszych poetów z czasów Jana III, celował szczególniej w sielankach; walczył przeciwko Kozakom i Tatarom 1651 r.; umarł około 1690 r. Andrzej wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Po Józefie, pośle na sejm 1733 r., syn Marcin miał syna Dominika, ten Antoniego, po którym syn Jan pozostawił syna Ignacego, urzędnika w Królestwie, ożenionego z Petronelą Zagrodzką, z której synowie: Henryk, Walery i Romuald wylegitymowani w Królestwie 1853 r. bez wskazania herbu.
GAWKA. Cherubin, syn Marcina, 1578 r. Wojciech, syn Wojciecha, 1625 r. (Conventionalia Warszawskie). Patrz Gawęcki.
GAWKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Niektórzy z Gawkowskich, herbu Ślepowron, brali herb Jastrzębiec, jak Jakób, w wojsku ros., syn Andrzeja i Heleny z Mierzejewskich, wylegitymowany w Królestwie 1854 r.
GAWKOWSKI h. OSTOJA. Piotr, syn Jana, z synem Antonim i tego syn Aleksander wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GAWKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Mikołaj z Sypniewa dostał w 1406 r. w nagrodę zasług od Janusza ks. Mazowieckiego 20 włók gruntu, zwanego Czartoszewo, w ziemi łomżyńskiej, na którym z bratem Gabryelem założył wieś Gawki, tak nazwaną od ich rodzinnego przydomku Gawka. Temu Gabryelowi zatwierdził w 1451 r. szlachectwo ks. Bolesław Mazowiecki, a jego synom: Janowi, Maciejowi, Pawłowi i Wojciechowi sprzedał w 1480 r. pole zwane Trzcieniec ks. Janusz Mazowiecki. Od tej wsi Gawki potomstwo tych braci, Mikołaja i Gabryela, wzięło nazwisko Gawkowski. Józef, syn Wojciecha, dziedzic wsi Gawki 1680 r. Wojciech, syn Marcina, 1680 r. (Zap. Tryb. Piotrkowskiego). Michał, syn Józefa, żonaty z Zofią Kalińską, podstoli bracławski, dziedzic wsi Gawki Nowe 1723 r., w 1727 r. stolnik wizki (Sigil.). W ostatnich czasach niektórzy z tej rodziny przeszli do herbu Jastrzębiec.
GAWLIKOWSKI h. JELITA. W ziemi łukowskiej i Wielkopolsce. Józef, w 1757 r. burgrabia nakielski, pozostawił syna Michała, a ten Edwarda, po którym z żony Teresy Nowickiej syn Józef, dziedzic dóbr Godowa, w pow. lubelskim, wylegitymowany w Królestwie 1846 r.
Po Feliksie, subdelegacie grodzkim łukowskim, syn Michał miał syna Aleksandra, ten Józefa, po którym z żony Feliksy Morozewicz synowie, Leon i Józef wylegitymowani w Królestwie 1862 r.
Z tej familii. Ignacy, scholastyk lubelski 1856 - 1866 r. Franciszek, sędzia Trybunału w Kaliszu 1865 r.
GAWŁOWICKI h. PRUS. Rodzina mazowiecka, wzięła nazwisko od wsi Gawłowice. Bartłomiej, prawoznawca, pisarz litewski, przełożył na język polski Statut litewski z porównaniem ustaw tego Statutu z prawami polskiemi 1619 r. Szymon, kanonik pułtuski 1678 r. Dominik, wojski smoleński 1729 r. Piotr, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 r.
GAWŁOWSKI h. JELITA. W wojew. Sieradzkiem i łęczyckiem. Stanisław, Andrzej i Dominik cytowani w aktach sieradzkich 1398 r. Piotr, dziekan i proboszcz wolbromski, kanonik łowicki i łęczycki, w bezkrólewiu 1575 r. wysłany był od stronników Stefana Batorego do prymasa Uchańskiego i innych stronników cesarza Maksymiliana, aby ich skłonić do zgody z sobą. Kazimierz, syn Macieja, wnuk Michała, cytowany w aktach łęczyckich 1787 r. Mikołaj i Władysław z wojew. Sieradzkiem, a Zygmunt z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 r.
GAWŁOWSKI h. LELIWA. Piszą się z Gawłowa, w pow. gostyńskim. Jan z Gawłowa, sędzia ziemski gostyński 1469 r. (Conventionalia Piotrkowskie). Świętosław, stolnik gostyński 1484 r. (Metr. Kor.) Jan i Mikołaj, synowie Andrzeja z Gawłowa, 1544 r. Jakób, dziedzic Gawłowa 1570 r. Mikołaj, syn Jana, 1572 r. Heronim, syn Jana, sprzedał Dąbrówkę 1578 r. (Conventionalia Warszawskie). Andrzej, Mikołaj i Stanisław, dziedzice Gawłowa i Żukowa 1579 r. (Ks. poborowe). Krzysztof, Maciej, Benedykt i Stanisław, synowie Jana, 1589 r. Stanisław, syn Feliksa, 1592 r. Stanisław i Krzysztof, synowie Andrzeja, 1609 r. (Conventionalia Warszawskie). Krzysztof, Anna i Elżbieta, dzieci Marcina, 1613 r. Andrzej, syn Feliksa, 1634 r. Zygmunt, syn Stanisława, 1694 r. (Don. Vars.). Mikołaj podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską.
GAWŁOWSKI h. OSTOJA. Byli w Małopolsce i pisali się z Gawłowa, zkąd przeszli do wojew. płockiego. Lenart cytowany w aktach krakowskich 1401 r. Jakób, syn Andrzeja, sprzedał dobra Kozłowo, Dąbsko, Słotka, Brzozowo i Januszewo 1542 r. (Metr. Kor.). Andrzej, syn Tomasza, szlachcic zagrodowy we wsi Ruszkowie, w ziemi zakroczymskiej 1562 r. Stanisław w wojew. krakowskiem 1560 - 1590 r. Heronim 1632 r., Piotr 1697 r. z ziemią ciechanowską, a Piotr i Stanisław, komornik ziemski, a w 1775 r. burgrabia zakroczymski, z ziemią zakroczymską 1764 r. podpisali elekcye.
Pochodzący po Franciszku, dziedzicu wsi Czahrówki, w wojew. ruskiem 1732 r.: Leonard, syn Piotra, z synami, Bolesławem i Leopoldem, Michał, deputat sądów pow. bracławskiego, i Seweryn z synem Andrzejem, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAWŁOWSKI. Jan, porucznik artyleryi koronnej, Jan, Sebastyan, Józef i Jacenty-Karol otrzymali nobilitacyę 1775 r. (Sigil.). Jan, kapitan wojsk koronnych 1789 r. (Kancl.).
GAWOLSKI. Jan żonaty z Ewą N. 1680 r. Michał 1689 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
GAWOROWSKI. Kazimierz podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.).
GAWORSKI h. RAWICZ. Stefan i Franciszek, synowie Ludwika, wnukowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r.
GAWORZEWSKI. Stanisław cytowany w Vol. Leg. 1679 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem.
GAWROŃSKI h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Jakób, kasztelan wieluński 1608 r. Andrzej, biskup krakowski 1805 r., senator Księztwa Warszawskiego 1808 r., um. 1813 r.
Dawna małopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gawrony, w wojew. Sandomierskiem, brała przydomek Rawa. Jan i Leonard cytowani w aktach opoczyńskich 1421 r. Feliks, wojski horodelski 1536 r. Paweł, poborca radomski 1543 r. (Metr. Kor.), sędzia ziemski opoczyński 1550 r., zostawił synów: Jana, kanonika gnieźnieńskiego, Wawrzyńca, Stanisława i Krzysztofa; z tych braci Stanisław, dziedzic na Strawczynie 1554 r., ze Zbigniewy Duninówny miał sześciu synów: Krzysztofa, Jana, Jakóba, Dawida, Stanisława i Andrzeja. Z nich Krzysztof, dziedzic Strawczyna, deputat na Trybunał koronny 1582 r., żonaty z Katarzyną Kozielską, miał trzech synów: Jana, Stanisława i Krzysztofa 1600 r. (Conv. Vars).
Jakób, dziedzic Chmielowa i Biechowa, w pow. sandomierskim 1578 r. (Ks. poborowe), kasztelan wieluński, lustrator królewszczyzn podlaskich 1608 r., z żony Anny Rożnówny miał córkę N. Korycińską, kasztelanowę biechowską, i syna Andrzeja, dziedzica dóbr Gorzyce i Laski 1630 r.
Stanisław, podżupnik wielicki 1608 r., dostał za żoną Barbarą Suskrajewską, ostatnią z swej linii, majątki Suszyce, Suskrajowice i Rzeszotki; umarł 1628 r., zostawiwszy syna Jana.
Andrzej, najmłodszy syn Stanisława i Duninówny, marszałek dworu Stanisława Tarnowskiego, kasztelana sandomierskiego, z żony Katarzyny Szyszkowskiej, siostry biskupa krakowskiego Marcina, pozostawił synów: Marcina, kanonika krakowskiego, zm. 1653 r., Zbigniewa, żonatego z Anną Więckowską, Adama i Jana; z nich Jan, dziedzic dóbr Oblągór Wielki, w pow. chęcińskim 1649 r., ożeniony z Barbarą Wolską, miał syna Marcina, po którym synowie, Stanisław i Władysław.
Władysław, dziedzic dóbr Strawczyno i Niedźwiedź 1682 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem; jego synowie, Stefan i Zygmunt sprzedali dobra Strawczyno w 1700 r. Po Stefanie z Maryanny Gosławskiej był syn Adam, tego z Agnieszki Poniatowskiej syn Walenty, ożeniony z Katarzyną Otocką, pozostawił syna Pawła, dzierżawcę dóbr Węgleszyna, w pow. kieleckim, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. Z tej linii pochodzący: Daniel, radca pow. brzezińskiego 1813 r., ożeniony z Teodorą Skarżyńską, miał syna Ksawerego, inkwirenta sądowego w Łomży, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., i Wincenty, syn Michała i Rozalii z Wolskich, dzierżawca dóbr Baszowice, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Jan, pisarz kancelaryi królewskiej 1617 r. Stanisław, prowincyał Jezuitów 1616 r., umarł 1620 r. (Metr. Kor.). Piotr, podwojewodzy opoczyński 1696 r.; jego synowie, Aleksander 1712 r. i Adam, podczaszy mielnicki 1726 r., łowczy chełmski 1730 r., wojski wiślicki 1733 r., po którym syn Stanisław ożeniony z Heleną Jarzyna 1756 r.
Andrzej i Samuel z ziemią czerską 1648 r., Adam, Franciszek, Kazimierz i Piotr z wojew. Sandomierskiem, a Marcin i Wojciech z wojew. krakowskiem 1697 r., oraz Andrzej z wojew. Sandomierskiem 1764 r. podpisali elekcye. Zygmunt podpisał konfederacyę sandomierską 1705 r. Paweł, stolnik bracławski 1715 roku. Wacław, cześnik 1735 r., a od 1736 r. miecznik czerniechowski. Wojciech, miecznik opoczyński 1736 r. Jakób, podkomorzy królewski 1780 r. (Sigil.), dziedzic dóbr Zielonek.
Józef, podwojewodzy wiślicki 1778 - 1794 r. Andrzej, syn Jana i Elżbiety z Chronowskich, w młodości Jezuita, głównie zajmował się astronomią; po kasacyi zakonu król Stanisław August wziął go za lektora, a polubiwszy, nadał mu probostwo sochaczewskie 1781 r.; wkrótce potem kanonik krakowski, opat-koadjutor jędrzejowski i kanclerz krakowski, należał do układu konstytucyi 3 Maja i w czasie sejmu czteroletniego pisał dla króla mowy, pełne myśli śmiałych i zacnych. Za wolą króla przystąpił do Targowicy i w niej mianowany komisarzem Komisyi Edukacyjnej; zmuszony do opuszczenia Warszawy w 1794 r., został mianowany przez rząd austryjacki biskupem krakowskim 1805 r., senator Księztwa Warszawskiego, w 1812 r. wziął udział w konfederacyi generalnej narodowej; umarł 1813 r. Biskup, oraz bracia jego, Jakób, członek Stanów, i Józef wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Mieczysław-Leon i Sobiesław-Jan, wnukowie Józefa, 1848 roku. Jan i Symeon wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Jan i Mikołaj, wnukowie Jana, 1831 r.
Po Wojciechu, synu Jana, z żony Agnieszki Wasilewskiej synowie, Józef, pisarz lwowskiego sądu grodzkiego, konsyliarz Trybunału Galicyi Wschodniej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., był delegowanym do ułożenia interesów po upadłych bankach Teppera 1795 r., i Stanisław, prowincyał generalny księży Karmelitów. Stanisław, oficer artyleryi w 1794 r., w 1800 r kapitan w legionach włoskich, w 1812 r. chlubnie odznaczył się w wojnie rosyjskiej w bitwach pod Smoleńskiem i Czerykowem; generał w 1831 r.
Po Wojciechu, cytowanym w Vol. Leg. 1775 r., dziedzicu dóbr Witkowce, w wojew. poznańskiem, syn Franciszek, inspektor gimnazyum w Łukowie, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., a jego synowie, Michał i Józef, urodzeni z Michaliny Matuszewskiej, 1854 r.
Po Gabryelu, synu Jana, dziedzicu dóbr Siedlec, na Rusi Czerwonej 1737 r., pochodzący: Jan z synem Janem, Albert z synem Mikołajem, Kajetan z synami: Sewerynem, Michałem i Janem Nepomucenem, oraz Stefan z synami: Eliaszem, Pawłem, Kajetanem i Jakóbem wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GAWROŃSKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Gawrony, w pow. łęczyckim; już w XVII stoleciu licznie rozrodzeni i rozsiedleni w różnych stronach Rzeczypospolitej. Marcin, Mikołaj, Stanisław i Wojciech, dziedzice wsi Gawrony, a Andrzej i Marcin, dziedzice dóbr Gołocice 1576 r. Jan walczył pod Wiedniem 1683 r., a zostawszy księdzem, był kanonikiem chełmińskim i dziekanem lubawskim; jego krewny Wojciech, dziedzic dóbr Waplewo, w Prusach 1695 r. Aleksander, Bernard, Jan i Stanisław 1674 r., a Aleksander, Jan i Michał 1697 roku z wojew. łęczyckiem podpisali elekcye. Michał, Stanisław i Ludwik, synowie Stefana, 1723 r. Wojciech, miecznik zakroczymski 1738 r. Franciszek, stolnik łomżyński 1762 r., żonaty z Teresą Wolińską.
Maksymilian kupił od swego brata Józefa w 1772 r. majątek Waplewo; z jego trzech synów, Wincenty, radca Departamentu łomżyńskiego 1812 r., poseł na sejmy Królestwa Polskiego, dziedzic dóbr Pojeziory, Olwita, Wersznupie i inne, w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., z żony Anny Wiszniewskiej miał córkę Anielę za Wincentym Dobieckim i synów, Zygmunta i Wiktora. Z nich Zygmunt, dziedzic dóbr Pojeziory, radca Tow. Kred. Ziemskiego, z Natalii ks. Ogińskiej pozostawił syna Włodzimierza, żonatego z Anną, córką Alfonsa Komara.
Wiktor, młodszy syn Wincentego, dziedzic dóbr Wejliszki, Rumanki i Olwity, radca Tow. Kred. Ziemskiego, z Józefiny Godlewskiej miał córkę Józefę za Kazimierzem hr. Krasińskim ze Starej wsi, w gub. siedleckiej, i synów, Wiktora i Stanisława. Stanisław ożeniony z Heleną, córką ks. Jana-Tadeusza Lubomirskiego.
Kajetan, drugi syn Maksymiliana, sędzia pokoju pow. kalwaryjskiego 1812 - 1826 r., poseł na sejmy Królestwa Polskiego, dziedzic dóbr Kudrany, ożeniony z Józefą Miłejko, pozostawił synów, Mieczysława i Maksymiliana, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.
Ignacy, najmłodszy syn Maksymiliana, ożeniony z Józefatą Kaczkowską, miał syna Tadeusza, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., po którym z żony Felicyanny Broszel synowie: Ignacy, Pius, Feliks, Antoni i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1847 r.
Z osiedlonych na Litwie. Ignacy, syn Józefa, z synami: Michałem, Tadeuszem, Bernardem i Wincentym wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GAWROŃSKI h. ŚWINKA. Byli w wojew. Sieradzkiem. Piotr de Gawrony, stryj i opiekun Jana, Stanisława i Wojciecha, synów Jana, 1550 r. Mikołaj, syn Stanisława, 1636 r. (Conv. Piotrkowskie). Franciszek 1697 r. i Franciszek 1764 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. Ambroży, podporucznik 1785 r., porucznik 1790 r., został 1792 r. sztabs-kapitanem wojsk koronnych. Antoni, Feliks, Franciszek, Kazimierz, Krzysztof i Ludwik z Gawronów wylegitymowani w Galicyi 1782 - 1783 r.
Franciszek, Piotr i Stanisław odziedziczyli po swym ojcu Heronimie majątek Kobysz, na Rusi Czerwonej 1695 r.; po Stanisławie syn Sebastyan, łowczy bracławski 1754 r., łowczy czerwonogrodzki 1757 r., podstoli i podstarosta latyczowski 1761 r., deputat do kwarty 1764 r., stolnik podolski 1767 r., sędzia pograniczny 1776 r., a chorąży podolski 1777 - 1780 r., podkomorzy latyczowski 1782 r. i kawaler orderu św. Stanisława, miał syna Feliksa, wojskiego mniejszego 1774 r., łowczego podolskiego 1776 r., pisarza ziemskiego 1778 r., a od 1786 r. podsędka latyczowskiego i sędziego pogranicznego podolskiego, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r. Feliks, ostatnio marszałek szlachty pow. płoskirowskiego 1803 r., był żonatym z Teklą, córką Franciszka Łosia, cześnika latyczowskiego, i Barbary Pawłowskiej (Archiwum Jarmolinieckie).
GAWRYŁKIEWICZ h. ANCUTA. Michał, syn Franciszka, z synami: Ignacym, Stanisławem, Teofilem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GAWRYŁKIEWICZ h. KRZYWDA. Zygmunt i Wincenty, synowie Piotra, i Kacper, syn Stefana, z synami, Aleksandrem i Janem zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1818 r. Romuald, Wiktor i Józefat, synowie Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1846 r.
GAWRYŁOWICZ h. BRONIC. Jan, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GAWSKI h. BOŃCZA. Po Józefie, subdelegacie grodzkim sandomierskim 1789 r., syn Antoni, ożeniony z Katarzyną Huszar, miał syna Franciszka, wójta gminy Ząbki, w pow. warszawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1856 r.
GAZECKI h. CHOLEWA odm. Odmiana herbu - pole tarczy czerwone, w koronie pięć piór strusich.
Podług Duńczewskiego dziedziczyli na majątku Gazowie, na Podlasiu; z nich Jan i Franciszek przenieśli się na Ruś Czerwoną. Po Janie z żony Anny Żórowskiej synowie, Wojciech, gwardyan Bernardynów w Leżajsku, i Michał, stolnik różański, przez lat 40 służący wojskowo; z jego żony Barbary Białokurowicz synowie, Franciszek i Rafał, a z drugiej żony Konstancyi Bonieckiej syn Jan 1740 r. Józef z żoną Anną Łazowską zapisali 1752 r. i 1758 r. oo. Karmelitom w Jaśle i Zagórzu sumy (Akta Galicyjskie).
GAZLIŃSKI. Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską.
GAZUBA h. PORAJ. Mieli przydomek Rymgajłło. Mikołaj, żyjący około 1540 r., miał syna Andrzeja, ten Tomasza, po którym syn Jan-Kazimierz, dworzanin króla Władysława IV, łowczy i sędzia grodzki grodzieński 1678 r., podpisał elekcyę 1674 r. z pow. grodzieńskim; nadał wieś Kazimierzówkę Karmelitom grodzieńskim, i to nadanie zatwierdził sejm 1678 r.
GAŻYC. Witold, Klemens, Konstanty i Eugeniusz z synami, Jerzym i Antonim, synowie Jerzego, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 - 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GĄBREWICZ. Roch w 1771 - 1791 r., a Antoni w 1792 r. budowniczowie upiccy.
GĄDECKI h. RAWICZ. W Wielkopolsce. Jakób, Jan i Wojciech, dziedzice dóbr Gądcza, w pow. bydgoskim 1583 r. (Ks. poborowe). Waleryan 1674 i 1697 r. z wojew. bracławskiem, a Stanisław z wojew. brzesko-kujawskiem 1697 r. podpisali elekcye. Stanisław z żony Anny Leskiej miał córki, Maryannę i Konstancyę 1720 r. Po Władysławie, dziedzicu dóbr Kołodziejowa, w wojew. poznańskiem 1758 r., z Katarzyny Kaczkowskiej syn Wojciech, dziedzic dóbr Iłowa, ożeniony z Nepomuceną Gliszczyńską, miał syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku.
GĄDKOWSKI h. KORAB. Pisano ich także Gątkowski; piszą się z Gądki, w pow. poznańskim. Bracia, Piotr, podczaszy bydgoski, poseł na sejm elekcyjny 1573 r., głosował za Henrykiem Walezym, um. 1591 r. Balcer i Wojciech-Jerzy, pisany ze Szczodrzyków, autor panegiryczny, podpisał elekcyę 1632 r. Wojciech, chorąży kaliski, um. 1645 r. Władysław, miecznik kaliski 1662 r. (Sigil.). Maciej, pisarz grodzki poznański 1752 r., miał dwóch synów, Kazimierza, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem, i Franciszka, dziedzica dóbr Wrączyn, Boguszew, Spławno i inne, w wojew. poznańskiem, cytowanego w Vol. Leg. 1775 r. Piotr, szambelan królewski 1790 r. N., dziedzic dóbr Borzejowice i Strzeszyno, w wojew. poznańskiem 1805 r., miał syna Aloizego.
GĄDKOWSKI h. SZRENIAWA. Bartłomiej, archidyakon krakowski 1540 r., kanonik poznański, pleban koniński, kanclerz gnieźnieński 1546 r., um. 1554 r. Franciszek miał synów, Piotra i Michała 1805 r.
GĄSAWSKI. Jacek, kanonik łucki, deputat na Trybunał koronny lubelski 1714 roku.
GĄSECKI h. BOŻA-WOLA. Wzięli nazwisko od wsi Gąski, w pow. kamieńczykowskim, na Mazowszu. Wojciech, Bartłomiej i Marcin, synowie Jana, 1564 r. Jakób, syn Stanisława, Stanisław, syn Mikołaja, Wojciech, syn Franciszka, i Krzysztof, dziedzice Gąsek, a Stanisław, dziedzic części Unikowa, w ziemi ciechanowskiej 1578 r. (Ks. poborowe). Mikołaj i Szymon, synowie Stanisława, dziedzice Gąsek 1582 r. Wojciech, syn Franciszka, dziedzic wsi Gąsek 1597 r. Michał, syn Mateusza, 1616 r. Marcin, syn Piotra, 1654 r. (Conv. Vars.). Andrzej, dziedzic dóbr Wiciejowo 1630 r., z żony Agnieszki Jaworkówny miał synów: Stanisława, Pawła i Jana (Don. Vars. i Conv.). Po Pawle, regencie grodzkim drohickim, synowie: Antoni, Jan, żonaty z Zofią Zimnicką, i Adam-Michał, podczaszy czerski 1682 r., był żonatym z Konstancyą Komorowską (Ks. Czerskie Perpet.).
Wojciech podpisał elekcyę 1632 r.; jego syn Jacek cytowany w aktach radomskich 1687 roku. Jan-Kazimierz, Krzysztof i Paweł podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią ciechanowską; z nich Jan-Kazimierz, stolnik zakroczymski 1661 r. (Sigil.), a Krzysztof z ziemią wieluńską podpisał elekcyę 1674 r. Karol, towarzysz pancerny, za którym wojsko w 1666 r. wstawiło się do króla Jana Kazimierza jako za dobrym i zasłużonym żołnierzem, w 1667 r. otrzymał libertacyę domów w Czersku, odziedziczonych po Wojciechu Horwacie. Jacek, stolnik ciechanowski, Mikołaj-Konstanty z wojew. Sandomierskiem, Jan z ziemią ciechanowską, Andrzej z wojew. bełzkiem i Wojciech z ziemią chełmską 1697 r., a Hipolit, sędzia kapturowy płocki z wojew. płockiem i Michał z pow. wiłkomierskim 1764 r. podpisali elekcye. Po Jacku, stolniku, synowie, Damian, kanonik łucki, i Stanisław 1717 r.
Po Mikołaju-Konstantym syn Antoni, dziedzic dóbr Gąski, pozostawił synów, Pawła i Wincentego. Po Pawle z żony Agaty Zdziarskiej syn Adolf, obywatel m. Płocka, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., a po Wincentym syn Roman, po którym z żony Anieli Rochalewskiej syn Marceli, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1866 r.
Z osiedlonych na Litwie. Andrzej, stolnik bracławski 1690 r. Kazimierz-Fabian, vicesgerent 1699 r., komornik graniczny i burgrabia liwski 1701 r. Po Adamie, stolniku czerniechowskim, syn Michał, sędzia grodzki wiłkomierski 1771 - 1791 r. Marcin, cześnik żydaczowski 1700 r., pisarz 1738 r., podstarosta i sędzia grodzki grabowiecki, skarbnik bełzki 1744 r. (Sigil.). Jan, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.
GĄSIANOWSKI. Józef-Dominik, adjutant ks. Karola Radziwiłła, wojewody wileńskiego, następnie pułkownik wojsk polskich, ciężko raniony w wojnie 1792 r., czynnie działał na Wołyniu i Podolu w 1794 r., umarł 1840 r., pozostawiwszy ciekawy pamiętnik z lat 1792 - 1794.
GĄSIEWSKI h. ŚLEPOWRON. Jedna z najdawniejszych rodzin szlacheckich w północnem Mazowszu; w XIV stoleciu brała miano Gąsie v. Gosie i z tą nazwą założyła kilka osad w ziemi łomżyńskiej i w pow. zambrowskim, to zaś miano zachowała aż po wiek XVI, i w tym dopiero czasie przybrała nazwisko Gąsiewski v. Gosiewski. Z Gąsiewskich, szlachty po większej części zagrodowej i licznie rozrodzonej, Jan z Magnuszewa, stolnik ciechanowski 1477 r. Michał, sędzia wojskowy 1685 r. Marcin, Mateusz, Wojciech, Maciej, Kacper i Ignacy podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską. Po Józefie, dziedzicu dóbr Wałki, w ziemi drohickiej 1756 r., syn Feliks, po którym synowie, Andrzej w 1839 r. i Tomasz z synami, Konstantym i Bogumiłem 1839 - 1854 r. wylegitymowani w Królestwie.
Z osiedlonych na Litwie. Michał, stolnik mścisławski, Wincenty, starosta łojździewski, z wojew. mścisławskiem, i Kazimierz, łowczy łomżyński, z wojew. Smoleńskiem podpisali elekcyę 1697 r. Aleksander, podwojewodzy i poseł smoleński 1736 r. Bazyli, koniuszy smoleński 1793 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Narcyz, syn Tadeusza, i Tomasz, syn Tomasza, z synem Jerzym i tego synowie, Henryk i Alfons 1851 r.; b) gub. mińskiej: Antoni, syn Pawła, z synami: Felicyanem, Kazimierzem, Józefem i Wincentym 1856 r.
GĄSIEWSKI. Julian-Antoni otrzymał nobilitacyę na sejmie 1775 r.
GĄSINSKI h. GRZYMAŁA. Stanisław, syn Pawła, i Paweł, syn Jana, dziedzice Gąsina, w ziemi warszawskiej 1580 r. (Ks. poborowe). Krzysztof, towarzysz pancerny, walczył pod Pskowem 1581 - 1582 r. Stanisław, syn Pawła, 1605 r. Floryan, syn Leonarda, 1605 r. Krzysztof, syn Pawła, żonaty z Anną Piekarską 1610 r. (Don. Vars.). Jan podpisał elekcyę 1632 r. Stefan w pow. latyczowskim 1751 r.
GĄSIORKOWICZ. Jan, rajca i poseł m. Lwowa, następnie 1671 r. sekretarz królewski (Sigil.).
GĄSIOROWSKI h. KORWIN. Jan, Szczepan i Ignacy-Ksawery 1782 r., a Jan i Wincenty, synowie, i Jan, wnuk Ignacego-Ksawerego, w 1834 r. wylegitymowani w Galicyi. Po Józefie, burgrabim latyczowskim 1745 r., syn Ignacy, ożeniony z Agatą Ossowską, miał syna Wincentego, dzierżawcę dóbr Werbkowice, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1849 roku.
Po Gabryelu, dziedzicu dóbr Stefanówki, w wojew. mińskiem 1700 r., synowie, Józef i Marcin; po Józefie syn Jakób 1752 r. pozostawił syna Filipa, tego synowie, Jakób z synem Wincentym i Piotr wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GĄSIOROWSKI h. ŚLEPOWRON. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan bydgoski 1678 r. Maciej, kasztelan inowrocławski 1716 r., um. 1725 r. Augustyn, kasztelan bydgoski 1745 - 1752 r.
Dawna w północnem Mazowszu rodzina, jeszcze w początkach XVI stolecia brała nazwę Gąsior, lub pisała się z Gąsiorowa, a licznie rozrodzona, już w XIV stoleciu przesiedlała się w różne strony kraju i zakładała osady z nazwą Gąsiorowo, albo Gąsiory. Główne z tych osad były: w wojew. krakowskiem, już około 1350 r. istniejąca, w pow. przedeckim, a trzecia na Podlasiu. Jedna z jej linii pisała się z Miroszewic, wnioskować przeto należy, że jej gniazdowym majątkiem była wieś Miroszewice, w ziemi ciechanowskiej, zburzona przez Szwedów za Jana Kazimierza, a zatem, że jest jednego pochodzenia z Mieroszewskimi Ślepowrończykami. Z licznych jej linij, osiedlona w ziemi chełmińskiej brała przydomek von Helden, który miał być jej mianem za panowania Krzyżaków w Prusach, a pochodząca od Floryana, żyjącego 1420 - 1450 r. i osiedlona na Podlasiu wzięła od wsi Kuczyna nazwisko Kuczyński.
Marcin 1431 r., Zdzisław 1442 r., Borzysław i Gocław 1443 r., Jan Gąsior z Kleczkowa 1503 r., Wojciech ożeniony z Dorotą Łaszewską 1551 r., Jan, syn Borzyma, 1568 r. i inni cytowani w aktach łomżyńskich, ciechanowskich i wizkich. Stanisław, podsędek zakroczymski, z ziemią zakroczymską 1648 r., Kazimierz, Wojciech z wojew. płockiem 1674 r., Franciszek, Józef i Wojciech z ziemią nurską, Grzegorz, Jan, Walenty i Wojciech z ziemią zakroczymską 1697 r., a Aleksander z wojew. krakowskiem i Walenty z wojew. Sieradzkiem 1764 r. podpisali elekcye. Franciszek, komornik graniczny nurski 1714 r. Stanisław, burgrabia i sędzia grodzki kamieńczykowski 1715 r., a ostatnio podstoli nurski 1725 r., z 1-ej żony Zofii Dzierżanowskiej miał syna Michała, a z 2-iej Anny Słonczewskiej synów: Antoniego, Józefa i Kacpra (Conv. Vars.). Waleryan, podstarosta brzesko-kujawski 1771 r. Michał, skarbnik orłowski 1791 r. (Sigil.). Adam, kapitan wojsk polskich 1808 r.
Z piszących się z Miroszewic. Jan, syn Mikołaja, sprzedał Gąsiorowo Janowi, synowi Stanisława, Gąsiorowskiemu 1572 r. Stanisław, syn Macieja, i Mikołaj, syn Abraama, 1578 r. (Convent. Vars.). Po Piotrze syn Wojciech, dziedzic Miroszewic 1620 r., miał synów, Andrzeja i Macieja-Aleksandra, po którym z Maryanny Łyskowskiej synowie: Andrzej, Tomasz-Kazimierz i Bartłomiej. Andrzej, skarbnik 1662 r., chorąży inowrocławski 1664 r., starosta radziejowski, poseł na sejm, podpisał elekcyę z wojew. brzesko - kujawskiem 1674 r., kasztelan bydgoski 1678 r., jeden z przewódców partyi szlacheckiej na sejmie 1670 r., oskarżył kasztelana Gnińskiego i innych panów o stosunki z Francyą, dążące do detronizacyi Michała Wiśniowieckiego; z żony Maryanny Wierzbowskiej jego syn Maciej, ze starosty radziejowskiego 1681 - 1707 r. kasztelan inowrocławski 1716 r., zmarły 1725 r., miał dwie żony, Teresę Lasocką i Teresę Boglewską, z której syn Augustyn, starosta radziejowski, kasztelan bydgoski 1745 r., dziedzic dóbr Świesz, Lubsin i inne, zmarł 1752 r. Po Augustynie z Barbary Rudnickiej córki, Aniela za Antonim Kossowskim, starostą przedeckim, Monika, żona Michała Łubieńskiego i synowie: Józef, Leon i Piotr.
Józef, starosta bytomski 1764 r., dziedzic dóbr Osięciny, po którym z żony Julianny Słubickiej syn Leon wylegitymowany w Królestwie 1838 r. Piotr, podkomorzy i podpułkownik wojsk królewskich 1763 r. Leon, szambelan królewski 1765 r., kawaler orderu św. Stanisława, miał dwie żony, Longinę Żychlińską i Teresę Wolską (Gr. Brzeskie), pozostawił córkę Maryę za Józefem Bilińskim i syna Tomasza, po którym z Brygidy Bilińskiej syn Ignacy był żonatym z Eufrozyną Niegolewską. (Ks. Gr. Brzeskie).
Tomasz-Kazimierz, młodszy syn Macieja-Aleksandra, podstoli brzesko-kujawski 1670 r. (Sigil.), z Zofii Rybińskiej miał córkę Katarzynę za Zygmuntem Chochelskim i syna Macieja, żonatego z Anną Czarnołuską. Jan, syn Macieja, zaślubił Kazimierę Dembińską i z niej pozostawił syna Stanisława, po którym z Barbary Wilkowskiej syn Jan, łowczy radziejowski 1765 - 1783 r., dziedzic dóbr Wilkowa i Daszkowa, z żony Barbary Śliwickiej miał syna Ildefonsa, łowczego radziejowskiego 1784 r., po którym z Barbary Grabskiej syn Marceli, dziedzic dóbr Bodzanowo Wielkie, w pow. kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., a jego syn Szczepan 1851 roku.
Bartłomiej, najmłodszy syn Macieja-Aleksandra, miał syna Walentego, po którym syn Wojciech miał syna Marcina, ożenionego z Józefą Gnatkowską, z której syn Hipolit, podoficer wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1846 r. Z tej linii Maurycy, syn Tomasza, dziedzica Bielawy, i Franciszki Dietrich, wylegitymowany w Królestwie 1852 r.
Po Janie, dziedzicu dóbr Łempice, w ziemi zakroczymskiej 1700 r., pochodzący: Franciszek, syn Jakóba, a Szczepan i Andrzej, synowie Marcelego i Józefy z Kołakowskich, w 1852 - 1854 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Józefie, dziedzicu dóbr Niemieczkowo, pochodzący Stanisław, kupiec w Warszawie, syn Antoniego i Józefy z Krajewskich, wylegitymowany w Królestwie 1859 r.
Po Józefie, dziedzicu dóbr Domaniewo w 1772 r., syn Augustyn, ożeniony z Zuzanną Majewską, pozostawił syna Józefa, naczelnego lekarza szpitala w Siedlcach, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; nadto Józef otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa 1843 r. z zasady swego stopnia urzędniczego.
Po Walentym, burgrabim grodzkim piotrkowskim 1767 r., syn Michał, ożeniony z Agnieszką Lisowską, miał syna Floryana, wylegitymowanego w Królestwie 1853 r.
Andrzej i Mikołaj-Aleksander z Miroszewic 1648 r., Franciszek, Maciej, pokojowy królewski, i Mikołaj z wojew. brzesko-kujawskiem, a Kazimierz z pow. kowieńskim 1674 r., Jakób, Jan i Mikołaj z wojew. poznańskiem, Jan z wojew. kaliskiem, Jan z wojew. łęczyckiem, Stanisław z wojew. inowrocławskiem 1697 r., a Aleksander z Gąsiorowa z wojew. krakowskiem, Piotr z Miroszewic z wojew. inowrocławskiem i Walenty z wojew. Sieradzkiem 1764 r. podpisali elekcye. Marcin, syn Stefana, otrzymał wójtowstwo linieckie 1744 r. Teodor, porucznik wojsk koronnych 1785 r. (Kancl.).
GĄSIOROWSKI. Antoni, Jan, Maciej i Maciej z przydomkiem Kuczyniec wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Józef, syn Łukasza, podporucznik wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1864 r. z zasady stopnia oficerskiego.
GĄSIORSKI. Grzegorz, Jan, Józef, Ignacy i Paweł wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
GĄSKA. Jan, syn Piotra, dziedzic Wylezina 1557 r. Walenty, syn Andrzeja, 1563 r. Walenty, syn Piotra, 1564 r. (Conv. Vars.).
GĄŚNIEWSKI. Paweł podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską.
GĄSOWICZ h. ŚLEPOWRON. Byli na Podlasiu. Stanisław, podwojewodzy bielski 1746 r., dziedzic wsi Zajki, w ziemi mielnickiej, pozostawił syna Pawła, po którym syn Michał, z żony Maryanny Nobis, miał synów, Władysława, oficera w wojsku ros., i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1850 r.
GĄSOWSKI h. GARCZYŃSKI. Licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa szlachta na Podlasiu, wzięła nazwisko od majątku Gąsówka, w ziemi bielskiej, a miała przydomki Skwarek i Ossa; właściwym jej herbem był Grzymała, który wielu z nich zmieniło w XVII stoleciu na Garczyński, niektórzy nawet brali zwykły herb Sas. Z biorących herb Garczyński, Jan, biegły prawnik, a zabiegły gospodarz, znaczny zebrał majątek i kupił 1544 r. dobra Nowosiółki, Kramkówkę, Sieńkowszczyznę i Popielnik; podkomorzy bielski 1525 - 1547 roku, miał dwóch synów, Macieja i Stanisława. Maciej ożeniony z Julianną Glinka, a Stanisław, podkomorzy bielski 1547 - 1565 r., dziedzic dóbr Kruszewo, Kramkówka i Ossa, brał przydomek Skwarek; z dwóch żon, Anny Woyna i Agnieszki N., miał kilku synów i córki, Dorotę za Jakóbem Łupińskim 1565 r. i Małgorzatę za Michałem Bajkowskim 1599 r. Jan Skwarek, syn Stanisława, podkomorzy bielski 1581 r., z żony Joanny Zwierz, podczaszanki brzesko-litewskiej, pozostawił siedmiu synów, a między nimi, Pawła i Stanisława.
Paweł miał dwóch synów, Jakóba i Marcina. Po Jakóbie syn Bartłomiej, tego syn Kazimierz, po którym syn Krzysztof, jego syn Tomasz miał syna Stanisława, po którym z żony Franciszki Podbielskiej syn Franciszek, dzierżawca dóbr Smolechy, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1853 roku; z tej linii Józef, syn Tomasza, wylegitymowany w Królestwie 1851 r.
Po Marcinie, młodszym synu Pawła, syn Wojciech miał syna Stanisława, ten Andrzeja, po którym syn Grzegorz, ożeniony z Magdaleną Perkowską, pozostawił syna Klemensa, wylegitymowanego w Królestwie 1862 roku.
Po Stanisławie, synu Jana i Joanny Zwierz, pochodzący: Jan, syn Leonarda, oraz Józef, Marcin i Jan, synowie Mikołaja i Maryanny z Pruszyńskich, wylegitymowani w Królestwie 1861 r.
Z innych linij tego domu. Aleksander-Józef, stolnik bielski, podstarosta i sędzia grodzki brański 1695 r., został 1712 r. podkomorzym bielskim (Zap. Tryb. Lubel.). Anzelm, burgrabia grodzki brański 1699 r., podczaszy bielski 1703 r. Szymon, skarbnik podlaski 1706 r. Adam, pisarz grodzki brański 1718 r. Jakób, wojski bielski 1735 r. (Sigil.). Kazimierz podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią mielnicką.
Baltazar, wojski bielski 1684 r.; pochodzący od niego Józef, zamieszkały we wsi Kobylinie, w pow. łomżyńskim, syn Franciszka, i Feliks, syn Jana, wylegitymowani w Królestwie 1850 r.
Andrzej, syn Macieja, dziedzic wsi Dzierzki-Ząbki 1696 r., po którym Tadeusz, syn Jana, z synami: Feliksem, podoficerem w wojsku ros., 1848 r., Ignacym, Piusem, Antonim i Władysławem wylegitymowani w Królestwie 1849 r., i Antoni, syn Wincentego, wylegitymowany w Królestwie 1862 roku.
Stanisław, skarbnik podlaski 1728 r.; jego potomkowie jedni wylegitymowali się w Królestwie z herbem Garczyński, inni z herbem Grzymała. Z pierwszych Franciszek, syn Mateusza, 1840 r., Leon, syn Jana, 1851 r., Paweł, syn Szymona, w 1852 r., Julian, Józef i Wincenty, synowie Pawła i Franciszki z Kamińskich, 1861 - 1862 r.
Józef, dziedzic wsi Gąsowka-Skwarki 1744 r., po którym: Spirydyon, dziedzic dóbr Karolin, radca Towarzystwa Ubezpieczeń w 1866 r. w pow. augustowskim, Wiktor i Wojciech, synowie Pawła i Eleonory z Kalenkiewiczów, Rajmund, Teodor, Antoni, Artur i Leon, synowie Franciszka, a wnukowie Pawła, Kazimierz i Franciszek, synowie Adama i Reginy z Markowskich, Karol, syn Antoniego i Franciszki z Dąbrowskich, kapitan wojsk polskich, i Piotr, syn Ignacego, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1846 roku.
GĄSOWSKI h. GRZYMAŁA. Przeszedłszy z Mazowsza na Podlasie w XV stoleciu, założyli kilka osad z nazwą Gąsowka, w pow. brańskim i ziemi bielskiej; wielu z nich już w XVII wieku przeszło do herbu Garczyński. Z biorących herb Grzymała. Albert i Jakób, synowie Marcina, cytowani w aktach łomżyńskich 1477 r. Ignacy, burgrabia 1783 - 1788 r., a komornik ziemski warszawski 1793 r. Stanisław, skarbnik podlaski 1717 r. (Sigil.), miał czterech synów: Tomasza, Krzysztofa, Jana i Wojciecha; potomkowie dwóch pierwszych brali herb Garczyński, a dwóch drugich herb Grzymała; z tych: Mateusz, syn Mikołaja, z synem Adamem, w wojsku ros., Antoni, syn Pawła, Józef, syn Adama i Maryanny z Łapińskich, wnukowie Mikołaja, Antoni, syn Adama, wnuk Franciszka, Jakób, Adam, Józef i Leon, synowie Pawła, i Jan, syn Fabiana, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1853 r.
Z osiedlonych na Litwie. Maciej, syn Benedykta, z synami: Michałem, Józefem i Wiktorem wylegitymowani w Cesarstwie 1828 - 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
GĄSOWSKI v. GĄSSOWSKI h. PRUS II. Tomasz, podkomorzy wendeński 1735 r. Tadeusz, horodniczy oszmiański, podpisał elekcyę z pow. oszmiańskim 1764 r. Joachim, syn Michała, z synem Alfonsem wylegitymowany w Cesarstwie 1840 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GĄSOWSKI h. ŚLEPOWRON. Byli w północnem Mazowszu i brali przydomek Korwin; z nich Mateusz dostał w nagrodę zasług królewszczyznę Nowosiółki, w ekonomii brzesko-litewskiej 1700 r.
GĄSZCZYNSKI h. NIESOBIA. Już w drugiej połowie XV stolecia przenieśli się z wojew. sieradzkiego do Prus Zachodnich, w których nabyli majątek Niemczyk, w wojew. chełmińskiem. Jan, urzędnik w starostwie malborgskiem; jego synowiec Jan, dworzanin ks. Ostrogskiej, około 1640 r. ożenił się z Wałdowską, herbu Topór.
GĄSZCZYŃSKI. Licznie rozrodzeni w ziemi warszawskiej; pisali się niekiedy Gąściński. Sebastyan cytowany w aktach łomżyńskich 1542 r. Walenty nabył części dóbr Prace Sędzicowe 1579 r. Wojciech 1600 r. Wawrzyniec, syn Walentego, ustąpił dobra bratu Marcinowi 1606 r. Wojciech, syn Andrzeja de Gąski, deputat na sejm 1606 r. Mikołaj, syn Wojciecha, 1608 r. Marcin, syn Andrzeja, 1611 r. (Don. Vars.) Paweł, syn Andrzeja, notowany w aktach radomskich 1660 r.
GĄSZYŃSKI. Paweł i Stanisław, synowie Jana, 1579 r. Jan, syn Wojciecha, 1590 r. (Conv. Vars). Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem.
GĄTKIEWICZ h. RUBIEŻ. Podług familijnej tradycyi pochodzą od Gątkowskich, herbu Korab, lecz przesiedliwszy się na Ruś Białą, zmienili nazwisko na Gątkiewicz i wzięli herb Rubież. Z nich Jan, żyjący około 1560 r., zostawił synów: Balcera, Piotra i Macieja na Białej Rusi. Po Balcerze był syn Jan 1633 r., tego syn Franciszek, horodniczy miński, pozostawił syna Stanisława, rotmistrza królewskiego 1680 r., który osiedlił się na Rusi Czerwonej; jego syn Wojciech, z żony Maryanny Gorzowskiej, miał synów: Macieja, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym z żony Katarzyny Horoch synowie: Leon, porucznik wojsk polskich 1812 r., Józef i Franciszek, i Michała, skarbnika dźwinogrodzkiego, cytowanego w Vol. Legum 1775 r., który nabył w Wielkopolsce majątki Chwaliszew i Kwasków. Po Michale z żony Maryanny Boguckiej syn Tomasz, radca pow. krotoszyńskiego 1813 r., ożeniony z Karoliną Korytkowską, pozostawił synów: Wincentego, dziedzica wsi Rudy Wieczyńskiej, radcę Towarzystwa Kredytowego gub. kaliskiej, Józefa, dziedzica dóbr Orzeszyno, i Aloizego, wylegitymowanych w Królestwie 1844 r.
GĄTKOWSKI h. KORAB. Kazimierz cytowany w Vol. Leg. 1775 r. Julian i Wojciech, synowie Antoniego, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 r.
GDASZYCKI. Byli na Rusi Czerwonej. Joachim, archimandryta lwowski 1522 r. (Metr. Kor.), namiestnik generalny cerkwi obrządku wschodniego na Rusi Czerwonej 1525 r., został złożony z tej dostojności jako nieposłuszny i nieuznający nad sobą władzy arcybiskupa lwowskiego.
GDESZYŃSKI h. GOZDAWA. Byli w wojew. bełzkiem; piszą się z Gdeszyna. Paweł w 1539 r. sprzedał dobra Rzeplin. Mikołaj Drużba z Łazisk 1549 r. Jan, stryj, oraz Jerzy, Krzysztof i Elżbieta, dzieci Mikołaja i Anny z Grabowa, 1563 r. (Conv. Piotrkow.). Melchior ożeniony z Anną Jedwabińską 1572 r. Krzysztof chlubnie odznaczył się w wojnie z Moskwą 1579 - 1582 r. i był ciężko ranny pod Pskowem; stronnik Jana Zamoyskiego, należał do opozycyi 1592 r. i był wysłany od Zjazdu lubelskiego z żądaniem zerwania układów z Austryą, a posłem na sejm 1596 r. Jan cytowany w aktach wąsoskich 1601 r. Samuel raniony w bitwie pod Kirchholmem 1605 r., odznaczył się w wojnie chocimskiej 1621 r. Jan i Marek, synowie Krzysztofa, oraz Stefan i Piotr sprzedali Łaziska 1615 r. Marek, rotmistrz królewski, należał do małej liczby tego rycerstwa, które uszło z porażki pod Korsuniem 1648 r.; ranny w tej bitwie jako też i pod Zborowem 1649 r. Dzielnie walcząc przeciwko Szwedom 1656 - 1660 r., w nagrodę zasług dostał na sejmie 1660 r. królewszczyznę Karaczyńce (Metr. Kor.); jego pierwsza żona Elżbieta Wierzchowska, a druga - Anna Hynkówna. Melchior, dziedzic dóbr Szczytno, miał syna Adama, żonatego z Zofią Modryńską 1695 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GDOWSKI h. PRUS I. Dawna małopolska rodzina; jedna jej linia, przeszedłszy na wyznanie kalwińskie w XVI stoleciu, do ostatnich czasów je zachowała. Jakusz cytowany w aktach radomskich 1397 r., a Miroszek w aktach krakowskich 1415 r. Zygmunt, Karmelita, doktór filozofii, profesor Akademii krakowskiej, dobry kaznodzieja i autor kilku dzieł teologicznych w języku łacińskim 1619 - 1626 r. Stefan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Kacper i Józef, synowie Marcyana i Zuzanny z Dąbrowskich, cytowani w aktach radomskich 1769 - 1788 r.
Po Wojciechu, stolniku łukowskim 1674 r., synowie, Maciej i Stanisław; po Macieju pochodzący: Michał i Mateusz, synowie Ignacego, a po Stanisławie, Gwido, syn Heliodora, dziedzica dóbr Nowy Majdan, z synami: Maryanem, Eustachym, Sabinem, Symforyanem i Inocentym, a ten ostatni z synami, Heliodorem i Szczęsnym wylegitymowani w Cesarstwie 1843 i 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GDZELSKI. Michał, starościc stężycki, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. (1690 r. starostą stężyckim był Gozdzki Stanisław Sigil.)
GEBEL von GEBURG h. GEBEL. Herb - w polu niebieskiem półksiężyc złoty, stojący rogami w prawo, z każdej jego strony strzała złota żeleźcem na dół; w koronie trzy pióra strusie.
Jan-Zygmunt, chorąży regimentu, został porucznikiem wojsk koronnych 1787 r. (Kancl. Sigil.). Antoni-Aloizy Gebel, w 1804 r. komisarz cyrkularny w Tarnowie, otrzymał ten herb z szlachectwem i przydomkiem von Geburg w Galicyi 1794 r. Aleksander, dziedzic dóbr Sosnówka, w gub. mohylowskiej 1880 r.
GEBLER h. GEBLER. Baronowie i szlachta. Herb - tarcza w czworo przedzielona, i w jej środku mała tarcza przedzielona w poprzek, w której w górnem polu złotem pół orła czarnego dwugłowego, a dolna część przedzielona na ukos od prawej ku lewej stronie na dwa pola, górne niebieskie, dolne czerwone; na głównej tarczy w części pierwszej i czwartej niebieskich trzy gwiazdy, jedna i dwie, w części drugiej i trzeciej czerwonych dwie strzały na krzyż. Nad tarczą trzy hełmy w koronach, na środkowym pół orła dwugłowego czarnego, na prawym trzy pióra strusie, na lewym, między dwoma myśliwskiemi trąbami, dwie strzały na krzyż żeleźcami w górę jak na tarczy.
Rodzina niemiecka; z niej Tobiasz-Filip, znakomity autor dramatyczny niemiecki, przeszedłszy ze służby pruskiej do austryjackiej, został tajnym radcą, podkanclerzym do spraw czeskich i baronem austryjackim 1768 r., a w 1786 r. otrzymał indygenat galicyjski; umarł tegoż 1786 r. Józef, radca foralny w Krakowie 1809 r.
GEC h. GESZAW. Józef, syn Szymona, z synami: Antonim, Cypryanem i Szymonem wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GECZEWSKI h. LELIWA. Jan podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. Romuald, syn Piotra, z synem Marcinem i Dominik, syn Jakóba, z synami: Ignacym, Józefem i Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GEDEJT h. PRAWDZIC. Byli na Mazowszu. N., prokurator książęcy 1446 - 1473 r., cytowany w aktach łomżyńskich. Jan z Kobylina, dziedzic wsi Zawady 1476 r.; jego syn Mikołaj, ożeniony z Małgorzatą Sokołowską, wziął nazwisko Kobyliński. Mikołaj i Jan, synowie Kaliksta, 1555 r. (Akta Łomżyńskie). Jan, dziedzic Strożewa 1557 r. Maciej, Wawrzyniec, Jan i Marcin, synowie Aleksego, 1580 r. Gotard, syn Walentego, 1585 r. (Conv. Vars.).
GEDROJC h. HIPOCENTAURUS i PORAJ odm. Książęta. Senatorowie w rodzinie: ks. Melchior, biskup żmudzki 1576 r., um. 1609 r. Ks. Marcin, wojewoda mścisławski 1617 r., um. około 1620 r. Ks. Stefan, biskup inflancki 1764 r., a żmudzki 1778 r., um. 1801 r. Ks. Józef, biskup żmudzki 1802 r.
Jedna z najdawniejszych rodzin litewskich, należąca do tak zwanej dynastyi dorsprungowskiej, która przez jakiś czas władała na Żmudzi. Ułożenie dokładnej genealogii tej familii jest niepodobnem, już to dla rozrodzenia się rodziny i wejścia do niej obcych rodzin, już też dla jej zubożenia i niepiastowania wybitnych godności krajowych. Pierwszym historycznie wiadomym jest ks. Wojciech Dowmondowicz, mąż waleczny za króla Kazimierza Jagiellończyka, zm. 1450 r., po którym trzech synów: ks. Jakób, tego syn Szymon, dziedzic dóbr Gedrojcie i Mieszyszki, żonaty z Apolonią Mojzekowicz, zmarł przed 1530 r., ks. Adam, którego syn Jakób sprzedał Gasztołdom swą część macierzystą na dobrach Lipniszki 1539 r., i ks. Bartłomiej, żyjący 1520 r., dziedzic dóbr Gedrojcie, po którym z żony Felicyi dwóch synów, Mateusz i Krzysztof są protoplastami dwóch gałęzi obecnie żyjących członków tej rodziny.
Gałąź I. Ks. Mateusz v. Matusz, marszałek ziemski litewski, starosta kiernowski i mejszagolski 1547 r., poseł do Moskwy 1549 r., miał dwie żony, Annę ks. Kroszyńską i Zofię Narbut, z obu było potomstwo, które, poróżniwszy się między sobą, rozdzieliło się nazwiskiem i herbem; synowie ks. Mateusza z Kroszyńskiej: Marcin, Melchior, Zygmunt i Kacper zostali przy nazwisku i herbie rodzinnym, synowie zaś z Narbutówny, Jan, chorąży żmudzki, i Hrehory, zwiąc się po ojcu Matuszewiczami, to nazwisko Matuszewicz przekazali swoim potomkom.
Ks. Marcin, najstarszy syn Mateusza, starosta wiłkomierski 1589 r., dzierżawca abelski 1598 r., walczył pod Kirchholmem, wojewoda mścisławski 1617 r., a poprzednio podobno miński, umarł około 1620 r., pozostawiając jedynego syna Maurycego.
Ks. Melchior, drugi syn Mateusza i Anny Kroszyńskiej, kustosz katedralny wileński 1571 r., jeździł z zapewnieniem wierności od Stanów litewskich do króla Henryka Walezego, pomimo że go Polacy po jego ucieczce uznali za odpadłego od tronu; w czasie bezkrólewia gorliwie popierał elekcyę cesarza Maksymiliana, gdy jednak Stefan Batory został ogłoszony królem, pierwszy z panów litewskich przystąpił do jego elekcyi; prałat i nominat żmudzki, został biskupem żmudzkim 1576 r. Pobożny i gorliwy starał się o rozkrzewienie oświaty i słowa bożego między ludem litewskim i w tym celu kazał drukować pobożne książki w jego ojczystym języku; stał na czele opozycyi litewskiej przeciw uznaniu ks. Samuela Maciejowskiego biskupem wileńskim dlatego, że był Polakiem. Ks. biskup Melchior umarł 1609 roku.
Ks. Zygmunt, trzeci syn Mateusza, sędzia ziemski wileński, dzierżawca mostowski 1576 r., z żoną Fedorą ks. Sanguszko bezdzietny.
Ks. Kacper, czwarty syn Mateusza i Anny ks. Kroszyńskiej, dziedzic dóbr Widziniszki, podkomorzy kowieński 1581 r., zaślubił Annę Nacewicz, córkę Jerzego, i z niej pozostawił trzech synów: Wojciecha i Mateusza bezpotomnych, oraz Bartłomieja, po którym syn Samuel-Fabian, wojski mścisławski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mścisławskiem, i zostawił synów: Samuela, wojskiego mścisławskiego, Mikołaja, Marcina, Krzysztofa, Władysława, scholastyka smoleńskiego 1668 r., i Gabryela; po ks. Gabryelu synowie: Piotr, Michał, starosta kleszczelowski 1775 r., bezpotomni i Władysław-Antoni, chorąży nowogrodzki 1746 r., zaślubił Konstancyę Białyńską, i z niej pozostawał córkę Justynę Czerniewską i dwóch synów, Kazimierza i Jana, po którym synowie, Wincenty, chorąży, i Ignacy, rotmistrz wojsk polskich, bezdzietni, oraz Józef, archidyakon żmudzki, biskup ortoziański i kawaler orderu św. Stanisława, ostatnio 1802 r. biskup żmudzki, zmarły 1838 roku.
Ks. Kazimierz, starszy syn Władysława-Antoniego, burgrabia dobrzyński, zaślubił N. Lasocką, z której synowie, Leon, pułkownik wojsk litewskich, z żoną Brzozowską bezpotomny, i Ignacy, starosta osiecki 1763 r., oboźny polny litewski 1776 r., a następnie strażnik wiel. litewski, po którym z żony Maryanny Grabińskiej córka Kunegunda za Józefem Wawrzeckim, generałem wojsk polskich, i synowie, Kazimierz bezpotomny, a Stefan, dziedzic dóbr Wodziniszek, kawaler hon. maltański, miał syna Antoniego, zatwierdzonego w tytule książęcym w Rosyi 1866 r., po którym z żony Pauliny Kuszelewskiej syn ks. Stanisław, ur. 1836 r., porucznik wojsk rosyjskich.
Gałąź II. Ks. Krzysztof, młodszy syn Bartłomieja, a wnuk Wojciecha, marszałek nadw. litewski, dziedzic dóbr Inkietry, które w 1558 r. zastawił w 100 kopach Daszkiewiczowi, miał dwóch synów, Bartłomieja bezpotomnego i Jakóba, którego synowie, Maciej bezpotomny i Marcin, starosta abelski, zm. 1556 r., pozostawił czterech synów: Jana i Joachima bezpotomnych, Piotra i Mikołaja, protoplastów dwóch linij tego domu.
Linia I. Ks. Piotr, dziedzic dóbr Gedrojcie, miał trzech synów: Władysława, podsędka wileńskiego 1600 r., Jerzego, sędziego ziemskiego wiłkomierskiego, i Janusza. Ks. Janusz, żonaty z Barbarą Gedrojc, miał synów, Stanisława bezpotomnego i Arnolfa 1617 r., po którym z żony Jadwigi Bidzińskiej synowie, Adam, ksiądz i Jan, dziedzic dóbr Gedrojcie i Łowkiany, podstoli wileński 1689 r., zaślubił Elżbietę Prozor i z niej pozostawił synów: Andrzeja, Benedykta i Jana.
Ks. Benedykt, stolnik wileński 1730 r., żonaty z Zofią Wołczkówną, miał synów: Stefana, Krzysztofa, Antoniego Aleksandra i Stanisława.
Ks. Stefan, proboszcz wileński, sufragan białoruski, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, biskup inflancki 1764 r., żmudzki 1778 r.
Ks. Krzysztof, stolnik 1764 r., chorąży 1765 r., a podkomorzy wileński 1773 r., deputat na Trybunał 1779 r. i poseł na sejm 1784 r., kawaler Orła Białego i św. Stanisława, po którym synowie, Marcyan, stolnik wileński 1787 r., deputat na Trybunał 1790 r. i kawaler orderu św. Stanisława, konsyliarz konfederacyi litewskiej 1792 r., ostatnio sędzia grodzki wileński, i Antoni, szambelan królewski, deputat z pow. kobryńskiego na sądy główne litewskie 1799 r., żonaty z Kossakowską.
Ks. Antoni, stolnik wileński 1765 r., generał-major wojsk litewskich i kawaler orderu św. Stanisława, z Maryanną Wieczfińską bezpotomny.
Ks. Aleksander, generał-adjutant królewski, oboźny polny litewski 1778 r., z żony Tekli Męcińskiej, córki Stanisława, starosty wieluńskiego, miał syna Stefana młodo zmarłego.
Ks. Stanisław, pisarz grodzki i cześnik wileński, podpisał elekcyę 1764 r.; um. 1801 r., pozostawiając z żony Barbary Pawłowskiej synów, Józefa, rotmistrza królewskiego i cześnika wileńskiego 1793 roku, oraz Aleksandra, dziedzica dóbr Rybna i Rybienka, szambelana król, i kawalera orderu św. Stanisława, po którym z żony Aleksandry Młockiej synowie, Julian, dziedzic dóbr Krasna, sędzia pokoju okręgu koneckiego 1856 r., ożeniony z Salomeą Wielhorską i Adolf, dziedzic dóbr Kierniowce, w gub. wileńskiej, po którym z żony Anny Szymańskiej syn ks. Cezary, ur. 1836 r., kamerjunkier dworu ros. i marszałek szlachty gub. wileńskiej.
Ks. Jan, najmłodszy z synów Jana i Elżbiety Prozor, pozostawił syna Kazimierza, starostę dubinowskiego 1798 r., strażnika wileńskiego, po którym synowie: ks. Szymon-Michał, sufragan 1798 r., koadjutor i administrator biskupstwa żmudzkiego, biskup adramiteński 1812 r., członek kolegium katolickiego w Petersburgu 1806 r., um. 1844 r., i ks. Ignacy, podpułkownik wojsk kor. 1783 r., miał synów, ks. Kazimierza, zm. 1840 r. i ks. Albina, ur. 1809 r., po którym z żony N. Lomańskiej syn ks. Cezary pozostawił synów, ks. Włodzimierza i ks. Aleksandra.
Ks. Andrzej, najstarszy z synów Jana i Elżbiety Prozor, miał czterech synów: Jakóba, Ludwika, szambelana król., bezpotomnych, Stanisława, po którym synowie, Józef i Stefan, i Tadeusza, po którym synowie: ks. Ignacy, archidyakon 1801 r., a koadjutor żmudzki i biskup kassyjski 1824 r., zm. 1829 r., ks. Jan, marszałek szlachty gub. wileńskiej, którego syn ks. Mikołaj-Karol, nr. 1824 r., i ks. Antoni, podkomorzy wileński 1791 r., pozostawił synów, ks. Ignacego, po którym synowie, ks. Witold nr. 1830 r., i ks. Jarosław nr. 1832 r., i ks. Edmunda, ur. 1815. r., zatwierdzonego w tytule książęcym 1878 r., po którym syn ks. Antoni-Karol.
Linia II. Ks. Mikołaj, najmłodszy z synów Marcina, starosty abelskiego, miał syna Zygmunta, podsędka 1596 r., a od 1612 r. sędziego ziem, wileńskiego, dziedzica dóbr Gedrojcie Rafałowskie, po którym syn Izajasz pozostawił syna Jerzego, łowczego wileńskiego 1689 r., a ten syna Władysława-Michała. Władysław-Michał, starosta giełdziański, podczaszy wiłkomierski, z żony Joanny Ostrowskiej pozostawił syna Józefa, podstolego bracławskiego i starostę bernatowskiego, który miał dwie żony, Różę Kiełpsz i Krystynę Golejowską; z 1-ej żony syn ks. Romuald, dziedzic dóbr Bobcina, generał wojsk polskich 1815 roku, zaślubił Karolinę Borzymowską i z niej miał córki, Kunegundę, żonę Jerzego Białopiotrowicza, Łucyę za Rautenstrauchem, generałem wojsk polskich, i synów: ks. Stefana, generała wojsk francuzkich, po którym z żony Franciszki Szymańskiej syn ks. Napoleon-Tadeusz, i ks. Aleksandra-Konstantego, szambelana dworu ros., vicedyrektora w Komisyi Spraw Wewnętrznych w Królestwie Polskiem, zm. 1844 r., po którym z Aliny Podoskiej syn ks. Romuald, ur. 1842 r., vicereferendarz w Królestwie Polskiem, szambelan dworu ros., kawaler hon. maltański, żonaty z Barbarą z bar. Brewern, córką bar. Teodora Loguinowicza, generała wojsk ros. (Bork.).
Z innych członków tej rodziny. Krzysztof, syn Benedykta, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. Maciej, syn Kazimierza, i Nikodem, syn Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 - 1820 r. Krzysztof, syn Benedykta, z synami, Marcyanem i Antonim i Aleksander, syn Stanisława, z synem Adolfem i tego syn Cezary, dziedzic dóbr Wojszuny i Mackiany, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej z tytułem książęcym.
GEDROJC h. PORAJ. Oprócz rodziny książęcej spotykamy na Litwie licznie rozrodzonych Gedrojców, którzy, zdobywszy majątek, lub urzędy ziemskie, używali nieprawnie tytułu książęcego, gdy ubożsi, mający do tego prawo, zarzucali takowy. Paweł, ciwun i horodniczy wileński 1542 r., starosta uszpolski, żonaty z Felicyą Skopówną (Arch. Dubr.). Jan, starosta skidelski i mostowski, ostatnio 1556 r. sędzia ziemski Słonimski. Grzegorz, podsędek wileński 1580 r. Karol, Kazimierz, Mikołaj-Dominik, Piotr, Samuel-Kazimierz i Władysław podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem, a Benedykt z wojew. trockiem, Benedykt-Fabian, Jakób-Fabian, Michał-Dominik, Mikołaj, łowczy witebski, i Stanisław z wojew. mścisławskiem 1697 r. Andrzej, komornik pow. pińskiego 1630.r., jego syn Tadeusz. Tomasz, horodniczy smoleński 1775 r. (Vol. Leg.). Ks. Antoni, wojski szawelski 1792 r. Ks. Antoni, proboszcz, koadjutor wileński 1793 r.
Aleksander, syn Jakóba, Franciszek, syn Antoniego, z synem Justynem i Maciej z synem Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Feliks i Florenty, synowie Ignacego, oraz Wacław, syn Jana, dziedzice dóbr Owile, w gub. kowieńskiej 1882 r. Franciszek, syn Feliksa, ur. 1862 r. w Owilach, znany badacz dziejów medycyny w Polsce.
GEDROJC-JURAHA h. PORAJ. Na Litwie. Jestto gałąź książęcej rodziny Gedrojc, herbu Hipocentaurus, i ich przodkiem musiał być Juraha (Jerzy), syn Hurdy, żyjący około 1400 r. Że ci Gedrojce-Jurahowie v. Jurewicze należeli rzeczywiście do rodziny książęcej Gedrojców, zaświadczają to jednozgodnie heraldycy i tytuł książęcy, jaki nawet w aktach urzędowych jeszcze w pierwszej połowie XVII stolecia brali. Ks. Stanisław 1598 r. N., rotmistrz, poległ pod Kirchholmem 1605 r. Stanisław podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem. Ks. Kazimierz, rektor Jezuitów w Łomży, um. 1748 r.; jego brat Jan, Jezuita, profesor Akademii wileńskiej, autor, 1739 r. Wiktor, syn Onufrego, deputat sądów pow. połockiego 1851 r.
GEDYMIN patrz GIEDYMIN.
von GEHEME. Pisano ich też de Gehema; rodzina meklemburgska osiedlona w Prusach Zachodnich w XVII stoleciu i posiadająca majątki Leszno pod Toruniem i Sztangenberg, w pow. sztumskim. Abraham, dworzanin królewski, otrzymał indygenat 1658 r. (Vol. Leg.); w 1661 r. został starostą gdańskim (Sigil.). Jan-Abraham, słynny lekarz 1683 - 1736 roku. Jakób podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem.
de GEHTSCHOS. Krzysztof-Fryderyk podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.
GEISLER. Karol, sztabs-lekarz wojsk polskich 1828 r., z żony Eleonory Burghardt miał synów, Karola, aptekarza w Radomiu, i Feliksa, którzy w 1850 r. otrzymali przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia swojego ojca. Stanisław, sędzia pokoju pow. sochaczewskiego 1820 r.
GEKOWICZ h. TRĄBY. Aleksander, syn Kazimierza, podpułkownik wojsk ros., z synami, Janem i Edwardem zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1802 r.
GELING h. GELING. Karol, syn Karola, wylegitymowany w Cesarstwie 1847 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GELM. Jakób, Mikołaj i Bonawentura, synowie Franciszka, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
GEMBART lub GĘBART h. JASTRZĘBIEC. Dom dawny w ziemi dobrzyńskiej, jeszcze w XVIII stoleciu nazywał swój herb Łazęki, zdaje się zatem, że miał jakąś odmianę w herbie Jastrzębiec, która spowodowała tę drugą nazwę. Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Sokołowa 1564 r., w pow. konińskim, ożenionym z Zofią Lasocką, córka Ewa, żona Mikołaja Kotkowskiego i pięciu synów: Stanisław, opat Benedyktynów płockich 1589 - 1600 r., Heronim ożeniony z Zofią Baranowską, Bartłomiej, dziedzic Żeromina i Woli Żeromskiej 1594 r., Jan, i Józef ożeniony z Katarzyną Strzałkowską. Wojciech, stolnik ziemi dobrzyńskiej, miał syna Stanisława-Daćboga 1619 r. (Conv. Vars.); po Stanisławie-Daćbogu, łowczym dobrzyńskim, synowie, Wojciech, łowczy, i Stefan, skarbnik dobrzyńscy, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią dobrzyńską. Po Stanisławie synowie, Kazimierz i Jan 1652 r. (Conv. Vars). Wojciech, podczaszy 1670 r., stolnik dobrzyński 1680 r., ożeniony z Teofilą Konarską, pozostawił syna Ignacego, podsędka dobrzyńskiego 1737 r. (Sigil.). Po Stanisławie z Elżbiety Karnkowskiej syn Kazimierz, wojski dobrzyński 1697 r. (Sigil.), miał synów: Michała, podstolego dobrzyńskiego 1709 r. (Sigil.), Daćboga i Mirosława. Adam, łowczy dobrzyński, deputat na Trybunał koronny 1693 r. Heronim, żonaty z Maryanną Kamińską, właściciel dóbr Kamienicy, Michałkowa i Lenie 1725 r. (Ks. Gr. Piotrków.). Mirosław, skarbnik dobrzyński 1744 r., z żony Konstancyi Paprockiej pozostawił córki: Maryannę Mioduską, podczaszynę rypińską, Teresę Kretkowską, starościnę kowalską, i synów. Piotra i Felicyana. Piotr, skarbnik dobrzyński 1775 r. Józef, syn Franciszka i Teodozyi Bielińskiej, proboszcz kujawski, sufragan gnieźnieński, biskup patareński, um. 1821 r. Kacper, dziedzic dóbr Kamienia, w wojew. kaliskiem 1820 r.
GEMBARZEWSKI v. GĘBARZEWSKI h. ABDANK. Piszą się z Gembarzewa, w pow. radomskim, zkąd się przenieśli na Ruś Czerwoną. Jakób z synem Danielem, dziedzice Gembarzewa 1508 r. (Ks. poborowe). Wojciech i Jędrzej, synowie Wojciecha, 1678 r. Aleksander z wojew. bełzkiem, Stanisław i Stefan z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan Kanty, kapitan, i Roch, chorąży wojsk koronnych, synowie Józefa i Rozalii Zdziechowskiej, 1780 r. Jacek, syn Józefa, starosta wolborski 1786 r., żonaty z Magdaleną, córką Michała Wilda (Ks. Gr. Piotrk.).
Paweł, sędzia grodzki buski 1764 - 1780 r., miał syna Józefa, ożenionego z Teresą Hoffman, z której synowie: Filip i Michał, nadleśny rządowy, z synem Bronisławem wylegitymowani w Królestwie 1841 - 1862 r.
Paweł, członek Stanów, Stanisław i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r., a Jan i Teodor 1795 r. Antoni, syn Jakóba, sztabs-kapitan wojsk ros. 1845 roku.
GEMBICKI lub GĘBICKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Wawrzyniec, biskup chełmiński 1600 r., podkanclerzy koronny 1607 r., kanclerz wielki koronny 1609 - 1613 r., biskup kujawski 1610 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1615 r., um. 1624 r. Stefan, kasztelan rogoziński 1617 r., wojewoda łęczycki 1639 r., um. 1641 r. Piotr, podkanclerzy koronny 1635 r., biskup przemyślski 1636 r., kanclerz wielki koronny 1638 r., biskup krakowski 1642 r., um. 1657 r. Andrzej, biskup łucki 1638 r.. um. 1655 r. Paweł, kasztelan międzyrzecki 1648 r., a łęczycki 1666 r. Jan, biskup chełmiński 1652 r., płocki 1655 r., kujawski 1673 r., um. 1675 r. Krzysztof, kasztelan gnieźnieński 1654 r. Stefan, kasztelan rogoziński 1669 r., płocki 1676 r., um. 1695 r. Jan, kasztelan kaliski 1710 r.
Wzięli nazwisko od wsi Gembice, w pow. poznańskim. Paweł, syn Wojciecha, 1550 r., zdolny prawnik, poparty przez swego krewnego kanclerza Ocieskiego, znaczny zebrał majątek; z żony Anny Łowęckiej z Ninina zostawił syna Wawrzyńca. Wawrzyniec, sekretarz królewski 1587 r., kanonik krakowski 1598 r. i proboszcz 1599 r., sekretarz wielki koronny 1595 r., biskup chełmiński 1600 r., podkanclerzy koronny 1607 r., a kanclerz wielki koronny 1609 r., biskup kujawski 1610 r., arcybiskup gnieźnieński i prymas 1615 r., wielkich zdolności, niepospolitej wymowy, biegły i czynny w sprawach kraju, o dobro Kościoła i Rzeczypospolitej dbały, nieposzlakowanej prawości, należał do znakomitości pierwszych lat XVII stolecia i słusznie nazywany był ozdobą senatu polskiego. Pozyskawszy względy Zygmunta III, godnym się ich okazał zacnością w postępowaniu i zdolną czynnością, a takie miał zaufanie tego monarchy, że ten, wydalając się na wyprawę przeciwko Moskwie w 1610 r., wyznaczył go namiestnikiem kraju, i zamianowawszy biskupem kujawskim, przeciwko prawu przez lat trzy utrzymywał przy kanclerstwie wielkiem koronnem. Arcybiskup kilka kościołów, a między niemi katedrę gnieźnieńską restaurował, moralności duchowieństwa przestrzegał i uczonych wspierał; umarł 1624 r.
Piotr, brat Pawła, z Gembic 1581 r., z żony Doroty z Łowęcina miał synów, Macieja i Jana. Jan, podczaszy poznański 1592 r., z żony Katarzyny Cieleckiej pozostawił sześciu synów: Bonawenturę, starostę stawiszyńskiego, podczaszego poznańskiego 1648 r., Piotra, Andrzeja, Jana, Stefana i Krzysztofa.
Piotr, kanonik krakowski 1613 r., sekretarz królewski, dziekan krakowski 1622 r., kustosz gnieźnieński, opat świętokrzyzki i tyniecki, regent kancelaryi koronnej; będąc z Zygmuntem III na wyprawie smoleńskiej 1610 r., zastępował kanclerzy, pomimo tego król źle przeciwko niemu uprzedzony, jakkolwiek zasłużonemu, nie dawał wyższych dostojeństw, i dopiero Władysław IV, który go bardzo polubił, wstąpiwszy na tron, wynagrodził niepamięć ojca, zamianował sekretarzem wielkim koronnym 1633 r., podkanclerzym 1635 r., biskupem przemyślskim 1636 r., kanclerzem wielkim koronnym 1638 r., a w 1642 r. biskupem krakowskim. Piotr w 1634 r. należał do układów z Moskwą, a na wojny przeciwko Kozakom znaczne zbrojne hufce wystawiał; w 1651 r. bunt chłopski na Podgórzu poskromił, i tegoż 1651 roku przewodniczył w układach ze Szwedami w Lubece. Umierając 1657 r. w Ratysbonie, do której schronił się w czasie wojny szwedzkiej, przeznaczył na kościoły i cele dobroczynne z górą 200,000 złotych.
Andrzej, z kustosza kruszwickiego kanonik gnieźnieński, kujawski i lwowski 1620 r., dziekan krakowski, opat trzemeszyński, biskup teodozyjski i sufragan gnieźnieński 1628 r., biskup łucki 1638 r., należał do poselstwa do Rzymu 1633 r.; pobożny i czynny, um. 1654 r.
Jan, dziekan krakowski 1645 r., kustosz gnieźnieński, proboszcz miechowski, sekretarz wielki koronny 1641 - 1652 r., kanclerz królowej Maryi-Ludwiki, którą, przybywającą z Francyi do Polski, witał w imieniu Władysława IV; biskup chełmiński 1652 r., płocki 1655 r., kujawski 1673 roku. W 1660 r. uspokoił rokosz wojska litewskiego i nakłonił je do wojny z Moskwą. Jan Kazimierz bardzo go lubił i chciał mu oddać kanclerstwo, co jednak dla intryg dworskich nie przyszło do skutku; umarł 1675 r.
Stefan, cześnik kaliski 1614 r., dziedzic Borysławice Kościelne; kasztelan rogoziński 1617 r., starosta nakielski i rogoziński, wojewoda łęczycki 1639 r., deputat do kwarty 1635 r., a do korekty praw 1641 r., marszałek Trybunału koronnego 1643 r., z żony Elżbiety Grudzińskiej (Zap. Tryb. Piotrków.) pozostawił cztery córki i dwóch synów; z córek: Dorota za Heronimem Grabińskim, kasztelanem sieradzkim, Petronela Korycińska, kanclerzyna wielka koronna, Zofia, ksieni w Ołoboku, i Maryanna Ossolińska, starościna drohicka. Z synów, Wawrzyniec, proboszcz miechowski, kanonik krakowski, zmarł młodo 1652 r., a Paweł, podczaszy poznański 1638 r., z kasztelana międzyrzeckiego kasztelan łęczycki 1666 r., podpisał elekcye 1648 r. i 1674 r.; miał dwie żony, Barbarę Rozrażewską, kasztelankę międzyrzecką, i Eleonorę-Annę Mniewską, z tej synowie, Konstanty żonaty z Maryanną Grzybowską, kasztelanką inowrocławską, i Maciej, oraz córki, Anna, żona Piotra Boglewskiego, stolnika czerskiego, i Elżbieta, żona Ludwika Zielińskiego, podkomorzego łomżyńskiego, a z pierwszej żony syn Stefan. Z tych Maciej, starosta nakielski, marszałek konfederacyi łęczyckiej 1704 r., stronnik Stanisława Leszczyńskiego; w początkach wojny szwedzkiej, za króla Augusta II zabił Egidego, pułkownika, i nawzajem od krewnych tego pułkownika, 1709 r. napadnięty we własnym domu, zabity został; z żoną Dorotą Grot, wdową po kasztelanie rogozińskim Grabskim, bezpotomny.
Stefan, dziedzic Grodna, Barłogi, Ponętowa Nadolnego, Bielawki i Kruszyna, z kasztelana rogozińskiego kasztelan płocki 1676 r., ożeniony z Anną Krasińską, kasztelanką płocką (Zap. Tryb. Piotrkow.), miał z niej syna Jana, kasztelana kaliskiego 1710 r. (Zap. Tryb. Lubels.), po którym z dwóch żon, Teresy Bykowskiej, kasztelanki podlaskiej, i Barbary Ponińskiej córki, Anna Ciecierska i Maryanna Mielżyńska.
Krzysztof, najmłodszy syn Jana, podczaszego poznańskiego, i Cieleckiej, burgrabia krakowski, starosta gnieźnieński 1634 r., podstoli 1636 r., a stolnik koronny 1638 r., starosta stawiszyński i nowodworski, krajczy koronny 1647 r., ostatecznie kasztelan gnieźnieński 1654 r. (Conv. Vars.), lubiony od Władysława IV, towarzyszył mu do wód w Baden; w 1653 r. posłował do Siedmiogrodu i Wołochów, aby władców tych ziem odwieść od przymierza z Kozakami i Szwedami; w 1654 r., pożyczywszy znaczną sumę pieniężną królowi Janowi Kazimierzowi, wziął w zastaw starostwo nowodworskie. Krzysztof z żony Krystyny Sapieha, starościanki uświackiej, wdowy po Radziejowskim, wojewodzie łęczyckim, miał syna Andrzeja, piszącego się hrabią na Łabiszynie, łowczego nadwornego koronnego 1670 r., podkomorzego poznańskiego 1686 r., starostę nowodworskiego i ujskiego, posła od króla Michała Wiśniowieckiego do cesarza. Andrzej ożeniony z Katarzyną Grzymułtowską, wojewodzianką poznańską, z której synowie N. i Józef, obaj młodo zmarli, i córka Helena, żona Adama Iwańskiego, kasztelana brzeskiego kujawskiego 1700 r. (Don. Vars.).
Po Rochu, dziedzicu dóbr Gembice 1739 r., syn Ignacy ożeniony z Kunegundą Osękowską, z niej syn Walenty, dzierżawca dóbr Piotrowice, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
Sądzę, że tej familii osiedleni na Litwie. Józef, syn Jana, urzędnik w Komisoryacie wojsk ros. 1856 r. Antoni z synami: Józefem, Franciszkiem i Michałem, i Mateusz, synowie Wincentego, Konstanty i Hipolit, synowie Stanisława, oraz Antoni i Aleksy, synowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GEMBICKI h. NIECZUJA. Na Rusi Czerwonej, piszą się z Kuropatnik. Maciej, wojski żydaczowski 1526 r. Marcin podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską. Antoni podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.
GEMBICKI. Jan z przydomkiem Petryczyn wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GEMBIŃSKI. Jakób, kapitan wojsk koronnych 1778 r. (Don. Vars.).
GEMELSKI. Jan z Gemielna 1538 r. Daćbog, syn Jana, odstąpił wsie Gemielno, Zawadka, Imilanka i Rdułtowo, w pow. gostyńskim, stryjowi Daćbogowi 1563 r. (Conv. Piotrkowskie).
GENANDSCHEEL. Otto-Jerzy, rotmistrz wojsk królewskich 1659 r. (Sigil.).
GENANDTREIDEN von TROTTA. Henryk otrzymał prawo kaduka 1639 r. (Sigil.).
GENDERICH Erazm nobilitowany 1569 roku (Metr. Kor.).
GENTIL de LANGALLERIE Jerzy otrzymał indygenat 1768 roku (Vol. Leg.).
GEORGINI - SALVONA Kastor, kapitan wojsk papieskich, dowódca zaniku Civita-Vecchia, z rodziny Salvona, później Georgina, nadany przez Jana Kazimierza 1660 r. godnością margrabiego z dodaniem do herbu przodków Orła Białego (Metr. Kor. Sigil.).
GEPPERT h. GEPPERT. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej białej części kotwica, w lewej części niebieskiej półksiężyc stojący rogami w prawo, przed nim trzy złote gwiazdy jedna nad drugą; na hełmie w koronie trzy pióra strusie.
Ten herb i nobilitacyę galicyjską otrzymał w 1789 r. Józef, doktór medycyny, lekarz przy kopalniach w Wieliczce; jego syn Jan-Michał, dziedzic dóbr Przybenice, w pow. miechowskim, urodzony z Katarzyny Konopka, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. Hipolit, dziedzic dóbr Przybenice, wylegitymowany 1856 r.
GEPPERT v. GIEPPERT v. GEPPART h. KOTWICA. Herb - w polu białem pas poprzeczny czerwony; w koronie ramię zbrojne dzierży w ręku miecz wzniesiony do cięcia.
Ten herb wraz z szlachectwem polskiem otrzymał 1783 r. Antoni, zdolny prawnik, mecenas sądów duchownych w Warszawie; jego syn Stanisław, urodzony z Maryanny de Sacres, szef biura w Komisyi Wojny 1829 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 roku.
GERASZCZENIEWSKI. Mikołaj, syn Bazylego, asesor kolegialny, otrzymał z zasady posiadanego urzędu przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1862 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej z synami: Zacharyaszem, Aleksandrem, Mikołajem, Lwem, Michałem, Andrzejem i Zenobim.
GERAZDOWSKI. Stefan, łowczy czerwonogrodzki 1730 r., sędzia pograniczny wojew. podolskiego, um. 1765 r. (Sigil.).
GERBER. Jan, porucznik 1779 r., sztabskapitan wojsk koronnych 1792 r. (Kancl.) Dawid, porucznik wojsk koronnych, nobilitowany 1790 r.
GERDUD h. JELITA. Gerdud, pan litewski, wziął herb Jelita na sejmie w Horodle 1413 r.
GEREJEWSKI h. ORDA. Rodzina pochodzenia tatarskiego na Białej Rusi. Ignacy, syn Michała, Ignacy i Jan, synowie Mikołaja, i Kazimierz, syn Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GERET Ludger-Samuel, doktór obojga praw, syndyk toruński, otrzymał indygenat na sejmie 1775 r.; w 1791 r. burgrabia gdański (Sigil.).
GERHARD h. SYBILLA. Izydor, radca dworu, doktór medycyny, lekarz Aleksandryjskiego Instytutu Panien w Puławach, otrzymał w 1859 r. prawa nowego szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu.GERING h. GERING. Herb - tarcza w czworo przedzielona; w pierwszej i trzeciej części w polu białem pas ukośny od prawej ku lewej stronie, na nim rzędem trzy złote gwiazdy, w drugiej i czwartej części czerwonej gryf złoty wspięty w prawo; nad tarczą dwa hełmy, na prawym skrzydło orle czarne barkiem w lewo, na niem gwiazda złota, na lewym pół gryfa złotego w lewo.
Ten herb wraz z szlachectwem galicyjskiem otrzymał w 1777 r. Fryderyk-Jan, dyrektor cyrkułu tomaszowskiego w Galicyi. Fryderyk, starosta cyrkularny w Złoczowie, w Galicyi 1809 r.
GERKOWSKI h. LUBICZ. N., regent sądów marszałkowskich 1658 r. (Metr. Kor.).
GERLACH. Walenty otrzymał 1557 r. potwierdzenie szlachectwa (Metr. Kor.). Jerzy, porucznik wojsk koronnych 1771 r. (Sigil.).
GERLEE h. PELIKAN. Byli w Wielkopolsce. Karol, syn Krzysztofa, dziedzic dóbr Janfeld v. Janowo, w pow. poznańskim 1698 r., jego syn Walenty miał syna Jana-Jakóba, po którym z żony Estery Schreiber synowie, Piotr, dziedzic dóbr Tyrkieliszki, w 1842 r. i Karol w 1845 r. wylegitymowani w Królestwie; po Karolu z żony Wilhelminy Plehoc synowie, Jan i August wylegitymowani w Królestwie 1849 - 1850 r.
GERLICZ h. LIS odm. Niektórzy z członków rusko-kijowskiej rodziny Jerlicz zmienili nazwisko na Gerlicz. Stefan, miecznik owrucki, dziedzic dóbr Łętownia i Chrobacze 1728 r. Jerzy, miecznik owrucki 1775 r., miał syna Marcina, ten Kacpra, po którym syn Teofil, ożeniony z Elżbietą Daniu, pozostawił synów, Władysława i Jana, wylegitymowanych w Królestwie 1861 r. Teofil, dziedzic dóbr Siecierzyn i Kraszewice, sędzia pokoju pow. lubelskiego 1856 r.
GERLICZ h. SĘPIEC. Właściwem nazwiskiem tej rodziny jest Gerlitz. Jakób, syn Kacpra, viceprezydent m. Warszawy, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1839 r. z zasady posiadanego urzędu; referendarz Stanu, dziedzic dóbr Wronów, w pow. lubelskim 1856 r., z żony Wincentyny Górskiej miał synów: Stanisława, Adama i Zdzisława, oraz córki, Ludwikę i Maryę za hr. de Bonneval we Francyi.
GERŁOWSKI v. GIERKOWSKI h. KORAB. Po Adamie, który w 1753 r. otrzymał w nagrodę zasług od króla Augusta III królewszczyznę Górne Sady, synowie, Antoni i Jan dostali zatwierdzenie dożywocia na tej królewszczyznie 1765 r.; po Antonim synowie, Andrzej, tego syn Henryk z synem Longinem i Mikołaj wylegitymowani w Cesarstwie 1849 - 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GERMAN h. WĄŻ. Na Białej Rusi. Antoni z synami: Dominikiem, Zenonem, Kazimierzem, Ludwikiem i Aleksandrem, oraz Ludwik, synowie Dominika, wylegitymowani w Cesarstwie 1850 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GERNET. Fryderyk, burgrabia toruński 1663 r. (Sigil.).
GEROLD. Tobiasz, w ziemi czchowskiej, pokwitował ojczyma swego Witkowskiego z należnych mu sum 1601 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GEROSZEWSKI Michał otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.
GERSZTENCWEIG. Na Litwie, mają przydomek Jęczmieński. Po Jerzym, synu Antoniego, synowie, Otton i Aleksander, i po Aleksandrze syn Aleksander, generał wojsk ros., wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GERSZTORF v. GERSZDORF h. GERSZTORF. Herb - tarcza w poprzek przedzielona; jej górne pole złote, a dolne w podłuż przedzielone na dwa pola, prawe czerwone, lewe białe; na hełmie w koronie kołpak czerwony z rysiem obłożeniem, na jego wierzchu kita z sześciu piór strusich.
Stefan, unikając prześladowania religijnego w Czechach i klęsk wojny trzydziestoletniej, osiedlił się w Polsce w 1641 r. i miał otrzymać indygenat; jego syn Jerzy, sekretarz królewski, dziedzic dóbr Sigersdorff, w Prusach Zachodnich, z żony Katarzyny von Sternfeld pozostawił synów, Bogusława i Radysława. August, podpułkownik wojsk rosyjskich 1795 r. (Don. Vars.).
GERZEJOWSKI. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GERZMANOWSKI. Niektórzy z Jerzmanowskich, herbu Dołęga, pisali się Gerzmanowski; z nich Seweryn podpisał w 1697 r. elekcyę z wojew. Sieradzkiem.
GESCHAW h. GESCHAW. Herb - tarcza w czworo przedzielona, w pierwszej i czwartej części błękitnych czapla biała, stojąca lewą nogą na podstawie marmurowej, a prawą nogę mająca wzniesioną, w pierwszej części zwrócona w lewo, w czwartej części zwrócona w prawo; w drugiej i trzeciej części złotych ramię w zbroi, wychodzące z obłoków, w ręku miecz dzierżące, zwrócone w drugiej części w prawo, w trzeciej części w lewo. Na hełmie w koronie czapla wzlatująca w lewo, na piersiach której korona. Podług Niesieckiego w pierwszej i czwartej części żóraw stojący na prawej nodze, a w lewej trzymający kamień, żóraw zwrócony w pierwszej części w lewo, w czwartej części w prawo; w drugiej i trzeciej części ramię do łokcia w zawiniętej koszuli, od łokcia nagie, z mieczem w ręku, zwrócone w drugiej części w prawo, w dolnej w lewo; nad tarczą na hełmie w koronie dwa skrzydła orle, między niemi kufel rozszerzający się od dołu ku górze, z niego wychodzi łeb z szyją żórawia w prawo.
Zygmunt Jeżewski, herbu Jastrzębiec, syn Jana, dziedzica na Kucharach, służąc wojskowo, stracił majątek ojczysty, a zaślubiwszy majętną mieszczankę w mieście Chojnicach, w niem się osiedlił i zmienił nazwisko na Geschau v. Geszaw; z jego kilku synów, Kacper służył wojskowo w różnych krajach, głównie we Francyi, a zebrawszy znaczny majątek, powrócił do ojczyzny i został mianowany pułkownikiem gwardyi królewskiej, a gdy krewni Jeżewscy nie chcieli go przyjąć do swego herbu i rodziny dla abusum szlachectwa ojca, pozyskał w 1555 r. od króla Zygmunta Augusta nobilitacyę z herbem powyżej opisanym. Kacper z żony Barbary Klejst zostawił dwóch synów, Kacpra i Bartłomieja; z nich Kacper, z dysydenta katolik, ksiądz, sekretarz królewski, opat oliwski i paradyski, lubiony od króla Zygmunta Augusta, przedstawiony był od niego papieżowi na biskupa pomorskiego, które to biskupstwo chciał król przywrócić. Zanim jednak przyszła decyzya w tej mierze z Rzymu, Geschaw został oskarżony o sprzyjanie herezyi i marnotrawstwo funduszów duchownych do tego stopnia, że miał zastawić srebra kościelne. Zygmunt August nietylko cofnął swoje przedstawienie na biskupstwo, ale odjął mu zarząd opactwa oliwskiego i skłonił papieża, że go poddał surowej inkwizycyi duchownej, która wykryła jego niewinność, i Geschaw został przywrócony do zarządu opactwa, a nawet był zamianowany generalnym wizytatorem Cystersów w Polsce. Król Stefan Batory, poznawszy go, zaszczycał swemi względami i delegował w 1576 r. do układów z Gdańszczanami, ta jednak misya nie udała się. Kacper um. 1584 r.
Bartłomiej, sekretarz królewski, ożeniony z Konstancyą Butler, pułkownikówną szwedzką, miał z niej syna Aleksandra, kapitana wojsk brandeburgskich, ożenionego z Małgorzatą de Scheve Sternberg, z której córki, Maryanna Jakóbowa Czapska, chorążyna nowogrodzka, i Magdalena Babska, oraz syn Tobiasz-Antoni, po którym z żony Anny Lettau syn Tomasz-Anton i z Jeżowa, generał wojsk ros., za powrotem do ojczyzny generał-major wojsk koronnych, podkomorzy derpski 1718 r., a w 1730 r. podkomorzy inflancki, dziedzic dóbr Posadowa, w wojew. bełzkiem, z żony Ewy z Tęczyna Ossolińskiej, łowczanki podlaskiej, zostawił trzy córki: Katarzynę za Wilhelmem Mierem, generałem wojsk koronnych, Barbarę za Żelskim, majorem wojsk koronnych, i Teresę.
GESWEGEN. N., łowczy inflancki, zm. 1689 r. (Sigil.).
GETING v. GETYNG h. GETING. Karol, syn Karola, radca stanu rosyjski, z żoną Karoliną wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GETKANT. Fryderyk, podpułkownik 1660 r., od 1663 r. pułkownik wojsk koronnych (Sigil.).
GETKIN h. GRYF. Byli na Rusi Czerwonej; pisano ich także Getko; z nich Jan, generał-major wojsk koronnych 1740 r., ożeniony z N. Bolestraszycką, um. 1742 r. Dominik, major 1759 r., został 1786 r. pułkownikiem wojsk koronnych (Sigil.).
GEYGER. Marcin, porucznik wojsk koronnych 1786 r. (Sigil.).
GEZEWSKI. Jan, syn Stanisława, 1645 r. z Niegowa, w pow. kamienieckim. (Conv. Vars.).
GĘBARZEWSKI, patrz Gembarzewski.
GĘBSKI v. GEMBSKI h. GRYF. W północnem Mazowszu, zagrodowa szlachta. Piszą się z Gęby, w pow. sochaczewskim. Maciej z przydomkiem Skubiczowicz cytowany w aktach łomżyńskich 1579 r. Wawrzyniec, syn Wacława, dziedzic części Dworzna 1608 r., miał syna Macieja, żonatego z Anną Potrykowską. Paweł, syn Adama, z Maryanny Orłowskiej pozostawił syna Pawła, ożenionego z Maryanną Górską 1695 r. Prokop, syn Macieja, żonaty z Maryanną Kosacką 1695 r. Ludwik zwany Głowacz, syn Krzysztofa, poślubił Joannę Skulską 1694 r. Wojciech, posesor wsi Nosy 1698 r. (Don. Vars.)
Po Walentym, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską, burgrabim grodzkim warszawskim 1729 r., syn Franciszek miał syna Kacpra; Kacper, ożeniony z Maryanną Chomicką, pozostawił syna Piotra-Pawła, dzierżawcę folwarku Mokre, w pow. zamojskim, wylegitymowanego w Królestwie 1851 roku.
GĘCKOWSKI. Andrzej z wojew. inowrocławskiem podpisał elekcyę 1697 roku.
GĘSICKI h. KORWIN. Andrzej Berens, rotmistrz królewski, otrzymawszy indygenat 1683 r., wziął nazwisko Gęsicki; w 1686 r. zapozwany był do Trybunału za niestawienie się na wojnę. Andrzej, stolnik bracławski, pozostawił synów, Józefa, towarzysza husarskiego buławy wielkiej litewskiej, i Dominika 1729 r. (Sigil. Zap. Tryb. Lubel.).
GĘSIŃSKI v. GĘSZYŃSKI. Jakób cytowany w Vol. Legum 1667 r. Bazyli, żonaty z Justyną Boguszewską, winni byli sumę Młodziejowskiemu 1793 r. (Don. Vars.).
GĘŚKOWSKI. Sebastyan z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1697 roku.
GHERRI Dominik, radca królewski 1784 r., otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.).
GHIGIOTTI. Kajetan, rodem Włoch, sekretarz królewski, agent dyplomatyczny polski w Rzymie 1762 r., otrzymał nobilitacyę 1768 r.; kanonik warmiński, protonotaryusz papieski, proboszcz w Gołębiu i Surażu, opat bledzewski 1793 r., tajny radca króla Stanisława Augusta, um. 1796 r.
GIBALSKI. Jan w 1615 r. obierał plenipotentów (Don. Vars.). Jerzy, syn Wojciecha, zaślubił Annę Goźlińską 1645 r. (Ks. Czers. Perpet.).
GIBASIEWICZ h. GIEJSZ. Po Stanisławie, subdelegacie grodzkim sandomierskim 1720 r., syn Mikołaj zostawił dwóch synów: Feliksa, po którym z żony Wiktoryi Fałtynowskiej syn Feliks wylegitymowany w Królestwie 1849 r., i Józefa, którego z żony Karoliny Wajnperner synowie: Antoni, Feliks i Nikodem wylegitymowani w Królestwie 1847 r.
Z tej familii. Stefan, kapitan wojsk polskich 1822 r., odbył kampanię 1812 - 1814 r. Erazm, kontroler magazynu solnego w Warszawie 1856 r. Bolesław, nauczyciel szkół w Pułtusku i Marceli, burmistrz w m. Parzęczowie 1867 r.
GIBICKI Konstanty-Stanisław otrzymał nobilitacyę 1762 r. (Sigil.).
GIBORT. Zygmunt 1709 r. Mikołaj, syn Zygmunta, żonaty z Ludwiką Popławską 1710 r. (Bon.).
GIBROŃ h. DRZEWICA. Onufry z synem Adamem, Ignacy z synem Antonim, Antoni z synami, Justynem i Antonim, a tego ostatniego synowie: Aleksander, Jerzy, Michał, Piotr i Ferdynand, oraz Józef z synem Wincentym i tego syn Piotr, synowie Jana, wnukowie Andrzeja, prawnukowie Fryderyka, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.GIDELEWICZ. Jan, podczaszy mozyrski, zaślubił Kunegundę, córkę Adama Wilanowskiego, stolnika rzeczyckiego, i Teresy z Wnorowskich 1770 r. (Arch. Jarmolinieckie).
GIDELSKI h. PORAJ. Adam de Gidle ustąpił 1551 r. wieś Cieszkowice synowi swemu Marcinowi. Piotr, syn Marcina, dziedzic dóbr Gidle i Cieszkowice, w pow. radomskim 1563 r. (Conv. Piotrków.).
Stanisław, osiedliwszy się we Lwowie i zaślubiwszy majętną mieszczkę Reginę Poprawa około 1670 r., pozostawił syna Michała, chorążego janczarskiego 1717 r., który miał dwóch synów: Kazimierza, którego syn Adam 1775 r. i Jana, po którym syn Jakób, urzędnik w Warszawie 1810 r. (Wiel.).
GIDLEWSKI. Jerzy w wojew. lubelskiem 1680 roku. Józef, patron Trybunału w Radomiu 1830 r. Maksymilian, rejent w Radomiu 1867 r.
GIDZIELSKI h. PORAJ. Wzięli nazwisko od wsi Gidle, blizko m. Radomska. Adam wystawił w 1516 r. drewniany kościółek na pomieszczenie statui cudownej Matki Boskiej, na polach tej wsi znalezionej; z żony N. Trzcińskiej jego syn Marcin dla tejże statui słynącej cudami znacznie większy wystawił kościół. Heronim, Jerzy, Krzysztof i Piotr, synowie Jerzego, 1565 r. dziedzice dóbr Gidle. Mikołaj, dworzanin króla Zygmunta Augusta 1572 r., żonaty z Dorotą, córką Stanisława Sadza. Marcin i Piotr, synowie Marcina, 1570 r.; z nich Piotr żonaty z Zofią Mierską 1578 r. Sebastyan, syn Piotra, 1579 roku. Sebastyan i Zbigniew sprzedali części Cieszkowa 1585 r. Krzysztof, Feliks, Mikołaj, Aleksander, Samuel i Zygmunt, synowie Mikołaja, nabyli części dóbr Górki, w pow. radomskowskim 1598 r.; z nich Krzysztof ustąpił części dóbr Wojnowice braciom swym: Mikołajowi, Aleksandrowi, Samuelowi i Zygmuntowi 1610 r. Adam, syn Piotra, dziedzic części Borzymowa 1618 r. Zbigniew, syn Sebastyana, nabył części dóbr Bryszki i Rajsko 1633 r. Walenty, syn Jerzego i Anny Wiewiorowskiej, zaślubił Elżbietę Zaleską 1637 r. Stanisław-Adryan, syn Zbigniewa, 1669 r. Ks. Walenty i Jan, synowie Floryana, dziedzice części Bryszki i Rajsko 1687 r. Wojciech, syn Aleksandra i Anny Wiewiorowskiej, 1711 r. (Ks. Gr. Piotrkow.).
GIDZIŃSKI v. GIEDZIŃSKI h. PRAWDZIC. Dawna mazowiecka rodzina, osiedlona na Rusi Czerwonej; wzięła nazwisko od wsi Giedni. Heronim, syn Stanisława, 1589 r. (Conv. Vars.). Paweł, rotmistrz królewski, walczył na Wołoszczyźnie 1599 r. (Metr. Kor.). Jakób, rotmistrz w Moskwie 1609 roku; jego synowie: Stefan, Bernardyn, i Paweł walczył z Kozakami 1648 - 1651 roku. Wojciech żonaty z Anną Chotomską 1618 r. Konstanty, dobry i doświadczony żołnierz, walczył pod Cecorą 1620 r. i pod Chocimem 1621 r. i dwukrotnie był w niewoli tureckiej, podpisał elekcyę 1632 r.; jego brat Aleksander, dzielny przeciwko Turkom wojownik, z żony Anny Dzieduszyckiej miał syna Jerzego, sufragana lwowskiego i biskupa nikopolskiego 1670 roku. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. ruskiem.
Karol-Stanisław, stolnik przemyślski 1657 r., ożeniony z Heleną Olszewską, z niej córka Pudencyanna Dzieduszycka, chorążyna podolska, i synowie, Konstanty i Franciszek 1667 r. Konstanty, rotmistrz królewski, z żony Józefy Grabianki miał syna Aleksandra-Dominika, cześnika żydaczowskiego 1693 r., cześnika lwowskiego 1699 r., a ostatnio podstolego, który wraz z Władysławem i Mikołajem, cześnikiem sanockim, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. Po Aleksandrze-Dominiku dzieci: Józef, Antoni, Michał i Teresa 1719 r. Władysław na Bolechowie, podstoli lwowski, żonaty z Maryanną Jakubowską 1711 r., pozostawił syna Mikołaja. Michał, chorąży gwardyi królewskiej 1726 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Mikołaj, łowczy nadworny koronny, um. 1705 roku (Sigil.). Ludwik, Maciej, Stanisław i Wincenty wylegitymowani w Galicyi 1783 r. Jan, syn Józefa, urzędnik w pow. owruckim 1840 r.
GIEBUŁTOWSKI v. GEBUŁTOWSKI h. LIS. Jedna z najdawniejszych naszych rodzin. Prandota z Koziegłów osadził wieś Dupice w 1366 r.; jego syn Krystyn, pisany zwykle Koziegłowskim, kasztelan sandecki 1424 - 1433 r., często wspominany u kronikarzy, dzielny obrońca pogranicza kraju od łupieżców szlązkich, w 1424 r. otrzymał przywilej na prawo niemieckie dla swych wsi w pow. lelowskim; z żon Zborowskiej i Katarzyny Oleśnickiej miał trzech synów: Krystyna i dwóch Janów. Jeden z Janów był dziedzicem Giebułtowa, Małaszowa i innych majątków około 1470 r. (Lib. Ben.); jego synowie, Stanisław cytowany w aktach krakowskich i Jakób, starosta przemyślski 1466 r., po którym syn Krystyn.
Po Janie, drugim synu kasztelana Krystyna, syn Zbigniew z żony Przerembskiej, kasztelanki sieradzkiej, pozostawił synów: ks. Jana, Wincentego, Józefa i Stanisława, dziedzica dóbr Lgota 1555 r. (Conv. Piotrkow.), wojownika na Węgrzech przeciwko Turkom, po którym z żony Anny Korycińskiej było czterech synów: Jan, sekretarz królewski, wojownik przeciwko Moskwie 1579 - 1581 r., na Podolu przeciwko Tatarom i Turkom i pod Byczyną 1587 r., umarł 1601 r.; Zygmunt, Andrzej i Wojciech, sekretarz królewski, dziedzic dóbr Lgoty, rotmistrz królewski, mąż wielkiego męztwa, zdolności i zasług, w 1574 roku był posłem do Anglii z zawiadomieniem o wstąpieniu na tron Henryka Walezego; za Stefana Batorego walczył przeciwko Gdańszczanom 1577 r., a przeciwko Moskwie 1580 r. i towarzyszył Zygmuntowi III do Szwecyi 1593 r. Wojciech umarł 1623 r., pozostawiając z żony N. Kochcickiej, szlązaczki, syna Jana-Jacka, rotmistrza królewskiego, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem i walczył przeciwko Kozakom 1648 - 1654 r., a przeciwko Szwedom 1656 - 1658 r., w 1651 r. wysłany był do hana tatarskiego, aby go odwieść od łączenia się z Kozakami. Jan-Jacek z żony N. Gręboszewskiej miał synów: N., prałata, Kazimierza, Wojciecha i Jana 1659 r. (Metr. Kor.); z nich Wojciech czynny wziął udział w konfederacyi gołąbskiej.
Jan, syn Kacpra, 1563 r. Jan i Wojciech, synowie Andrzeja, 1600 r. Heronim, syn Jana, 1606 r. (Conv. Vars.). Franciszek z Koziegłów i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Mikołaj pozostawił synów, Samuela i Mikołaja. Samuel miał z Maryanny Jugoszewskiej, 2v. Zygmuntowej Bobowskiej dzieci: Annę Władysławową Strzelecką, Zofię Mateuszową Morykoniową, Stanisława, Samuela, Mikołaja i Stefana. Z nich Stanisław, chorąży bracławski, dzierżawił Dobromil, i z Heleny z Kurzenickich, 1v. Marcinowej Gizowskiej, zostawił córkę Helenę, 1727 r. żonę Stanisława Łazowskiego, cześnika trembowelskiego. Mikołaj, chorąży żydaczowski 1703 r., posiadacz Buniowic, żonaty z Agatą z Czeberak Orzeszkówną, stolnikówną mielnicką, miał z niej córki: Krystynę za Franciszkiem Pełką, Maryannę za Marcinem Pieściorowrskim i Różę 1742 r. za Antonim Duninem-Wąsowiczem, starostą kiślackim, podczaszym sanockim.
Stefan, najmłodszy z synów Samuela, starosta strachociński, podczaszy nowogrodzki, dziedzic Pakoszówki, zostawił z Franciszki z Urbańskich dzieci: Maryannę za Adamem Cieszanowskim, 1757 r. cześnikiem sieradzkim, i Franciszka, starostę strachocińskiego, miecznika sanockiego, po którym z Konstancyi Pełczanki synowie: Józef, Onufry, Sykstus i Ignacy, dziedzice Pakoszówki, Lalina i in., wylegitymowali się w ziemstwie sanockiem 1782 r. Józef, po ojcu starosta strachociński, już 1764 r. poseł na sejm, podpisał wraz z Onufrym elekcyę 1764 r. z wojew. ruskiem, i zostawił z Wiktoryi z Karśnickich syna Michała, a najmłodszy z braci Ignacy, dziedziczył na Górkach i Woli 1806 r. (Akta Przemys., Sanoc., Sądu szlachec. w Tarnowie, Sigil. i Zap. Tryb. Lubel.).
GIEBUŁTOWSKI h. NOWINA. Po Jacentym, w 1678 r. dziedzicu dóbr w wojew. ruskiem, syn Marcin-Joachim 1709 r., miał syna Antoniego 1745 r., ten Alberta-Antoniego, po którym syn Adam 1802 r. pozostawił synów: Erazma, Józefa i Stanisława, wylegitymowanych w Cesarstwie 1846 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GIECEWICZ v. GIECZEWICZ h. DOLIWA. Tomasz z synami: Nikodemem, Wiktorem, Dominikiem, Mateuszem, Kazimierzem i Feliksem, Krzysztof z synami, Józefem i Karolem i tego synowie: Wincenty z synem Konstantym, Sylwester, Napoleon i Kazimierz, oraz Jan z synami, Adamem i Antonim i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1842 - 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub kowieńskiej.
GIECEWICZ v. GIECZEWICZ h. GOZDAWA. Jan, syn Mateusza, z synem Janem i wnukiem Leonardem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GIECEWICZ v. GIECZEWICZ h. HIPOCENTAURUS. Karol z synami: Florentym, Andrzejem, Feliksem, Michałem, Janem i Józefem i tego synowie: Justyn, Józef i Karol wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GIECEWICZ v. GIECZEWICZ h. KOŚCIESZA. Jan, syn Jakóba, z synami, Józefem i Jakóbem, Jan, syn Konstantego, z synami, Józefem i Mikołajem, oraz Adam-Michał z synem Waleryanem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1868 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Po Janie, rotmistrzu wileńskim 1775 r., pochodzący Saturnin, inkwirent sądowy w Kalwaryi 1820 r., miał syna Kazimierza, po którym z żony Wiktoryny Passauer syn Teodozy wylegitymowany w Królestwie 1859 r.
Kazimierz, syn Tomasza, dóbr Dawbory, Mikołaj, syn Jana dóbr Drabukszty, Wincenty, syn Pawła, dóbr Sudymty, Karol, syn Jana, dóbr Montwidze, Józef, syn Jana, dóbr Mejnarty, dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GIECEWICZ h. LELIWA. Władysław, syn Piotra, 1802 r., Mikołaj i Stefan, synowie Jerzego, w 1809 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej, a Antoni, syn Macieja, i inni w 1802 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GIECEWICZ v. GECEWICZ h. LUBICZ. Matyas, syn Kazimierza, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r. Józef, syn Wincentego, wnuk Jana, wylegitymowany w Cesarstwie 1836 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej i podolskiej.
GIECEWICZ v. GIECZEWICZ h. SAS. Pochodzący od Ambrożego, syna Antoniego, a między innymi: Franciszek z synem Józefem, Augustyn i Benedykt, synowie Franciszka. Julian, Stanisław, Józef i Michał, synowie Franciszka, wnukowie Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Nikodem-Ignacy, sędzia grodzki bracławski, starosta wojcieszeński 1739 r., podpisał elekcyę 1733 r. Antoni, rotmistrz i sędzia kapturowy 1764 r., a miecznik wileński 1771 - 1783 r. Wincenty, krajczy wileński 1788 r.; jego syn Leon, generał-lejtnant wojsk rosyjskich, prezes Tow. Kred. Ziems. w Królestwie, um. 1874 r. Hipolit, marszałek szlachty pow. zawilejskiego, mąż zacny i powszechnie poważany w obywatelstwie, za udział w powstaniu 1831 r. skazany na konfiskatę majątku i rozstrzelanie; ułaskawiony, zesłany był do gub. woroneżskiej, gdzie cesarz Mikołaj nakazał tyle mu dać ziemi, ile jej stracił przez konfiskatę na Litwie. Stanisław, syn Wincentego, pułkownik wojsk rosyjskich 1863 r. Eufemi, syn Saturnina, kapitan wojsk ros., komisarz do urządzenia włościan w pow. piotrkowskim 1866 r.
GIECOŁD h. STANKIEWICZ. N. N. zapisani przed 1830 r. do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Wincenty, urzędnik na Litwie 1845 r.
GIECY v. GIECEJ. Zygmunt, kapitan wojsk koronnych 1760 r. (Sigil.), wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GIECZEWSKI v. GIECZOWSKI h. LELIWA. Jan, Wojciech i Marcin, synowie Pawła, dziedzice części dóbr Kuczów i Kleszczów 1593 r. (Ks. Gr. Piotrkow.). Łukasz żonaty z Agatą Święcicką 1786 r. Romuald, syn Piotra, z synem Marcinem i Dominik, syn Jakóba, z synami: Ignacym, Józefem i Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GIEDBUT h. DOLIWA. Szymon, syn Jerzego, w 1799 r., Piotr, syn Daniela, w 1809 r. i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Stanisław i Adam, synowie Piotra, i po Adamie synowie, Jan i Mateusz z synem Stanisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, syn, Macieja, dziedzic dóbr Gielżyce 1882 r.
GIEDGOWD v. GEDGOWT h. HIPOCENTAURUS. Potomstwo: 1) Jana, syna Piotra, a między innymi: Medard i Mateusz, synowie Marcelego, Waleryan, syn Antoniego, i inni; 2) po Janie, synu Andrzeja, syn Józef, tego syn Maciej, tego synowie, Benedykt i Jerzy, ten drugi z synami: Tomaszem, Ignacym i Leonem; 3) Maurycy, syn Ignacego, z synem Franciszkiem, i 4) Wilhelm, Mateusz i Albin, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1832 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Antoni, syn Albina, dziedzic dóbr Mejnarty 1882 r.
GIEDGOWD h. ŁABĘDŹ. Krzysztof cytowany w Metr. Lit. 1528 r. Mikołaj, regent ziemski szawelski 1780 r. Antoni, sędzia grodzki szawelski 1780 - 1786 r. Kajetan, radca pow. dąbrowskiego 1824 r.
Potomstwo: 1) Szymona, syna Jerzego, a między innymi: Ignacy, syn Wawrzyńca, z synem Michałem, Marcin, syn Kazimierza, z synem Wincentym i t. d.;. 2) Jana, syna Kazimierza, a między innymi, Marcin, syn Jana, z synami, Ignacym i Norbertem, Cyryli z synem Konstantym i inni; 3) pochodzący po Piotrze, synu Józefa, Ludwik, Aleksander i Ignacy, synowie Franciszka, it. d.; 4) Franciszek, syn Mikołaja, z synem Józefem; 5) pochodzący po Franciszku,.synu Ignacego, Leon i Teofil, synowie Wenanciusza, Antoni, Konstanty i Rufin, synowie Ignacego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1838 - 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Teodor, syn Józefa, dóbr Bruże, Jan, syn Jana, dóbr Sadkłodze, Jan, syn Adama, dóbr Nurki, Franciszek, syn Leopolda, dóbr Bierze-Seweryniszki, Ignacy i Franciszek, synowie Ignacego, dóbr Widukle-Gile dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GIEDMIN h. GRYF. Samuel, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.
GIEDMIN h. ODROWĄŻ. Potomstwo Macieja, syna Stanisława, a między innymi: Antoni, Adam i Franciszek, synowie Józefa, oraz Józef, Franciszek, Dominik i Jan, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIEDMIN h. POMIAN. Fortunat z synem Aleksandrem, Stanisław, syn Dominika, z synami, Bolesławem i Leonem, oraz Bolesław, syn Juliana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1837 - 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Konstanty, syn Jakóba, dóbr Możajce i Herniszki, Jan, syn Ignacego, dóbr Drabukszty, i Julian, syn Zenona, dóbr Wsie-Poszyle dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GIEDOWG h. RAWICZ. Józef, syn Walentego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GIEDRONOWICZ. Wincenty, syn Gabryela, z synami, Antonim i Adamem i tego syn Konstanty wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1859 r.
GIEDROWICZ. Adam, miecznik wołkowyski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. orszańskim.
GIEDRYT v. GEDRYT. Feliks, syn Kaliksta z Zawady, z Mazowsza, 1555 roku (Conv. Piotrkowskie).
GIEDUSZKO v. GIEDUSZKOWICZ. Kacper i Stanisław, synowie Andrzeja, 1600 r. w pow. upickim; po Kacprze synowie: Bartłomiej, Jan i Stanisław 1636 - 1666 r. Franciszek podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 roku.
GIEDWIŁŁO h. DOLIWA. Potomstwo Andrzeja, syna Marcina, a między innymi: Adam, syn Adama, z synami, Józefem i Marcinem, Antoni, Ignacy i Aleksander, synowie Benedykta, oraz Adam, Jerzy i Ludwik, synowie Feliksa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aloizy, syn Antoniego, dóbr Poladyszki, Leopold, syn Stanisława dóbr Godeli, Witold, syn Aloizego, dóbr Polipkalni, Józef, syn Wincentego, dóbr Wermiany, Franciszek, syn Antoniego, dóbr Nowiniki, Szymon, syn Jana, dóbr Kolnicy, Julian, syn Marynusa, dóbr Daniły, Fortunat, syn Józefa, dóbr Kwasze dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GIEDWIŁŁO h. STRZEMIĘ. Józef, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GIEDWIŁŁO h. SZEPTYCKI. Antoni, syn Kazimierza, Floryan i Franciszek, synowie Wincentego, oraz Antoni z synem Joachimem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GIEDYGOŁD v. GIEDGOLD h. ŁABĘDŹ i RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Giedygołd, wojewoda kijowski 1411 r. Jerzy, namiestnik smoleński, następnie wojewoda wileński 1426 - 1432 r. Sienko, namiestnik smoleński 1450 r., kasztelan wileński 1450 - 1451 r.
Znakomita w XV wieku litewska rodzina. Giedygołd, wojewoda kijowski 1411 r., przyjął na zjeździe w Horodle herb Rawicz. Mingajło, namiestnik orszański 1412 r., z Giedygołdem wzięli herb Rawicz, porzuciwszy znamię swych przodków Łabędzia, do którego jednak wrócili ich potomkowie za króla Kazimierza IV z nieprzyjaźni ku Polsce. Jerzy, namiestnik podolski i smoleński, wojewoda wileński 1426 - 1432 r. Sienko Giedygołdowicz, kasztelan wileński 1450 r., dostał w nagrodę zasług od wiel. ks. Zygmunta dobra Mier na wieczność, które w 1451 r. cedował swej przysposobionej córce Annie Butrym. Piotr, dziedzic dóbr Giejsze, fundował w m. Szydłowie, na Żmudzi, 1457 r. kościół słynny cudownym obrazem Matki Bożej. Szymon wybudował kościół w swem mieście Wiszniewie, na Litwie, 1498 r.
Jerzy Giedgold, syn Macieja, dziedzic dóbr Werdukszni, w gub. kowieńskiej 1882 roku.
GIEDYMIN h. GRYF. Potomstwo Jana, syna Tomasza, a między innymi: Józef, Jerzy i Stanisław, synowie Antoniego, Michał i Antoni, synowie Bonifacego, oraz Jan, syn Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIEDYMIN h. POGOŃ. Dawna litewska rodzina; pisała się także Gedymin i Gedmin, a brała przydomek Kiejsztut. Z niej około 1600 r. żyło trzech braci: Sebastyan, Melchior i Jerzy; z tych Jerzy z żony Barbary Stankiewicz miał czterech synów: Abrahama, Jana, Stanisława i Józefa, którzy wszyscy zostawili liczne potomstwo. Po Józefie z żony Maryanny Zaranek pozostał syn Jerzy, tego z żony Anny Skopowskiej było czterech synów; z nich Fabian podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią halicką, a z żony Anny Witkowskiej zostawił synów, Józefa, Jezuitę i Antoniego, kanonika lwowskiego, dziekana i oficyała podolskiego, deputata na Trybunał koronny 1751 r. Abraham i Kazimierz z księztwem żmudzkiem, a Kazimierz i Władysław z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Fabian, stolnik smoleński 1732 r., komisarz królewski do sprawy o Hadynkowce (Akta Trembowelskie). Antoni, podstoli buski, pozostawił żonę Magdalenę Makowiecką 1756 r. (Arch. Jarmolinieckie).
Tadeusz i Jakób, synowie Jerzego, i po Jakóbie synowie: Stanisław, Leopold i Józef wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Józef, syn Jakóba, dziedzic dóbr Wejliszki, w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; z żony Eleonory Szukszta jego syn Oskar, podoficer wojsk ros., wylegitymowany 1848 r.
Leonard, syn Jakóba, rotmistrz wojsk rosyjskich, sprawnik pow. wołkowyskiego 1840 r. Bernard, syn Jakóba, urzędnik w gub. wileńskiej 1845 roku.
GIEDZIŃSKI h. PRAWDZIC. Zobacz Gidziński.
GIEGIER v. GEGER h. GIEGIER. Jan-Marcin, kapitan regimentu łanowego, nobilitowany 1790 r. Gierhard, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.
GIEGOCKI v. GIEGĘCKI h. TOPÓR. Jan podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Jerzy, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
GIEGOR. Józef, łowczy smoleński, podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.).
GIEJSZTOR h. GIEJSZTOR v. STRZAŁA ROZDARTA. Herb - w polu czerwonem między dwiema gwiazdami dwie połowy strzały rozszczypanej złożone na krzyż, połową żeleźca w górę. Te żeleźca są na zewnątrz, złożenia pióropusza, na wewnątrz; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. Dawniej kładli strzały bez pierza.
Dawna żmudzka rodzina, pisano ją także Gesztor i Geysztort; niektórzy z niej mają przydomek Dobkowicz. Sebastyan, syn Sebastyana, sędzia ziemski żmudzki 1589 r. Jan cytowany w Vol. Leg. 1627 r. Stanisław podpisał elekcyę 1632 r. Jan Stanisław, marszałek dworu Albrychta Radziwiłła, w 1643 r. starosta kowieński, w 1661 r. deputat do zapłaty wojska, strukczaszy królewski 1660 r., poseł na sejmy. Jan, cześnik trocki, 1648 r., Jan i Szymon 1697 r. z wojew. wileńskiem podpisali elekcye. Ludwik, cześnik nowogrodzki 1699 r., żonaty z Anną Hreczyna (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, sędzia kapturowy lidzki, gorliwy stronnik Stanisława Leszczyńskiego, w 1733 r. podpisał elekcyę. Jerzy, sędzia ziemski trocki 1733 r. Jan, mostowniczy Słonimski 1771 - 1780 r. Wincenty, miecznik w 1787 r., a łowczy trocki 1788 r. Dominik, rotmistrz kawaleryi narodowej, poseł na sejm czteroletni, deputat na sejm 1812 r., radca pow. kalwaryjskiego 1813 r., dziedzic dóbr Dydwiże, w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. Zenon, radca Tow. Kred. Ziem, w gub. augustowskiej, dziedzic dóbr Dydwiże, Gużele i Szkławszcze 1856 r. Józef, prezydujący w zakładach dobroczynnych pow. kalwaryjskiego 1857 r.
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: a) gub. wileńskiej: Antoni, Bernard i Jerzy z synami, Aleksandrem i Konstantym, synowie Antoniego, w 1855 r.; b) gub. kowieńskiej: Stefan z synami: Emilem, Bolesławem, Czesławem, Maryanem i Kornelim, oraz jego brat Stanisław z synem Jakóbem i tego synami: Stanisławem, Kazimierzem i Tadeuszem 1838 - 1866 r.; c) gub. mińskiej: Walenty, syn Stanisława, z synem Erazmem, Maciej, syn Tomasza, z synami, Józefem i Tadeuszem i inni 1838 r.
GIEJSZTOWT h. GIEJSZ. Józef z synami: Leonem, Kazimierzem i Józefem i Maciej, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GIELHARD. Fryderyk, podporucznik artylerii koronnej 1790 r., został 1791 r. porucznikiem tegoż pułku (Kancl.).
GIELHORN h. ROGALA odm. Odmiana herbu - na tarczy róg jeleni. Rodzina miejska krakowska, której jedna linia, nabywszy majątek Błeszno, pod Częstochową, wzięła od niego nazwisko Błeszczyński i Błeszyński N. Gielhorn około 1500 r. dzierżawił kopalnie w Koziegłowach. Heronim, rajca krakowski 1563 r. Andrzej, akademik krakowski, autor 1633 r.
GIELOWSKI. Jan żonaty z Franciszką Wiewiórowską 1737 r. Jan 1781 r., żona Magdalena Wylezińska (Ks. Gr. Piotrk.).
GIELULEWICZ. Antoni, major wojsk koronnych 1784 r. (Sigil.).
GIEŁCZEWSKI h. JANINA. Andrzej z Giełczewa 1555 r. (Conv. Piotrkow.). Feliks, urzędnik w Komisyi wojny Królestwa Polskiego 1830 r.
GIEŁCZYŃSKI. Jan z Giełczyna w ziemi dobrzyńskiej 1486 roku. Jan, dziedzic części Giełczyna i Jeżowa 1578 r. (Ks. poborowe).
GIEŁDOWSKI h. ŁABĘDŹ. Andrzej, syn Marcina, z synami, Stefanem i Janem, i tego syn Franciszek z synem Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIEŁGUD v. GEŁGUD h. DZIAŁOSZA odm. Odmiana herbu - tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej czerwonej części gwiazda srebrna, w lewej także czerwonej czarne skrzydło sępie; na hełmie w koronie trzy pióra strusie.
Senatorowie w rodzinie: Antoni, kasztelan żmudzki 1776 - 1783 r., starosta żmudzki 1783 - 1796 r. Michał, marszałek nadworny litewski 1793 r.
Dawna żmudzka rodzina. N., Rotmistrz, walczył w oblężeniu Smoleńska i był wzięty do niewoli przez Moskwę 1654 r. Andrzej-Kazimierz, z sekretarza królewskiego podstoli żmudzki 1668 r., pisarz Wiel. Ks. Litewskiego 1673 r., podpisał 1674 r. elekcyę z księztwem żmudzkiem; starosta szadowski, marszałek sejmu 1685 r., poseł na sejmy i komisarz do rewizyi skarbu koronnego 1668 r., w 1686 r., nabywszy od Eperjeszów majątek z zamkiem, dał mu nazwę zamku Giełgudowskiego. Andrzej-Kazimierz w 1705 roku usunięty był z pisarstwa, lecz wkrótce przywrócony; umarł 1711 r., pozostawiając z żony Antoniny hr. von Waldstein syna Kazimierza, żonatego z Elżbietą Ogińską. Andrzej, starosta olkienicki 1725 r., miał syna Antoniego. Antoni, dziedzic m. Żydyki, w pow. telszowskim, chorąży żmudzki 1768 r., oboźny litewski 1774 r., strażnik wiel. litewski 1774 r., marszałek Trybunału litewskiego 1775 r., kasztelan żmudzki 1776 r., konsyliarz
Rady Nieustającej 1776 r., starosta żmudzki 1783 - 1796 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, miał dwie żony, Karolinę Oskierko i Barbarę Judycką, z których miał synów: Ignacego, Ludwika, Michała i córkę Antoninę.
Ignacy, strażnik wiel. litewski 1790 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, poseł na sejm czteroletni, był żonatym z Karpiówną, chorążanką upicką.
Ludwik, szambelan królewski 1790 r., strażnik wiel. litewski 1793 r. i poseł na sejm, kawaler orderu św. Stanisława, z żony Maryi Kossakowskiej, kasztelanki inflanckiej, miał córki, Eleonorę za Rodziewiczem, i Annę, żonę Jana Pusłowskiego.
Michał, konsyliarz Rady Nieustającej 1786 r., pisarz polny litewski 1790 r., marszałek nadworny litewski 1793 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, z żony Eleonory Tyszkiewicz pozostawił trzech synów: Ksawerego, porucznika wojsk polskich, który poległ w bitwie pod Hanau 1813 roku, Antoniego i Jana. Antoni, w 1812 roku wystawił własnym kosztem pułk, generał brygady, a następnie generał dywizyi wojsk polskich, w 1831 r. dzielnie walczył pod Grochowem i Rajgrodem. Generał Antoni wysłany na Litwę dla walczenia z wojskiem rosyjskiem, nie mając doświadczenia i zdolności wodza, zmuszony był do ustąpienia do Prus, co mu poczytano za zdradę i od jednego z oficerów swoich zastrzelony został z pistoletu; jego siostra N. była kanoniczką w Warszawie.
Jan, najmłodszy syn Michała i Tyszkiewiczówny, major wojsk polskich, walczył 1831 r., następnie emigrant w Anglii, z żony Kunegundy Szemiot pozostawił trzech synów: Adama, Władysława i Henryka.
Antonina, córka Antoniego, kasztelana żmudzkiego, i Barbary Judyckiej, zaślubiła Feliksa Renne, dziedzica dóbr Światoszyn, szambelana Stanisława Augusta 1792 r. (Arch. Dubrowlańskie).
GIEŁMANOWSKI h. GIEŁMANOWSKI. Michał, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GIEŁTOWSKI h. LESZCZYC. Marcin, syn Franciszka, z synami, Ignacym i Józefem i tego synowie, Adolf i Aleksander wylegitymowani w Cesarstwie w 1834 - 1849 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIEŁWANOWSKI h. BAWOLA GŁOWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r. Wincenty, urzędnik w Warszawie 1865 r.
GIENDWIŁŁO h. STRZEMIĘ. Michał, syn Tomasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
GIENIUSZ h. LIS. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
GIENK h. GRYF. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
GIERAŁT v. GIERALT h. GIERAŁT v. OSMORÓG. Herb - w polu czerwonem krzyż biały, którego każde ramię rozdarte, w rozdarciach jabłko złote; na hełmie w koronie cietrzew w prawo z wzniesionemi do lotu skrzydłami. Pierwotnym herbem tej rodziny był cietrzew na tarczy.
Dawna miejska krakowska rodzina, a jak jej nazwisko pokazuje, niemieckiego pochodzenia. Wojsław, dziedzic wsi Niepołomice, pod Krakowem w XIV wieku; w tym też wieku żyli: Wojsław, Ludysław i Przecław, założyciele wsi Wojsławice, Ludysławice i Przecławice, w wojew. krakowskiem. Z trzech braci, żyjących około 1570 r., Adam, sędzia grodzki sandecki, brał nazwisko Gierałtowski, Zygmunt, dziedzic wsi Faściszowej 1581 r., pisał się od niej Faściszowskim, a Jerzy został się przy swojem rodzinnem nazwisku. Krzysztof 1600 r., jego żona Zofia z Kargolskich (Ks. Gr. Piotrkow.). Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem.
GIERAŁTOWSKI h. SZASZOR. Rodzina zamieszkała w wojew. krakowskiem. Jan hetmanił na Węgrzech przeciwko Turkom 1571 r. Jakób, burgrabia krakowski, dziedzic Głębowic, pozostawił syna Pawła 1574 r. (Metr. Kor.). Paweł, dziedzic Wilamowic 1600 r. Wacław żonaty z Franciszką Izbicką 1747 r.
GIERAŁTOWSKI h. TĘPA PODKOWA. Wzięli nazwisko od wsi Gierałty, w wojew. płockiem; jedna ich linia, przesiedliwszy się na Podlasie, założyła wieś Gierałty, z której dostawiała czterech zbrojnych konnych na potrzeby wojenne. Melchior, dziedzic dóbr Stare i Nowe Gierałty, zmarły 1620 r., miał synów, Bartłomieja i Marcina. Po Bartłomieju syn Filip miał syna Wojciecha, tego syn Maciej pozostawił syna Grzegorza. Piotr, syn Grzegorza, miał syna Feliksa, ożenionego z Urszulą Raciborską, z której syn Tomasz wylegitymowany w Królestwie 1843 r. Z tej linii Piotr i Jan, dziedzice wsi Szymbory-Włodki, w pow. łomżyńskim, synowie Jakóba i Doroty z Wojnów, wnukowie Tomasza, wylegitymowani w Królestwie 1843 r., Piotr, syn Krzysztofa, Maciej, syn Józefa i Agnieszki z Pomorskich, w 1814 r., Franciszek, syn Antoniego, 1848 r., Paweł, podoficer wojsk ros., syn Jana, w 1852 r., Ksawery, rewizor generalny skarbowy, syn Dyonizego i Katarzyny z Rybickich, w 1838 r., oraz Tomasz i Marcin, synowie Antoniego i Anieli z Radziszewskich, w 1838 - 1841 r. wylegitymowani w Królestwie.
Edward, major wojsk polskich 1824 r., żył jeszcze w 1840 r. Maryan, dziedzic dóbr Gostynie, w pow. kaliskim 1856 r.
GIERAN. Adam, syn Walentego, nabył karczmę z ziemią i budynkami we wsi Klecza, w pow. Zatorskim 1633 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
GIERANOWSKI. Mają przydomek Olekszyc. Aleksander, Konstanty i Piotr, synowie Aleksego z Lusznia, 1668 r. (Sigil.).
GIERASIŃSKI. Jan, syn Jana, żonaty z Teresą de Chotel 1736 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
GIERCZEWSKI h. LUBICZ. Podług Ledebura tego herbu N. Gierczewski, dziedzic dóbr Łąka, w pow. człuchowskim 1820 roku.
GIERCZYŃSKI h. GIERAŁT. Mają przydomek Słonecki. N., posesor dóbr Bieńkowice, w pow. szczyrzyckim 1581 r. (Ks. poborowe). Zygmunt, ożeniony z Ewą Szymońską, syndyk konwentu warszawskiego oo. Reformatów, sługa królewski 1696 r., cytowany w aktach warszawskich 1710 r., a Michał w aktach latyczowskich 1740 r. Stanisław, burgrabia siewierski 1783 r.
GIERDOWSKI h. ŁABĘDŹ. Jerzy podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Stanisław, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GIERDWOYN h. BARYCZKA. Licznie rozrodzona na Litwie i po większej części zagrodowa szlachta. Tomasz, syn Józefa, Józef i Anzelm, synowie Ignacego, Izydor, syn Tomasza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIERDZIARSKI. N., cześnik lwowski, został podstolim lwowskim 1712 r. (Sigil.).
GIERDZIEJEWSKI h. ŚLEPOWRON. N., oboźny polny litewski 1743 - 1748 r. Tomasz, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GIERDZIEWICZ v. GIRDZIEWICZ. Kilian, syn Jana, dziedzic dóbr Szylinki, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GIERECKI h. JELITA. Mają przydomek Francuzewicz i mają pochodzić od rodziny tego nazwiska. Maciej, dworzanin Zygmunta Augusta 1572 r. Michał, sędzia grodzki wiłkomierski 1777 r.
GIERGIELEWICZ h. TOPÓR. Kazimierz, burgrabia grodzki mielnicki 1748 r., miał syna Gabryela, po którym z żony Maryanny Chmielewskiej synowie, Kajetan, urzędnik w Warszawie, 1843 r. i Franciszek, którego syn Wincenty, ożeniony z Wiktoryą Dąbrowską, miał syna Józefa, 1862 r. wylegitymowani w Królestwie.
GIERHARD. Karol, szambelan Stanisława Augusta 1791 r. (Sigil.).
GIERJATOWICZ h. ORLA. Potomkowie Wawrzyńca, a mianowicie: Michał z synami, Piotrem i Szymonem, Michał z synem Marcinem, Maciej z synem Ignacym, Wincenty z synami, Justynem i Michałem, i inni udowodnili szlachectwo w gub. wileńskiej 1811 r.
GIERKANT v. GIERKAND. Byli w ziemi przemyślskiej. Stanisław, Jezuita, umarł młodo 1674 r. Adam-Dominik, syn Stanisława, towarzysz roty pancernej 1694 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GIERKIN. Jan, major wojsk koronnych 1690 r. (Don. Vars.).
GIERKOWICZ v. GIERKIEWICZ. Byli na Litwie, głównie w wojew. trockiem. Samuel, syn Gabryela, 1661 r. (Don. Vars.). Józef, Kazimierz i Samuel podpisali pospolite ruszenie 1698 r. Jan, krajczy wiłkomierski 1768 r. Jerzy-Władysław zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
GIERKOWSKI h. LUBICZ. Kacper, syn Szymona, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 r.
GIERLACH v. GERLACH h. CIOŁEK. Jedna linia rodziny Ciołków wzięła od swego majątku Gierlachy, w ziemi łomżyńskiej, nazwę Gierlach, a przydomek Cieśla. Wawrzyniec i Tomasz 1472 r. Piotr, Jan i Marek, synowie Stanisława, 1520 - 1546 r. i inni cytowani w aktach łomżyńskich. Już przecież w XVI wieku ta rodzina zmieniła nazwisko na Gierlachowski i Gierlacki.
GIERLACH v. GERLACH h. ŚLEPOWRON. Wzięli nazwisko od wsi Gerlachy, w ziemi łomżyńskiej, której to wsi część nabyli od Gierlachów, herbu Ciołek, w XV stoleciu. Karol, syn Mikołaja, z synami: Józefem, Dominikiem i Feliksem, Józef, syn Franciszka, z synami: Antonim, Ignacym i Aleksandrem, oraz Jan, Józef i Kazimierz, synowie Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1841 - 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIERLACHOWSKI v. GIERŁACHOWSKI h. CIOŁEK. Taż familia co Gierlach, herbu Ciołek; z niej Erazm, sekretarz króla Ludwika Węgierskiego 1520 r., kanonik wileński. Franciszek, syn Bartłomieja i Maryanny Kruszewskiej, 1794 r. (Don. Vars.).
GIERŁOWICZ h. LELIWA. Bonifacy, dziedzic dóbr Maleszewa, miał dwie żony, Justynę Bejmanową i Agnieszkę Kulwińską; z 1-ej żony pozostawił córki: Anielę, Justynę i Brygitę, oraz syna Jana, dziedzica dóbr Maleszewa i Posinicze 1775 r. (Arch. Jarmolinieckie). Michał, syn Michała, z synem Feliksem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1845 r. Ignacy, marszałek szlachty pow. horodeckiego 1845 r.
GIERŁOWSKI. Jakób, syn Antoniego, z synem Henrykiem i Longin, syn Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1846 - 1865 r.
GIEROSZEWSKI. Jakób, skarbnik smoleński 1749 r. (Arch. Jarmolinieckie).
GIEROWSKI h. GODZIEMBA. Piotr, syn Stanisława i Magdaleny, zostawił z Maryanny Orkuszównej syna Ignacego, po którym syn Piotr miał synów, Mamerta i Karola-Teodora, wylegitymowanego w Stanach galicyjskich 1808 r.
GIEROWSKI v. GEROWSKI h. PNIEJNIA. Po Sewerynie, synu Ignacego, dziedzicu dóbr Wilamów, w wojew. brzesko-litewskiem 1740 r., synowie: Antoni, Andrzej i Stanisław; po Antonim syn Stanisław, tego syn Sylwester, dziedzic wsi Wielgomłyny, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. z synami, Józefem i Franciszkiem Ksawerym, urodzonymi z Kunegundy Porębczyńskiej.
GIERSKI. Wojciech, pisarz kancelaryi królewskiej 1570 r. Jerzy, major wojsk koronnych 1668 r. (Sigil.).
GIERSTOFT. Kacper, Krzysztof i Piotr 1507 r.; z nich Piotr żonaty z Zofią Zborowską 1525 r. (Metr. Kor.).
GIERSZT v. GOERSCHT h. GIERSZT. Herb - w polu czerwonem trzy szpady o złotych rękojeściach w lewo, środkowa stojąca prosto, dwie boczne pochyłe ku niej, a wszystkie schodzą się końcami; na hełmie w koronie trzy pióra strusie.
Rodzina niemieckiego pochodzenia, nie wiem, kiedy nobilitowana. Krystyn-Fryderyk, kapitan wojsk koronnych, dziedzic dóbr Piotrowice, w ziemi drohickiej, zostawił trzech synów; z nich: 1) Franciszek, ożeniony z Apolonią Jeziorańską, pozostawił syna Tomasza, pisarza komory w Płocku, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.; 2) August, kapitan wojsk polskich, ożeniony z Anielą Loską, miał synów: Augusta, urzędnika leśnego w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r., Ignacego, który na mocy adoptacyi wziął nazwisko Drużbacki i pisze się Görscht lub Gerszt-Drużbacki, i Tomasza, po którym z Emilii Niemierowskiej syn Andrzej wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; 3) Szymon, żonaty z Petronelą Kozłowską, pozostawił syna Andrzeja, podoficera policyi warszawskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1864 r.
GIERULSKI. Władysław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem. Benedykt, Franciszek i Tadeusz, synowie Antoniego, Józef i Piotr, synowie Wiktora, Ignacy, Michał i Teodor, synowie Józefa, oraz Antoni, Jan i Józef, synowie Benedykta, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1810 roku.
GIERWATOWSKI v. GERWATOWSKI h. SZELIGA. Piotr, syn Marcina, 1511 r. notowany w aktach ostrołęckich. Jakób, syn Jana, 1598 r. (Conv. Vars.). Wojciech, syn Piotra, dziedzic dóbr Strzemieczne-Franki, w ziemi różańskiej 1691 r., żonaty z Agnieszką Olszewską. Andrzej i Grzegorz z ziemią różańską 1648 r., Łukasz z wojew. Sandomierskiem, N., ekonom stolnika wołyńskiego, z ziemią nurską i Jan z wojew. kaliskiem 1697 r. podpisali elekcye. Szymon, burgrabia płocki 1773 r.
Paweł, dziedzic dóbr Gołębie i Świerże, w pow. brańskim 1712 r., miał syna Adryana, po którym synowie: Paweł, Wojciech i Stanisław, oraz Józef, syn Pawła, kanonik warszawski, wylegitymowani w Królestwie 1843 r.
GIERZMOŃSKI. Walery, syn Jana, wnuk Walentego, cytowany w aktach radziejowskich 1674 r.
GIERZOD v. GIRZOD h. POBÓG. Stefan, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GIERZODOWICZ h. POBÓG. Pisali się z Gierzodów. Nikodem-Józef i Jan-Onufry podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. mińskiem. Jan, starosta morymborski, cytowany w Vol. Leg. 1775 r.
GIERZYŃSKI h. GIERAŁT. Po Wojciechu, dziedzicu wsi Przywieczerzyn 1698 r., synowie, Walenty i Franciszek. Po Walentym syn Paweł miał syna Jana, tego syn Jan, ożeniony z Heleną Gajewską, pozostawił syna Ignacego, obywatela m. Warszawy, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku.
Franciszek, młodszy syn Wojciecha, z żony Zofii Smoleńskiej miał syna Józefa, ożenionego z Teresą Kossakowską, z niej syn Jan, ożeniony z Maryanną Brzezicką, pozostawił synów: Antoniego-Ambrożego, kapitana, wojsk polskich, a następnie urzędnika celnego, ożenionego z Maryanną Kosicką, Michała, ożenionego z Kunegundą Gadomską, Stanisława, porucznika wojsk polskich, Wojciecha, Marcina i Jana, zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1802 r.
GIERZYŃSKI h. JELITA. Wzięli nazwisko od wsi Gierzyno v. Girzyno, w wojew. płockiem, od której też niekiedy pisali się Girzyński. Łazarz, syn Mikołaja, 1556 r. Stanisław, syn Adama, 1570 r. (Conv. Vars.). Mikołaj, podstarosta i sędzia grodzki płocki 1594 r. Albert, syn Stanisława, dziedzic wsi Białaszewo, ożeniony z Dorotą Kossobucką. Wojciech i Franciszek z wojew. płockiem, a Jan z wojew. kaliskiem 1697 roku podpisali elekcyę. Franciszek, syn Świętosława, 1704 r. Wojciech, syn Jana, żonaty z Anną Kotlińską 1706 r. Antoni, syn Wojciecha, ożeniony z Katarzyną Grabską 1710 r.; jego dzieci, Józef i Anna, dziedzice dóbr Wysocino 1725 r. Franciszek, Anna, Benedykt i Maryanna, dzieci Antoniego i Wiktoryi Racięckiej, 1738 r. Jan, syn Wojciecha i Eleonory Przyłupskiej, 1755 r. Ignacy, syn Wojciecha, burgrabiego grodzkiego bobrownickiego, i Scholastyki Kitnowskiej 1792 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Marcin wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Po Wacławie, synu Wojciecha, dziedzicu wsi Kobierniki 1708 roku, syn Wojciech, tego syn Wawrzyniec miał synów, 1) Szymona, ożenionego z Zofią Cieszewską, z której syn Szymon, w 1844 r., i 2) Piotra, po którym synowie, Józef i Błażej także w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie.
GIESLER v. GIESZLER. Stanisław, chorąży 1783 r., porucznik 1788 r. Marcin, podpułkownik 1784 r., pułkownik wojsk koronnych 1788 roku. Jan, major wojsk koronnych 1784 r. (Sigil.).
GIESŁUSKI. Andrzej i Jan cytowani w aktach łomżyńskich 1671 r.
GIESŁYCHYD. Ludwik podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.
GIESZKOWSKI v. GIESKOWSKI. Wawrzyniec, dziedzic Pawłówka 1564 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Gieski 1569 r. Maciej, syn Macieja, ustąpił części dóbr Gieski Bartłomiejowi Gieskowskiemu 1575 r. Adam, syn Macieja, ustąpił części wsi Gieski synowi swemu Janowi 1576 r. Jan żonaty z Jadwigą Golańską 1582 r. Jan, syn Stanisława, ustąpił części wsi Gieski bratu stryjecznemu Janowi 1585 r. Mikołaj i Stanisław, synowie Józefa, dziedzice wsi Gieski 1590 r. Sebastyan, syn Jana, zaślubił Zofię Zaleską 1591 r. Bartłomiej, syn Jana, żonaty z Katarzyną Mąkolską 1598 r. Jan, syn Adama, ożeniony z Katarzyną Żeromską 1610 r. Stanisław, syn Jana i Jadwigi Golańskiej, dziedzic wsi Gieski 1618 r. Wojciech, syn Bartłomieja, dziedzic części wsi Gieski 1621 r. Wojciech, syn Jana, i Zofia Kobyłecka, małżonkowie, ustąpili części wsi Gieski Stanisławowi i Zofii z Dąbrowskich Gieskowskim 1632 r. Jan, syn Tomasza, żonaty z Jadwigą Siemieńską 1635 r. Jan, syn Sebastyana, sprzedał części wsi Gieski Mikołajowi, synowi Adama, Gieskowskiemu 1639 r. Stanisław, syn Stanisława, ustąpił części Kobyłki bratu Wojciechowi 1687 r. Wojciech, syn Stanisława, ustąpił części wsi Gieski Janowi Zych Gieskowskiemu 1700 r. Wojciech, syn Sebastyana, zaślubił Katarzynę Morawicką 1700 r. Jan, syn Macieja, żonaty z Zofią Grabowską 1715 r. Andrzej, syn Sebastyana, ożeniony z Petronelą Wiewiorowską 1721 r.; jego syn Łukasz, dziedzic części Gieski 1753 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Andrzej, podczaszy mozyrski 1777 r.
GIESZTOWT v. GESZTOWT h. GEJSZ. Marcin, syn Wojciecha, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r.
GIESZTOWT h. GRYF. Potomstwo Józefa, syna Łukasza, a mianowicie: Jan, pułkownik wojsk ros., Ludwik, Aleksander, Zenon, Kazimierz, Dyonizy, Julian i Józef, synowie Dyonizego, oraz Aleksander, Dyonizy, Ludwik, Leonard i Adolf, synowie Ludwika, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIETKIE. Jan, pułkownik wojsk koronnych, ożeniony z Heleną N. 1717 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GIETOWT h. GOZDAWA. Andrzej, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.
GIETZ. Jerzy, generał-adjutant królewski 1750 r. (Sigil.).
GIEWAŁTOWSKI. Byli w wojew. lubelskiem. Jakób, ożeniony z Maryanną Łuczycką, miał syna Felicyana 1752 r., a Teodor z żony Anny Ussowskiej pozostawił syna Franciszka 1755 r. (Akta Lubelskie). Jan, regent grodzki lubelski 1791 - 1794 r.
GIEWARTOWSKI h. LUBICZ. Na Mazowszu i Litwie. Antoni, geometra 1781 r., komornik grodzki różański 1790 - 1794 r. Jakób 1792 roku (Sigil.). Piotr, syn Mateusza, z synem Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty obwodu białostockiego 1843 r., a Aleksander wylegitymowany także w Królestwie 1852 r.
GIEWIŁ lub GIEWIŁŁO. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z księztwem żmudzkiem.
GIEZGOLD h. DĘBORÓG. Jerzy z pow. lidzkim podpisał elekcyę 1674 r. Józef i Ignacy, synowie Mateusza, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1825 r.
GIEŻYCKI. Właściwe ich nazwisko Gęzikowicz. Józef i Andrzej otrzymali nobilitacyę 1726 r. i wzięli nazwisko Gieżycki, złączywszy je z dawnem Gęzikowicz. Józef, syn Andrzeja, cześnik buski 1742 r., zaślubił Maryannę Baranowską i z niej miał synów, Józefa i Rafała, oraz córkę Annę za Wiktorynem Okęckim (Don. Vars.).
GIGONT v. GIKONT. Aleksander, Mikołaj i Zygmunt 1632 r., a Hrehory 1648 r. podpisali elekcye z wojew. brzesko-litewskiem.
GILATOWSKI. Tomasz, porucznik w komunikacyi Królestwa Polskiego, otrzymał w 1839 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego.
GILBASZEWSKI h. NAŁĘCZ. Jan, regent żydaczowski 1660 r. Sebastyan-Samuel, wojski żydaczowski 1664 r., instygator koronny 1679 - 1684 r., jeden z najzdolniejszych prawników swojego czasu, wymownie w 1673 r. bronił wojewodę Grzymułtowskiego, obwinionego o zbrodnię stanu; z żony Eleonory z Przerębów (Don. Vars.) jego syn Józef. Antoni podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. podlaskiem.
GILBERT. Tomasz, sekretarz królewski 1696 r. (Don. Vars.).
GILDENSZANC właściwie GILDENSCHANTZ. Karol, urzędnik rosyjski, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1843 r. i z synem Filipem zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GILEWICZ h. GRZYMAŁA. Jan, Teodor, Piotr i Maciej wylegitymowani w Galicyi 1790 - 1794 r. Po Andrzeju, synu Jana, dziedzicu dóbr Wasylówka, w wojew. podolskiem 1750 r., pochodzący: Bolesław i Aleksander, synowie Aleksandra, Tytus, syn Jakóba, z synami: Aleksandrem, Czesławem i Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1839 - 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Teodor z synami wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r.
GILEWICZ-BOŁTUĆ h. JASTRZĘBIEC. Józef i Jan, synowie Pawła, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GILEWSKI v. GILOWSKI h. KOTWICZ. W Małopolsce i na Litwie. Paweł, jeden z najzdolniejszych teologów kalwińskich, z nadwornego kaznodziei wojewody krakowskiego, Piotra Zborowskiego, senior kalwiński w księztwie oświęcimskiem, rezydent zboru w Sandomierzu 1570 r., umarł 1595 r.; autor kilku dzieł teologicznych. Wojciech umarł 1600 r.; jego syn Marcin, protonotaryusz papieski, kanonik u św. Floryana. Jan, komornik ziemski lubelski 1616 r. (Don. Vars.). Roch i Jan, synowie Wawrzyńca i Maryanny z Osińskich, cytowani w aktach radomskich 1768 r.
Z osiedlonych na Litwie. Jerzy 1616 r. Stanisław podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Bazyli, syn Jana, z synami: Janem, Stefanem, Wincentym, Franciszkiem i Andrzejem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GILEWSKI. Grzegorz, porucznik w legionach włoskich 1800 r., następnie major wojsk polskich, zmarły 1823 r., miał syna Telesfora, po którym z żony Pauliny Lagner syn Stanisław otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1861 r. z zasady stopnia oficerskiego swojego dziada.
GILICKI h. KORAB. Na Białej Rusi, w pow. ihumeńskim. Franciszek z synami: Józefem, Kazimierzem, Tomaszem, Jakóbem, Felicyanem i Władysławem, Kazimierz z synami: Piotrem, Hilarym, Eliaszem i Leopoldem, Antoni z synami: Konstantym, Mieczysławem, Michałem i Stefanem, oraz Wincenty wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GILICZYŃSKI v. GILECZYŃSKI h. SAS odm. Odmiana herbu - pole tarczy ma być czerwone, a nad hełmem w ogonie pawim brak strzały.
Mikołaj dzierżawił 1700 r. królewszczyznę Łukawica Wyżna, w stryjskiem; syn jego Jakób z Anny Raciborskiej zostawił córki, Eudoksyę, żonę Piotra Lubienieckiego, Maryę, ur. 1759 r., za Gabryelem Oginiec Fedorowiczem i synów: 1) Grzegorza, zmarłego 1792 r., po którym z Anny N. synowie: Jan 1808 r., radca sądu w Czerniowcach, ks. Teodor, grecko-katolicki paroch w Wierzbiłowcach i ks. Bazyli, paroch w Koniuchowie i Kłodnicy, zmarły 1813 r., 2) ks. Stefana, parocha w Dolinianach, zmarłego bezpotomnie 1814 r., i 3) Jana, żonatego z Maryą z Gałęzów, z której dzieci: Febronia, Anna, Jan, Eliasz, wszyscy zmarli młodo, i Mikołaj ur. 1794 r.
Jan, brat Jakóba, zmarły 1795 r., zostawił z Maryi N. synów: 1) Pawła, zmarłego 1797 r., po którym z Maryi Dąbrowskiej dzieci: Marya, Eliasz i Jan wszyscy młodo zmarli; 2) ks. Jakóba, parocha w Płazowie i 3) ks. Jana, parocha w Leszczynie, po którym z Maryi z Łotockich dzieci: Marya, lv. Danielowa Workiewiczowa, 2v. Grzegorzowa Miniewiczowa, Szymon, Stefan i Filip zmarli młodo, ks. Daniel, ks. Józef, paroch w Wierzbiłowcach i ks. Jan, grecko-katolicki paroch, zmarły 1825 r. w Podkamieniu, po którym z Maryi z Górnikiewiczów dzieci: Marya Janowa Krupnicka, Tekla, Jan, Aleksander i Michał.
Paweł, drugi brat Jakóba, paroch w Lipowcach, zmarły 1796 r., zostawił z Katarzyny N. dzieci: Maryę za ks. Andrzejem Dudykiewiczem, Annę ur. 1752 r., Katarzynę ur. 1757 r., Antoniego, urzędnika dóbr rządowych, Józefa ur. 1750 r., Jana ur. 1754 r. i Michała ur. 1763 r. Józef, ksiądz, po ojcu grecko-katolicki paroch w Lipowcach, kanonik honorowy i dziekan, otrzymał 1794 r. od Potockich prawem wieczystem część w Lipowcach z wolnym wrębem w lasach dworskich; z Anastazyi z Harasiewiczów miał dzieci: Annę, żonę Atanazego Raczyńskiego, Anastazyę za ks. Piotrem Stefanowiczem, Maryannę za Tymoteuszem Zawadowskim, Helenę za ks. Bazylim Szwedzickim, Grzegorza ur. 1775 r., Michała ur. 1779 r., Bazylego ur. 1786 r. i Mikołaja ur. 1789 r.
Bazyli, sędzia dominikalny w Jasionowie, pozostawił z Anny Nieczuja Tylkowskiej dzieci: Wincentę za Janem Czajkowskim, Dyonizę za Ludwikiem Rudnickim, Ludwikę, dziedziczkę po ojcu części w Lipowcach i Majdanie, zmarłą 1899 r., Platona bezpotomnego, ks. Józefa, administratora parafii Bubszany, bezżennego, zmarłego w 1857 r., i ks. Jana, parocha w Jaktorowie i Łozinie, zmarłego 1902 r. Jan zaślubił Balbinę Zawadowską i z niej pozostawił dzieci: Zuzannnę za Janem Strzelbickim, urzędnikiem pocztowym, Joannę za Andronikiem Mogilnickim, adwokatem, Helenę za Leonem Koczorowskim, Zofię za ks. Teodorem Wasyłykiem, Anastazyę za Janem Kochanowskim, sędzią w Turce, Cyryla i Mikołaja młodo zmarłych, oraz Grzegorza, urzędnika technicznego galic. dyrekcyi poczt i telegrafów, żonatego z Weroniką Rosicką, z której: Janina i Józef zmarli młodo, Jan-Aleksander i Michał-Sławomir (Akta Sądów szlacheckich w Stanisławowie, Lwowie i galic. Tabuli Krajowej).
GILIMONT. Byli na Litwie; z nich Roman umarł 1685 r.
GILIŃSKI. Piszą się z Gilina. Jakób zaślubił Katarzynę, córkę Mikołaja z Dzierżanowic 1476 r. Andrzej, syn Gotarda, żonaty z Anną, córką Majnoty z Malisina 1476 r. (Metr. Kor.). Wojciech z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1764 r.
GILLER. Gotfryd, burgrabia gdański 1774 roku. Krystyan, major wojsk koronnych 1774 r. (Sigil.).
GILLOT. Jan-Stanisław, sekretarz królewski 1745 r. Józef, porucznik, został 1782 r. kapitanem wojsk koronnych (Sigil.).
GILLY. N., podpułkownik, został 1761 r. pułkownikiem wojsk koronnych. N., konsyliarz królewski 1762 r. (Sigil.).
GILNER. Franciszek, Michał i Jan, wszyscy z potomstwem, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GIMBUT h. NAŁĘCZ. Na Litwie, a głównie w pow. starodubowskim. Marcin na Żmudzi, cytowany w Metr. Lit. 1528 r. N., rotmistrz w wyprawie na Moskwę 1616 - 1619 r. Bazyli 1626 r. Jan-Bogusław, cześnik starodubowski, poseł na sejmy 1694 - 1712 r. Kazimierz, wojski starodubowski, 1674 r. z wojew. mścisławskiem, Andrzej-Mikołaj, wojski starodubowski, Antoni, horodniczy mścisławski, Jerzy, stolnik starodubowski, Jan-Bogusław, chorąży starodubowski, z wojew. Smoleńskiem, i Samuel-Konstanty z wojew. trockiem 1697 r. podpisali elekcye. Karol, Eliasz i inni walczyli przeciwko Sapiehom pod Olkienikami 1700 r. Michał, syn Antoniego, skarbnik włodzimierski 1762 r., miał syna Bazylego, dziedzica dóbr Łagotki, w ziemi drohickiej 1786 r.; jego synowie, Józef z synem Aleksandrem, Aleksander z synem Ignacym, Jan i Maurycy wylegitymowani w Cesarstwie 1841 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Potomstwo Stanisława, syna Stefana, a między innymi: Szymon z synem Kazimierzem, Dominik, syn Stanisława, z synami, Wacławem i Bronisławem, Józef, syn Mateusza, z synem Janem, oraz Wiktor, Jerzy i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1844 - 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Dominik, syn Jana, deputat sądów pow. rosieńskiego 1851 r.
Dominik, syn Marcina, dóbr Pokalniszki, Maciej, syn Michała, dóbr Giełożyce, Antoni, syn Wincentego, dóbr Wizbory, Marcin, dóbr Paulinow-Pesle, Kazimierz, syn Kazimierza, dóbr Korklany, Benedykt i Wincenty, synowie Franciszka, dóbr Przyszny, w gub. grodzieńskiej 1882 r. dziedzice.
GIMEL h. ZAREMBA. Jan, 1788 r. major pułku gwardyi litewskiej, otrzymał nobilitacyę z herbem Zaremba 1775 r.
GINALSKI h. NAŁĘCZ. Franciszek, syn Pawła, z synem Ludwikiem wylegitymowany w Cesarstwie 1841 r. i zapisany do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Jan, patron Trybunału w Radomiu 1830 r.
GIŃCZEWSKI h. POBÓG. Antoni, Leon i Ludwik, synowie Macieja, Fabian, Franciszek i Tomasz, synowie Andrzeja, potomkowie Dawida, dziedzica Pernarowa, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r.
GINEJKO h. BIAŁYNIA. Potomstwo Gabryela, syna Franciszka, a między innymi: Fortunat i Leonard, synowie Wincentego, i potomstwo Jana, syna Stanisława, a między innymi: Wincenty, Michał i Dominik, synowie Józefa, Kazimierz, Teodor i Aleksander, synowie Michała, oraz Władysław, syn Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Józef, syn Macieja, dóbr Przejszagoła, Onufry, syn Adama, dóbr Antoginie, Wincenty, syn Józefa, dóbr Gojlusze, Jan, syn Nikodema, i Leon, syn Gabryela, dóbr Ginejki, Ludwik, syn Gabryela, dóbr Auksztele, Iliciusz, syn Józefa, dóbr Szeweliańce, Franciszek, syn Józefa, dóbr Pogełuny dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
GINEJT h. GIERAŁT. Na Litwie dawna rodzina; rozdzieliła się na dwie gałęzie, jedną, która wzięła nazwisko Towiański, zachowując dawną nazwę jako przydomek, i drugą, która, zachowawszy tę dawną nazwę, bierze niekiedy przydomek Towiański. Samuel, podstoli wiłkomierski 1648 r. Jan podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. Pochodzący od Tomasza, syna Franciszka: Antoni z synami, Franciszkiem i Maciejem, Wincenty, syn Szymona, z synami: Sylwestrem, Franciszkiem i Onufrym wylegitymowani w Cesarstwie 1832 - 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GINET h. SZELIGA. Potomstwo Lamberta, syna Jana, a między innymi: Władysław, syn Wincentego, Adam, syn Hilarego, Aloizy i Antoni, synowie Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1840 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GINET v. GINEJT h. ZAREMBA. Mają przydomek Kuncewicz. Gineyt z synem Milusem, bojarzy żmudzcy, podpisali Unię Polski z Litwą 1401 r. Ginet z przydomkiem Kuncewicz wziął na sejmie w Horodle herb Zaremba, lecz ten porzucili jego potomkowie w czasie zatargów Polski z Litwą 1450 - 1460 r., a wzięli herb Łabędź, który jeszcze za czasów pogaństwa Litwy miał być ich godłem rodzinnem. Od tego też Gineta pochodzi rodzina Kuncewicz, herbu Łabędź, na Litwie. Z Ginetów, herbu Zaremba. Marcin na Żmudzi, cytowany w Metr. Lit. 1528 r. Jan, skarbnik grodzieński 1764 r. Piotr, skarbnik kowieński 1766 r. Jan, krajczy lidzki 1780 - 1788 r. Stefan, urzędnik Komisyi Skarbu w Królestwie 1820 r. Michał i Jan, oficerowie w wojsku polskiem 1831 r.
Stanisław, syn Adama, Jan, syn Macieja, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 - 1811 r.
Adolf, syn Juliana, dóbr Ogińce, Hipolit, syn Stanisława, dóbr Rajuny, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
Wincenty i Józef, synowie Jana, i po Józefie synowie: Fabian, Józef, Jan i Felicyan wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Po Adamie, w 1756 r. dziedzicu wsi Olszewo, pochodzący: 1) Ludwik, urzędnik mennicy warszawskiej, ożeniony z Maryanną Roszkowską, z niej synowie, Aleksander i Ludwik w 1837 r. i 2) Tadeusz, po którym z żony Honoraty Studzińskiej syn Józef w 1838 roku wylegitymowani w Królestwie.
GINEWSKI v. GINOWSKI. Estafi otrzymał 1662 r. przywilej na strażnikostwo Ukrainy i miejsc pogranicznych (Sigil.).
GINIAT h. ZAREMBA. Dominik, syn Tomasza, z synami: Józefem, Ignacym i Janem i tego ostatniego syn Jan-Stefan wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GINIELEWICZ h. KOŚCIESZA. Kazimierz z synem Wiktorem, Jan, Fortunat, Antoni i Wincenty, synowie Józefa, Ryszard i Ignacy, synowie Jerzego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1856 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Paweł i Piotr, synowie Jana, Fabian, syn Józefa, dziedzice dóbr Żagowice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GINIEWICZ h. MIKULICZ. Mikołaj, bojar kowieński, i Jakutis, bojar żmudzki, cytowani w Metr. Lit. 1528 r. Stanisław zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1807 r.
GINKIEWICZ v. GINKOWICZ h. POBÓG. Potomstwo Józefa, syna Jerzego, a mianowicie: Adam, syn Mateusza, Ignacy, syn Franciszka, Bernard i Floryan, synowie Józefata, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Bernard, syn Benedykta, dziedzic dóbr Purajcie, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GINOF v. GINNOF. Ferdynand, syn Franciszka, z synami: Augustem, Henrykiem, Ferdynandem i Benedyktem, oraz tego ostatniego synowie, Antoni i Edward wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GINOWSKI. N. otrzymał nobilitacyę 1661 r., w 1662 r. strażnik Ukrainy, posesor dóbr Kamionki, w wojew. kijowskiem (Sigil.). Dominik, właściciel dóbr Czarna Kamionka, w wojew. kijowskiem 1777 r. (Kancl.).
GINTER właściwie GÜNTHER h. GÜNTHER. Michał-Andrzej, kapitan, pochodzący z Niemiec nadreńskich, w nagrodę zasług wojennych, otrzymał w 1676 r. nobilitacyę z przydomkiem von Heidelsheim i osiedlił się na Litwie. Juliusz, sekretarz królewski 1660 r. (Sigil.). Andrzej-Ignacy, kapitan wojsk koronnych 1680 r. (Don. Vars.). Samuel, wojski nowogrodzki 1733 r. Michał, chorąży husarski 1774 r., podstoli 1775 r., stolnik nowogrodzki 1788 - 1794 roku, kawaler orderu św. Stanisława, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. nowogrodzkiem; żonaty z Konstancyą Wołodkowicz (Arch. Dubrowlańskie).
GINTOWT h. LELIWA. Gabryel, horodniczy starodubowski, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. orszańskim, a Jan, wojski czerniechowski, z wojew. brzesko-litewskiem 1697 r. Stanisław, syn Marcina, z synem Leonardem i wnukami: Bartłomiejem, Michałem, Ludwikiem i Franciszkiem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GINTOWT h. TRĄBY. Dawna żmudzko-litewska rodzina; podług Kojałowicza jednego pochodzenia z Radziwiłłami i Ostikami, gdyż jej protoplastą miał być Grzegorz Ostik przez swego prawnuka Gintulta v. Gintowta, syna Osuka. Tego Gintowta syn Bartłomiej, od nabytego na Litwie majątku Dziewiałtowa, wziął przydomek Dziewiałtowski v. Dziewałtowski, który zachowali jego potomkowie, a nawet używali go niekiedy za nazwisko; i w samej rzeczy Gintolt v. Gintowt, jeden z panów litewskich, podpisał Unię z Litwą 1401 r. Pochodzenie tej rodziny od Ostików bardzo jest wątpliwe, a przydomek Dziewałtowski v. Dziewiałtowski znacznie jest późniejszym, bo wziął początek dopiero w połowie XVI wieku, a że został przybrany od majątku Dziewałtowa, nie noszą go wszyscy, lecz ta gałąź rodziny, która dziedziczyła, lub pochodziła od dziedziców tego majątku.
Z tej familii w połowie XVI stolecia żyli Stanisław i Wojciech. Z nich Stanisław, przezywany Skoczek, wysłany był od króla Zygmunta Augusta do Niemiec dla wyuczenia się matematyki, a za powrotem do ojczyzny użyty był do pomiaru Podlasia i Litwy. Jego syn Mikołaj 1570 r. miał dwóch synów; z nich Jan był wojskim grodzieńskim 1600 r., a Stanisław, stolnik kowieński, rotmistrz i pułkownik królewski, chorąży kowieński 1607 r., dzielny wojownik przeciwko Moskwie 1608 r. i w Inflantach przeciwko Szwedom, od których uwolnił 1625 r. oblężoną fortecę Dynaburgską. Jan miał dwie żony, N. Owsiany i N. ks. Żyżemską; z pierwszej żony synowie: Jan żonaty z Konstancyą Młodzianowską, Stanisław i Heronim, Jezuita, który kolegium grodzieńskiemu Jezuitów zapisał swój majątek Szupienie, w pow. orszańskim.
Wojciech, jeden z ulubionych dworzan Zygmunta Augusta, podkomorzy kowieński 1576 r., komisarz do zapłaty wojska 1581 r., dostał w 1586 r. prawem zastawu w 500 grzywnach królewszczyznę Bobty, żonaty był z Anną Ogińską; jego, jak się zdaje, syn Paweł, zasłużony Zygmuntowi III na dworze i w wojsku, dostał od niego prawem lennem królewszczyznę Troszczany 1602 r. Jerzy, chorąży trocki 1667 r., marszałek Trybunału litewskiego 1668 r., deputat ad pacta conventa 1669 r., poseł na sejmy, zasłużony Rzeczypospolitej i królowi Janowi Kazimierzowi, miał dwie żony, Barbarę Ogińską, z niej córka Katarzyna Kossakowska, kasztelanowa mścisławska, i Jadwigę Tyzenhaus, wdowę po wojewodzie nowogrodzkim Wiazewiczu, z której córka za Janem Sapiehą, starostą kierznińskim. Jan 1782 r. i Nikodem 1825 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Dziewałtowski.
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej: potomstwo Ludwika, syna Kazimierza: Ignacy, Jan, Dominik i Piotr, synowie Stanisława, Ignacy, Franciszek, Kazimierz, Feliks i Benedykt, synowie Józefa, i inni 1860 r.; potomstwo Jana, syna Antoniego: Aleksander i Józef, synowie Antoniego, wnukowie Jakóba, 1855 r.; potomstwo Jana, syna Wojciecha: Jan, Stanisław, Józef i Maryan, synowie Zygmunta, Kazimierz i Władysław, synowie Józefa, i inni 1856 - 1866 r., oraz Jerzy z synami, Janem i Piotrem i Piotr z synem Alfonsem, synowie Józefa, wnukowie Michała, 1859 r.
Wawrzyniec, dziedzic dóbr Łubianki, w pow. oszmiańskim 1690 r., z żony Petroneli Grabskiej miał syna Jana, po którym syn Franciszek pozostawił syna Kazimierza; Michał, syn Kazimierza, dziedzic Kiełczewa, wylegitymowany w Królestwie 1840 roku.
GINTWIŁŁO h. GOZDAWA. Jan, syn Jana. Józef, syn Kazimierza, Piotr, syn Augustyna, z synami: Leonem, Bonawenturą, Janem i Antonim i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GINTYŁŁO h. DOLIWA. Daniel, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.
GINTYŁŁO h. DOŁĘGA. Potomstwo Andrzeja, syna Kazimierza, a między innymi: Fortunat, Mikołaj, Heronim, Ignacy, Teofil i Pantaleon, synowie Ignacego, Atanazy, syn Antoniego, Józef, syn Stanisława, z synami: Rochem, Antonim, Józefem, Stanisławem i Gorgonim, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1847 - 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, proboszcz w Szydłowie, sufragan żmudzki 1838 r.
Józef, syn Józefa, dóbr Jankajcie, Jan, syn Jana, dóbr Grabławy, Franciszek, syn Ludwika, dóbr Bugeni i Mitkajcie, Jan, syn Wawrzyńca, dóbr Łowmie, Dominik, syn Jerzego, dóbr Rubieżajcie, Wojciech, syn Franciszka, i Bolesław, syn Teofila, dóbr Rubieżajcie, Leopold, syn Ludwika, dóbr Dobsze-Łukajcie, Cezary, syn Leonarda, dóbr Rubieżajcie, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
GINTYŁŁO h. GOZDAWA. Jan, syn Ambrożego, i Józef zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GINWIŁŁ v. GINWIŁŁO h. GINWIŁŁ. Herb - podług Kojałowicza, w polu czerwonem pieniek złoty, na nim szary jastrząb w prawo, w koronie trzy pióra strusie; niektórzy jednak kładą pieniek o czterech sękach, po dwa z każdej strony, a na nim kruka w lewo.
Dawna litewska rodzina, brała tytuł książąt, lecz ten zarzuciła w XVI stoleciu; od posiadanych majątków Dziewałtów, Piotrowice i inne, brali nazwisko Dziewałtowski i Piotrowski, zachowując przydomek Ginwiłł. Od tej rodziny mają także pochodzić Kulwiecowie, którzy wzięli to nazwisko już w końcu XV wieku.
Andrzej, bojar kurklewski, cytowany w Metr. Lit. 1528 roku. Jan i Aleksander podpisali elekcyę 1632 r. Stanisław, marszałek grodzieński, starosta stokliski około 1650 r. Mikołaj, kuchmistrz nadworny litewski, ciwun wileński, um. 1657 r.
GINZBERT-STUDNICKI h. NOWINA. Pisano ich także Gizbert-Studnicki. Jako Ginzbertowie-Studniccy, Ignacy i Franciszek, synowie Michała, i synowie Franciszka: Jan, Józef, Ryszard i Floryan wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GIONIŃSKI h. GIZA II. Potomstwo Adama, syna Michała, a między innymi: Nikodem, Adolf, Leonard i Bronisław, synowie Tomasza. Wiktor, Piotr i Hipolit, synowie Tomasza, wnukowie Stefana, oraz Michał, syn Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
de GIRARDIN h. RAMUŁT. Rodzina pochodzenia francuzkiego; z niej Jakób, syn Ludwika, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 roku.
GIRDWOYŃ h. ABDANK. Marcin cytowany w Metr. Lit. 1528 r. Jerzy, syn Filipa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r.
GIRDWOYŃ h. DOLIWA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r.
GIRDWOYŃ h. JASTRZĘBIEC. Franciszek i Bonifacy, synowie Karola, Eliasz, Piotr i Kazimierz, synowie Tadeusza, Józef i Julian, synowie Dominika, i kilkunastu innych wylegitymowani w Cesarstwie 1840 - 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Anzelm i Józef, synowie Ignacego, dóbr Dobsze-Łukajcie, Michał, syn Stefana, dóbr Budkiszki, Wincenty, syn Kazimierza, dóbr Gudajcie, Franciszek, syn Józefa, Stanisław i Bronisław, dóbr Gawryli, Aleksander i Bronisław, synowie Karola, dóbr Dowbory, Antoni, syn Tadeusza, dóbr Giniocie, Jan, syn Ignacego, dóbr Łowmulenki, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
GIRDWOYŃ h. ŚLEPOWRON. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 - 1820 r.
GIRDZIEWICZ v. GIERDZIEWICZ h. KIERDEJA. Krzysztof, syn Kacpra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GIRK h. GIRK. Herb - tarcza w podłuż przedzielona; w prawej części czerwonej herb Nałęcz, w lewej herb dawny Girków, przedstawiający pole podzielone na trzy części, w których na polach złotych trzy pagórki czarne, z nich środkowy nieco pochyły, na wierzchołku którego hełm, a w nim żóraw naturalnego koloru, jedną nogą wsparty, a w drugiej, nieco podniesionej, trzymający kamień biały; nad wierzchołkami dwóch innych pagórków po jednej gwiaździe złotej. Na tarczy hełm, w którym ozdoby herbu Nałęcz, wewnątrz których żóraw jak na środkowym pagórku, na tarczy.
Henryk i Jan, synowie Jana de Girkówi Barbary Bilkówny, rodem z Czech, otrzymali 1593 r. indygenat i uzupełnienie herbu za zasługi w sprawie oświaty w Polsce. Henryk nabył części dóbr Zegne i Rataje, a także grunt pusty nad rz. Wartą 1593 r. (Metr. Kor.).
GIRKONT h. DOŁĘGA. Piotr, Szymon i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1811 r.
GIRKONT h. JUNOSZA. Potomstwo Krzysztofa, syna Stanisława, a między innymi: Józef i Franciszek, synowie Franciszka, Romuald i Ignacy, synowie Kazimierza, Karol, Wincenty i Wiktor, synowie Tadeusza, wylegitymowani w Cesarstwie 1857 - 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GIRSKI h. ŁABĘDŹ odm. Herb - w polu błękitnem łabędź biały, w prawo stojący na Abdanku, niektórzy jednak kładli w polu czerwonem białego łabędzia w prawo, trzymającego Abdank w prawej łapie; nad tarczą mitra książęca, lub też łabędź biały w prawo.
Wywodzą się od Jawgołda, który miał posiadać majątek Giry i Wojstom, w pow. oszmiańskim. Od niego pochodzący Andruszko, dworzanin królewski, starosta matkowski, wojownik przeciwko Moskwie i Węgrom, 1460 r. zaślubiwszy Jadwigę z domu Abdanków, miał jej herb połączyć ze swym rodzinnym Łabędziem; Andruszko poległ w boju 1480 r., zostawiwszy synów, Abrahama i Andrzeja. Abraham, ożeniony z Zofią, pochodzącą z domu książęcego Korybutów, znacznie nadał kościół w Wojstomie, a z drugiej żony Anny Rawło miał syna Augustyna, pułkownika wojsk litewskich i dworzanina królewskiego, który poległ w bitwie pod Orszą; z jego synów, Floryan był księdzem Franciszkaninem, a Jakób, dziedzic na Girach, wojownik na Węgrzech, ożeniony z Teodorą Korycz, pozostawił synów, Stanisława i Augustyna, którzy pierwsi z tej rodziny wzięli nazwisko od swego dziedzictwa Girski. Po Stanisławie, zabitym pod Cecorą 1620 r., zostały się tylko córki, a Augustyn, rotmistrz i pułkownik królewski, dobry żołnierz, walczył przeciwko Moskwie, Szwedom i Turkom pod Chocimem 1621 r. Z żony N. Grabińskiej zostawił czterech synów; z tych Pius, dziedzic na Girach, Tomasz-Kazimierz, kanonik wileński, pleban w Świrze, fundator Dominikanów w Połocku 1671 r., um. 1672 r., Konstanty, chorąży wojsk koronnych, poległ w bitwie z Kozakami pod Zbarażem 1649 r., i Dyonizy młodo zmarły.
GIRSZTOWT h. KIERDEJA. Dawna żmudzka bojarska rodzina; z niej Jerzy i Adam cytowani w Metr. Lit. 1528 r. Potomstwo Jakóba, syna Daniela, a mianowicie: Jan, syn Kazimierza, Polikarp i Jan, synowie Andrzeja, Bronisław, syn Bonawentury, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Michał i Bonawentura, synowie Szymona, dziedzice dóbr Symoniszki, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GIRTOWICZ h. JASTRZĘBIEC. Józef, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1805 r.
GIRYN h. DOŁĘGA. Potomstwo Kazimierza, syna Macieja, a mianowicie: Wincenty z synem Edwardem, Jerzy z synem Włodzimierzem i Józef, syn Stefana, oraz Wincenty, syn Jana, z synem Maciejem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1855 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GISILER v. GIESLER h. ZŁOTORZEK. Jan, pułkownik, i Marcin, komendant milicyi skarbu koronnego, bracia, otrzymali nobilitacyę 1790 r. Po Janie synowie:
1) Józef ożeniony z Franciszką Krzyżanowską, z niej syn Stanisław, dziedzic dóbr Wola Korycka, w pow. łukowskim, i tego syn Antoni, oficer wojsk polskich, wylegitymowani w Królestwie 1837 r.;
2) Jan, po którym syn Ludwik, pisarz komory celnej w Zawichoście, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
GISONI. Jerzy, burgrabia zamku gdańskiego 1543 r. (Metr. Kor.).
GISSA v. GISS v. GISSE v. GIZA h. GIZA. Herb - na tarczy w polu srebrnem trzy pasy, środkowy biały, skrajne niebieskie, nad niemi lew czerwony z podniesionemi przedniemi łapami, jak do skoku, w lewo; w koronie lew stojący w lewo.
Senator w rodzinie, Tideman, biskup chełmiński 1538 r., warmiński 1549 r., um. 1550 r.
Właściwem nazwiskiem tej zamożnej miejskiej, niemieckiego pochodzenia, gdańskiej rodziny, było Taubenecker v. Tumberg, do którego, otrzymawszy nobilitacyę, dodała przydomek von Giesse, zpolszczany na Gissa i Giza, a w XVI stoleciu rozdzieliła się na dwie gałęzie, z których jedna pisała się Gisse, Gissa lub Giza, druga Taubenecker, i tej jedna linia wzięła polskie nazwisko Nowomiejski. Gałąź Giesse istnieje dotychczas i w latach 1830 - 1850 r. posiadała majątki w Pomeranii z wysepką Hiddensee, na morzu Bałtyckiem, blizko wyspy Rugii. Tideman lub Tylman, z sekretarza królewskiego i proboszcza gdańskiego kanonik, a następnie kustosz warmiński, biskup chełmiński 1538 r., a warmiński 1549 r., mąż znakomitej nauki, w 1544 r. jeden z komisarzy do uspokojenia zamieszek w Gdańsku, dla swej szlachetności w postępowaniu powszechnie poważany; um. 1550 r. Tideman otrzymał nobilitacyę dla siebie i swojej familii 1519 r.; jego synowiec Michał, starosta borzechowski, z żony Urszuli Hejdenstein pozostawił synów, Reinholda (Don. Vars.) i Wojciecha, dworzan króla Zygmunta III. Wojciech z żony Gertrudy Powalskiej tylko córki zostawił.
GISSA lub GIZA h. GIZA II. Baronowie i szlachta. Herb - tarcza w czworo przedzielona; w pierwszej części niebieskiej lew ukoronowany stojący, trzyma strzałę w łapie, w drugiej i trzeciej części trzy czarne belki, w czwartej części niebieskiej łabędź siedzący na złotej koronie.
Jedna gałąź tej rodziny otrzymała w 1667 r. tytuł baronów państwa rzymskiego. Mikołaj-Konstanty, pułkownik dragonów wojsk królewskich, dzielny i szczęśliwy wojownik, chlubnie odznaczył się w bitwie pod Konstantynowem 1648 r. z Kozakami, a w 1649 r. dowodził częścią gwardyi królewskiej w bitwie pod Zborowem; w 1657 r. z małym oddziałem wojska dzielnie bronił przez pięć tygodni miasto Przemyśl, oblężone przez wojsko Rakoczego i nie ustąpił, aż dopiero, gdy szlachta okoliczna, połączywszy się z nieprzyjacielem, uderzyła na niego. W 1652 r. otrzymał indygenat, rozciągnięty w 1673 r. do jego synowców: Aleksandra, majora wojsk koronnych, Jakóba i Franciszka, synów Aleksandra. W 1657 r. Mikołaj-Konstanty otrzymał przywilej na dobra Gemelno i Kozice; był żonatym z Katarzyną Boim (Don. Vars.). Jakób, rotmistrz rajtarski, otrzymał na proźbę wojska uwolnienie od kondemnaty 1662 r., którą był obłożony za zabicie w pojedynku majora Dawisona. Kazimierz, kapitan wojsk królewskich 1664 r. Jan-Kazimierz, podstoli owrucki 1687 r. Samuel, podstoli nowogrodzki 1693 r. Franciszek, podpułkownik 1687 r., łowczy bielski i pułkownik, żonaty z Katarzyną Modlibowską 1694 r. (Don. Vars.). Jan ożeniony z Katarzyną Muśnicką 1696 r. Krzysztof podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem 1697 r. Dominik-Samuel, dziedzic dóbr Guzówki 1700 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Barbara, żona Wojciecha Stempczyńskiego i Maryanna, żona Jana Kilanowskiego, córki Felicyana i Jadwigi z Jarnowskich, córki Stanisława, cześnika inowrocławskiego 1747 - 1755 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
GISSA lub GIZA h. GIZA III. Herb - mur w dwa rzędy kamieni; na nim trzy blanki; z tych środkowa wyższa od bocznych, nad każdą z blank gwiazda.
Zamożna miejska warszawska rodzina, właściwe jej nazwisko Giesse v. Gieze. Barbara, ulubienica króla Zygmunta Augusta, miała otrzymać od niego dla siebie i swej rodziny nobilitacyę; po śmierci króla zaślubiła Michała ks. Woronieckiego. Jakób, rajca m. Warszawy, pozostawił syna Jana, dobrego poetę, pod przybraną łacińską nazwą Gisaeus 1610 r. Paweł, syn Balcera i Elżbiety Szelg, proboszcz liwski, um. 1624 r. Wojciech, prowincyał Franciszkanów prowincyi ruskiej, kapłan pobożny i wielkiej nauki 1625 r. Aleksander, kanonik gnieźnieński, kujawski i warszawski 1689 roku.
GISSOWSKI h. NOWINA. Właściwem nazwiskiem tej rodziny, pod którem też ją zamieszcza w swym herbarzu Niesiecki, było Giszowski, gdyż je wzięła od swego dziedzicznego majątku, w wojew. lubelskiem, wsi Giszowice, dla której jej właściciele, Mikołaj i Jakób, otrzymali w 1427 r. od króla Władysława Jagiełły prawo magdeburgskie; przed przybraniem jednak tej nazwy pisali się ze Słodkiego Gaju, pierwotnego swojego dziedzictwa. Pisano ich także Giżowski. Z tej familii. Stanisław 1510 r., mąż rycerski, z żony N. Grabianka, zostawił dwóch synów; z nich Jan służył wojskowo i z dwóch żon zostawił trzech synów, z których: 1) Stanisław walczył przeciwko Moskwie 1579 - 1581 r., i z żony Anny Sługockiej pozostawił syna Jana, który większą część życia strawił w obozach, walcząc w Moskwie 1609 - 1613 r., przeciwko Szwedom w Prusach 1628 r. i przeciwko Kozakom, był żonatym z Katarzyną Chmielowską; 2) Piotr stracił rękę w oblężeniu Pskowa 1581 r.; z żony Lesiowskiej jego syn Abraham; 3) Jan służył długi czas w wojsku cesarskiem, a następnie w koronnem; z żony Anny Maj zostawił liczne potomstwo, z którego Marcin, służąc w wojsku cesarskiem w wojnie trzydziestoletniej, poległ pod Lipskiem. Jakób walczył w konfederacyi barskiej 1770 r.
Piotr wylegitymowany w Galicyi 1783 r., a jego bratankowie, Antoni, syn Andrzeja i Maryi Kucharskiej, oraz Stefan, syn Jana i Kseni Lewickiej, w 1833 r.
GITORT. Szymon podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. trockiem.
GIULIANI. N., tłómacz języków oryentalnych, otrzymał nobilitacyę na sejmie 1765 r., a jego syn N. w 1776 r. dostał prorogacyę nabycia dóbr ziemskich (Vol. Leg.).
GIWIERT. Na Litwie, mieli przydomek Wirtowicz; z nich Jan podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. nowogrodzkiem.
GIWOJN v. GIWOJNA. Na Białej Rusi; z nich Remigian podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mińskiem.
GIZA zobacz Gissa.
GIZBERT h. NOWINA v. KOTWICA odm. Na Litwie i Białej Rusi; mieli przydomek Studnicki; jedna ich gałąź pisała się Ginzbert. Krzysztof, strażnik oszmiański 1760 r. Stanisław procesował się o majątek z Ostaszkiewiczami i na zakończenie sporu wyznaczono komisyę z sejmu 1775 r. (Vol. Leg.). Jan i Adolf, synowie Ignacego, deputaci sądów pow. dynaburgskiego 1845 r. Jan, syn Józefa, z synami, Witoldem i Stefanem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej. Anatol, dziedzic dóbr Górnojasza, w gub. inflanckiej 1880 r.
GIZIŃSKI h. DOŁĘGA. Wzięli nazwisko od majątku Gizina, w ziemi dobrzyńskiej, pisano ich też Gizieński i Gizeński; szlachta po większej części zagrodowa. Paweł 1697 r. z ziemią dobrzyńską, Franciszek z wojew. płockiem, a Ignacy z pow. mozyrskim 1764 r. podpisali elekcye. Wojciech, burgrabia płocki 1754 r.
Po Walentym, dziedzicu wsi Okoniu 1719 r., pochodzący: Jan, właściciel części szlacheckiej we wsi Gizinko, i Bonifacy, synowie Walentego, w 1838 r., oraz Antoni, syn Ignacego i Franciszki z Leskich, pisarz komory celnej w Płocku, dziedzic wsi Łukomie, w pow. lipnowskim, w 1837 roku wylegitymowani w Królestwie.
GIZOWSKI h. NOWINA. Kazimierzowi, synowi Antoniego i Anny, wnukowi Marcina i Heleny z Kurzenickich 2v. Stanisławowej Giebułtowskiej, chorążyny bracławskiej, i synom jego: Janowi, Franciszkowi, Józefowi, rotmistrzowi wojsk austryjackich, i Stanisławowi, urodzonym z Heleny Tokarskiej, zatwierdził szlachectwo polskie cesarz Franciszek I w 1826 roku. Jan zostawił z Julianny Morawskiej synów, Kazimierza i Józefa, którzy udowodnili swe pochodzenie w galicyjskim Wydziale Krajowym 1862 roku.
GIŻYCKI h. GOZDAWA. Senatorowie w rodzinie: Paweł, biskup płocki 1439 r., um. 1463 r. Wincenty, kasztelan wizki 1465 r. Andrzej, kasztelan rawski około 1500 r. Wojciech, wojewoda bełzki 1520 r. Mikołaj, kasztelan czerski 1622 r., um. 1637 r. Bartłomiej, kasztelan wyszogrodzki 1746 - 1769 r.
Jedna z najdawniejszych rodzin mazowieckich, wzięła nazwisko od wsi Giżyce. Wacław, sędzia ziemski płocki, dziedzic na Giżycach, pierwszy, jak się zdaje, pisał się od tego majątku i jest protoplastą rodziny Giżyckich; miał on trzech synów: Pawła, Wincentego i Mikołaja. Z nich Paweł, z pisarza generalnego krakowskiego 1424 r., kanonika i scholastyka krakowskiego i płockiego 1425 - 1429 r. biskup płocki 1439 r., takie miał poważanie i względy u Władysława księcia Mazowieckiego, że od umierającego otrzymał rządy Mazowsza i opiekę nad małoletnimi książętami Ziemowitem i Władysławem; Paweł wypełniał te obowiązki zaszczytnie i ważne w sądownictwie wprowadził reformy. Umarł 1463 r.
Wincenty, dziedzic dóbr Sąchocina, Kuchar i in., tytułował się hrabią na Gozdowie i Giżycach, marszałek książąt Mazowieckich na Czersku 1446 r., kasztelan wizki 1465 r., posłował od nich na sejm 1483 r. z protestacyą przeciwko zagarnięciu przez Kazimierza IV Płocka i Bełza; gorliwy jak jego brat, Paweł, obrońca całości i praw Mazowsza, z dwóch żon, Olechny z Sąchocina i Dobrochny z Fałkowa, pozostawił córkę Katarzynę za Spytkiem z Melsztyna i dwóch synów, Pawła i Jana (Bon.). Paweł, kanonik płocki i scholastyk krakowski 1470 r., a Jan na Giżycach, dziedzic dóbr Myślibórz i in. 1470 r., miał dwie żony, Małgorzatę z Leżenie, wojewodziankę sieradzką, z której syn Andrzej, i Katarzynę Kleczewską, z niej syn Wacław, dziedzic m. Fałkowa, dla którego otrzymał prawo magdeburgskie 1532 r.; Wacław był żonatym z Barbarą Sławińską (Metr. Kor.).
Andrzej, kasztelan rawski 1501 r., pozostawił czterech synów: Heronima, Jana, Stanisława i Piotra. Z nich Heronim miał synów, Heronima i Andrzeja 1565 r., Stanisław chlubnie odznaczył się pod Tczewem w wojnie z Gdańszczanami, Piotr poległ w tejże wojnie pod Gdańskiem 1567 r., zostawiwszy z Anny Lisickiej syna Pawła, ożenionego z Magdaleną Woroniecką, a Jan, dziedzic na Giżycach, Sobieniu, Grodzisku i in. 1577 r., zaślubił Annę Ciołkównę z Sobienia i z niej pozostawił córkę Jadwigę, żonę Maksymiliana Boglewskiego i synów: Franciszka, Stanisława, Andrzeja, poborcę sochaczewskiego 1588 r., i Marcyana.
Marcyan na Giżycach, poborca czerski 1590 r., stolnik gostyński, z żony Zofii-Krystyny Lasockiej pozostawił synów: Mikołaja, Olbrachta, Remigiana, Anzelma i córkę Zofię Dobrzyniecką 1621 r. (Don. Vars.). Mikołaj, dworzanin królewski 1616 r., dziedzic Osiemborowa, podkomorzy czerski, poseł na sejm i deputat do rady wojennej 1620 r., kasztelan czerski 1622 r., deputat do kwarty 1627 r., należał do stronnictwa, które, nieprzyjazne związkom małżeńskim króla Władysława IV z cudzoziemkami, radziło mu zaślubienie Polki; umarł 1637 r., pozostawiając z żony Anny Czyszkowskiej synów: Stanisława, kanonika kruszwickiego, Franciszka, po którym z żony Anny Słonka synowie, Adam i Franciszek, kanonik łucki 1693 r. (Zap. Tryb. Lub.), i Mikołaja, zmarłego 1652 r., po którym z żony Joanny-Maryanny Dobrzynieckiej syn Jan-Józef, chorąży owrucki 1680 r., jeden z najgorliwszych stronników Stanisława Leszczyńskiego, walczył w jego sprawie jako pułkownik 1705 - 1711 r.; z żony Katarzyny Paprockiej miał synów: Bartłomieja, Andrzeja, Aleksandra i Franciszka (Zap. Tryb. Lubel.). Z tych braci Bartłomiej, podstoli 1739 r., stolnik 1740 r., z podczaszego czerskiego kasztelan wyszogrodzki 1746 r. (Sigil.), gdy w 1768 r., ratując swego syna Kajetana, uwięzionego przez Turków, jechał z wykupem na Wołoszczyznę, w drodze napadnięty, był zabity od złoczyńców; z żony Franciszki Romer pozostawił synów, Kajetana i Tadeusza.
Kajetan, jeden z pierwszych przystąpiwszy do konfederacyi barskiej, został jej pułkownikiem, marszałkiem wołyńskim i dowódcą załogi w Barze; oblężony w tem mieście od Ksawerego Branickiego, zwycięzko odparł jego szturmy. W 1780 r. chorąży żytomierski, a kijowski 1784 r., dziedzic dóbr Krasnopole i inne, umarł 1785 r., pozostawiając z żony Katarzyny Rakowskiej córkę Salomeę za Dominikiem Oskierką i czterech synów; z tych:
1) Antoni, miecznik kijowski 1785 - 1794 r., dziedzic dóbr Mołoczki, powszechnie poważany w obywatelstwie swej ziemi, był od niego wybrany marszałkiem, lecz tej godności nie przyjął.
2) Adam, porucznik wojsk polskich, młodo zmarły.
3) Bartłomiej, rotmistrz kawaleryi narodowej 1791 r., a 1792 r. adjutant naczelnego wodza armii polskiej księcia Józefa Poniatowskiego, chlubnie odznaczył się w walce z wojskiem rosyjskiem; w 1796 r. podpułkownik wojsk ros., odznaczywszy się w wyprawie perskiej i w kampanii 1809 r. przeciwko Francuzom, został pułkownikiem, a następnie generał-majorem. W 1814 r. marszałek szlachty gub. wołyńskiej, a w 1821 r. gubernator cywilny wołyński, odznaczył się prawością i zacnością w postępowaniu; ożeniony z Ludwiką hr. Ilińską, córką Jana, starosty żytomierskiego, umarł 1826 roku.
4) Franciszek Salezy, pułkownik wojsk polskich, ożeniony z Weroniką Sulatycką, z której córki, Elżbieta Andrzejowa hr. Chołoniewska, Cecylia, za Ignacym Stempkowskim i synowie: Jan Nepomucen, Aleksander i Walenty, Z nich Jan Nepomucen, marszałek szlachty pow. żytomierskiego, ożeniony z Józefą hr. Walewską, pozostawił z niej córki: Albertynę za Ksawerym hr. Zamoyskim, Jadwigę za Leonem Giżyckim i Michalinę, żonę Leonarda Szaszkiewicza.
Tadeusz, młodszy syn kasztelana Bartłomieja, konfederat barski 1768 r., następnie generał-major wojsk koronnych, podkomorzy króla Stanisława Augusta, dziedzic dóbr Miedwedówki i in. 1787 r., ożeniony z Agnieszką Rakowską, pozostawił z niej synów: Ludwika, Jana i Ksawerego. Ksawery, mąż uczony, znawca historyi i statystyki ojczystej, napisał w tym przedmiocie kilka dzieł znakomitej ważności; w 1824 r. otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskiem, i z żony Barbary Skowrońskiej miał syna Kazimierza.
Ludwik, dziedzic dóbr Nowosielicy, zaślubił Michalinę Sobańską i z niej pozostawił córki: Stefanię, żonę hr. Mieczysława Grocholskiego, Zofię, żonę Edwarda hr. Łubieńskiego, Maryę za Zygmuntem hr. Czarneckim i dwóch synów, Leona, ożenionego z Jadwigą Giżycką i Michała, dziedzica Nowosielicy, po którym z Ludmiły hr. Zamoyskiej syn Józef (Bon.).
Z tej familii. Jerzy, dworzanin króla Zygmunta Augusta 1572 roku. Andrzej, poborca ziemi ciechanowskiej 1588 roku. Jerzy, starosta czerski 1632 r. Jan, rotmistrz wojsk królewskich 1634 r. Łukasz, podstoli kijowski, poseł na sejm 1669 r., jeden z przewódców szlacheckiego stronnictwa. Mikołaj z ziemią czerską podpisał elekcyę 1674 r. Franciszek, chorąży owrucki 1753 r., ożeniony z Magdaleną Pruszyńską. Stanisław, podstoli owrucki 1771 - 1778 r. Paweł, kanonik płocki 1793 r.
Jan, członek Stanów, Aleksander, Wojciech, Tomasz i Adam 1782 r., a Jan, syn Adama, 1838 r. wylegitymowani w Galicyi.
Po Mikołaju, synu Antoniego, dziedzicu dóbr Niewieścin, w wojew. poznańskiem 1752 r., syn Walenty ożeniony z Urszulą Jezierską, z niej synowie, Piotr, dziedzic dóbr Kobylniki, w gub. kaliskiej, i Melchior, urzędnik skarbowy w Wieluniu, wylegitymowani w Królestwie 1844 r.
Po Andrzeju, dziedzicu dóbr na Podlasiu, syn Tomasz miał syna Andrzeja, tego synowie: a) Jan pozostawił synów: Grzegorza, Szymona i Jana; z nich Grzegorz z synami: Janem, Maciejem, Józefem i Teofilem, Szymon z synami, Antonim i Janem i Jan z synem Dominikiem; b) Tomasz z synami, Tomaszem i Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Po Stanisławie, dziedzicu wsi Łosie, w wojew. ruskiem, syn Mikołaj, pisarz grodzki kijowski 1750 r. i sędzia grodzki halicki 1754 r., pozostawił syna Antoniego-Ignacego, szambelana Stanisława Augusta (Sigil.), cześnika buskiego, po którym z żony Maryanny Brzezińskiej synowie, Jan i Ferdynand; pochodzący: Zygmunt, Wacław, Aleksander i Kazimierz, synowie Wacława, wnukowie Jana, oraz Lucyan z synem Maryanem, Kazimierz z synami, Janem i Aurelim, synowie Ferdynanda, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 - 1864 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Z osiedlonych na Litwie. Romuald, syn Mateusza, i Adolf, syn Stanisława, z synem Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GIŻYCKI h. GRABIE. Tego herbu podług Kojałowicza są Giżyccy osiedleni w pow. rzeczyckim; z nich Michał, sędzia ziemski rzeczycki, podpisał elekcye 1674 r. i 1697 r. Michał, skarbnik w 1764 r. (Vol. Leg.), a miecznik rzeczycki 1772 - 1783 r.
GIŻYCKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Chryzostom, kasztelan wieluński 1678 r.
Należą do Nałęczan linii Szamotulskiej, już w XIII wieku osiedlonych w ziemi wieluńskiej. Bracia, Janusz i Wincenty, dzielą się w 1440 r. majątkiem ojczystym, Janusz wziął Kochlewy i dał początek rodzinie Kochlewskich, a Wincenty od otrzymanego w dziale majątku Giżyce, w wojew. Sieradzkiem, pisał się z Giżyc, a jego potomkowie Giżyckimi. Abraham cytowany w aktach ostrzeszowskich 1497 r., żonaty z Katarzyną Zduńską 1505 r. (Metr. Kor.). Abraham, sędzia ziemski wieluński 1550 - 1580 roku, miał córkę Urszulę za Marcinem Kowalskim. Olbracht, stolnik wieluński, i Chryzostom, komornik graniczny i burgrabia wieluński, podpisali elekcyę z ziemią wieluńską 1648 roku. Brat Olbrachta, Bonawentura, dziedzic wsi Czernice 1650 r. Chryzostom, komornik graniczny 1636 r., burgrabia 1645 r., podsędek 1652 r., sędzia ziemski 1669 r., a ostatecznie kasztelan wieluński 1678 r., mąż niezwykle czynny i zasłużony krajowi, poseł na kilkanaście sejmów, komisarz do układów z wojskiem związkowem 1662 r., podpisał elekcyę 1674 r.; na sejmie 1652 r. stanął w obronie Abrahamowicza, pokrzywdzonego przez podskarbiego Słuszkę, jednego z ulubieńców Jana Kazimierza, i tyle sprawił swoją wymową, że pokrzywdzonemu miała być wymierzona sprawiedliwość; w 1669 r. należał do partyi szlacheckiej i popierał elekcyę Wiśniowieckiego. Kasztelan z żony Katarzyny Rozdrażewskiej, lv. Węgierskiej, pozostawił syna Samuela, miecznika ziemi wieluńskiej 1685 r., żonatego z Barbarą Wolską (Ks. Gr. Piotrków.). Kazimierz, syn Wojciecha, z żony Joanny Zabłockiej miał synów: Franciszka, Jana, Antoniego i Ignacego; po Ignacym, z żony Konstancyi Rymińskiej syn Adam 1790 r. Aleksander wylegitymowany w Galicyi 1800 r.
GIŻYCKI. Po Stanisławie, poruczniku gwardyi wojsk polskich 1829 r., z żony Konstancyi Giżyckiej syn Adam, podoficer wojsk ros., otrzymał w 1862 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego swojego ojca.
GIZYMONT. Stanisław, skarbnik połocki, podpisał elekcyę 1674 r. z księztwem żmudzkiem.
GIŻYNSKI h. GIZA III. Piszą się z Giżynka, w ziemi dobrzyńskiej. Jakób, Marek i Stanisław, dziedzice Giżynka 1564 r. (Ks. poborowe). Walenty podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. Michał, rotmistrz brasławski 1791 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GLACZYŃSKI h. LUBICZ. Łubowie, h. Lubicz, dziedziczący na majątku Gladczynie v. Glaczynie, w północnem Mazowszu, brali od niego nazwisko Glaczyński, a niekiedy Gladczyński i Gładczyński, zachowując dawne nazwisko Łuba jako przydomek. Z tych Glaczyńskich znowu, dziedziczący na majątku Żylinie, pisali się Łuba-Żyliński-Glaczyński. Z tej familii. Maciej cytowany w aktach łomżyńskich 1550 r. Sebastyan cytowany w aktach ostrołęckich 1580 r. Melchior, Zacharyasz i Franciszek, synowie Sebastyana Łuby, ustąpili części dóbr Gazowki bratu swemu Wawrzyńcowi Glaczyńskiemu, żonatemu z Małgorzatą Ponikiewską 1615 r. (Ks. Gr. Piotrkow.). Melchior, podstarosta 1624 r. (Don. Vars.), poborca 1626 r., a podsędek rawski 1631 r., podpisał elekcyę 1632 r.
de GLAIRE Maurycy, rodem Szwajcar, sekretarz i tajny radca króla Stanisława Augusta, otrzymał nobilitacyę 1768 r.; w 1790 r. był kawalerem orderu św. Stanisława.
GLANCKENBURG. Jerzy, pułkownik wojsk koronnych 1758 roku (Sigil.).
GLAS h. PRAWDA. Edward, syn Jakóba, sędzia apelacyjny, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r. z zasady posiadanego urzędu; w 1866 r. był członkiem Komisyi umorzenia długu krajowego.
GLASENAP v. GLAZNAP h. GLASENAP. Herb - podług Ledebura w polu srebrnem krokiew czerwona, wsparta prawem ramieniem na głowie murzyna; w koronie takaż krokiew, lecz na jej szczycie zatknięte trzy pióra strusie: czarne, czerwone i białe, a na każdej z zewnętrznych stron belki trzy piórka pawie.
Dawna pomorska rodzina; z licznych jej gałęzi jedna osiedliła się w Inflantach i miała prawa obywatelstwa polskiego. Kazimierz, starosta szczeciński, przyjąwszy wyznanie katolickie 1677 roku, osiedlił się w Wielkopolsce i był hojnym nadawcą Jezuitów w Wałczu. Jerzy, podpułkownik wojsk koronnych 1688 r., łowczy inflancki 1689 r. (Sigil.). N., generał-lejtnant wojsk rosyjskich 1850 r.
GLASENAP-GLIZMIŃSKI h. NOWINA. Podług Ledebura posiadali w Prusach majątki Grądy i Rogi.
GLASSER h. ŁODZIA. Po Józefie, który w 1768 r. otrzymał nobilitacyę, syn Wacław z żony Anny Pyro pozostawił dwóch synów, z których Konstanty, ekspedytor pocztowy w Stepankowicach (gub. lubelska), w 1856 r. i Aleksander, po którym z żony Magdaleny Golian synowie, Aleksander i Ryszard, urzędnik w biurze namiestnika, w 1859 r. wylegitymowani w Królestwie. Ludwik, pułkownik wojsk polskich 1820 r.
GLAUBICZ v. GLAUBITZ v. GLAWBICZ h. GLAUBICZ odm. Odmiana herbu - ryba na tarczy ma koło szyi czerwoną obwiązkę.
Jan Chryzostom, pułkownik wojsk koronnych 1660 r. (Sigil.). Niektórzy biorą nazwisko Przecławski; z nich Kazimierz-Jan, krajczy pow. Słonimskiego, podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r.
de GLAVE Karol otrzymał indygenat na sejmie w 1790 r.
GLAZER. Antoni, podporucznik wojsk rosyjskich, otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1840 r. z zasady stopnia oficerskiego i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
Borys i Aleksander wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1873 r. Bolesław, dziedzic dóbr w gub. grodzieńskiej 1880 r.
GLAZNOCKI h. PRUS III odm. Odmiana herbu - na hełmie w koronie trzy pióra strusie.
Byli w Prusach, a niektórzy z nich, zniemczywszy się, zmieniali nazwisko na Glasnotzky; z tej familii Walenty, sekretarz królewski i starszy pisarz skarbowy nad obiciami królewskiemi, w 1648 r. podpisał elekcyę z wojew. malborgskiem; był żonatym z Urszulą-Konstancyą Lobmajer 1641 r. (Don. Vars.). Do tej rodziny należały w Prusach Wschodnich między innemi majątki Marienfelde i Tymen.
GLEDZIANOWSKI v. GLĘDZIANOWSKI h. ROLA. Senator w rodzinie, Wojciech, kasztelan brzeziński 1509 r., a łęczycki 1512 r.
Piszą się z Gledzianowa, w pow. łęczyckim. Wojciech, kasztelan brzeziński, poborca i podstarosta łęczycki, uwolniony od wyprawy wojennej 1509 r.; w 1512 r. został kasztelanem łęczyckim (Metr. Kor.). Maciej, Paweł i Walenty Białkowie, dziedzice Glendzianowa 1576 r. (Ks. poborowe). Marcin, syn Jana, 1631 r. (Ks. Gr. Przedeckie).
GLEISSEN. Rodzina niemiecka w Prusach; zmieniła nazwisko na Dorengowski. N., major wojsk pruskich 1836 r. (Led.).
GLEWAR. Andrzej, pułkownik wojsk koronnych 1722 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GLEWIŃSKI. Tomasz z potomstwem, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej w 1802 r.
GLEWSKI h. OSTOJA. Kacper, dziedzic Wroczkowa, w pow. proszowskim 1581 r. (Ks. poborowe). Krzysztof, skarbnik brasławski, podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; był żonatym z Dorotą Bolcewicz.
GLEYCHMAN Karol-Otto, major wojsk saskich, otrzymał nobilitacyę 1790 roku.
de GLEYDEN. Zobacz Glower.
GLEZMER h. BOŻENA. Herb - w polu czerwonem półksiężyc srebrny rogami w górę, nad nim trzy gwiazdy; w koronie dwa białe pióra strusie, między któremi miecz ostrzem w górę.
Adam, zdolny prawnik i mecenas referendaryi koronnej 1788 roku, otrzymał nobilitacyę w 1775 r.; z żony Anny Cywińskiej jego syn Jan, kasyer w Banku Polskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. Piotr, znakomity i praktyczny agronom, oraz Jan-Władysław, synowie Jana, dziedzice dóbr Turska, w pow. sandomierskim 1867 r. Stanisław, syn Piotra, właściciel dóbr Strugi, wybrany członkiem Rady Państwa 1906 r., żonaty z Wandą Szerszeńską, zmarłą w Warszawie 1906 roku.
GLEZMIERSKI. Aleksander, Ludwik, Feliks i Michał otrzymali nobilitacyę na sejmie 1775 r. (V. Leg.).
GLICHEN. Stanisław-Dawid podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. nowogrodzkiem.
GLINDO. Na Litwie; z nich Kazimierz podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z pow. wołkowyskim.
GLINDZICZ h. OSTOJA. Michał-Tadeusz, rotmistrz grodzieński, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. grodzieńskim. Andrzej, krajczy grodzieński 1766 - 1780 r. Adam, kanonik smoleński, dziekan Słonimski 1789 r. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej: Kazimierz i Antoni, synowie Fabiana, Józef, Jan i Piotr, synowie Antoniego, Jan, Mieczysław, Otto i Józef, synowie Józefa, oraz Edward, Klemens i Rudolf, synowie Jana, i inni 1842 - 1865 r.
GLINICKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od wsi Glinice, w ziemi zakroczymskiej; z nich Ziemak 1457 r., a Mikołaj, syn Pawła, i inni w 1562 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Piotr w nagrodę zasług dostał 50 grzywien srebra zabezpieczonych na królewszczyznie Wyrbka, na Podolu 1451 r. Aleksander, Paweł, Wawrzyniec i Jakób z ziemią zakroczymską, i Jakób z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 r. Marcin, komornik ziemski zakroczymski 1773 - 1793 r. (Vol. Leg.).
Po Aleksandrze, burgrabim płockim 1740 r., pochodzący: Aleksander w 1849 r., a Marcin, Apolinary i Kajetan w 1863 r., synowie Stanisława, i Jan Nepomucen, podoficer wojsk ros., syn Nikodema, w 1862 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Janie, dziedzicu wsi Glinice Małe, w ziemi zakroczymskiej 1785 r., z żony Barbary Mieszkowskiej syn Wojciech ożeniony z Maryanną Pułaską, z niej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
GLINIECKI h. KORAB. Piszą się z Glinek, wsi w ziemi czerskiej. Wojciech, dziedzic dóbr Glinek, sędzia grodzki 1550 r., pisarz ziemski czerski 1558 r., pozostawił synów: Jana, Marcina i Wojciecha, dziedziców dóbr Glinki (Don. Vars.). Jan, syn Mikołaja, w ziemi zakroczymskiej 1585 r. Wojciech, dziedzic dóbr Kozery, stolnik warszawski 1611 r., zapisał 2000 zł. dla kościoła w Karczewie (Don. Vars.); jego córka Anna za Bartłomiejem Grabianką, stolnikiem czerskim 1620 r. Maciej, syn Zygmunta, 1611 r. Jan, podczaszy warszawski 1614 r. Adam, stolnik ziemi warszawskiej 1616 r. (Don. Vars.). N., rotmistrz husarski, całe życie spędził w obozie i należał do wyprawy na Moskwę 1616 - 1619 r.; chlubnie odznaczył się pod Chocimem 1621 r. i w wojnie ze Szwedami w Prusach 1628 r. Józef-Kazimierz, wojski starodubowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Ignacy, syn Jana i Katarzyny Raciborowskiej, 1700 r. Franciszek, regent grodzki sandecki 1719 r., komornik graniczny czerniechowski 1720 r., pisarz grodzki grabowiecki 1722 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
Antoni wylegitymowany w Galicyi 1788 r. Maciej z synami zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
Antoni, syn Szymona i Zofii Strzałkowskiej, wnuk Jacka i Maryanny Leśniewskiej, wylegitymowany w Stanach galicyjskich 1788 r., miał syna Aloizego, żonatego z Dyonizą-Franciszką z hr. Duninów-Wąsowiczów, dziedzica Kobylan i Łęk 1846 r. (Akta galic. Tabuli kraj.).
GLINIECKI. Kazimierz, syn Ignacego, z synami, Karolem i Gustawem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r.
GLINKA h. TRZASKA. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan Królestwa Polskiego 1817 - 1825 r.
Dawna licznie rozrodzona i zamożna rodzina w północnem Mazowszu, a szczególniej w ziemi wizkiej, z której nawet cały powiat posiadała prawem zastawu w 20,000 ówczesnych złotych aż do 1511 r., kiedy go wykupiła Anna księżna Mazowiecka, zastawiwszy na ten cel swoje klejnoty. Jakusz (Jakób), Stanisław, Petrasz (Piotr), Jan i Andrzej, dziedzice na Bledzewie, kupili wieś Janczewo, w ziemi łomżyńskiej, które to kupno w 1409 r. zatwierdził Ziemowit książę Mazowiecki z zastrzeżeniem pewnych praw zwierzchniczych nad tym majątkiem; potomkowie tych nabywców brali od wspomnionej majętności przydomek Janczewski, zmieniany często w nazwisko. Jan w 1430 r., Bogusław 1434 r., Jaśko, podsędek wizki, w 1456 r. i wielu innych w XV wieku cytowani w aktach wizkich, łomżyńskich i nurskich. Jeden z Glinków, a jak się zdaje, Mikołaj, dostał prawem zastawu majętność Księż, w ziemi wizkiej, od Władysława ks. Mazowieckiego; syn tego Mikołaja, Jakób, starosta gostyński 1499 r., a wizki 1502 r. (Metr. Kor.), wziął w zastaw w 1502 r. za 3000 dukatów starostwo mławskie z kilku wsiami, z prawem w nich sądowniczem i zwolnieniem od wielu ciężarów publicznych. Jakób miał dwie żony, Katarzynę Działyńską i Annę Łaską, z której dwie córki, Anna zaślubiła Mikołaja Wolskiego, kasztelana sandomierskiego, i Katarzyna, żona Mikołaja Potulickiego. Łukasz, chorąży wizki 1502 r. (Metr. Kor.), pozostawił syna Stanisława i córki, Joannę i Annę (Conv. Piotrk.). Maciej, pisarz ziemski wizki 1505 r. Stanisław, pisany Janczewski, podstarosta, a od 1506 r. chorąży wizki (Metr. Kor.).
Po Janie z Glinek synowie: Stanisław, Andrzej, Maciej i Paweł 1544 r. (Conv. Piotrk.). Po Stanisławie syn Walenty pozostawił syna Jana, łowczego halickiego 1627 - 1637 r., sekretarza królewskiego 1621 r., posła na sejmy, deputata na Trybunał radomski 1627 r., lustratora królewszczyzn na Rusi Czerwonej i Podolu, żonatego z Barbarą z Wilczyna. Maciej, Maciej z Jarzył i Mateusz z ziemią nurską, a Wojciech i Tomasz z ziemią różańską 1648 r., Adam na Paplinie, Jan i Jakób z wojew. podlaskiem, Adam z Glinek na Goglewie z ziemią nurską, Jakób, podstoli różański, z ziemią różańską 1674 r., Jan-Stanisław, pisarz ziemski i grodzki nurski, Kazimierz i Mateusz z ziemią nurską, Jan z ziemią chełmską, Maciej z ziemią wizką, a Marcin z wojew. łęczyckiem 1697 r., Antoni, podkomorzy i poseł ziemi łomżyńskiej, starosta makowski, i Mikołaj, podkomorzyc łomżyński, z ziemią łomżyńską 1764 r. podpisali elekcye. Do tej linii należał Jakób, archidyakon łucki, proboszcz górecki 1771 - 1783 r., który z sejmu 1775 r. otrzymał komisyę na zagodzenie sporu z Siestrzewitowskimi o majątność Płosków, w ziemi mielnickiej. Klemens i Jerzy z Rafałów 1782 r., Ludwik 1785 r., a Jan i Szymon 1791 r. wylegitymowani w Galicyi.
Po Janie 1511 r. syn Stanisław z żony Zofii Okurowskiej miał synów: Adama, Marcina, podwojewodzego wizkiego 1658 r., Jakóba, podstolego różańskiego, i Stanisława. Z nich Adam, pisarz grodzki 1632 r., a regent ziemski wizki 1642 r., poseł na sejmy 1632 - 1661 r., przyjaciel Jezuitów, wiele im świadczył; jego syn Tomasz, pisarz ziemski łomżyński 1665 r., um. 1718 r.
Stanisław, najmłodszy z synów Stanisława i Okurowskiej, z podstarosty i poborcy 1638 r., podczaszy 1646 r., a sędzia ziemski różański 1647 r., pozostawił syna Jakóba, pisarza ziemskiego i grodzkiego różańskiego 1689 r. (Don. Vars.), po którym syn Stanisław, sędzia ziemski łomżyński 1718 r., mąż zacny, wiele ucierpiał od Szwedów, nie chcąc uznawać za króla Stanisława Leszczyńskiego, którego elekcyę za narzuconą i szkodliwą dla kraju uważał. Jego syn Antoni, pisarz grodzki i ziemski łomżyński 1746 - 1751 r., łowczy różański, a podkomorzy łomżyński i starosta makowski 1754 - 1771 r., dla swego rozsądku i doświadczenia nazywany „Nestorem Łomżyńskim", stronnik Czartoryskich 1764 r. Antoni był żonaty z Bogumiłą Mostowską, kasztelanką sierpską, z której syn Mikołaj, wojski mniejszy 1783 r., chorąży 1784 r., a podkomorzy różański 1794 r. i kawaler orderu św. Stanisława, radca Departamentu łomżyńskiego 1812 r., kasztelan Królestwa Polskiego 1817 r., jeden z celniejszych wymową i patryotyzmem posłów sejmu czteroletniego, mąż zacny i wysoko ukształcony, ważną oddał usługę krajowi przez gorliwe popieranie oświaty między ludem; jego to wymowie i staraniu głównie przypisać należy zaprowadzenie szkółek elementarnych i szkoły nauczycieli wiejskich; z żony Ludwiki Karskiej jego syn Józef, radca wojew. płockiego 1830 r., sędzia pokoju pow. ostrołęckiego 1842 r., dziedzic dóbr Szczawin, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Po Józefie, dziedzicu dóbr Wielęcino 1758 r., pochodzący: Teodor, dziedzic dóbr Łupin i Jastrzębie, syn Józefa i Elżbiety z Pilitowskich, w 1837 r., a Teodor i Jakób, ks. proboszcz w Wyszkowie, synowie Franciszka, w 1839 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Antonim, w 1786 r. dziedzicu dóbr Piętki, w ziemi liwskiej, z żony Dominiki Goławskiej syn Ignacy, dziedzic dóbr Czarnowąż, w gub. podlaskiej, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. z synami, Aloizym i Stanisławem, urodzonymi z Małgorzaty Todorskiej.
Z innych członków tej rodziny. Andrzej i Jakób polegli w wojnie z Krzyżakami za króla Kazimierza IV. Stanisław i Jan, chorąży wizki, otrzymali w 1511 r. od króla Zygmunta I prawo niemieckie dla swych majątków i uwolnienie od wszystkich sądów z wyjątkiem królewskiego. Tomasz, podstarosta wizki 1558 - 1571 r. Jan, pisarz ziemski podolski 1614 r., żonaty z Anną Nasiorowską. Szymon, pisarz grodzki mielnicki 1619 r. Wojciech, podwojewodzy nurski 1633 roku. Piotr, burgrabia grodzki różański 1661 r. Adam, skarbnik dobrzyński 1676 r. Jan, pisarz ziemski wizki 1683 r. Marcin, syn Piotra z Glinek, sprzedał dobra Modzele i Sadykierz Walentemu z Glinek 1689 roku. Franciszek, stolnik wieluński, jego syn Michał 1681 roku, wnuk Franciszek, sędzia grodzki, podwojewodzy i wojski nurski, żonaty z Barbarą Zakliczanką 1725 roku. Jan-Leon, skarbnik 1710 r., pisarz ziemski i grodzki różański 1721 r., po którym syn Jakób, pisarz ziemski i grodzki różański, ożeniony z Teofilą Jeziorkowską. Adam, wojski różański 1778 - 1780 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Susk, w pow. ostrołęckim 1856 r., członek rady zakładów dobroczynnych.
Z osiedlonych na Litwie. Cypryan i Aleksander podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. Klemens, sędzia ziemski mścisławski 1771 - 1780 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
GLINOJECKI h. PRUS II. Wzięli nazwisko od wsi Glinojecka, w wojew. płockiem. Maciej, części Glinojecka, a Jakób, części Wyszyny, dziedzice 1578 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, pisarz ziemski zawskrzyński, i Wojciech 1674 r., a Kacper 1697 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye. Karol, Jezuita, dobry kaznodzieja 1679 r.
Po Tomaszu, właścicielu Glinojecka w 1724 r., pochodzący, Mikołaj i Ignacy, urzędnik skarbowy w Myszeńcu, z synem Ignacym, podoficerem wojsk ros., synowie Tomasza i Doroty Klonowskiej, w 1839 r., Edward, kapitan wojsk polskich, i Antoni, dziedzic dóbr Szyjek, z synem Aleksandrem i tego synami: Ryszardem, Karolem, Antonim i Piotrem, synowie Tomasza, w 1838 - 1854 r. wylegitymowani w Królestwie.
GLIŃSKI h. GLIŃSKI. Książęta. Herb - w polu czerwonem ruska litera П biała, przez której środek przechodzi belka okrągła rozdarta nad literą, a wewnątrz litery u spodu przekrzyżowana; tarcza okolona mitrą książęcą.
Senatorowie w rodzinie: Michał, marszałek nadworny litewski 1500 r. Iwan, wojewoda kijowski 1505 r.
Przodkiem tej książęcej rodziny ma być han tatarski Leksa v. Leksada (Aleksander), który zrażony ciągłemi zamieszkami w hordzie, przeszedł na Litwę, przyjął chrzest z imieniem Aleksandra i od Wiel. Ks. Witolda nadany był rozległemi posiadłościami na Rusi Zadnieprskiej, a między innemi Połtawą i Hlińskiem. Od tej drugiej posiadłości jego potomkowie tytułowali się książętami Glińskimi lub z ruska Hlińskimi. Jego syn Iwan pozostawił czterech synów: Borysa, Lwa, Daszka i Semena.
Ks. Borys, stronnik Świdrygiełły, wraz z nim w 1437 r. uznał się hołdownikiem Polski; z żony N., wdowy po Janie Korybutowiczu, jego synowie: Iwan, Hrehory, Lew, Wasil i Daszko. Z nich ks. Iwan posłował do Krymu 1480 r. dla skłonienia Tatarów do związku przeciwko Moskwie. Ks. Hrehory, namiestnik owrucki 1494 r., poległ w bitwie nad rzeką Uszą 1503 r. Ks. Lew należał do stronnictwa panów litewskich przeciwnych Polsce i posądzany był, iż z nieprzyjaźni podniecił Tatarów do napadu i spustoszenia Wołynia i Podola 1474 r.; ks. Lew pozostawił trzech synów: Iwana, Wasila i Michała, dziedziców między innemi dóbr Giria, na Siewierzu 1488 r., oraz córkę Annę, żonę Marcina Chreptowicza.
Z tych braci, ks. Michał, marszałek litewski i dzierżawca uciański 1501 r., wielkich zdolności i męztwa, lecz niepomiarkowanej ambicyi i dumy, w młodości przez lat dwanaście służył wojskowo i na dworach cesarskim, króla czeskiego, i książąt saskich. Za powrotem do ojczyzny, przyłożywszy się do wyniesienia na tron litewski Aleksandra Jagiellończyka, pozyskał jego względy do tego stopnia, że król wyłącznie jego radą kierował się, dla niego poświęcał interesy państwa, a hojnemi nadaniami uczynił go najbogatszym panem na Litwie. Zdaje się, że już w tym czasie ks. Michał powziął projekt opanowania przy zdarzonej sposobności tronu litewskiego przy pomocy Rusinów, których głównie protegował i na nich, jak niegdyś Świdrygiełło, opierał się. Utworzyło się też silne przeciwko niemu stronnictwo panów litewskich pod naczelnictwem wojewody trockiego Zabrzezińskiego. Ks. Michał, chcąc usunąć swych przeciwników, kazał ściąć Zabrzezińskiego, a innych panów wymordować, czem wywołał tak silne oburzenie Litwy i gniew króla Zygmunta, że musiał uchodzić do Moskwy, gdzie umarł w więzieniu 1534 r.
Ks. Iwan, marszałek litewski, w 1493 r. wysłany był do Smoleńska dla obrony tego miasta, zagrożonego od Moskwy; wojewoda kijowski 1505 r., wziąwszy udział w buncie brata Michała, zmuszony był do ustąpienia do Moskwy 1508 r.
Ks. Wasil, namiestnik wasiliski, podstoli litewski 1502 r., najzdolniejszy i najczynniejszy z braci, przyłożył się do wyniesienia na tron Aleksandra Jagiellończyka i dostał od niego znaczne nadania na Rusi; w buncie brata Michała w 1508 r. nietylko że poddał mu kilka zamków, posiadanych przez siebie, lecz skłonił szlachtę wołyńską, podolską i kijowską greckiego obrządku do wzięcia udziału w buncie, obiecując jej przywrócenie państwa ruskiego ze stolicą w Kijowie. Zmuszony do ustąpienia do Moskwy 1508 r., stracił swe posiadłości na Litwie i w 1514 r. należał do wyprawy na nią; jego córka Helena zaślubiona wiel. ks. Wasilowi. Prócz Heleny miał jeszcze Wasil córkę Anastazyę i synów: Michała, Iwana i Juria; z nich Jurij zdolny i ambitny, podczaszy i bojar dumy moskiewskiej, mianowany wraz z bratem Michałem zarządcą państwa, postępował z taką surowością, że powszechne wywołał niezadowolenie i w wybuchłem w skutku tego powstaniu ludu zabity został 1547 r. Jego brat Michał, koniuszy, bojar i współrządca państwa, dumny, okrutny i chciwy, po zabiciu brata Juria, lękając się zemsty swych przeciwników Szujskich, chciał się schronić do Polski, lecz w drodze ujęty i uwięziony, stracił koniuszostwo; przywrócony do łaski, należał w 1552 r. do zdobycia Kazania, a w 1557 r. zarządzał Nowogrodem Wielkim i należał do wyprawy Iwana Groźnego na Inflanty.
Ks. Semen, najmłodszy z synów Iwana, miał czterech synów: Fedora, Andrzeja, Dymitra i Iwana. Po Fedorze byli synowie, Wasil i Bohdan; z nich Bohdan, będąc namiestnikiem w Putywlu, za zdobyciem tego miasta przez Moskwę, wzięty był do niewoli 1500 r., z której pomimo upominania się króla Zygmunta I w 1509 r. uwolniony nie został. On to, jak się zdaje, posłował w 1493 r. od króla Aleksandra do Mengli-Gereja, hana Tatarów krymskich i od niego zdradziecko był uwięziony. Po jego bracie Wasilim pozostali synowie, Jerzy i Michał.
Ks. Iwan, najmłodszy syn Semena, otrzymał 1503 r. dobra Pobojewo i z niewiadomej nam żony pozostawił kilku synów; z nich ks. Michał, dworzanin królewski 1522 r., posesor dóbr Krasne, miał córkę Olenę i syna Aleksandra (Metr. Lit.). Ks. Semen dostarczał z dóbr swoich dwa konie na wyprawę wojenną 1528 r., dworzanin królewski 1540 r., miał mieć syna Michała. Ks. Fedor, trzeci syn ks. Iwana, pozostawił synów: Bohdana, Dymitra i Iwana, a ks. Wasil, czwarty syn ks. Iwana, miał synów, Wojciecha i Michała (Metr. Lit.).
Oprócz powyższych istnieli na Litwie aż do ostatnich czasów inni z tej rodziny, tylko z biegiem czasu i w miarę ubożenia zarzucali tytuł księżycy. Z niej Aleksander, Andrzej, Konstanty-Władysław, Michał i Trojan 1648 r. z wojew. wileńskiem, a Jan 1674 r. z pow. wołkowyskim, jako Hlińscy podpisali elekcye. N. poległ w bitwie pod Wierzchowiskami za króla Jana Kazimierza. Bogdan zamieszkiwał w gub. smoleńskiej około 1750 r.
Do tych Glińskich mają należeć i ich herb biorą, kładąc w koronie trzy pióra strusie, Piotr, burgrabia gostyński, dziedzic dóbr Karkoszki 1766 r., w wojew. łęczyckiem; jego syn Jan miał synów, Wojciecha i Antoniego. Wojciech z żony Apolonii Witwickiej pozostawił syna Marka, podpułkownika wojsk polskich 1830 roku, który chlubnie odbył kampanię 1812 - 1814 r., a wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; Marek miał syna Włodzimierza, żonatego z Maryanną Wysocką, dzierżawcę dóbr Choroń, blizko Częstochowy 1870 r.
Po Antonim, młodszym synu Jana, z żony Maryanny Skarbek synowie, Adolf i Aloizy wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; po Aloizym z żony Febronii Witowskiej synowie: Antoni, Józef i Władysław 1870 r.
Maciej z synami: Janem, Dyonizym, Justynem, Klemensem, Ignacym i Wincentym i Tomasz z synem Józefem, synowie Felicyana, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1816 r.
Podług Paprockiego za jego czasów książąt Glińskich zwano Lichodziejewski, lecz prawdopodobniej jedna gałąź brała tylko to nazwisko; z tych Lichodziejewskich, Stefan podpisał się na akcie z 1694 r. „Gliński kniaź Lichodziejewski.“ Krzysztof Gliński-Lichodziejewski, stolnik miński i kawaler orderu św. Stanisława 1793 r. Ta rodzina, lecz już niebiorąca ani tytułu książęcego, ani nazwy Gliński, istnieje dotychczas na Litwie (zobacz Lichodziejewski).
GLINSKI h. GLIŃSKI. Herb - w polu niebieskiem półksiężyc, pod nim strzała, a nad nim dwie gwiazdy.
Byli na Szlązku; z nich Mateusz umarł 1546 r. Jan, podpułkownik wojsk pruskich, komendant załogi w fortecy częstochowskiej, um. 1800 r. (Led.).
GLIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Dawna zamożna małopolska rodzina; pisała się z Glinnika, a należał także do niej majątek Wolica, w wojew. Sandomierskiem. W XVI wieku przeszła na wyznanie kalwińskie, i gorliwie je popierała. Jan, dziedzic wsi Wolicy około 1470 r. cytowany w Lib. Benef. Mikołaj, starosta drohobycki, dziedzic Byskowiec Wyższych, Żyrawicy i Mączykowiec 1508 roku, w ziemi przemyślskiej (Ks. poborowe). Po Mikołaju, zmarłym w 1622 r., z żony Anny z Kalinowy Zaremba synowie: Andrzej ożeniony z Elżbietą Stadnicką 1630 r., Stanisław, który w 1633 r. zaświadczał szlachectwo Szembeków, Krzysztof, dziedzic Bełzowa, cytowany w Vol. Leg. 1632 r., Joachim i Michał.
Po Aleksandrze, dziedzicu dóbr Zimna Woda, w pow. pilzneńskim 1600 r., syn Adam, wojski 1660 r., stolnik 1665 r., a chorąży sandomierski 1676 - 1682 r.; z żony Heleny Latoszyńskiej miał córki, Urszulę za Jerzym Potockim, sędzią ziemskim krakowskim, i Teresę za Janem Gniewoszem, podkomorzym sandomierskim, oraz synów: Franciszka z Zimnej Wody na Glinniku, kanonika warszawskiego 1696 r. (Zap. Tryb. Lubel.), Stanisława i Jana-Kazimierza (Don. Vars.). Jan-Kazimierz, dziedzic na Zimnej Wodzie, łowczy 1687 r., stolnik sandomierski, deputat na Trybunał koronny 1713 r., był żonatym z Ludwiką Boratyni, lv. Makowiecką.
Po Jakóbie, dziedzicu dóbr Romoki, w ziemi ciechanowskiej, synowie, Antoni i Henryk; po Antonim synowie, Wojciech i Ignacy; po Wojciechu syn Jan miał syna Wiktora, ożenionego z Izabelą Jedlińską, z której syn Władysław, dzierżawca dóbr Bobrownik, w pow. radomskim, wylegitymowany w Królestwie 1857 r.; po Ignacym syn Stanisław pozostawił syna Eustachego, właściciela części szlacheckiej we wsi Szumanie-Pióry, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
Jedna gałąź tej rodziny przesiedliła się do Prus; z niej Jan, sędzia ziemski tucholski 1632 r., mąż wielkiej prawości. Wojciech z wojew. pomorskiem podpisał elekcyę 1697 r. Marcin w 1724 r., a Jan i Bernard w 1775 r. kapitanowie w wojsku pruskiem.
Z osiedlonych na Litwie. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty:
a) gub. wileńskiej, Adam z synami: Janem, Józefem, Wincentym i Stanisław, synowie Józefa, 1848 r.;
b) gub. mińskiej: Wincenty z synem Wincentym i Adam, synowie Kazimierza, oraz Jan i Antoni, synowie Michała, i inni, razem osób 26, w 1847 - 1851 r.
GLIŃSKI h. KORCZAK. Na Litwie i Wołyniu, wyznania greckiego. Benedykt, biskup unicki włodzimierski i brzeski 1667 r., opat kobryński, um. 1678 r.
GLIŃSKI h. LIS. Byli w północnem Mazowszu, pisali się z Orlikowa; z nich Tomasz, podstarosta 1567 - 1570 r., a poborca wizki 1591 r. Krzysztof, mąż rycerski 1580 r. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską.
Leon, Zenon, Konstanty, Feliks i Hipolit, synowie Aleksandra, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1859 roku.
GLIŃSKI h. NOWINA. Rodzina miejska krakowska, podług Niesieckiego dziedzicząca w wojew. Sieradzkiem i łęczyckiem. Stanisław, dworzanin królewski 1521 r. Krzysztof z Czyszowa 1547 r. Maciej, dziedzic Świerczyńska i Gieski 1552 r., żonaty z Anną Łochińską. Stanisław i Jan, synowie Jakóba, 1562 r. Kacper, Wojciech, Bartłomiej, Andrzej, Grzegorz, Andrzej i Łukasz z przydomkiem Piwko, Andrzej z przydomkiem Bilak, i inni, dziedzice na Glinniku, w pow. brzezińskim 1576 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, z żony Doroty Łochińskiej, miał syna Piotra, który w 1598 r. ustąpił części Świerczyńska i Gieski Jakóbowi, synowi Jana Glińskiego. Przecław i Krzysztof, synowie Wojciecha, 1606 r. Waleryan i Piotr, synowie Stanisława, dziedzice części Gieski 1641 r. Jan, syn Jakóba, sprzedał połowę Świerczyńska Piotrowi Glińskiemu 1642 r. Chryzostom, syn Heronima, żonaty z Anną Wężyk 1724 r. Jan, syn Heronima, dziedzic części Wronika Mniejszego, zaślubił Maryannę Suchecką 1728 r. Jan, Piotr i Aleksander, synowie Heronima, 1733 r. Stefan i Kunegunda, dzieci Chryzostoma i Barbary Gołygowskiej, 1739 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
Adam-Stefan-Wojciech na Ziwanicach 1674 r., Jan, miecznik bracławski, Jan, Marcin, Mikołaj, Władysław, Wojciech 1697 r. z wojew. łęczyckiem, a Jan z wojew. kaliskiem tegoż roku podpisali elekcye. Jan, burgrabia łęczycki 1786 r., syn Jana, skarbnika różańskiego, i Maryanny z Pągowskich.
GLIŃSKI h. POMIAN. Byli na Kujawach i w wojew. płockiem; pisali się z Glinek. Henryk w nagrodę zasług w 1333 r. od Władysława ks. Łęczyckiego dostał dwa łany we wsi Zegrzany. (Cod. Rzyszcz.). Jan, kanclerz poznański, kanonik płocki, sekretarz królewski, um. 1616 r. Jakób 1697 r., a Jan 1764 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye. Józef, kanonik płocki, kanclerz kujawski 1764 - 1780 roku. Wojciech, skarbnik płocki 1771 r. Floryan, kanonik płocki 1780 - 1793 r., poufny domownik biskupa Szembeka.
Po Jakóbie, dziedzicu Romoki i Gumowa, w ziemi ciechanowskiej 1723 r., synowie, Henryk i Antoni; po Henryku syn Ignacy miał syna Józefa, żonatego z Hiacyntą Witkowską, z której syn Jan, urzędnik w Banku Polskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. Inni Glińscy tej linii wylegitymowani w Królestwie z herbem Jastrzębiec.
Tadeusz, syn Kazimierza, z synami i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1841 - 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.
GLIŃSKI h. RADWAN. Wzięli nazwisko od wsi Glinki, w ziemi zakroczymskiej. Mikołaj cytowany w aktach czerskich 1407 r. Swoszek, dziedzic Glinek, w ziemi zakroczymskiej 1508 r. Krzysztof, cześnik łomżyński 1674 r.
GLIŃSKI h. ŚLEPOWRON. Jestto gałąź rodziny Glinków, h. Ślepowron, która w XVI wieku zmieniła nazwisko na Gliński. Mikołaj, syn Grzegorza, 1572 r. Stanisław, syn Jana, nabył części dóbr Zalesie i Bielanów 1572 r. Mikołaj, Wojciech i Adam, synowie Marcina, 1613 r. Piotr i Jan, synowie Stanisława, 1646 r. Stefan, Heronim i Konstanty, synowie Piotra, 1682 r.; z nich Stefan żonaty z Maryanną z Roztworowa 1691 r. Piotr, wojski czerniechowski 1695 r. Adam, żonaty z Maryanną Przeradzką 1726 r., miał syna Stanisława, pisarza grodzkiego przedeckiego 1737 r., żonatego z Anną Obidowską, córką Aleksandra, cześnika dobrzyńskiego, i Katarzyny Łętkowskiej, 1756 r. Antoni, burgrabia grodzki brzeski 1737 r. Stanisław, sędzia grodzki brzesko-kujawski 1760 r., Józef i Urban, synowie Stanisława,, sędziego grodzkiego i podczaszego przedeckiego. Urban, sędzia brzesko-kujawski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. brzesko-kujawskiem; poseł i sędzia sejmowy 1782 r., cześnik przedecki 1786 r., stolnik inowrocławski 1788 r., chorąży bydgoski 1789 r., i kawaler orderu św. Stanisława 1793 r. (Ks. Gr. Piotrk., Przed. i Brzes.), miał syna Józefa, sędziego pokoju pow. brzesko-kujawskiego 1830 r., ożenionego z Katarzyną Morzkowską, z której syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1838 r., i córki, Teresa Wodzińska i Klementyna hr. Miączyńska.
Po Wojciechu, dziedzicu Jawtory, w wojew. mińskiem w 1753 r., syn Maciej miał syna Jana, tego synowie, Zacharyasz z synami, Klemensem i Antonim i Andrzej z synami, Dominikiem i Wiktorem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Teofil i Michał, synowie Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r.
GLIŃSKI. August-Antoni otrzymał nobilitacyę 1768 r. Zacharyasz, syn Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
Marcin, szef kancelaryi Rady Administracyjnej, z zasady tego urzędu otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1837 r.
GLISZCZEPISKI. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem.
GLISZCZYŃSKI h. GLISZCZYŃSKI. Herb - w polu niebieskiem półksiężyc w prawo, przy nim trzy gwiazdy; na hełmie w koronie trzy pióra strusie (Led.).
Szlachta kaszubska, posiadała majątek Rekowo, w ks. Lewenburskiem; kilku z jej członków służyło w różnych czasach w wojsku pruskiem.
GLISZCZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem podkowa stojąca złota, ocelami na dół, ze złotym krzyżem w środku, na podkowie półtora krzyża srebrnego (brak połowy prawej przekrzyżowania), a nad krzyżem wsparta kolanem noga zbrojna, stopą zwrócona w lewo; w koronie jastrząb w prawo z dzwonkiem na lewej nodze, a z podkową z krzyżem w prawej łapie.
Senatorowie w rodzinie: Józef, kasztelan biechowski 1783 - 1794 r. Antoni, kasztelan 1817 r., wojewoda i minister Królestwa 1831 r.
Wzięli nazwisko od wsi Glisna, w pow. nakielskim, którą w 1470 r. Kazimierz IV nadał ich protoplaście w nagrodę zasług rycerskich w wojnie z Krzyżakami. Już w XVI wieku licznie rozrodzeni, brali przydomki Dejanicz, Jutrzenka, Mroczek i t. p., i jedni pisali się z Gliszcza, inni z Glisna, a niektórzy z Gliszczanki. Jan z Glisna 1550 r. (Conv. Piotrk.). Jan z wojew. kaliskiem i Wojciech z wojew. poznańskiem 1697 r. podpisali elekcyę. Po Jerzym, osiedlonym w wojew. kaliskiem 1698 - 1720 r., z żony Zofii Drzewieckiej dwóch synów, Maciej i Michał; z nich Maciej, komornik i regent ziemski, następnie pisarz ziemski kaliski 1758 r., dziedzic dóbr Chutki i inne, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. poznańskiem; jeden z lepszych prawoznawców swojego czasu, zebrał prawa polskie od najdawniejszych czasów, aż po rok 1736, i wydał je porządkiem alfabetycznym przedmiotów p. t. „Compendium legum ex statuto et constitutionibus Regni Poloniae.“ Z żony Róży Cywińskiej zostawił czterech synów; z tych:
1) Kajetan, kanonik poznański 1774 - 1783 r.
2) Ignacy, starosta pasierbowski 1761 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; z żony Kunegundy Gałczyńskiej jego córka Nepomucena, żona Wojciecha Gądeckiego i syn Jan, dziedzic dóbr Tomice, generał wojsk polskich, w 1812 r. sędzia apelacyjny, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synami, Józefem i Bonifacym, dziedzicem dóbr Ciemierów, w pow. konińskim, urodzonymi z Jadwigi Gurowskiej.
3) Stanisław, regent ziemski kaliski, ożeniony z Maryanną Gromadzką, z której synowie, Stanisław, rewizor skarbowy, i Stefan, współdziedzic dóbr Chutek, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
4) Józef, najstarszy z braci, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; cześnik 1768 r., podczaszy gnieźnieński 1777 r., w 1783 r. kasztelan biechowski (Sigil.), biegły prawoznawcy i zabiegły gospodarz, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, miał dwie żony, Maryannę Kwilecką, kasztelankę kaliską, z niej córka Karolina, i Eleonorę Bieńkowską, po której synowie, Karol z żoną N. Todleben bezdzietny i Antoni, jeden ze znakomitszych zasługą mężów swojego czasu, poseł na sejm czteroletni, popierał na nim sprawę miast i konstytucyę 3-go maja; w 1806 r. członek rządu tymczasowego, następnie prefekt Departamentu bydgoskiego, w trudnych czasach swojego urzędowania odznaczał się energią i administracyjnemi zdolnościami. W 1817 r. kasztelan Królestwa, minister spraw wewnętrznych i policyi, ostatnio wojewoda, niezmordowany w pracy i wielkiej nauki, um. 1835 r., pozostawiając z żony Franciszki Rzętkowskiej, podczaszanki gostyńskiej, dziedziczki dóbr Kutna, trzy córki Walentynę Mniewską, która odziedziczyła Kutno, Karolinę Lubowiecką i N. za Rudolfem Skarżyńskim, oficerem wojsk polskich.
Michał, drugi syn Jerzego, z żony Zofii Palędzkiej miał syna Antoniego, dziedzica dóbr Sokolniki, w pow. gnieźnieńskim, komornika granicznego kaliskiego 1760 r. (Ks. Gr. Brzeskie), po którym z żony Maryanny Sławoszewskiej synowie: Józef, Fakund i Kazimierz; po Fakundzie z Antoniny Włostowskiej synowie, Leon, dziedzic dóbr Sławsko, i Wawrzyniec wylegitymowani w Królestwie 1838 r.
Z innych członków tej familii. Jakób żonaty z Anną Kiełczewską 1765 r. Jan z Anny Gołembiewskiej pozostawił córkę Zofię, żonę Jana Płońskiego 1790 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Franciszek, regent grodzki gnieźnieński 1794 r., pisarz sądowy pow. środzkiego 1813 r. Jan Nepomucen, poseł na sejm 1820 r., radca Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego 1842 r. Kazimierz, prezes Komisyi Obrachunkowej 1824 r.
GLIWICZ h. OGOŃCZYK. Po Kazimierzu, dziedzicu wsi Łukom, w pow. konińskim 1739 r., syn Józef miał syna Aleksandra, tego syn Heronim, posesor Strzałkowa, w pow. kaliskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.
GLIWIECKI. Mikołaj otrzymał nominacyę na pisarza ziemskiego zawskrzyńskiego po śmierci Wojciecha Drozdowskiego 1671 r. (Sigil.).
GLIWIŃSKI h. WIENIAWA. Po Michale, synu Piotra, dziedzicu dóbr Orynin, w wojew. podolskiem 1763 r., syn Jan pozostawił syna Jana, tego synowie: Józef, Jan z synami: Felicyanem, Lucyanem i Tymoteuszem, oraz Jan-Karol z synami: Janem, Konstantym i Hipolitem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GLOGER lub GLOGIER h. PRACOWOC. Herb - na tarczy w polu błękitnem pszczoła latająca, pod nią ręka, wychodząca z rękawa zielonego i mankietu koronkowego, trzymająca w palcach pióro gęsie; na hełmie w koronie pięć piór strusich (Hr. Ostr.).
Antoni, syn Józefa, nadrachmistrz w Rządzie gub. kieleckiej, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1842 r. z zasady posiadanego orderu św. Stanisława III klasy. Karol, dziedzic dóbr Dobrochy, w pow. łomżyńskim 1856 r. Zygmunt, ur. 1846 r., znany pisarz polski.
GLOSER. Andrzej, oberstlejtnant wojsk koronnych 1720 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
de GLOTZ h. GLOTZ. Herb - tarcza w poprzek przedzielona; w górnej części, w polu złotem, pół orła czarnego dartego w prawo, w dolnej części niebieskiej laska Merkurego, nieco na ukos od prawej ku lewej stronie; na hełmie w koronie pół orła czarnego dartego w prawo.
Ten herb wraz z szlachectwem galicyjskiem otrzymał w 1800 r. Bogumił-Konrad, bankier lwowski; z tej familii Henryk, rotmistrz huzarów austryjackich 1833 r.
GLOTZ h. MELISA. Herb - na tarczy z obwódką złotą, nabitą żelaznemi gwoździami, w polu błękitnem, belka biała na ukos, z każdej jej strony trzy gwiazdy; w środku tarczy głowa wołowa między dwiema pszczołami o rozpostartych skrzydłach; na hełmie w koronie trzy pióra, strusie.
Karol, porucznik, a następnie kapitan wojsk koronnych 1780 r. (Sigil.), dzierżawca dóbr rządowych Grójec i Łagiewniki, członek warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, biegły agronom i autor kilku dzieł, dotyczących krajowego rolnictwa, otrzymał w 1821 r. nobilitacyę z herbem powyżej opisanym; wylegitymowany w Królestwie 1836 r. Sądzę, że tej familii, Antoni, dziedzic dóbr Sulmów, w pow. kaliskim, i Józef, urzędnik w Królestwie, dziedzic dóbr Świnice 1856 roku.
GLOWER h. GLOWER. Herb - w polu czarnem krokiew srebrna, stojąca, oparta o brzegi tarczy, na niej kłosy zbożowe czarne; u jej szczytu, z każdej strony i u spodu w środku rozwarcia półksiężyc; na hełmie zamkniętym w koronie półksiężyc ramionami w górę, na nim kogut czerwony ukoronowany w prawo.
Archibald-Andrzej Gleyden de Glower, szlachcic angielski, kapitan artyleryi 1706 r., oberstlejtnant wojsk koronnych, i znakomity inżynier, służył przez lat 44 w wojsku polskiem, i należał do wypraw Sobieskiego, a za króla Augusta II obwarowywał fortecę Kamieniec Podolski, Sorokę i Okopy Świętej Trójcy; w nagrodę zasług otrzymał indygenat 1726 r. i został stolnikiem inflanckim, um. w 1738 r. (Sigil.). Z żony Elżbiety Gruszeckiej, sędzianki kamienieckiej, zostawił dwóch synów, Józefa, Jezuitę, i Antoniego, po którym syn Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GLÜCKS. Jan, podpułkownik wojsk koronnych 1769 r. (Sigil.).
GLUMMERT. Jan-Daniel otrzymał nominacyę na pisarza publicznego w m. Gdańsku 1702 r. (Sigil.).
GLUZICKI. Stanisław, Janusz, Jan Głąb, Domarad i Wawrzyniec 1508 r. dziedzice Gluzic, a Mikołaj 1579 r. dziedzic części Kostek (Ks. poborowe).
GLUZIŃSKI h. KORCZAK. Franciszek, subdelegat grodzki opoczyński 1750 r., miał syna Sebastyana, a ten Andrzeja, po którym z żony Brygidy Ruzik syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1852 r. wraz z synem Piotrem urodzonym z Ludwiki Wysockiej.
GŁACZYŃSKI h. LUBICZ. Taż familia co Glaczyński, brali przydomek Łuba; z nich Sebastyan w powiecie ostrołęckim 1582 r. N. podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią sanocką.
GŁADCZYŃSKI. Baltazar, dziedzic części Gładczyna, w ziemi nurskiej 1578 r. (Ks. poborowe). Zygmunt, syn Jakóba, dziedzic części Golędzinowa 1641 r. (Don. Vars.).
GŁADKI h. NAŁĘCZ. Pisano ich także Hładki; z tej familii Jan, chorąży miński 1606 r. Kajetan, syn Ignacego, z synami, Wincentym i Józefem i Leonard, syn Antoniego, urzędnik w pow. wołkowyskim, z braćmi, Cypryanem i Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GŁADKOWSKI. Jan-Franciszek podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan, pułkownik wojsk koronnych 1688 r. (Sigil.). Piotr otrzymał 1701 r. konsens królewski dla cedowania wójtowstwa w Sołońcu. Jan w ziemi chełmińskiej 1740 r. Aleksander, syn Feliksa, dziedzic dóbr Wojtkajcie, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GŁADOWICKI. Pisano ich także Hładowicki; na Litwie. Jan-Kazimierz, podstoli grodzieński, i Władysław, podczaszy lidzki, podpisali elekcyę 1674 r. z pow. grodzieńskim.
GŁADOWSKI h. PRUS. Na Białej Rusi; z nich Jan, syn Stefana, z synem Kazimierzem, Józef, syn Jana, z synem Adamem i inni, razem osób 15, wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GŁADYSZ h. GRYF. Dawna małopolska rodzina, niektórzy z jej członków przyjęli prawo miejskie krakowskie, a jedna jej linia posiadała prawem dziedzicznem bachmistrzowstwo w Bochni. Jan, podczaszy sandecki, podpisany na przywileju danym miastu Sączowi przez Konstancyę księżniczkę Głogowską, przełożoną klasztoru Klarysek w Starym Sączu 1357 r. Jan, prokurator w Sączu, zamienił w 1468 r. z królem Kazimierzem IV swój majątek Brzeście na dziedziczne bachmistrzowstwo w Bochni i pewny roczny czynsz z tych kopalni. Stanisław, dożywotni posesor m. Szymbarka 1516 r. Jakób, Jan i Stanisław, bracia rodzeni, a Paweł i Erazm, bracia ich stryjeczni, 1528 r. (Metr. Kor.). Erazm, dziedzic dóbr Polny 1555 r. (Conv. Piotrk.). Szymon-Maciej, proboszcz parafii św. Jakóba na Kazimierzu, w Krakowie, i Baltazar, synowie Erazma, oraz Marcin, Paweł, Mikołaj i Bartłomiej, synowie Stanisława, dziedzice dóbr Polna, prowadzili proces z Brzeńskim o sukcesyę po Susie 1579 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Wojciech, komornik ziemski krakowski 1617 r. Wojciech podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.
Po Mikołaju, dziedzicu dóbr Ryglice i Łączki, w wojew. Sandomierskiem 1581 r., syn Franciszek, tego syn Stanisław miał syna Kazimierza, a ten syna Józefa, żonatego z Anną Żebrowską 1749 r. (Ks. Gr. Piotrk.), po którym syn Ignacy pozostawił syna Ignacego; po Ignacym synowie:
1) Kacper, pisarz komory celnej w Praszce, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., z żony Emilii Szumlańskiej jego syn Leopold w wojsku rosyjskiem;
2) Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1846 r.
Teodor, Lucyan, Aleksander i Floryan, synowie Jana, osiedleni w pow. rzeczyckim, wylegitymowani w Cesarstwie 1831 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GŁADYSZEWSKI. W Galicyi legitymowali się: Tadeusz-Szymon, z krakowskiego, syn Wojciecha i Magdaleny z Wojnarowskich, wnuk Józefa i Zuzanny Grabowskiej, w ziemstwie przemyślskiem, a Jan, syn Marcina i Heleny Giereckiej, w grodzie bełzkim 1782 r. Mateusz 1812 r., a Jan w 1825 r. deputowani na sejmy. Do tych należą: ks. Andrzej, grecko-katolicki paroch w Smerekowcach, ks. Izydor, paroch w Czyrnie, i ks. Jan, kanonik, dziekan i proboszcz w Jarosławiu, bracia rodzeni. Ks. Jan umarł 1855 r., pozostawiając z Ewy Mochnackiej synów: Jana, oficera piechoty austryjackiej, Józefa, urzędnika magistratu w Jarosławiu, i córkę Zofię (Akta Sądu szlach. we Lwowie).
GŁANISZEWSKI. Maryanna, żona Feliksa Brzeskiego, wojewody mazowieckiego, obierała plenipotentów 1530 r. Stanisław, burgrabia grodzki przedecki 1652 r. (Ks. Gr. Przedeckie).
GŁASZYŃSKI. Piotr wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Paweł, porucznik wojsk polskich 1814 r., kawaler legii honorowej. Franciszek, kapitan wojsk polskich 1831 r., kawaler krzyża wojsk polskich. Tadeusz, urzędnik w Warszawie 1830 r.
GLAWZDANOWICZ h. LUBICZ. Jerzy z synami, Adamem i Janem i tego drugiego synowie, Leopold i Kazimierz, i Józef z synem Nikodemem, synowie Jana, wnukowie Andrzeja, wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GŁAZNECKI v. GŁAZNOCKI h. PRUS II. Na Podlasiu i w Prusach Zachodnich. Adam, syn Mikołaja, i Jerzy, syn Stanisława, bracia stryjeczni, z księztwa Pruskiego, dowiedli swego szlacheckiego pochodzenia z ziemi płockiej, z herbem Prus 1557 r. (Metr. Kor.). Michał, dziedzic dóbr Rozwadowo, w ziemi drohickiej, skarbnik podlaski, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią mielnicką. N., sługa króla Jana III, pozostawił córki, które po śmierci ojca otrzymały 200 zł. pensyi z kopalń olkuskich.
GŁAZOWSKI h. OSTOJA. Wzięli nazwisko od wsi Głazowo, w ziemi różańskiej, od której pisali się też niekiedy Głazewski. Stefan 1471 r. (Akta Wąsoskie). Jakób 1525 r., jego synowie, Rosłan i Adam 1581 r. Jan, dziedzic części Chrzczonek, w pow. różańskim 1582 r. (Ks. poborowe). Bartosz legitymował się ze szlachectwa w grodzie warszawskim 1629 r., gdzie Ambroży, syn Jakóba, z Głazowa-Wity, w ziemi różańskiej, zeznał, iż dziad jego Wit był rodzonym bratem Jana, ojca Bartosza, herbu Ostoja, t. j. dwa miesiące żółte w polu czerwonem, i między niemi miecz otłuczony; drugi świadek Adam, syn Floryana, z Głazowa-Wity zeznał, że dziad jego Stanisław, był rodzonym bratem ojca Bartosza, a świadek Jakób Biedrzycki zaprzysiągł, że babka jego Dorota, córka Mikołaja Biedrzyckiego, herbu Rawicz, była żoną Wita Głazowskiego (Don. Vars.). Eustachy 1632 r., a Tomasz 1648 r. z ziemią różańską podpisali elekcye. Józef, Konstanty i Franciszek, synowie Jana, 1719 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jakób, syn Jana, właściciel części we wsiach Głazowie i Cholewach 1748 r. Feliks, porucznik 1781 r., został 1783 r. kapitanem wojsk koronnych (Sigil.).
Tadeusz z synem Piotrem, Jan z synem Piotrem i tego synowie, Mateusz i Stanisław, Wincenty, syn Tadeusza, z synami, Jakóbem i Józefem, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jakób, syn Wincentego, dziedzic dóbr Ponudzy, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GŁAŻEWSKI v. GŁAŻEWSKI h. NIEKRASZ. Herb - w polu czerwonem róża i na hełmie w koronie takaż róża (Hr. Ostr.).
Jan z Tyszek, w pow. płońskim, pisze się na termin sądowy 1621 r. (Ks. Gr. Lwów.). Tomasz, komornik ziemski zakroczymski 1790 r. Andrzej, żonaty z Maryanną Żędzianowską, pozostawił dzieci: Ignacego, Feliksa i Kunegundę Łosicką, którzy w 1797 r. brali spadek po Zielonczynie, siostrze babki (Akta sądu szlach. we Lwowie). Andrzej 1782 r., a wnukowie jego Wojciech i Karol 1828 r. wylegitymowani w Galicyi.
Po Jakóbie, dziedzicu wsi Tyszki Większe 1700 r., z żony Maryanny Koryckiej syn Marcin miał syna Antoniego, a ten syna Andrzeja, po którym z żony Moniki z Cywińskich syn Waleryan, właściciel części szlacheckiej we wsi Sadkowie, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1849 roku.
GŁĄBKOWSKI h. RAWICZ. Po Michale, synu Jana, dziedzicu dóbr na Rusi Czerwonej 1713 r., syn Grzegorz pozostawił syna Józefa, tego synowie: Kalikst z synami, Henrykiem i Władysławem, Piotr z synem Aleksandrem i tego synowie, Stanisław i Czesław wylegitymowani w Cesarstwie 1832 - 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GŁĘBICKI. Michał podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 roku (Vol. Leg.). Michał, syn Stanisława, sekretarz wydziału hypotecznego pow. warszawskiego 1905 r.
GŁĘBOCKI v. GŁEMBOCKI h. DOLIWA. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, wojewoda rawski 1720 r., um. 1735 r. Jan Chryzostom, kasztelan kruszwicki 1728 - 1754 r. Józef, kasztelan kruszwicki 1754 - 1779 r.
Dawna kujawska rodzina, pisze się z Głębokiego, w pow. radziejowskim, i już w XV stoleciu znaczne posiadała majątki, a w początkach XVIII wieku należała do najzamożniejszych w swojej prowincyi i w tym też czasie jedna jej linia przesiedliła się na Wołyń i Podole. Mikołaj, archidyakon poznański, kanonik krakowski, asystował w 1424 r. w imieniu papieża przy chrzcie królewicza Władysława. Stanisław, kanonik krakowski, um. 1445 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Lubstówka i Łagiewnik 1444 r. Wojciech, podsędek ziemi kujawskiej 1490 r. (Metr. Kor.). Stanisław, burgrabia szremski 1491 r. Mikołaj i Wawrzyniec 1557 r., a Wojciech 1566 r. dziedzice Głębokiego (Ks. poborowe).
Wincenty, dziedzic dóbr Janowice 1541 r., pozostawił synów: Jana, Serafina i Mikołaja, którzy rozdzielili się w 1545 r. majątkiem spadłym na nich po śmierci ojca; z nich Jan dostał wsie Racięczyce, Łuczydlno i Klonówkę i miał syna Adama, żonatego z Anną Kadzidłowską. Z jego potomków bracia: Sebastyan, skarbnik, Wojciech, miecznik brzesko-kujawski 1604 r., podpisali elekcye 1632 - 1648 r., i Stanisław, komornik graniczny przedecki 1647 r., po którym z Agnieszki Wietrzychowskiej syn Wojciech na Głembokiem, komornik ziemski inowrocławski 1668 r., marszałek sejmiku radziejowskiego 1669 r., sędzia grodzki kruszwicki 1670 r., a od 1684 r. sędzia ziemski brzeski, ożeniony z Jadwigą Malczewską, zostawił pięciu synów: Sebastyana, Andrzeja, Ludwika, Jana i Bartłomieja.
Andrzej, stronnik Augusta II w wojnie szwedzkiej 1702 r., starosta brzesko-kujawski 1703 r. i sędzia grodzki brzeski, wojewoda rawski 1720 r., miał dwie żony, Zofię Olszewską i Zofię Krassowską 1701 r., z których pozostawił synów: Aleksandra, starostę brzeskiego 1726 r., dziedzica dóbr Jadaromice, Heronima i Wawrzyńca.
Ludwik, cześnik brzesko-kujawski 1706 r., żonaty z Dorotą Rybińską, miał córkę Maryannę, żonę Antoniego Karnkowskiego, kasztelanica wyszogrodzkiego 1751 r.
Jan Chryzostom, komornik graniczny inowrocławski i sędzia grodzki brzeski 1700 r., dziedzic dóbr Wąsowo i Grudowo, starosta nieszawski 1706 r., kasztelan kruszwicki 1728 r., zaślubił Ewę Mniewską i z niej pozostawił synów, Józefa i Wojciecha. Józef, stolnik 1742 r., po ojcu kasztelan kruszwicki 1754 r., rotmistrz chorągwi pancernej 1761 r., z żony Maryanny Katowskiej miał synów, Jana Kantego i Antoniego, pułkownika wojsk koronnych 1780 r., po którym syn Józef.
Wojciech, młodszy syn kasztelana, deputat na Trybunał koronny 1746 r., podczaszy kruszwicki 1751 r., miał syna Feliksa 1792 r.
Bartłomiej, ostatni syn Wojciecha i Jadwigi Malczewskiej, sędzia grodzki brzeski, stolnik inowrocławski 1714 r., dziedzic dóbr Kwilino, podkomorzy brzesko-kujawski 1727 r., po którym z Justyny Dorpowskiej, wojewodzianki łęczyckiej, dzieci: Michał, Wacław, stolnik kruszwicki 1755 r., żonaty z Elżbietą Górską, Domicela, żona Kazimierza Bogatki, pisarza ziemskiego rawskiego, a następnie kasztelana kruszwickiego, Franciszka za Janem Gzowskim i Jadwiga, żona Bartłomieja Dzięcielskiego, cześnika radziejowskiego (Ks. Gr. Przedeckie i Brzeskie).
Po Serafinie, drugim synu Wincentego, dziedzicu dóbr Łagiewnik i Lubstówka 1560 r., z Katarzyny Wiesiołowskiej, siostry marszałka wielkiego litewskiego, syn Stanisław zaślubił Zofię Cielecką i z niej zostawił trzech synów; z tych:
1) Aleksander, dziekan poznański, archidyakon gnieźnieński, kantor płocki i kanonik krakowski, deputat na Trybunał koronny 1633 r.;
2) Wojciech, podczaszy kaliski 1631 r., sekretarz królewski, deputat na Trybunał 1628 r., podpisał elekcyę 1632 r., cześnik kaliski 1634 r., żonaty z Anną Tylicką, um. 1636 r.;
3) Serafin, wojski kaliski 1626 r., walczył przeciwko Moskwie 1611 r., podpisał elekcyę 1632 r.; z żony Magdaleny Krzyckiej pozostawił syna Aleksandra, po którym z żony Doroty Zaleskiej syn Serafin. Serafin, łowczy inowrocławski 1678 r., marszałek sejmiku radziejowskiego 1683 r., chorąży 1690 r., a podkomorzy brzesko-litewski 1697 - 1707 r., stronnik jak prawie cała jego rodzina w tym czasie króla Augusta II, podpisał elekcyę z wojew. łęczyckiem 1674 r.; z żony Anny Osieckiej jego syn Adam, marszałek sejmiku radziejowskiego 1722 r., stolnik inowrocławski, z żony Magdaleny Tarnowskiej pozostawił synów: Michała, stolnika kruszwickiego 1771 r., Serafina, który podpisał elekcyę 1764 r. i Franciszka, miecznika inowrocławskiego 1768 r., żonatego z Konstancyą Zboińską.
Z tej linii. Andrzej, miecznik brzesko-kujawski, ożeniony z N. Przywieczerzyńską, z której synowie, Jan bezpotomny i Świętosław, po którym syn Andrzej, pisarz ziemski inowrocławski 1647 r. Maciej, piszący się hrabią na Łabiszynie, starosta nakielski 1703 r. Bracia: Jan, Sebastyan, Stanisław i Samuel żyli 1600 - 1650 r.; z nich Sebastyan z żony N. Domaradzkiej zostawił pięciu synów; z tych: Stefan poległ w wojnie ze Szwedami pod Toruniem 1658 r., Kacper poległ w bitwie pod Wojniczem, Walenty bezpotomny, Stanisław ożeniony z N. Ryńską na Podgórzu i Jerzy, towarzysz husarski.
Po Samuelu, dziedzicu dóbr Jelca i Wrzeszczewic, wojskim kruszwickim, synowie: Samuel i Andrzej ożeniony z Maryanną Walewską. Samuel, wojski brzesko-kujawski, dziedzic dóbr Zagajów i Kotków 1746 r., z żony N. Grodzickiej pozostawił synów, Karola i Stanisława, po którym z żony Justyny Głębockiej synowie, Wincenty, podprokurator Trybunału w Lublinie w 1865 r., prezes Trybunału w Łomży, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku i Józef-Teodor, autor kilku dzieł historycznych i militarnych.
Karol, syn wojskiego Samuela, podstarosta nowomiejski 1780 - 1783 r., podstoli krakowski 1793 r., chorąży proszowski 1794 r., poseł na sejm czteroletni, a w 1792 r. konsyliarz Targowicy, w 1796 r. radca stanu rosyjski, dostał w nagrodę swych zasług majątek Biała, na Podolu; z jego synów: Melit z synami: Waleryanem, Janem-Aurelim i Edwardem, Auksenty (wylegitymowany w Królestwie 1848 r.) z synami: Michałem (tego synowie, Wacław i Jan), Józefem, Julianem, Karolem, Ryszardem, Gwido z synem Manswetem i Zenon z synem Romualdem wylegitymowani w Cesarstwie 1846 - 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Z osiedlonych na Litwie. Michał, prezes sądów gub wołyńskiej 1805 r., syn Ignacego, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1809 r. Andrzej z synami: Janem, Józefem, Piotrem i Antonim, Mikołaj, Wincenty i Justyn, wszyscy czterej synowie Piotra, w 1841 r., a Ignacy, syn Rafała, z synami, Stanisławem i Antonim w 1860 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GŁĘBOCKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Głębokie, w wojew. mazowieckiem. Grzegorz, syn Mikołaja, sprzedał Szlichtingom w 1694 r. swój majątek Debrzno i Popowo, w wojew. poznańskiem; z żony Jadwigi Jastrzębskiej jego synowie: Antoni, Jan, Mikołaj i Wojciech. Antoni, osiedliwszy się w wojew. rawskiem, z żony Teresy de Tournell, wdowy po Służewskim 1763 r., pozostawił synów: Ignacego, Jakóba i Franciszka; po Ignacym z żony Magdaleny Jaszewskiej syn Pantaleon, urzędnik górniczy w Pankach, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., z żony Salomei Rozmysłowskiej jego syn Jan, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowany 1849 r.
Po Franciszku, najmłodszym synu Antoniego, syn Melchior miał syna Telesfora, a ten Erazma, po którym z żony Franciszki Riedel synowie, Franciszek i Józef wylegitymowani w Królestwie 1861 r.
Wojciech i Sebastyan z Kamienicy, synowie Jana i Reginy Czerchawskiej, wnukowie Kazimierza i Petroneli Lachowskiej, udowodnili swe szlachectwo w grodzie sandeckim 1782 r.
GŁĘBOCKI h. OSTOJA. W północnem Mazowszu, szlachta po większej części zagrodowa, a pisząca się z Głębocic. Walenty 1420 r., Bartłomiej 1453 r., syn Szymona, wnuk Światosława, Andrzej, Jan i inni 1484 r. dziedziczyli we wsi Głębocice. Jan, Stanisław i Wojciech, syn Daćboga, 1584 r. Stanisław, syn Daćboga, dziedzic we wsi Głębocice 1662 r. Jan, syn Adama, viceregent łomżyński, dziedzic dóbr Głębocice 1690 r. i wielu innych cytowani w aktach łomżyńskich. Jan, Franciszek i Kazimierz sprzedali w 1763 r. odziedziczony po ojcu majątek Jeziorko, w ziemi wizkiej; po Janie byli synowie, Jakób i Franciszek; po Jakóbie z żony Maryanny Dmochowskiej synowie: Józef, w wojsku ros., Franciszek, Marceli i Aleksander w 1859 - 1861 r. wylegitymowani w Królestwie, a po Franciszku, z żony Katarzyny Brulińskiej, syn Aleksander wylegitymowany w Królestwie 1861 r.
GŁĘBOCKI h. SUCHEKOMNATY. Mikołaj, syn Jerzego, 1646 roku, dzielny żołnierz w Inflantach i w Moskwie; z żony Anny Łyszkowskiej jego córki, Katarzyna Lasocka 1640 r., 2v. za Maksymilianem Ossolińskim, podskarbim nadwornym koronnym, Elżbieta Michowska i syn Jakób ożeniony z Teofilą Izbińską.
GŁĘBOCKI h. WIERNICZ. Józef, urzędnik w magistracie m. Warszawy. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1838 r. z zasady posiadanego stopnia urzędniczego i dostał herb z nazwą Wiernicz; jego syn Józef, urzędnik przy kolei warszawsko-wiedeńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1856 r.
GŁĘBOWSKI. Jan, cześnik lwowski, po śmierci Kobierzyckiego, otrzymał wieś Rajskowo, w wojew. kaliskiem 1712 r. N., podczaszy bracławski, otrzymał konsens na wykup wójtowstwa we wsi Brzyska Wola, w starostwie leżajskiem, wojew. ruskiem 1712 r. (Sigil.).
GŁĘBSKI h. DOŁĘGA. Michał, podstoli wendeński, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Witebskiem. Stanisław, podczaszy bracławski 1735 r. Po Antonim, synu Wawrzyńca, dziedzicu części dóbr Hryczki, w wojew. wołyńskiem 1766 r., syn Jan miał synów: Filipa, Adama i Euzebiusza, wylegitymowanych w Cesarstwie 1848 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GŁODKIEWICZ. Józef, syn Andrzeja, z synem Antonim wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 r.
GŁODKOWSKI v. GŁOTKOWSKI h. DĄBROWA. Wzięli nazwisko od wsi Głodki, w pow. makowskim; szlachta po większej części zagrodowa. Wojciech, syn Jakóba, cytowany w aktach łomżyńskich 1606 r. Mateusz podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską. Aleksander, Kazimierz, Wincenty, Longin i Franciszek z synem Wiktorem, synowie Józefa, wnukowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GŁODOWSKI h. PRZEGONIA. Wzięli nazwisko od wsi Głodowa, w pow. zakroczymskim, którą już w XIV stoleciu posiadali, w końcu zaś owego stolecia, przesiedliwszy się do ziemi łomżyńskiej, założyli w niej osadę Głodowo-Dąb; szlachta po większej części zagrodowa. Jakób 1457 r. Bartłomiej, sędzia ziemski łomżyński, um. 1501 r.; jego syn Wojciech miał synów: Bartłomieja, Jana, Wojciecha i Stanisława, plebana w Kołakach 1561 r. Adam z wojew. lubelskiem, Franciszek i dwóch Jakóbów z ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1697 r.
Po Marcinie, w 1680 r. dziedzicu wsi Głodowo, z żony Maryanny Sosnkowskiej syn Franciszek miał syna Jakóba, ten Kazimierza, po którym syn Stanisław pozostawił syna Szymona, ożenionego z Maryanną Damięcką, z której synowie, Franciszek, urzędnik celny, i Paschalis wylegitymowani w Królestwie 1857 - 1860 r.
Po Wojciechu, dziedzicu dóbr Sobienie i Grodzisko, w ziemi czerskiej 1736 r., z żony Barbary Olędzkiej dwóch synów, Ludwik i Bartłomiej; z nich Bartłomiej miał syna Franciszka, ożenionego z Katarzyną Bujalską, z której syn Antoni, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1851 r.
GŁODZIEŃSKI-CIELECKI h. ZAREMBA. Józef Cielecki, herbu Zaremba, ożeniony z Prowidencyą Głodzieńską, miał syna Alfonsa, który na zasadzie układów familijnych do rodowego nazwiska dołączył nazwisko matki, zachowawszy herb rodzinny; jego, sądzę, syn Józef Głodzieński-Cielecki, dziedzic dóbr Drużbin, w pow. sieradzkim, sędzia pokoju pow. Szadkowskiego 1856 roku.
GŁODZIŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Po Antonim, subdelegacie grodzkim piotrkowskim 1779 r., syn Adam, z żony Małgorzaty Gozdowskiej, pozostawił syna Józefa, pisarza sądowego w Piotrkowie, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r.
GŁOGIŃSKI h. OSTOJA. Byli w Wielkopolsce, piszą się z Głoginna, w pow. pyzdrskim. Mikołaj, dziedzic części Głoginna i Zimnowody, poborca 1567 r., podczaszy kaliski 1576 - 1584 r. i poseł na sejmy 1573 i 1576 r.
GŁOGOCZOWSKI. Andrzej żonaty z Reginą Szczukocką 1629 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Michał, właściciel posesyi w Warszawie 1745 r. (Don. Vars.).
GŁOGOWSKI h. GRZYMAŁA. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan radomski 1668 r., um. 1676 r.
Wzięli nazwisko od wsi Głogowca, w wojew. płockiem; w początkach XVII stolecia, przeniósłszy się na Ruś Czerwoną, posiadali znaczne majątki w tej prowincyi. Jan z Głogowca, sędzia ziemi gostyńskiej 1519 r.; jego syn Paweł, sekretarz królewski, dziekan płocki, um. 1570 r. Wojciech, podczaszy gostyński 1544 r., miał synów, Augustyna, żonatego z Anną Zakrzewską 1555 r., i Heronima, dziedziców dóbr Głogowca 1579 r. (Conv. Piotrk. i Ks. poborowe). Jan miał synów, Krzysztofa wojskiego czerskiego 1597 r. ilustratora królewszczyzn w Prusach 1611 r. (Vol. Leg.), i Zygmunta, sędziego ziemskiego gostyńskiego, posła na sejm 1623 r., zm. 1638 r. Heronim, syn Mikołaja, 1614 r.
Mikołaj, syn Stefana, cześnik nowogrodzki siewierski 1636 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. czerniechowskiem; kasztelan radomski 1668 r., zaślubił Aleksandrę Kazanowską i z niej pozostawił synów: Samuela, Franciszka, cześnika nowogrodzkiego 1669 r., żonatego z Teresą Ubysz, chorążanką dobrzyńską, i Andrzeja, cześnika nowogrodzkiego 1681 r., ożenionego z Krystyną Wąsowicz.
Samuel, syn Mikołaja kasztelana i Kazanowskiej, walczył przeciwko Kozakom i Szwedom 1648 - 1655 r.; poseł na kilka sejmów, podsędek nowogrodzki 1667 r., dziedzic Cześnik i Niewierkowa, pułkownik król., poślubił Katarzynę Charzewską i z niej miał synów: Mikołaja, Piotra i Franciszka, miecznika płockiego 1701 r., żonatego z Konstancyą Głuszyńską. (Don. Vars.). Mikołaj pozostawił syna Łukasza, chorążego liwskiego 1716 r., po którym z Barbary Rzymowskiej syn Kazimierz, stolnik żydaczowski 1746 r. i pisarz grodzki buski 1768 r.
Zygmunt, cześnik buski 1670 r., z żony Doroty Ubysz, zostawił córkę Klarę za Michałem Burzyńskim, łowczym latyczowskim, i sześciu synów: Antoniego, Kazimierza-Maurycego, Franciszka, Mikołaja, Jana i Stanisława.
Antoni, stolnik bełzki, deputat na Trybunał 1694 r., ożeniony z Katarzyną Bobowską, miał z niej synów: Samuela, Józefa-Sebastyana, scholastyka przemyślskiego, kanonika kamienieckiego, i deputata na Trybunał 1727 r., kanonika metropolitalnego lwowskiego i administratora katedry przemyślskiej 1742 r., i Teodora, łowczego latyczowskiego.
Samuel, stolnik żydaczowski 1736 r., z żony Zofii Rozwadowskiej miał synów: Kajetana, kanonika lwowskiego, Józefa, Andrzeja, cześnika lubaczewskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bełzką, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r., i Antoniego, skarbnika grabowieckiego 1760 r., chorążego horodelskiego i członka Stanów galicyjskich, wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym z Ludwiki Dulskiej syn Wincenty miał syna Ludwika, dziedzica dóbr Psary 1823 r., szambelana austryjackiego, który miał dwie żony, Teresę Stadnicką, z której córka Julia za Stefanem hr. Potockim, i Annę Pankowics, z niej córka Wilma, żona hr. Stanisława Reya.
Kazimierz-Maurycy, drugi syn Zygmunta i Ubyszówny, starosta grabowiecki 1702 r., dziedzic dóbr Maurycino, w 1704 r. jeden z najzawziętszych nieprzyjaciół Augusta II, więziony był w Saksonii; żonaty z Barbarą Wyszotrawkówną.
Franciszek, trzeci syn Zygmunta i Ubyszówny, starosta grabowiecki, pułkownik wojsk koronnych 1703 r., gorliwy stronnik Augusta II, walczył po jego stronie ze Szwedami i partyzantami Leszczyńskiego 1707 - 1709 r.; z żony Teresy Stadnickiej, podstolanki bełzkiej, jego córki, Anna lv. za Franciszkiem Stadnickim, chorążym lubaczowskim, 2v. za Wojciechem Męcińskim, starostą wieluńskim, i Elżbieta Michałowa Markowska.
Mikołaj, czwarty syn Zygmunta i Ubyszówny, łowczy bełzki 1709 r., z żony Anny Głuszyńskiej miał synów: Stanisława, Jezuitę, Jana, archidyakona lwowskiego, kanonika chełmskiego, i Tomasza-Józefa, miecznika mścisławskiego, wojskiego buskiego 1761 r., dziedzica dóbr Rawy i części Magierowa, ożenionego z Anną Olszyńską, z której synowie: Szymon, Jan i Piotr. Po Szymonie, sędzim grodzkim buskim i pośle na sejm 1764 r., mieczniku bełzkim 1771 r., z Zofii Czarneckiej syn Józef, radca pow. krasnostawskiego 1813 r., po którym z 1-ej żony Ludwiki Wierzbowskiej syn Seweryn, dziedzic dóbr Chłaniowa, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., a z drugiej żony Józefy Rutkowskiej synowie: Ignacy, dziedzic wsi Rudniki, Józef i Walenty wylegitymowani w Królestwie 1839 r.
Jan Nepomucen, drugi syn Tomasza-Józefa, podsędek buski 1774 - 1784 r., członek Stanów galicyjskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; z żony Ewy Turkułł miał córkę Elżbietę za Mikołajem Urbańskim, tajnym radcą austryjackim, prezydentem Trybunału w Krakowie, i synów: Jana, Ignacego i Wincentego, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; po Ignacym z żony Petroneli Konarzewskiej synowie: Konstanty, współdziedzic dóbr Niemirówki, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., Norbert, współdziedzic dóbr Potok-Rozenwerth, w pow. zamojskim, ożeniony z Ksawerą Rozenwerth, wylegitymowany w Królestwie 1812 r. z synami: Antonim, Piotrem i Feliksem, oraz Stanisław, dziedzic dóbr Krynice, sędzia pokoju pow. hrubieszowskiego, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., a po Janie, radcy pow. tomaszowskiego 1813 r., z żony Anny Turkułł syn Jan, dziedzic dóbr Bzowiec Dolny, w pow. krasnostawskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.
Piotr z Alkantary, najmłodszy z synów Tomasza-Józefa, wojski buski, dziedzic części dóbr Magierów i Biła, w wojew. bełzkiem 1753 r., chorąży chełmiński 1767 r., członek Stanów galicyjskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; Piotr miał dwie żony, Różę Radgowską, z niej córka Franciszka za Piotrem Trzecieskim i synowie, Józef i Ignacy wylegitymowani w Galicyi 1782 r., i Ludwikę Markowską, z której syn Jakób, po którym synowie, Michał, dziedzic dóbr Duba, i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1839 r., i Jan, po którym z żony Tekli Rakowskiej syn Aloizy, dziedzic dóbr Tyszowce, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. Z tej linii Tomasz, syn Tadeusza, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Jan, piąty syn Zygmunta i Ubyszówny, chorąży inflancki 1704 r., z żony Zofii Hoszowskiej pozostawił syna Kazimierza, podstolego lubaczowskiego 1740 r., po którym z Jadwigi Radgowskiej synowie, Michał, łowczy horodelski 1762 r., i Franciszek, stolnik lubaczowski 1768 r., członek Stanów galicyjskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Stanisław, ostatni z synów Zygmunta i Ubyszówny, miecznik płocki 1712 r., ożeniony z Jadwigą Zielonka, miał synów, Aleksandra i Józefa; po Aleksandrze, mieczniku płockim 1760 r., syn Franciszek, starosta krzywicki, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełzkiem; członek Stanów galicyjskich, w 1782 r., a jego synowie: Ignacy, Kajetan i Jan w 1821 r. wylegitymowani w Galicyi, a po Józefie, łowczym czerniechowskim 1750 r., z Maryanny Głogowskiej synowie: Karol, pleban gródecki, Łukasz, Jan i Kazimierz wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Z innych członków tej familii. Stanisław, wojski czerski 1620 r., cześnik warszawski 1630 r. Wojciech, sędzia ziemski warszawski 1624 r. (Metr. Kor.). Wojciech i Jan, synowie Tomasza, 1638 r.; z nich Wojciech żonaty z Bogumiłą Pomorską, a Jan zaślubił Katarzynę Kowalską (Ks. Gr. Przedeckie). Stanisław, starosta sokalski 1665 r.
Piotr i Michał, synowie Mikołaja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 r.
GŁOSIŃSKI. Bracia, Bazyli i Andrzej, starszyzna zaporożska, stronnicy hetmana Wykowskiego, otrzymali nobilitacyę 1661 r. (Sigil.), i nadane im zostały prawem lennem królewszczyzny Bałaklika i Jaślimanice, na Ukrainie. Z nich Bazyli, pisarz generalny wojska zaporożskiego, otrzymał 1664 r. zapewnienie, że na przyszłym sejmie prawo, na miasteczko Bałaklikę jemu nadane, zostanie aprobowanem (Sigil.).
GŁOSKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Walenty, kasztelan ciechanowski 1542 r. Wzięli nazwisko od wsi Głosków, blisko Warszawy. Wojciech, podczaszy warszawski 1472 r. Jakób, podkomorzy czerski i marszałek dworu, jeden z ulubieńców ostatnich książąt mazowieckich 1525 r. Walenty, poborca czerski 1539 r., kasztelan ciechanowski 1542 r. Krzysztof, wojski czerski 1597 r., dworzanin królewski 1605 r., ożeniony z Zofią Radziejowską 1610 r. (Don. Vars.). Wojciech, z wojskiego czerskiego sędzia ziemski warszawski 1620 r., um. 1624 r. Stanisław, brat Krzysztofa, dworzanin królewski, z stolnika wojski czerski 1620 r., złożył urząd wojskiego 1628 r.; cześnik warszawski 1630 r. (Metr. Kor.), podpisał elekcyę 1632 r., um. 1638 r. Michał podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. płockiem. Ludwik, podczaszy płocki 1706 r., miał synów: Józefa, Macieja, Pawła i Wojciecha.
GŁOSKOWSKI h. KORAB. Pisano ich także Głoszkowski; byli w Wielkopolsce. Stefan i Heronim, synowie Mikołaja, 1606 r. Zygmunt, syn Gabryela, 1626 r. Jan, syn Andrzeja, dziedzic części Złotuski 1635 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Maciej, komornik ziemski kaliski 1632 r., wymowny i uczony dysydent, był deputatem na synod w Chmielniku 1644 r. Maciej w Wielkopolsce 1636 r., ożeniony z Urszulą Szczaniecką. Jan i Zygmunt podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Stefan, stolnik bracławski, jeździł w 1680 r. jako goniec do Moskwy; osiedlił się na Wołyniu, jego syn Paweł, Jezuita, um. 1723 r. Stanisław, archidyakon poznański, deputat na Trybunał koronny 1714 r.
Po Andrzeju, dziedzicu wsi Błotna-Sowinko 1624 r., syn Jan miał syna Wojciecha, po którym syn Franciszek, burgrabia gostyński i viceregent ziemski łęczycki 1783 - 1794 r., ożeniony z Maryanną Grabską, z niej syn Wincenty, sędzia pokoju pow. łęczyckiego, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.
Po Antonim, dziedzicu dóbr Czyżewo, w wojew. kaliskiem, synowie, Franciszek i Kazimierz; po Franciszku syn Leon, dziedzic dóbr Czyżewo, w 1837 r., a po Kazimierzu z żony Franciszki Biskupskiej syn Józef w 1838 r. wylegitymowani w Królestwie.
GŁOSKOWSKI h. PRZEROWA. Antoni 1764 roku, a Józef-Mirosław w 1766 r. regenci ziemscy haliccy. Józef i Wojciech, synowie Michała i Katarzyny Kunaszowskiej, wnukowie Stanisława i Zofii Pieściorowskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Michał, syn Wojciecha, wylegitymowany w Cesarstwie 1849 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GŁOSZYŃSKI. Franciszek, pisarz komory kamienieckiej ceł koronnych 1784 r. (Arch. Jarmolinieckie).
GŁOWA h. JELITA. Piszą się de Nowosielce. Baltazar, dziedzic Kruszowy 1508 r. (Ks. poborowe). Krzysztof i Jerzy, bracia, 1548 r. Piotr, dworzanin królewski 1565 r. (Conv. Piotrk.). Krzysztof, sekretarz królewski, kasztelan połaniecki 1572 r. (Metr. Kor.).
GŁOWACKI h. PRUS I. Pochodzą z Głowaczewic, w pow. Szadkowskim. Maciej, łożniczy królewski 1474 r., wojski większy i starosta sieradzki 1490 - 1495 r. (Metr. Kor.). Jan, burgrabia przedecki 1486 r. Maciej, chorąży sieradzki 1513 r. Jan, Marcin i Mikołaj, dziedzice dóbr Zagorzyce, Stoszyce i Zapolice 1519 r. Jan z Zagorzyc, sędzia ziemski sieradzki 1538 r. Stanisław, posesor Trzebnicy 1550 r., stolnik halicki 1552 r., podstoli sieradzki 1559 r. Łukasz z Głowaczewic 1565 r. (Conv. Piotrk.). Jakób i Jan, synowie Wawrzyńca, 1579 r. Walenty, syn Jana, 1608 r. Wojciech, syn Marcina, dziedzic dóbr Młodawin Dolny 1661 r. Michał, syndyk apostolski, zakonnik zgromadzenia Franciszkanów na Pradze pod Warszawą 1680 r. (Don. Vars.). Kazimierz i Ludwik z wojew. Sandomierskiem, a Stefan z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1697 roku. Jan, syn Marcina, żonaty z Kunegundą Karbowską 1725 r. Michał, syn Jakóba, 1726 r. Jakób, syn Jana, 1742 r. Jakób, syn Marcina, 1770 r. Ignacy-Pius, starosta rudkowski, syn Andrzeja, wnuk Macieja, dziedzic dóbr Zmorzna Wola 1788 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Kazimierz, burgrabia warszawski 1776 r.
Po Michale, dziedzicu dóbr Przybroda 1725 r., syn Wojciech miał synów, Michała i Jakóba; po Michale z żony Anny Łączyńskiej syn Waleryan wylegitymowany w Królestwie 1839 roku, a po Jakóbie synowie, Feliks, dziedzic dóbr Lutobór, w 1841 r., i Stanisław, po którym z żony Agnieszki Rajskiej syn Michał w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie. Szymon, dziedzic dóbr Przybroda 1805 r., miał synów, Mateusza i Wincentego.
Głowaccy osiedleni w południowych stronach Rzeczypospolitej posiadali majątek Gołowacze (Hołowacze), w wojew. kijowskiem, i od niego nazywani byli Głowacki i Hołowacki. Po Jakóbie, dziedzicu tych dóbr w 1723 r., było trzech synów: Jakób, Andrzej i Antoni, których potomstwo: Jan, Cypryan, Antoni i Feliks, synowie Stanisława, wnukowie Jakóba, Ignacy i Franciszek z synem Hipolitem, synowie Andrzeja, oraz Władysław, Ignacy i Baltazar, synowie Karola, wnukowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1834 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Gaspar (Kacper), którego pradziad, wzięty do niewoli tureckiej, stracił majątek i ubliżył szlachectwu przez osiedlenie się w mieście i zajmowanie się handlem, został uwolniony od abusum szlachectwa 1775 r.; jego syn Antoni, ożeniony z Rozalią Gawińską, pozostawił syna Wawrzyńca, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r.
Aleksander, Andrzej, Roman, Szczepan i Teodor w 1782 r., Bazyli, Aleksander i Andrzej, wnukowie Aleksandra, w 1817 r.; Maciej w 1786 r., Szczepan w 1787 r., a jego wnuk Edmund, członek Stanów, dziedzic wsi Kożuszki, w 1840 r., i Jakób, członek Stanów, 1817 r. wylegitymowani w Galicyi.
Kazimierzowi, Stanisławowi, Michałowi, Franciszce, Elżbiecie i Salomei, dzieciom Jana-Władysława, wyznaczył król 1700 r. opiekunem Zborowskiego (Sig.). Jan przydomku Chary, ur. 1733 r., syn Stanisława i Felicyanny Gurskiej, zostawił z Anny Krynickiej synów, Tomasza, ur. 1763 r. w Utoropach, i Antoniego, ur. 1778 r. w Pistyniu, wylegitymowanych w Stanach galicyjskich 1787 r. Z nich Tomasz miał z Klotyldy Jacewskiej syna Romana, dzierżawcę Zukocina, po którym z Agnieszki Dejmównej synowie: Julian, Władysław i Maurycy-Jan, żonaty z Maryą Łopatyńską, z której dzieci, Władysław i Celestyna. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
Stanisław z synami, Wiktorem i Bazylim, Jan, syn Józefa, z synami, Grzegorzem, Janem i Józefem, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Maciej, syn Stefana, z synami, Erazmem i Tomaszem i tego drugiego synowie, Władysław i Józef wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Stanisław, syn Jana, deputat sądu latyczowskiego 1840 r.
Z osiedlonych na Litwie. Stanisław z wojew. brzesko-litewskiem podpisał elekcyę 1697 r. Antoni, Kazimierz i Jan z synem Ludwikiem, synowie Kazimierza, oraz Michał i Piotr, synowie Adama, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GŁOWACZ h. GLOWER. Szymon i Jan, bracia, 1580 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Po Wojciechu, synu Teodora, dziedzicu dóbr Lisowicze, w wojew. wołyńskiem 1722 r., syn Franciszek pozostawił syna Łukasza, tego synowie, Antoni i Piotr, ten drugi z synami, Gracyanem i Piotrem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 - 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GŁOWBICZ h. GLAUBICZ. Właściwie Glaubicz, na Litwie; z nich Kazimierz-Jan podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r.
GŁOWCZEWSKI h. HOŁOBOK. W Prusach Zachodnich; piszą się od wsi Głowczewa, którą jeszcze w 1840 roku posiadali (Led.).
GŁOWCZEWSKI h. OSTOJA. Rodzina kaszubska, brała przydomki Kłopotek i Żmuda. Stanisław 1632 r., a Jan i Józef 1764 r. podpisali elekcye z wojew. pomorskiem. Adam 1758 r. (Sigil.). Maciej, konfederat barski 1768 r. Jakób, sędzia pokoju pow. wartskiego 1813 r. Ignacy, regent w Kaliszu 1824 r.
Po Jakóbie, cześniku pomorskim, dziedzicu dóbr Zelgoszcza, syn Wojciech, ożeniony z Antoniną Ziemięcką, miał syna Feliksa, wylegitymowanego w Królestwie 1845 r.
GŁOWCZYŃSKI. Wzięli nazwisko od majątku Głowczyna, w ziemi dobrzyńskiej. Stanisław, kanonik kujawski 1437 r. Maciej, dóbr Głowczyna, a Marcin dóbr Wylazłowa dziedzice 1564 r. (Ks. poborowe). Szczęsny 1632 i 1648 r. z ziemią wyszogrodzką, a Jakób 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem podpisali elekcye. Józef, podporucznik w wojsku polskiem 1822 r.
GŁOWICZ. Michał z powiatem oszmiańskim podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.).
GŁOWIECKI. Adam, towarzysz pancerny, poległ na wyprawie przeciwko Moskwie 1660 r.
GŁOWIŃSKI h. GODZIEMBA. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan rypiński 1584 - 1600 r.
Dawna i w XVI stoleciu zamożna kujawska rodzina, pisała się z Głowiny, w ziemi dobrzyńskiej. Andrzej 1351 r., a Jan 1434 r. cytowani w Cod. Rzyszcz. Paweł, kanonik kujawski, dziekan krakowski 1450 r., delegowany był od kapituły krakowskiej do króla Kazimierza IV z prośbą, aby nie łamał jej przywilejów, co do obioru biskupa; w 1468 r. wysłany był do papieża z wstawieniem się za Jerzym królem czeskim, wyklętym od tegoż papieża; um. 1493 r. Stanisław, poborca dobrzyński 1581 r., kasztelan rypiński 1584 r., był żonatym z Jadwigą Sierakowską. Jan, łowczy dobrzyński 1600 r. Tomasz, sędzia grodzki przedecki 1642 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Stanisław, sędzia ziemski wieluński 1655 r.
GŁOWIŃSKI v. GŁOWIEŃSKI h. ROCH II. Senator w rodzinie, Jakób, kasztelan rawski 1449 r.
Wzięli nazwisko od swego majątku miasta Główna, w wojew. rawskiem, które jeszcze w XVII stoleciu posiadali. Po Jakóbie, sędzim ziemskim rawskim 1435 r., cześniku 1444 r., a ostatnio kasztelanie rawskim 1449 r. (Metr. Kor.), z żony Katarzyny z Ostrołęki synowie: Tomasz, Jakób i Piotr. Tomasz, stolnik rawski 1495 r., zaślubił Katarzynę Kwiatkowską; w 1509 r. stolnik łęczycki. Piotr, chorąży ziemi rawskiej 1501 r. (Metr. Kor.), z żony N. Zaleskiej miał syna Dymitra, po którym synowie: Tomasz, sędzia grodzki łęczycki 1638 r., Stanisław, pisarz i poborca 1646 r., sędzia ziemski halicki 1649 - 1659 r., kilkakrotnie poseł na sejmy, deputat na Trybunał koronny 1643 r., a do zapłaty wojska 1653 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. ruskiem, i N., po którym syn Stanisław, kanonik lwowski, proboszcz w Dąbrowie 1670 r. Po Rafale, dziedzicu dóbr Główna 1548 r., z żony N. Stempkowskiej syn Jan, po którym z żony Skoszewskiej syn Aleksander, dziedzic dóbr Główna 1647 r., miał syna Jana 1687 r.
Jan, syn Marcina, 1563 r. Mateusz, syn Aleksandra, 1594 r. Franciszek, syn Jana, 1607 r. Benedykt, syn Benedykta, 1650 roku. Tomasz, syn Tomasza, 1676 r. (Zap. Tryb. Piotrk.). Jan z wojew. rawskiem 1674 r., a Antoni, Stanisław i Tomasz z wojew. łęczyckiem 1697 roku podpisali elekcye.
Po Michale, z żony Eufrozyny Słąnka, syn Franciszek-Samuel, sufragan lwowski, biskup hebroński 1749 - 1758 r., mąż zacny i uczony, założył własnym nakładem kolegium i konwikt we Lwowie księży Pijarów, lecz po zaborze kraju 1772 r. rząd austryjacki zamienił je w tak zwane collegium nobile, albo collegium Theresianum; umarł 1776 r. Józef wylegitymowany w Galicyi 1788 r.
GŁOWNIEWSKI h. HOŁOBOK. Arseniusz, biskup grecko-unicki brzeski i koadjutor biskupstwa włodzimierskiego 1790 r., poprzednio rektor szkół włodzimierskich, kapłan zacny i gorliwie stojący w obronie swego wyznania, um. 1797 r.; jego brat Teodozy, Bazylianin, wierny obrońca swego wyznania, nie przyjął bogatej archimandryi św. Trójcy pod Moskwą, którą mu ofiarowano 1797 r.
GŁUCHOWSKI h. NAŁĘCZ. W Wielkopolsce. Mikołaj, dziedzic Głuchowa, w pow. piotrkowskim 1552 r., a Jerzy i Stanisław, dziedzice Głuchowa, w pow. kaliskim 1579 r. (Ks. poborowe.). Stanisław, syn Stanisława i Fryderyk, syn Łukasza, 1605 r. Ks. Stanisław, Adam i Wojciech, synowie Aleksandra i Jadwigi Rogaczewskiej, 1694 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Franciszek z wojew. poznańskiem, Wojciech z wojew. kaliskiem 1697 r. i Jakób z wojew. Sieradzkiem 1764 r. podpisali elekcye. Stanisław, syn Jana, żonaty z Maryanną Zielińską 1710 r.
GŁUCHOWSKI h. PRUS II. Dawna mazowiecka rodzina, już za czasów krzyżackich dziedzicząca w ziemi chełmińskiej i od swego dziedzictwa Głuchowa, przezwanego Glauchen, pisząca się von Glauch, lub von Glauchen; porzuciła za panowania polskiego to nazwisko i nazwała się Głuchowski. Stanisław na sejmie w bezkrólewiu 1573 roku obwinił wojewodę chełmińskiego Działyńskiego o popełnione gwałty. Jan, poborca chełmiński 1578 r., wielkiej powagi w swej ziemi, jeden z pierwszych szlachty pruskiej przystąpił do elekcyi Stefana Batorego 1576 r. i wielu z współziomków pociągnął za sobą. Mikołaj, asesor ziemski chełmiński 1668 roku. Marcin z ziemią dobrzyńską i Michał z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1697 r. Ignacy, dziedzic dóbr w poznańskiem 1805 r., pozostawił synów, Ludwika i Józefa. Stanisław, dziedzic dóbr Mały Butzik, w Prusach 1849 roku.
Po Macieju, dziedzicu dóbr Szarowa 1559 r., syn Bartłomiej, tego syn Jan miał syna Jakóba, jego syn Antoni pozostawił syna Pawła, po którym syn Wojciech, ożeniony z Zuzanną Pilecką, miał synów: Józefa, dziedzica dóbr Sycanowa, z synem Anastazym, Erazma i Andrzeja, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r.
GŁUCHOWSKI h. PRUS III. Jan, Kacper, Marcin, Piotr i Wojciech 1648 r., Adam, Andrzej, Bartłomiej i Jan 1697 r. z ziemią czerską podpisali elekcye. Po Pawle, dziedzicu dóbr Bendorzyn w 1737 r., z żony Agnieszki Zakrzewskiej syn Maciej miał syna Jana, właściciela części szlacheckiej we wsi Bendorzynie, w pow. mławskim, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r., po którym z żony Heleny Matczyńskiej syn Marek.
GŁUCHOWSKI h. RADWAN. Zagrodowa szlachta w ziemi warszawskiej. Gabryel, syn Stanisława, cytowany w aktach warszawskich 1573 r. Andrzej, syn Marcina, poborca warszawski 1602 i 1613 r., podstarosta, a ostatnio skarbnik warszawski 1615 r. Jan 1648 r. z wojew. wileńskiem, a Jakób z Głuchowa z ziemią warszawską 1697 r. podpisali elekcye. Dominik, koniuszy 1770 r., podczaszy 1775 r., a podstoli Słonimski 1779 - 1783 roku, poseł na sejmy; pochodzący po nim Kazimierz z synami: Adolfem, Izydorem i Kazimierzem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r.
Po Antonim, dziedzicu dóbr Perłowo, w pow. przedeckim 1738 r., syn Ignacy, po którym syn Franciszek, dziedzic dóbr Staw, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1846 r.
Wojciech i Maciej, synowie Ignacego i Heleny Łobaszewskiej, wylegitymowani w Galicyi 1792 r.
GŁUCHOWSKI h. ŚLEPOWRON. Byli w wojew. płockiem i na Rusi Czerwonej. Licznie rozrodzona i zagrodowa szlachta. Andrzej, Adam, Marcin, Maciej, Piotr i inni dziedzice Głuchowa 1578 r. (Ks. poborowe). Andrzej 1697 r., a Andrzej i Jakób 1764 r. z wojew. płockiem i Franciszek z wojew. bełzkiem 1697 r. podpisali elekcye. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 roku.
GŁUCHOWSKI. Ludwik z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1648 r., a N. z wojew. podlaskiem 1697 r. Jan, miecznik bracławski, z żony Urszuli Ulatowskiej miał córkę Annę za Józefem Szyryną, podczaszym inflanckim, i dwóch synów, Józefa i Michała, miecznika bracławskiego 1754 r. Józef, chorąży znaku pancernego wojsk koronnych, następnie porucznik, poślubił Maryannę Zbierzchowską i z niej miał dzieci: Jana, Stanisława, Teresę, Józefę i Katarzynę 1752 r. (Arch. Jarmolinieckie).
GŁUCZOWSKI. Mikołaj podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. chełmińskiem. (Czy nie Głuchowski?).
GŁUPICKI. Piszą się z Głupic, w pow. piotrkowskim. Piotr 1501 r. Jan i Łukasz z Głupic, bracia, 1547 r. (Conv. Piotrk.).
GŁUPIEWSKI. Jakób z Głupiewa, w pow. łęczyckim, kanonik poznański 1492 r. Sukcesorowie Jerzego byli dziedzicami Głupiewa, Woli Gosławskiej i Łentkowa, w pow. łęczyckim 1562 r. (Conv. Piotrk.).
GŁUSKI h. CIOŁEK. Senator w rodzinie, Tomasz-Kazimierz, kasztelan gostyński 1701 r., um. 1713 r.
Wzięli nazwisko od wsi Głusk, pod m. Opolem, w wojew. lubelskiem, a pisali się z Drzewicy, będąc gałęzią rodziny Drzewickich, herbu Ciołek. Protoplastą rodziny jest Wiktoryn, dziedzic dóbr Głusk, Wolica i Kowale, syn Mikołaja Drzewickiego, dziedzica na Głusku około 1470 r., cytowanego w Lib. Benef.; ten Wiktoryn wziął pierwszy nazwisko Głuski, i pozostawił syna Mikołaja, który miał syna Mikołaja. Mikołaj miał kilku synów; z nich Piotr i Krzysztof, dziedzice Kłodnicy, a Felicyan, dziedzic Niezabitowa 1610 r., pozostawił syna Zacharyasza, po którym syn Adam miał syna Stanisława, a ten syna Antoniego, konfederata barskiego 1771 r., po którym syn Stanisław, ożeniony z Teklą Sokołowską, miał syna Jana, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1845 r.
Przecław, Stanisław i Wiktoryn, synowie Kacpra, ustąpili 1600 r. części dóbr Głuska i Wolicy. Stanisław żonaty z Elżbietą Poniatowską 1617 r. Zygmunt, syn Jana i Barbary Mysłowskiej, 1630 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Remigian, syn Melchiora, dziedzic dóbr Głuska 1631 r., miał trzech synów: Tomasza-Kazimierza, Remigiana i Stefana. Tomasz-Kazimierz z Drzewice, z podstolego 1685 r. podczaszy lubelski 1694 r., a kasztelan gostyński 1701 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. lubelskiem; rządny i zabiegły gospodarz, założył m. Głusk, w wojew. lubelskiem 1688 r., z żony Jadwigi Stamirowskiej, łowczanki sanockiej, pozostawił dzieci: Karola, Jezuitę, Kazimierza i Tomasza bezdzietnych i córkę Urszulę-Anielę, żonę Felicyana Gałęzowskiego, podsędka lubelskiego. Wacław, towarzysz husarski, chorąży w pułku ordynacyi Zamoyskich, dziedzic dóbr Czarnylas 1694 r., miecznik łukowski 1709 r., ożeniony z Heleną Kiełczewską. Andrzej z wojew. brzesko-kujawskiem i Mikołaj z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1697 r. Michał, syn Rafała, 1720 r. Jakób, gorący stronnik Leszczyńskiego, poseł na sejm 1733 r. Franciszek, Jezuita 1735 r. Jan, cześnik zakroczymski, żonaty z Elżbietą Gołuchowską, pozostawił syna Adama 1750 r. Jacek, łowczy lubelski 1765 r., miał dwóch synów, Józefa i Franciszka. Józef, łowczy i podwojewodzy 1770 r., cześnik 1771 r., podstoli, a ostatnio podsędek 1777 r. i pisarz grodzki lubelski 1776 - 1783 r. Franciszek, podwojewodzy 1776 r., skarbnik i wojski mniejszy, a w 1784 r. miecznik lubelski. Jan, patron Trybunału w Lublinie 1813 r. Józef, podpisarz sądu w Kaliszu 1820 r.
Po Jacku, dziedzicu dóbr Głusko 1762 r., syn Tomasz, sędzia pokoju pow. kazimierskiego 1812 r., radca wojew. lubelskiego 1830 r., z żony Agaty Gałęzowskiej pozostawił synów: Karola, dziedzica dóbr Tuczempy 1866 r., radcę Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego 1842 r., Marcelego, sędziego pokoju pow. zamojskiego 1856 r., i Franciszka, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.; po Franciszku z żony Heleny Gołębiowskiej syn Władysław, 1840 roku.
Jan, strażnik wołkowyski 1716 r. Bonawentura, komornik ziemski łucki 1782 roku. Jan, syn Mikołaja, deputat szlachty pow. mohylowskiego 1840 roku.
GŁUSZANIN. Pisano ich także Hłuszanin; na Litwie. Z pisanych Głuszanin Jan otrzymał na sejmie 1678 r. uwolnienie od kondemnaty. Tomasz, syn Stefana, deputat szlachty pow. dynaburgskiego 1845 r. Zuzanna, córka Ludwika, dziedziczka dóbr Ludwinowa, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GŁUSZCZYŃSKI. Krzysztof z wojew. pomorskiem podpisał elekcyę 1674 roku.
GŁUSZEWSKI h. ŁABĘDŹ. Biorą przydomek Dunin; z nich Adam i Jan podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. Michał, chorąży wojsk koronnych 1777 r. (Sigil.).
GŁUSZKIEWICZ v. GŁUSZKOWICZ. Grzegorz otrzymał przywilej na dom 1624 r. Krzysztof, arcybiskup ormiański we Lwowie 1647 r. Stanisław, łowczy buski 1768 r. (Metr. Kor.).
GŁUSZKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Andrzej, dziedzic części Głuska, w pow. szreńskim 1578 r. (Ks. poborowe). Job, Marcin i Michał podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem. Roch, Szymon i Wojciech, synowie Stanisława i Agnieszki Chraplewskiej, żonaty z Jadwigą Zaremba 1759 r. Michał, syn Kazimierza i Maryanny Kłosińskiej, 1774 r. (Ks. Gr. Przed.).
GŁUSZYŃSKI h. DOŁABĘDŹ. Herb - w polu czerwonem, na zielonej murawie, łabędź biały stojący w prawo, trzyma w dziobie zielony wieniec, nad nim z prawej strony pszczoła złota, w lewej klucz złoty w lewo; w koronie łabędź z wieńcem w dziobie jak na tarczy.
Ten herb otrzymał w 1842 r. Paweł, syn Józefa, konfederata barskiego, i Maryanny z Grudzińskich, referendarz Stanu i dyrektor w Banku Polskim, który w 1817 r. był sekretarzem Komisyi Spraw Wewnętrznych i Oświecenia i wiele przyłożył się do korzystnego dla dobra ogółu urządzenia edukacyi publicznej. Paweł w 1838 r. otrzymał przyznanie szlachectwa z zasady posiadanego urzędu; um. 1845 r., zostawiwszy z żony Aleksandry Lamoth córkę zmarłą w dzieciństwie.
GŁUSZYŃSKI h. ŁABĘDŹ. Wzięli nazwisko od wsi Głuszyny w wojew. Sandomierskiem; brali przydomek Dunin. Paweł i Marcin, dziedzice Głuszyny i Kłodna 1508 r. (Ks. poborowe). Paweł, syn Stanisława, zaślubił Annę Gojską 1640 r. (Don. Vars.). Jan i Adam podpisali elekcyę 1648 roku z wojew. Sandomierskiem. Stanisław, dziedzic dóbr Głuszyny, z Barbary Przetockiej miał syna Krzysztofa-Kiliana, po którym z żony Urszuli Bębnowskiej syn Paweł Dunin ze Skrzynna nabył w 1687 r. część dóbr Smarkowa (Ks. Gr. Piotrk.). Paweł, cześnik sochaczewski 1714 r., z żony Maryanny Załęskiej miał synów, Erazma, Jezuitę, i Konstantego, cześnika sochaczewskiego (Ks. Czers. Perpet.). Karol, kanonik kujawski, kustosz łowicki 1694 r. Franciszek, Jezuita, um. 1728 r. Wojciech z wojew. rawskiem 1674 r., a Paweł i Wojciech z wojew. Sandomierskiem 1697 r. podpisali elekcye.
Jedna gałąź tej rodziny już w początkach XVII stolecia osiedliła się na Litwie. Bernard, podstoli nowogrodzki 1650 r., miał dwie żony Eurozynę Ostrowską i Joannę Dzik, chorążankę bracławską. Stanisław, syn Bernarda podstolego, podczaszy żytomierski 1671 r, poślubił Aleksandro Łychowską, podkomorzankę bełzką, i z niej pozostawił córki, Annę, żonę Mikołaja, łowczego, bełzkiego, Konstancyę za Franciszkiem, miecznikiem płockim, Głogowskimi i dwóch synów, Antoniego i Franciszka (Zap. Tryb. Łubek). Po Kacprze, pośle wojew. smoleńskiego, który 1648 r. podpisał elekcyę, zostało się pięciu synów; z tych: Jan, Krzysztof i Jakób polegli na wojnach z Kozakami i Moskwą, Łukasz, wojski smoleński 1670 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią nurską, i z żony Anny Krasnodębskiej pozostawił córkę Barbarę za Kazimierzem Gniewoszem i syna Antoniego bezdzietnego, i Melchior-Kazimierz, z wojskiego smoleńskiego 1670 r. chorąży wołkowyski, deputat do rady wojennej 1673 r, dziedzic dóbr Wójtowice, ożeniony z N. Szemiot, miał synów: Piotra i Jacka, poruczników petyhorskich w wojsku litewskiem, Stanisława i Michała, podstolego wołkowyskiego, po którym z żony Krystyny Bartoszewicz syn Józefat 1740 r. Mateusz, sędzia grodzki lidzki 1775 - 1780 r. Jan, regent ziemski lidzki 1780 - 1788 r. Zygmunt, sędzia i regent grodzki starodubowski 1775 - 1783 r. Marcin sędzia grodzki lidzki 1783 r. Mikołaj, syn Pawła, urzędnik w gub. smoleńskiej, i Stefan, syn Pawła, urzędnik w gub. kutajskiej 1864 r.
GŁUŻEWSKI. Antoni, stolnik malborgski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem (Czy nie Głuszewski?).
GNATOWSKI h. ŁADA. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gnaty, w ziemi zakroczymskiej, a w początkach XV stolecia, osiedliwszy się na Podlasiu, założyła wieś Gnatów, z której podług Metryki Litewskiej 1528 r. dostawiała na potrzeby wojenne dwóch zbrojnych konnych. Licznie w XVI stoleciu rozrodzeni Gnatowscy, przenosili się w różne strony kraju, a głównie na Litwę i Wołyń. Aleksy, Maciej, Jakób i inni cytowani w aktach wizkich 1474 r. Feliks, burgrabia łomżyński 1526 r., jego syn Franciszek nabył wójtowstwo we wsi Konarzyce 1559 r. Marcin, podstarosta brzeziński 1582 r. Wawrzyniec, syn Jakóba, i Walenty, syn Grzegorza, 1614 r. (Don. Vars.). Adam podpisał elekcyę 1632 r. Wawrzyniec, autor panegiryczny 1633 r. Kazimierz, Michał, dwóch Adamów, dwóch Janów, dwóch Szymonów, Fabian-Tomasz, Jerzy, Paweł, Stanisław, Stefan, Walenty z ziemią zakroczymską, Stefan z ziemią nurską, Wojciech z ziemią warszawską, i Wojciech z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Aleksander 1682 r., z żony Elżbiety Kłodzińskiej miał syna Jana 1746 r., po którym z Teresy Gralewskiej syn Wawrzyniec, burgrabia warszawski 1745 r. Walery, komornik ziemski i sędzia kapturowy zakroczymski, podpisał elekcyę 1761 r. z ziemią zakroczymską, a Józef z wojew. wołyńskiem tegoż roku. Antoni, horodniczy owrucki 1775 - 1794 r. Błażej, żupnik, viceregent i burgrabia zakroczymski 1778 - 1794 r. Józef, horodniczy dźwinogrodzki 1779 r. (Sigil). Michał, vicegerent sądowy kijowski 1788 r., dziedzic dóbr na Wołyniu 1781 r. Józef, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
Po Michale, dziedzicu dóbr Duby, na Wołyniu 1760 r., było trzech synów: Antoni, Tomasz i Aleksander; po Antonim syn Paweł, major wojsk polskich 1820 r., z synem Józefem i tego synowie: Zygmunt, Paweł i Stanisław, po Tomaszu pochodzący, January i Jan, synowie Antoniego, a po Aleksandrze pochodzący, Rafał z synem Juliuszem i August z synem Antonim, synowie Aleksandra, wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Piotr i Antoni, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 r.
Z osiedlonych na Litwie, z których jedna linia była wyznania kalwińskiego. Paweł zasiadał na synodzie dysydenckim w Kiejdach 1719 r. Waleryan 1697 r. i Ignacy 1764 r. z wojew. mińskiem podpisali elekcye. Onufry, koniuszyc miński 1775 r. (Vol. Leg.).
Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty:
a) gub. wileńskiej, Józef, syn Andrzeja, z synem Aleksym, wnukiem Adamem i prawnukami: Adamem, Feliksem i Aleksandrem 1837 r.;
b) gub. mińskiej, Jan z synami: Aleksandrem, Konstantym, Michałem i Mikołajem i Michał z synem Janem, synowie Antoniego, 1855 r.
GNATOWSKI h. PIERZCHAŁA. Pochodzą z Gnatowic, w ziemi sochaczewskiej. Stanisław, archidyakon płocki 1420 r., biskup płocki 1425 r., um. 1439 r. Marcin Szyszko z Gnatowic 1428 r. Abraham, stolnik sochaczewski 1435 r. Jan z Gnatowic, z żony Elżbiety Gniewoszówny, miał syna Stanisława, żonatego z Jachną Chojnowską 1471 r. (Bon.).
GNEIT. Jan podpisał elekcyę 1764 r. z pow. wiłkomierskim.
GNIADY h. OSTOJA. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan Czechowski 1498 r.
Byli w Małopolsce. Piotr z Zabierzowa, burgrabia krakowski 1482 r., marszałek dworu kardynała ks. Fryderyka Jagiellończyka 1490 r., został 1498 r. kasztelanem Czechowskim; miał on dwóch synów, Jana, burgrabiego krakowskiego 1502 r., i Stanisława, piszącego się z Brunowa (Conv. Piotrk.). Stanisław uwolniony od wyprawy wojennej 1511 r.; zapisał on posag żonie Dorocie na Glinniku 1518 r. Jan, dworzanin królewski, otrzymał ekspektatywę na burgrabstwo krakowskie po ojcu Piotrze 1494 r.; w 1509 r. został podczaszym ziemi łęczyckiej, a w 1510 r. dzierżawił Krzeczów. Andrzej, opat orłowski, został opatem Benedyktynów w Tyńcu 1526 r. (Metr. Kor.). Jadwiga, wdowa po Stanisławie, i córka jej Anna 1555 r. (Conv. Piotrk.).
GNIAZDOWSKI h. GNIAZDOWA. Herb - w polu czerwonem korab złoty, na jego środku wieża kamienna z bramą i trzema nad nią oknami, nad wieżą i po jej bokach gwiazda złota; na hełmie w koronie trzy pióra strusie, na nich bróg złoty, jak w herbie Leszczyc; labry herbu czerwone, złotem podbite.
Ten herb otrzymał w 1844 r. Piotr, syn Józefa, referendarz Stanu, wyższy urzędnik w Komisyi Skarbu, w nagrodę długoletniej i zaszczytnej służby publicznej; w 1837 r. otrzymał przyznanie szlachectwa z zasady posiadanego stopnia urzędniczego.
GNIAZDOWSKI h. KORAB. Pochodzą z Gniazdowa, w pow. kaliskim, a brali przydomek Niemiera. Jan, sędzia ziemski kaliski 1422 roku. Jan, prebendarz w Gnieźnie 1506 r. Jakób i Andrzej, bracia, uwolnieni od wyprawy wojennej 1520 r. (Metr. Kor.). Maciej i Mikołaj, dóbr Gniazdowa, Jan, części Lutyni, a Mikołaj, dóbr Czekanowa dziedzice 1579 r. (Ks. poborowe). Rafał podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Jakób żonaty z Jadwigą Oryńską 1698 r. Chryzostom Niemiera, pułkownik wojsk królewskich 1716 r. (Metr. Kor.), ożeniony z Teresą Wyssogota-Zakrzewską, regimentarz konfederacyi tarnogrodzkiej, i najdzielniejszy z jej wodzów, szczęśliwie walczył z wojskiem saskiem 1715 r., a w 1716 r., zwiększywszy znacznie swój oddział, pobił Sasów pod Ryczywołem, i zdobył Częstochowę i Piotrków; um. 1723 r. Piotr, brat Chryzostoma, kanonik włocławski i proboszcz pucewski 1720 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
Po Jakóbie, dziedzicu dóbr Ostrowite 1749 r., pochodzący: Władysław, syn Władysława, dziedzic dóbr Ostrowite, w pow. lipnoskim, w 1846 r., Piotr, Stanisław, Felicyan i Wiktor, synowie Ignacego, 1849 i 1850 r., Władysław i Czesław, synowie Teofila i Maryanny z Trzcińskich, w 1853 r., oraz Antoni, syn Stanisława, 1849 r., wylegitymowani w Królestwie.
Fabian, żonaty z Apolonią Sędzimirówną, miał syna Józefa, ur. 1812 r., po którym z Kunegundy Słowikowskiej dzieci: Julia Pawlikiewicz, Józef-Feliks, Antoni, proboszcz par. Piątek 1906 r., Wiktorya Strzembosz, Matylda Kuczyńska, Stanisław-Teofil i Józefa Chudzyńska.
GNIAZDOWSKI h. TRZASKA. Licznie rozrodzeni w ziemi łomżyńskiej, lecz w ostatnich czasach wielu z nich przeszło do herbu Wczele. Prandota 1423 r. Jakób, syn Trojana, 1470 r., a tego syn Piotr 1524 r. miał syna Trojana, plebana w Troszynie 1560 r. Bartłomiej poległ w Inflantach w wojnie z Moskwą 1581 r. Wojciech, syn Marcina, dziedzic wsi Gniazdowe i Wiśniewo 1648 r., jego syn Albert pozostawił syna Walentego, ożenionego z Urszulą Rzewuską 1693 r. Wojciech, miecznik łomżyński 1694 r., żonaty z Różą Gniewoszówną. Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią łomżyńską. Jan, dziedzic dóbr Gniazdowo i Budziszki 1700 r.; jego potomkowie wylegitymowani w Królestwie z herbem Wczele.
GNIAZDOWSKI h. WCZELE. Rodzina wielkopolska. Jan i Bohdan 1466 r. Jan, sufragan i kanonik gnieźnieński, biskup teodozyeński 1584 r., opat mogilski, poseł od Stanów koronnych do cesarza Rudolfa z zawiadomieniem o wyborze na tron króla Zygmunta III. Potomstwo Jana, w 1700 r. dziedzica dóbr Gniazdowa i Budziszek, herbu Trzaska, przeszło do herbu Wczele; z niego Stanisław, syn Ksawerego i Józefaty z Mieczkowskich, podoficer w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1859 r.
GNIDZIECKI. Józef otrzymał nominacyę na podstolego podlaskiego po śmierci Morskiego 1728 r. (Sigil.).
GNIEW. Byli w wojew. brzesko-litewskiem, szlachta zagrodowa. Paweł, syn Stefana, w 1697 r. właściciel części we wsi Przegaliny, w wojew. brzesko-litewskiem, żonaty z Reginą z Rumianków (Don. Vars.).
GNIEWCZYŃSKI. Byli w Małopolsce. Józef, syn Stanisława i Ewy z Ujejskich, sekretarz, a następnie szambelan królewski 1778 r., z żony Maryanny Moszyńskiej miał dwóch synów; z tych Jakób, porucznik artyleryi koronnej 1793 r., a Piotr, kanonik warszawski 1813 r., proboszcz kościoła Panny Maryi w Warszawie 1820 r. Nie wiem, czy tej familii Adam w wojew. nowogrodzkiem 1765 r. Adam, urzędnik w Warszawie 1842 r.
GNIEWEK h. GIERAŁT. Pisali się z Kończysk. Stanisław, podstarosta oświęcimski 1591 r., w wielkich był łaskach u Jerzego ks. Radziwiłła, biskupa krakowskiego, zarządzał majątkami biskupiemi i trzymał dzierżawą klucz lipowiecki; jego synowie, Łukasz i Piotr bezdzietni.
GNIEWIECKI v. GNIEWIĘCKI h. PORAJ. Pisali się z Bużenina. Paweł i żona Dorota z Bużenina, dziedzice Różnicy, Jemielna i Sobowic 1525 r. (Conv. Piotrk.). Bartłomiej, wojski sieradzki, dziedzic Różnicy, żonaty z Barbarą z Dembian, kasztelanką krakowską, 1560 r. (Bon.). Józef, posiadacz wójtowstwa 1760 r. (Sigil.).
GNIEWIEWSKI h. PRUS I. Pochodzą z Gniewiewic, w pow. sochaczewskim; rozrodzeni brali przydomki: Borys, Kurowicz, Parzyglen i inne. Piotr, kanonik płocki 1420 r. Andrzej, Jan, Piotr, Stanisław, Szymon i inni, byli współdziedzicami Gniewiewic 1579 r. (Ks. poborowe). Stanisław ustąpił wójtowstwo we wsi Głuska synowi swemu Janowi 1607 r. (Metr. Kor.).
N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Waleryan, dziedzic dóbr Użnagory, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GNIEWIEWSKI. Kacper, dobry żołnierz, za odznaczenie się pod Pskowem otrzymał nobilitacyę 1581 r. i herb - w polu srebrnem mur, w pośrodku którego stoi rycerz uzbrojony z podniesioną do cięcia ręką; po nad murem dwa proporce, ozdobione piórami, jakie noszą przy wodzu, pióra w części czerwone, w części białe (Metr. Kor.).
GNIEWINSKI h. PRUS. Franciszek z pow. grodzieńskim podpisał elekcyę 1674 r. Lucyusz-Walenty, aktuaryusz c. kr. kasy obwodowej w Rzeszowie, i Kacper, synowie Stanisława i Franciszki Pawłowskiej, wnukowie Jana i Salomei Bartułowej, 1782 r., a Stanisław-Jan, syn Kacpra, w 1822 r. wylegitymowani w Galicyi.
GNIEWKOWSKI h. CHOLEWA. Rodzina wielkopolska. Adam i Paweł, dziedzice Gniewkowca, w pow. bydgoskim 1582 r. (Ks. poborowe). Andrzej z synami, Andrzejem i Stanisławem zachowani przy sołectwie we wsi Nadorycz, w starostwie wałeckiem 1623 r. (Metr. Kor.). Wojciech, syn Andrzeja i Katarzyny Krzyżanowskiej, dziedzic części dóbr Toporzyszczewo,. Dąbrowo i Jarnowo 1762 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Krzysztof, kapitan wojsk pruskich, dziedzic dóbr Herzfelde, w Starej Marchii 1783 r.
Po Wojciechu, synu Andrzeja, dziedzicu dóbr Rekle, w wojew. Sieradzkiem 1614 r., z żony Jadwigi Reklewskiej synowie: Łukasz, Jan i Franciszek; z nich Łukasz miał syna Franciszka, po którym syn Łukasz zaślubił Katarzynę Grodzką i z niej pozostawił synów. Józefa, żonatego z Konstancyą Lenczewską i Wawrzyńca. Józef, skarbnik bydgoski 1787 r. (Ks. Gr. Brzeskie), miał syna Marcina, dziedzica dóbr w pow. piotrkowskim, w 1839 r., a po Wawrzyńcu z żony Jadwigi Pruskiej syn Wiktor w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie.
GNIEWKOWSKI h. DOŁĘGA. Kazimierz, komornik grodzki bracławski 1780 r. Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Michałówka w 1739 r., pochodzący: Filip, Józef, Kazimierz, Maciej, Piotr, synowie Sozyusza, oraz Józef, Benedykt i Kajetan, synowie Kajetana, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GNIEWOSZ h. KOŚCIESZA. Senator w rodzinie, Gniewosz, kasztelan sandomierski 1406 r.
Dawna małopolska rodzina, jej nazwisko jest przemianą słowiańskiego imienia Gniewomir; pisała się z Dalowic, a niekiedy z Ćmielowa, ostatecznie zaś z Wnorowa. Mieczysław, zwykle jednak przez kronikarzy pisany Gniewoszem z Dalowic, znakomitość swojego czasu, niepospolicie ruchliwy, we wszystkich ważniejszych sprawach krajowych brał udział, a w 1385 r. popierał małżeństwo królowej Jadwigi z arcyksięciem Wilhelmem; stronnik Władysława ks. Opolskiego, pozyskał od niego znaczne nadania na Rusi Czerwonej, której chwilowo w 1393 r. był starostą generalnym. Podkomorzy krakowski 1397 r., kasztelan sandomierski 1406 r., pisał się z Wnorowa, a był dziedzicem dóbr Sucha; umarł 1406 r., pozostawiając dwóch synów, Gniewosza i Dersława. Gniewosz, dziedzic Dalowic i Brzezin, w 1410 r. na wojnę krzyżacką wystawił chorągiew; z żony Elżbiety Michowskiej zostawił trzech synów: Gniewosza, Jana i Stanisława (Bon.).
Dersław, młodszy syn kasztelana, dziedzic Dalowic i Wnorowa, podstoli krakowski 1431 r., pozostawił dwóch synów, Jana i Gniewosza, którzy pisali się Wnorowskimi i byli dziedzicami Wnorowa, Łoniowa, Trzebiesławic, Skrzypaczowic, Suliszowa i Zawidzy (Lib. Benef.) i mają być protoplastami Łoniowskich, Suliszowskich, Trzebiesławskich i Wnorowskich.
Jan, dóbr Wnorowa i Zawidzy, Marcin, dóbr Łoniowa, a Stanisław, dóbr Chobrzany, Malżyn, Nawodzice, części Skrzypaczowic, Świnar i Żórawicy dziedzice 1578 r. (Ks. poborowe). Z nich Stanisław pozostawił synów: Stanisława, Heronima, Pawła, sędziego grodzkiego sandomierskiego 1610 r., Andrzeja i Jana (Zap. Tryb. Lubel.).
Andrzej z Wnorowa, łowczy koronny 1630 r., starosta zawichostski 1640 r. (Don. Vars.), podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. lubelskiem; był żonatym z Anną Pękosławską. Jan, ożeniony z Elżbietą Gosławską 1696 r. (Metr. Kor.), pozostawił dwóch synów, Jakóba zmarłego młodo i Piotra zmarłego w Moskwie w niewoli. Heronim i Michał podpisali elekcyę z wojew. Sandomierskiem 1648 r.
GNIEWOSZ h. RAWICZ. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj-Wojciech, biskup kujawski 1640 r., um. 1654 r. Jan, kasztelan Czechowski 1673 r. Jan, kasztelan zawichostski 1700 - 1703 r.
Dawna i rozrodzona rodzina w Małopolsce; pisała się z Oleksowa, który to majątek posiadała już w początkach XV stolecia. Stanisław, dziedzic na Oleksowie 1468 r., cytowany w aktach opoczyńskich, z żony Doroty Magierówny, majętnej dziedziczki, zostawił trzech synów, z których Cherubin poległ na wyprawie bukowińskiej 1497 r., Daniel miał syna Stanisława, po którym z trzech żon liczne potomstwo, i Gabryel, dziedzic na Oleksowie, Sarnowie, Berdzieży i Smogorzowie 1508 r. (Ks. poborowe), z żony Elżbiety Tarło, kasztelanki radomskiej, zostawił czterech synów: Andrzeja, Jana, Mikołaja i Krzysztofa.
Andrzej, dziedzic na Sarnowie, starosta grójecki i warecki 1565 r., sekretarz królewski 1567 r. (Conv. Piotrk.), z żony Falęckiej miał córki, Barbarę, żonę Mikołaja Kochanowskiego, i Annę za Janem Lasockim, oraz synów, Stanisława, dworzanina królowej Katarzyny, żony Zygmunta Augusta, poborcę sandomierskiego 1567 i 1578 r., i Adryana młodo zmarłego.
Jan, dziedzic na Smogorzowie 1550 r., po którym z żony Anny Czerny synowie, Paweł i Jan, rotmistrz królewski, walczył przeciwko Gdańszczanom 1577 r. i przeciwko Moskwie 1579 - 1582 r.; z żony Anny Ossolińskiej miał dwóch synów, Jana i Mikołaja-Wojciecha. Jan, dworzanin królewski, a od 1644 r. chorąży lubelski, um. 1650 r., pozostawiając z żony Maryanny Broniewskiej córkę Zofię za Marcinem Dembińskim, podkomorzym sandomierskim i syna Mikołaja, Jezuitę, kapelana Dymitra ks. Wiśniowieckiego (Zap. Tryb. Lubel.). Mikołaj-Wojciech, kanonik krakowski i sekretarz królewski 1621 r., sekretarz wielki koronny 1635 r., kanclerz królowej Cecyli Renaty, opat pokrzywnicki 1638 r. (Metr. Kor.), biskup kujawski 1640 r., rządny lecz hojny dla ubogich i wiele łożący na dobre wychowanie młodzieży szlacheckiej, w 1646 r. wysłany był na powitanie Maryi-Ludwiki przybywającej do Polski; w 1647 r., gdy król żądał, aby Stany krajowe zwróciły królowej pieniądze, które od niej na wyprawę turecką zaciągnął, nietylko że temu sprzeciwił się, ale w tak ostrych wyrazach zarzucał królowi jego marnotrawstwo, otoczenie się cudzoziemcami i niebaczną politykę, że rozgniewany Władysław opuścił Izbę Obrad. W czasie bezkrólewia 1648 r. popierał elekcyę księcia Karola, a zarazem żądał, aby dochody z wakujących starostw obrócone były na zaciąg wojska przeciwko Kozakom, a królewszczyzny ukraińskie oddawane były osobom w tej prowincyi zamieszkującym i nie były zarządzane przez chciwych zysku i uciskających lud oficyalistów; odbył kilka poselstw, a między innemi do cesarza Ferdynanda III, do króla Ludwika XIII i do Holandyi; um. 1654 r.
Krzysztof, najmłodszy syn Gabryela i Tarłówny, dziedzic dóbr Klonów 1569 r. (Ks. poborowe), miał synów, Mikołaja i Bartłomieja, którzy należeli do wyprawy na Moskwę 1579 - 1582 r.
Mikołaj, trzeci syn Gabryela i Tarłówny, dziedzic Wawrowic 1569 r. (Ks. poborowe), z żony Zofii Jaraczowskiej pozostawił dwóch synów: Balcera i Jana. Balcer, dworzanin i sekretarz królewski, walczył pod Gdańskiem 1577 r., a na wyprawę moskiewską własnym kosztem uzbroił 40 ludzi; ożeniony był z ks. Teodorą Czartoryską. Jan, rotmistrz królewski, starosta latowicki 1579 r. (Metr. Kor.), dziedzic dóbr Oleksowa i Smogorzowa, deputat wojew. sandomierskiego w bezkrólewiu 1575 r., gorliwie popierał elekcyę Stefana Batorego i od swej partyi otrzymał polecenie zyskiwania dla niej stronników w Małopolsce; pułkownik na wyprawie moskiewskiej 1579 - 1582 r., odznaczył się wybitną dzielnością. Jan z żony Jadwigi Drohojowskiej miał dwie córki, Ewę 1v. Andrzejową Męcińską, 2v. Niemierową, wojewodzinę podlaską, Annę za Krzysztofem Grabskim i trzech synów: Tomasza, zmarłego młodo, Krzysztofa, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem i Mikołaja.
Mikołaj otrzymał wójtowstwo w m. Mikołajowie 1607 r. (Metr. Kor.), dziedzic dóbr Sarnowo, Grodek i inne, chorąży lubelski 1630 r., starosta radomski, pułkownik i rotmistrz królewski, należał do wyprawy na Moskwę 1618 r. i był tej wyprawy wojennym komisarzem; w 1621 r. walczył pod Chocimem, a w 1633 - 1634 r. pod Smoleńskiem i był deputatem do układów o pokój z Moskwą; w 1649 r. w bitwie pod Zborowem, dowodząc połową husaryi królewskiej, tak się chlubnie odznaczył, że król Jan Kazimierz nazwał go zbawcą armii i tronu. Mikołaj umarł 1650 r., pozostawiając synów, Stanisława i Jana.
Stanisław, dworzanin królewski 1670 r., właściciel części dóbr Bobrka, z żony Teresy Kryskiej miał kilku synów (Zap. Tryb. Lubel.), z których Mikołaj, wojski chełmiński 1697 r., był żonatym z Anną Bykowską (Don. Vars.), a Feliks z żony Anny Zbroszkówny miał synów, Jana i Antoniego, dziedzica dóbr Lipy, w pow. opoczyńskim 1743 r., po którym z żony Rozalii Żukowskiej syn Franciszek, cześnik wendeński 1776 r., pozostawił syna Antoniego, dziedzica dóbr Grabowo, sędziego pokoju pow. ostrołęckiego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., a jego syn Antoni, urodzony z Katarzyny Grabowskiej, w 1844 r.
Jan, młodszy syn Mikołaja, starosty radomskiego, kasztelan Czechowski 1673 r., jeden z najgorliwszych stronników Michała Wiśniowieckiego, w gorącej mowie na sejmie 1672 r. odwodził go od zamierzonej abdykacyi i skłonił do surowego wystąpienia przeciwko nieprzyjaznym mu panom, a 1674 r. podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem; z żony Barbary Tomickiej jego syn Jan, podstoli sandomierski 1696 r., w 1700 r. kasztelan zawichostski, marszałek Trybunału koronnego w 1689 i 1703 r., założył miasto Gniewoszów na gruntach wsi Oleksowa. Kasztelan miał dwie żony, Franciszkę Korniakt (Don.Vars.), i Annę Leszczyńską, wojewodziankę kaliską, 2v. za Aleksandrem Szembekiem, stolnikiem wielkim koronnym.
Z innych członków tej rodziny. Maciej, dworzanin królewski, dziedzic dóbr Klonowa 1557 r. Piotr, podwojewodzy i poborca kaliski 1618 r. Ks. Gabryel, sekretarz królewski, i Jan, chorąży lubelski, podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. Jan-Kazimierz, miecznik 1679 r., łowczy 1680 r., chorąży 1688 r., ostatnio podkomorzy sandomierski 1718 r. (Metr. Kor.), był żonatym z Teresą Glińską. Po Janie synowie, Konstanty i Cypryan 1676 r. Konstanty pozostawił syna Wojciecha-Michała 1696 r., a Cypryan miał syna Stefana-Stanisława, żonatego z Marcyanną Łuszczewską 1690 r. Aleksander, zwany Woropaj, żonaty z Maryanną Bystrzanowską 1700 roku. Po Stefanie synowie, Antoni i Adam, żonaty z Urszulą Kodrembską 1723 r. Wawrzyniec, syn Wojciecha-Michała, 1731 r. Adam, syn Stefana, dziedzic dóbr Chruściele i Zasienie 1745 r., miał synów, Wojciecha, dziedzica części Wólki Pytowskiej, i Franciszka, ożenionego z Salomeą Pytowską, po którym syn Karol, dziedzic części dóbr Wólki Pytowskiej, żonaty z Teklą, córką Antoniego Zaremby 1792 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
Po Franciszku, synu Adama, podczaszym liwskim, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską, pozostało dwóch synów, Kazimierz i Melchior (Don. Vars.).
Kazimierz, podwojewodzy nurski 1713 r., poślubił Barbarę Głuszyńską, córkę Łukasza, wojskiego smoleńskiego, i z niej miał córkę Różę, żonę Wojciecha Gniazdowskiego, miecznika łomżyńskiego (Don. Vars.).
Melchior, młodszy syn podczaszego Franciszka, miecznik sanocki 1703 r., z żony Anny Wisłockiej miał synów, Melchiora, dziedzica dóbr Żyznów, w wojew. lubelskiem 1752 r., i Jana, po którym synowie, Adam i Stanisław, członek Stanów, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Wiktor, syn Stanisława, członek Stanów, z synami: Edwardem, Janem Nepomucenem, Zygmuntem i Władysławem 1834 r., Patrycy, syn Piotra, a wnuk Stanisława, z synami, Wawrzyńcem i Aleksandrem-Konstantym 1844 r., oraz Aleksander, syn Piotra, wnuk Stanisława, 1844 r., a jego synowie: Antoni, Stanisław i Hipolit 1852 r. wylegitymowani w Galicyi.
Gniewoszowie, w północnem Mazowszu osiedleni, pisali się jeszcze w XVI stoleciu Gniewota, od wsi Gniewoty, w ziemi łomżyńskiej. Tomasz 1431 r. Piotr, syn Marcina, 1471 r. Jakób, syn Jana, Gniewosz-Mystkowski, dziedzic dóbr Mystkowiec, Kozłowo i inne 1588 r., ożeniony z Małgorzatą Sokołowską, sędzianką łomżyńską. Krzysztof, podstoli różański 1677 r. Stanisław, burgrabia kamieńczykowski 1690 r. Jan, Kazimierz, Stefan i Wojciech podpisali elekcyę z ziemią nurską 1697 r. Michał, radca Departamentu płockiego 1813 r.
Po Pawle, stolniku czerniechowskim 1760 r., dziedzicu dóbr Mystkowiec, w ziemi nurskiej, synowie, Antoni i Paweł; z tych Antoni pozostawił synów: Jana Nepomucena, dziedzica dóbr Cisk, Ignacego i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1837 - 1858 r., a Paweł z żony Felicyanny Dąbrowskiej miał syna Michała, dziedzica dóbr Mystkowiec, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
GNIEWOSZEWSKI. Cytowani w aktach krzemienieckich 1778 r.
GNIEWSKI h. ZGRAJA. Wawrzyniec uzyskał potwierdzenie nadania w Marienburgu 1654 r. (Metr. Kor.). N. około 1770 r, w wojew. lubelskiem.
GNIŃSKI h. TRACH. Senatorowie w rodzinie: Jan, wojewoda chełmiński 1668 r., a malborgski 1680 r., podkanclerzy koronny 1681 r., um. 1685 r. Jan-Krzysztof, wojewoda czerniechowski 1683 r., bracławski 1685 r., a pomorski 1694 r., um. 1703 r. Jan Chryzostom, biskup kamieniecki 1687 r., um. 1715 r.
Rodzina szlązka, właściwem jej nazwiskiem było Trach, i pierwszy z niej Otto Trach osiedlił się w Polsce w początkach XIV wieku; z jego synów Wawrzyniec dał po kądzieli początek rodzinie Proskich, a Stanisław miał dwóch synów, Piotra, przodka rodziny Zelęckich, herbu Trach, i Jana, który, dostawszy działem majątek Gnin, wziął od niego nazwisko Gniński. Kacper i Jakób, dziedzice części Gnina 1580 r. (Ks. poborowe). Jan, kanonik i kustosz poznański 1577 r. Kacper zaślubił Dorotę Woźnicką i z niej miał synów, Jana, sufragana i archidyakona poznańskiego 1615 r., biskupa eneńskiego, i Jakóba, po którym z Barbary Dziembowskiej (Bon) synowie: Samuel, wojownik przeciwko Moskwie 1611 r., Wojciech, kantor i kanonik poznański, administrator biskupstwa kujawskiego 1630 r., Jerzy, po którym z Katarzyny Mierzyńskiej synowie, Kazimierz i Stanisław, i Stanisław ożeniony z Zofią Cielecką, podsędkówną poznańską, z której córka N. Proska i synowie: Jan, Ignacy, Wojciech i Stanisław.
Jan, mąż stanu i dyplomata, starosta gnieźnieński 1647 r., podkomorzy pomorski 1659 r., regent kancelaryi mniejszej koronnej 1661 r., podskarbi nadworny koronny 1667 r., w 1668 r. wojewoda chełmiński, ostatnio 1680 r. wojewoda malborgski, złożył tę dostojność po śmierci żony i, zostawszy księdzem, mianowany był podkanclerzym koronnym 1681 r. Poseł na kilku sejmach, a dwukrotnie w 1659 i 1664 r. marszałek, dwukrotnie także marszałek Trybunału koronnego, poseł do Danii 1657 r. dla skłonienia jej do wojny ze Szwecyą, komisarz do zapłaty wojska 1658 roku, w 1660 r. należał do układów o pokój w Oliwie i ten podpisał w 1661 r.; komisarz do układów z Moskwą, które jednak nie przyszły do skutku, w 1670 r. wysłany był od Michała Wiśniowieckiego do Danii i Szwecyi, aby pozyskać od nich pomoc przeciwko Turcyi; poseł do Konstantynopola 1677 r. dla ratyfikacyi żórawińskiego przymierza, w 1678 r. przewodniczył układom z Moskwą w celu zawiązania traktatu przeciwko Turcyi. Nieposzlakowany monarchista, czterem królom wiernie służył i w nagrodę zasług otrzymał kilka intratnych starostw, a wykupiwszy z zastawu starostwa goniądzkie i knyszyńskie, dostał zapewnienie ich posiadania na ośm pokoleń. Podkanclerzy um. 1685 r., pozostawiwszy z żony Doroty Jaskólskiej (Metr. Kor.), córki: Konstancyę-Dorotę, ksienią w Ołoboku, i Annę za Marcinem Zamoyskim, podskarbim koronnym, oraz trzech synów; z tych: 1) Jan Chryzostom, opat wągrowiecki 1663 r., referendarz koronny 1676 r., biskup kamieniecki 1687 r., opat lędzki 1689 r., stronnik Contego 1697 r., był jedynym z biskupów, którzy otwarcie w 1704 r. oświadczyli się za Stanisławem Leszczyńskim, a w 1705 r. asystował przy jego koronacyi; um. 1715 r.
2) Jan-Krzysztof, starosta radzyński, wojewoda czerniechowski 1683 r., bracławski 1685 r., pomorski 1694 r., właściciel rozległych majątków w Prusach Zachodnich, um. 1703 r., z żoną Teresą Potocką, wojewodzianką bracławską, bezpotomny;
3) Władysław, starosta gródecki, małych zdolności, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. chełmińskiem; z żony Maryanny Szydłowskiej (Sigil.) miał mieć córkę Konstancyę za Piotrem Czapskim.
Z tej familii. Kazimierz podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. kaliskiem. Ignacy-Bernard, opat koronowski, sekretarz królewski 1660 - 1683 r., kanonik poznański, archidyakon szremski 1672 r., protonotaryusz papiezki, sekretarz poselstwa do Rzymu; jego synowiec Samuel-Jan po śmierci stryja dokończył poselstwa; został koadjutorem biskupa kamienieckiego 1701 r., i opatem koronowskim 1706 r.
GNOIŃSKI h. WARNIA. Dawna i rozrodzona małopolska rodzina, pisano ją także Gnojeński, a wzięła nazwisko od wsi Gnojnika, w pow. sandeckim, od której nawet jedna jej linia wzięła nazwisko Gnojnicki; niektórzy z tej rodziny brali przydomki Nosal, inni Pstrucha. Z tej familii Żegota, burgrabia krakowski 1399 - 1403 r. Po Janie, żyjącym około 1400 r., syn Przecław, starosta nowomiejski 1460 r., zostawił kilku synów; z tych: Piotr, dziedzic wsi Probołowice, Mikołaj i Jan cytowani w aktach krakowskich. Mikołaj popadł w niewolę wołoską w nieszczęśliwej wyprawie 1497 r.; z jego synów Stanisław, dziedzic dóbr Piaski pod Krakowem, podstarosta nowokorczyński 1552 r., miał syna Jana, a ten Heronima, który, zaślubiwszy Kunegundę, córkę słynnego Samuela Zborowskiego, dostał za nią w posagu dobra z zamkiem Krupa, w wojew. lubelskiem; jego syn Samuel z innymi Aryanami przeszedł na stronę szwedzką 1655 r. Mikołaj, pułkownik piechoty węgierskiej, dzielnie walczył przeciwko Kozakom 1648 - 1654 r. i w obronie Krakowa 1655 r., po zdobyciu jednak przez Szwedów tego miasta przeszedł w ich służbę i został dowódcą w Pińczowie.
Jan, podsędek 1626 r., a sędzia ziemski sandomierski 1637 - 1631 r., deputat na Trybunał koronny 1627 r., pozostawił syna Zygmunta, a ten Adama, po którym syn Józef miał syna Teodora, sędziego pokoju pow. jędrzejewskiego 1825 r., ożenionego z Urszulą Woźnicką, z niej syn Michał, dziedzic dóbr Przyłęczek, w gub. kieleckiej, wylegitymowany w Królestwie 1847 r. Z tej linii Antoni, Józef i Roch, ekspedytor pocztowy w Pilicy, synowie Franciszka i Elżbiety z Wiszniewskich, wylegitymowani w Królestwie 1847 r.
Andrzej, dworzanin królewski 1537 r., starosta nowokorczyński i burgrabia krakowski 1549 r. (Conv. Piotrk.). Przecław, starosta wysocki, po którym było trzech synów: Piotr, burgrabia krakowski 1560 r., podkomorzy mielnicki 1578 r., Krzysztof i Przecław, dziedzic dóbr Zagorzyce, dworzanin króla Zygmunta Augusta.
Z innych członków tej rodziny. Adryan, w wojew. krakowskiem 1606 r., gorliwy aryanin. Grzegorz, syn Wojciecha, z żony Katarzyny miał syna Andrzeja, dziedzica Gnojny 1614 r. (Don. Vars.). Wojciech, syn Stanisława, dobry żołnierz, sędzia wojskowy, podpisał elekcyę 1632 r. Stanisław-Zygmunt, miecznik nurski, stronnik króla Augusta w wojnie 1702 - 1710 r., żonaty z Dorotą-Apolonią Fox (Don. Vars.). Aleksander, podczaszy czerniechowski, miał dzieci: Jacka, Helenę, Justynę i Barbarę (Zap. Tryb. Lubel.), Maryana i Świętosława 1742 r. Po Świętosławie syn Józef 1786 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Jan, syn Jana i Maryanny Pruskiej, zaślubił Annę Tupczewską i z niej miał dzieci, Walentego i Agnieszkę 1740 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Józef, asesor sądowy w Lublinie 1856 r., podsędek w Krasnymstawie 1866 r.
Po Świętosławie, regencie ziemskim sieradzkim, który podpisał elekcyę z wojew. Sieradzkiem 1764 r., z żony Konstancyi Wolewskiej syn Julian 1791 r. z żony Brygidy Dunin miał syna Rocha, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.
Po Janie, stolniku bracławskim 1772 r., z żony Jadwigi Tarnowskiej synowie: 1) Rupert, dziedzic dóbr Zabłocie, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; 2) Fabian, po którym syn Andrzej, dziedzic wsi Stoczki, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., z żony Maryanny Leszczyńskiej jego syn Ferdynand, w wojsku rosyjskiem.
Stanisław z synami: Sewerynem, Wacławem i Zygmuntem, oraz Aleksander z synami, Henrykiem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
Z osiedlonych na Litwie. Piotr, chorąży husarski, w 1656 r. dany jako zakładnik Tatarom, przez lat kilka zostawał w niewoli w Krymie; jego syn Franciszek-Kazimierz, dziedzic dóbr Gołubno, w wojew. kijowskiem 1694 r., miał syna Daniela, a ten Jana-Kazimierza, po którym syn Stanisław pozostawił synów, Stanisława i Aleksandra; ten drugi z synami, Leontym i Bolesławem wylegitymowani w Cesarstwie 1840 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GNOJEWSKI. Andrzej z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1648 roku.
GNOJNICKI h. WARNIA. Taż familia co Gnoiński, mieli przydomek Rabiej; z nich Mikołaj i Jan około 1470 r. cytowani w Lib. Benef. Jerzy podpisał elekcyę 1632 r. Olbrycht, sędzia ziemski orszański, ożeniony z Anną Szuszkiewicz, fundował kościół w Zabrzeziu na Litwie 1695 r.
GNOJSKI. Piotr, skarbnik wołkowyski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. mścisławskiem.
GNUSZYŃSKI. Mikołaj i Wojciech, dziedzice Kwilcza, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe).
GOBERT. Jan-Dominik, pisarz królewski 1768 r. (Sigil.).
GOBIATA v. GOBIATO h. POMIAN. Na Litwie, brali przydomek Krasnobereski; z nich Jan-Władysław, w pow. Słonimskim, ożeniony z Joanną Bortnowską 1696 r. Jan, piwniczy żmudzki 1780 - 1794 r. Potomstwo Jana, syna Mikołaja, a między innymi: Stanisław, Wincenty, Seweryn i Franciszek, synowie Stanisława, Wawrzyniec i Ignacy, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wawrzyniec, syn Jana, dziedzic dóbr Kobyliszki i Motajcie, Adolf, syn Onufrego, dziedzic dóbr Pojure, Gwałdy i Podewajcie, w gub. kowieńskiej 1882 roku.
GOBIŃSKI. Józef, syn Antoniego, wylegitymowany w Cesarstwie 1863 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GOBRZYDOWSKI. Wojciech, posesor części w Zreńczycach, w pilzneńskiem, syn Adama, wnuk Andrzeja, udowodnił pochodzenie swe szlacheckie 1782 r.
GOĆKOWSKI h. BROCHWICZ. Podług Ledebura do tej familii należał w 1798 r. majątek Gronówka, w pow. kościańskim, w Wielkopolsce.
GOĆKOWSKI h. PRAWDZIC. Byli na Mazowszu i w Prusach Zachodnich, i pisali się na Gockowach, w pow. człuchowskim, a niektórzy brali przydomek Bekier v. Becker. Krzysztof z wojewr. malborgskiem 1648 r., a Ignacy z wojew. kaliskiem i Wojciech z wojew. poznańskiem 1764 r. podpisali elekcye. Krzysztof, syn Rafała, 1719 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Jan, poseł na sejm 1736 r. Józef prowadził proces o majątek z Karskimi i Kurnatowskimi, na którego rozstrzygnięcie wyznaczono komisyę z sejmu 1775 roku (Vol. Leg.).
Po Walentym, dziedzicu dóbr Żałe, w województwie płockiem 1754 r., syn Wojciech, radca Stanu pow. lipnoskiego 1812 r., ożeniony z Eufemią Nałęcz, miał synów: Franciszka, Sylwestra, Antoniego, Ludwika, Marcelego, Jana i Wita, wylegitymowanych w Królestwie 1837 - 1848 r. Marceli, dóbr Żałe, Antoni, dóbr Czernin, Franciszek, dóbr Limie i Maliszewo, Ludwik, dóbr Kiełpiny dziedzice, w Królestwie 1856 r.
GOCŁOWSKI h. SULIMA. Senator w rodzinie, Jakób-Piotr, kasztelan przemęcki 1680 r., um. 1688 r.
W Wielkopolsce, a jedna ich linia w ziemi łomżyńskiej, gdzie już w XV stoleciu osiedliła się i założyła wieś Gocły, od której niekiedy pisała się Goczłowski. Wierzbięta i Rykacz 1462 r. Ścibor 1467 r. Boruta, syn Rogali, 1476 r. Paweł, syn Macieja, 1512 r. Bartłomiej, syn Stanisława, 1596 r. Paweł, Piotr i Stanisław, dziedzice Gocłów, Chrzanowa i Skarzyn 1578 r. (Ks. poborowe). Mateusz, syn Jana, wylegitymował się w Trybunale piotrkowskim 1637 r. Stanisław, geometra pow. ostrowskiego 1667 r. Szymon, podstarosta koleński, poseł na sejm 1669 r., stronnik elekcyi Michała Wiśniowieckiego. Tomasz, podsędek 1650 r., sędzia ziemski nurski 1672 r. (Metr. Kor.), deputat do zapłaty wojska 1661 r., fundator klasztoru Bernardynów w Ostrołęce 1665 r., podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią nurską. Jakób-Piotr, z pisarza ziemskiego poznańskiego 1674 r., kasztelan przemęcki 1680 r., dziedzic dóbr Barcin, z żoną Elżbietą z Mycielskich, fundatorką Bernardynów w Poznaniu, bezpotomny. Andrzej, Felicyan, Jan, Kazimierz, Walenty, Wawrzyniec, Wincenty i Wojciech 1697 r. z ziemią nurską, a Jan z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekcye.
GOCZAŁKOWSKI h. NOWINA. Piszą się z Goczałkowa, w pow. gnieźnieńskim. Jan, dziedzic części Goczałkowa 1580 r. (Ks. poborowe). Bartłomiej, syn Stanisława, 1636 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
GOCZAŁKOWSKI h. PORAJ. Byli na Rusi Czerwonej, pisali się na Goczałkowie. Józef i Paweł, synowie Antoniego, dziedzice dóbr Czachorowo, w wojew. poznańskiem 1744 r. Po Józefie z żony Faustyny Badowskiej syn Heronim, dziedzic dóbr Zadowice, w pow. kaliskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Stanisław, dziedzic Cerekwi i inne, deputat na Trybunał koronny, od 1780 r. burgrabia zamku krakowskiego, syn Józefa i Maryanny Skarbek-Malczewskiej, wnuk Andrzeja i Maryanny Daleszyńskiej, a prawnuk Wojciecha i Kromlickiej, wylegitymowany w ziemstwie czchowskiem 1782 roku. Stanisław zostawił z Julianny Dębskiej synów: 1) Andrzeja, po którym z Franciszki bar. Puszet synowie, Józef i Ksawery przeszli z austryjackiego do wojska polskiego, a następnie wyemigrowali do Francyi i 2) Adama-Hilarego-Franciszka, ur. 1775 r., po którym z Wiktoryi bar. Puszet synowie, Franciszek i Stanisław-Wojciech-Jan Nepomucen wylegitymowany w Stanach galicyjskich 1852 r.
GOCZAŁKOWSKI h. SZRENIAWA odm. Baronowie. Odmiana herbu - w koronie dwa rogi myśliwskie, prawy w górnej połowie czerwony, w dolnej srebrny, lewy na odwrót, w górnej połowie srebrny, w dolnej czerwony, między niemi krzyż kawalerski złoty.
Dawna na Górnym Szlązku rodzina; zniemczywszy się, pisała swoje nazwisko von Gotschalkowsky, a jej linia, która przesiedliła się do Prus Wschodnich, zmieniła nazwisko na von Gottschalksdorff. Z tej familii Katarzyna, ksieni w Opawie 1630 r. Jerzy-Ludwik został baronem czeskim 1705 r. Antoni był komisarzem cyrkularnym w Galicyi 1806 r.
GOCZANOWSKI h. ŚLEPOWRON. Senator w rodzinie, Bartosz, kasztelan konarski 1453 r.
Wielkopolska rodzina, pisze się z Goczanowa, w pow. radziejowskim. Bartosz z Goczanowa, kasztelan konarski 1453 r. Jan, Piotr, Stanisław i Mikołaj, synowie Bartłomieja, 1481 r. Mikołaj i Maciej, synowie Piotra, 1491 r. Mikołaj, syn podkomorzego brzeskiego, 1492 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Mikołaj, pisarz ziemski inowrocławski 1523 r., pisarz ziemski brzeski 1528 r., miecznik inowrocławski, żonaty z Dorotą Rybieńską 1530 r., został 1532 r. wojskim kruszwickim (Metr. Kor.). Andrzej, Serafin i Wawrzyniec, dziedzice Goczanowa 1566 r. (Ks. poborowe). Wojciech, posesor wsi Konradza 1603 r (Metr. Kor.).
GOCZEWSKI h. OGOŃCZYK. Podług Ledebura posiadali w Prusach majątek Gintlau (Osterode).
GOCZKOWSKI. Wojciech otrzymał grunt we wsi Kławków, w Prusach 1570 r. (Metr. Kor.). Walenty, podwojewodzy gnieźnieński 1791 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
GODACZEWSKI h. GOZDAWA. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Godacze, w ziemi zakroczymskiej, którą w 1435 r. Bolesław ks. Mazowiecki nadał prawem niemieckiem, wynagradzając zasługi ich właścicieli, braci: Szmiary, Zdzisława i Tomasza, pisarza ziemskiego łomżyńskiego 1440 r. Jan, syn Piotra, viceregent łomżyński 1516 - 1529 r.; jego bracia, Maciej i Abraham, ksiądz wikary w Łomży. Maciej ustąpił części wsi Godacze i Szlubowo bratu Wawrzyńcowi 1572 r. (Metr. Kor.). Jakób, komornik ziemski zakroczymski 1627 r., podpisał elekcyę 1632 r., a Wojciech i Jakób 1697 r. z ziemią zakroczymską. Wojciech, syn Marcina, 1724 r. Karol, proboszcz szrodzki, sprzedał części Wodzinka 1782 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
Z osiedlonych na Litwie. Jan, Piotr, strażnik trocki, sędzia kapturowy, Jerzy i Józef podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem. Piotr, cześnik trocki, podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Stanisław, skarbnik derpski, cześnik grodzieński, walczył pod Olkienikami 1700 r. Leon, regent grodzki nowogrodzki 1777 - 1794 r. Jakób, sędzia ziemski trocki 1791 r. N., poseł na sejm 1793 r., należał do stronnictwa patryotycznego. Seweryn, syn Jakóba, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GODAK. N. podpisał elekcyę z ziemią nurską 1697 r.
GODDENTHAU. Marcin-Ludwik, kapitan wojsk królewskich, żonaty z Wilhelminą z Berensów 1765 r. (Kancl.).
GODEBSKI h. GODZIEMBA. Gniazdowa pińska rodzina. Znanym jej protoplastą był Iwan Wasilewicz, horodniczy piński 1545 r., a stolnik litewski 1568 r., który z żony Zofii ks. Połoz pozostawił trzech synów: Fedora, komornika króla Stefana Batorego 1580 r., stolnika pińskiego 1591 r., Iwana, horodniczego pińskiego, żonatego z Reginą Batomską, i Macieja, dworzanina królewskiego 1617 r., a następnie stolnika pińskiego, założycieli trzech gałęzi tego domu, z których obecnie istnieje gałąź Iwana.
Z gałęzi Fedora, jego synowie, Samuel i Bazyli. Samuel, z cześnika podstoli piński 1640 r., z żony Justyny Kruniewicz miał synów, Jana-Kazimierza, dziedzica dóbr Mołodowo, Porzecze i inne 1686 r., i Piotra-Stanisława, z pisarza ziemskiego sędziego ziemskiego 1696 r., a chorążego pińskiego 1703 - 1710 r. i deputata do rady przy boku królewskim 1703 r., po którym syn Heronim. Bazyli, podstoli piński, otrzymał wójtowstwo we wsi Jasienicze 1618 r. (Metr. Kor.), komornik królewski 1619 r., stolnik piński 1634 r., po którym synowie: Aleksander, stolnik piński, deputat na Trybunał litewski 1667 r., Andrzej, stolnik piński, podpisał elekcyę z pow. pińskim 1674 r., deputat na Trybunał litewski 1667 r., z żony N. Orańskiej pozostawił synów: Michała, Benedykta i Franciszka, i Bazyli, sędzia ziemski piński, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. pińskim.
Z gałęzi Macieja, Andrzej, syn jego, miał synów, Kazimierza i Władysława; z nich Kazimierz, rotmistrz wojsk litewskich, stronnik Sapiehów, wysłany od nich przeciwko szlachcie litewskiej, pobity został pod Wieloną 1698 r., a Władysław pozostawił synów, Franciszka, łowczego 1755 r., wojskiego i podstarostę lidzkiego, który, długi tocząc proces z Karmelitami pińskimi o majątek Gaje, pozyskał na sejmie 1775 r. komisyę, mającą ostatecznie ten spór zakończyć, i Jana, stolnika lidzkiego, po którym syn Rafał ożeniony z Borzymowską.
Gałąź Iwana. Jej założyciel Iwan, syn Iwana, zostawił kilku synów, z których: Paweł, strażnik piński, ożeniony z Katarzyną Podwysocką, Konstanty i Filon, sędzia ziemski piński 1664 r. Z tych braci Paweł miał syna Gabryela, strażnika pińskiego, po którym synowie, Piotr ożeniony z Zofią Tarłowicz, 2v. Stetkiewicz i Ignacy. Ignacy, skarbnik piński, po którym z N. Lichodziejewskiej pięciu synów:
1) Antoni, rotmistrz piński, poległ w bitwie pod Szepetowką z wojskiem rosyjskiem 1792 r.;
2) Hipolit;
3) Mikołaj ożeniony z Justyną Siedlecką, chorążanką latyczowską;
4) Leon, strażnik piński, po którym z żony Anny Dobrzyńskiej synowie: Franciszek, Krescenty i Walens, oficerowie wojsk rosyjskich, zabici na wojnach, i Hilary, po którym synowie: Walenty, Edward, Kalikst, Adam, Bazyli, Korneli i Antoni;
5) Cypryan, ur. 1765 r. na Polesiu Wołyńskiem, porucznik 1790 r., kapitan legii naddunajskiej, ostatnio pułkownik wojsk polskich; w bitwie pod Offenberg, przebywszy ze swoją kompanią wpław rzekę Men i znienacka uderzywszy na niespodziewających się ataku Austryjaków, rozstrzygnął zwycięztwo na korzyść Francuzów, również chlubnie odznaczył się w bitwie pod Hochsztädt. Za wejściem Napoleona I do Polski, uformowawszy pułk piechoty, został mianowany jego dowódcą i komendantem Modlina; w wojnie z Austryjakami, w 1809 r. w bitwie pod Raszynem, dawszy znowu dowody męztwa, ciężko raniony, w kilka godzin zakończył życie. Wiadomość o jego zgonie boleśnie zasmuciła całą armię, gdyż mało kto był równie w niej lubiany i poważany. Cypryan z żony Justyny Godfrinon zostawił trzech synów: Cypryana, Ksawerego i Kalasantego.
Ksawery, poseł na sejm, walczył 1831 r., i należał do powstania na Wołyniu; osiedliwszy się w Galicyi, był kustoszem biblioteki Ossolińskich we Lwowie, i jednym z lepszych tłómaczy i autorów dramatycznych; z żony Ludwiki Rywińskiej jego córki: Lucyna za N. Rykmanem, Ksawera, Franciszka, Marya i Emilia, oraz synowie: Tadeusz, Władysław i Cypryan, utalentowany rzeźbiarz.
Konstanty, średni syn Iwana, podczaszy piński 1650 r., zaślubił Katarzynę Malejewską i z niej miał synów, Michała, z rotmistrza pińskiego księdza Jezuitę i rektora kolegium pińskiego, i Bazylego, łowczego pińskiego, po którym syn Jan-Józef, koniuszy piński, z żony Katarzyny Tokarskiej pozostawił córki: Annę Rościszewską, Maryannę Snarską, Elżbietę Hołowkową i synów, Bazylego, wojskiego pińskiego 1768 r., po którym z żony Balbiny Skirmunt synowie, Jakób zastrzelony w 1788 r. i Dyonizy, Bernardyn, i Stanisława, dziedzica dóbr Bronice, rotmistrza pińskiego 1768 r., ostatnio sędziego ziemskiego pińskiego, po którym synowie: Wincenty, szambelan królewski, ożeniony z Karoliną Putkamer, Mikołaj i Onufry, sędzia graniczny piński (Arch. Jarmolinieckie).
Filon, najmłodszy z trzech synów Iwana, ze skarbnika podsędek 1648 r., a ostatnio sędzia ziemski piński 1664 r., zasłużony w obywatelstwie i rozjemca sporów obywateli swego powiatu, po którym syn Bazyli, łowczy i sędzia kapturowy piński, podpisał elekcyę 1697 r. z pow. pińskim; chorąży piński 1701 r., zaślubił Elżbietę Piasecką i z niej miał córkę Joannę za Szymonem ks. Lubeckim, kasztelanem mińskim, i czterech synów:
1) Karola, księdza rektora Jezuitów,
2) Teofila, z archimandryty biskupa grecko-unickiego pińskiego 1719 r., a włodzimierskiego 1731 r., zm. 1755 r.,
3) Heronima, podstolego pińskiego, po którym syn Józef,
i 4) Ignacego, starostę joniskiego, z którego synów, Jan miał syna Zygmunta, a Teofil synów, Karola i Jana.
GODECKI. Na Wołyniu. Waleryan, posesor dóbr Krasnosioła 1670 r., żonaty z Elżbietą Krasnosielską (Sum. Wołyński).
GODEFROY h. GODEFROY. Karol-Wincenty, syn Beniamina-Izaaka, który w końcu 1792 r. osiedlił się w Polsce, dziedzic dóbr Zborów i inne, w wojew. Sandomierskiem, prezes zakładów dobroczynnych w pow. stobnickim 1856 r., udowodniwszy szlachectwo francuzkie swoich przodków, otrzymał w 1859 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie; jego synowie, Juliusz i Józef, oraz córka Karolina Walichnowska.
GODELEWSKI h. WAGA. Michał podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. (Vol. Leg.). N. N. byli zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1810 r.
GODELL h. DĄBROWA. N. N. byli zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r.
GODELL h. JELITA. N. N. byli zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Nie wiem którego herbu Maciej, syn Jakóba, z synem Józefem, Andrzej, Kazimierz i Ludwik, synowie Jerzego, Stanisław, syn Piotra, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1855 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GODEWSKI. Stanisław cytowany 1638 r. w aktach bracławskich.
GODLEWSKI h. GOZDAWA. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan podlaski 1705 r.
Jedna z najwięcej rozrodzonych szlacheckich rodzin w obecnych czasach, a za jej protoplastę może być uważanym Stanisław, zasłużony na dworze Bolesława ks. Mazowieckiego i od niego w 1438 r. nadany 40 włókami gruntu, w pow. ostrołęckim; na tych gruntach Stanisław i jego potomkowie założyli kilka osad z nazwą Godlewo i dodatkami rozróżniającemi je, jak Baćki, Godusze, Łuby i t. p. Stanisław, dziedzic na Godlewie i Czyżewie, cześnik nurski i chorąży petyhorski 1598 r., miał syna Adama, skarbnika nurskiego, który podpisał elekcyę 1632 i 1648 r. z ziemią nurską; z żony Doroty Sobolewskiej pozostawił czterech synów: Walentego, Jakóba, Stanisława i Wojciecha.
Walenty, podstarosta 1650 r., z podsędka sędzia ziemski nurski 1681 r. (Don. Vars.), poseł na sejm 1648 i 1674 r., miał trzech synów: Stanisława, Kazimierza i Łukasza. Stanisław, dziedzic dóbr Mordy, podstoli 1686 r., a chorąży nurski 1687 r., regent kancelaryi koronnej 1690 r. i starosta nurski (Don. Vars.), kasztelan podlaski 1705 r., wyniesienie swoje zawdzięczał Janowi III, którego był domownikiem i interesami zarządzał. Kasztelan miał syna Jana, z podstolego stolnika i starostę 1710 r., a ostatnio podkomorzego nurskiego 1714 r., który przez lat 26 służył wojskowo przeciw Turkom za Sobieskiego i Szwedom za Augusta II, posła na kilka sejmów, zm. 1716 r. Podług akt Heroldyi Królestwa Polskiego kasztelan miał mieć jeszcze syna Macieja, który pozostawił syna Michała, a ten Bonifacego, po którym syn Józef, major wojsk polskich, a następnie naczelnik komory celnej w Nieszawie, wylegitymowany w Królestwie 1841 r.
Kazimierz, drugi syn sędziego Walentego, doktór teologii, archidyakon łucki, kanonik warszawski, a ostatecznie oficyał podlaski i brzeski 1690 r., deputat na Trybunał koronny, um. 1698 r.
Łukasz, trzeci syn sędziego Walentego, po którym pochodzący: Franciszek, syn Benedykta, Jan, syn Antoniego i Józefy z Dłuskich, dziedzic wsi Godlewo-Godusze z synem Franciszkiem, urodzonym z Wiktoryi z Godlewskich, Władysław, syn Antoniego, i Michał, syn Grzegorza, podsędka sądu kryminalnego, i Rozalii Laskiewicz, podpisarz sądu w Tykocinie, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1848 r.
Po Jakóbie, drugim synu skarbnika Adama, skarbniku nurskim, który podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią nurską, z żony Anny Suchodolskiej, miecznikówny podlaskiej, synowie, Wiktoryn, łowczy nurski 1706 r., ożeniony z Anną Potrykowską, podkomorzanką warszawską, i Krzysztof z Gostkowa, starosta nurski 1717 r. (Zap. Tryb. Lubel.), mąż zacny i krajowi jako poseł na sejmy i deputat na Trybunały zasłużony, z żony Julianny Oborskiej, podkomorzanki liwskiej, miał córki: Józefę, żonę Tomasza Ostrowskiego, późniejszego kasztelana czerskiego, Eleonorę Stanisławową i Antoninę Karolową Wodzińskie, oraz dwóch synów, Karola, podstolego nurskiego 1750 r., i Marka, cześnika nurskiego (Wyr. Tryb. Piotrk.)., którzy w 1738 r. otrzymali przywilej na jarmarki dla swego miasta Czyżewa, zatwierdzony przez sejm 1775 r.
Jakób, skarbnik nurski, miał mieć jeszcze trzeciego syna, który pozostawił syna Sebastyana, a ten Ludwika, po którym z żony Ewy Jaźwińskiej syn Walenty, dziedzic wsi Godlewo-Baćki, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1847 r.
Po Stanisławie, trzecim synu Adama skarbnika, cześniku nurskim i podstarościm ostrowskim, sędzim grodzkim kamienieckim, a następnie podczaszym nurskim, który podpisał elekcyę z ziemią nurską 1674 r., z żony Zofii Oborskiej synowie:
1) Zygmunt, ze skarbnika różańskiego 1714 r. stolnik łomżyński 1730 r., ożeniony z Jadwigą Jeziorkowską, z której syn Konstanty, skarbnik różański, poseł na sejm 1733 r.;
2) Wojciech, miecznik nurski, ożeniony z Anną Ossolińską, chorążanką mielnicką, z niej synowie, Antoni i Józef;
3) Sebastyan, proboszcz mielnicki
i 4) Jan, miecznik nurski, miał syna Adama, a ten syna Franciszka, po którym syn Grzegorz, ożeniony z Zuzanną Godlewską, pozostawił synów: Antoniego, dziedzica dóbr Kamień-Ryciorki, w powiecie ostrołęckim, Stanisława-Mikołaja i Ignacego, wylegitymowanych w Królestwie 1848 - 1855 r.
Wojciech, najmłodszy z synów Adama, skarbnika, pozostawił potomstwo, z którego pochodzący Grzegorz, syn Augustyna, majtek we flocie ros., wylegitymowany w Królestwie 1857 r.
Stanisław, dziedzic dóbr Wagi, komornik ziemski radziwiłowski 1648 r., po którym pochodzący: Mateusz, syn Tomasza i Franciszki z Kadłubowskich, Franciszek, syn Antoniego, właściciel części szlacheckiej we wsi Wagi, w pow. łomżyńskim, Józef, syn Tadeusza, i Mateusz, syn Bartłomieja i Konstancyi z Wierciszewskich, wylegitymowani w Królestwie 1849 - 1856 roku.
Seweryn, syn Kacpra z Godlewa, właściciel części szlacheckiej we wsiach Gumowie i Gumówku 1687 r., miał potomstwo, z którego: Franciszek i Stanisław, synowie Wacława, Idzi, proboszcz w Czerwińsku, Kacper, Aleksander i Walenty, synowie Franciszka, Wojciech, Bonawentura i Grzegorz, synowie Stanisława i Magdaleny z Stokowskich, oraz Ignacy, syn Stanisława i Eleonory z Murawskich, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1844 roku.
Tomasz, dziedzic dóbr Obryte, podstarosta nurski 1682 r., regent ziemski łomżyński 1687 r., z żony Anny Ślesińskiej jego synowie: Jakób, viceregent zambrowski 1719 r., Hipolit, dziedzic dóbr Godlewo-Cechny, ożeniony z Teresą Gołembiowską i Aleksander; po Jakóbie z żony Reginy Karwowskiej syn Ignacy miał syna Ignacego, ożenionego z Agnieszką Zaremba, z której syn Kacper, dziedzic wsi Łosie i Dołęgi, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. Z tej linii Daniel, właściciel części szlacheckiej we wsi Konopki, gub. augustowskiej, i Paweł, synowie Jana i Ewy z Mościckich, Józef, syn Szymona, Mateusz, syn Stanisława i Anny z Kotowskich, Teofil, syn Juliana, Kazimierz, syn Walentego, Szymon i Marcin, synowie Stanisława i Magdaleny z Dąbrowskich, Szymon, syn Eryka, Wojciech, syn Franciszka i Weroniki z Kossakowskich, Bonifacy, syn Wojciecha, Wincenty, Wojciech i Stanisław, synowie Dyonizego, Feliks i Witalis, synowie Modesta i Wiktoryi z Ołdakowskich, Stanisław, syn Jana i Maryanny z Lutostańskich, właściciel wsi Koty-Lutostań, w pow. łomżyńskim, Szymon, Andrzej i Stanisław, synowie Franciszka, Tomasz, syn Marcina i Franciszki z Boguskich, właściciel wsi Dąbrowa-Gogole, w pow. łomżyńskim, Piotr, syn Mateusza, oraz Grzegorz i Franciszek, synowie Antoniego, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1860 r.
Jan, dziedzic dóbr Tchorzewo i Szaniewko, na Kujawach 1687 r., miał trzech synów: Mateusza, Marcina i Łukasza; Marcin pozostawił syna Jakóba, a ten Antoniego, po którym synowie:
1) Konstanty, dziedzic dóbr Godlewo Wielkie, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. z synami, Józefem i Janem, urodzonymi z Ludwiki Ołtarzewskiej;
2) Maciej wylegitymowany w Królestwie 1844 r.;
3) Jakób, proboszcz w Zbigorowie, w gub. grodzieńskiej, wylegitymowany w Królestwie 1851 r.
Po Mateuszu, dziedzicu dóbr Szulborze i Czechy 1715 r., z żony Maryanny Pieńkowskiej było pięciu synów; z tych:
1) Jakób ożenił się z Ewą Budziszewską, z niej synowie: Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1843 r. i Józef, dziedzic dóbr Kamieńczyk Wielki i inne, radca Departamentu łomżyńskiego 1812 r., radca 1825 r., a prezes Towarzystwa Kredytowego 1830 r., poseł na sejm, wymowny i zdolny, należał do opozycyi głównie na sejmach 1808 i 1818 r.; wylegitymowany w Królestwie 1843 r., zostawił potomstwo;
2) Michał, tego z żony Julianny Podbielskiej synowie: Tadeusz, Tomasz 1837 - 1845 r. i Łukasz 1854 r. wylegitymowani w Królestwie;
3) Stefan, po którym z żony Julianny Siennickiej syn Mateusz wylegitymowany w Królestwie 1850 r.;
4) Hijacynt, tego syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1853 r.;
5) Jan, po którym z żony Anny Zakrzewskiej syn Grzegorz wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
Łukasz, najmłodszy z synów Jana, dziedzica Tchorzewa, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską, i miał syna Jakóba, tego syn Wojciech, z żony Teodory Stokowskiej pozostawił synów, Grzegorza i Jana, wylegitymowanych w Królestwie 1844 r.
Walenty, sędzia ziemski nurski, który podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską, pozostawił potomstwo; z niego: Wiktor, syn Aleksandra i Karoliny z Ciołkowskich, Ludwik i Józef, dziedzice wsi Brulino-Koski, w pow. ostrołęckim, synowie Wawrzyńca i Teresy z Jeziorkowskich, wylegitymowani w Królestwie 1851 - 1854 r.
Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Czernice, w ziemi nurskiej, który podpisał elekcyę z ziemią nurską 1697 r., pochodzący: Bartłomiej, syn Józefa, Kazimierz, dziedzic wsi Świerze-Tworki, w pow. ostrołęckim, i Julian, urzędnik w Warszawie, z synem Franciszkiem, urodzonym z Karoliny Somnitz, synowie Jana i Rozalii Gradowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1862 roku.
Stanisław, komornik ziemski nurski, dziedzic wsi Laskowiec 1710 r., miał syna Michała, a ten syna Jana, po którym Wojciech, syn Franciszka i Antoniny z Zalewskich, wylegitymowany w Królestwie 1847 r.
Po Kacprze, dziedzicu wsi Godlewo-Łuby i inne, zmarłym 1713 r., pochodzący Lambert, żołnierz w wojsku ros., syn Feliksa i Joanny z Dołęgów, wylegitymowany w Królestwie 1862 r.
Stanisław, dziedzic wsi Świerze-Panki 1734 r.; pochodzący od niego Kazimierz, rewizor rogatkowy w m. Łomży, z synem Wojciechem, urzędnikiem celnym w m. Rydze, i Ferdynand, urzędnik pocztowy, synowie Michała i Maryanny ze Stankiewiczów, wylegitymowani w Królestwie 1844 r.
Jakób, właściciel części szlacheckiej we wsiach Godlewo-Łuby i innych 1759 r., pozostawił potomstwo, z którego Feliks, majster w arsenale petersburgskim, syn Piotra, wylegitymowany w Królestwie 1862 r.
Józef, syn Jakóba i Julii Radolińskiej, poseł na sejm 1764 r., podsędek 1780 r., sędzia ziemski zambrowski, z żony Małgorzaty Moczarskiej pozostawił syna Stanisława, dzierżawcę dóbr Drożęcin, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku.
Ludwik, burgrabia grodzki zambrowski, poseł na sejm 1764 r., miał syna Ludwika, ożenionego z Maryanną Zaremba, z niej syn Ignacy, dziedzic wsi Koty-Lutostań, w pow. łomżyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Walenty, viceregent i sędzia grodzki kolneński, dziedzic dóbr Włodki, w pow. łomżyńskim 1729 r., pozostawił potomstwo, z którego Franciszek, dzierżawca dóbr Jasionna, w pow. kieleckim, syn Piotra, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., a po Franciszku z żony Ireny Głębockiej synowie: Robert, Korneli i Wespazyan wylegitymowani w Królestwie 1848 r. Korneli, dziedzic dóbr Klonowa i Marchocic, miał dwie żony, Emilię Rajską, z której synowie: Mścisław, Emil, Gabryel i Stefan, i Kazimierę Grabkowską, z niej córki: Irena, Emilia i Marya; z synów Mścisław, radca Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, był żonatym z Maryą Popiel.
Po Mikołaju, regencie grodzkim pyzdrskim 1785 - 1788 r., syn Maciej zaślubił Teklę Godlewską i z niej pozostawił syna Jakóba, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Z tej linii, Feliks, Stanisław, Maciej i Jakób, synowie Romualda, Ludwik, syn Antoniego, i Felicyan, syn Jana, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1843 r.
Antoni, poseł na sejm czteroletni 1788 - 1792 r., z żony Józefy Skarżyńskiej miał syna Stanisława, dziedzica dóbr Laskowiec, w pow. gostyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.
Daniel i Michał, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1827 r. Wojciech, syn Jana, dziedzic dóbr Godlewo w 1745 roku, miał syna Macieja, skarbnika nurskiego 1760 r., po którym synowie, Roch i Piotr; po Piotrze synowie, Józef i Władysław wylegitymowani w Cesarstwie 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. W tej też gubernii wylegitymowali się w 1842 r.: Michał, syn Wojciecha, Mieczysław, syn Stefana, Franciszek i Józef, synowie Benedykta, Dezyderyusz, syn Stanisława, Dyonizy i Antoni, synowie Benedykta, i Jan, syn Andrzeja.
Paweł, syn Jana i Katarzyny Parulównej, żonaty z Joanną z Kobyłeckich, pozostawił, synów, Aleksandra, cześnika liwskiego, z zaślubioną 1741 r. Salomeą z Żurowskich, stolnikówną żydaczowską, 2v. Józefową Falęcką, stolnikową smoleńską, bezdzietnego, i Franciszka, 1762 r. cześnika liwskiego, żonatego lv. z Magdaleną z Gumowskich, z której syn Michał-Józef, członek Stanów galicyjskich, żonaty z Julianną Grzymała Jabłonowską, 2v. z Rozalią z Dembińskich, z tej syn Kazimierz; obaj bracia wylegitymowani w ziemstwie Iwowskiem 1782 roku.
Z osiedlonych na Litwie. Antoni, podczaszy mścisławski 1725 roku. Norbert, rotmistrz wojsk litewskich 1740 r. Benedykt, starosta łoknicki, podpisał elekcyę 1764 r. z pow. pińskim. Hipolit i Józef podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Antoni, podczaszy wendeński 1766 r.
Ferdynand, syn Ferdynanda, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Potomstwo Antoniego, syna Wawrzyńca, a między innymi: Julian, Dyonizy i Kajetan, synowie Kajetana, Franciszek, Józef i Stanisław, synowie Napoleona, Józef, Konstanty i Stefan, synowie Stanisława, i inni 1851 r., a potomstwo Franciszka, syna Michała: Wacław i Zygmunt, synowie Ferdynanda, Bolesław i Antoni, synowie Hipolita, Czesław, syn Leona, i inni w 1837 - 1846 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Po Kazimierzu, dziedzicu wsi Hryszkiszki, na Żmudzi 1690 r., syn Michał, dziedzic dóbr Omole, pozostawił syna Michała, a ten syna Franciszka, dziedzica dóbr Freda, w pow. augustowskim, po którym syn Józef, radca Departamentu łomżyńskiego 1809 r., radca Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
Po Stanisławie, regencie ziemskim trockim 1770 - 1788 r., z żony Joanny Kurzewskiej syn Felicyan, dziedzic dóbr Poszerwinty, w pow. kalwaryjskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; z żony Rozalii Szukszta jego synowie, Felicyan i Edward wylegitymowani 1844 - 1849 r.
Z innych członków tej rodziny. Jan, syn Krzysztofa, sprzedał dobra Godlewo-Mazie 1627 r. Janowi Godlewskiemu. Gabryel, syn Stanisława, 1663 r. Mateusz, syn Wawrzyńca, 1667 r. Paweł, syn Jakóba z Godlewa-Łuby, 1668 r. Wojciech i Marcin, synowie Macieja, Maciej i Fabian, synowie Mikołaja, 1669 r. Adam, komornik nurski, i Jakób, bracia rodzeni, 1672 r. Stanisław, miecznik liwski, podpisał elekcyę z ziemią nurską 1697 r. Paweł, vicegerent grodzki kamieniecki 1699 r. Walenty i Jan, synowie Grzegorza, 1699 r. Szymon i Andrzej, synowie Pawła i Doroty Wąszyńskiej, 1700 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Paweł, cześnik trembowelski 1715 r. Andrzej, burgrabia nurski 1717 r. Józef, porucznik pow. nurskiego, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską; cześnik nurski 1718 r. Arnolf de Prawczyce, komornik nurski 1718 r. Antoni, vicegerent grodzki łukowski 1719 r. Aleksander-Zygmunt, stolnik trembowelski 1723 r. Stefan, łowczy inowrocławski 1738 r.; z żony Maryanny Dąmbskiej pozostawił syna Jakóba, dziedzica dóbr Urotczyny, żonatego z Anną Radolińską 1783 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Piotr, sędzia ziemski zambrowski 1777 r., z żony Barbary pozostawił syna Antoniego, sędziego ziemskiego zambrowskiego 1785 r., a od 1791 r. sędziego ziemskiego nurskiego. Ignacy, podwojewodzy łomżyński i podstarosta chełmski 1781 r. Albert, ur. w Warszawie 1775 r., dowódca batalionu w 3 regimencie nadwiślańskim, kawaler Legii Honorowej, otrzymał w 1812 r. donacyę 2000 franków rocznie, a 1813 r. został wyniesiony do godności kawalera Cesarstwa.
GODLEWSKI h. JUNOSZA. Antoni, syn Marcina i Franciszki z Boguckich, podoficer w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
GODLEWSKI h. KOŚCIESZA. Michał, syn Bogusława, i Stanisław, syn Jakóba, z synami: Aleksandrem, Jerzym, Fulgentym i Cypryanem wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GODLEWSKI h. LUBICZ. Jerzy, syn Teodora, z synem Janem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 roku.
GODLIŃSKI. Józef, chorąży wojsk koronnych 1787 r. (Sigil.).
GODŁOWSKI. Tomasz, pisarz ziemski sieluński, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią nurską.
GODOWSKI h. ODROWĄŻ. Dawna małopolska rodzina, zkąd przeszła na Podlasie. Piotr, chorąży halicki 1462 r. Mikołaj, syn Mikołaja, dziedzic Godowa 1560 r. Jan, Marcin i Paweł, dziedzice Wólki 1576 r. (Ks. poborowe). Jerzy, pisarz grodzki horodelski 1644 r. Stanisław, syn Jana, 1680 r., ożeniony z Anną Bełdowską. Paweł ze Świdna żonaty z Maryanną z Wilczopola 1710 r. Franciszek, syn Marcina, 1714 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Franciszek, syn Pawła, cześnik mielnicki, z żony Marcyanny Mycielskiej, zostawił syna Marcina, podczaszego mielnickiego 1755 r. (Arch. Jarmolinieckie).
Po Karolu, podczaszym mielnickim, dziedzicu dóbr Wola Wereszczyńska w 1790 r., z żony Ewy Ossolińskiej syn Jan, dziedzic dóbr Zienki, w gub. podlaskiej, wylegitymowany w Królestwie 1850 r.
Wojciech-Stanisław, ur. 1752 r. w Krasnymstawie, syn Antoniego i Maryanny Minczewskiej, zostawił z Katarzyny Waligórskiej synów, Jana-Nepomucena-Stanisława-Józefa ur. 1787 r., i Fortunata-Kajetana-Kazimierza ur. 1792 r., którym Stany galicyjskie przyznały szlachectwo 1808 r.
GODUROWSKI h. ZAREMBA. Pisano ich także Godorowski; ich gniazdem wieś Godurowo, w pow. kościańskim. Maciej i Piotr, dziedzice. Godurowa 1581 r. (Ks. poborowe). Maciej żonaty z Krystyną N. 1679 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Zygmunt z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 r. Rafał cytowany w aktach gnieźnieńskich 1745 r.
Kandyda, stolnikowa wschowska, przebywała 1760 r. we Lwowie. Ks. Łukasz, prałat-kantor 1759 r., dziekan katedralny i oficyał generalny metropolii lwowskiej 1777 r., wylegitymował się 1782 r., a brat jego Felicyan 1783 r. w ziemstwie Iwowskiem. Po ks. Łukaszu, zmarłym 1793 r., brali spadek: Stefan, Teresa lv. Stanisławowa Konarska, 2v. Kleszczewska, Maryanna Jakóbowa Krzymuska i Franciszka Janowa Rowińska. Ks. Leon, 1843 r. profesor teologii w zakonie OO. Bernardynów i zarządca parafii ich kościoła we Lwowie (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GODWOJSZ h. LUBICZ. Daniel, namiestnik zdzitowski 1629 r. Potomstwo, Jana-Michała, syna Stefana, a między innymi: Feliks, syn Kazimierza, z synami: Józefem, Pawłem i Wacławem, Michał, syn Jana, z synami: Kalikstem i Mikołajem, Jan z synem Leopoldem i Feliks, syn Antoniego, z synami, Bronisławem i Konstantym i tego syn Antoni wylegitymowani w Cesarstwie 1844 - 1867 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Tadeusz, syn Tadeusza, dziedzic dóbr Skopiszki, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GODYCKI-ĆWIRKO h. WARNIA. Jan, syn Bazylego, z synami: Adamem, Józefatem i Rafałem, Stanisław, syn Grzegorza, Jan z synami: Augustynem, Józefem i Stanisławem, Adam, syn Macieja, z synem Antonim i inni, razem osób 73, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 - 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
de GODYN. Józef, chorąży wojsk koronnych 1758 r. (Sigil.).
GODZIACKI h. ZAREMBA. Teodor i Józef, synowie Andrzeja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 - 1850 r.
GODZIAKOWSKI. Wojciech, kanonik uniejowski 1540 r. (Metr. Kor.).
GODZIĄTKOWSKI h. KORAB. Heronim, burgrabia krakowski, syn Wojciecha, sprzedał Godziątkowo Lisieckiemu 1623 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Michał podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem.
GODZIEMBA h. GODZIEMBA. Byli w północnem Mazowszu; z nich Mikołaj, proboszcz kolneński 1460 r., i Marcin 1505 r. cytowani w aktach ostrołęckich. Michał, kapitan wojsk koronnych 1779 r. Józef, szambelan królewski 1782 r. (Sigil.).
GODZIEWSKI v. GODZEWSKI. Ignacy, syn Michała, dziedzic dóbr Ignacowo-Żyndule, a Feliks-Kajetan, syn Michała, dziedzic dóbr Hryszkiszki-Obtruje, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GODZILEWSKI. Baltazar i Edward, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1856 r.
GODZIMIŃSKI. Wzięli nazwisko od wsi Godzimina, w północnem Mazowszu. Wawrzyniec, łowczy ciechanowski, podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią ciechanowską. Stefan, ożeniony z Zofią Kruszyńską, pozostawił synów, Jana i Wojciecha 1692 r.
GODZIMIRSKI v. GODZIMIERSKI. Byli w Wielkopolsce; z nich Gabryel, Dominikanin 1616 r. Maciej z Godzimierza podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Stanisław, cześnik 1764 r., podstoli chęciński 1772 r. (Sigil.). Walenty, wojski mniejszy wschowski 1776 r. Jan, skarbnik kaliski 1792 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
GODZIŃSKI. Jacek-Stanisław, syn Marcina, 1718 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Antoni i Stefan, synowie Jakóba, w 1808 r., a Antoni i Józef, synowie Mikołaja, w 1811 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GODZISZEWSKI h. OGOŃCZYK. Byli w ziemi dobrzyńskiej jeszcze w początkach XVI wieku; brali miano Goleń. Z tej familii około 1560 r. żyło trzech braci: Jakób bezpotomny, Andrzej, mąż rycerski, i Piotr, po którym z N. Paprockiej syn Jan, rotmistrz przeciwko Szwedom w Prusach 1628 r. Wojciech, pisarz grodzki kruszwicki 1637 r. (Don. Vars.). Wojciech z Czermina 1648 r., Władysław i Jerzy 1697 r. z ziemią dobrzyńską, a Franciszek 1764 r. z wojew. poznańskiem podpisali elekcye.
GODZISZEWSKI. Franciszek nobilitowany 1768 r. Filip, Wojciech, Kazimierz, Jan i Maciej, synowie Jana, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1832 r.
Albin i Karol, synowie Kazimierza, i Aloizy, syn Filipa, pochodzący od Jana, syna Adama, dziedzica dóbr Wielkie Sioło i inne 1746 r., wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GODZKI h. DOLIWA. Patrz Gojski.
GOEBEL. Jan-Zygmunt, chorąży wojsk koronnych 1783 r. (Sigil). Patrz Gebel.
GOEDEL. Amadeusz, sztabs-lekarz w wojsku polskiem 1815 r., ożeniony z Elżbietą Gertner, miał syna Gedeona, burmistrza w mieście Tomaszowie, który otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1849 r. z zasady stopnia oficerskiego ojca.
GOES h. GOES. Hrabiowie i szlachta. Hr. Piotr, gubernator austryjacki w Galicyi, otrzymał indygenat galicyjski 1817 r.
Stanisław, syn Józefa, dziedzice dóbr Miedwiłany, Albin, syn Jana, Paweł, syn Bartłomieja, dziedzice dóbr Pocuny, oraz Józefa, córka Tomasza, dziedziczka dóbr Myszejki, w gub. kowieńskiej 1882 r.
de GOETZ. Karol-Józef, sekretarz królewski 1744 r. Jan-Konrad, generał-audytor wojsk cudzoziemskich 1736 r. (Sigil.).
GOFFUZ v. GOUFFUZ. Jakób, podwojewodzy warszawski 1688 r., posesor dóbr Burakowa, w starostwie warszawskiem, żonaty z Teodorą Suchorzewską (Don. Vars.)
GOGOCKI. Sylwester, syn Grzegorza, z synami: Mikołajem, Wiktorem i Sylwestrem, profesorem w uniwersytecie kijowskim 1864 r., i tego synowie, Mikołaj i Włodzimierz otrzymali przyznanie szlachectwa w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1849 r. z zasady posiadanego orderu św. Stanisława IV klasy.
GOGOLEWSKI h. GODZIEMBA. W Wielkopolsce. Pasko z Gogolewa, podkomorzy poznański 1406 r. Franciszek i Marcin z wojew. poznańskiem, a Antoni i Jan-Kazimierz z wojew. kaliskiem 1764 r. podpisali elekcyę.
Po Błażeju, dziedzicu Gogolewka w 1712 r., pochodzący: Wacław Aleksander z synem Lucyanem, Narcyz z synami, Leopoldem i Antonim, oraz Antoni z synami, Heronimem i Łukaszem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 - 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOGOLEWSKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Gogole, w pow. przasnyskim, i tę wieś zachowali w swojej rodzinie do ostatnich czasów. Jan, Jezuita, niosąc pomoc zapowietrzonym, um. 1624 r. z zarazy. Jan podpisał elekcyę 1632 r., a Adam, Aleksander, Kazimierz i Mikołaj 1697 r. z ziemią ciechanowską. Wojciech, proboszcz w Sulejowie 1774 r. N., regimentarz partyi wielkopolskiej w konfederacyi barskiej 1768 r., męztwem i wyrozumiałością pozyskał względy obywatelstwa wielkopolskiego, które chciało go nawet wynieść na marszałkowstwo swych województw. Jakób, burgrabia i skarbnik różański 1767 r., dziedzic dóbr Krobowa (Kancl.), podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią różańską, a Antoni tegoż roku z ziemią drohicką. Antoni, burgrabia liwski 1776 - 1780 r. Felicyan, chorąży regimentu wojsk koronnych 1780 r.
Po Bartłomieju, w 1734 r. dziedzicu dóbr Niewierszyn, w pow. gnieźnieńskim: Michał, proboszcz w Raszynie pod Warszawą, i Wojciech, synowie Michała i Małgorzaty z Miłobędzkich, Andrzej i Mateusz, synowie Stanisława, Kacper i Ludwik, synowie Felicyana, oraz Leopold, w wojsku ros., syn Marcelego, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1842 r.
Po Michale, dziedzicu wsi Kozarzewo-Kościelne, w pow. konińskim 1751 r., synowie: 1) Konstanty z żony Petroneli Nowakowskiej miał syna Konstantego, wylegitymowanego w Królestwie 1852 r., i 2) Felicyan, po którym synowie, Paweł wylegitymowany w Królestwie 1842 r. i Wiktor, którego z Teodozyi Święcickiej syn Teofil, oficer artyleryi 1831 r., dziedzic dóbr Zdrowa pod Częstochową, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Po Jakóbie, skarbniku różańskim, syn Stefan ożeniony z Konstancyą Trentowską, z której syn Piotr, dziedzic wsi Gogole, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.
GOGOLIŃSKI h. ROLA. Wzięli nazwisko od wsi Gogoliny, na Kujawach. Tomisław (Tomasz) cytowany w Cod. Rzyszcz. 1403 i 1408 r. Maciej nabył sołectwo we wsi Lubcza 1549 r. (Metr. Kor.). Krzysztof, dziedzic Gogoliny 1581 r. (Ks. poborowe). Adam, dworzanin królewski 1587 r. Franciszek, Michał, Krzysztof, Prokop, Jerzy, Zofia i Katarzyna, dzieci Stanisława, 1629 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Franciszek, kanonik krakowski, kustosz łucki, sekretarz królewski, kilkakrotnie deputat na Trybunał koronny, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wołyńskiem; um. 1668 r. Stefan, syn Wawrzyńca, żonaty z Krystyną Baranowską 1642 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Maciej i Jan, synowie Stanisława, dziedzice dóbr Witakowice 1682 r. Antoni, major wojsk koronnych 1776 r. (Kancl.). N., dziedzic dóbr Kiedrowice, w Prusach Zachodnich 1820 r.
Jan, syn Maksymiliana, z synami: Józefem, Julianem, Donatem i Stanisławem, Franciszek, Hipolit i Jan z synami, Józefem i Antonim, synowie Michała, i inni, razem 38 osób, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GOGULSKI. Stanisław wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GOISZEWSKI h. BROCHWICZ. Paweł podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem. Franciszek, podstoli wyszogrodzki 1680 r. Wojciech żonaty z Katarzyną, córką Jana Oborskiego i Zofii Lendzkiej, 1700 r. (Ks. Gr. Piotrk.), dziedzic Dobrzykowa, podsędek sochaczewski 1711 r. (Zap. Tryb. Lubel.), pozostawił córkę Maryannę za Józefem Jawornickim, cześnikiem bracławskim, i syna Marcina. Marcin, poseł ziemi sochaczewskiej, podpisał elekcyę 1764 roku; z komornika ziemskiego wojski sochaczewski 1766 r., łowczy sochaczewski 1773 r. (Kancl.), cześnik 1777 r., podstoli sochaczewski 1784 r., a ostatnio chorąży mszczonowski 1788 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), był żonaty z Anną Rusiecką. Jan, starosta janowski 1702 r., miał córkę Teresę za Józefem Grabińskim (Sigil.). Andrzej, burgrabia grodzki liwski 1706 r. Jan, stolnik nowogrodzki 1706 r.
GOJDANOWSKI. Piotr, posesor wójtowstwa w Jaźwiskach, w starostwie knyszyńskiem 1637 r., żonaty z Agnieszką Wyrzykowską (Metr. Kor.).
GOJRZEWSKI h. SAS. Michał podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. nowogrodzkiem. Kazimierz, cześnik Słonimski 1770 r., z żony Eleonory Sawickiej miał córkę Annę, żonę Adolfa Potockiego, pułkownika wojsk polskich, i synów, Wincentego, komisarza cywilno-wojskowego pow. Słonimskiego, i Gabryela, po którym synowie: Cypryan, podkomorzy wasylkowski, Kalikst, marszałek pow. machowickiego, i Feliks, deputat sądu głównego (Bon.).
GOJSKI v. GODZKI v. GOZDZKI h. DOLIWA. Zbrosław, dziedzic wsi Gozdziec, w ziemi liwskiej, um. 1516 r.; jego synowie, Łukasz i Piotr. Po Piotrze syn Stanisław miał syna Wojciecha, tego syn Jan pozostawił syna Franciszka, po którym syn Józef miał syna Franciszka; po Franciszku syn Józef, ożeniony z Franciszką Oksińską, zostawił syna Józefa, w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1855 r.
Pochodzący po Wojciechu, dziedzicu dóbr Dobre 1729 r., Maryan, w wojsku ros., syn Franciszka, wylegitymowany w Królestwie 1860 r.
Po Józefie z przydomkiem Kruk, w 1787 r. właścicielu części szlacheckich we wsiach Gozdzie i Skrzeki, synowie, Jan i Ignacy; po Janie z żony Małgorzaty Buszewskiej syn Seweryn, urzędnik w Łęczycy, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.
Po Adamie-Michale, dziedzicu dóbr Bilna, na Kujawach 1786 r., podstolim wendeńskim (Ks. Gr. Brzeskie), z Doroty Lubowieckiej synowie, Maciej, dziedzic dóbr Szczutkowo, i Tadeusz, dziedzic dóbr Bilna, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.
Z tej familii. Janusz, dziedzic Mokrosęku, w pow. radomskim 1508 roku. (Ks. poborowe). Jan i Leonard, dziedzice Bystrzycy, w pow. łukowskim 1530 roku. Po Andrzeju z Mokrosęku syn Maciej 1570 roku. Mikołaj zwany Starodub, dziedzic na Jeleńcu 1552 roku (Ks. poborowe), miał syna Marcina, po którym syn Kacper sprzedał części Jeleńca i Wólki Gąsieckiej Janowi Gojskiemu 1630 r. Jan, syn Wincentego, 1611 r. (Don. Vars.). Wawrzyniec 1648 r. z ziemią liwską, Stanisław 1697 r. z ziemią dobrzyńską, a Franciszek na Gojsiu-Krukach 1764 r. z ziemią liwską podpisali elekcye. Stanisław zaślubił Ewę Groszkowską i z niej pozostawił synów: Józefa, Antoniego, Macieja i Michała; z nich Michał z Doroty Poniatowskiej miał syna Stanisława, skarbnika trembowelskiego 1791 r., żonatego z Maryanną Tarkowską (Ks. Gr. Czerskie Perpet. i Piotrk.). Józef, syn Aleksandra, miecznika łomżyńskiego, i Maryanny z Szymońskich, dziedzic dóbr Łazary, w pow. tykocińskim 1776 r. Dominik, syn Józefa, burgrabia 1760 r., komornik 1772 r., skarbnik 1780 r., a wojski mniejszy liwski 1790 r., poseł na sejm 1764 r., podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią liwską. Michał, viceregent ziemski dobrzyński 1785 r. Antoni i Bartłomiej, synowie Gabryela, 1791 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Andrzej, viceregent owrucki 1791 r. Adam, sędzia pokoju pow. kowalskiego 1842 r.
Z osiedlonych na Litwie. Kacper senior kalwiński na Żmudzi około 1600 r., miał syna Fineasza, seniora kalwinów na Białej Rusi. Abraham podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem.
GOLANCZEWSKI h. TOPÓR. Senatorowie w rodzinie: Maciej, biskup kujawski 1323 r., um. 1368 r. Zbilut, kasztelan nakielski 1327 r., gnieźnieński 1346 r. Wojciech, biskup kujawski 1348 r. Zbilut, biskup kujawski 1364 - 1383 r.
Jedna z najdawniejszych gałęzi Toporczyków, tytułowała się hrabiami (comes) na Golanczy i Danaborzu i dziedzicznie brała imię Zbilut. Jednego z nią pochodzenia byli Danaborscy, a nawet obie te rodziny stanowiły jedną, biorącą nazwisko stosownie jak który z nich posiadał jeden, lub drugi z wymienionych majątków. Z piszących się Golanczewski Maciej, syn Sławnika, kasztelana nakielskiego, z kanonika biskup kujawski 1323 - 1368 r., jeden z głównych naczelników w Wielkopolsce tego stronnictwa, które w początkach XIV wieku, ustaliwszy na tronie Władysława Łokietka, tak z nim, jak i z jego synem Kazimierzem przeprowadziło te wielkie reformy polityczne i administracyjne, które ocaliły kraj od upadku i na kilka wieków zapewniły mu dobrobyt wewnętrzny i potęgę na zewnątrz; fundator kilku kościołów, um. 1368 r. Z jego braci Świętosław był komendantem załogi w Raciążu, lecz w 1330 r. musiał poddać Krzyżakom ten zamek, zmuszony niedostatkiem wody, brat biskup wykupił go z niewoli, i Zbilut, kasztelan nakielski 1327 r., a gnieźnieński 1346 r., pozostawił syna Zbiluta, biskupa kujawskiego, który dokończył budowy katedry kujawskiej rozpoczętej przez stryja; biskup dobry i zabiegły gospodarz zestawił znaczny majątek, który w znacznej części kapitule kujawskiej legował, i założył miasto Zbilutek; um. 1383 r. Wojciech (Albert), biskup kujawski 1348 r. Jarosz i Dobiesław, dziedzice Golanczy 1380 - 1388 r., wzięli udział w wojnie Nałęczan z Grzymałami i w uwięzieniu nieprzyjaznego im Przecława z Gołuchowa, generała wielkopolskiego. Jakób z Golańczy 1400 r. N. z przydomkiem Kusz dzielił się Golańczą z Włodkiem Danaborskim, kasztelanem nakielskim 1438 r.
GOLANIEWSKI h. BELINA. Potomstwo Antoniego, syna Jana, a między innymi: Tomasz z synami, Feliksem i Wincentym, Franciszek i Jan, synowie Jerzego, Placyd, Jan, Adam i Julian, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GOLANKOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Golanka, w północnem Mazowszu, od której jeszcze w XVI stoleciu pisali się Golanka. Franciszek, syn Mikołaja, 1546 r. (Metr. Kor.). Maciej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. bełzkiem.
GOLANOWSKI. Piszą się z Golan. Po Macieju, dziedzicu Golan, syn Mikołaj 1581 r. (Metr. Kor.). Grzegorz cytowany w aktach wąsoskich 1668 roku.
GOLAŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego dom rozrodzony w wojew. Sieradzkiem i pisze się z Golanki. Po Mikołaju syn Stanisław 1453 r., miał synów: Mikołaja, Jana, Wawrzyńca i Szymona 1481 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Jakób, dziedzic Karszowa, a Stanisław i Marcin, dziedzice Pękli 1552 roku (Ks. poborowe). Walenty, syn Jerzego, sprzedał części dóbr Golanki synowcowi swemu Stanisławowi, synowi Macieja, 1595 r. Wojciech ustąpił części Golanki synowi swemu Stanisławowi 1598 roku. Stanisław żonaty z Zofią Niewiadowską 1601 r. Wojciech ustąpił części dóbr Słostowice synowi swemu Sebastyanowi 1613 r. Paweł, syn Wojciecha, zaślubił Elżbietę Pogórską 1626 roku. Wojciech, syn Sebastyana, nabył części dóbr Słostowice 1632 r. Jan, syn Baltazara, zastawił części Słostowic bratu stryjecznemu Heronimowi, synowi Adama, 1630 r. Daniel, syn Macieja, nabył części Golanki od Ewy Golańskiej, żony Antoniego Bronowskiego 1640 r., a w 1648 r. ustąpił takowe synowi Piotrowi. Maryanna z Ruszenic żona Heronima 1654 r., po którym syn Wojciech żonaty z Anną Sielnicką 1701 r., a drugi syn Jakóbz Maryanną Bojanowską 1717 r. Po Wojciechu córka Elżbieta, żona Kazimierza Szczepanowskiego 1737 r. Piotr z wojew. płockiem i Wojciech z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Stanisław, kanonik łucki, oficyał biecki i proboszcz brzostecki 1725 r. Mikołaj, syn Jana, dziedzic części Rekle 1749 r.
Po Ludwiku, dziedzicu wsi Załuski-Zduny, podkomorzym królewskim, w 1791 r., z żony Tekli Okęckiej syn Stefan, dziedzic dóbr Załuski, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.; z żony Maryanny Ojrzeńskiej jego syn Kwiryn 1845 r.
Jan i Grzegorz wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Wawrzyniec, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1805 r.
GOLCZ v. GOLTZ v. GULCZ h. GOLCZ. Hrabiowie, baronowie i szlachta. Herb - właściwym herbem rodziny jest krokiew biała, stojąca w polu czerwonem, do której różne linie rodziny dodają rozmaite dodatki i w kolorach herbowych robią zmiany; linia polska kładzie krokiew złotą w polu błękitnem i do krokwi dodaje trzy lilie francuzkie: jedną w rozwarciu krokwi i po jednej z każdej jej strony u góry; w koronie na hełmie kładą pół panny z ramionami obciętemi do łokci i rozpuszczonemi włosami, w których utkwione trzy wrzeciona obwinione przędzą. Tarczę z każdej strony podpiera rycerz z kopią w ręku. Niektórzy kładą w polu czerwonem dwie krokwie, białą i niebieską, jedna w drugiej, inni na hełmie w koronie kładą siedm piór kogucich, a inni mieszczą te pióra na hełmie bez korony. Gałęzie rodziny, hrabiowska i baronowska, dzielą tarczę na dwie części z małą środkową, na której w srebrnem polu orzeł pruski; w prawej części głównej tarczy, w polu błękitnem, herb Prawdzic, w lewej części krokiew złota z trzema liliami, inni zaś nie mieszczą małej środkowej tarczy.
Senator w rodzinie, Baltazar-Fryderyk, kasztelan lędzki, um. 1720 r. Jedna z najliczniej rozrodzonych rodzina w Prusach, wzięła nazwisko od majątku Golz v. Golc, w Pomeranii, który już w 1337 r. posiadała. Podług familijnej tradycyi ma pochodzić od polskiej rodziny herbu Prawdzic, piszącej się z Gulczewa lub Golczewa, i dlatego wielu jej członków i dwie linie hrabiowskie łączą z herbem rodzinnym herb Prawdzic; pochodzenie to jednak nie da się niczem dowieść. Joachim-Rudiger, maiszałek wojsk francuzkich, otrzymał w nagrodę zasług w 1660 r. od Ludwika XIV dodatek trzech lilij do swego herbu, zmianę pola tarczy z czerwonej na błękitną i tytuł barona, zatwierdzony w Prusach 1691 r. przez elektora Fryderyka III. Jerzy-Kacper został w 1689 r. baronem państwa niemieckiego, a Jan-Ernest w 1729 r. został baronem, a w 1731 r. hrabią czeskim. W 1786 r. otrzymali godność hrabiów pruskich bracia, August-Stanisław i Karol, oraz ich stryj Karol-Aleksander, a w 1787 r. Jan-Wilhelm.
Zebald-Aleksander, starosta drahimski 1522 r. (Metr. Kor.). Jan, dziedzic dóbr Blumwardu, Henrichsdorfu, Hogensteinu, Rudki i Rzepowa, Mikołaj, dziedzic dóbr Dobrni, i Zybult, dziedzic dóbr Machłyni, w pow. wałeckim 1579 r. (Ks. poborowe). Franciszek, syn Jana, 1614 r. (Don. Vars.), miał dwóch synów, Zebalda i Kazimierza; po Zebaldzie syn Konrad 1677 r., a po Kazimierzu synowie: Gerhard-Henryk, Zebald-Elekard, Franciszek-Ernest, Franciszek-Ludwik, Kazimierz-Gerard i Henryk-Konrad 1684 r. Andrzej, syn Jana, dziedzic dóbr Nowy Gołcz, Dobra, Ryga i części Kesenbergu, ustąpił te dobra Arnoldowi-Rejmerowi i Jerzemu-Wilhelmowi, synom Baltazara Gołcza 1643 r. Joachim-Rudigier, generał wojsk koronnych, i Arnold-Kacper, burgrabia wałecki, synowie Jerzego, dziedzice dóbr Hamer i Gappa 1677 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.).
Adam-Jan, Baltazar-Fryderyk, Ernest-Arnolf-Kacper, Franciszek, Gerhard-Henryk, Jan, Jerzy-Franciszek, Joachim-Rudigier, Konrad-Zebald, Ludwik, Zebald i Zygmunt z wojew. poznańskiem, Ernest, Franciszek i Gerhard z wojew. kaliskiem, a Fryderyk-Wilhelm z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 r. Po Andrzeju syn Zebald-Fryderyk był żonatym z Jadwigą Pudwels 1698 r. Fryderyk, pułkownik wojsk królewskich 1702 r. Baltazar-Fryderyk, kasztelan lendzki, um. 1720 r. (Sigil.).
Henryk, niepospolitej dzielności militarnej, pułkownik wojsk polskich 1702 r., wszedł jako generał-major do wojska pruskiego, lecz wkrótce powrócił do Polski i jako generał-lejtnant walczył ze Szwedami i stronnikami Leszczyńskiego około 1709 r.; um. 1725 r., pozostawiając syna Henryka, starostę wałeckiego, po którym z żony Małgorzaty Dorpowskiej pięciu synów; z tych:
1) Henryk, starosta wałecki 1756 r., dziedzic dóbr Lubno, w pow. wałeckim, z żony Elżbiety z Osterlingów miał syna Kazimierza, a ten synów, Antoniego i Adama, dziedzica dóbr Polonisz i Puczyce, radcę Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, jednego ze zdolniejszych agronomów, i autora, który czynny wziął udział w działaniach Towarzystwa Rolniczego w 1860 - 1863 r.; obaj bracia wylegitymowani w Królestwie 1838 r. Po Józefie, synu Adama, z Władysławy Szatkowskiej synowie: Stefan, Kazimierz i Maryusz.
2) Jerzy-Wilhelm, pułkownik 1748 r., starosta tucholski i tolkmicki, generał-lejtnant wojsk koronnych 1750 r. (Sigil.), w 1763 r. tajny radca i poseł króla do Berlina, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; w 1767 r. za namową Rosyi i Prus zawiązał konfederacyę dysydencką w Toruniu i był jej marszałkiem, lecz tegoż roku umarł; ożeniony był z Anną de la Serre.
3) Baltazar ożeniony z N. Manteufel, córką ministra saskiego.
4) August-Stanisław, generał-major wojsk polskich i starosta grudziądzki 1758 r., pułkownik 1763 r., generał-lejtnant 1778 r., w 1767 r. popierał konfederacyę toruńską, i po zmarłym bracie Jerzym został jej marszałkiem; na sejmie 1768 r. za poparciem ambasadora rosyjskiego dostał 100,000 złotych, a w 1786 r. otrzymał godność hrabiego pruskiego.
5) Karol- Ferdynand, szambelan królewski 1783 r. (Sigil.), został w 1786 r. hrabią pruskim i zostawił czterech synów: Ludwika, Arnolda, Karola, generał-majora wojsk pruskich 1786 r., po którym z żony Natalii hr. de Roedern synowie, Karol-August i Aleksander, oficerowie wojsk pruskich, i Augusta, dziedzica dóbr Schönau pod Grudziądzem, po którym z żony Augusty von Plessen syn Filip-Karol, członek ambasady w Stambule 1874 r., a z drugiej żony Agnieszki hr. von Goltz syn Eryk 1876 r.
Do tej linii należał Karol-Aleksander, generał-lejtnant wojsk pruskich, mianowany hrabią pruskim 1787 r.
Z gałęzi, zwanej przez Niesieckiego Białą, było dwóch braci, Arnold i Jerzy; z nich Arnold miał syna Balcera, marszałka dworu elektora brandeburgskiego, po którym z żony Anny von Rauschek córka Marya-Ludwika lv. za Wojciechem Krasińskim, wojewodą mazowieckim, 2v. za Władysławem Sapiehą, wojewodą brzesko-litewskim, i trzech synów: Jerzy, pułkownik wojsk polskich, przyłożył się do poskromienia w 1699 r. rozruchów kozackich na Ukrainie, Fryderyk, kapitan, i Henryk, oberstlejtnant wojsk koronnych.
Jerzy, rotmistrz królewski, sędzia wałecki, ożeniony z Teresą Fleming von Martentin, pozostawił trzech synów; z tych:
1) Joachim-Rudiger, generał wojsk francuzkich, i od Ludwika XIV zaszczycony tytułem barona z odmianą herbową, następnie generał piechoty wojsk brandeburgskich; przeszedłszy do służby duńskiej, dowodził naczelnie wojskami tego kraju, ostatecznie generał głównodowodzący wojskami saskiemi pod Wiedniem 1683 r.; umarł bezpotomnie 1688 r.;
2) Jan-Henryk, kapitan wojsk cesarskich;
3) Arnold-Kacper, burgrabia wałecki 1670 r., dziedzic dóbr Człopy, Szonów i kilku innych, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem; z żony Maryanny Borek-Gostyńskiej jego synowie, Joachim-Rudiger, podstoli wschowski 1714 r., i Jerzy-Franciszek, oberstlejtnant wojsk królewskich.
Henryk, syn Franciszka, major wojsk królewskich 1754 r., po którym z Anny Gołcz syn Józef, ożeniony z Salomeą Otuską, pozostawił synów, Fabiana i Hipolita, urzędnika w Warszawie, wylegitymowanych w Królestwie 1840 r.
Izrael, syn Jana, dziedzic dóbr Puklaki, na Podolu 1755 r., miał syna Ludwika, a ten syna Wincentego-Alberta, po którym synowie: Wacław, Stefan, Mikołaj, Jan, Apollo i Leon wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Z tej familii, lecz niewiadomo której gałęzi. Franciszek-Joachim, chorąży nadworny koronny, generał-major wojsk królewskich, starosta szredzki i nowodworski, sekretarz legacyi do Turcyi, zm. 1717 r. Ernest-Gunter, syn Joachima, dziedzic dóbr Wronowo, w wojew. lubelskiem, szambelan króla Stanisława Augusta 1780 r., poprzednio sekretarz słynnego ministra Brühla, lecz pomimo to stronnik Czartoryskich, zacny, uczony i pracowity; Stanisław August chciał go mianować szefem swego gabinetu, lecz tej godności nie chciał przyjąć; dobry i postępowy gospodarz, wybornie urządził swój majątek, będąc dla poddanych względnym i dbałym o ich dobrobyt i oświecenie, um. 1790 r., pozostawiając z żony N. Orzechowskiej dwie córki, Elżbietę i Ludwikę, wielkich cnót i przymiotów niewiasty.
GOLDACZ. Maciej, miecznik 1485 r., chorąży halicki 1490 r., miał córkę Annę za Andrzejem Witowskim. Piotr, wojski buski, otrzymał w dożywocie wsie Sentowice, Dobrzynice, Przybin i Witków 1540 r. (Metr. Kor.).
de GOLDSCHADE. Jan-Konrad, kapitan 1733 r., major 1735 r., został 1748 r. podpułkownikiem wojsk królewskich (Sigil.).
GOLDTMAN h. BISKUPIEC. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części w polu błękitnem krzyż biały wprost, na nim przekrzyżowane na ukos pochodnia zapalona i kotwica w lewo; w części lewej czerwonej snopek zboża złoty na ukos w lewo; na hełmie w koronie pięć piór strusich.
Ten herb w 1845 r., a szlachectwo polskie w 1842 r. otrzymali Antoni, Józef i Maryanna, dzieci Karola Goldtmana i Maryanny z Wolskich, w nagrodę zasług ich stryja Józefa-Joachima, syna Karola i Franciszki z Sadochów, urodzonego na Kaszubach, proboszcza w Zgierzu 1810 r., kanonika warszawskiego w 1821 r., a kujawskiego w 1824 r., archidyakona kujawskiego i oficyała generalnego kaliskiego 1830 r., a w 1842 r. biskupa sandomierskiego.
GOLECKI. Antoni, syn Karola, z synami wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1848 r.
GOLEJEWSKI v. GOLEJOWSKI h. KOŚCIESZA. Hrabiowie i szlachta. Dawna mazowiecka rodzina, pisała się z Golejowa. Racibor, poseł w 1454 r. od Władysława ks. Mazowieckiego do Konrada Czarnego ks. Oleśnickiego, kanclerz książąt mazowieckich 1451 - 1462 roku. Adam, sędzia grodzki kijowski, poseł na sejm 1678 r. Jan, stolnik ciechanowski, Jan podstoli trembowelski, z ziemią halicką, N. z wojew. Sandomierskiem i Jakób z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 roku. Wojciech, proboszcz sulejowski, cytowany w Vol. Leg. 1775 roku.
Jan 1620 r., z żony Joanny Mirskiej, skarbnikówny bracławskiej, miał synów, Kazimierza, skarbnika upickiego, po którym z żony Maryanny Saken zostało potomstwo na Litwie, i Samuela, po którym z żony Apolonii Rohr synowie: Adam, Samuel i Jan. Jan, posesor dóbr na Rusi Czerwonej, z dwóch żon, Teresy Buszkowskiej i Zofii Giedzińskiej, pozostawił trzech synów: Kazimierza, bezpotomnego, Samuela-Kazimierza i Kajetana, po którym z żony N. Komorowskiej synowie, Ignacy, poseł wojew. podolskiego, starosta hryniewiecki, ożeniony z Wiktoryą Malinowską i Józef, porucznik 1789 r. (Kancl.), brygadyer wojsk koronnych, ożeniony z Teklą Zapolską.
Samuel-Kazimierz, towarzysz roty pancernej 1715 r, cześnik buski 1726 r. (Wyr. Tryb. Lubel.), z żony Abundancyi Dąbrowskiej miał dwóch synów, Jerzego i Jana. Jerzy, skarbnik kołomyjski 1772 - 1793 r., został hrabią austryjackim 1783 r., z żony N. Dobrosielskiej jego syn Tadeusz, dziedzic dóbr Sapohowa, w Galicyi, i córki: Anna za Kazimierzem, Barbara za Janem Ładomirskimi i Wiktorya.
Jan, młodszy syn Samuela-Kazimierza, podstoli trembowelski i regent ziemski lwowski, podpisał elekcyę z ziemią halicką 1764 r.; podstarosta halicki 1762 r., stolnik halicki 1764 r., chorąży kołomyjski 1767 - 1794 r., poseł na sejm, odznaczył się wymową i opozycyą przeciwko działaniom Czartoryskich. Dziedzic dóbr Babina i Studzianki, w 1783 r. otrzymał dostojność hrabiego państwa austryjackiego z odmianą herbową - tarcza w czworo przedzielona; w pierwszej części herb Kościesza, w drugiej Jelita, w trzeciej Osorya, w czwartej Rohr; nad tarczą cztery ukoronowane hełmy, na pierwszym (od strony prawej) trzy pióra strusie, na drugim pół barana, wyskakującego w lewo, na trzecim trzy pióra strusie, skrajne niebieskie, środkowe białe, na czwartym dwa rogi, prawy złoty, lewy niebieski, między niemi kula ziemska ze złotym krzyżykiem na jej szczycie. Hr. Jan z żony Anny Czeczel-Nowosieleckiej zostawił trzech synów:
1) Hr. Antoni-Leonard, vicegerent ziemski halicki 1779 r., ożeniony z Heleną hr. Skarbek, z niej syn hr. Józef, członek Stanów galicyjskich 1845 r., zm. 1858 r.; z żony Elżbiety Szydłowskiej jego syn hr. Adam, dziedzic dóbr Hryniowce, Koralówka i Czerniów, ożeniony z Felicyą Sarnecką.
2) Hr. Jan Duklan, z żony Maryanny Horodyskiej, miał syna hr. Juliana, dziedzica Babina, po którym z żony Róży Czarnomskiej syn hr. Antoni, dziedzic dóbr Harasymów, Studzianka i inne, żonaty z Heleną Przybysławską.
3) Hr. Samuel, dziedzic dóbr Krzywczy, członek Stanów galic. 1817 r., ożeniony z Wiktoryą Matuszewicz, miał córki: Maryannę za Cyrylim Czarkowskim, Helenę za Karolem Sierakowskim, Anielę za Tomaszem Horodyskim i Maryannę za Kacprem Iwanowskim, prezesem sądów gub. kijowskiej, oraz synów: Tadeusza i Samuela bezdzietnych, i Jana, członka Stanów galic. 1838 r., dziedzica dóbr Krzywczy, po którym z żony Róży Czarnomskiej, wdowy po Julianie hr. Golejowskim, córka Olga za Szczęsnym hr. Koziebrodzkim i syn hr. Korneli, dziedzic dóbr Krzywczy, ożeniony z Urszulą hr. Łoś.
Z osiedlonych na Litwie. Heronim podpisał 1698 r. pospolite ruszenie ze Żmudzią. Antoni podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r. Michał, poseł na sejm, z wojew. trockiem i Piotr z pow. wiłkomierskim podpisali elekcyę 1764 r. Konstanty, syn Wincentego, z synami: Wawrzyńcem, Konstantym i Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1857 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Wawrzyniec, syn Konstantego, sztabskapitan, dziedzic dóbr Liguny, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOLEMOWSKI v. GOLIMOWSKI h. PORAJ. Byli w Wielkopolsce. Jakób, Jezuita 1644 r. Maciej, archidyakon płocki, kanonik gnieźnieński 1646 r.; z jego braci, Stanisław, rotmistrz, i Wacław polegli pod Chocimem 1673 r, a Jan z żony Zofii Bronisz pozostawił syna Piotra, który miał dwie żony, Dorotę Mielżyńską i Barbarę Sulimowską; z drugiej było czterech synów: Mikołaj, Jezuita, dobry i uczony kaznodzieja, umarł w Strasburgu 1730 r., Krzysztof, Stanisław i Wojciech, po którym z żony Anny Gaszyńskiej synowie: 1) Łukasz ożeniony z Joanną Rożnowską, z niej liczne potomstwo i 2) Paweł, po którym z żony Anny Gembart synowie Jan ożeniony z Żdzarską i Michał; po Michale z żony Doroty Watta-Kosickiej synowie, Józef, dziekan brzeski, proboszcz kłobski 1762 r., i Franciszek (Ks. Gr. Brzeskie).
GOLENIEWICZ. Jerzy, Michał i Tymoteusz z potomstwem, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.
GOLENIOWSKI h. BELINA. Wzięli nazwisko od wsi Goleniowy, w wojew. krakowskiem. Andrzej i Jan cytowani w aktach krakowskich 1424 - 1427 r. Maciej, kanonik płocki 1628 r. Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Julian i Adam, synowie Jana, dziedzice dóbr Protwałki, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOLEŃSKI v. GOLIŃSKI h. OGOŃCZYK. Dawna w ziemi dobrzyńskiej rodzina; jej pierwotnem mianem było Goleń, które w XVI stoleciu zmieniła na nazwisko Goleński; jednego pochodzenia z Godziszewskimi i Gołyńskimi, herbu Ogończyk. Andrzej podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią dobrzyńską, a Kazimierz, Tomasz i Wojciech z wojew. płockiem 1697 roku. Jan ustąpił wójtowstwo 1660 r. Stanisław, rotmistrz królewski 1685 roku (Sigil.). Antoni, łowczy gnieźnieński 1768 - 1776 r., jego syn Jacenty, wylegitymowany w Królestwie 1845 r., zostawił syna Kajetana w wojsku rosyjskiem.
GOLEŃSKI. Fryderyk, naczelnik pow. wieluńskiego 1840 r., vicedyrektor Komisyi Spraw Wewnętrznych 1860 r., gubernator cywilny augustowski 1863 r., w 1842 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego orderu św. Włodzimierza IV klasy; um. 1867 r., pozostawiwszy z żony N. Pągowskiej synów, Augusta i Henryka.
GOLESIŃSKI. N., poseł na sejm 1597 r. z wojew. bełzkiego. Jan 1620 r. (Vol. Leg.).
GOLESKI. Jan, Mikołaj i Klemens, synowie Zygmunta, 1484 r. Wacław, Heronim i Adam, synowie Mikołaja, 1540 r. (Conv. Piotrk.).
GOLESŁAWSKI. Kazimierz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.
GOLEWSKI. W Wielkopolsce, z której jedna linia przesiedliła się na Ruś Białą; z tej familii Samuel podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. mińskiem. N. cytowany w aktach gnieźnieńskich 1778 r.
GOLĘDZINOWSKI v. GOLENDZINOWSKI. Piszą się z Golendzinowa, w ziemi warszawskiej. Jan i Wawrzyniec, synowie Stanisława, dziedzice Golendzinowa 1580 r. (Ks. poborowe); po Wawrzyńcu syn Krzysztof 1607 r. Wojciech z Golendzinowa, syn Franciszka, żonaty z Anną 1613 r. Jan, Paweł i Wojciech, synowie Stanisława, 1614 r. Jakób i Marcin, synowie Wojciecha, dziedzice Golendzinowa 1616 r. Jan, syn Krzysztofa, 1649 r. (Don. Vars.). Grzegorz i Mikołaj podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską; z nich Grzegorz zaślubił Teresę Bąkowską i z niej pozostawił syna Mikołaja, ożenionego z Zofią Cichowską, z której synowie, Fabian i Piotr. Fabian, z żony Maryanny Szamockiej, miał syna Marcina 1794 r. (Don. Vars.).
GOLGIN h. DOŁĘGA. Franciszek-Karol, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1801 r.
GOLIAN h. BOŃCZA. Szlachta zagrodowa we wsi Kunice, w Małopolsce, od której to wsi wzięła nazwisko Kunicki w XVI wieku.
GOLIAN h. NAŁĘCZ. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej; brali dla odróżnienia się różne przydomki. Jan, wójt w m. Grabowcu, w wojew. bełzkiem, dostał w 1397 r. w nagrodę zasług od ks. Ziemowita Mazowieckiego i Bełzkiego wieś Skomorochy; od tej wsi jego potomkowie wzięli nazwisko Skomorowski. Żegota i kilku innych posiadało części szlacheckie we wsi Zaborowie i Czaplicach około 1470 r. (Lib. Ben.). Klemens, syn Mikołaja, 1527 r. (Metr. Kor.). Jan Szczepankowicz, syn Heronima, 1606 r. Mikołaj, syn Heronima, zastawił części dóbr Goliany Wielkie 1607 r. (Don. Vars.). Wojciech i Stanisław w 1674 r. z wojew. rawskiem, a Jakób, Floryan, Paweł, Stanisław, Stefan i Wojciech 1697 r. z ziemią czerską podpisali elekcye. Kacper, skarbnik rawski 1790 r. Waleryan, podporucznik wojsk polskich 1830 r.
GOLIAN. Konstanty-Waldemar, Wincenty, asesor sądowy w Płocku, Józef, Jan, Roch i Romuald, synowie Józefa, naczelnika poczty w Piotrkowie, otrzymali w 1845 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady zasług ojca i posiadanego przez niego orderu św. Stanisława IV klasy.
GOLIAŃSKI h. NAŁĘCZ. Mateusz, syn Mikołaja, pisarz sądów marszałkowskich, żonaty z Jadwigą 1643 r. (Don. Vars.).
GOLICKI h. KOTWICZ. Potomstwo Mateusza, syna Sebastyana, a między innymi: Karol, Rafał i Ignacy, synowie Cypryana, Piotr z synem Józefem, Kazimierz i Jan, synowie Jakóba, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GOLICKI. Jan, chorąży łęczycki 1497 r. Mikołaj, chorąży łęczycki 1508 r. (Metr. Kor.). Jan, dziedzic Trzebiatowa, w pow. opoczyńskim 1517 r. (Ks. poborowe). Piotr, dziedzic dóbr Golice 1545 r. (Metr. Kor.).
GOLIGONOWICZ. Pisano ich także Goligin i Gołygin; z nich Michał, dowódca załogi w Nowych Trokach w 1440 r., nie chciał poddać tego zamku Kazimierzowi IV; następnie dzielnie i wiernie służył Kazimierzowi IV i dostał od niego w 1480 r. dobra Mokobody i Wyszków, na Podlasiu.
GOLIMONT v. GOLIMUNT h. ŚLEPOWRON. Stanisław, bojar kamieniecki, cytowany w Metr. Lit. 1528 r. Daniel podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. wileńskiem. Władysław v. Wojciech, podczaszy lidzki, sędzia grodzki smoleński 1650 r. Adam i Jakób należeli do konfederacyi olkienickiej przeciwko Sapiehom 1700 r.
GOLIMONT. W wojew. lubelskiem; z nich Elżbieta za Jakóbem i Anna za Stanisławem Pobóg Górskimi 1460 r. Elżbieta za Mikołajem Pobóg Górskim około 1560 r.
GOLIŃSKI v. GOLEŃSKI h. WYSZOGOTA. W Wielkopolsce. Przybysław cytowany w aktach sieradzkich 1400 r. Jan 1525 r. w Wielkopolsce, ożeniony lv. z Jadwigą Bnińską, 2v. ze Słoniowską. Andrzej, Bartłomiej, Jan i Rafał, dziedzice Spławia 1579 r. (Ks. poborowe). Stanisław Pakosz, Jan i Stanisław, dziedzice Goliny, a Adam i Krzysztof, dziedzice Golinki 1580 r. Walenty żonaty z Dorotą Kosecką 1635 r. Adam Łoś z wojew. kaliskiem 1648 r. i Jan z wojew. poznańskiem 1697 roku podpisał elekcye. Jan, burgrabia koniński 1666 r. Adam, syn Kacpra, 1671 r. Franciszek, burgrabia koniński, cześnik przemyślski 1683 r. Adam, syn Stefana, dziedzic dóbr Jarogniewice 1690 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Dersław 1690 r., jego córka Barbara Szczaniecka. Wojciech, deputat na Trybunał koronny 1730 r., ożeniony z Urszulą Bielińską. Antoni-Michał, łowczy gnieźnieński 1768 r. (Kancl.). Ludwik, syn Kazimierza i Heleny Głembockiej, wnuk Franciszka i Anny Kulczyckiej, wylegitymował się w grodzie trembowelskim 1782 r.
GOLISZEWSKI h. JELITA. Rodzina kujawska. Kacper, syn Jakóba, dziedzic Goliszewa, Wojciech, dziedzic części Osiny, a Adam i Jan, dziedzice części Świniary 1576 r. (Ks. poborowe). Stanisław podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem. Jan, Marcin, Stanisław i Władysław, synowie Marcina, 1690 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Jan-Aleksander, cześnik wyszogrodzki, żonaty z Heleną Pstrokońską 1706 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Antoni i Walenty, synowie Franciszka, 1765 r. (Kancl.). Adam, komornik grodzki, subdelegat i sędzia grodzki poznański 1774 - 1778 r., cytowany w Vol. Leg.
Antoni żonaty 1774 r. z Dorotą z Niewęgłowskich. Marcin, cześnik dobrzyński, syn Aleksandra i Anny z Szumlańskich, żonaty z Tustanowską, wylegitymował się w ziemstwie Iwowskiem 1782 r. Tomasz, brat jego, major w pułku piechoty kor. Goltza, zostawił z Elżbiety z Kupińskich, 2v. Janowej Wrzoskowej, stolnikowej nurskiej, synów, Ignacego, wylegitymowanego w grodzie lwowskim 1783 r., i Jakóba, którego syn Filip-Jakób udowodnił swe pochodzenie w Stanach galicyjskich 1823 r. (Zbiory Dr. Miecz. Dunin-Wąsowicza).
Po Janie, dziedzicu dóbr Osiny, w wojew. łęczyckiem 1682 r., syn Władysław, ożeniony z Izabelą Chełmską, pozostawił syna Teodora, po którym z żony Maryanny Tokarzewskiej synowie, Maciej, dziedzic dóbr Buczek, i Mateusz, dziedzic dóbr Kotarbice, w pow. radomskim, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1848 r.
GOLKONT h. SZRENIAWA. Pisano ich także Golkontowicz, a niekiedy Gołkont; na Litwie. Z nich Jan, bojar korszewski, cytowany w Metr. Lit. 1528 r. Po Kazimierzu, synu Andrzeja, synowie: 1) Aleksander, tego synowie, Jan z synem Wincentym i Franciszek z synami, Aleksandrem i Antonim, i 2) Joachim z synem Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Anna, Helena i Krystyna, córki Jomalda, dziedziczki dóbr Bierze-Lenkowice i Jonełajce, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOLMIN. Krzysztof, syn Mikołaja, udowodnił szlachectwo w gub. kowieńskiej 1820 r.; jego syn Stefan miał syna Jana, po którym synowie Rajmund i Dementy i tego drugiego syn Leopold wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Baron Karol, dziedzic dóbr Szejpy, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOLMONT. Byli na Żmudzi; z nich Jerzy podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
GOLSKI h. ROLA. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan halicki 1594 r., wojewoda podolski 1599 r., a ruski 1603 r., um. 1612 r., Jan, kasztelan halicki 1604 r., a kamieniecki 1613 r.
Rodzina kujawska. Adam, syn Jana, z żony Zofii Rożnieckiej miał córki, Maryannę i Teresę 1631 r. Stanisław żonaty z Małgorzatą Fajewską 1638 r. Jan i Stanisław, synowie Jakóba, dziedzice części Gole 1639 roku. Marcin, syn Wojciecha, 1640 r. (Ks. Gr. Przedeckie).
Stanisław pierwszy przeniósł się na Podole; strażnik polny kor. 1578 r., starosta halicki 1584 r., a barski 1605 r., kasztelan halicki 1594 r., wojewoda podolski 1599 r., a ostatecznie ruski 1603 r., jeden z dzielniejszych wojowników swojego czasu, w kilku bitwach pogromił Tatarów i walczył na Wołoszczyznie 1596 r.; w 1597 r. poseł do Turcyi, skłonił sułtana do uznania hospodarem wołoskim Jeremiasza Mohiłę, stronnika Polski. Zabiegły gospodarz zebrał znaczny majątek, a zaślubiwszy Annę Potocką, kasztelankę kamieniecką, przez wpływ jej krewnych na dworze pozyskał względy Zygmunta III i nawzajem należał do najgorliwszych stronników tego monarchy; w rokoszu Zebrzydowskiego utrzymał w wierności szlachtę województwa ruskiego, a dostarczywszy znaczne posiłki przeciw buntownikom, przeciął im odwrót pod Janowem i mógł był znieść ich zupełnie, gdyby temu nie przeszkodził król Zygmunt, przekładając układami zakończyć ten rokosz. Wojewoda umarł 1612 r., i będąc bezpotomnym, legował bratu swemu Janowi majątki Bucząc, Podhajce, Czartków i inne.
Jan, pułkownik królewski i wojski trembowelski, należał do wyprawy Jana Zamoyskiego na Wołoszczyznę 1596 r.; z kasztelana halickiego 1604 r., kasztelan kamieniecki, umarł 1613 r. bezpotomnie, był żonatym z Zofią Zamiechowską, która, odziedziczywszy po zmarłym ogromny jego majątek, przekazała go krewnym swoim Potockim. Bartłomiej, wojski trembowelski 1611 r. (Metr. Kor.).
GOLSZAŃSKI h. LUBICZ. Pisano ich także Holszański i Olszański. Kazimierz, syn Adama, udowodnił szlachectwo w gub. kowieńskiej 1799 r.
GOLTSBERG h. GLAUSNAF. Herb - na tarczy przeciętej linią ukośną w polu górnem błękitnem ręka zbrojna z mieczem, w dolnem szachownica złoto-srebrna; w koronie dwie trąby (Hr. Ostr.). Teodor, urzędnik rosyjski, i Andrzej, synowie Teodora, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GOŁANICKI v. GOŁANIECKI h. KOTWICZ. Byli w Wielkopolsce w XV i XVI stoleciach; właściwie była to gałąź szlązkiej rodziny Kotwiczów, która od nabytego majątku Gołanice, w Wielkopolsce, przybrała nazwisko Gołaniecki.
GOŁASKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli w XVI wieku nazwisko od wsi Gołaszyno, w ziemi łukowskiej, a poprzednio brali miano Gołasz od swego dziedzictwa wsi Gołasze, w ziemi łomżyńskiej; szlachta licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa. Jedna gałąź tej rodziny w XVII stoleciu pisała się Goławski i tę zmianę w pisowni nazwiska zachowała aż do obecnych czasów, druga zaś gałąź wzięła nazwisko Mościcki. Stefan, Stanisław i Bartłomiej, synowie Mikołaja, 1471 r. Jan, syn Jakóba, 1557 r., i inni cytowani w aktach łomżyńskich i brańskich. Jan-Walenty, pisarz grodzki łucki 1630 r. Maryan 1632 r. podpisał elekcyę. Stanisław, syn Kacpra, dziedzic dóbr Zarzece 1694 r. Daniel, syn Andrzeja, 1706 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan i Adam, subdelegaci grodzcy lubelscy 1751 r. Jan-Augustyn, viceregent grodzki łukowski 1758 roku, dziedzic części na Gołaszynie. Ignacy, podwojewodzy liwski 1788 r.
Po Wojciechu, subdelegacie grodzkim łukowskim 1658 r., syn Andrzej miał syna Wojciecha, tego syn Józef pozostawił syna Tomasza, po którym syn Jan, ożeniony z Franciszką Pogonowską, miał syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r.
Po Marcinie, dziedzicu wsi Gołaszyno 1670 r., pochodzący Adam, syn Felicyana, obywatel m. Warszawy, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., po którym z żony Antoniny Grzegorzewskiej synowie, Felicyan i Józef.
GOŁASZEWSKI h. GOŁASZEWSKI. Mateusz, syn Józefa i Maryanny Wróblewskiej, wnuk Jerzego, prawnuk Macieja, zostawił z pierwszej żony Julianny Tyszkiewiczówny synów, Józefa i Kazimierza, a z drugiej Józefy Chylińskiej synów: Jakóba, radcę galic. Sądu apelacyjnego i członka Stanów, Franciszka, Macieja i Antoniego-Jana, którym cesarz Franciszek I zatwierdził staropolskie szlachectwo z herbem własnym 1830 r. Z nich Józef, żonaty z Anną Hohendorfówną, był dziedzicem części Dzieduszyc Małych, a Antoni-Jan, żonaty z Joanną Bochdanowiczówną, zostawił syna Napoleona-Walentego, ur. 1841 r., po którym z Maryi-Nikodemy-Ludwiki Listowskiej syn Stanisław Kostka-Aleksander, ur. 1874 r., wylegitymowany w galic. Wydziale krajowym 1881 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
Józef, radca foralny w Stanisławowie, Kazimierz, Jakób, c. k. radca apelacyjny i członek Stanów, Franciszek, Maciej i Antoni 1830 r. wylegitymowani w Galicyi. Leon, dziedzic dóbr Wisłoka, w Galicyi 1860 r.
GOŁASZEWSKI h. KOŚCIESZA. Senatorowie w rodzinie: Antoni, biskup przemyślski 1786 r., um. 1824 roku. Jan-Klemens, biskup wigierski 1805 r., um. 1820 r.
Licznie rozrodzona, i po większej części zagrodowa szlachta na Podlasiu; wzięła nazwisko od wsi Gołasze-Dąb i Gołasze-Puszcza, w ziemi bielskiej, z których podług Metr. Lit. z 1528 r. winna była dostawiać ośmiu zbrojnych na wojny. Maciej i Stanisław przyłożyli się do fundacyi kościoła parafialnego w Rokitnicy w 1493 r. Paweł 1557 r., Cypryan, dziedzic dóbr Gorki, 1693 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Jan, 1641 r. burgrabia zambrowski, zostawił z Anny z Uszyńskich synów, Jana i Mateusza. Jan miał syna Macieja, a ten syna Gabryela, żonatego z Łucyą Dołęgowską, z której dzieci: Katarzyna Łukaszowa Brajczewska, Michał i Piotr, żonaty z Domicelą Gołaszewską.
Piotr pozostawił dzieci: Konstancyę za Kuleszą, Maryę i Józefa, wojskiego dohickiego, który nabył 1784 r. część Gołasze-Dąb od Walentego Gołaszewskiego, syna Tomasza i Agnieszki Wnorowskiej. Józef z zaślubionej 1793 r. Wiktoryi z Wojakowskich, zmarłej 1797 r., zostawił dzieci, Anielę ur. 1796 r. i Leona-Macieja-Antoniego ur. 1795 r. Leon ożenił się 1822 r. z Zofią-Petronelą z Gorajskich, córką Aleksandra z Moderówki, z której córka Marya za Konstantym Sobolewskim i syn Władysław, po babce Wojakowskiej, dziedzic Targowisk, z Maryi hr. Załuskiej ma dzieci: Amelię, Zofię, Maryę, Helenę i Karola, ożenionego 1898 r. z Józefą Korab Ostrowską, z której syn Leon urodzony 1902 r.
Mateusz, młodszy syn Jana, burgrabiego, żonaty z Agnieszką Gołaszewską, miał syna Kazimierza, żonatego z Elżbietą Jasieńczyk Krajewską. Albin, syn Kazimierza, dziedzic części Gołasze-Dąb i Czarnowa, dwa razy żonaty, pozostawił z 1-ej żony syna Jana, dziedzica dóbr ojcowskich, a z 2-iej Zuzanny z Gołaszewskich, córki Jana i Ewy z Gołaszewskich, syna Bartłomieja, z adwokata Trybunału lwowskiego, ostatecznie 1811 r. prezydenta galic. Trybunału apelacyjnego, dziedzica Ulsówka i Tarnosina, członka Stanów galic., a od 1807 r. austryjackiego tajnego radcę, zmarłego 1826 r. Bartłomiej był dwa razy żonaty, lv. z Józefą-Gertrudą Poletyłówną, a 2v. z Antoniną hr. Komorowską, która po jego śmierci wyszła za Wincentego hr. Krosnowskiego. Z pierwszej żony syn Alfred-Zygfryd-Aleksander, urodzony 1804 r., legitymował się w Stanach galic. 1846 r.
Jan, syn Michała na Gołaszach-Puszcza, Woli i Łętowie, i Maryanny Gołaszewskiej, córki Walentego, żonaty z Ewą z Gołaszewskich, córką Stefana i Aleksandry Ślepowron Ciecierskiej, a wnuczką Marcina na Gołaszach-Dąbi Zofii Mościckiej, zostawił z niej dzieci: Zuzannę za Albinem Gołaszewskim, Walentego, burgrabiego grodzkiego mielnickiego, żonatego z Katarzyną Świerczewską, i Antoniego, z proboszcza w Odrzykoniu, 1777 r. kanonika przemyślskiego i proboszcza kolegiaty w Brzozowie, 1785 r. kanonika lwowskiego, 1786 r. biskupa przemyślskiego, 1819 r. austr. tajnego radcę, zmarłego 1824 r., obu wraz z siostrzeńcem, wspomnianym wyżej Bartłomiejem, tajnym radcą austr., prezesem Trybunału apelacyjnego w Galicyi i członkiem Stanów, wylegitymowanych w ziemstwie Iwowskiem 1782 roku.
Bliskimi krewnymi powyższych byli: Stanisław, syn Józefa i Zofii Tworkowskiej, który sprzedał część swą w Tyborach-Usach 1766 r. Pawłowi Gołaszewskiemu, Bartłomiej żonaty z Magdaleną z Olędzkich 1733 roku, i Jan-Klemens, z proboszcza w Waniewie, 1797 r. dziekan bielski, 1804 r. opat trzemeszeński, a w 1805 r. biskup wigierski, zmarły 1820 r. (Zbiory Dr. Miecz. Dunin-Wąsowicza).
Po Janie, synu Maryana, komornika ziemskiego zambrowskiego, dziedzica wsi Głodowo, burgrabim zambrowskim 1725 r., pochodzący: Stanisław, syn Jana i Józefy z Wiśniewskich, Jan, syn Piotra, Tomasz, syn Joachima i Balbiny z Laskowskich, Antoni, syn Pawła i Maryanny z Kossakowskich, Stanisław, syn Pawła, Jan, syn Franciszka, Tadeusz, syn Macieja z synem Leonem, majtkiem we flocie rosyjskiej, Wojciech, syn Leona, Franciszek, syn Wojciecha i Ewy z Kaczyńskich, Maciej, syn Pawła, z synem Mikołajem, urodzonym z Maryanny Lewandowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1859 r.
Po Kazimierzu, burgrabim grodzkim bielskim 1751 r., pochodzący, Sylwester, syn Stanisława, i Paweł, syn Jana i Anny z Truskolaskich, wylegitymowani w Królestwie 1843 - 1854 r.
GOŁASZEWSKI. Pochodzą z Gołaszewa, w ziemi warszawskiej. Wawrzyniec, syn Tomasza, 1605 r. Wojciech, syn Jana, 1605 r. Tomasz, syn Wojciecha, ustąpił części Pogroszewa w 1605 r. synowi Wawrzyńcowi. Jakób i Andrzej, synowie Stanisława, 1605 r. Wawrzyniec i Krzysztof, synowie Tomasza, 1605 r. Wojciech, syn Jana, 1605 r. Bartłomiej, syn Łukasza, 1606 r. Maciej, syn Aleksego, dziedzic części Gołaszewa 1607 r. Jan i Jakób, synowie Adama, 1611 r. (Don. Vars.). Adam 1674 r. i Jan 1697 r. z ziemią warszawską, a Piotr z wojew. ruskiem 1697 r. podpisali elekcye. Jan, komornik ziemski łęczycki 1779 r., a warszawski 1781 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), wojski 1788 r., miecznik i sędzia ziemski warszawski 1792 r. Baltazar, szambelan królewski 1786 r. (Sigil.).
GOŁAWICKI. Byli w północnem Mazowszu; z nich Mikołaj, syn Adama, 1561 r., a jego syn Jan, 1577 r. dziedzice wsi Kaczyny-Tobolice, cytowani w aktach ostrołęckich.
GOŁAWINSKI h. ŁABĘDŹ. Mają przydomek Dunin, a piszą się z Goławina, w pow. zakroczymskim. Jan, starosta malborgski, dowodził wojskiem w Prusach Zachodnich 1511 r. Mikołaj, poborca 1638 r. i podstarosta zakroczymski, 1648 r. z ziemią zakroczymską, a Walenty z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. Heronim i Stanisław, synowie Jana, 1662 r. Konstanty, łowczy łomżyński, pozostawił syna Mikołaja, cześnika zakroczymskiego 1723 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Józef, porucznik 1774 r., rotmistrz pancerny 1779 r., dziedzic dóbr Lipowca i Rososzy, na Ukrainie 1775 r. (Vol. Leg.).
GOŁAWSKI h. JASTRZĘBIEC. Taż familia co Gołaski tego herbu. Antoni, syn Józefa i Maryanny z Jakimowskich, 1754 r. (Ks. Gr. Radomskie). Tomasz podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią czerską. Jan, dziedzic Gerałtowa, i Jan-Paweł wylegitymowani w Galicyi 1827 r. Tomasz, dziedzic dóbr Droblin, i Aleksy, dziedzic dóbr Jakówki, w pow. bielskim, synowie Wojciecha, radcy wojew. podlaskiego 1825 r., i Ludwiki z Wężyków, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.
Stanisław, syn Stefana, z synami, i Jan, syn Gabryela, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1857 r.
GOŁĄBEK h. GRYF. Właściwie Gołąbek było mianem jednej z gałęzi Gryfitów, która od nabytego na Rusi Czerwonej majątku Zimnowody pisała się z Zimnowody, a w początkach XVI stolecia od innego swojego majątku Leśniowa wzięła nazwisko Leśniowski. Z tych Gołąbków z Zimnowody kilku, jak Jan 1442 r., Piotr 1461 r. znaczne posiadali majątki na Rusi Czerwonej i często są wspominani w aktach ziemskich i grodzkich tej prowincyi. Mikołaj, kanonik przemyślski 1460 r.
GOŁĄBKOWSKI. Seweryn, syn Kacpra, dziedzic dóbr Gołąbki w pow. gnieźnieńskim 1604 r. (Ks. Gr. Przedeckie).
GOŁCZYŃSKI. Jakób, podsędek i poborca nurski 1577 r. (Vol. Leg.).
GOŁDZICKI h. JASTRZĘBIEC. Po Andrzeju, synu Jana, dziedzicu dóbr Nieciecz 1746 r., pochodzący: Karol, syn Pawła, Wincenty, Faustyn i Wojciech, synowie Łukasza, Paweł i Jakób, synowie Stanisława, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOŁECKI h. MĄDROSTKI. W Małopolsce; pisali się z Gołczy, w pow. książskim. Jan, Niemierza i Stanisław, dziedzice Gołczy i Buku 1468 r. (Akta Krakowskie). Jan, dziedzic Biskupic, w pow. wiślickim 1579 r., a Stanisław, dziedzic Gołczy 1581 r. (Ks. poborowe). Jan, poborca w Sandomierskiem, i Balcer 1664 r. Jan, podsędek ziemi lwowskiej, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem. Piotr i Krzysztof 1678 r. Aleksander, chorąży kawaleryi narodowej 1789 r. (Sigil.).
Po Aleksandrze, synu Samuela, dziedzicu dóbr Ketrosy, w wojew. kijowskiem 1736 r., syn Bartłomiej miał syna Mikołaja, tego synowie:
1) Józef z synem Adolfem i tego synowie, Tadeusz i Stanisław,
2) Walenty z synami: Leopoldem, Janem (tego synowie, Kazimierz i Mieczysław), Marcelim, Maryanem i Oktawianem,
3) Antoni z synem Ferdynandem,
i 4) Jan Nepomucen z synami: Longinem, Platonem i Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie 1836 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOŁEMBEK. Stanisław i Szymon, dziedzice Gołembek, Brudzyna i Paprotki, w ziemi dobrzyńskiej 1564 r. (Ks. poborowe). Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską.
GOŁEMBERSKI h. PRAWDZIC. Jeden z Gołembiowskich, herbu Prawdzic, osiedliwszy się w Krakowie, przyjął obywatelstwo tego miasta i zmienił nazwisko na Gołemberski. Pochodzący po nim Szymon zostawił dwóch synów, Wojciecha i Błażeja, dziedziców, dóbr Guty, w pow. gnieźnieńskim 1746 - 1757 r. Po Błażeju z żony Salomei Olewińskiej synowie, Jan Kanty i Jacenty, kapitan gwardyi krakowskiej w 1815 r., dziedzic dóbr Kobierzyno, po którym synowie, Franciszek, dziedzic dóbr Skórzow w pow. stobnickim, i Stanisław, patron Trybunału w Płocku, dziedzic dóbr Młotków, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.
GOŁEMBICKI v. GOŁĘBICKI. Stefan, regent grodzki łucki 1713 r. Józef, regent grodzki łucki, ożeniony z Salomeą Bibersztein 1718 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GOŁEMBIEWSKI h. ZAGŁOBA. Wzięli nazwisko od wsi Gołembie, w ziemi bielskiej, na Podlasiu. Paweł ożeniony z Dorotą Kostro 1545 r. Wacław, syn Pawła, ożeniony z Dorotą Gąssowską 1661 r. i inni cytowani u Kapicy. Mateusz, podwojewodzy podlaski 1601 r. Marcin, łowczy wieluński 1753 r.
GOŁEMBIEWSKI v. GOŁĘBIOWSKI. Po Stanisławie, regencie ziemskim różańskim 1659 r., pochodzący, Władysław i Seweryn, synowie Walentego i Heleny Wysockiej, wylegitymowani w Królestwie 1857 r.
GOŁEMBIOWSKI v. GOŁĘBIEWSKI h. GOZDAWA. Bartłomiej, Franciszek, Jakób, Jan, Maciej, Michał, Paweł i Wojciech z ziemią zakroczymską, Adam z ziemią ciechanowską i Jerzy z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. Jan-Ignacy, syn Michała i Katarzyny Dziewulskiej, wnuk Kazimierza i Anny Sobieszczańskiej, wylegitymowany w Galicyi 1787 r. Jan-Ignacy zaślubił Antoninę Jarzyniankę i z niej pozostawił syna Wincentego, żonatego z Franciszką Kozłowską, z której syn Stanisław 1850 r.
Emeryk i Władysław, synowie Jana, Józef, syn Macieja, Jan, syn Tomasza, Antoni, Ignacy, Seweryn, synowie Kazimierza, Franciszek, syn Jana-Sylwestra, Józef, syn Stanisława, i Józef, syn Paulina, wylegitymowani w Królestwie 1840 - 1849 r.
GOŁEMBIOWSKI h. PRAWDZIC. Licznie rozrodzeni w wojew. płockiem. Jan, Marcin, Stanisław, regent grodzki różański, i Wojciech z ziemią różańską 1648 r., Piotr, podstarosta nurski 1674 r., a Paweł 1697 r. z ziemią nurską podpisali elekcye. Z nich Piotr był dziedzicem części dóbr Gołębie, Leśniewo i Bundy 1688 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Franciszek, podpisarz grodzki nurski 1717 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
Stanisław, subdelegat grodzki różański 1713 r., po którym pochodzący Karol, syn Józefa, wylegitymowany w Królestwie 1854 r.
Józef, dziedzic dóbr Wilczkowie, miał dwóch synów, Jana i Jerzego, dziedziców Wilczkowie 1731 r.; z nich Jan pozostawił syna Józefa, żonatego z Barbarą Kozłowską, z której syn Łukasz, historyk i gruntowny badacz dziejów naszych, bibliotekarz w Puławach u ks. Czartoryskich, od 1823 r. urzędnik w Warszawie, członek i sekretarz Tow. Przyjaciół Nauk 1827 r., bibliotekarz biblioteki głównej, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku; po Łukaszu z żony Józefy Pałuckiej syn Seweryn, dobry historyk, wylegitymowany w Królestwie 1840 r., um. 1854 r.
Franciszek, komornik graniczny lubelski 1770 r., pozostawił syna Stefana, ożenionego z Józefą Stypułkowską, z której syn Antoni, pisarz straży ogniowej, wylegitymowany w Królestwie 1861 r.
Po Pawle, który podpisał elekcyę 1697 r., pochodzący: Piotr z synami: Leonardem, Aleksandrem i Leontym, Kajetan i Waleryan, synowie Franciszka, oraz Henryk i Stefan, synowie Adama, wylegitymowani w Cesarstwie 1843 - 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
Antoni i Józef z synami: Napoleonem, Ignacym i Ferdynandem, synowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1841 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
Wincenty i Jan, synowie Mikołaja, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1862 r.
Klemens, Piotr z synami, Leonardem i Aleksandrem, i Witalis, synowie Franciszka, oraz Adam, syn Piotra, z synami, Henrykiem i Stefanem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1843 - 1860 r.
GOŁEMBIOWSKI. Józef Lentos, pisany także Łantosz z Gołembiowa Średniego, otrzymał 1780 r. konsens królewski na wykupno wójtowstwa w Jasienicy od Podgórskiej (Sigil.); wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GOŁEMBOWSKI v. GOŁĘBIOWSKI h. PORAJ. W województwie Sieradzkiem. Jan, dziedzic dóbr Wierzchy 1540 r. Maciej, dziedzic Bratkowa i Żyrnik, w pow. Szadkowskim 1552 r. (Ks. poborowe). Wojciech 1648 r., Jan Kanty, komornik graniczny sieradzki, Jan Nepomucen, pisarz ziemski sieradzki, i Wojciech 1764 r. podpisali elekcye. Floryan, syn Jakóba, 1694 r. Michał, syn Jana, 1701 r. Antoni i Tomasz-Sylwester, burgrabia grodzki sieradzki, synowie Macieja, wnukowie Franciszka, 1766 r. Andrzej, regent ziemski sieradzki, syn Mikołaja, wnuk Wojciecha, żonaty z Joanną Olszewską 1783 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Aleksander, dziedzic dóbr Żydowo, radca Towarzystwa Kredytowego, i Bolesław, dziedzic dóbr Biała, w pow. piotrkowskim 1856 r., radca Towarzystwa Kredytowego 1866 r.
Po Janie, dziedzicu wsi Gożuchy 1757 r., z żony Teresy Lisowskiej synowie: Kazimierz, Józef, Antoni i Jan; z nich:
1) Józef, ożeniony z Teklą Prądzyńską, miał syna Mikołaja, dziedzica dóbr Wągłczewo, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.;
2) Antoni, tego syn Ignacy, z żony Maryanny z Szydłowskich, pozostawił syna Leonarda, podoficera w wojsku ros., wylegitymowanego w Królestwie 1860 r.;
3) Jan Nepomucen, dziedzic dóbr Sadokrzyce, ożeniony z Aloizą Zbierzchowską, z niej córki, Wiktorya i Klementyna.
Po Janie, dziedzicu dóbr Wierzchy 1756 r., synowie:
1) Jan ożeniony z Krystyną Bielawską, z niej syn Piotr, oficer wojsk polskich, zaszczytnie odbył kampanie 1806 - 1814 r., od 1809 r. komisarz wojenny, chlubnie odznaczył się na tej ważnej posadzie i pozyskał względy naczelnego wodza armii polskiej ks. Józefa Poniatowskiego; od 1815 r. urzędnik w Komisyi wojny Królestwa Polskiego, opuścił służbę w 1831 r.; dziedzic dóbr Zielenin, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., um. 1852 r., zostawiwszy liczne potomstwo;
2) Marceli ożeniony z Józefą Zaremba, z niej synowie, Leopold, dziedzic dóbr Szczukocice i Borzęcin, i Józef, dziedzic dóbr Kamienna, w wojew. kaliskiem, wylegitymowani w Królestwie 1837 r.
GOŁĘBSKI v. GOŁEMBSKI h. OGOŃCZYK. Podług Ledebura byli w Prusach Zachodnich. Piotr, cześnik trembowelski 1720 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GOŁGOWSKI. Byli na Białej Rusi; z nich N. podpisał 1698 r. pospolite ruszenie z wojew. Witebskiem.
GOŁKACZ. Jan cytowany w aktach latyczowskich 1765 r.
GOŁKIEWICZ h. ORLA. Potomstwo Józefa, syna Marcina, a między innymi: Teodor, Witold, Adolf i Aleksander, dziedzice dóbr Poszatrje, w gub. kowieńskiej 1882 r., synowie Dyonizego, Leon, Ludwik, Antoni i Adam, synowie Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GOŁKONT h. SZRENIAWA. Jan i Franciszek, synowie Aleksandra, oraz Antoni i Aleksander, synowie Franciszka, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 i 1829 r.
GOŁKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Andrzej Karski, herbu Jastrzębiec, dziedzic Kars i Gołkowa, sędzia ziemski płocki 1470 r., miał dwóch synów, Jana i Andrzeja; z nich Jan, otrzymawszy Gołków, przybrał nazwisko Gołkowski. (Ks. Gr. Płockie). Jan, skarbnik warszawski, żonaty z Elżbietą z Nadarzyna, pozostawił syna Jakóba 1526 r. (Metr. Kor.). Piotr, syn Jakóba, zaślubił Annę Grądzką i z niej miał synów: Kacpra, Mikołaja i Krzysztofa (Don. Vars.).
Kacper, dziedzic Gołkowa, łożniczy królewski 1605 r. (Don. Vars.), z Barbary Witosławskiej pozostawił syna Stanisława, który podpisał elekcyę z ziemią warszawską 1648 r.
Mikołaj, dworzanin królewski 1606 r., dziedzic części Gołkowa, wojski nurski 1612 r., był żonatym z Miączyńską 1614 r. (Don. Vars.); Mikołaj nadał Bernardynów na Pradze pod Warszawą.
Krzysztof, trzeci syn Piotra i Grądzkiej, wojski warszawski i dworzanin królewski 1605 r., starosta ostrołęcki 1609 r., poślubił Zofię Jarczewską i z niej miał synów, Piotra i Floryana, który podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią czerską (Don. Vars.).
GOŁKOWSKI h. STRZEMIĘ. Wzięli nazwisko od wsi Gołków, pod Piasecznem, blisko Warszawy. Jan i Andrzej, dziedzice na Gołkowie 1580 r.; z nich Jan miał synów: Mikołaja, Adama i Jakóba 1607 r., a Andrzej, dziedzic części Gołkowa, pozostawił synów, Wawrzyńca i Adryana 1606 r. Wawrzyniec z Elżbiety Palczewskiej miał synów: Mikołaja, Wawrzyńca, Heronima i Franciszka (Don. Vars.). Wawrzyniec, Heronim i Franciszek podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią czerską. Heronim żonaty z Anną Opacką 1637 r., stolnik warszawski 1654 r. Franciszek, podczaszy warszawski 1649 r., ulubiony dworzanin Jana Kazimierza, był starostą dynaburgskim. Wawrzyniec, stolnik warszawski 1651 r., miał dwie żony, Elżbietę Opacką i Elżbietę Rakowską; pozostawił syna Jana, ożenionego z Anną N. 1655 r. (Don. Vars.).
Adryan, młodszy syn Andrzeja, poślubił Zofię Sokołowską i z niej miał syna Marcyana, łowczego warszawskiego 1638 r., po którym z żony Maryanny Jeszewskiej synowie, Kazimierz i Andrzej 1680 r. Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią czerską; był żonatym lv. z Dymitrowską, 2v. z Jadwigą Jastrzębską (Don. Vars.).
Z innych członków tej rodziny. Jan, pisarz grodzki korczyński 1607 r., a od 1616 r. pisarz ziemski sandomierski (Don. Vars.). Maksymilian z ziemią czerską, Piotr z wojew. Sandomierskiem 1648 r., Stanisław z wojew. rawskiem 1674 r., Adam i Roch z ziemią ciechanowską 1697 r. i Marcin z wojew. płockiem 1764 r. podpisali elekcye. Franciszek, cześnik sochaczewski, miał dzieci: Wojciecha, Ludwikę, Kazimierza i Michała 1726 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
Po Jakóbie, burgrabim grodzkim płockim 1739 r., syn Wojciech, tego syn Antoni, ożeniony z Józefą Iżykowską, pozostawił synów: Ignacego, w 1875 r. rejenta we Włodawie, i Wojciecha, wylegitymowanych w Królestwie 1855 - 1860 r.
Piotr, pułkownik wojsk koronnych, syn Pawła i Ludwiki Kłoczowskiej, spłacającego 1758 r. swą ciotkę Katarzynę Wojciechową Królikowską, córkę Stanisława i Anny z Golianów, udowodnił swe pochodzenie w grodzie przemyślskim 1783 r. Marcin, syn Jakóba i Rozalii Łęgównej (powinno być z Łęgu Grabiównej), z Maryi Lenkiewiczównej miał synów: Wincentego, Jana i Karola, wylegitymowanych w grodzie trembowelskim 1782 r. Z nich Jan pozostawił z Zofii Oborskiej syna Antoniego, którego z Tekli Piaseckiej synowie, Józef i Mikołaj uzyskali potwierdzenie szlachectwa w Stanach galicyjskich 1849 r.
Kazimierz, łowczy czerniechowski 1702 roku, pułkownik królewski 1728 r. (Sigil.), procesujący się 1725 r. z Nahujowskim o dobra, syn Jana z Balinka, a wnuk Wawrzyńca, 1651 r. stolnika warszawskiego, zostawił z Maryanny Turzańskiej, dziedziczki Krużyk, dzieci, Maryannę 1750 r. za Jakóbem Strzeleckim i Jana, który Krużyki sprzedał Duninowi Borkowskiemu 1758 r., a z Maryanny Dobrzynieckiej zostawił: Ignacego, Józefa i Andrzeja, wylegitymowanych w grodzie przemyślskim 1782 r. Andrzej, towarzysz galic. gwardyi cesarskiej w Wiedniu, następnie komisarz cyrkułu lwowskiego, miał syna Jakóba w wiedeńskiej wojskowej akademii inżynierów, a Ignacy zostawił z Tekli Wiśniewskiej syna Albina, urodzonego 1805 r., żonatego z Katarzyną Niesiołowską, z której syn Antoni-Wacław przyznany w szlachectwie w Stanach galicyj. 1856 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
Paweł, syn Mikołaja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1811 roku.
Po Piotrze, dziedzicu dóbr Petrań, w wojew. bracławskiem 1746 r., pochodzący: Wincenty i Karol, synowie Władysława, i Edward, syn Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOŁKOWSKI h. SZRENIAWA. Pochodzący po Janie, synu Augustyna, a między innymi: Mikołaj i Dominik, synowie Piotra, i Eustachy, syn Józefa, z synem Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Sylwester, syn Sylwestra, dóbr Rydykiszki, Nikodem, syn Piotra, dóbr Zujkiszki-Getkajcie dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOŁOCKI h. GOŁOCKI. Herb - w polu czerwonem dwa miecze rękojeściami w górę skrzyżowane; na hełmie bez korony czapka, z każdej jej strony pióro kogucie. Właściwie jestto herb Pielesz odmienny.
Wzięli nazwisko od wsi Gołoty, w ziemi chełmińskiej. Jan, pisarz ziemski chełmiński, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. chełmińskiem; dziedzic części dóbr Mełno, mąż zacny, umarł 1651 r. N., dziedzic dóbr Sarnowo, pod Grudziądzem 1760 r.
GOŁOCKI h. JASTRZĘBIEC. Dawna mazowiecka rodzina, już w XVI-em stoleciu przesiedliła się do południowych prowincyj Rzeczypospolitej. Stanisław z Gołocina zamieszczony w przywileju danym Jastrzębczykom od Ziemowita ks. Mazowieckiego 1408 r. Michał cytowany w aktach łomżyńskich 1505 r. Maciej i Feliks, synowie Walentego, 1549 r. Władysław, syn Mateusza, 1550 r. Paweł, syn Wojciecha, 1567 r. (Conv. Piotrk.). Jan, Maciej, Paweł, Stanisław, Wojciech i Wszebor, synowie Walentego, dziedzice Gołocina 1578 r. (Ks. poborowe). Stanisław notowany w aktach płockich 1639 r. Adam i Stanisław 1648 r., Stanisław 1697 r., a Aleksander i Józef z Gołocina 1764 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye.
Sylwester, syn Grzegorza, z synami: Teodatem, Mikołajem, Wiktorem i Sylwestrem i tego ostatniego synowie, Mikołaj i Władysław wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOŁOCKI v. GOŁECKI h. KOŚCIESZA. Piszą się z Gołot, w ziemi ciechanowskiej, zkąd się przenieśli na Ruś Czerwoną. Mikołaj otrzymał wójtowstwo we wsi Unin 1590 r. (Metr. Kor.). Mikołaj z Gołot 1616 r. Stanisław i Maciej, synowie Aleksandra, 1653 r. (Don. Vars.). Maciej v. Maciej-Jan, podczaszy 1663 r. i pisarz ziemski płocki 1664 r., podsędek lwowski 1667 r. (Sigil.), podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem; z żony Zofii-Barbary ze Żmigrodu pozostawił dzieci, Andrzeja i Katarzynę 1686 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Michał Struś, starosta janowski 1683 r., żonaty z Aleksandrą. Józef i Antoni, synowie Stanisława, 1711 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GOŁOGÓRSKI h. DĘBNO. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan halicki 1510 r. Jan, kasztelan halicki 1543 r., arcybiskup lwowski 1576 r.
Andrzej Sienieński, herbu Dębno, zaślubiwszy w drugiej połowie XV stolecia Katarzynę Gołogórską, herbu Doliwa, kasztelankę halicką, i odziedziczywszy za nią majątek Gołogóry, na Rusi Czerwonej, był od niego również jak i jego potomkowie nazywany Gołogórski. Jan, kasztelan halicki, żonaty z Anną z Buczącą, wojewodzianką podolską 1510 r. Jan, podkomorzy 1537 r., od 1543 r. kasztelan halicki, posesor dóbr Baranów, Karasiejów i Kuńczaki 1547 r. (Metr. Kor.), zostawszy księdzem, był arcybiskupem lwowskim 1576 r.; ostatni on przecież ze swojej rodziny pisał się Gołogórskim, gdyż jego potomkowie brali stale właściwe im nazwisko Sienieński. Mikołaj de Gołogóry, podstoli lwowski 1565 r. (Conv. Piotrk.).
GOŁOGÓRSKI h. DOLIWA. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan halicki 1462 r.
Mikołaj z Gołogór dostał w nagrodę zasług w 1389 r. od króla Władysława Jagiełły majątki Wicin i Czemierzyńce, na Rusi Czerwonej; jego, jak się zdaje, syn także Mikołaj, dziedzic dóbr Wicin, podczaszy 1437 - 1440 r., podstoli 1440 - 1448 r., a podkomorzy lwowski 1460 r., ostatecznie kasztelan halicki 1462 r., czynny i często w aktach lwowskich wzmiankowany, był on jednak ostatnim z Doliwczyków, noszących nazwisko Gołogórski, gdyż wkrótce po jego śmierci z córką Katarzyną majątek Gołogóry przeszedł do Sienieńskich, herbu Dębno, którzy też od tego majątku brali nazwisko Gołogórski. Od Doliwczyków Gołogórskich pochodzą Ciemierzyńscy.
GOŁOŃSKI. Marcyan żonaty z Zuzanną 1763 r. (Sigil.). Andrzej, kanonik krakowski 1794 r. (Don. Vars.).
GOŁOŃSKI. Andrzej, słynny w swoim czasie architekt, profesor perspektywy w Uniwersytecie warszawskim 1826 r., następnie budowniczy przy Komisyi Skarbu Królestwa, w 1846 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego orderu św. Stanisława IV klasy.
Jan, syn Antoniego, oficer wojsk ros., otrzymał z zasady swego stopnia przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1857 r. i z synami: Witalisem, Włodzimierzem i Arsenim zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOŁOWIŃSKI h. ROCH. Podług familijnej tradycyi ich protoplasta Głowiński, herbu Roch, przesiedliwszy się z Mazowsza na Ruś Czerwoną, stosownie do ruskiej wymowy nazywany był Gołowińskim v. Hołowińskim; z jego potomków N. Gołowiński, rotmistrz wojsk koronnych, był plenipotentem podskarbiego koronnego Adama ks. Ponińskiego.
GOŁUBIEWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Gołubie; z nich Maciej, Marcin i Bartłomiej, synowie Jana, 1597 r., i Paweł, po którym synowie, Krzysztof i Jan, 1647 r. dziedzice dóbr Gołubie i Rogale, cytowani w aktach łomżyńskich.
GOŁUCHOWSKI h. LELIWA. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Aleksander, kasztelan zawichostski 1710 r.
Wzięli nazwisko od wsi Gołuchowa, w Małopolsce. Bogusław z Gołuchowa cytowany w aktach sieradzkich 1398 r. Jan na Rozdwienicy 1448 r. Podług genealogii tej rodziny jej właściwym protoplastą był Rafał, dziedzic dóbr Żydowa i Woli Żydowskiej 1470 r. (Lib. Benef.); z jego dwóch synów:
a) Rafał, podsędek ziemski sandomierski 1512 r. (Metr. Kor.), po którym syn Stanisław, ożeniony z Ocieską, siostrą kanclerza, pozostawił czterech synów: Stanisław, wojski sandomierski 1579 r., regent kancelaryi koronnej, podkomorzy sandomierski, Piotr, Jan, poseł na sejm, i Andrzej, sędzia ziemski stężycki, który zostawił pięciu synów; z tych: Piotr i Jan polegli pod Smoleńskiem 1610 r., Mikołaj przez lat 20 służył wojskowo, Rafał i Paweł, z podsędka sędzia ziemski stężycki 1620 r., po którym synowie: Andrzej, Stanisław i Paweł 1633 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
b) Jan, sędzia ziemski sandomierski 1540 r., dziedzic dóbr Kostki i inne, ożeniony z Anną Czasnicką, z niej synowie, Michał młodo zmarły i Andrzej, dziedzic dóbr Chwałowice, Korytnicy i Borków, podsędek stężycki 1567 r., podkomorzy sandomierski 1579 - 1587 r. (Metr. Kor.), poprzednio zaś wojski i szafarz podatków w wojew. Sandomierskiem, sędzia kapturowy 1575 r., czynny brał udział w trzech pierwszych bezkrólewiach; w 1575 r. stronnik domu austryjackiego, z żony Krystyny Dembińskiej, kasztelanki krakowskiej, zostawił pięciu synów i córki, Jadwigę lv. Niedźwiecką, 2v. Zycińską i Annę za Stanisławem Ługowskim; z synów:
1) Jan, dworzanin i sekretarz królewski 1608 r., z żony Magdaleny Niewiarowskiej miał córki: Magdalenę Jordan, Katarzynę lv. Mielęcką, 2v. Ligęza i Annę Borkowską, oraz dwóch synów, z tych: Abraham, starosta stężycki i wiślicki 1632 r., deputat na Trybunał radomski 1631 r., rotmistrz wiślicki, podpisał elekcyę 1632 r., poseł na sejmy, deputat do traktowania o pokój ze Szwedami, umarł 1647 r., z Anną Zebrzydowską bezpotomny, i Andrzej, po którym synowie, Abraham i Kazimierz podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. lubelskiem. Kazimierz, stolnik mielnicki 1670 r., z Teofili Lisowskiej pozostawił syna Dominika-Kazimierza, starostę radomskiego 1682 r. i czerwonogrodzkiego, marszałka Trybunału koronnego 1680 r., po którym z żony Ludwiki Aderkas, 2v. Kochanowskiej, synowie, Józef, Jezuita, i Franciszek, major wojsk koronnych 1712 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
Abraham, starszy syn Andrzeja, stolnik mielnicki 1675 r., podkoniuszy litewski, wielkiej pobożności i zacności charakteru, fundował Karmelitów w Kisielinie; miał dwie żony, Katarzynę Kopeć, kasztelankę brzeskolitewską, i Maryannę Liniewską, 2v. za Grotusem, kasztelanem żmudzkim, z nich córka Izabela, żona Heronima Ciechanowicza, wojskiego pińskiego, i synowie: Michał, Józef, porucznik wojsk królewskich, Antoni ożeniony z Joanną Tomaszewską, Dominik, Jezuita 1780 r., i Jan, po którym z żony Maryanny Słąnka syn Józef, kanonik łucki 1771 r.
2) Piotr, kilkakrotnie poseł na sejmy, dziedzic dóbr Aleksandrowice i Radzanów, fundował zbory kalwińskie w tych wsiach, a w 1602 r, zwołał synod dysydencki do Radzanowa; miał trzy żony, Niewiarowską, Męcińską, kasztelankę wieluńską, i Gosławską; z nich córki, Anna Żukowska i Maryanna Wielogłowska, oraz czterech synów: Samuel, Zygmunt, Piotr i Stanisław. Samuel, rotmistrz wojew. krakowskiego, zmarły 1658 r., i Zygmunt, przeszedłszy na wyznanie katolickie, zamknęli zbór kalwiński w Aleksandrowicach.; po Samuelu byli synowie: Piotr, Stanisław i Franciszek, rotmistrz pancerny, dzielny wojownik przeciwko Kozakom 1651 - 1652 r., a po Zygmuncie, zmarłym 1639 r., z żony N. Pierzcha synowie, Paweł i Mikołaj. Po Piotrze, rotmistrzu królewskim, ciężko ranionym w bitwie z Kozakami pod Beresteczkiem 1651 r., z żony Agnieszki Krzeszówny zostali synowie, Stanisław ożeniony z N. Wachsman, burgrabianką krakowską, i Michał, po którym z żony Anny Gorzkowskiej synowie, Jan ożeniony z Zofią Wąsowicz i Samuel, podczaszy bracławski 1720.
3) Andrzej, gorliwy kalwin, ożeniony z N. Tessarowską, z niej synowie, Mikołaj, porucznik husarski, poległ pod Cecorą, i Krzysztof, dziedzic dóbr Czaśniki, którego z N. Kowalskiej synowie: Stanisław, ksiądz, Aleksander poległ na wojnie z Turkami i Andrzej, z cześnika sanockiego podstoli, poseł na sejm 1669 r., dzielny wojownik, w 1662 r. dostał w nagrodę zasług 6000 złotych, zapewnionych na królewszczyźnie Skotniki; podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem.
4) Walenty, tego synowie, Andrzej i Jan 1634 r., po którym z Anny Łukowskiej synowie: Prokop z żony Teresy Leżeńskiej pozostawił potomstwo, Jan poległ pod Wiedniem 1683 r. i Stefan z żony Doroty Karwickiej miał syna Stefana 1677 r., po którym z żony Maryanny Bidzińskiej syn Gabryel, podczaszy nurski, z żony Bogumiły Domaszewskiej zostawił synów, Stanisława 1693 r. i Józefa 1709 roku.
5) Krzysztof służył w wojsku cesarskiem na Węgrzech, z żony Anny Borkowskiej zostawił trzech synów: Andrzeja, młodo zmarłego, Krzysztofa, żonatego z N. Wiszowaty i Mikołaja, po którym z żony Zabawskiej synowie, Marcyan, stolnik liwski 1700 r., z żony Zofii Chrząstowskiej pozostawił syna Aleksandra, komornika granicznego wiślickiego, posła na sejm 1708 r., i Seweryn, podczaszy kijowski 1690 r., po którym z Heleny Maciejowskiej synowie: Krzysztof bezdzietny, Samuel i Mścisław.
Samuel, stolnik kijowski 1710 r., zaślubił Ludwikę Dębicką i z niej miał syna Stefana, cześnika 1754 r., stolnika, a ostatnio chorążego wiślickiego 1768 - 1783 r., konsyliarza konfederacyi barskiej, który zostawił pięciu synów; z tych:
(1) Józef, łowczy owrucki 1778 r., szambelan królewski, ożeniony z Maryanną Dobińską, z niej córki, Julia za Kajetanem Łubkowskim, Magdalena za Leopoldem Gołuchowskim i syn Ludwik, oficer wojsk polskich;
(2) Antoni, pułkownik wojsk polskich, tego z żony N. Szwejkowskiej synowie, Aleksander i Antoni, kapitan wojsk polskich 1822 r.;
(3) Wincenty, sędzia apelacyjny w Królestwie, z żony N. Dahlke jego córka Józefa;
(4) Aleksander,
(5) Ignacy.
Mścisław, młodszy syn Seweryna i Maciejowskiej, podczaszy kijowski 1740 r., z żony Ludwiki Bobrownickiej miał córkę Konstancyę za
Janem Kantym Gołuchowskim, starostą uściszkowskim, i siedmiu synów; z tych: Adam, ożeniony z Paszkowską, Bogusław, Kazimierz i Józef, ożeniony z Barbarą Gawrońską, bezdzietni, Stefan, ksiądz, Jerzy-Konstanty, wojski opoczyński 1750 r., pułkownik wojsk królewskich, podpisał elekcyę 1764 r., w 1768 r. należał do zawiązania konfederacyi barskiej, z Maryanny Buszkowskiej zostawił trzech synów młodo zmarłych, i Samuel, po którym z żony Ewy-Elżbiety Waligórskiej syn Jan Nepomucen, podwojewodzy wiślicki, major wojsk polskich, umarł 1808 r., i z żony Eufemii Radziłowskiej zostawił pięciu synów; z tych:
1) Leopold, podpułkownik wojsk polskich 1822 r., ożeniony z Magdaleną Gołuchowską;
2) Ferdynand, rotmistrz wojsk austryjackich;
3) Walenty, dziedzic dóbr Komarów, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.;
4) Józef, jeden z najznakomitszych naszych uczonych autorów filozoficznych pierwszej połowy XIX stolecia, profesor Uniwersytetu wileńskiego 1823 - 1824 r., dziedzic dóbr Garbacz, w wojew. Sandomierskiem, podniósł w nich gospodarstwo do wysokiego rozwoju, a zarazem i dobrobyt wieśniaków; wylegitymowany w Królestwie 1838 r., umarł 1859 r.;
5) Seweryn-Antoni, dziedzic dóbr Krobonosz i Pożecice, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; z żony Maryanny Iżyckiej jego córka Magdalena, Kanoniczka w Warszawie, i syn Józef 1875 r.
Z innych członków tej rodziny. Stanisław, podkomorzy krakowski 1589 r., w bezkrólewiu 1575 - 1576 r. jeden z przywódców partyi demokratyczno-szlacheckiej. Jan, poborca krakowski 1590 r. (Vol. Leg.). Karol, podczaszy dobrzyński 1671 r., ożeniony z Konstancyą Stokowską. Aleksander, kasztelan zawichostski 1710 r., z żony Maryanny Chełmskiej miał synów, Tomasza i Krzysztofa 1713 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Stanisław i Rafał podpisali konfederacyę sandomierską 1705 r. w obronie króla Augusta II. Wojciech-Franciszek, wojski oświęcimski 1708 r. Józef, komornik grodzki chęciński 1726 r. Norbert-Konstanty, skarbnik włodzimierski, deputat na Trybunał koronny 1766 r., poseł od konfederacyi barskiej do hospodara wołoskiego 1768 r., a w 1784 r. członek ambasady polskiej w Petersburgu, zastępował w 1792 r. nieobecnego posła polskiego w czynnościach.
Józef, stolnik mielnicki, komornik graniczny wiślicki 1738 r., chorąży sandomierski 1746 r., z żony Anny Stradomskiej pozostawił córkę Apolinarę za Wincentym z Koniecpola Rokszyckim i dwóch synów, Michała, scholastyka pileckiego, proboszcza młodzowskiego, i Jana Kantego (Arch. Jarmolinieckie). Po Janie Kantym, staroście uściszkowskim 1753 r., z żony Konstancyi Gołuchowskiej córki, Anna i Zofia, a z drugiej żony Magdaleny Dobieckiej syn Piotr-Celestyn, podczaszy wiślicki 1786 - 1790 r., starosta uściszkowski, dziedzic dóbr Jakubowice, z żony Rozalii Radlickiej miał syna Andrzeja, ożenionego z N. Dobiecką, a z drugiej żony Domiceli Karwosieckiej syna Gabryela, po którym z żony Maryanny Chwalibóg syn Konstanty, współdziedzic dóbr Jakóbowice, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Po Sewerynie, podczaszym kijowskim 1732 r., dziedzicu wsi Suskrajowice, syn Jerzy, ożeniony z Magdaleną Busikowską, pozostawił syna Teodora, dziedzica dóbr Szyszczyce, w pow. stobnickim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r.
Linia hrabiowska. Andrzej, syn Stanisława i Ocieskiej, sędzia ziemski stężycki, dziedzic dóbr Gołuchów Wielki 1591 r., miał kilku synów; z nich Paweł, podsędek stężycki 1620 roku, pozostawił syna Sebastyana, w 1649 roku administratora dóbr królewskich Tarnopola, który zaślubiwszy Annę Dembińską, miał syna Wojciecha, wojskiego oświęcimskiego 1701 r., po którym z żony Teresy Świechowskiej syn Adam - Dyonizy, dziedzic dóbr Zadunajec, Zdroheć i Barwald, podstoli kijowski 1732 roku, pan znacznego majątku, zaślubił dwie żony, Barbarę Włodkównę, łowczankę żydaczowską, i Eleonorę z Falkenhajnów, z nich synowie: Wiktor, szambelan królewski 1790 r., Aleksander i Józef-Wincenty. Józef-Wincenty, dziedzic dóbr Maćkówki, komornik chęciński 1759 r., podczaszy chełmski 1773 r., poseł na sejm, wyznaczony do traktowania z mocarstwami rozbierającemi Polskę 1775 r., kawaler orderu św. Stanisława, otrzymał 1783 r. tytuł hrabiowski od cesarza Józefa II z następującą odmianą herbową - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej części w polu złotem orzeł cesarski austryjacki dwugłowy czarny z berłem i jabłkiem świata w szponach, w dolnej części herb zwykły Leliwa. Podczaszy zaślubił Anielę, córkę Kazimierza Jordana z Zakliczyna, starosty siemichowskiego, i Maryanny z Wiktorów, i z niej pozostawił córkę Anielę Skrzyńską i syna Wojciecha, ur. 1772 r., dziedzica dóbr Skała, Iwanków i Łosiacz, członka Stanów galic. z grona magnatów, wylegitymowanego w Galicyi 1817 r., kawalera orderu austryjackiego Leopolda, po którym z żony Zofii z Czyżów, córki Franciszka i Ludwiki z Ruszkowskich, dwóch synów, Agenor-Romuald i Stanisław; z nich:
Hr. Stanisław, ur. 1818 r., dziedzic dóbr Sinkowa, członek Stanów galic. z grona magnatów, wylegitymowany w Galicyi 1847 r., członek rady nadz. galic. banku hipotecznego we Lwowie 1867 r., kawaler austr. orderu żelaznej korony III klasy i kawaler hon. maltański.
Artur-Teobald 1857 r. i Mieczysław-Jacek, członek Stanów, 1842 r., wnukowie Józefa-Wincentego, wylegitymowani w Galicyi.
Hr. Agenor-Romuald, starszy syn Wojciecha i Zofii z Czyżów, ur. 1812 r., szambelan i tajny radca austr., namiestnik Galicyi 1850 r., prezes c. k. dyrekcyi skarbowej we Lwowie, deputat Stanów galic. z grona magnatów 1842 r., prezes Stanów galic. 1849 r., minister spraw wewnętrznych 1859 r., członek dziedziczny austr. Izby panów 1861 r., poseł na sejmy galic. 1865 r., obywatel hon. miast Lwowa, Krakowa i in., kawaler austr. orderu św. Szczepana i żelaznej kor. I kl., a ros. św. Stanisława i Aleksandra Newskiego I kl., kawaler hon. maltański, znakomity mąż stanu i administrator, założył ordynacyę skalską z dóbr Skała, Burdiakowce, Gusztynek, Iwanków, Łosiacz, Janów, Poręczę, Stawki, Wielkopole, i in., dziedzic dóbr Husiatyn, Myszkowce, Hnizdyczów i Szyszkowce, zaślubił 1848 r. Maryę z hr. Baworowskich, córkę hr. Adama, członka Stanów galic. z grona magnatów, i Emilii z hr. Lewickich, damę krzyża gwiaździstego i damę pałacową ces. austr.; z niej dzieci: 1. Hr. Agenor, ur. 1849 r., ordynat na Skale, dziedzic dóbr Siekierzyńce, szambelan austr. 1878 r., poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny austr. w Bukareszcie 1887 r., członek dziedziczny austr. Izby panów, kawaler austr. orderu żelaznej korony I klasy 1893 r., komandor orderu Franciszka Józefa z gwiazdą i wielu in., minister spraw zagranicznych 1897 r., zaślubił w 1885 roku Annę z ks. Murat, córkę ks. Joachima i Malcy z Berthier ks. de Wagram, i z niej ma synów: hr. Agenora ur. 1886 r., hr. Wojciecha ur. 1888 r. i hr. Karola ur. 1892 r.
2. Hr. Zofia, ur. 1850 r., zaślubiona lv. Bronisławowi hr. Łosiowi, c. k. szambelanowi i staroście pow. w Stanisławowie, 2v. hr. Henrykowi Starzeńskiemu, szambelanowi austryjackiemu.
3. Hr. Marya, ur. 1854 r., zaślubiła Kazimierza hr. Drohojowskiego.
4. Hr. Adam, drugi syn Agenora i Maryi z lir. Baworowskich, ur. 1855 r., dziedzic dóbr Husiatyn, Myszkowce i in., c. k. szambelan austr., poseł do rady państwa w Wiedniu, prezes rady pow. husiatyńskiej i kawaler hon. maltański.
5. Hr. Józef, ostatni z synów hr. Agenora i Maryi hr. Baworowskiej, ur. 1861 r., dziedzic dóbr Strusów, Nałuże, Ruzdwiany, Warwaryńce i in., w 1894 r. zaślubił Biankę z hr. Palffy-Daun ab Erdöd, córkę hr. Wilhelma ks. de Thiano, markiza Rivola, dziedzicznego hr. Preszburga, granda hiszpańskiego I kl., szambelana i generał-majora wojsk austr., i Anity z markizów Villani-Crivelli.
GOŁUCKI. Mikołaj, syn Jana, dziedzic dóbr Druślina i Rzektoborki 1538 r. (Conv. Piotrk.).
GOŁUŃSKI. Piszą się z Gołunia, w pow. gnieźnieńskim. Olbracht z Gołunia miał synów, Dersława i Andrzeja 1388 r. Janek i Piotrek Gołuńscy 1391 r. (Bon.).
GOŁUSKI h. PRZEGONIA. W wojew. lubelskiem; z nich bracia, Wawrzyniec odznaczył sią w bitwie 1568 r., a Jan, rotmistrz wojsk królewskich, w wojnie z Moskwą 1568 - 1570 r. i z Gdańszczanami 1577 r.
GOŁWELEWICZ. Byli w pow. upickim; z nich Piotr, towarzysz petyhorski 1682 r.
GOŁYGOWSKI. Licznie rozrodzeni w wojew. Sieradzkiem; piszą się z Gołygowa, w pow. piotrkowskim. Jakób i Maciej, synowie Stanisława, Gołygowscy v. Dziatkowscy 1578 r. Michał, żonaty z Anną Głuchowską, syn Mikołaja, ustąpił części dóbr Gołygowa bratu Walentemu 1579 roku. Anna, żona Jakóba Gołygowskiego, pokwitowała z posagu braci swych, Piotra i Walentego Gołygowskich 1584 r. Walenty i Feliks, synowie Jakóba, 1589 roku. Piotr i Marcin, żonaty z Jadwigą Wodzińską, synowie Macieja, 1598 r. Stanisław, syn Feliksa i Elżbiety Wolskiej, zaślubił Łucyę Rzepecką 1600 r. Melchior, Jan, Benedykt i Stanisław, synowie Walentego, dziedzice części Srockie 1613 r. Mikołaj, syn Waleryana, ustąpił części Gołygowa synowi Bartłomiejowi 1633 r. Andrzej, syn Wojciecha, i Anna Szyszecka, małżonkowie, dziedzice części Gołygowa 1652 r. Benedykt, syn Bartłomieja, ustąpił części Gołygowa bratu Jakóbowi 1662 r. Stanisław, syn Jana, dziedzic części Kobyłki Większe, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. Andrzej, Szymon-Tadeusz, ożeniony z Jadwigą Rudnicką, i Feliks, proboszcz budziszowski, synowie Walentego, 1712 r. Stanisław, syn Benedykta, ustąpił części Gołygowa bratu Janowi 1714 r. Sebastyan, syn Mikołaja, z Anny Lutosławskiej miał córki: Maryannę za Pawłem Prandeckim, Rozalię i Dorotę 1718 r. Zygmunt, syn Stanisława, 1737 r. Franciszek, syn Franciszka, ożeniony z Teresą Sławecką 1738 r., podpisał elekcyę 1764 r. wraz z Tomaszem Gołygowskim, który miał syna Macieja, żonatego z Maryanną Rzepecką 1775 r. Maryanna, córka Andrzeja, żona Mikołaja Walasińskiego 1740 r. Kazimierz, syn Stanisława, żonaty z Maryanną Papieską 1745 r. Wojciech i Franciszek, ożeniony z Maryanną Strumiło, synowie Jakóba, 1752 r. Wincenty, syn Tadeusza, 1766 r. Maciej, syn Tomasza, dziedzic części Rzepki 1792 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
GOŁYŃSKI h. BIAŁA v. TRZASKA. Pisano ich także Goliński i Goleński; pochodzą od Gołyńskich, herbu Prawdzic, z których jeden jeszcze w XIV stoleciu, zaślubiwszy majętną dziedziczkę herbu Trzaska, wziął jej herb. Jakób, Mieczysław, Falibóg i inni zamieszczeni w przywileju danym w 1404 r. od Jana ks. Mazowieckiego rodowi Trzasków. Wojciech, syn wojskiego, cześnik czerniechowski 1661 r., poseł na sejm w 1676 r., deputat do hyberny, żonaty z Teofilą Zaćwilichowską (Sigil.). Antoni po śmierci żony został Jezuitą, a jego syn Arnolf, Jezuita, zmarł 1723 r. Jan-Wojciech, syn Adama i Katarzyny z Prokopowiczów, w 1733 r. stronnik Leszczyńskiego, walczył w jego obronie w oblężeniu Gdańska, następnie konfederat dzikowski.
GOŁYŃSKI h. OGOŃCZYK. Po Mikołaju, sędzim ziemskim podolskim 1697 r., syn Marcin, z Ludwiki Krasińskiej, kasztelanki ciechanowskiej, miał syna Andrzeja, ożenionego z Teresą Hoszowską, z której syn Dominik zaślubił Annę Dąbrowską i z niej pozostawił synów, Tadeusza, Pijara, proboszcza kleszczelowskiego, zm. 1796 r., i Jacka-Ludwika, sędziego pogranicznego podolskiego 1791 - 1794 r., dziedzica dóbr Kiedrasówki, posła na sejm grodzieński, na którym odznaczył się odwagą patryotyczną. Po Jacku-Ludwiku synowie, Jacek-Augustyn z synem Klemensem i Cypryan wylegitymowani w Cesarstwie 1845 - 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOŁYŃSKI h. PRAWDZIC. Senatorowie w rodzinie: Jakób, kasztelan ciechanowski 1470 r., wojewoda mazowiecki 1496 r. Sasin, kasztelan wyszogrodzki 1500 roku. Adryan, kasztelan ciechanowski 1526 r., wyszogrodzki 1527 r., czerski 1529 r. Adryan, kasztelan wyszogrodzki 1636 r. Heronim, kasztelan warszawski 1654 roku.
Dawna i aż do połowy XVII stolecia zamożna mazowiecka rodzina. Jej protoplasta Sasin Skurz dostał w nagrodę zasług od Bolesława i Konrada ks. Mazowieckich w 1334 r. majątki Gołynino i Nieborzyce, a jego syn Mikołaj, ulubiony dworzanin księcia mazowieckiego, otrzymał w 1381 r. przywilej na prawo niemieckie dla tych dóbr; od majątku Gołynina v. Golinina ta rodzina pisała się także Goliński, a jedna jej gałąź wzięła herb Biała v. Trzaska. Po Mikołaju byli synowie: Jakusz (Jakób), Andrzej i Paweł, podstoli ciechanowski, po którym synowie: Arnold, Jakób i Paweł, kanonik płocki 1453 r., proboszcz pułtuski. Arnold miał synów, Sasina, z chorążego łomżyńskiego 1474 r., kasztelana wyszogrodzkiego 1500 roku, i Pawła, z podsędka wojskiego ciechanowskiego, ochmistrza dworu ks. Konrada Mazowieckiego w 1496 - 1501 r., który zostawił trzech synów: Franciszka, kanonika płockiego, Tomasza i Adryana. Adryan, dworzanin królewski, z chorążego łomżyńskiego chorąży wyszogrodzki 1524 r., kasztelan ciechanowski 1526 r., wyszogrodzki 1527 r., a czerski 1529 r., starosta ciechanowski i warszawski (Metr. Kor.), ważny brał udział w dziejach ostatnich lat niezależności Mazowsza i był posądzany, że jako stronnik unii z Polską i Bony przyczynił się do zgonu ostatnich książąt mazowieckich; zdolny prawoznawca należał w 1536 r. do rewizyi statutu Mazowieckiego. Adryan z żony Elżbiety miał syna Stanisława, który pozostawił synów, Wojciecha, cześnika ciechanowskiego 1632 roku (Don. Vars.), i Adryana, dziedzica Gołynina, podkomorzego 1612 roku i starostę zakroczymskiego 1620 r. (Don. Vars.), ostatnio kasztelana wyszogrodzkiego 1636 r., po którym z Doroty Lubieńskiej synowie, Heronim i Konstanty.
Konstanty, dworzanin królewski 1638 r., wojownik przeciwko Moskwie i Prusakom.
Heronim, dworzanin królewski, starosta zakroczymski 1636 r., a ostatecznie kasztelan warszawski 1654 r., z żony Maryanny Bykowskiej (Ks. Gr. Przedeckie) miał syna Andrzeja.
Po Jakóbie, drugim synu Pawła, podstolego ciechanowskiego, chorążym czerskim 1464 r., a następnie kasztelanie ciechanowskim 1470 roku, wojewodzie mazowieckim 1496 r., czterech synów: Jakób, sędzia ziemski ciechanowski 1511 r., Paweł, Mikołaj i Wojciech, dziedzic dóbr Gołynina i Tarchomina, który miał synów, Bernarda 1540 r. i Jana, dziedzica dóbr Białołęki i Lemany, w Prusach, który to drugi majątek nadany był jego przodkom jeszcze w XIV stoleciu od mistrzów krzyżackich.
Paweł, dziedzic dóbr Opinogóry, pozostawił trzech synów, z których Adam osiadł na Podlasiu i tam zostawił potomstwo, a Rosław, cześnik ciechanowski 1638 r. (Don. Vars.), zmarły 1649 r., miał syna Andrzeja, dziedzica dóbr Żuków, Cieciorki i inne 1670 r., ożenionego z Maryanną Lasocką, z której synowie, Konstanty i Marcin.
Z innych członków tego domu. Mikołaj, chorąży wyszogrodzki 1496 roku. Bernard, Jezuita, nauczyciel Zygmunta III, a następnie jego zaufany powiernik i doradca, umarł 1599 r. Wojciech, podsędek różański, miał synów, Jakóba i Marcina 1647 r. (Don. Vars.). Jan, poborca zakroczymski 1629 r. Adam, łowczy ciechanowski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem, a Paweł z ziemią ciechanowską i Wojciech z wojew. podlaskiem 1697 r.
Mikołaj (Heronim), porucznik pancerny, z miecznika halickiego 1687 r. sędzia ziemski kamieniecki, żonaty z Barbarą Cetnerówną, a następnie z Anną z Kozickich, lv. Janową Kruszyńską, a 3v. Aleksandrową Chomentowską, stolnikową kijowską, pozywającą w grodzie trembowelskim 1723 r. pasierbów Chomentowskich o naruszenie dożywocia zapisanego jej przez pierwszego męża.
Mikołaj, syn Michała i Reginy Stogryckiej, wnuk Adama i Rozalii Tuchowskiej, prawnuk Sebastyana, zwanego Waszka, i Jadwigi Gołaszewskiej, wylegitymował się w ziemstwie Iwowskiem 1783 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GOŁYŃSKI h. RAWICZ. Byli w wojew. kaliskiem, z którego jedna ich gałąź przesiedliła się na Litwę. Z tej familii N. szedł pieszo na ochotnika do szturmu Pskowa 1581 r. Mikołaj, porucznik wojsk koronnych, dostał w nagrodę zasług 1000 złotych na sejmie 1685 r. Po Benedykcie, synu Jana, syn Antoni miał syna Michała, tego synowie: Wincenty, Tomasz, Sylwester i Józef wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aloizy, prezydent sądów pow. siebieskiego w gub. witebskiej 1845 r.
GOŁYSZEWSKI h. NAŁĘCZ. Rafał podpisał elekcyę z ziemią dobrzyńską 1697 r. Antoni wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GOMBREWICZ lub GOMBROWICZ h. KOŚCIESZA. Michał w pow. Słonimskim 1632 r. Michał, łowczy upicki, walczył przeciwko Sapiehom pod Olkienikami 1700 r. Roch, mostowniczy upicki 1762 r. Józef, syn Adama, z synami, Ottonem i Onufrym, prezesem sądów pow. poniewieżskiego 1859 r., wylegitymowani w Cesarstwie 1836 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GOMEL. Leonard żonaty z Wiktoryą N. 1776 r. (Ks. Gr. Przedeckie).
GOMOLIŃSKI v. GOMULIŃSKI h. JELITA. Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan rozpirski 1543 - 1550 r. Jan, kasztelan konarski 1547 r., spicimirski 1558 r. Stanisław, biskup kamieniecki 1588 r., chełmski 1591 r., a łucki 1600 - 1604 r. Piotr, kasztelan spicimirski 1605 r., um. 1618 r. Jan, kasztelan spicimirski 1652 r. Jan-Paweł, biskup kijowski 1698 r., um. 1711 r.
Wzięli nazwisko od wsi Gomolina, pod miastem Piotrkowem, w wojew. Sieradzkiem, i brali przydomek Saryusz. Żegota, dziedzic znacznych dóbr miał dwóch synów, Floryana i Żegotę, którzy w 1409 r. podzielili się majątkiem; z nich Żegota dostał wsie Mojkowice i Łaski, a Floryan, Woźniki i Wronków. Po Floryanie syn Piotr miał być założycielem wsi Gomolina, od której jego potomkowie wzięli nazwisko. Mikołaj, syn Floryana, dziedzic Gomolina, pisarz ziemski sieradzki, poborca sieradzki i wieluński 1486 r., z żony N. Rożyckiej zostawił trzech synów; z nich Floryan, ksiądz; Stanisław, poborca i pisarz ziemski sieradzki 1526 r., kasztelan rozpirski 1543 roku, starosta wieluński 1547 r., w rokoszu lwowskim należał do umiarkowanej partyi szlacheckiej i starał się o pogodzenie demokratów z senatem; król Zygmunt I wielce go poważał i ofiarował mu kanclerstwo koronne, od którego słabością zdrowia wymówił się. Kasztelan fundował Kss. Misyonarzów w Piotrkowie, i zostawił córkę Barbarę za Stanisławem Trepką.
Piotr, cześnik 1518 r., a od 1526 r. podczaszy sieradzki, dziedzic dóbr Bełchatowa, z żony Zofii Nieskowskiej z Krześlowa pozostawił dwóch synów, Jana i Mikołaja, dziedziców Krześlowa. Jan, dziedzic dóbr Woźniki, pisarz ziemski sieradzki 1544 r., kasztelan konarski 1547 r., a spicimirski 1558 r., miał dwie żony, Agnieszkę Myszkowską, kasztelankę wieluńską, i Zofię ze Szczawina, z których czterech synów: Jan, Stanisław, Andrzej i Floryan.
Jan, podstoli sieradzki 1563 roku, pozostawił synów, Stanisława, żonatego z Urszulą, córką Mikołaja i Barbary Kuczkowskich, i Aleksandra, dziedzica dóbr Gorzkowice Małe 1582 r., który ustąpił części dóbr Piaszczyce i Kuchary synowi swemu Samuelowi 1617 r. Samuel zaślubił Barbarę Małachowską i z niej miał synów: Floryana, proboszcza mierzyńskiego, Zygmunta i Samuela, dziedziców dóbr Piaszczyce i Kuchary 1665 r. Jan-Paweł, młodszy syn Aleksandra, z archidyakona płockiego, oficyała gdańskiego i sekretarza królewskiego 1697 r., biskup kijowski 1698 r., wysłany do Wiednia, odkrył zamiary Austryi, która chciała zawrzeć przymierze z Turcyą na zasadzie, że strony wojujące zostaną przy posiadaniu ziem władanych przeciwko czemu protestowała Polska; mianowany podkanclerzym, ustąpił tej dostojności Bokumowi, a złudzony nadzieją pozyskania biskupstwa poznańskiego, przeszedł na stronę Leszczyńskiego, niedoczekawszy się jednak obiecanej dostojności, umarł 1711 r.
Stanisław, proboszcz poznański, z archidyakona płockiego i kanonika krakowskiego biskup kamieniecki 1588 r., chełmski 1591 r., a ostatecznie w 1600 r. łucki, kapłan rozumny i zacny, monarchista i stronnik Zygmunta III a zarazem przyjaciel kanclerza Jana Zamoyskiego, ważny wziął udział jako komisarz królewski na synodzie brzesko-litewskim, i wiele przyłożył się do Unii Kościoła greckiego z katolickim; w 1589 r. odprowadzał do granicy arcyksięcia Maksymiliana, uwolnionego z więzienia i tegoż roku deputat do korekty praw. Biskup fundował klasztor Dominikanów w m. Janowie nad Bugiem.
Floryan, dziedzic dóbr Pczołki i Woli Pczołeckiej 1591 r., dworzanin królewski, podkomorzy sieradzki 1586 r. i marszałek sejmu 1598 r., z żony Małgorzaty Nowodworskiej, lv. Stanisławowej Przerembskiej, miał dwóch synów, Heronima i Stanisława, dziedzica dóbr Gorzkowice 1623 r., po którym syn Jerzy, dziedzic części Gorzkowiczki, Rzuchowiczki i Rzuchowice 1630 r., poślubił Annę Starzyńską i z niej miał synów, Mikołaja i Marcina, oraz córkę Katarzynę, żonę Marcina Wierzchlejskiego 1670 r.
Mikołaj, młodszy syn Piotra, podczaszego sieradzkiego, dziedzic Krześlowa i części Łętkowa Wielkiego, Głupiewa i Leźnicy Wielkiej 1580 r., miał trzech synów: Olbrachta, żonatego z Barbarą Wężyk 1622 r., Piotra i Łukasza, dziedzica dóbr Mnichowa, Ossowa i Mzurowa, które w 1631 r. ustąpił synom swoim, ks. Jackowi, proboszczowi iwanowskiemu, i Stefanowi. Paweł, syn Łukasza, dziedzic dóbr Piczkow i Rajsko 1683 r.
Piotr, rotmistrz sieradzki 1591 r., kasztelan spicimirski 1605 r., zaślubił Eufrozynę Lubstowską i z niej miał synów, Jana, kasztelana spicimirskiego 1652 r., i Mikołaja, dziedzica dóbr Zalesie 1655 r., Łopatki i Gorczyn, które to dwa ostatnie majątki ustąpił 1687 r. synom swoim, Rafałowi i Piotrowi-Stanisławowi. Piotr podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem; z żony Zofii Szwejkowskiej miał on dwóch synów, Józefa i Jana 1719 r.
Józef, dziedzic dóbr Wiewiorów i Bieliki, pozostawił syna Macieja, podstolego żytomierskiego 1751 r., łowczego radomskowskiego 1765 r., podczaszego 1780 r., a ostatnio stolnika piotrkowskiego, który w 1789 r. sprzedał dobra Wiewiorów i Bieliki; stolnik żonatym był z Eleonorą Stankiewicz.
Jan, młodszy syn Piotra i Szwejkowskiej, podstoli wieluński 1732 r., z żony Heleny Romer pozostawił synów: Piotra i Ludwika-Rocha, którzy podpisali elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem, i Józefa, szambelana królewskiego 1781 r. Ludwik-Roch, pułkownik wojsk koronnych, a Piotr, major wojsk koronnych regimentu pieszego 1764 r., miał synów: Konstantego, Macieja i Sebastyana.
Po Kazimierzu z żony Łapińskiej syn Władysław, z żony N. Słomkowskiej, miał Jana, po którym z żony N. Bielickiej pozostało trzech synów: Antoni, Karol i Franciszek. Karol kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunały, miecznik łęczycki 1732 r., podczaszy brzeziński 1736 r., chorąży w 1744 r., sędzia ziemski 1749 r., a 1757 r. podkomorzy łęczycki, ofiarowanych sobie senatorskich dostojeństw nie chciał przyjąć; pozyskał w 1775 r. przywilej na targi w swem mieście Krośniewicach. Podkomorzy umarł 1784 r., pozostawiwszy z żony Heleny Pokrzywnickiej córki, Józefatę za Szymonem Dzierzbickim, wojewodą łęczyckim, Maryannę Opacką i syna Ignacego, posła z wojew. łęczyckiego 1764 r., instygatora wielkiego koronnego, zdolnego prawnika i posła na kilka sejmów, oraz na sejm czteroletni; instygator w 1775 r. otrzymał prawem emfiteutycznem starostwo wartskie i królewszczyznę Rzeczycę, swoje dziedzictwo miasto Krośniewice upiększył, zyskał dla niego przywilej na jarmarki 1786 r. i wymurował w niem kościół parafialny (Metr. Kor. Conv. Piotrk., Zap. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Piotrk.).
Henryk, dziedzic dóbr Rogoźno, w wojew. łęczyckiem 1766 r., tytułował się hrabią również jak i Benedykt, porucznik wojsk pruskich, któremu nawet tytuł hrabiego przyznała deputacya Senatu Królestwa Polskiego w 1822 r. z zasady, że ten tytuł dawany mu był w nominacyach króla pruskiego i aktach urzędowych.
Po Mikołaju, w 1758 r. dziedzicu dóbr Rogowa, w wojew. Sieradzkiem, syn Prokop, tego z Barbary Dąbrowskiej syn Bartłomiej, właściciel folwarku Niegłowy, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r., po którym z żony Antoniny Jałowickiej syn Wojciech wylegitymowany w Królestwie 1848 r.
Aleksander, syn Kacpra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1830 r. Adam, syn Michała, z synem Janem wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1843 roku.
GOMULECKI h. SULIMA. Donat z synem Józefem i Bazyli, synowie Karola, wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GOMULICKI. Pisano ich także Homulicki; na Litwie. Marcin z synem Adamem, Józef, Andrzej i Aleksander, synowie Józefa, Stefan i Ignacy, synowie Grzegorza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GONASZEWSKI. N., pułkownik zaporożski, dostał w 1659 r. w nagrodę wierności dla Rzeczypospolitej wsie Krechajów, Bodynki i Słobodę Krechajowską, na Ukrainie (Vol. Leg.).
GONASZEWSKI Ignacy, urzędnik, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1843 r. z zasady posiadanego orderu św. Anny III klasy.
GONCZ h. GONSCH. Szlachta kaszubska, biorąca przydomek Czerniewski od posiadanego przez nią majątku Czerniewo, pod Gdańskiem (Led.).
GONDYN h. RADWAN. Na Białej Rusi; z nich Franciszek, syn Felicyana, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1832 r.
GONFOUZ. Jan, kapitan wojsk litewskich, otrzymał indygenat 1676 r. Jan, podwojewodzy warszawski, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską.
GONGID h. JASTRZĘBIEC. Michał, biorący przydomek Szukiewicz, oskarżył w 1715 r. swoich współwyznawców kalwinów o związki z mocarstwami obcemi. Adam, syn Antoniego, z synami: Danielem, Kazimierzem i syn tego Zygmunt, oraz Franciszkiem i syn tego Antoni wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Daniela, dziedzic dóbr Towiany, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GONIEWSKI h. GLAUBICZ. Po Mateuszu, synu Antoniego, w 1765 r. dziedzicu dóbr Mszanę, w ziemi mielnickiej, syn Mateusz ożeniony z Krystyną Danecką, z niej synowie, Stanisław, dziedzic dóbr Rosochy, sędzia pokoju pow. opatowskiego, i Antoni z synem Kamilem wylegitymowani w Królestwie 1843 r.
GONIĘBICKI. Marcin, dziedzic części Lipna, w pow. kościańskim 1581 r. (Ks. poborowe).
GONIPROWSKI. Szymon, sędzia rosieński 1771 r., ciwun birżyniański 1775 r., a w 1788 r. ciwun tendziagolski (Vol. Leg.). Po Jerzym, synu Tomasza, synowie: 1) Stanisław z synami: Cypryanem, Feliksem i Fabianem i tego ostatniego synowie: Feliks, Julian i Franciszek; 2) Maciej z synem Stanisławem i tego synowie: Kajetan, Franciszek, Dawid i Józef wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GORAJ h. KORAB. Jan, syn Walentego, Andrzej, syn Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 - 1850 r.
GORAJSKI v. GORAYSKI h. KORCZAK. Senatorowie w rodzinie: Dymitr, podskarbi królewski 1368 r., marszałek koronny 1390 r., um. 1400 r. Zbigniew, kasztelan chełmski 1641 r., kijowski 1653 r., um. 1655 r.
Czerwonoruska rodzina, pisze się z Goraja, w pow. lubelskim. Dymitr, zasłużony Władysławowi ks. Opolskiemu, dostał od niego w nagrodę zasług powiat szczebrzeszyński prawem lennem z sądownictwem nawet nad szlachtą w tym powiecie osiedloną; ten przywilej nietylko zatwierdził król Ludwik węgierski synom Dymitra, Dymitrowi i Iwanowi, ale nadto nadał im zamki Goraj v. Łada i Kraśnik, obydwa z licznemi wsiami i osadami; od zamku Goraja nadani pisali się z Goraja, a ich potomkowie wzięli nazwisko Gorajski. Ci też bracia zmienili swój herb Korczak, kładąc na tarczy trzy wręby, inaczej rzekami nazywane, i tę zmianę herbową przejęli z czasem wszyscy herbowi Korczaka. Dymitr, z podskarbiego królewskiego 1368 r., marszałek koronny 1390 r., jeden z najgorliwiej popierających małżeństwo królowej Jadwigi z Władysławem Jagiełłą; wdzięczny też Jagiełło nadał mu w 1389 r. majątek Turobin. Dymitr umarł 1400 r., pozostawiając z żony Beaty z Bożegodaru, bogatej dziedziczki, córki: Elżbietę, żonę Dobrogosta Szamotulskiego, kasztelana poznańskiego, Annę za Andrzejem z Tęczyna, kasztelanem wojnickim, i Katarzynę za Dobiesławem z Oleśnicy, wojewodą sandomierskim, które przeniosły majątki Turobin, Kraśnik i inne w domy swoich mężów.
Iwan, brat Dymitra, dziedzic dóbr Klęcia i Stojanice 1390 r., miał czterech synów: Prokopa, Aleksandra, Mikołaja, dziedzica Lipska, od którego idą Lipscy, i Andrzeja.
Prokop, dziedzic Szczebrzeszyna, miał synów, Aleksandra i Zygmunta, oraz córkę Zygmuntę, żonę Jana Tarnowskiego, kasztelana krakowskiego, która w dom męża przeniosła dobra Szczebrzeszyn.
Aleksander, drugi syn Iwana, dziedzica Klęcia, walczył pod Grunwaldem i odznaczył się pod Koronowem w wojnie z Krzyżakami 1410 r.; z jego synów: Andrzej, dziedzic Stojanic, jest protoplastą Czuryłow, Mikołaj był żonatym z Dorotą Maciejowską, a Jan, dziedzic Goraja, pozostawił syna Aleksandra, po którym z Elżbiety Gorzkowskiej było czterech, synów, z których najstarszy Jan zaślubił Małgorzatę Sienicką i z niej miał syna Jerzego, dziedzica dóbr Sokolniki Suche i Chrzanów 1568 r., po którym z Zofii Uchrowieckiej synowie: Stanisław żonaty z Katarzyną Kopycińską, córką Stanisława, sędziego ziemskiego, halickiego 1590 r., Jan i Jerzy (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.).
Piotr, syn Aleksandra i Gorzkowskiej, dziedzic dóbr Klęcia 1536 r. (Ks. poborowe), z żony Zofii Ligęza pozostawił dwóch synów, Jana i Adama. Adam, podkomorzy lubelski 1576 r., w bezkrólewiu 1575 r. stronnik domu cesarskiego, zaślubił Elżbietę z Udrycze i z niej miał syna Abrahama z Goraja i córkę Elżbietę, żonę Jana Kaszowskiego.
Jan, dziedzic Radzięcina, rotmistrz królewski, z żony Anny Osmolskiej zostawił trzech synów: Jana, Piotra i Adama 1579 r. Jan, gorliwy dysydent 1599 r., z żony N. Lanckorońskiej, starościanki wiślickiej, zostawił dwóch synów, Marcyana i Jana, których potomstwo zgasło już w XVIII stoleciu. Marcyan miał syna Józefa, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. lubelskiem; Józef z Teresy Wierzbickiej pozostawił synów: Eustachego, żonatego z Teresą Makowiecką, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem, Cypryana i Konstantego.
Jan, drugi syn Jana i Lanckorońskiej, deputat na Trybunał koronny 1627 r., dziedzic dóbr Łaszczowa, dyrektor synodu dysydenckiego w Beresteczku 1639 r., ożeniony z Jadwigą Niszczycką zostawił synów: Krystyna, deputata na Trybunał radomski 1654 r., i Bogusława, dziedzica Łaszczowa, którego z żony Anny Drohojowskiej było czterech synów: Stanisław, komornik ziemski lubelski 1677 - 1697 r., żonaty z Zuzanną Kaszowską 1694 r., Andrzej, Dominik, Dominikanin 1693 r., i Jan, po którym syn Adam z Goraju, dziedzic dóbr Łaszczów 1701 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
Piotr, drugi syn Jana, dziedzica Radzięcina, rotmistrz królewski, starosta uszpolski, gorliwy kalwin i członek synodu toruńskiego 1595 r., miał dwie żony, Elżbietę Żeleńską i Katarzynę Radziwiłł, córkę Mikołaja, wojewody nowogrodzkiego, wdowę po Mikołaju Naruszewiczu, kasztelanie żmudzkim; z drugiej żony pozostawił synów: Krzysztofa, Jana-Dymitra i Piotra, podczaszego chełmskiego 1679 r., po którym z żony Anny Frąckiewicz-Radzimińskiej córka Katarzyna Stefkiewicz, kasztelanowa nowogrodzka. Podczaszy miał i drugą żonę Annę z Potoka Potocką, i z niej pozostawił synów, Stanisława i Krystyna, podczaszego bielskiego 1683 r., po którym z Elżbiety-Heleny Bielskiej, miecznikówny lubelskiej, synowie, Jan i ks. Stanisław, proboszcz 1694 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, rotmistrz wojsk królewskich, wojownik pod Wiedniem 1683 r., był żonatym z Zofią Szembekówną.
Adam, najmłodszy syn Jana, dziedzica Radzięcina, rotmistrz królewski, poseł na sejmy, gorliwy dysydent i jeden z przewódców partyi demokratyczno-szlacheckiej w bezkrólewiach 1575 i 1587 r., przyczynił się do wyniesienia na tron Stefana Batorego i był do niego posłem ze zwiastowaniem elekcyi, a następnie wyznaczonym do jego przyjęcia na granicy polskiej; również gorliwie popierał elekcyę Zygmunta III i należał do poselstwa wysłanego do arcyksięcia Maksymiliana z żądaniem, aby zrzekł się kandydatury do tronu i ustąpił z Polski. Zrażony jednak nietolerancyą Zygmunta III względem dysydentów, należał do zjazdu toruńskiego 1595 r., i jeden z pierwszych, przystąpiwszy do rokoszu Zebrzydowskiego, popierał go swą wymową, czynnością i zaciągami. Adam z żony Katarzyny Słupeckiej, kasztelanki lubelskiej, pozostawił córkę Teofilę za Samuelem Hornostajem, podkomorzym kijowskim, i syna Zbigniewa. Zbigniew, dziedzic dóbr Osmolice, dworzanin królewski 1623 r., kasztelan chełmski 1641 r., dziedzic dóbr Wielkie, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. ruskiem; kasztelan kijowski 1653 r., starosta kamionacki, wymowny i zdolny, jeden z naczelników dysydentów swojego czasu, ich sprawą zakłucał sejmy 1632, 1646, 1648 r. i innych, a w 1655 r., mianowany posłem do Karola X, umarł zanim mógł odbyć tę misyę. Kasztelan zaślubił Teodorę Leszczyńską, córkę Rafała z Leszna, wojewody bełzkiego, i z niej pozostawił synów, Rafała, stolnika lubelskiego i starostę kamionackiego, Teodora i córki: Zofię za Janem-Teodorykiem Potockim, podkomorzym halickim, Teofilę, żonę Iv. Władysława Reya, podskarbiego koronnego, 2v. Jerzego-Bogusława Fredry, kasztelan lwowskiego, i Bogumiłę-Barbarę Iv. za Krzysztofem Potockim, 2v. żonę Jana Butlera, starosty nowskiego i drohickiego.
Teodor, rotmistrz królewski 1666 r., pozostawił dwóch synów, Stanisława i Jana; Stanisław z wojew. ruskiem, a Jan z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 r. Jan, żonaty z Zofią Żelęcką, miał syna Antoniego, chorążego parnawskiego 1775 r., po którym z Marcyanny Romer synowie, Tomasz, ożeniony z Maryanną Rutkowską, i Aleksander wylegitymowani w Galicyi 1783 r.
Aleksander, szambelan Stanisława Augusta 1782 r., poślubił Teofilę Bukowską, kasztelankę sanecką, i z niej miał synów: Józefa, Ludwika i Władysława. Józef, kapitan wojsk Księztwa Warszawskiego i kawaler Legii Honorowej, komisarz sejmu galicyjskiego, strażnik sreber koronnych galicyjski i członek Stanów 1817 r., z żony Karoliny Broniewskiej miał córkę Józefę za Leonem hr. Skorupką i syna Adama, podkomorzego austryjackiego 1856 r., ożenionego z Maryanną Młodecką.
Ludwik, dziedzic dóbr Moderówka, w Galicyi, z żony Ludwiki Boguszówny pozostawił synów: Stanisława, Aleksandra i Augusta, żonatego z Maryą bar. Borowską, z której syn Jan.
Władysław, ożeniony z Elżbietą Prek, miał syna Kazimierza, ożenionego z Heleną Sołtykówną, z której syn Roman i córka Helena, żona Adama hr. Łubieńskiego.
GORAJSKI v. GORAYSKI h. ORLA. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan przemęcki około 1650 r., poprzednio kasztelan krzywiński.
Dawna wielkopolska rodzina. Wojciech podpisał konfederacyę szlachty wielkopolskiej 1382 r. Mikołaj, syn kasztelana krzywińskiego, kasztelan przemęcki około 1650 r.; jego bracia Teodor v. Dadzibóg ożeniony z Anną Mielżyńską 1675 r., Joachim w Wielkopolsce walczył pod Beresteczkiem 1651 r. wraz z bratem Łukaszem, podstolim poznańskim, i Wojciech, kanonik poznański, regent kancelaryi koronnej, umarł 1655 r.
GÓRALSKI h. KORCZAK. Na Rusi Czerwonej. Adam, sekretarz artyleryi koronnej 1666 r. Jerzy i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. Jan, posiadacz wójtowstwa w Książenicach, zwolniony 1700 r. od podatków i opłat (Sigil, w Ossolińścianum). Jakób, Józef i Maciej, synowie Michała i Maryanny Samborskiej, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GORAWSKI h. NAŁĘCZ. Po Wojciechu, synu Jakóba, dziedzicu dóbr Krasnostawskich, w wojew. kijowskiem 1774 r., syn Ludwik 1782 r., tego synowie: 1) Konstantyn, po którym synowie, Longin i Narcyz i 2) Mikołaj, tego syn Dominik wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GORAZDOWSKI h. PRAWDZIC. Andrzej, syn Mikołaja, dziedzic na Gorazdowie 1400 r., miał wnuka Andrzeja, który, nabywszy majątek Szklary, osiedlił się w wojew. krakowskiem. Baltazar, Piotr, Kacper, Anzelm i Gabryel, bracia rodzeni, 1555 r. (Conv. Piotrk.). Piotr, dziedzic Noskowa, i Wojciech, dziedzic Borkowa, w pow. pyzdrskim 1578 r. (Ks. poborowe). Wojciech, burgrabia łukowski 1630 r., z żony N. Łempickiej miał syna Dominika, po którym syn Adam pozostawił syna Piotra, tego syn Mikołaj miał syna Tomasza, po którym synowie: 1) Wincenty ożeniony z Maryanną Niementowską, z niej syn Edward i córki: Idalia, Natalia i Wincencya wylegitymowani w Królestwie 1856 r.; 2) Hipolit ożeniony z Rozalią Sobieszczańską, z niej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1860 r.; 3) Maciej, po którym z żony Pauliny Habel, synowie: Antoni, Włodzimierz i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1860 r.
Z tej familii. Krzysztof, opat płocki 1645 r. Stefan, syn Kacpra, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią łomżyńską, z żony Tekli Tarnowskiej jego syn Kazimierz, dziedzic dóbr Trzaski, ożeniony z Teofilą Łada, podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią nurską. Józef, dziedzic i burmistrz miasta Kossowa, na Podlasiu 1842 - 1866 r.
GORCZAK v. KORCZAK h. HURKO. Ludwik, syn Józefa, z synami: Ignacym, Józefem i Augustynem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
GORCZYCKI h. JASTRZĘBIEC. Jakób za zasługi wojenne nobilitowany 1589 r. (Metr. Kor.); dziedzic dóbr Mnichowice Wielkie, w pow. wieluńskim, z żony Katarzyny Wnorowskiej pozostawił kilku synów, z których Samuel z żony Heleny Grot miał syna Marcina, po którym z żony Plebińskiej syn Sebastyan osiadł na Węgrzech, i jeden z jego potomków, Jakób był generałem w wojsku austryjackiem. Franciszek, młodszy syn Marcina i Plebińskiej, osiedlił się w wojew. Sieradzkiem, i z żony Salomei Heydenbrandt zostawił czterech synów; z tych:
1) Michał, notaryusz apostolski, kanonik lwowski, proboszcz w Kozłowie;
2) Andrzej, dziedzic dóbr Swędzieniewice, w pow. konińskim, z żony Katarzyny Magdalińskiej jego syn Aleksander;
3) Antoni,
4) Piotr-Celestyn, burgrabia grodzki sieradzki 1788 r., dziedzic dóbr Podgórze, w pow. sieradzkim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., z żony Magdaleny Zaremba jego synowie, Antoni i Tadeusz. Po Antonim z żony Franciszki Jasińskiej synowie: (1) Józef, dziedzic dóbr Kotowice, w pow. olkuskim 1870 r., z żony Konstancyi Nieszkowskiej jego synowie, Teodor i Bronisław; (2) Cypryan, patron Trybunału w Suwałkach 1842 r., wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; umarł 1852 r., był żonatym z Waleryą Szymanowską; (3) Faustyn, tego syn Franciszek 1838 r.
GORCZYCZEWSKI h. CIOŁEK. Podług Ledebura w Wiel. Ks. Poznańskiem i do nich mają należeć: Józef, porucznik wojsk pruskich, zmarły 1806 r., Karol, oficer wojsk pruskich, a od 1818 r. oficer wojsk polskich, i Jan, dziedzic dóbr Golanczewo i urzędnik w Wiel. Ks. Poznańskiem 1836 r.
GORCZYCZEWSKI h. GOZDAWA odm. Józef, susceptant grodzki poznański 1783 - 1788 r., regent grodzki gnieźnieński 1788 - 1794 r., i Ludwik, regent grodzki koniński 1780 - 1788 r., otrzymali nobilitacyę 1776 r. Po Józefie z żony Franciszki Bronikowskiej syn Ludwik, dziedzic Lubiatowa i Zakrzewa, urzędnik celny w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; z żony Ludwiki Szpecht jego synowie, Augustyn, urzędnik w Warszawie, i Franciszek wylegitymowani w 1839 r.
Sądzę, że tej familii. Stanisław, vicegerent ziemski piński 1768 r. Jan, opat sulejowski, kanonik poznański, członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, przez lat 30 profesor w szkołach publicznych, poeta i tłómacz z języków obcych; um. 1823 r.
GORCZYŃSKI h. GORCZYŃSKI. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, w górnej części w polu błękitnem krzyż kawalerski złoty, w dolnej części czerwonej podkowa srebrna stojąca; na hełmie w koronie orzeł biały darty, głową w lewo.
Ten herb z przydomkiem de Górki otrzymał w Galicyi 1794 r. Józef Kalasanty-Franciszek Gorczyński, adwokat w Tarnowie, syn Stanisława i Katarzyny z Wojślińskich; jego synowie, Modest-Wincenty i Julian-Wilhelm urodzeni z Katarzyny Łożewskiej.
GORCZYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Ks. Józef, 1780 roku proboszcz w Pstrągowej. Maciej bez procedencyi w grodzie lwowskim, a Jan, Konstanty, Maciej, Mikołaj i Paweł, synowie Krzysztofa i Katarzyny Haczyńskiej, wnukowie Wojciecha i Anny Lewickiej, prawnukowie Szymona i Anastazyi Strusowskiej, wylegitymowani w grodzie trembowelskim 1782 r.
Józef, ur. 1749 r., i Antoni-Michał, nr. 1758 r., piszący się z Radgoszczy, synowie Michała i Łucyi, legitymowali się w grodzie oświęcimskim 1782 r. Z nich Józef zostawił z Brygidy Sawickiej syna Leona-Mateusza-Stanisława, ur. 1777 r., po którym z Urszuli Więckowskiej syn Teofil, ur. 1807 r., oficyalista prywatny, żonaty z Justyną Pałczyńską, z której syn Ewaryst-Paweł, ur. 1843 r., wylegitymowany w galic. Wydziale Krajowym 1863 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GORCZYŃSKI h. KOTWICZ. Wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gorczyny, w pow. wschowskim. Jakób, dziedzic części Sokołowa 1564 r. (Ks. poborowe). Łukasz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Michał, opat Cystersów w Paradyżu, a w 1742 r. w Bledzewie, fundował kościół w Rokitnie, w Wielkopolsce. Andrzej, 1770 r. susceptant grodu poznańskiego, wymieniony w Vol. Leg. 1775 r. Józef, skarbnik drohicki, po którym z żony Urszuli syn Piotr, burgrabia łęczycki 1790 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.).
GORCZYŃSKI h. SAS. W Małopolsce. Krzysztof, dziedzic dóbr Łuczycy 1595 r. Remigian, wojski latyczowski 1648 r. Po Łukaszu, dziedzicu dóbr Suchawola, w wojew. krakowskiem 1647 r., syn Jan, wojski 1671 r., a podczaszy nowogrodzki 1681 r., nadał Jezuitom kamienicę, zwaną pod Bażantami, w Krakowie, które to nadanie sejm 1678 r. zatwierdził; z żony Renaty Wapowskiej jego syn Heronim 1701 r., miał syna Grzegorza, a ten Jakóba, którego synowie: Aleksander, Jacenty, Teodor i Fryderyk z synem Antonim wylegitymowani w Cesarstwie 1845 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Sądzę, że tej familii. Kazimierz żonaty z Maryanną, córką Jana Pielczyńskiego i Domaszewskiej, 1702 r. Tadeusz, Jakób, Wawrzyniec, Michał i Jan, synowie Piotra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1816 roku.
GORCZYŃSKI. Jan, syn Franciszka, kapitan wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1852 r. z zasady stopnia oficerskiego i z synem Adamem został zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GORDECHOWSKI. Stanisław, pisarz grodzki sandomierski 1633 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GORDON h. BROCHWICZ. Od Jerzego, majora z 1673 r., wywodzą się Gordonowie wylegitymowani w Cesarstwie 1848 roku z herbem Brochwicz, a zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Podług ich genealogii Michał-Ernest, syn Jerzego, dziedzic dóbr Gruszów, na Wołyniu, miał syna Jakóba, a ten Macieja 1751 - 1776 r., po którym syn Adam pozostawił synów, Jana i Eryka, wylegitymowanych 1848 r. Sądzę przecież, że ci Gordonowie należą do Gordonów of Caldwels, herbu Bydant, co nawet ich herb Brochwicz wskazuje.
GORDON h. BYDANT. Herb - w pólu błękitnem przez środek tarczy pas biało i niebiesko szachowany, nad pasem dwie, a pod pasem jedna głowy dzicze złote w prawo; na hełmie w koronie głowa z szyją jelenia w prawo.
Rodzina szkocka, pisząca się Gordon of Caldwels i mająca być jednego pochodzenia z rodziną margrabiowską Gordonów-Huntilej. Ci drudzy Gordonowie przecież nie uznawali tej jedności pochodzenia i na sejmie 1699 r. przeciwko niej, a nawet przeciwko wdzieraniu się do Gordonów of Caldwels, z indygenatu im udzielonego, protestowali. Gordonowie of Caldwels już w XVII stoleciu zamieszkiwali na Pomorzu, w Prusach i na Litwie, a jedna ich linia była wyznania kalwińskiego i z niej pochodził Jerzy, senior kościołów kalwińskich na Żmudzi, uczony i biegły w obcych językach, delegowany od swoich współwyznawców dla szukania opieki w Berlinie i Petersburgu przeciwko związkowi Jezuitów i katolickiej szlachty 1730 - 1735 r. Józef, major, i Fabian, kadet w gwardyi koronnej, Jan, towarzysz w wojsku koronnem i potomstwo Piotra, superintendenta ceł krakowskich, uznani przez sejm 1768 r. za należących do rodziny Gordonów-Huntilej, otrzymali odnowienie indygenatu w 1673 r. ich przodkom udzielonego, a w 1776 r. Jerzy, generał-major wojsk koronnych, komendant we Lwowie, otrzymał indygenat. Po Piotrze syn Franciszek, dziedzic dóbr Żelazna, Osiemborów i in., z żony Maryanny Sapieńskiej, lv. Byszewskiej, pozostawił syna Karola, dziedzica dóbr Żelazna, w pow. rawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Laury Sołtyk synowie, Karol i Franciszek 1850 r.
GORDON h. GORDON. Margrabiowie de Huntilej. Herb - tarcza srebrna, na niej tarcza mniejsza z skrajem złotym, na której w polu błękitnem lew czarny w prawo, lecz głową zwrócony w lewo; na tarczy głównej korona bez hełmu.
Dawna i znakomita szkocka rodzina, rozdzielona na kilka gałęzi, z której główna, do której przywiązany jest majorat rodzinny, nosiła tytuł margrabiów de Huntilej, i zgasła w Anglii w 1836 r., a jej tytuł margrabiowski przeszedł na jej boczną linię. W XVII stoleciu z powodu prześladowania, jakie w swojej ojczyźnie cierpiała ta rodzina dla swych zasad religijnych i politycznych, wielu jej członków przesiedliło się w różne kraje Europy, a dwóch, Henryk i Jerzy przeszło do Polski w połowie XVII stolecia. Z nich Henryk, pułkownik wojsk koronnych, dzielny wojownik przeciwko Kozakom, Szwedom i Moskwie, otrzymał indygenat 1658 r. i chlubnie odznaczył się pod Cudnowem w 1660 r., a w 1665 r. należał do związku wojskowego; następnie oświadczywszy się za Jerzym Lubomirskim, walczył 1666 r. przeciwko wojsku królewskiemu.
Jerzy, major wojsk litewskich, dobry żołnierz, otrzymał indygenat 1673 r.; jego wnuk Jan-Jakób, syn Michała, towarzysz husarski, a następnie kapitan wojsk królewskich, protestował przeciwko wdzieraniu się do herbu, jego tytułu margrabiowskiego i indygenatu Gordonów w Prusach Zachodnich i Litwie zamieszkałych, a piszących się of Caldwels, którzy po większej części byli wyznania kalwińskiego, i pozyskał na sejmie 1699 r. prawo, że on jeden ze swoim potomstwem ma prawo korzystania z indygenatu, nadanego swojej rodzinie w latach 1658 i 1673 r. Jan-Jakób miał dwie żony, N. Rzeplińską i N. Gordon, z pierwszej żony synowie, Robert, który, służąc w wojsku saskiem, poległ w wojnie siedmioletniej i Gabryel, z drugiej żony synowie: Franciszek, Piotr i Walenty, po którym z żony Salomei Osuchowskiej synowie: Wojciech 1800 r., ożeniony z Agnieszką Święcicką, Antoni, Adam 1815 r., Feliks i Stanisław.
Po Piotrze, synu Jana-Jakóba i Gordonówny, sędzim pogranicznym wojew. czerniechowskiego, z żony Urszuli Jaszewskiej synowie: Wincenty, Karol i Franciszek, major wojsk polskich, podkoniuszy dworu Stanisława Augusta 1788 r.
Gabryel, młodszy syn Jana-Jakóba i Rzeplińskiej, z żony Petroneli Jakubowskiej miał synów: Józefa, chorążego wojsk koronnych, Joachima, Michała i Hipolita; z nich Józef pozostawił syna Antoniego, ożenionego z Konstancyą Snieszko, z której synowie: Antoni, Alfons i Józef, podoficer wojsk ros., wylegitymowani w Królestwie 1847 r.
GORDZIAŁKOWSKI h. LELIWA. Adam podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. mińskiem. Ignacy, syn Gabryela, porucznik wojsk ros., deputat sądów pow. kopylskiego 1845 r. Rafał, syn Adama, wylegitymowany w Cesarstwie 1845 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GORDZIEJOWICZ h. LIS. Andrzej, syn Antoniego, z synem Mikołajem zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1832 r.
GORDZIELSKI. Michał podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. mińskiem.
GORECKI v. GÓRECKI h. DOŁĘGA. Pisali się z Galewic, wsi w wojew. Sieradzkiem, ich przecież gniazdem były Kujawy; już w początkach XVI wieku licznie rozrodzeni przenieśli się na Litwę i do południowych prowincyj Rzeczypospolitej; byli także na Mazowszu i w Prusach Zachodnich. Wacław, pisarz grodzki kruszwicki i posesor wójtowstwa w Kruszwicy 1556 r., poślubił Annę Mokrską (Metr. Kor.), i z niej miał synów, Stanisława i Sebastyana. Jerzy, poborca bracławski 1589 r. Stanisław posiadał znaczne majątki na Ukrainie i założył zamek Wierzbowiec dla obrony kraju od napaści tatarskiej, za co jego potomkom sejm 1611 r. zapewnił wynadgrodzenie; rotmistrz i pułkownik królewski, poległ przy szturmie Smoleńska 1610 r.
Łukasz, dziedzic dóbr Stempkowo 1668 r., miał synów: Aleksandra, Wawrzyńca, Floryana i Franciszka 1696 r. Wojciech, towarzysz wojska koronnego 1698 r. Bolesław, major wojsk koronnych 1711 r. Jan, podstoli nurski 1719 r., następnie chorąży, zaślubił Barbarę Majecką i z niej pozostawił syna Stefana 1740 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel.).
Michał, sędzia grodzki chełmski 1710 r., miał syna Stanisława, po którym syn Kacper, dziedzic części dóbr Andrzejów, pozostawił syna Walentego.
Walenty, skarbnik lidzki 1778 r., podstarosta, a ostatnio wojski wileński 1791 r., i synowie jego, Antoni i Rajmund zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. Antoni, oficer wojsk polskich i kawaler Legii Honorowej, zaślubił Weronikę Eydziatowicz i z niej miał syna Tadeusza, żonatego z Maryą, córką Adama Mickiewicza, znanego poety, z której syn Ludwik, okulista, zamieszkały w Paryżu.
Ignacy, syn Józefa, komornika bydgoskiego, wylegitymowany w Galicyi 1797 r.
Józef, dziedzic dóbr Kaczkowa, w wojew. gnieźnieńskiem 1780 r., pozostawił syna Franciszka, po którym z żony Maryanny Złotnickiej syn Walenty wylegitymowany w Królestwie 1842 r.
Po Józefie, dziedzicu dóbr Koszuty 1773 r., było dwóch synów, Ignacy i Łukasz; z nich Ignacy, wylegitymowany w Królestwie 1844 r., z Petroneli Osieckiej miał syna Aleksandra, a Łukasz pozostawił syna Andrzeja, po którym z Maryanny Ostaszewskiej syn Walenty wylegitymowany 1848 r.
GORECKI v. GÓRECKI h. DRYA. Byli w wojew. poznańskiem, a pisali się z Targowej Górki. Stanisław, sekretarz królewski, proboszcz kaliski i kanonik krakowski 1512 - 1515 r., kustosz płocki 1525 r. Maciej, archidyakon gnieźnieński i kanonik kaliski 1515 r. Mikołaj, syn Mikołaja, kustosz wieluński, kanonik płocki 1565 r. Aleksander, sędzia deputat z wojew. kaliskiego 1659 r. Michał, dziedzic dóbr Wola Czewojewska, w pow. kcyńskim 1773 r.
GORECKI v. GÓRECKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w wojew. Sandomierskiem, na Podolu i Ukrainie. Aleksander-Michał, Andrzej-Mikołaj, Hilary, Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. lubelskiem. Wojciech-Aleksander, syn Aleksego, dziedzic Mniszewa i Mniszewka, w pow. zakroczymskim 1664 r. Jan, poborca zakroczymski 1713 r. Stanisław-Michał, vicegerent 1697 r., pisarz grodzki, podstarosta i sędzia grodzki chełmski, deputat na Trybunał koronny 1714 r. Władysław, burgrabia grodzki gostyński 1723 roku, żonaty z Maryanną Ejdebrekówną. Wojciech-Antoni, komornik graniczny 1713 r., a Ignacy, subdelegat chełmscy 1742 r.
Po Janie, chorążym bracławskim 1713 r., syn Andrzej miał syna Jakóba, a ten Andrzeja, ożenionego z Anną Alians, z której syn Feliks, dziedzic dóbr Ujazdów, w pow. zamojskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 roku.
Po Stanisławie, synu Jana, dziedzicu dóbr Jawornicy, w wojew. ruskiem 1731 r., syn Stanisław miał synów, Bazylego i Szymona, od których pochodzą dwie linie tego domu, osiedlone na Podolu; z linii Bazylego: Maciej, syn Michała, z synami: Aleksym, Michałem i Julianem, Kajetan, syn Pawła, z synem Grzegorzem i inni, a z linii Szymona: Tadeusz, Leon i Sofroni z synem Bazylim, synowie Konrada, Marcin z synami, Szymonem i Mikołajem, Błażej, Jakób, Szymon i Eugeniusz wylegitymowani w Cesarstwie 1846 - 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GORECKI h. KOZIOŁ. Herb - w polu niebieskiem biały kozioł w prawo.
Na Pomorzu i Kaszubach, posiadali w 1771 r. majątek Soltnitz. Z nich Jerzy, major wojsk pruskich 1805 r. (Led.).
GORECKI v. GÓRECKI h. PORAJ. W wojew. Sieradzkiem. Zacharyasz dowodził załogą wojewody Alberta Łaskiego w Lanckoronie i należał do partyi cesarskiej, gdy jednak Stefan Batory w 1576 r. wysłał oddział wojska na jego poskromienie, poddał bez oporu zamek; rozgniewany tem Łaski, kazał schwytać Goreckiego na Szlązku, gdzie się ukrył, i zamknąć w ciężkiem więzieniu, w którem wkrótce umarł. Adam, Jan i Marcin podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską.
Antoni, syn Marcina, dziedzic dóbr Gzowo i Świeszewo w 1750 r., miał syna Kazimierza, ożenionego z Teklą Strzałkowską, z której syn Józef, obywatel w m. Piotrkowie, wylegitymowany w Królestwie 1847 r.
GÓRECKI h. RAWICZ. Kazimierz i Aleksander, synowie Gabryela, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1852 - 1862 r.
GORECKI h. SOKOLA. Byli w Wielkopolsce i pisali się z Kościałkowej Górki. Maciej, chorąży poznański, pisarz polny koronny, podpisał Unię Lubelską 1569 r.; w 1575 r. stronnik cesarski dla poparcia jego elekcyi zaciągał wojsko, o co surowo był napomniany od stronników Stefana Batorego. Chorąży, dziedzic dóbr Królewice, z żony Elżbiety pozostawił synów: Piotra, Wojciecha i Jana, dziedziców Kościałkowej Górki, w pow. gnieźnieńskim 1594 r. Po Wojciechu syn Wojciech 1619 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GORECKI lub GÓRECKI h. SZELIGA. Wzięli nazwisko od wsi Górki, w pow. piotrkowskim. Joachim, dziedzic Górki Wielkiej, a Jan, dziedzic części Gadki, Kuły i Kmisko, w pow. piotrkowskim 1552 r. (Ks. poborowe). Wojciech, podstarosta piotrkowski, ustąpił części Górki Wielkiej bratu Marcinowi 1571 r. Piotr, Wojciech i Tomasz, synowie Jana, dziedzice Stradzowa, Huty i Huńska 1571 r. Wojciech żonaty z Anną Brodziewską, a Tomasz z Zofią Mieszkowską 1572 r. Marcin, dworzanin królewski, dziedzic części Lesznicy i Janowic 1572 r., po którym synowie, Wojciech i Stanisław żonaty z Anną Dziwłowską, a córka Małgorzata, żona Leonarda Chrząstowskiego 1589 r. Jan, syn Franciszka, ożeniony z Magdaleną Wołoszek 1590 r. Po Tomaszu syn Stanisław zaślubił Małgorzatę Ociankę 1598 r. Gabryel, syn Wojciecha, żonaty z Zofią Łukowską, i brat jego Kacper sprzedali części Stradzowa bratu stryjecznemu Stanisławowi 1609 r. Aleksander, syn Piotra, dziedzic części Kwiatkowej Górki 1627 r. Wawrzyniec, podstarosta ciechanowski 1638 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Franciszek wylegitymowany w Galicyi 1808 r.
Po Łukaszu, synu Kazimierza, w 1725 r. dziedzicu dóbr Dębołęka, synowie: 1) Maciej, po którym z Ewy Kossobudzkiej syn Piotr, 2) Michał, tego z Honoraty Cygańskiej syn Andrzej i 3) Andrzej, dziedzic dóbr Szewce, w pow. gostyńskim, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1843 r.
GORECKI h. WIERUSZOWA. Piotr 1632 r., a Wacław 1648 r. podpisali elekcyę z ziemią wieluńską. Jan-Wacław, skarbnik wieluński 1720 r., miał syna Samuela (Wyr. Tryb. Lubel.).
GÓRECKI. Józef, Ignacy i Józef, subdelegat grodzki trembowelski, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Kazimierz, syn Tadeusza, z synem Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i Zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GÓRECKI. Mikołaj, prezydent miasta Lublina, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1850 roku z zasady posiadanego orderu św. Włodzimierza IV klasy; jego syn Adam wylegitymowany w Królestwie 1856 roku.
GORECZKOWSKI h. LUBICZ. Byli w wojew. rawskiem. Maciej, opat trocki 1580 r. Adam i Abraham, synowie Wojciecha, 1598 r. Jan, syn Adama, żonaty z Anną z Robertowa 1630 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GOREGLAD h. SZELIGA. Na Rusi Białej licznie rozrodzona rodzina, z której w 1840 r. 129 osób wylegitymowało się w Cesarstwie i zostało zapisanych do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GORELSKI. Michał, Floryan i Jan, bracia, zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1829 r.
GORENDOWICZ. Byli na Litwie; z nich Jan podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r.
GÓRKA h. LELIWA. Senator w rodzinie, Zbigniew, kasztelan rozpirski 1423 r.
Dawna małopolska rodzina. Piotr, Zbyszko i Sandko 1398 r. cytowani w aktach krakowskich. Zbigniew, kasztelan rozpirski 1423 r., poseł do króla duńskiego z zaproszeniem go na koronacyę królowej Zofii, żony Władysława Jagiełły. Klemens, kanonik krakowski, rektor Akademii krakowskiej 1472 i 1481 r. Andrzej, kanonik krakowski 1472 r.
GÓRKA h. ŁODZIA. Hrabiowie. Senatorowie w rodzinie: Łukasz, wojewoda poznański 1441 r., um. 1477 r. Mikołaj, kasztelan gnieźnieński około 1480 r. Uriel, kanclerz wielki koronny 1473 - 1479 r., biskup poznański 1479 r., um. 1498 r. Łukasz, kasztelan spicimirski 1499 r., lendzki 1507 r., poznański 1511 - 1530 r., wojewoda poznański 1535 - 1538 r., biskup kujawski 1538 r., um. 1542 r. Andrzej, kasztelan kaliski 1533 r., poznański 1535 r., um. 1551 r. Łukasz, kasztelan brzeski 1554 r., wojewoda brzesko-kujawski 1555 r., łęczycki 1558 r., kaliski 1563 r., poznański 1564 r., um. 1572 r. Andrzej, kasztelan międzyrzecki 1570 - 1584 r. Stanisław, wojewoda poznański 1576 r., umarł 1592 r.
Dziejowo słynna i najbogatsza XVI stolecia z rodzin polskich; zawdzięczała ogromne swoje majątki niezwykłemu zabiegowi, gospodarności, a nawet skąpstwu czterech idących po sobie pokoleń; wzięła nazwisko od miasta Górka v. Miejska Górka, w Wielkopolsce. Wojciech, podsędek kościański 1399 r. Wyszota, proboszcz poznański 1439 r., w 1447 r. wysłany do Rzymu z zawiadomieniem o wstąpieniu na tron króla Kazimierza IV i żądaniem, aby dziesięciny i inne składki duchowieństwa w Polsce obrócone były na wojnę turecką. Właściwym twórcą majątkowej świetności tej rodziny był Łukasz, podczaszy 1438 r., a 1441 r. wojewoda poznański, dziedzic dóbr Kurnika i innych, który w 1440 r. towarzyszył Władysławowi III do Węgier i był od niego wysłany do sułtana Amurata z zawiadomieniem o wstąpieniu na tron węgierski i żądaniem zawieszenia wojny. Wojewoda w nagrodę zasług dostał 600 grzywien, zabezpieczonych na starostwie kościańskiem 1441 r., i pozostawił synów, Uriela i Mikołaja.
Uriel, kanonik krakowski i proboszcz gnieźnieński, kanclerz wielki koronny 1473 r., a w 1479 r. biskup poznański, zabiegły gospodarz, prócz znacznych majątków ziemskich, miał ogromną gotówkę; umarł 1498 r., zalecając swojej rodzinie oszczędność i rządność jako podstawę majątku.
Mikołaj, kasztelan gnieźnieński, umarł młodo, pozostawiwszy syna Łukasza, dziedzica majątku po ojcu i ogromnych zbiorów stryja biskupa, i córkę Katarzynę za Janem z Brudzewa. Łukasz, kasztelan spicimirski 1499 r., a lendzki 1507 r, generał wielkopolski 1508 r., kasztelan 1511 r., a wojewoda poznański 1535 r., po śmierci żony Katarzyny Szamotulskiej wojewodzianki poznańskiej, zostawszy księdzem, był biskupem kujawskim 1538 r. Łukasz w 1512 r. należał do poselstwa, wysłanego od Zygmunta I dla zaślubin i sprowadzenia do Polski Barbary Zapolskiej; w 1515 r. należał do zjazdu w Wiedniu i kilkakrotnie traktował z Krzyżakami. Wojewoda pozyskał dla siebie i swej rodziny tytuł hrabiowski państwa rzymskiego; umarł 1542 r., pozostawiwszy córki, Annę za Piotrem Kmitą, wojewodą krakowskim, Katarzynę, żonę Stanisława Odrowąża, i syna Andrzeja.
Andrzej, starosta wieluński 1530 r., kasztelan kaliski 1533 r., a następnie poznański, generał wielkopolski, w 1535 r. hetmanił wojsku koronnemu, posłanemu na pomoc przeciwko Moskwie, a w rokoszu lwowskim trzymał stronę dworu przeciwko szlachcie; w 1541 r. jeździł w poselstwie do Izabeli, królowej węgierskiej dla nakłonienia jej do pogodzenia się z arcyksięciem Ferdynandem. W 1548 r. wystąpił z silną opozycyą przeciwko małżeństwu Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłówną i proponował, gdyby Zygmunt nie ustąpił, wynieść na tron arcyksięcia Maksymiliana. Andrzej, przeszedłszy na wyznanie luterskie, uważany był za głównego naczelnika dysydentów w Polsce, bronił ich sprawy i swą protekcyą osłonił słynnego Orzechowskiego od prześladowania biskupów. Umarł 1551 r., pogodziwszy się z Zygmuntem Augustem; z żony Barbary Kurozwęckiej, starościanki wieluńskiej, najbogatszej swego czasu dziedziczki w Polsce, zostawił córki, Katarzynę lv. Januszową Kościelecką, wojewodzinę łęczycką, 2v. za Rafałem Działyńskim, kasztelanem brzesko-kujawskim, i Barbarę za Wojciechem Czarnkowskim, kasztelanem rogozińskim, której potomstwo, po wygaśnięciu tej rodziny, odziedziczyło większą część jej ogromnych dostatków, i synów: Andrzeja, Łukasza i Stanisława.
Andrzej, kasztelan międzyrzecki 1570 r., starosta gnieźnieński, wałecki, kolski i buski, dziedzic dóbr Szczebrzeszyńskich i innych, ważny brał udział w pierwszych dwóch bezkrólewiach, w 1572 - 1573 r. jako przeciwnik partyi katolickiej zgodził się jednak na elekcyę Henryka Walezego pod warunkiem, że zachowa pokój z dysydentami, i posłował do Francyi 1573 r.; w drugiem bezkrólewiu 1575 r. pierwszy poddał myśl wyniesienia na tron Stefana Batorego z warunkiem, że zaślubi królównę Annę Jagielonkę. W czasie tego bezkrólewia, gdy jechał na sejm do Krakowa, szlachcic szlązki Kurcbach, z którym kłócił się, napadł go w drodze i uwięził, co tak rozjątrzyło sejmujących, że na pomszczenie i uwolnienie Górki, chcieli ogłosić pospolite ruszenie; wdanie się cesarza, który nakazał Kurcbachowi uwolnienie uwięzionego, uspokoiło umysły. Kasztelan umarł bezdzietnie, był żonatym z Barbarą Herbut, wdową po wojewodzie krakowskim Piotrze Kmicie.
Łukasz, kasztelan brzeski 1554 r., wojewoda brzesko-kujawski 1555 r., łęczycki 1558 r., kaliski 1563 r., a ostatecznie poznański i generał wielkopolski, dziedzic dóbr Kurnickich, gorliwy dysydent, królowi Zygmuntowi Augustowi zawsze wierny i od niego lubiany, był ożenionym z Halską ks. Ostrogską, która wkrótce po ślubie popadła w obłąkanie, i Łukasz z nią nie żył; umarł bezpotomnie 1572 r.
Stanisław, najmłodszy syn Andrzeja i Kurozwęckiej, wojewoda poznański 1576 r. i generał wielkopolski, po bezdzietnych braciach jedyny dziedzic kolosalnych majątków swojej rodziny, zdolny, wymowny i czynny, lecz zarazem jeden z najdumniejszych i najburzliwszych magnatów swojego czasu, w pierwszych dwóch bezkrólewiach popierał z Janem Zamoyskim demokratyczne elekcye Henryka Walezego i Stefana Batorego i dla poparcia elekcyi tego drugiego wydał znaczne sumy, ale rozjątrzony upokorzeniem swych krewnych Zborowskich, a głównie tym wpływem na sprawy krajowe, jaki za króla Stefana posiadał Zamoyski, stanął na czele opozycyi przeciwko niemu i partyi republikańskiej, która zawiechrzyła ostatnie lata panowania Batorego, a w bezkrólewiu 1587 r. zagroziła krajowi wojną domową. Na elekcyę, popierając arcyksięcia Maksymiliana, przyprowadził Górka 10,000 wojska i tylko usilne wdanie się umiarkowańszych senatorów powściągnęły go, że nie rozstrzygnął orężem swych sporów z Zamoyskim. Wierny stronnik arcyksięcia Maksymiliana, popadł z nim w niewolę pod Byczyną; zmuszony do uznania królem Zygmunta III, wichrzył jednak ciągle przeciwko niemu. Stanisław, wracając z sejmu warszawskiego, zachorował w drodze i umarł 1592 r.; z żoną Elżbietą Sobocką, kasztelanką gostyńską, bezpotomny i ostatni ze swojej familii.
GÓRKA h. ROSYNIEC v. ŚLEPOWRON odm. Herb - Ślepowron zwyczajny, lecz na tarczy przy podkowie z prawej strony strzała żelazna w górę, z lewej strony strzała żeleźcem na dół.
Senator w rodzinie, Andrzej, kasztelan zakroczymski 1468 r., warszawski 1472 r.
Jeden ze Ślepowrończyków, nabywszy w początkach XIV stolecia majętność Raszyniec-Górki, blisko Warszawy, wziął od niej miano Górka, a zaprowadziwszy odmianę w herbie Ślepowrona, ten nazwał Raszyńcem, zmieniony z czasem w Rosyniec. Jego potomkowie już w XV wieku rozdzielili się na dwie linie, jedną nazywającą się z Raszyńca v. Raszyńskimi, drugą piszącą się Górka z Raszyńca. Michał dostał w 1408 r. od Ziemowita ks. Mazowieckiego w nagrodę zasług majętność Bieszewo, w wojew. bełzkiem. Mikołaj, oficyał i proboszcz warszawski 1454 r. Andrzej z Raszyńca, kasztelan zakroczymski 1468 r. (Metr. Kor.), a warszawski 1472 r., zasłużony na dworze książąt mazowieckich i broniący ich praw do Rawy i Czerska w sporze z królem Kazimierzem IV. Jan, syn Piotra, dziedzica na Raszyńcu i Opaczu, 1546 r.; jego wnuk Jan, syn Bartłomieja, sprzedał ten majątek w 1599 r. Sokołowskim. Heronim, syn Bartłomieja, był żonatym z Katarzyną Orłowską 1605 r. (Don. Vars.). Jan, dziedzic części Raszyńca, Górek i Opacza 1622 r., z żony Anny Paczyńskiej miał dwóch synów, Macieja, łowczego halickiego 1660 r., żonatego z Barbarą Łącką i Marcina, pułkownika wojsk królewskich, wojownika przeciwko Moskwie 1618 i 1632 r. Po Marcinie syn Jan, Franciszkanin.
GÓRKOWICZ h. ŁABĘDŹ. Józef, Władysław i Aleksander, synowie Aleksandra, oraz Konstanty, Dominik i Aleksander wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GÓRKOWSKI. Mieli przydomek Ścibor. Andrzej, Antoni, Eliasz i Ludwik, synowie Andrzeja, 1695 r. (Don. Vars.). Zygmunt podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Antoni cytowany w aktach nowokorczyńskich 1775 r. Tomasz, komornik ziemski kijowski 1775 r. (Vol. Leg.). Jan 1788 roku.
GORLEWSKI v. GORŁOWSKI h. JELITA. Z tej familii N. za odznaczenie się męztwem w szturmie Pskowa 1581 r. otrzymał nobilitacyę od króla Stefana Batorego; z jego potomków Jan około 1630 r., miał synów, Szymona, kanonika przemyślskiego i sekretarza królewskiego, cytowanego w Vol. Leg. 1667 r. i Mikołaja, który podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Franciszek, syn Mikołaja, osiedlony na Litwie, z żony Rozalii Żuchowskiej miał syna Aleksandra, rządcę dóbr króla Stanisława Augusta na Litwie 1791 r., ożenionego z Konstancyą Baczyńską, z której synowie: Wincenty z synem Bolesławem i Jan z synem Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty obwodu białostockiego. Michał, syn Eustachego, wylegitymowany w Cesarstwie 1849 r. i zapisany do ksiąg szlachty obwodu białostockiego.
GORLICKI h. OKSZA. Podług Paprockiego byli w pow. pilzneńskim. Maciej, syn Mikołaja, żonaty z Urszulą Siemaszko (Don. Vars.).
GORLIŃSKI h. KRZYWDA. Klemens, syn Marcina, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1838 r.
GORLISZEWSKI. Adam z wojew. Witebskiem podpisał elekcyę 1697 roku.
GORŁOWSKI. Szymon otrzymał nobilitacyę 1593 r.; dziedzic dóbr Orynice, z żony Jadwigi miał synów: Tomasza, Jana, Piotra i Szymona 1637 r. Felicyan, skarbnik bracławski 1682 r. (Don. Vars.).
GÓRNICKI h. OGOŃCZYK. Paweł, z dworzanina Jana Zamoyskiego, kanclerza wielkiego koronnego, sekretarz króla Stefana Batorego, a następnie kanonik wileński i warszawski, miał siostrę Annę za Grzegorzem Tyszką, podsędkiem łomżyńskim. Łukasz, starszy brat Pawła, dworzanin Zygmunta Augusta, starosta tykociński i Wasilkowski, dziedzic dóbr Topowisko i Łopienie 1594 r., jeden z lepszych pisarzy swojego czasu, w pismach swych politycznych popierał zjednoczenie słowian i rząd republikańsko-oligarchiczny. Łukasz umarł 1603 r., pozostawiwszy z żony Barbary Broniewskiej, starościanki medyckiej, córki, Annę za Mikołajem Strzemboszem, Katarzynę za Piotrem Grajewskim, podsędkiem bielskim, i Zofię, żonę Maksymiliana Mężyńskiego, kasztelanica wizkiego, oraz dwóch synów; z tych Łukasz, kanonik wileński, proboszcz warmiński i administrator biskupstwa warmińskiego 1651 r., a Jan z żony N. Przerębskiej miał synów, Andrzeja i Jana. Józef, kanonik lubelski 1789 r. Antoni-Filip wylegitymowany w Galicyi 1805 r.
GÓRNICKI. Antoni i Ignacy nobilitowani 1768 r. (Vol. Leg.).
GORNICZ h. ŚLEPOWRON. Damazy, syn Tadeusza, Stanisław z synem Józefem, Werner i Stefan z synem Władysławem, oraz Władysław synowie Fabiana, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GÓRNY. Jan, dziedzic dóbr Wysokie, w pow. lubelskim 1531 roku (Ks. poborowe).
GORODECKI h. KORCZAK. Pisano ich także Horodecki. Kacper z synem Antonim i tego syn Wilhelm, Julian, Józef, Wincenty, Adam i Jan, synowie Franciszka, i inni, razem osób 32, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GORODELSKI. Pisano ich także Horodelski; z nich Szymon, pisarz grodzki i poborca wołkowyski 1613 r. (Vol. Leg.).
GÓRSKI h. ABDANK. Co się tycze Górskich Abdańczyków, powiada Starowolski, to jeden z nich za czasów Zygmunta I w nagrodę zasług wojskowych znaczne posiadłości otrzymał na Węgrzech. Do tego też herbu przypuszczony został Wojciech, starszyna zaporożski, w nagrodę wierności dla Rzeczypospolitej nobilitowany 1650 r.; jego syn Andrzej miał syna Sebastyana, a ten Marcina, po którym syn Jan, ożeniony z Franciszką Olszewską, pozostawił synów: Franciszka i Feliksa, urzędników skarbowych, i Leonarda, dzierżawcę dóbr Barcząca, w pow. stanisławowskim, wylegitymowanych w Królestwie 1853 - 1857 r.
GÓRSKI h. BOGORYA odm. Odmiana herbu - w polu niebieskiem dwa żeleźca strzały jak w zwykłej Bogoryi, lecz złączone z sobą; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. Górscy przecież, obecnie zamieszkujący w Galicyi, tę tylko drugą odmianę przyjmują, bo inni na tarczy kładą zwyczajną Bogoryę.
Dawna małopolska rodzina, pisała się ogólnie z Gór, a dla odróżnienia się od innych linij dodawała z Gór Wielkich, Małych lub Białych. Mieczysław, syn Mieczysława, kanonik krakowski, mistrz dekretów 1371 roku. Wit, dziedzic dóbr Góry 1398 r. Jan w wojew. Sandomierskiem 1433 roku Michał, kanonik płocki, umarł 1513 r. Michał, proboszcz w Płocku i w Górze 1553 r. Stanisław, kanonik krakowski i płocki, sekretarz królowej Bony pisarz kancelaryi mniejszej koronnej przy kanclerzu Tomickim, zebrał z polecenia tego biskupa wszystkie akta i dokumenty z czasów jego urzędowania; ważne to źródło do historyi owej epoki, 27 tomów obejmujące, a znane pod tytułem Acta Tomiciana, w części tylko w ostatnich czasach zostało ogłoszone drukiem; kanonik umarł 1572 r. Adam, dworzanin królewski 1585 r. Jan, sekretarz króla Zygmunta Augusta, zostawszy księdzem, był archidyakonem płockim i kanonikiem pułtuskim; umarł 1610 r. Stanisław, pisarz grodzki płocki 1589 r. Adam, sekretarz królewski, sędzia ziemski płocki 1625 r Piotr z Dębicy, cześnik lubaczowski 1772 r., żonaty z Katarzyną Sobolewską.
Franciszek, archidyakon tarnowski, Wojciech i Kazimierz z Białej Góry wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
GÓRSKI h. BOŻA-WOLA. Senator w rodzinie, Wojciech, biskup kielecki 1805 r., senator Księztwa Warszawskiego 1810 r., a Królestwa Polskiego 1815 r., um. 1818 r.
Wzięli nazwisko od wsi Górki, w ziemi gostyńskiej, a niektórzy z nich pisali się z Górek Borzych. Marcin, podczaszy ciechanowski 1568 r., miał syna Stanisława, po którym syn Krzysztof, dziedzic części Górki 1638 r., poślubił Gołyńską, dziedziczkę znacznego majątku Gołymin i z niej pozostawił syna Zygmunta. Zygmunt, dziedzic dóbr Gołymina, Osieka i innych, podstoli zakroczymski 1670 r., z żony Katarzyny Piaskowskiej miał synów, Józefa bezdzietnego i Jakóba, pisarza ziemskiego i grodzkiego ciechanowskiego, który zaślubiwszy Maryannę Podoską, z niej pozostawił dwóch synów, Piotra i Stanisława.
Piotr, podczaszy gostyński 1734 r., dziedzic dóbr Gołymina, z żony Wiktoryi Trojanowskiej miał córki: Barbarę Józefową Morawską, Teresę za Stefanem Zambrzyckim, stolnikiem liwskim, i syna Feliksa, łowczego stężyckiego 1765 r., podstarostę i sędziego grodzkiego warszawskiego 1768 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), chorążego 1780 r., a ostatnio 1792 r. podkomorzego warszawskiego i kawalera orderów Orła Białego i św. Stanisława, który w 1764 r. podpisał elekcyę z ziemią czerską; podkomorzy był żonatym z Teresą Karaś, kasztelanką wizką, i z niej miał córkę Katarzynę za Kazimierzem Dolińskim, pisarzem grodzkim stężyckim, i syna Stanisława, dziedzica Giełczy i Cyganówki, żonatego z Kordulą Bromirską.
Stanisław, młodszy syn Jakóba i Maryanny Podoskiej, dziedzic na Wronowie 1740 r., z żony Bogumiły Karskiej pozostawił córkę Zofię za Franciszkiem Szymanowskim, regentem koronnym, i czterech synów; z tych:
1) Jakób, pułkownik wojsk koronnych bezpotomny;
2) Wojciech, kanonik kujawski 1772 - 1787 r., następnie biskup nominat tarnowski, w 1805 r. biskup kielecki, senator Księztwa Warszawskiego 1810 r., a Królestwa Polskiego 1815 r., umarł 1818 r.;
3) Adam, cześnik 1770 r., podstoli przasnyski 1775 r., z podstolego ciechanowskiego chorąży przasnyski 1779 r., z żony Gabryeli Ogonowskiej miał syna Ignacego bezpotomnego;
4) Kazimierz, szambelan królewski, poseł różański na sejm czteroletni, występował w obronie szlachty sieluńskiej; z żony Barbary z Kamieńskich jego córki, Tekla za generałem Pawłowskim, Karolina za Janem Wodzińskim i synowie: Józef, którego potomstwo wylegitymowane z herbem Doliwa, Tadeusz, Heronim i Wincenty, ożeniony z Maryanną Bromirską, z której córki, Wincentyna za Jakóbem Gerliczem, Konstancya panna, i syn Romuald wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Szymon, dziedzic na Górkach i Karwowie 1700 r., miał syna Andrzeja, żonatego z Anną Bukowską, z której syn Aleksander, dziedzic dóbr Piotrowo, miecznik brzeziński 1798 r., miał zostawić synów: Jana, Karola, Tomasza i Walentego (Akta Heroldyi).
Jan zaślubił Katarzynę Białobłocką i z niej pozostawił syna Franciszka, pułkownika pułku 5-go piechoty liniowej, a następnie generała brygady wojsk polskich, dziedzica dóbr Wola Pękoszewska, który zaszczytnie odznaczył się w wojnie 1812 r., a poprzednio w Hiszpanii 1808 r., wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z żony Teodozyi Krempskiej synowie: Ludwik, Konstanty, Jan i Stanisław.
Ludwik, dziedzic dóbr Sterdyni i Ceranowa, jeden z najczynniejszych członków Towarzystwa Rolniczego Warszawskiego 1860 - 1863 r., gospodarz postępowy i członek Rady Głównej zakładów dobroczynnych, prezes Komitetu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, z żoną Pauliną hr. Krasińską, córką hr. Józefa i Emilii hr. Ossolińskiej, bezpotomny.
Konstanty, dziedzic dóbr Motkowic, ożeniony z ks. Julią Golicyn, pozostawił córki, Maryę za Kazimierzem hr. Sobańskim, Julię, żonę Michała Karskiego, i synów, Pawła, ożenionego z Gabryelą, córką hr. Stanisława Kossakowskiego, i Stanisława.
Jan, dziedzic dóbr Woli Pękoszewskiej, żonaty z Maryą hr. Łubieńską, córką hr. Seweryna, pozostawił córkę Maryę i synów: Konstantego, ożenionego z Antoniną Chłapowską, Ludwika, Antoniego i Jana.
Stanisław, czwarty syn generała Franciszka i Krempskiej, dziedzic Uleńca, z żony Heleny Mężyńskiej pozostawił synów: Piotra, Franciszka i Antoniego. Franciszek, dziedzic Ceranowa, radca Dyrekcyi Tow. Kred. Ziemskiego, poślubił Zofię, córkę Józefa Komara, i z niej ma synów, Józefa i Ludwika.
Karol, drugi syn Aleksandra, miecznika brzezińskiego, dziedzic dóbr Piotrowo 1780 r., szambelan królewski 1787 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), ożeniony z Anną Zagajewską, z niej córka Karolina za Józefem hr. Skarbkiem i syn Józef, dziedzic dóbr Szwarocina, w pow. gostyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; po Józefie z żony Pelagii Krosnowskiej córka Marya za Józefem Byszewskim i syn Karol żonaty z Maryą Wolff, z której syn Stanisław, dziedzic Szwarocina.
Tomasz, trzeci syn Aleksandra, miecznika brzezińskiego, cześnik inowłodzki 1790 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), ożeniony z Praksedą Wilkanowską, z niej córka Benigna, żona Dłuskiego, pułkownika wojsk polskich, i synowie, Franciszek, dziedzic dóbr Leszczynka i Łąkoszyna, i Antoni, dziedzic dóbr Strzegocina, w pow. łęczyckim, ożeniony z Józefą Małachowską, wylegitymowani w Królestwie 1837 r.
Walenty, ostatni z synów Aleksandra, miecznika brzezińskiego, dziedzic dóbr Górki, w pow. gostyńskim, skarbnik gostyński 1776 r., łowczy gąbiński (Wyr. Tryb. Piotrk.) 1783 - 1793 r., miał synów: Antoniego, dziedzica dóbr Górki, Bernarda, Romualda, dziedzica dóbr Zawady, w pow. kujawskim, i Feliksa, po którym z Katarzyny Włostowskiej synowie: Aleksander, dziedzic dóbr Mieroszewice, Józef, Faustyn, Hipolit i Leopold wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1844 r.
Z tej familii. Jakób, regent grodzki i ziemski zakroczymski 1780 r., pisarz ziemski i grodzki różański 1784 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), z żony Maryanny Sobolewskiej miał córkę Zuzannę za Janem Narzymskim, skarbnikiem zawskrzyńskim, i syna Michała. Teodor, skarbnik zakroczymski 1784 r.
Andrzej 1782 r., a jego synowie, Tomasz w 1820 r. i Marcin w 1840 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem z Borzych Górek.
GÓRSKI h. DĄBROWA. W północnem Mazowszu. Jan, komornik ziemi wizkiej 1617 r., pochodzący od niego Stanisław, syn Tomasza, dziedzic dóbr Suchcice, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1853 r.
GÓRSKI h. DOLIWA. Na Podlasiu i Mazowszu. Feliks, syn Józefa i Franciszki z Roginistów, a wnuk Kazimierza, posła na sejm czteroletni, którego inne potomstwo wylegitymowane z herbu Boża-Wola, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Jan i Antoni, synowie Jana, Benedykt z synami, Szymonem i Jakóbem, Tomasz i Feliks, synowie Józefa, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty obwodu białostockiego.
GÓRSKI h. DOŁĘGA. Walenty, syn Kacpra, z synami, Rajmundem i Mikołajem i Józef, syn Antoniego, z synami, Ignacym i Joachimem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1842 r.
GÓRSKI h. GRZYMAŁA. Ambroży, Adam i Aleksander, synowie Marcina, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GÓRSKI v. GORSKI h. LEWART. Piszą się z Niedrwicy. Krzysztof, podstarosta kazimierski 1594 r.; jego brat stryjeczny Stanisław, syn Andrzeja z Niedrwicy, podpisarz ziemski lubelski 1595 r., komornik lubelski, ostatnio stolnik halicki, z żony Doroty Kosińskiej miał synów: Krzysztofa, Mikołaja, Jakóba i córki, Katarzynę i Annę, żonę Olbrachta Lubiatowskiego. Mikołaj, pisarz grodzki krasnostawski, syn Aleksandra, zaślubił Katarzynę, córkę Daniela Żytkiewicza, instygatora koronnego, i z niej pozostawił dzieci: Józefa, Jana, Annę i Aleksandrę 1677 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Michał, towarzysz pancerny, i brat jego Stefan, podczaszy kijowski i rotmistrz królewski, należał prawie do wszystkich wypraw Jana III; umarł około 1690 r., pozostawiwszy synów, Michała, żonatego z Katarzyną Manicką, Stanisława i córki: Barbarę za Stefanem Radzińskim, pułkownikiem pancernym, Zofię, żonę Gabryela Czerkasa, podczaszego mielnickiego, i Zuzannę za Gabryelem Heyckingiem (Bon.).
Stanisław, starosta lityński, dziedzic Milatyna 1725 r., z żony Joanny Żebrowskiej miał syna Józefa, starostę kahorlickiego, żonatego z Maryanną Jełowicką 1730 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Po Janie, komorniku drohickim, wojskim owruckim 1694 r., ostatnio skarbniku drohickim 1716 r., pochodzący Antoni, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 roku.
GÓRSKI lub GORSKI h. ŁODZIA. Senatorowie w rodzinie. Wojciech, kasztelan lendzki 1462 - 1475 i. Wojciech, kasztelan lendzki 1487 - 1493 r. Piotr, kasztelan nakielski 1503 - 1530 r.
Zamożna w XV i XVI stoleciach wielkopolska rodzina. Wojciech, kasztelan lendzki, starosta wschowski 1462 r., poseł w 1460 r. do króla Jerzego czeskiego, w 1462 r. dowodził oddziałem Tatarów przeciwko Krzyżakom, i przyłożył się do zwycięztwa; jego, zdaje się, syn Wojciech, kasztelan lendzki 1487 r., starosta wschowski, swoją opozycyą w 1478 r. udaremnił projekt króla Kazimierza IV, aby szlachta uchwaliła podatek na utrzymanie stałego wojska na obronę kraju. Piotr, kasztelan nakielski 1503 r., starosta wschowski i człuchowski. Jan, archidyakon poznański, sekretarz królewski 1531 r. Mikołaj, z podstarosty i pisarza grodzkiego bydgoskiego, Jezuita, umarł 1616 r. Rafał i Andrzej, dziedzice dóbr Bledzanow, w ziemi wieluńskiej 1624 r. Piotr, dziedzic dóbr Turew 1670 r., z Katarzyny Miękickiej miał córki: Elżbietę za Wacławem Zaleskim, podkomorzym łęczyckim, Jadwigę, żonę Zygmunta Dąmbskiego, wojewody brzeskiego, i Maryannę, żonę Konstantego Opalińskiego, wojewodzica poznańskiego (Wyr. Tryb. Piotrk.). Jan z wojew. Sieradzkiem, Franciszek i Konstanty z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1697 roku.
Melchior-Justyn, Cypryan i Stanisław, synowie Joachima, i Franciszek, syn Heronima, z synami: Maksymilianem, Józefem i Kazimierzem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GÓRSKI v. GORSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Andrzej, kasztelan halicki 1615 r., kamieniecki 1618 r., wojewoda mazowiecki 1624 r., um. 1625 r. Michał, kasztelan żmudzki 1766 r., um. 1776 r.
Licznie rozrodzona mazowiecka rodzina, pisząca się z Góry, w pow. warszawskim, z Jelenia, w ziemi warszawskiej, i z Przyborowa, w pow. ostrowskim; już w XV stoleciu przesiedlała się na Podlasie, a w XVI do południowych prowincyj Rzeczypospolitej i na Litwę. Jan i Jakób 1421 r. Dobrogost 1457 r. Abraham, dziedzic Zalesia i Zabłocia 1470 r. Sędziwoj, wojski łomżyński 1506 r., pozostawił synów: Abrahama, Aleksego, Jakóba, Olbrachta i Marcina. Jakób z Jelenia, chorąży i sędzia ziemski nurski 1525 r., w 1531 r. delegowany do rewizyi statutu mazowieckiego. Abraham, starosta ostrowski, wojski łomżyński, wyznaczony 1526 r. od króla Zygmunta I do odebrania przysięgi wierności od ziemian powiatu ostrowskiego; z żony Anny Mianowskiej miał córki, Katarzynę za Zygmuntem Oborskim, Agnieszkę za Adryanem Pilikiem ze Skał, wojewodzicem mazowieckim, i syna Stanisława, po którym z żony Giżyckiej córki: Elżbieta za Jakóbem Bielińskim, podstolim zakroczymskim, Jadwiga, żona Stanisława Śmiecińskiego, pisarza ziemskiego warszawskiego, i Zofia lv. Czerniakowska, 2v. za Stanisławem Warszyckim, wojewodą podlaskim, i synowie: Jan, Andrzej i Heronim. Jan, sędzia ziemski i poborca nurski 1564 - 1590 r. Heronim, łowczy czerski 1616 r., był żonatym z Katarzyną Uleniecką (Bon.).
Andrzej z Zalesia, podsędek kamieniecki 1602 r., kasztelan halicki 1615 r., kasztelan kamieniecki 1618 r. i podskarbi nadworny koronny, ostatnio wojewoda mazowiecki 1624 r., stronnik Zygmunta III, był od niego w 1606 r. wysłany do rokoszan Zebrzydowskiego; miał dwie żony, Jadwigę Niezabytowską i Helenę Zamoyską, strażnikównę koronną, z 1-ej żony córki: Zofia za Pawłem Lasockim, podczaszym lubelskim, Katarzyna za Adamem Parysem, kasztelanem czerskim, i Jadwiga za Zygmuntem Parysem, kasztelanem czerskim, a z 2-iej żony córki, Teofila lv. za Wojciechem Łubieńskim, kasztelanem sieradzkim, 2v. za Władysławem Mycielskim, miecznikiem kaliskim, i Urszula, żona Olbrachta Lasockiego (Arch. Jarmolinieckie). Zygmunt, starosta ostrowski 1590 r. Stanisław, pisarz ziemski zakroczymski, dziedzic wsi Zalesie i Rynek, poborca nurski 1578 - 1592 r., miał synów: Stanisława, cześnika nurskiego 1653 r., Jakóba i Jana. Tomasz, syn Mikołaja, dziedzic dóbr Góra, w ziemi czerskiej 1580 r., z żony Doroty Wolskiej pozostawił syna Pawła 1599 r., po którym synowie, Mikołaj i Konstanty sprzedali w 1666 r. biskupowi Wierzbowskiemu swoje części we wsi Górze.
Krzysztof, poborca halicki 1601 r., podstarosta ostrowski, dziedzic wsi Przyborowa, od której też pisał się Przyborowskim 1607 r. Jan z Przyborowia, regent ziemski przemyślski 1650 r., pozostawił synów: Adama-Jana, Franciszka, Stanisława, Wojciecha i córki: Magdalenę, Zofię i Marynę. Adam-Jan, komornik graniczny przemyślski 1665 r., z żony Maryanny Polańskiej miał syna Adama, komornika ziemskiego przemyślskiego, żonatego z Maryanną Giełbutowską 1710 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Franciszek, łowczy nurski 1760 r. Ignacy, Walenty i Wawrzyniec z Przyborowa podpisali elekcyę 1764 r. Józef, skarbnik liwski 1778 r.
Piszący się z Przyborowia: Antoni, Onufry, Teodor, Stanisław, Ignacy, pisarz sądu ziemskiego pilzneńskiego, Antoni-Wojciech, sędzia biecki grodzki, Wawrzyniec, podsędek sanocki i członek Stanów, Walenty, regent ziemski wiślicki i członek Stanów, i Jakób, członek Stanów, wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
Jan, Krzysztof, Marcin, Marcin z Gorzałowa i Stanisław z Zalesia 1648 r., Jan na Zgorzałowie 1674 r., Adam, Hilary, Maciej, Stanisław, Tomasz i Waleryan 1697 r. z ziemią nurską podpisali elekcye.
Antoni, łowczy ciechanowski, poseł na sejm, podpisał elekcyę z ziemią warszawską 1764 roku. Antoni, pisarz ziemski biecki, i Jakób, sędzia ziemski halicki 1780 r. Teodor, wojski sanocki 1783 r. Benedykt, burgrabia warszawski 1783 - 1793 r. Wojciech, kanonik kujawski 1783 r., a warszawski 1793 r. Adam, chorąży ciechanowski 1791 r, poseł na sejm czteroletni.
Stanisław, syn Aleksego, dziedzic części wsi Górek, w pow. kolneńskim, miał syna Stanisława, tego syn Jakób, dziedzic dóbr Drozdowo, z żony Zofii Suskiej pozostawił syna Stanisława, po którym z żony Długoborskiej syn Jakób, dziedzic dóbr Drozdowo 1685 r., miał syna Kacpra, który zostawił dwóch synów; z tych: 1) Andrzej pozostawił syna Adama, a ten Walentego, po którym syn Szymon ożenił się z Józefatą Popowską i z niej miał syna Józefa, dziedzica dóbr Boczki, w gub. augustowskiej, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.; 2) Jakób pozostawił syna Mikołaja, a ten Jana, dziedzica dóbr Wola Dziankowska, w pow. kujawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.
Po Franciszku, sędzim ziemskim kolneńskim 1559 - 1561 r., pochodzący Ignacy, syn Januarego i Katarzyny ze Smierzkowskich, dziedzic wsi Górskie, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.
Po Zygmuncie, podstolim zakroczymskim 1670 r., dziedzicu dóbr Gołymin i inne, jedni potomkowie wylegitymowali się w Królestwie z herbu Boża-Wola, inni jak Mateusz, syn Stanisława, z herbu Nałęcz 1838 r.
Po Walentym, żyjącym 1680 - 1720 r, byli synowie: Michał, prałat kijowski, zmarły 1752 r., Jan i Leonard, dziedzice dóbr Targonie, Zawady, Wity i inne; po Leonardzie pochodzący: Teodor i Julian, synowie Cypryana i Petroneli z Moniuszków, dziedzice wsi Targonie-Wity, Fabian i Rajmund, synowie Jana, z synami, Lucyanem i Józefem, Walenty, syn Adama i Agnieszki z Jamiołkowskich, i Stanisław, syn Wiktora i Maryanny z Zajkowskich, wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1862 r.
Po Ignacym, podczaszym owruckim, dziedzicu dóbr Wojszowce, w ziemi sanockiej 1753 r., z żony Elżbiety Ciechanowskiej syn Józef, pisarz magazynu solnego, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Litwie, i pisała się Gorski. Stanisław, który pierwszy osiadł na Żmudzi, miał dwóch synów, Jana i Rafała. Jan, starosta telszewski 1652 r.; jego synowie: Aleksander, ciwun korszewski, Heronim, stolnik wendeński, i Rafał podpisali elekcyę 1674 r. z księztwem żmudzkiem. Z nich Rafał z żony Jadwigi Michniewicz miał synów: Mikołaja, Stanisława, stolnika mścisławskiego, którzy podpisali elekcyę 1674 roku z księztwem żmudzkiem, i Jana. Jan, sędzia ziemski żmudzki 1683 r., a Mikołaj, ciwun twerski 1684 r., pozostawił syna Rafała, po którym syn Antoni, chorąży generalny żmudzki, starosta telszewski 1717 roku, poseł na sejm 1714 roku, z żony Kunegundy Billewicz pozostawił synów: Jana, sędziego grodzkiego szawelskiego 1738 r., Michała i Aleksandra.
Michał, regimentarz żmudzki 1731 r., starosta dargiński i uzwęcki, porucznik petyhorski, podczaszy 1742 r. i sędzia grodzki żmudzki, starosta wiekszniański 1746 r., chorąży 1764 r., a kasztelan żmudzki 1766 r., komisarz do rozgraniczenia Polski od zaborów mocarstw sąsiednich, poseł na sejmy, marszałek Trybunału skarbowego litewskiego, stronnik Czartoryskich, miał dwie żony, Teresę Nagórską i Maryannę Wojna; z 1-ej żony córki: N. za Wincentym Billewiczem, Róża Tadeuszowa Białozor, ciwunowa żmudzka, Barbara Kościałkowska i synowie: 1) Stanisław-August, 2) Adam, 3) Ludwik i 4) Fortunat, z 2-iej żony córki: Anna Gasztowt, Katarzyna, Benedyktynka w Krożach, Ludwika hr. Plater, szambelanowa, i Katarzyna-Teodora Bouffał, łowczyna nadworna litewska, oraz synowie, 5) Leon i 6) Feliks bezpotomny. Z tych synów:
1) Stanisław-August, pisarz skarbowy litewski, ciwun retowski, poseł na sejm czteroletni, pułkownik wojsk litewskich, stronnik dworu, dziedzic dóbr Birżan, z żony Anny Szczyt, kasztelanki inflanckiej, miał syna Janusza, młodo zmarłego i pięć córek: Kazimierę lv. za Antonim Górskim, 2v. za Żukowskim, 3v. za Stanisławem hr. Tyszkiewiczem, Kornelę za Karolem hr. Przezdzieckim, marszałkiem pow. zawilejskiego i pułkownikiem wojsk polskich, Teklę za Justynem Hrebnickim, Justynę za Piotrem Sztykowem, generałem wojsk ros., i Amelię, żonę Eustachego Chrapowickiego, podkomorzego szawelskiego.
2) Adam, starosta wiekszniański i uzwęcki, poseł na sejm 1766 r. (Vol. Leg.), ożeniony z Wiktoryą Szuszkowską, z niej córki, Tekla za Fryderykiem Nesselrode, generałem wojsk ros., Ludwika za Ignacym hr. Ledóchowskim, pułkownikiem wojsk polskich, syn Józef, marszałek szlachty gub. wileńskiej, dziedzic dóbr Poszyrwińce i Gintyliszki, z żoną Katarzyną Walentynowicz bezpotomni.
3) Ludwik, dziedzic dóbr Birżynian, ciwun żmudzki, podstarosta rosieński 1780 r., ożeniony lv. z Konstancyą Odachowską, 2v. z Kunegundą Billewicz; z 1-ej żony córki: Zofia za Ignacym ks. Gedroicem, Józefa za Szymonem Kossakowskim, Karolina za Benedyktem Morykonim, i syn Adam, a z 2-iej żony dwóch synów, Hipolit i Aleksander; z tych: (1) Hipolit, prezydent sądów pow. szawelskiego, ożeniony z Barbarą Szemiot, z niej córka Stanisława za Adolfem hr. Czapskim, marszałkiem gub. kowieńskiej; (2) Aleksander, tego córka Teresa Dymsza i syn Zygmunt, ożeniony z Maryanną Mineyko, ma synów, Zygmunta i Tomasza; (3) Adam, dziedzic dóbr Birżynian, po którym z Anieli Gobiat synowie, Tytus, marszałek szlachty pow. szawelskiego, z dwóch żon, Ireny Burba i Eweliny hr. Plater miał córki: Maryę za Edwardem Wolmerem, Zofię, Józefę i syna Wacława, a Ludwik, zmarły 1843 r., z żony Eleonory Komar pozostawił córkę Kamilę za Adamem Chrapowickim.
4) Fortunat, rotmistrz kawaleryi narodowej i kawaler orderu św. Stanisława, dziedzic Szawkian, ożeniony z Brygitą Zabiełło, miał synów, Antoniego, zmarłego 1848 roku, podkomorzego szawelskiego, dziedzica dóbr Szawkiany, ożenionego z Kazimierą Górską, i Michała, dziedzica dóbr Podubisia i Czekajcia, po którym syn Michał.
5) Leon, cześnik litewski i kawaler orderu św. Stanisława 1791 r., zm. 1807 r., miał dwie żony, Ludwikę Bouffał i Maryę Szumkowską; z 1-ej żony córka Olimpia za Antonim bar. Rönne, i syn Leopold, marszałek szlachty pow. telszewskiego, dziedzic dóbr Sałanty, miał dwie żony, Teklę Szumkowską i Helenę Frejent, z tej córka Marya za hr. Hermanem Keyserlingiem i syn Konstanty, profesor Uniwersytetu warszawskiego 1861 r., a z 2-ej żony syn Albert, dziedzic dóbr Sałanty, marszałek szlachty pow. telszewskiego, ożeniony z Aleksandrą Zaleską, z niej córki, Marya za Antonim Zaleskim i Zofia za Aleksandrem ks. Puzyną.
Z tej gałęzi. Mikołaj, łowczy mścisławski, dziedzic dóbr Wołowniki 1697 - 1718 r., ożeniony z Łucyą Jundziłł. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty:
a) gub. grodzieńskiej: Marcin z synem Feliksem, Franciszek z synami, Aleksandrem i Stanisławem i Józef z synem Ludwikiem 1837 r., Aleksander, Teodor i Julian, synowie Emiliana, 1852 r.;
b) obwodu białostockiego: Klemens, Jan, Józef z synami: Konstantym, Marcelim i Karolem, Antoni i Baltazar, synowie Michała, Wojciech, syn Walentego, z synem Piotrem, Grzegorz, syn Michała, z synami, Maciejem i Piotrem 1853 i 1854 r.;
c) w gub. kowieńskiej: Karol, syn Antoniego, major wojsk ros., z synami: Władysławem, Karolem, Stanisławem, Bolesławem i Konradem 1861 r.;
d) gub. wileńskiej: Jan, syn Jana, z synami: Floryanem, Hipolitem i Janem 1847 r.;
e) gub. mińskiej: Stefan, Tomasz, Ignacy i Adam, synowie Antoniego, 1843 r.
GÓRSKI h. NAŁĘCZ i ŚLEPOWRON złączone. Walenty, syn Norberta z synami i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1849 - 1860 r.
GÓRSKI v. GORSKI h. ODROWĄŻ. W Małopolsce. Bieniasz na Rusi Czerwonej 1427 r. Bartłomiej, sędzia ziemski krakowski 1440 r., pozostawił syna Jakóba z przydomkiem Obulec, podczaszego krakowskiego, który z polecenia Kazimierza IV rugował z dóbr i kanonii tych kanoników krakowskich, którzy sprzeciwili się nominacyi Gruszczyńskiego na biskupstwo krakowskie. Stanisław, podstarosta krakowski 1516 r., umarł 1534 r.; chciał założyć Ordynacyę ze swych majątków Góra, Zawada, Błędów, Polichno, w wojew. krakowskiem i Sandomierskiem, Czarny Ostrów, Płoskirów, Baczyłowce i t. d., na Podolu i tę Ordynacyę chciał przekazać Krzysztofowi Szydłowieckiemu, kanclerzowi, a wrazie wygaśnięcia jego potomków, aby przeszła do Odrowążów.
GÓRSKI h. POBÓG. Na Mazowszu, Rusi Czerwonej i w wojew. lubelskiem. Marcyan, rotmistrz wojsk królewskich, ciężko raniony w oblężeniu Smoleńska 1611 r. Stefan, stolnik lubelski, podpisał elekcyę 1632 r. Mikołaj, regent grodzki krasnostawski 1688 r. Samuel, stolnik lubelski, umarł 1708 r. Antoni, stolnik zakroczymski 1733 r.
Z tej rodziny, lecz piszący się Gurski, a pochodzący od Jerzego, dziedzica dóbr Góry, w wojew. lubelskiem: Antoni, Szymon, Tadeusz i Wojciech 1782 r., Franciszek-Grzegorz 1783 r., Andrzej, Jakób, sędzia ziemski halicki, 1782 r., Walenty, syn Jakóba, członek Stanów, 1817 r. i Leonard-Marcin, wnuk Jakóba, członek Stanów, 1827 r. wylegitymowani w Galicyi.
Po Janie-Antonim, synu Marcina, dziedzicu wsi Wierzchnia i Żarki, w wojew. lubelskiem 1701 r., pochodzący: Michał i Józef, synowie Wojciecha i Tekli z Mierzejewskich, Aleksy z synem Władysławem, oraz Klemens i Apolinary, dzierżawca dóbr Złota, w pow. sandomierskim, synowie Michała i Apolonii z Dobków, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1852 r.
Po Jakóbie, herbu Boża-Wola, vicegerencie ziemskim i grodzkim zakroczymskim 1769 - 1780 r., dziedzicu dóbr Zdrojek, z żony Maryanny Sobolewskiej syn Michał, dziedzic dóbr Kunin, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku.
Stanisław, syn Seweryna, z synami i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1854 r.
GÓRSKI h. POMIAN. Dawna rodzina na Kujawach; jedna jej linia pisała się z Bogucic. Krystyn w 1437 - 1465 r. i Jan w 1461 - 1468 r. kanonicy kujawscy. Jan, łowczy inowrocławski 1604 r. (Metr. Kor.). Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. inowrocławskiem. Jakób, komornik graniczny inowrocławski 1780 r.
GÓRSKI h. PORAJ. Byli w wojew. Sandomierskiem, a głównie w pow. pilznieńskim. Stanisław, dziedzic Góry 1508 r. Jan, dziedzic części Machowy 1581 r. (Ks. poborowe). Łukasz podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem. Zygmunt, komornik graniczny wiślicki, poseł na sejm 1704 r. Jan, Antoni i Franciszek, synowie Marcina i Zofii z Wojnów, 1708 r. (Akta Radomskie). Józef, podwojewodzy stężycki 1723 r. Ignacy, pisarz ziemski sandomierski 1765 - 1771 r.
GÓRSKI h. PRUS. Wzięli nazwisko od wsi Górki, w ziemi łomżyńskiej. Mikołaj w 1430 r., Jan, syn Macieja, 1485 r. i Mikołaj, syn Jakóba, dziedzic wsi Wykowo, 1495 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Jakób 1648 r., Adam 1697 r., a Grzegorz i Karol 1764 r. podpisali elekcye z ziemią łomżyńską.
GÓRSKI h. RADWAN. Z Mazowsza przenieśli się na Litwę w XVI stoleciu. Marcin, poborca 1609 r., a chorąży wieluński 1612 - 1621 r. Stanisław, sekretarz królewski 1648 r. Andrzej przy zdobyciu Homla przez Moskwę wzięty do niewoli 1655 r. Kazimierz, marszałek bracławski, poseł na sejmy, stronnik Paców i z nimi obrońca króla Michała Wiśniowieckiego przeciwko partyi panów 1669 - 1672 r. Andrzej, porucznik wojsk litewskich, walczył pod Lachowiczami 1660 r. i w Smoleńszczyznie 1662 r. Jan i Stanisław 1648 r. z wojew. wileńskiem, Stefan z wojew. mścisławskiem, Stefan z pow. wiłkomierskim 1674 r., Mikołaj i Szymon z wojew. mścisławskiem 1697 r. podpisali elekcye. Rafał, deputat na Trybunał litewski 1673 r. Tadeusz, w 1771 r. pisarz grodzki wileński. Filip, pisarz grodzki 1780 r., skarbnik 1783 r., a sędzia grodzki wileński 1793 r.
Walenty, syn Antoniego, i Ludwik, syn Józefa, z synem Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GÓRSKI h. RAWICZ. Podług Paprockiego w wojew. lubelskiem, a piszą się z Góry, w pow. radomskim. Bartłomiej, Maciej i Wincenty, dziedzice Góry, w ziemi lubelskiej 1579 r. (Ks. poborowe). Jan-Franciszek, komornik ziemski i poborca radomski 1653 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, poborca wojew. sandomierskiego 1661 roku (Sigil.). Jan, Michał i Mikołaj 1674 r. podpisali elekcyę z wojew. rawskiem.
Antoni i Józef, synowie Hipolita, zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r.
GÓRSKI h. ROGALA. Mają przydomek Lewald i są jednego pochodzenia z Jezierskimi tego herbu. Licznie rozrodzeni w Prusach Zachodnich, gdzie posiadali prócz innych majątki Biechówkę i Dąbrówkę, w pow. świeckim. Stanisław, poseł na sejm 1736 r. (Vol. Leg.). Józef, sądowy tczewski, um. 1777 r.; z żony Katarzyny Pląskowskiej, starościanki brodnickiej, jego syn Jakób. Antoni, podwojewodzy kiszporski 1774 r. Jan ożeniony z N. Madaj, z której syn Jan 1780 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Dziarkowo, w Wielkopolsce 1804 r. Antoni, kanonik chełmiński 1793 - 1813 r.
Są i na Litwie; z nich Waleryan, syn Łukasza, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1832 r.
GÓRSKI h. ŚLEPOWRON. W północnem Mazowszu i na Podlasiu licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa szlachta. Adam, cześnik ciechanowski 1564 r. Wojciech 1648 r., a Franciszek 1697 r. z ziemią liwską podpisali elekcye. Tomasz, na Podlasiu, ożeniony z Maryanną Tomaszewską, cytowany w Vol. Leg. 1779 r. Rudolf i Klemens wylegitymowani w Galicyi 1805 r.
Po Andrzeju, burgrabim grodzkim wizkim 1662 r., pochodzący: Maciej i Antoni, synowie Augustyna, właściciele części szlacheckiej we wsi Wagi, w pow. łomżyńskim, Michał, syn Fabiana, i Mateusz, syn Jana, wylegitymowani w Królestwie 1842 - 1848 r.
Po Jakóbie, dziedzicu dóbr Drozdowo w 1685 r., pochodzący: Wojciech, syn Balcera, Ignacy, Feliks, Edmund i Stanisław, synowie Karola i Ludwiki z Żukowskich, Walery i Antoni, synowie Piotra i Agnieszki z Taborskich, Józef, dziedzic Wyświacko-Górskie, Mateusz i Tomasz, synowie Bartłomieja i Joanny z Targońskich, Tomasz, Ignacy i Wincenty, synowie Macieja i Agnieszki z Rydzewskich, Józef i Paweł, synowie Konrada, Michał, Wincenty i Józef, synowie Jacka i Antoniny z Wichrowskich, Józef, syn Karola i Antoniny z Irzyckich, Kazimierz, syn Adama, i Mateusz, syn Augustyna, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1861 r.; inni członkowie tej rodziny wylegitymowani z herbu Nałęcz.
Po Wojciechu, subdelegacie grodzkim liwskim 1677 r., syn Antoni miał syna Sebastyana, a ten Marcina, po którym syn Andrzej pozostawił syna Jacka, a ten Leopolda, podleśnego rządowego w pow. wieluńskim, po którym z żony Pauliny Dełynieckiej synowie, August w 1854 r. i Antoni w 1855 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Janie, w 1730 r. dziedzicu wsi Kostry, w ziemi drohickiej, pochodzący: Karol, rejent, i Franciszek, burmistrz w mieście Raczki, w gub. augustowskiej, synowie Jana, i Maciej, syn Antoniego, wylegitymowani w Królestwie 1837 r.
Po Wawrzyńcu, synu Jana, stolniku trembowelskim 1760 r., z żony Franciszki Bramińskiej syn Piotr cytowany w Vol. Leg. 1775 r., dziedzic dóbr Wojsławice, miał syna Wojciecha, tego z żony Katarzyny z Grzegorzewskich syn Franciszek wylegitymowany w Królestwie 1847 r.
Po Telesforze z żony Joanny Lipińskiej synowie: Andrzej, Władysław i Adolf wylegitymowani w Królestwie 1858 - 1860 r.
GÓRSKI h. STERNBERG. Na Mazowszu. Heronim, łowczy wizki, podpisał elekcyę 1632 r. Andrzej, burgrabia wizki 1739 r. Franciszek, burgrabia wizki 1794 r.
Po Stanisławie, burgrabim wizkim 1773 r., synowie: 1) Idzi ożeniony z Eleonorą Brodowską, z niej syn Jan, dziedzic wsi Górskie, w pow. augustowskim, w 1844 r., i 2) Bonifacy ożeniony z Katarzyną Wyrzykowską, z której syn Marcin w 1844 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Janie, burgrabim wizkim 1785 r., syn Józef, po którym z żony Franciszki Kozłowskiej synowie, Antoni i Jozef wylegitymowani w Królestwie 1843 r.
Do tego herbu przypuszczony został Wojciech, starszyna zaporożski, nobilitowany w 1650 r. w nagrodę wierności dla Rzeczypospolitej; jego potomkowie brali przydomek Batys. Po Wojciechu syn Andrzej miał syna Jakóba, a ten Marcina, po którym syn Tomasz pozostawił syna Wojciecha, tego z żony Barbary Zaboklickiej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Inni przecież członkowie rodziny tych Górskich-Batysów wylegitymowali się w Królestwie z herbem Abdank.
Do nich należał także Stanisław, profesor Akademii medyko-chirurgicznej wileńskiej i członek kilku towarzystw uczonych 1832 - 1841 r.
GÓRSKI h. SZELIGA. Jakób, archidyakon gnieźnieński, kanonik krakowski i płocki, doktór obojga praw, profesor i rektor Akademii krakowskiej, jeden z najznakomitszych uczonych swojego czasu, a zarazem niepospolity mówca i teolog; sekretarz króla Stefana Batorego, napisał kilka dzieł, które miały wielki rozgłos w kraju i zagranicą; umarł 1585 r.
Z osiedlonych na Litwie. Józef, syn Antoniego, z synami: Antonim, Emilem i Soterem i tego syn Mikołaj, Tomasz, syn Mateusza, z synami, Stanisławem i Piotrem i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1833 - 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
Kazimierz, syn Stanisława, z synami: Bronisławem, Eustachym i Franciszkiem, Feliks, syn Marcina, Aleksander i Stanisław, synowie Franciszka, i Ludwik, syn Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1858 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GÓRSKI. Po Janie, w 1764 r. dziedzicu dóbr Cieciorki, w pow. zambrowskim, syn Tadeusz miał syna Antoniego, po którym z żony Maryanny Kaczyńskiej syn Wojciech wylegitymowany w Królestwie 1865 r. Józef, syn Szymona, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.
GORSZATYŃSKI. Cytowani w aktach wąsoskich 1675 r. Andrzej, porucznik wojska łanowego z wojew. podlaskiego 1690 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GORSZEWSKI h. ZAREMBA. Po Stefanie pochodzący Józef, syn Jakóba, wylegitymowany w ziemstwie orszańskiem 1773 r. (Bon.).
GORTATOWSKI. Krasicki daje im herb Leliwę i miesza z Gortatowskimi, osiedlonymi w Prusach Zachodnich. Podług Niesieckiego byli w wojew. Sieradzkiem. Z nich Marek ożeniony z Anną Praską cytowani w aktach wieluńskich 1609 r.
GORWIDOWSKI. Na Rusi Czerwonej i Podolu. N., łowczyc czerwonogrodzki 1763 r. (Vol. Leg.).
GORYCZEWSKI. Marcin podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem.
GORYNIECKI. Byli w Małopolsce; z nich Hinek (Henryk) i Mikołaj cytowani w aktach krakowskich 1491 - 1494 r.
GORYŃSKI h. PORAJ. Senatorowie w rodzinie: Kacper, wojewoda mazowiecki 1511 r. Piotr, wojewoda i vicesgerent mazowiecki 1534 - 1542 r.
Wzięli nazwisko od majątku Gorynin, w pow. gnieźnieńskim, a pisali się z Ojrzanowa, majętności nabytej na Mazowszu. Bracia rodzeni: Jakób, Jan, Marcin i Piotr, dziedzice Gorynina 1513 r. (Metr. Kor.); mieli oni być synami Kacpra, wojewody mazowieckiego z 1511 r. Jan, starosta sieluński 1530 r. Marcin, pisarz kancelaryi królewskiej, kanonik kruszwicki 1520 r., a następnie 1526 r. poznański. Piotr z Ojrzanowa, stolnik i starosta ciechanowski 1532 r., wojewoda i vicesgerent mazowiecki 1534 r. (Conv. Piotrk.), ważną oddał przysługę swojej prowincyi zebraniem jej praw, które pod tytułem Statutu Mazowieckiego ogłosił drukiem 1541 r. i tegoż roku pozyskał ich zatwierdzenie od króla Zygmunta I; umarł 1542 r., pozostawiwszy z Doroty Boglewskiej, lv. Ojrzanowskiej, córkę Dorotę lv. za Kacprem Mińskim, wojskim warszawskim, 2v. za Stanisławem Barzym, wojewodą krakowskim, i syna Jana, dziedzica dóbr Gorynina 1544 r. Wojciech, dziedzic dóbr Gorynina 1540 r. Benedykt, Bartłomiej, Gabryel, Michał i Józef, posesorowie Demblowa 1563 r. (Conv. Piotrk.). Benedykt, kanonik gnieźnieński i poznański 1576 r. Wojciech, dziedzic Jemielna 1580 r. (Ks. poborowe). Jan z wojew. poznańskiem i Marcin z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1648 r.
GORYSZEWSKI h. CIOŁEK. Wzięli nazwisko od wsi Gorysze, w pow. ciechanowskim; licznie rozrodzeni brali przydomki Laska, Tomkowicz i inne. Stanisław, szafarz królowej Anny Jagielonki, żony Stefana Batorego, 1590 r., urzędnik w żupach wielickich. Paweł Kokoszka, Mikołaj Laska, Jakób i Marcin Tomkowicze, Zygmunt Murowicz, Jan Rop, Mikołaj i Wojciech Żebrowicze, dziedzice dóbr Gorysz 1578 r. (Ks. poborowe). Stanisław, syn Piotra, dziedzic Dybowa, żonaty z Anną z Wilków 1615 r. Jakób, skarbnik ciechanowski i dworzanin królewski 1609 r. (Don. Vars.). Stanisław, rektor Jezuitów w Przemyślu, umarł 1666 r. Po Macieju z żony Anny Gutkowskiej było trzech synów; z nich: Jacek służył wojskowo i umarł młodo w obozie, Cypryan, Franciszkanin i Stanisław, którego syn Franciszek, dobry żołnierz przeciwko Moskwie 1660 - 1664 r. Antoni, dziedzic wsi Gorysze 1731 r. Andrzej, burgrabia drohicki 1747 r. Marcin, burgrabia kamieńczykowski 1750 r. Adam podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem.
GORZADOWSKI. Po Janie z Katarzyny Parzniewskiej syn Paweł, dziedzic Gorzadowa 1530 r. (Conv. Piotrk.).
GORZDOWSKI. Dyzma, oficer wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg.).
GORZECHOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Stanisław, pisarz grodzki chęciński 1614 r., pisarz grodzki sandomierski 1631 r., dziedzic Gorzechowa, miał synów, Wojciecha i Stanisława, komornika granicznego chęcińskiego i vicegerenta grodzkiego sandomierskiego, po którym z żony Anny Wysockiej syn Andrzej. Mikołaj, syn Jakóba, komornika ziemskiego chęcińskiego, 1617 r. Jan i Marcin, synowie Szymona, 1649 r. Jan nabył dobra Nadarzyn, Walentynów i Wolicę, w ziemi warszawskiej 1656 r. Stanisław, Tomasz i Jan, synowie Stanisława, dziedzice części Gorzechowa-Jastrzębszczyzna 1785 r. (Don. Vars. i Zap. Tryb. Lubel.).
GORZECHOWSKI h. OGOŃCZYK. Piszą się z Gorzechowa, w ziemi dobrzyńskiej. Maciej, Paweł i Stanisław, dziedzice Gorzechowa 1564 r. (Ks. poborowe). Paweł, dworzanin króla Zygmunta Augusta 1572 r. Jan 1648 r., a Jan, Franciszek, Tomasz, Wojciech, Maciej i Stanisław 1697 r. podpisali elekcye z ziemią dobrzyńską.
Po Janie, dziedzicu dóbr Rudne 1726 r., z żony Maryanny Sulkowskiej synowie: 1) Tomasz, tego syn Antoni miał syna Jana, ożenionego z Teklą Rowicką, z której synowie: Henryk, Wiktor, Polikarp i Władysław wylegitymowani w Królestwie 1854 - 1858 r.; 2) Jan, dziedzic dóbr Rudne 1759 r., ożeniony z Anną Starorypińską, z niej synowie, Franciszek, dzierżawca dóbr w wojew. płockiem, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku, i Jan, po którym syn Antoni, kontroler magazynu solnego w Krakowie, dziedzic dóbr Kłonice pod Częstochową, wylegitymowany w Królestwie 1844 r. Hipolit, dziedzic dóbr Iganie, radca Towarzystwa Kredytowego 1866 r.
GORZECKI. Jan, dziedzic Lutosławic 1530 r. (Conv. Piotrk.). Jan, syn Mikołaja ze Stempkowa, 1591 r. Maciej, chorąży poznański 1594 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Paweł podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią wieluńską.
GORZEŃSKI v. GÓRZYŃSKI h. NAŁĘCZ odm. Hrabiowie i szlachta. Odmiana herbu - na hełmie w koronie między jeleniemi rogami murzyn z zawiązanemi oczami.
Senatorowie w rodzinie: Makary, kasztelan kamieński 1784 - 1794 r. Tymoteusz, biskup smoleński 1790 r., biskup poznański 1805 r., arcybiskup gnieźnieński i poznański 1821 - 1825 r. Augustyn, kasztelan 1808 r., wojewoda Królestwa Polskiego 1815 r.
Wzięli nazwisko od majątku Gorzeń, w Wielkopolsce, niektórzy pisali się Gorzyński, a nawet jedna ich linia przyjęła stale tę pisownię nazwiska. Pietrasz notowany w aktach poznańskich 1397 r. Piotr, kanonik poznański 1524 r. Franciszek, syn Stanisława, dziedzic dóbr Gorzna 1555 r., miał córkę Małgorzatę za Dobrogostem Gostomskim, kasztelanem czerskim (Ks. ziem, i grodz. Czerskie). Maciej i Jan, dziedzice na Gorzeniu 1580 r. (Ks. poborowe). Feliks, stolnik gostyński 1623 r. Jan, towarzysz pancerny, przeszedł do Szwedów, za co obłożony infamią, od której uwolniony na sejmie 1659 r. Jan, starosta starogardzki, poseł na sejm 1670 r. i pułkownik gwardyi koronnej, z wojew. pomorskiem, i Chryzostom, żupnik wielkopolski, z wojew. poznańskiem podpisali elekcyę 1674 r. Z nich Jan, łowczy wielki litewski 1685 r., był żonatym z Elżbietą Sobieską; um. 1695 r. Stanisław z wojew. poznańskiem, a Chryzostom i Mikołaj z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Chryzostom, wojski poznański, żupnik bydgoski, starosta starogardzki 1680 - 1699 r. Rafał-Kazimierz, syn Mikołaja, żonaty z Elżbietą Rupniewską 1684 r., miał syna Stanisława-Heronima 1703 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Maciej-Jan, łowczy poznański, pozostawił syna Władysława; Władysław, porucznik wojsk koronnych 1711 r., odważny i zawołany rębacz, a ztąd lubiony w wojsku, obrany był marszałkiem wojska związkowego, które przystąpiło do konfederacyi tarnogrodzkiej w 1715 r.
Andrzej, syn Wojciecha i Jadwigi z Bednarskich, ożeniony z Zofią Skoraszewską, miał syna Aleksandra, podczaszego kaliskiego, który po śmierci żony Anny Koźmińskiej, kasztelanki rogozińskiej, został księdzem i był archidyakonem i oficyałem kaliskim i viceprezydentem Trybunału koronnego 1732 r.; z jego czterech synów: Dymitr, Jezuita, umarł młodo 1732 r.; Józef, kanonik poznański, kanonik i kanclerz krakowski, deputat na Trybunał koronny 1754 r., proboszcz pilecki, stając w obronie kapituły przeciwko biskupowi Sołtykowi, został od niego pozbawiony kanclerstwa, za co skłonił kapitułę, że uznała biskupa za cierpiącego na pomięszanie i uwięziła; to smutne zajście wywołało powszechne zaburzenie i zakłóciło sejm 1782 r. Józef um. 1784 r.
Franciszek, pułkownik wojsk koronnych, ożeniony z Anną Dorengowską, starościanką mirachowską, pozostawił sześciu synów; z których:
1) Tymoteusz, kanonik kruszwicki i poznański 1763 r., deputat na Trybunał koronny 1780 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), referendarz koronny 1781 r., biskup smoleński 1790 r., a poznański 1805 r., senator Księztwa Warszawskiego 1811 r., arcybiskup gnieźnieński i poznański 1821 r., stronnik Stanisława Augusta i zwolennik konstytucyi 3 Maja, um. 1825 r. Tymoteusz otrzymał 1774 r. tytuł hrabiowski pruski.
2) Leon, kapitan wojsk francuzkich, szambelan króla Stanisława Augusta, z żony Barbary Siemianowskiej jego syn Tomasz.
3) Makary, z szambelana królewskiego kasztelan kamieński 1784 r., kawaler orderu św. Stanisława, żonaty Iv. z Ludwiką Koźmińską, a 2v. z Anną Ośmiałowską, pozostawił z niej syna Kazimierza i córkę Laurę Rusiecką. Po Kazimierzu syn Tymoteusz i córka Laura za Konstantym Götzendorf Grabowskim.
4) Feliks, pułkownik wojsk królewskich, z żony Anny Zienkiewicz zostawił córki, Joannę, żonę Józefa, i Aleksandrę, żonę Adama Götzendorf Grabowskich, i syna Michała, oficera wojsk polskich, żonatego z Dorotą Turnianką.
5) Nicefor, chorąży gnieźnieński, poseł na sejm czteroletni, ożeniony z Konstancyą Sołtyk, z niej syn Józef.
6) Piotr-Antoni, przeor Cystersów w Mogile.
Antoni, najmłodszy syn Aleksandra i Koźmińskiej, łowczy kaliski 1745 r. (Ks. Gr. Brzeskie), chorąży poznański, um. 1772 r., pozostawiwszy z żony Ludwiki Błeszyńskiej córki: Kordulę za Janem Turną, stolnikiem kaliskim, Teresę, żonę Andrzeja Grabowskiego, kasztelanka gdańskiego, i syna Augustyna, stolnika poznańskiego 1783 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), z rotmistrza kawaleryi narodowej generał-lejtnanta wojsk koronnych i generał-adjutanta przybocznego Stanisława Augusta 1788 r., posła na sejm czteroletni, z chorążego 1787 r. podkomorzego poznańskiego 1790 roku, który na sejmie czteroletnim popierał wszystkie działania partyi patryotycznej, a pozyskawszy względy króla Stanisława Augusta, kierował jakiś czas jego zdaniem; w 1806 r. członek rządu tymczasowego, w 1808 r. kasztelan, a następnie wojewoda Królestwa Polskiego. Augustyn w 1799 r. wybudował w swym majątku Dobrzycy okazały pałac i przyozdobił go obrazami Smuglewicza; w 1774 r. otrzymał tytuł hrabiowski pruski, ożeniony był z Aleksandrą Skorzewską.
Po Franciszku, 1726 r. dziedzicu dóbr Mrowna, pochodzący Protazy, syn Andrzeja i Józefy z Morawskich, dziedzic dóbr Budzisław Kościelny, w pow. kaliskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Po Teodorze, dziedzicu dóbr Wola Podłężna 1761 r., z żony Teresy Pruszkowskiej synowie: Antoni, dziedzic dóbr Szladów, w wojew. mazowieckiem, Augustyn, dziedzic dóbr Słupeczka, w pow. łęczyckim, z synami, Janem, tego syn Feliks, i Kajetanem, urodzonymi z Teresy Radolińskiej, i Jan z synem Józefem wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1854 r.
GORZESZKOT h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Gorzeszkoty, w pow. rawskim. Andrzej i Stanisław Koszutowicze, Serafin Koszut i Stanisław, syn Walentego Kurka, współdziedzice wsi Gorzeszkoty 1579 r. (Ks. poborowe). Krzysztof, syn Macieja, burgrabia grodzki warszawski, nabył dobra Brzumino i Pawłowice 1616 r. (Don. Vars.). Samuel podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią warszawską.
GORZEWSKI h. ZAREMBA. Senator w rodzinie, Stanisław, kasztelan konarsko-kujawski 1643 r.
Janusz, syn Mikołaja, sędziego ziemskiego kaliskiego, dziedzic dóbr Górzewo, w pow. poznańskim, pierwszy pisał się Gorzewskim; jego synowie, Mikołaj i Jakób 1427 r. (Akta Kaliskie). Kacper, sędzia ziemski poznański, dziedzic Gorzewa 1580 r. (Ks. poborowe). Wojciech, syn Łukasza, 1628 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Po Heronimie synowie, Jan, dziedzic Niniwy i Niwki 1628 r., i Stanisław, kasztelan konarsko-kujawski 1643 r., z żony Eufrozyny Rysińskiej, kasztelanki kruszwickiej, pozostawił córki, Annę za Janem, Helenę za Stanisławem Dąmbskimi i syna Krzysztofa, cześnika chełmińskiego, ożenionego z Joanną Łychowską, córką Jakóba, podkomorzego bełzkiego (Zap. Tryb. Lubel.). Po Krzysztofie synowie: Andrzej, ks. Samuel, Krzysztof i Stanisław 1714 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, cześnik poznański 1669 r. (Metr. Kor.). Andrzej podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Jan, dziedzic dóbr Targonie 1694 r.; jego córka Helena Piotrowska. Samuel podpisał konfederacyę sandomierską 1704 r. Stanisław, miecznik halicki 1729 r.
Tomasz, chorąży wojsk koronnych, 1782 r., a Józef 1788 r. wylegitymowani w Galicyi.
GORZEWSKI. Feliks, łowczy gostyński 1555 r. (Conv. Piotrk.). Tomasz, dziedzic części dóbr Reszki-Gorzewo, w pow. gostyńskim 1579 r. (Ks. poborowe). Prakseda, córka Feliksa i Katarzyny Sokołowskiej, żona Heronima Lasockiego 1631 r. (Ks. Gr. Czers. Perpet.).
GORZKIEWICZ. Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GORZKOWSKI h. GIERAŁT. Mikołaj, piszący się z Gorzkowa, lub z Borejowa, doktór dekretów, rektor Akademii krakowskiej, biskup wileński 1408 r., um. 1414 r. Mściszek, opat tyniecki, um. 1410 r.
GORZKOWSKI h. GODZIEMBA. Kazimierz, syn Stanisława i Maryanny Srokowskiej, zostawił z Teresy Herowskiej syna Wojciecha, wylegitymowanego w grodzie trembowelskim 1782 r., i córkę Annę, zamężną Krzyżanowską (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GORZKOWSKI h. NOWINA. Maciej, syn Tomasza, z synami, Ignacym i Józefem, Eliasz i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1857 r.
GORZKOWSKI h. TARNAWA. Wzięli nazwisko od wsi Gorzkowa, w ziemi chełmskiej. Piotr, podsędek chełmski 1486 r. Jakób, Krzysztof, pisarz chęciński, Paweł i Piotr, bracia rodzeni, 1533 r. Krzysztof, pisarz ziemski chełmski 1538 r. (Conv. Piotrk.). Piotr, sędzia ziemski chełmski 1568 r. Jakób, podstarosta krasnostawski 1570 r., pozostawił synów, Jana, pisarza grodzkiego nowokorczyńskiego 1609 r., ożenionego z Zuzanną Morsztynówną, i Andrzeja, żonatego z Zofią, córką Jana Chyckiego, podstolego sandomierskiego, 1604 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, dziedzic Gorzkowa, poborca chełmski 1609 r., zostawił trzech synów: Piotra, którego potomstwo wygasło, z niego Stanisław był podstarostą lubelskim 1643 r., Pawła, po którym syn Stanisław, mąż rycerski 1638 r., i Krzysztofa, pisarza ziemskiego chełmskiego 1615 r., tego syn Jakób miał syna Jana, po którym syn Franciszek, pisarz grodzki (1652 r., a następnie sędzia ziemski krasnostawski, dziedzic dóbr Siennicy, ożeniony z Anną Rey. Po Stanisławie z Gorzkowa i Anny z Mnina synowie: Zbigniew, Wiktoryn żonaty z Izabelą-Katarzyną z Łysakowa i Aleksander. Po Wiktorynie synowie, Kazimierz i Jacek 1668 r. Adam i Stanisław, synowie Jana z Gorzkowa i Zofii z Gorzechowa, 1670 r. Jan, syn Stanisława, 1690 r., a Marcin i Zbigniew, synowie Jana, 1692 r. Marcin, wojski chełmski, miał syna Aleksandra 1705 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Adam, Antoni, Jan, Michał, Stanisław i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.
Felicyan, dziedzic dóbr Czyżówki, w wojew. Sandomierskiem, komornik ziemski radomski 1757 - 1776 r., ożeniony z Anną Leżeńską, z której córka Scholastyka za Jelskim, pułkownikiem wojsk polskich, i syn Wiktoryn, po którym z żony Julianny Kłopockiej syn Hipolit, dziedzic dóbr Grzmucin, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
GORZKOWSKI h. TRĄBY. Mikołaj, dziedzic Gorzkowa, w chełmskiem, z którego wyszli, proboszcz u św. Floryana, kanonik krakowski i gnieźnieński, podkanclerzy koronny, w końcu prymas, wybudował i wyposażył kościół w swoim Gorzkowie 1404 r. Stanisław na roczkach we Lwowie 1466 r. (Bon.).
Jan otrzymał 1701 r. wybraniectwo w Jadowie z obowiązkiem dostarczania służby wojennej (Sigil. w Ossolińscianum).
Marcin, wojski brzesko-kujawski, towarzysz pancerny, od 1703 r. dożywotnik na Kamienobrodzie i Cuniowie, a później i na Czarnokozińcach, które 1738 roku odstąpił synowi Antoniemu, podstolemu żydaczowskiemu. Aleksander, drugi syn Marcina, skarbnik lwowski, dziedzic na Kramarzówce i Prosnowie, zostawił z pierwszej żony Teresy Gumowskiej: Justynę, która 1749 r. zeznała zapis dożywocia z mężem Józefem Otockim, miecznikowiczem wschowskim, starostą wyhadowskim, i Antoniego, miecznika żydaczowskiego, starostę brylińskiego, żonatego z Anną Biebersztein-Błońską, chorążanką sanocką, lv. Janową Zaleską, a 3v. Stanisławową-Józefową Sobieszczańską, z której synowie, Aleksander i Robert wylegitymowani w ziemstwie przemyślskiem 1782 r., i córka Julianna lv. Mikołajowa Sobieszczańska, 2v. za Janem Rogalą Lewickim, łowczym podlaskim. Aleksandra, sędziego pokoju w Krakowie, z Katarzyny Malinowskiej syn Karol, generał wojsk austryjackich, a od 1847 r. tajny radca, marszałek polny porucznik, generał kawaleryi, gubernator Wenecyi, umarł tamże 1858 r.
Wojciech, syn Franciszka i Maryanny Gembarzewskiej, i Jan, syn Michała i Maryanny Tarnawskiej, wnuk Antoniego i Katarzyny Rogowskiej, wylegitymowali się w ziemstwie Iwowskiem 1782 r. Nikodem-Piotr, syn powyższego Jana i Barbary Mostowskiej, oficyał galicyjskiej kasy głównej, zostawił z Julianny Lelowskiej syna Stanisława, którego szlachectwo uznały Stany galicyjskie 1830 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
Z osiedlonych na Litwie. Kazimierz podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. Po Chryzostomie, dziedzicu majątku Swisłocz-Gorzkowszczyzna, w pow. grodzieńskim 1700 r., byli synowie: Antoni, Aleksander i Gedeon; po Antonim syn Kazimierz miał syna Jana, po którym synowie:
1) Adam, nauczyciel w szkołach lubelskich, ożeniony z Karoliną Potieur, z niej synowie, Tadeusz i Kazimierz wylegitymowani w Królestwie 1861 r.;
2) Julian, tego z żony Franciszki Strauch synowie, Stanisław i Jan wylegitymowani w Królestwie 1861 r.
GORZUCHOWSKI h. PRAWDZIC. Wojciech, dziedzic Gorzuchowa, w pow. gnieźnieńskim 1580 r. (Ks. poborowe). Stanisław w wojew. pomorskiem 1610 r. Jerzy, wojski smoleński, podpisał elekcyę 1632 r.
GORZWIT v. GOSZWIT. Marcin podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z pow. lidzkim.
GORZYCKI h. DOLIWA. Pisali się z Gorzyc. Paweł, Piotr, Marcin i Stanisław, dziedzice Gorzyc, a Jan, dziedzic części Złotnik Małych 1579 r., w pow. kaliskim (Ks. poborowe). Jan, syn Samuela, ożeniony z Katarzyną Radzanowską, cytowany w aktach radomskich 1672 roku.
GORZYCKI h. DROGOSŁAW. Andrzej, syn Jana, w 1671 r. miał majątek Kąkolewo, w Wielkopolsce; był żonatym z Katarzyną Mycielską, chorążanką poznańską, która następnie wyszła za Macieja Mielżyńskiego, kasztelana szremskiego. Anna, córka Andrzeja, za Krzysztofem Mielżyńskim, starostą kcyńskim 1700 r.
GORZYCKI (właściwie z Gorzyc) h. POGONIA. Godzisław i Jakób, synowie Mikołaja, sołtysa z Gorzyc, otrzymali nobilitacyę 1456 r. (Metr. Kor.).
GORZYCKI h. SAMSON. Mają pochodzić z Gorzyc, w pow. kościańskim. Paweł, kanonik poznański 1519 r.
GORZYCZAŃSKI h. STARYKOŃ. Piszą się z Gorzyczan, w pow. sandomierskim. Wojciech Strachota, części Gorzyczan, a Andrzej, części Sulisławic dziedzice około 1470 r. (Lib. Benef.). Mikołaj Strachota, dziedzic Gorzyczan 1508 r. (Ks. poborowe).
GORZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Taż familia co Gorzeński tego herbu; z piszących się Gorzyński, Kazimierz, regent grodzki nakielski 1768 r., miał synów: 1) Józefa, ożenionego z Maryanną Stamierowską, z niej syn Piotr, dzierżawca dóbr Giełzowa, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.; 2) Jerzego, po którym z żony Barbary Słomczewskiej syn Ignacy, urzędnik w Radomiu, wylegitymowany w Królestwie 1845 r.
GORZYSZEWSKI. Jakób, syn Stanisława, wnuk Marcina, cytowany w aktach radomskich 1663 r.
GOŚCICKI h. BROCHWICZ. Franciszek, syn Ludwika, wylegitymowany w Cesarstwie 1855 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GOŚCICKI h. KISIEL. Na Litwie, mają przydomek Wróbel. Michał, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1798 r.; jego synowie, 1) Onufry z synami: Janem, Józefem, Stefanem, Leonem, Serwacym, Marcinem, Pawłem, Romualdem i Mikołajem, i 2) Józef z synami: Dominikiem, Wincentym i Onufrym wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GOŚCICKI h. LUBICZ. Dawna mazowiecka rodzina, wzięła nazwisko od wsi Gościce v. Goszczyce, w wojew. płockiem, od której też niektórzy z nich pisali się Goszczycki. Krzysztof cytowany w aktach łomżyńskich 1423 r. Jan i Sebastyan Dropkowie, Urban, syn Stanisława, dziedzice Goście Młyńskich, Maciej i Jakób, dziedzice Goście Podleśnych, a Marcin, Michał, Paweł i Stanisław, dziedzice Gościc Średnich 1578 roku (Ks. poborowe). Adam, Michał, Feliks i Helena, dzieci Wojciecha i Aleksandry Pogorzelskiej, 1654 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Michał, Franciszek, Andrzej i Mikołaj, synowie Bartłomieja, 1700 r. (Wyr. Tryb. Lubek). Wawrzyniec cytowany w aktach płockich 1529 r. Wojciech 1648 r. z wojew. kijowskiem, Franciszek i Jan z ziemią ciechanowską, Andrzej, Antoni, Franciszek, Łukasz, Michał, Sebastyan, Teodor i Tomasz z wojew. płockiem, a Kazimierz z wojew. inowrocławskiem 1697 r. podpisali elekcye. Franciszek, komornik ziemski kijowski 1780 r. Ludwik, oficer wojsk polskich 1822 r. Andrzej, kanonik zamojski 1830 - 1842 r.
Po Bartłomieju, burgrabim grodzkim płockim 1761 r., dziedzicu dóbr Borzewo, synowie:
a) Bernard ożeniony z Franciszką Brudzyńską, z niej syn Jan, właściciel części szlacheckiej we wsi Brudzyno, w wojew. płockiem, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.;
b) Antoni, po którym z żony Joanny Pokrzywnickiej synowie: 1) Tomasz-Dyonizy, zasłużony w obywatelstwie, radca Departamentu płockiego 1813 r., sędzia pokoju pow. płockiego, dziedzic dóbr Trębki, wylegitymowany w Królestwie, z synem Arkadyuszem, urodzonym 1805 r. z Magdaleny Miszewskiej, dziedzicem dóbr Węgrzynowa, sędzim pokoju pow. zakroczymskiego, radcą Komitetu Tow. Ziem.; 2) Jan, tego syn Ireneusz wylegitymowany w Królestwie 1848 r.;
c) Michał, tego syn Seweryn ożeniony z Anną Kuszkowską, z niej synowie: Teodor, Michał, Aleksander i Bronisław wylegitymowani w Królestwie 1854 r.
Po Łukaszu, w 1756 r. dziedzicu wsi Korytowo, w ziemi wyszogrodzkiej, z żony Barbary Rzeszotarskiej synowie: 1) Paweł wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; 2) Bonifacy, tego z żony Kunegundy Szyszko synowie, Antoni i Józef, dziedzic dóbr Korytowo, wylegitymowani w Królestwie 1838 r. 3) Walenty, po którym z żony Urszuli Kondrackiej synowie, Franciszek i Julian, dziedzic dóbr Worowice, wylegitymowani w Królestwie 1845 r.
Karol i Maciej, synowie Franciszka, z potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.
GOŚCIEJEWSKI h. CIOŁEK. Piszą się z Gościejewic, w pow. kościańskim. Bernard, poborca wojew. podolskiego 1508 r. (Metr. Kor.). Maciej cytowany w aktach łomżyńskich 1592 r. Andrzej i Jan cytowani w aktach wieluńskich 1612 r.
GOŚCIENCKI h. PRUS. Senatorowie w rodzinie: Ścibor, biskup płocki 1463 r. Jakób, kasztelan zakroczymski 1465 r., warszawski 1468 r., a czerski 1469 r.
Ich gniazdem wieś Gościeńczyce, w ziemi czerskiej. Santor z Gościeńczyc i Mińska, podsędek 1432 r., stolnik czerski 1446 r., otrzymał przywilej na lokacyę miasta Mińska; miał kilku synów, z których: Andrzej był cześnikiem ciechanowskim 1464 r., Jakób, podsędek i starosta, a następnie podkomorzy czerski 1462 r., kasztelan zakroczymski 1465 r., a warszawski 1468 r., ostatnio kasztelan czerski 1469 r. i starosta liwski, był żonatym z Katarzyną z Walewic, Jakób, otrzymawszy z działu m. Mińsk, dał początek rodzinie Mińskich, Ścibor, kanonik płocki i warszawski, został biskupem płockim 1463 r., a Aleksy, starosta czerski 1468 r., sędzia ziemski liwski, dziedzic dóbr Rudna, od którego idą Rudzieńscy (Metr. Kor., Ks. Ziem, i Gr. Czerskie, Bon.).
GOŚCIERADOWSKI. Rafał uwolniony od służby wojennej 1504 r. (Metr. Kor.). Andrzej, Jan, Stanisław i Jakób, synowie Stanisława i Zofii Blinowskiej, 1589 r. Z nich Jan z Gościeradowa był żonatym z Heleną Orłówną 1599 r., a Stanisław miał syna Zbigniewa 1619 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GOŚCIEWICZ h. PRUS III. Stanisław, chorąży laudański, podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. Pochodzący po Jerzym, synu Stefana, i Michale, synu Stanisława, a między innymi: Antoni z synami, Adamem i Stanisławem, Kajetan i Stanisław, synowie Michała, Antoni i Józef, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1868 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Michał i Józef, synowie Nikodema, dóbr Goszczuny, Józef, syn Jana, dóbr Wendzgol, Michał, syn Jana, dóbr Megiany dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOŚCIĘCKI. Jan i Wojciech, dziedzice Gościędzy, w pow. łęczyckim 1576 r. (Ks. poborowe).
GOŚCIKOWSKI h. ŁABĘDŹ. Mają przydomek Dunin, a piszą się z Goździkowa, właściwem zatem ich nazwiskiem jest Goździkowski. Z piszących się Gościkowski. Krzysztof, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Sokolniki, z żony Izabeli Brudzyńskiej miał syna Andrzeja, a w zakonie Franciszka 1641 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Aleksander, Franciszek i Władysław podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. Sandomierskiem.
GOŚCIMIŃSKI h. BOŻA-WOLA. Zygmunt-Maksymilian, sekretarz królewski, sędzia grodzki bobrownicki i poborca dobrzyński 1637 - 1640 r.
GOŚCIMIŃSKI v. GOŚCIMSKI h. GRABIE. Wzięli nazwisko od wsi Gościmin, w ziemi ciechanowskiej. Zygmunt podpisał elekcyę 1632 roku. Jakób, chorąży zakroczymski 1670 r. Jan i Wojciech z wojew. bełzkiem, Krzysztof i Paweł z ziemią ciechanowską, Szymon z ziemią chełmską i Wojciech z ziemią łęczycką podpisali elekcyę 1697 r. Andrzej, podczaszy sanocki, żonaty z Heleną z Mnichowa 1695 r. Wojciech, syn Floryana, żonaty z Barbarą Kowalewską 1690 r., miał synów, Franciszka, stolnika chełmińskiego, i Michała 1711 r. Albert, syn Franciszka, dziedzic wsi Chmielewko 1697 r. Józef na Gościminie Wielkim, burgrabia 1728 r., cześnik sanocki, żonaty z Wiktoryą Błażowską 1737 r. Jacek-Felicyan ożeniony z Maryanną Siemiechowską 1738 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, kanonik płocki 1780 - 1793 roku. Jedna gałąź tej rodziny zmieniła nazwisko na Gościmski.
GOŚCIMSKI h. GRABIE. Taż familia co Gościmiński. Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Drachowo, w wojew. poznańskiem 1693 r., pochodzący Franciszek z 1-ej żony Julianny Herlik miał syna Michała, dziedzica dóbr Młodojewa, w pow. konińskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku, a z 2-iej żony Julianny Dangiel, syna Franciszka, tajnego radcę, senatora i członka Rady Stanu w 1865 r., dziedzica dóbr Koszewo, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.
GOŚCIŃSKI h. POBÓG. Sebastyan, Wawrzyniec, Stanisław i Michał, synowie Jana Jajko, w 1553 r. cytowani w aktach wizkich. Ludwik podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem.
GOŚCISZEWSKI v. GOŚCISZOWSKI obecnie GOISZEWSKI h. BROCHWICZ. Piszą się z Gościszowic (Goszczewice), w pow. radomskim. Andrzej, dziedzic Milanowie 1470 r. (Lib. Benef.). Andrzej, Jan, Piotr i Stanisław, dziedzice Gościszowic 1569 r. (Ks. poborowe).
GOSIECKI v. GOSICKI h. BROCHWICZ. Pisali się z Goszcza; z nich Antoni, rotmistrz i deputat trocki, podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 r.; jego syn Franciszek zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1800 r. Leon, dóbr Sadkowskie-Powirczuwy, i Mikołaj, dóbr Lepary, synowie Onufrego, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOSIELSKI. Jakób, syn Stanisława, żonaty z Ewą Strumieło, córką Michała i Maryanny Gołygowskiej 1733 r. Franciszek i Andrzej, synowie Wojciecha, 1745 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
GOSIEWSKI h. KORWIN odm. Marcin-Antoni otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg.) i w 1799 r. był zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej; jego syn Antoni, żonaty z Eufrozyną Pałkowską, miał syna Józefata, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. Inni członkowie tego domu wylegitymowali się z herbem Ślepowron.
GOSIEWSKI h. ŚLEPOWRON. Senatorowie w rodzinie: Marcin, kasztelan parnawski 1625 r. Aleksander, wojewoda smoleński 1625 r., um. 1639 r. Krzysztof, wojewoda smoleński 1639 r., um. 1643 r. Wincenty, podskarbi wielki litewski 1652 r., hetman polny litewski 1654 r., um. 1662 r. Bogusław, biskup smoleński 1724 - 1744 r.
Dawna w północnem Mazowszu rodzina, w XV stoleciu brała miana Gosie, Gąsie a nawet Gęś, od wsi Gosie, w pow. zambrowskim, ziemi łomżyńskiej; bardzo rozrodzona i prawie wyłącznie zagrodowa szlachta. W 1476 r. dwudziestu włókami podzieliło się aż czternastu jej członków, a i ci nawet byli zamożniejszymi od innych; w XVI wieku jedna ich gałąź przesiedliła się na Litwę i tam w krótkim czasie doszła do wysokich dostojności i znacznych majątków. Jakób i Bartłomiej, bracia, 1460 r., Jan, Maciej, Stefan, Marcin 1476 r., Gotard, syn Jakóba, 1503 r., Feliks, syn Stanisława, 1553 r., Józef, komornik zambrowski 1556 r., i wielu innych cytowani w aktach łomżyńskich. Józef, podstoli ciechanowski 1759 r. Antoni, starosta łukowski 1780 - 1782 r. Melchior, kapitan wojsk polskich 1822 r. Antoni i Dominik z przydomkiem Złotorowicz wylegitymowani w Galicyi 1782 roku.
Po Janie, synu Jakóba, dziedzicu wsi Gosie-Wybrany i Mleczki w 1710 r., byli synowie: Kacper, Wojciech, Grzegorz i Stanisław, po którym synowie: Mikołaj, Mateusz i Antoni.
Po Mikołaju synowie: Wojciech, Ignacy i Kazimierz; z nich po Wojciechu synowie:
1) Kasyan ożeniony z Maryanną Grądzką, z niej synowie, Wacław i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1843 r.;
2) Wawrzyniec ożeniony z Anielą Janiewską, z niej syn Karol wylegitymowany w Królestwie 1852 r.;
3) Grzegorz ożeniony z Maryanną Kołakowską, z niej syn Idzi wylegitymowany 1848 r.
Ignacy, drugi syn Mikołaja, miał syna Franciszka, po którym syn Maciej wylegitymowany w Królestwie 1839 r. Wszyscy powyżsi wylegitymowani w Królestwie z herbem Korwin.
Kazimierz, trzeci syn Mikołaja, pozostawił syna Jakóba, ten synów, Stanisława, dziedzica wsi Walochy-Mociki, i Melchiora, kapitana wojsk polskich, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r.
Mateusz, drugi syn Stanisława, dziedzic dóbr Gosie, miał potomstwo, z którego pochodzący Rajmund, syn Ludwika i Maryanny z Kownackich, wylegitymowany w Królestwie 1860 r.
Antoni, najmłodszy syn Stanisława, pozostawił syna Stanisława, po którym z żony Rozalii z Wdziekońskich synowie, Franciszek i Paweł wylegitymowani w Królestwie 1839 r. z herbem Korwin.
Bracia, Jan i Marcin, w połowie XVI stolecia osiedlili się na Litwie.
Po Janie był syn Aleksander, referendarz 1610 r., pisarz litewski 1615 r., wojewoda smoleński 1625 r., pisarz polny litewski 1630 r., poseł na sejmy, starosta wieliski, bielski i piński, znakomity wojownik i mąż stanu, w 1606 r. poseł do Dymitra I samozwańca, uwięziony przez Szujskiego, dopiero w półtora roku odzyskał wolność. Aleksander należał do wyprawy Zygmunta III na Moskwę i nakłonił go do oblegania Smoleńska, a w 1610 r., mając sobie powierzone dowództwo osiemnastotysiącznego korpusu strzelców moskiewskich, zdobył miasto Białę i w niem oblężony przez Szwedów obronił się. W wyprawie smoleńskiej 1633 - 1634 r. zdobył Dorohobuż, zajął chwilowo i złupił Kaługę i Mozajsk, a i samej Moskwie zagroził; jako komisarz do układów o pokój zadecydował jego zawarcie energicznem swojem postąpieniem, zmusiwszy posłów moskiewskich do szybkiej decyzyi 1637 r. W nagrodę swych zasług dostał dobra Porzecze, Biberów i Głuszyce, w wojew. Smoleńskiem; fundował Jezuitów w Witebsku, a ich dynaburgskiemu kolegium nadał wieś Aul, i wymurował klasztor Brygidek w Brześciu Litewskim; królowi Zygmuntowi III, któremu był winien swoje wyniesienie, zawsze był wierny, ale hetmanom nie rad ulegał. Aleksander umarł 1639 r., pozostawiwszy z żony Ewy Pac, podkomorzanki brzeskiej, córki: Zofię za Mikołajem Sapiehą, pisarzem polnym litewskim, Helenę za Samuelem ks. Sanguszką, wojewodą witebskim, i Annę, zakonnicę Brygitkę, oraz trzech synów: Krzysztofa, Mikołaja i Wincentego.
Krzysztof, pisarz 1625 r., a referendarz litewski 1638 r., wojewoda smoleński 1639 r., w 1638 r. towarzyszył Władysławowi IV do Baden, a w 1640 r. był posłem do Francyi dla uwolnienia uwięzionego królewicza Jana Kazimierza; umarł 1643 r.
Mikołaj, drugi syn Aleksandra, wojewody, podkomorzy smoleński, rotmistrz wojsk królewskich 1650 r., wojownik przeciwko Szwedom i Moskwie, odniósł kilkanaście ran w różnych bitwach.
Wincenty, najmłodszy syn Aleksandra, wojewody, stolnik litewski 1646 r., a zarazem generał artyleryi litewskiej, od 1651 r. podskarbi wielki litewski 1652 r., ostatnio hetman polny litewski 1654 r., starosta oszmiański, wieliski i puński, w 1648 - 1649 r. głównie przyłożył się do obrony Litwy przeciwko Kozakom, odzyskał zajęty przez nich Pińsk w stanowczem nad nimi zwycięztwie pod Łojowem i przeważny wziął udział również w zdobyciu Kijowa; w 1651 r. był komisarzem do układów o pokój z Kozakami, a w 1654 r. wierny Janowi Kazimierzowi nie chciał podpisać poddania Litwy Szwedom, za co aresztowany od Janusza Radziwiłła, hetmana wielkiego litewskiego, nie wprzód uwolniony został, aż dał zapewnienie, że obronę Szwedów będzie popierał. Już przecież w 1655 r. wierny ojczyźnie odstąpił nieprzyjaciół i dzielnie walczył w jej obronie; w 1656 r. walczył pod Pragą, a w 1657 - 1658 r. szczęśliwie walczył w Inflantach i już był bliski odzyskania Rygi, gdy temu przeszkodziło wejście wojsk moskiewskich do Litwy. W 1658 r., gdy dla układów, które sama Moskwa zaproponowała, bezpiecznie z małym hufcem przebywał pod Werkami blisko Wilna, z nienacka napadnięty od wojsk nieprzyjacielskich, po dzielnej obronie popadł w niewolę, w której dwa lata zostawał. Za powrotem do ojczyzny popierał Maryę Ludwikę w jej zamysłach uchylenia elekcyi i wyniesienia na tron jednego z książąt francuzkich, a w 1662 r., mianowany komisarzem do uspokojenia skonfederowanego wojska litewskiego, nakłonił znaczną jego część i jego marszałka Żeromskiego do rozwiązania rokoszu, o czem gdy dowiedzieli się inni konfederaci, pochwycili go w Wilnie i rozstrzelali 1662 r. Ta zbrodnia wywołała powszechne oburzenie w kraju i sprawiła, że wojsko litewskie było już skłonniejszem do uległości. Wincenty z żony Magdaleny Konopackiej, kasztelanki elblągskiej, 2v. żony ks. Janusza-Karola Czartoryskiego, podkomorzego krakowskiego, zostawił dwie córki, Teresę lv. za Bogusławem Słuszką, hetmanem polnym litewskim, 2v. za Janem-Kazimierzem Sapiehą, wojewodą wileńskim i hetmanem wielkim litewskim, i Zofię za Aleksandrem Przyjemskim, podstolim koronnym, oraz syna Bogusława.
Bogusław niezwykłej zacności charakteru i poświęcenia się dla przyjaciół, kantor wileński 1700 r. i proboszcz onikszteński, należał do konfederacyi szlachty przeciwko Sapiehom; w 1706 r., gdy cała kapituła opuściła Wilno, on jeden z Zienkowiczem zostali się dla obrony kościoła, a źle traktowani od Szwedów, zagrożeni nawet rozstrzelaniem, zmuszeni byli do złożenia znacznej kontrybucyi. Udało się przecież Gosiewskiemu pozyskać względy komendanta szwedzkiego w Wilnie i skłonić go do oszczędzania dóbr duchownych, za co publiczne podziękowanie i wynagrodzenie otrzymał od kapituły; w 1716 r. ocalił od śmierci hetmana Pocieja, zagrożonego nią od skonfederowanego wojska za swe intrygi i przychylność dla dworu. Bogusław w 1722 r. sufragan białoruski i biskup akanteński, dwukrotnie administrator dyecezyi, został biskupem smoleńskim 1724 r. i na tej dostojności umarł 1744 r.
Marcin, brat Jana, protoplasty linii poprzedniej, rotmistrz królewski, łowczy, a następnie wojski smoleński, kasztelan parnawski 1625 r., pozostawił syna Ludwika, wojskiego smoleńskiego, zabitego w bitwie z Moskwą pod Białą, po którym syn Aleksander, starosta bielski, rotmistrz wojsk królewskich, dzielnie walczył przeciwko Kozakom 1648 - 1651 r., a przeciwko Szwedom i Moskwie 1655 - 1664 r.; Aleksander pozostawił dwóch synów, Michała i Mateusza.
Michał, sędzia wojskowy litewski 1685 - 1699 r., walczył pod Chocimem 1673 r. i w wielu innych bitwach, przyjaciel i domownik Sapiehów, chciał ich pogodzić ze szlachtą litewską 1698 r.; jego córka Róża zakonnica.
Mateusz, stolnik nowogrodzki, starosta łoździeński, generał artyleryi litewskiej 1673 - 1683 r., mąż zacny i dobry żołnierz, wziął udział w kilkunastu bitwach i kilkakrotnie był raniony; starał się o zapomożenie arsenałów, zaprowadził kilka użytecznych reform w artyleryi litewskiej i wydał z własnej kieszeni 60,000 złotych na jej potrzeby, którą to sumę sejm 1690 r. zalecił wypłacić jego sukcesorom. Mateusz umarł 1684 r., miał dwie żony, Barbarę Niemira i Konstancyę Mokrzecką, z nich córka Konstancya-Katarzyna lv. za Aleksandrem Cetnerem, starostą trembowelskim, 2v. za Domaniewskim, i syn Antoni-Aleksander, krajczy i podwojewodzy smoleński 1734 r., gorliwy stronnik Leszczyńskiego; jego synowie, Bazyli, koniuszy smoleński, i Józef, dziedzic dóbr Świacko, miał syna Bazylego, koniuszego smoleńskiego 1783 r., po którym z żony Joanny Bułharyn syn Józef, radca Towarzystwa Kredytowego, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; po Józefie syn Antoni, dziedzic dóbr Jatwieź 1856 r.
GOSK v. GOSKI h. PRAWDZIC odm. Odmiana herbu - w polu błękitnem pół lwa wyskakującego z muru w lewo; na hełmie w koronie cały lew w lewo z mieczem w łapie.
W ziemi łomżyńskiej, wzięli nazwisko od wsi Gośki, w powiecie zambrowskim; licznie rozrodzeni już w XV stoleciu, byli w XVI wieku na Podlasiu i w innych stronach kraju, szlachta po większej części zagrodowa. Jan z Pienic, podstarosta ciechanowski 1445 r. Maciej, syn Ścibora, 1453 r. i inni cytowani w aktach łomżyńskich. Stefan z Wybranowa 1520 r. Grzegorz, Heronim i Wojciech, synowie Franciszka, dziedzice części dóbr Mory i Czechowice, w ziemi warszawskiej 1580 r. (Ks. poborowe). Adam, Franciszkanin, biskup bakoński 1618 - 1624 r. Andrzej, syn Łukasza, dziedzic wsi Goski Wielkie, na Podlasiu 1692 r.
Trzech Adamów, Aleksander, Andrzej, Franciszek, Jan, Kazimierz, Szymon i Wawrzyniec z ziemią nurską, a Kazimierz z ziemią łomżyńską podpisali elekcyę 1697 r. Jakób, komornik ziemski podolski 1764 r. (Vol. Leg.). Dominik, wojski mniejszy i komornik ziemski liwski 1791 r. Andrzej, viceregent owrucki 1793 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Michał, oficer wojsk polskich 1831 r.
Po Jakóbie, regencie ziemskim zambrowskim 1669 r., syn Kazimierz, tego syn Piotr miał syna Tadeusza, po którym syn Szymon miał syna Józefa, a ten syna Michała, ożenionego z Barbarą Modzelewską, z której syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1861 r.
Po Janie z Wielkiego Kochanowa, komorniku ziemskim przemyślskim 1678 r., pochodzący: Piotr, syn Jana, w 1848 r., oraz Maciej i Tomasz, synowie Mateusza i Scholastyki z Kossakowskich, wylegitymowani w Królestwie 1848 r.
GOSK v. GOSKI h. TOPÓR. Boruta i Piotr, synowie Marcina, cytowani w aktach łomżyńskich 1561 r.
GOSKI h. KRZYWDA. Wzięli nazwisko od wsi Goski, w ziemi łomżyńskiej, dawna i zagrodowa szlachta. Maciej z Tarnowa-Gosków, w ziemi łomżyńskiej 1617 - 1639 r., z żony Agnieszki Nagórka miał syna Pawła 1684 r., ożenionego z Anastazyą Gutowską, z której syn Franciszek, superintendent ceł wielkopolskich 1754 r., dziedzic dóbr Kożuszkowo, pozostawił syna Ignacego, po którym z 1-ej żony Teresy Sikorskiej syn Franciszek, a z 2-iej żony Kazimiery Dąbrowskiej synowie: Michał, Józef i Makary; z nich Makary, dziedzic dóbr Modlin, w pow. łęczyckim, i Michał wylegitymowani w Królestwie 1837 r.
Z tej familii. Jan, chorąży pancerny 1699 r. Antoni, starosta chełmski, żonaty z Anną Borkowską 1700 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Michał, radca pow. inowrocławskiego 1813 roku. Wilhelm-Józef, dziedzic dóbr Kuczwały i Wola Kożuszkowa, w Wiel. Księztwie Poznańskiem 1820 r.
GOŚLICKI h. GRZYMAŁA odm. Odmiana herbu - mur często bez bramy, a zawsze bez rycerza w bramie. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan wiślicki 1392 r. Walenty, kasztelan sierpski, um. 1596 r. Wawrzyniec, biskup kamieniecki 1586 r., chełmski 1588 r., przemyślski 1591 r., a poznański 1601 r., um. 1607 r.
Dawna i zasłużona krajowi rodzina, wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Goślice, pod Płockiem; jednak już w XIV stoleciu jedna jej gałąź przesiedliła się do Małopolski i do niej należeli, Jan, kasztelan wiślicki 1392 r., i Jakób podpisany na akcie 1387 r. Grzymisław, kanclerz mazowiecki, i Henryk, dowódca wojska mazowieckiego przeciwko Krzyżakom, otrzymali w 1392 r. w nagrodę zasług różne przywileje od Ziemowita ks. Mazowieckiego. Marcin, archidyakon płocki, biegły prawnik, używany był od królowej Bony w jej majątkowych interesach.
W drugiej połowie XVI stolecia żyło trzech braci; z nich: Paweł, kanonik krakowski i płocki, umarł młodo 1590 r.; Wawrzyniec, kanonik krakowski i sandomierski, dziekan kielecki 1576 r., następnie kantor płocki, biskup kamieniecki 1586 r., chełmski 1588 r., przemyślski 1591 r., a poznański 1601 r., mąż wielkiej nauki i rozumu, znał obce języki i wybornie pisał po łacinie; kilkakrotnie był komisarzem do Gdańska za króla Stefana Batorego, który go do spraw węgierskich używał. Tolerancyjną wyrozumiałość zachował do końca życia i dlatego nie był lubiony od Zygmunta III i nie był przyjacielem Jezuitów, bo bronił Akademię krakowską przeciw ich samowoli. Kapłan dobry i dbały o moralność księży i duchowne potrzeby swoich dyecezyan; w wymowie mało mu kto sprostał, a mowa, którą powitał przyjeżdżającego do Krakowa nowoobranego króla Zygmunta III, należy do arcydzieł tego rodzaju. Dobro publiczne kładł przed osobistemi względami i dał tego dowód w bezkrólewiu 1587 r., gdy zawsze niechętnego sobie Zamoyskiego popierał w jego opozycyi przeciwko domowi austryjackiemu i bronił przeciwko partyi Zborowskich; um. 1607 r. Walenty, z podsędka płockiego 1580 r. kasztelan sierpski, umarł 1596 r., z żony N. Koziobrodzkiej miał córkę Annę za Janem Duninem-Wolskim i synów, Jana i Wawrzyńca.
Jan, pisarz grodzki płocki 1628 r., po którym z żony N. Kretkowskiej syn Feliks pozostawił syna Jakóba, który miał syna Marcina, a ten syna Antoniego, po którym synowie: 1) Ignacy ożeniony z Rozalią Nałęcz, z niej syn Andrzej wylegitymowany w Królestwie 1846 r.; 2) Wincenty, tego z żony Antoniny Rzeszotarskiej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1859 r.
Z innych członków tej rodziny. Jan, podczaszy brzeski, miał syna Gabryela, dziedzica dóbr Świerczyna 1595 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Krzysztof, wojownik przeciwko Tatarom i Turkom 1619 r. Jan, rotmistrz królewski 1612 r., strażnik koronny, dobry żołnierz, umarł w późnej starości 1630 r. Antoni, łowczy płocki 1780 r. Józef, podwojewodzy dobrzyński 1783 r., podstoli płocki 1784 r.
GOŚLICKI h. LUBICZ. Pisali się z Małych Goślic, wsi w wojew. płockiem. Franciszek, podstarosta barski, wojownik przeciwko Tatarom, zaskoczony od nich na Podolu 1577 r., poległ po dzielnej obronie; miejsce, na którem poległ, zachowało się w pamięci ludu i jeszcze w XVII stoleciu nosiło nazwę mogiły Goślickiego. Erazm Kopeć, Andrzej Trybula, Maciej i Stanisław Piotrowięta, dziedzice Małych Goślic 1578 r. (Ks. poborowe). Jakób, Jezuita, ratując zapowietrzonych w Wilnie 1589 r., sam się zaraził i umarł. Wojciech 1648 r., a Stanisław i Szymon 1697 r. podpisali elekcye z wojew. płockiem.
GOŚLICKI. Melchior, Jakób i Wacław otrzymali nobilitacyę 1559 r.
GOŚLINOWSKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od wsi Gośliny, w wojew. rawskiem. Wawrzyniec, Stanisław i Jan, synowie Wacława, oraz Marcin, syn Piotra, dziedzice na Goślinach 1579 r. (Ks. poborowe). Jakób 1593 r., a Łukasz 1634 r. poborcy rawscy. Andrzej, żonaty z Anną z Olszewic 1693 r., otrzymał 1700 r. po Szałapskim dwie włóki sołtysowskie. w starostwie piaseckiem (Sigil. w Ossolińscianum). Adryan i Kacper 1632 roku, a Jan 1648 r. z ziemią rawską podpisali elekcye. Aleksander, komornik ziemski wschowski 1772 r.
Mikołaj i Waleryan, synowie Karola, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1851 r. Stanisław, dóbr Złotniki w 1836 r., Ignacy, dóbr Stajkowo 1850 r. i Józef, dóbr Niemczyn 1854 r., w Wiel. Ks. Poznańskiem dziedzice.
Niektórzy z tej familii pisali się Gozlinowski, jak Stanisław w Wielkopolsce 1680 r., ożeniony z Maryanną Bnińską.
GOŚLIŃSKI h. PRZEROWA. Pisano ich także Goźliński. Mikołaj z Domaszewa 1526 r. (Metr. Kor.). Sylwester, oboźny i miecznik witebski 1720 roku.
GOŚLUBSKI v. GOSŁUBSKI h. SULIMA. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan inowłodzki 1506 r., um. 1530 r.
Pisali się w XV wieku Goślub v. Goslup, a wzięli nazwisko od wsi Goślubia, w pow. łęczyckim. Jan, kanonik poznański 1478 r., proboszcz gnieźnieński 1482 r., wysłany był od króla Kazimierza IV w 1478 r. do papieża. Stanisław, stolnik łęczycki, z żony Barbary miał synów: Jana, Stanisława i Mikołaja 1495 r.; z nich Mikołaj, łowczy sieradzki, kasztelan inowłodzki 1506 r., Stanisław żonaty z Małgorzatą Kościelecką (Metr. Kor.), a Jan miał syna Wiktoryna.
GOSŁAWSKI v. GOSŁAWICKI h. GODZIEMBA. Niektórzy z Lubrańskich od dóbr Gosławice pisali się Gosławskimi v. Gosławickimi, jak Andrzej, biskup poznański 1426 r. Zobacz Lubrański.
GOSŁAWSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Paszko (Paweł), kasztelan konarski 1433 - 1456 r. Mikołaj, kasztelan bydgoski 1436 r. Wincenty, biskup chełmiński i pomorski 1466 - 1489 r. Andrzej, kasztelan kamieński 1573 r.
Dawna na Kujawach i w ziemi chełmińskiej rodzina, wzięła zaś nazwisko od wsi Gosławice, w pow. konińskim; w XV stoleciu zamożna i rozrodzona, już w XVI wieku znacznie majątkowo podupadła. Mikołaj dowodził chorągwią w bitwie z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410 r.; kasztelan bydgoski 1436 r., podpisał traktat brzeski. Jan z przydomkiem Kawaska 1427 r. Paszko, kasztelan konarski 1433 - 1456 r. Bartłomiej, kanonik gnieźnieński 1466 r. Wincenty, z kanonika gnieźnieńskiego biskup chełmiński i pomorski 1466 r., posłował do papieża z proźbą o zatwierdzenie traktatu toruńskiego z Krzyżakami; pobożny, lecz surowy w postępowaniu, naraził tem sobie króla Kazimierza IV. Grzegorz z Tymienicy, kanonik gnieźnieński, krakowski i poznański 1470 r. Jan i Andrzej, synowie Wojciecha i Katarzyny, 1544 r. Stanisław z Makowa, zwany Kiełbasa, syn Jana, 1550 r. (Conv. Piotrk.). Andrzej, kasztelan kamieński, popierał elekcyę Henryka Walezego 1573 r. Piotr, deputat z wojew. płockiego w bezkrólewiu 1575 r., popierał elekcyę Piasta, a następnie Stefana Batorego. Stanisław, chorąży inowrocławski 1576 roku, z żony Eufemii Działyńskiej miał córkę Katarzynę Przylepską i synów: Jana, Rafała, Stanisława i Wojciecha (Zap. Tryb. Lubel.). Jan, cześnik inowrocławski 1605 r. Marek i Mikołaj, synowie Krzysztofa, 1598 r. (Metr. Kor.). Jan, kanonik warszawski, proboszcz liwski 1609 r. (Don. Vars.). Stanisław-Aleksander, syn Adama, dziedzic Węgrzynowa, żonaty z Teodorą Orzechowską 1647 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Dominik, Ludwik i Sebastyan podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. Franciszek, scholastyk poznański 1719 r. Ludwik, syn Aleksandra i Zofii Politalskiej, żonaty z Maryanną Dobrzelewską, miał dzieci: Józefa, Rozalię, Franciszkę i Helenę 1721 r. Kazimierz, brat Ludwika, ożeniony z Anną Tymowską 1727 r. Antoni i Michał, synowie Kazimierza, dziedzice części Rzęsawy 1754 r. Antoni żonaty z Maryanną Rogolińską 1757 r., pozostawił dzieci: Bogumiła, Józefa, Gacpra, Domicelę, Magdalenę i Konstancyę 1787 r. Stanisław, łowczy wieluński 1736 r. Paweł Nałęcz z Gosławic, syn Stanisława, burgrabia grodzki sieradzki 1780 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.).
Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Bratków Górny 1751 r., syn Paweł ożeniony z Anną Mietlicką, z niej synowie, Tomasz, dziedzic dóbr Łochówek, w pow. rawskim, i Feliks, pisarz sądowy w Chełmie, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1839 r. Ignacy, dziedzic dóbr Górki, w Wiel. Ks. Poznańskiem, żonaty z Anielą Jaraczewską 1883 r.
GOSŁAWSKI h. OKSZA. Dawna w wojew. krakowskiem rodzina; pisała się z Bebelna. W połowie XVI stolecia większa część członków tej rodziny przeszła na wyznanie aryańskie i gorliwymi była jego obrońcami, a w 1660 r. w skutek wygnania aryan kilku z nich opuściło ojczyznę i przesiedliło się do Niemiec i Siedmiogrodu; potomkowie osiedlonych w tym drugim kraju, mają dotychczas istnieć, lecz zmienili nazwisko. Krzysztof, dziedzic Bebelna i Krzepina 1508 r. (Ks. poborowe). Adam, rotmistrz królewski, dobry żołnierz również jak i jego syn Stanisław 1595 r., Adam, rotmistrz wojsk królewskich 1620 r.; jego brat Andrzej podpisał elekcyę 1632 r. Jan, dziedzic dóbr Klimuntowo, miał syna Krzysztofa, starostę będzińskiego 1631 r., żonatego z Anną Jordan, z której synowie: Krzysztof, Kacper, Aleksander, Przecław i Michał 1630 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Andrzej, syn Piotra z Bebelna, 1652 r. Samuel, komornik ziemski radomski 1664 r., z żony Anny z Brzezia miał synów: Andrzeja, Tomasza i Antoniego 1680 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Andrzej z wojew. Sandomierskiem i Antoni z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Michał, syn Michała, z żoną Anną Dunin-Wąsowiczówną procesują się w grodzie trembowelskim 1673 r. z Zawadzkim o dobra Bazar. Jan nabył 1690 r. od Pruszyńskich wieś Bałków, a Samuel kwituje ich w tym roku z procesu. Samuel zostawił z Anny Czermińskiej, kasztelanki małogoskiej, córkę Aleksandrę Kazimierzową Psarską i syna Antoniego, 1722 r. vicesgerenta grodzkiego chęcińskiego, po którym z Konstancyi z Wolskich dzieci:
1) Katarzyna Zabłocka;
2) Franciszek, którego córki: Konstancya za Tomaszem Kożuchowskim, Helena za Błeszyńskim, a Jadwiga za Kazimierzem Grabińskim;
3) Samuel, po którym syn Wawrzyniec i córki, Petronela za Szymonem Słupeckim i Balbina za Janem Bańkowskim;
4) Jan żonaty z Maryanną Miłkowską, z której synowie: Paweł, Józef i Antoni. Po Pawle zostali dzieci: Tekla za Mosakowskim, Franciszka, Maryanna, Katarzyna, Karol i Onufry, a po Antonim z Anastazyi N., synowie, Michał wylegitymowany w gub. wołyńskiej 1802 r. i Kazimierz-Antoni, ur. 1763 r. w Strusowie, wylegitymowany w Stanach galic. 1810 r., żonaty z Elżbietą Markiewiczówną, z której synowie: Michał, Rafał i Ignacy. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
Z innych członków tej rodziny. Samuel ożeniony z Zofią Czyżowską 1628 r. Mikołaj podpisał elekcyę 1632 r. Teodor, Stanisław, Wojciech i Józef, synowie Wojciecha i Zofii z Wilkoszewskich, 1696 r. Jan, Stanisław i Krzysztof podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem. Stanisław podpisał konfederacyę sandomierską 1704 r. Bogusław, kanonik lwowski 1720 r. Jan-Feliks, syn Samuela, regent i burgrabia grodzki sandomierski 1733 r., podczaszy i sędzia grodzki chęciński 1746 r., stronnik Leszczyńskiego, walczył w jego obronie w Prusach; jego syn Onufry, vicesgerent 1772 r., wojski mniejszy, miecznik, a ostatnio wojski większy chęciński 1780 - 1794 r. Antoni, Józef i Paweł z Bebelna, synowie Jana, wnukowie Antoniego, 1751 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Jan, komornik grodzki sandomierski 1790 r. Ignacy zacny i wymowny, jeden z czynniejszych posłów partyi patryotycznej na sejmie 1793 r., głównie protestował przeciwko traktatowi z Prusami i nie chciał go podpisać. Antoni, radca pow. zamojskiego 1813 r. Maciej, sędzia pokoju pow. warszawskiego 1830 r.
Po Piotrze, dziedzicu dóbr Wronowo 1767 r., synowie: 1) Jan, komornik ziemski stężycki 1786 r., ożeniony z Anną Sarnecką, z niej syn Maciej, dziedzic dóbr Czyszków i Uścieniec, z synem Aleksandrem w 1837 r.; 2) Piotr, tego z żony Moniki Ozga synowie, Maksymilian i Wincenty w 1838 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Józefie, dziedzicu dóbr Kunin i Wałsnów 1771 r., syn Józef miał syna Antoniego, dziedzica wsi Kunin, w pow. opatowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
Po Janie, dziedzicu dóbr Bałków, zmarłym 1704 r., syn Józef pozostawił syna Wincentego, po którym z żony Wiktoryi Grzegorzewskiej synowie, Emilian, urzędnik w Radomiu, i Józef wylegitymowani w Królestwie 1848 - 1859 r.
GOSŁAWSKI h. WIENIAWA. Pisali się z Gosławia. Jan, dziekan sandecki, kanonik krakowski i kustosz wiślicki 1480 r. (Lib. Benef.).
GOŚNIEWSKI h. NOWINA. Wzięli nazwisko od wsi Gośniewice, w ziemi czerskiej, od której też pisano ich niekiedy Goszniewski; licznie rozrodzeni, brali przydomki Młotka, Nych, Żak i inne. Przezdoma i Bronisław z Gośniewic, oraz Piotr z Bandoszewa otrzymali w 1494 r. różne przywileje, a między innemi uwolnienie od wszystkich sądów z wyjątkiem książęcego; od dwóch pierwszych, Przezdomy i Bronisława pochodzą Gośniewscy, a od Piotra Bandoszewscy. Po Leonardzie synowie: Heronim, Jan, Stanisław i Marcin, podwojewodzy czerski 1570 r. Jan, syn Sebastyana, 1606 r. Prokop i Łukasz, synowie Wojciecha z Gośniewic, 1607 r. Wojciech, syn Marcina z Brzumina-Kanie, 1611 r. Marcin, syn Bartłomieja, 1615 r. miał syna Adama 1630 r. Stanisław, syn Łukasza, 1630 r. (Don. Vars.). Jan, ulubiony dworzanin Jana Kazimierza, towarzyszył temu po jego abdykacyi do Francyi, a w 1669 r. był wysłany do króla Michała Wiśniowieckiego z powinszowaniem korony, a zarazem z żądaniem wypłaty oznaczonej pensyi i wydania ze skarbca publicznego klejnotów, osobistą własnością Jana Kazimierza będących. Franciszek, chorąży pancerny, wojownik przeciwko Turkom, ciężko raniony w bitwie z Tatarami 1680 r., nie ustąpił z pola walki dopóki nieprzyjaciel nie został odparty. Grzegorz, kanonik łucki 1690 r., kapłan wielkiej pobożności i miłosierdzia dla biednych. Piotr 1648 r., Andrzej-Jerzy, Jan, Kacper i Piotr 1697 r., a Franciszek 1764 r. z ziemią czerską, oraz Mikołaj z ziemią chełmską i Tomasz z ziemią warszawską 1697 r. podpisali elekcye. Antoni, komornik czerski 1788 r., syn Franciszka i Maryanny z Markowskich, wnuk Piotra i Zofii z Potrykowskich, prawnuk Jerzego i Maryanny Oczosalskiej, cytowany w aktach radomskich.
Po Aleksandrze, synu Piotra, dziedzicu dóbr Dobrogosty, na Podolu 1723 r., syn Mikołaj 1755 r. miał syna Jana, którego synowie, Ignacy z synami: Kalikstem, Tomaszem, Kajetanem, Bolesławem i Nestor wylegitymowani w Cesarstwie 1856 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOŚNIEWSKI h. RAWICZ. Pochodzą z Gośniewic-Ołdaków, w pow. grójeckim. Rosłaniec z Borowej Woli, pleban czerski i pisarz zakroczymski 1482 r. Jan Ołdak Gośniewski miał synów, Stanisława i Zygmunta, żonatego z Zofią Boniecką, z której syn Jan, dziedzic na Gośniewicach 1610 r., był ożenionym z Zofią Rusiecką (Bon.). Krzysztof, dziedzic na Gośniewicach 1658 r., miał syna Józefa, po którym z żony Maryanny Piotrowskiej syn Andrzej zaślubił Magdalenę Dąbrowską i z niej pozostawił synów, Józefa i Dominika, dziedzica części Wylezina; po Dominiku syn Jan 1788 r. (Czers. Gr. Perpet. Don. Vars.).
GOŚNIEWSKI h. ZŁOTOGOLEŃCZYK. Wojciech i Franciszek z synami: Michałem, Dominikiem, Andrzejem, Józefem i Kajetanem i po Kajetanie syn Tadeusz wylegitymowani w Cesarstwie 1839 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GOSS. Jan Schwenson Goss otrzymał jako żołnierz-weteran cztery łany z dwoma poddanymi we wsi Ostrowie, w starostwie puckiem (Sigil. w Ossolińscianum).
GOSTKOWSKI h. DRZEWICA odm. Odmiana herbu - na hełmie w koronie ramię zbrojne trzyma w ręku miecz wzniesiony do cięcia.
Rodzina kaszubska, wzięła nazwisko od wsi Gostków v. Gustków; w 1811 r. posiadała na Pomorzu majątki Gartkowice i Albeck, w Prusach Wschodnich, Dulzen, Klingenberg i inne.
GOSTKOWSKI h. GLAUBICZ. W Wielkopolsce; z nich Stanisław podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem. Wincenty, pisarz grodzki ostrzeszowski 1776 r.
GOSTKOWSKI h. GOZDAWA. Baronowie i szlachta. Z północnego Mazowsza przenieśli się na Ruś Czerwoną, a wzięli nazwisko od wsi Gostków, w wojew. płockiem, i już w XV stoleciu licznie rozrodzeni, rozdzielili ją na kilkanaście zagród szlacheckich; w XVI stoleciu posiadali majątek Witoszewo i z niego pisali się. Jan 1449 r. Boksa 1480 r., po którym synowie: Andrzej, Boksa i Stanisław. Jan, dziedzic dóbr Witoszewo, ożeniony z Anną Górską 1562 r. i Janusz-Jarand 1535 r., a jego brat Stanisław 1560 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Mikołaj, syn Kacpra, dziedzic dóbr Witoszewo i Strzeszewo 1617 r., ożeniony z Ewą Wierzbowską. Wincenty, radca Departamentu krakowskiego 1812 r. Mikołaj, sędzia pokoju pow. krakowskiego 1813 - 1816 r.
Antoni z braćmi: Jakóbem, majorem wojsk koronnych, Józefem i Wojciechem, synowie Andrzeja i Justyny Studzińskiej, wnukowie Andrzeja i Anny Głębockiej, otrzymali na sejmie 1726 r. uwolnienie od abusum szlachectwa. Po Jakóbie, stolniku żytomierskim 1736 r., z żony Kunegundy Podoskiej synowie: Floryan, Paweł i Konstanty.
Floryan, dziedzic dóbr Trzycierz, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., miał dwie żony, Jadwigę Otwinowską, z której córka Salomea za Andrzejem Zawadzkim, podstolim czerniechowskim, i Agnieszkę Błońską, po której córka Katarzyna za Kazimierzem Zdanowskim.
Paweł, stolnik bracławski 1768 r., ożeniony z Konstancyą Jordan, miał synów, Ignacego, członka Stanów galic., i Bernarda, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; po Ignacym z Konstancyi Bartoszewskiej córka Teodora za Antonim Mycielskim i syn Paweł.
Konstanty, najmłodszy syn Jakóba i Podoskiej, generał wojsk polskich, dziedzic dóbr Kromołów, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., był ożeniony z Zuzanną Jordan, z niej córki, Katarzyna za Ignacym Dembińskim, Matylda za Karolem hr. Wesslem i synowie:
1) Stanisław, po którym z żony Wiktoryi Słotwińskiej synowie: Samuel, urzędnik w Warszawie, Franciszek, dziedzic dóbr Bydlin, i Ludwik, dozorca przy drodze żelaznej warszawsko-wiedeńskiej, wylegitymowani w Królestwie 1839 r.;
2) Józef, radca wojew. krakowskiego 1824 r., sędzia pokoju pow. krakowskiego 1825 r., poseł na sejm 1831 r., nieprzychylny powstaniu, z żony Agnieszki Oebschelwitz jego syn Romuald, dziedzic dóbr Zagrody Proszowskie, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.;
3) Michał, sędzia Trybunału krakowskiego 1813 r., prezes Trybunału cywilnego w Kielcach 1820 r., radca Towarzystwa Kredytowego 1826 r., sędzia apelacyjny Królestwa Polskiego 1830 r., poseł na sejm 1831 r., z żony Teofili Wielogłowskiej jego synowie, Floryan, Konstanty i córka Sabina; po Floryanie z żony Rozalii Bogusławskiej córki, Aniela, żona Henryka Chwalibóg i Wiktorya Bąkowska (Bon.), a po Konstantym z Melanii Miączyńskiej syn Józef, dziedzic Opatkowic, wylegitymowany w Królestwie 1851 r.;
4) Piotr, dziedzic Kromołowa, poseł na sejm 1812 r., sędzia pokoju pow. pileckiego 1830 r., ożeniony z Kordulą hr. Ankwicz, z niej syn Karol, dziedzic dóbr Bzowa, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
Antoni, najstarszy z braci, którzy otrzymali na sejmie 1726 r. przywrócenie praw szlacheckich, dziedzic dóbr Męciny i Witowie, chorąży bracławski 1736 r. (Wyr. Tryb. Lubel.), miał dwie żony, Konstancyę Mier, z której córki: Konstancya za Mikołajem Siemieńskim, podczaszym wołyńskim, Anna za Michałem Stadnickim, wojskim sandeckim, Eleonora, żona Franciszka Wielogłowskiego, kasztelanica bieckiego, i Franciszkę Gawrońską, z której syn Stanisław.
Stanisław, wojski sandecki 1775 r., został 1782 r. baronem austryjackim; żon miał dwie, Jadwigę Paszyc, starościankę horodecką, i Salomeę Potocką, podstolankę mścisławską, z których dzieci: Zofia za Józefem Koczanowiczem, Urszula za Wincentym Waxmanem, Anna Ciepielowska, Justyna Niemyska, Salomea, żona Jana Dobrzyńskiego (Bon.), Wincenty, Mikołaj, Makary, Maciej i Antoni. Z nich:
Bar. Wincenty, dziedzic dóbr Męciny, sędzia grodzki sandecki 1780 r., konsyliarz Trybunału we Lwowie 1791 r. i kawaler orderu św. Stanisława 1791 r. (Kancl.), członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., był żonatym z Zofią Zawadzką.
Bar. Mikołaj, szambelan królewski 1789 r., dziedzic dóbr Kuchary, był ożenionym z Maryanną Oborską, podkomorzanką liwską.
Bar. Makary, ur. 1764 r., chorąży 1783 r., porucznik 1787 r. (Sigil.), ostatnio kapitan wojsk polskich, dziedzic dóbr Trzycierza, zaślubił Franciszkę z Paszyców i z niej miał syna Bazylego, ur. 1803 r., po którym z żony Julianny Bronowieckiej synowie, Roman i Władysław; z nich:
Bar. Roman, ur. 1837 r., profesor szkoły politechnicznej we Lwowie i prezes towarzystwa politechnicznego, zaślubił Wandę z Dylewskich i z niej ma córki: Helenę, Zofię i Wandę.
Bar. Władysław, ur. 1848 r., zaślubił w 1875 r. Leokadyę Nowacką i z niej ma synów: Romana, ur. 1876 r., Artura, ur. 1879 r. i Zygmunta, ur. 1889 r.
Bar. Maciej, oficer wojsk polskich 1808 r., zaślubił Juliannę Stojowską i z niej miał syna Jana, ożenionego z Izabelą Wielogłowską, z której syn Aleksander, dziedzic dóbr Szczytniki, w pow. miechowskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r., i córka Marya za Napoleonem hr. Bobrowskim.
GOSTKOWSKI h. JUNOSZA. Wzięli nazwisko od wsi Gostkowa, w ziemi nurskiej, i są jednego pochodzenia z Bielińskimi Junoszycami. Dersław 1434 r., po którym syn Ziemak-Daćbog miał synów: Piotra, Stanisława i Ziemaka 1512 r., ożenionego z Małgorzatą Smłodowską, który brał udział w ruchach szlachty mazowieckiej 1526 r. z powodu śmierci ostatnich książąt Piastów na Warszawie, i pozywał o ich otrucie niektórych panów. Dersław, kanonik płocki 1523 - 1541 r. Piotr, sędzia grodzki nurski 1567 r. Jakób, podwojewodzy i podstarosta nurski 1570 r. Kacper, syn Jana, wojski ciechanowski 1617 r., dziedzic Gostkowa, miał brata Andrzeja. Katarzyna Stabrowska, żona Kacpra 1620 r. Bartłomiej i Wojciech, synowie Piotra, dziedzica Gostkowa, Cygany i Podgórze, 1640 r. Jakób, syn Mikołaja z Borowego Gostkowa, miał syna Adama, żonatego z Ewą Pieczkowską 1690 r. (Don. Vars. i Zap. Tryb. Lubel.). Kacper z wojew. podlaskiem 1648 r., Józef i Łukasz z ziemią nurską, Stanisław z wojew. podlaskiem, Franciszek z ziemią łomżyńską, Mikołaj z ziemią różańską i Jan z ziemią zakroczymską 1697 r., a Adam 1764 r. z ziemią różańską podpisali elekcye.
Paweł i Aleksander, synowie Andrzeja, 1688 r. Wojciech, dziedzic dóbr Dys, miał synów: Marcina, Adama i Stefana 1692 r. Adam, rotmistrz królewski 1698 r., skarbnik różański 1713 roku (Sigil.). Łukasz, skarbnik i komornik graniczny różański 1717 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Stanisław, Władysław i Antoni, synowie Samuela i Maryanny Kucharskiej, 1710 roku (Ks. Gr. Brzeskie). Jan, syn Jana, wnuk Tomasza, 1714 r. Jerzy, kanonik katedralny płocki 1766 r. Mikołaj, szambelan królewski 1772 r. (Sigil.). Jakób, sędzia grodzki ostrowski, skarbnik 1774 r., wojski i podstarosta nurski 1780 r. Franciszek, skarbnik czerniechowski 1774 r., vicegerent grodzki łęczycki 1786 roku. Paweł, podkomorzy płocki 1789 roku (Wyr. Tryb. Piotrk.). Wojciech, kanonik płocki 1793 roku. Mikołaj, vicegerent grodzki ostrowski 1793 - 1796 r.
Wojciech, dziedzic dóbr Dys i Rutki, w pow. lubelskim 1671 r., miał mieć jeszcze czwartego syna Macieja, po którym syn Łukasz, ożeniony z Maryanną Dłuską, pozostawił syna Aleksandra, ożenionego z Zofią Wądołkowską, z której synowie: 1) Mikołaj, po którym z żony Magdaleny Obryckiej syn Ignacy wylegitymowany w Królestwie 1861 r.; 2) Wawrzyniec, tego z żony Maryanny Lewickiej synowie, Daniel i Franciszek wylegitymowani w Królestwie 1839 r.; po Danielu z żony Józefy Przezdzieckiej syn Aleksander, urzędnik w okręgu naukowym warszawskim.
Jakób, dziedzic dóbr Długie Kamieńskie, subdelegat 1746 r., a skarbnik nurski 1760 r., z żony Maryanny Łaźnińskiej miał syna Wincentego, po którym z żony Ludwiki Rostkowskiej synowie:
1) Fryderyk, sędzia pokoju pow. tykocińskiego, i dziedzic dóbr Mazury, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.;
2) Tomasz, dziedzic dóbr Naborowiec, z żony Urszuli Krygier miał syna Antoniego, który czynny wziął udział w czynnościach Towarzystwa Rolniczego Warszawskiego w 1862 r., a około 1866 r. osiedlił się w Galicyi, gdzie nabył wieś Czyżowice, i tytułował się baronem; w sprawach o dobrobyt i autonomię kraju ważny brał udział.
Ignacy i Franciszek, synowie Jana, dziedzice dóbr Strachocin i Łachy 1764 r.; pochodzący od nich Paweł i Saturnin, synowie Antoniego i Cecylii z Mickiewiczów, w 1837 r. i Józef, syn Ignacego i Faustyny z Mickiewiczów, 1838 r. wylegitymowani w Królestwie.
GOSTOMSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Jan Głowacz, wojewoda poznański 1399 r. Jan, kasztelan santocki 1423 r., wojewoda mazowiecki 1435 r. Anzelm, kasztelan wyszogrodzki 1561 r., płocki 1564 r., wojewoda rawski 1572 r., um. 1588 r. Stanisław, kasztelan sochaczewski 1572 r., wojewoda rawski 1588 r. Heronim, kasztelan nakielski 1588 r., wojewoda poznański 1592 r., um. 1609 r. Jan, kasztelan rawski 1588 r. Tomasz, wojewoda podlaski 1605 r., mazowiecki tegoż 1605 r., um. 1623 r. Dobrogost, kasztelan zakroczymski 1606 r., czerski 1609 r. Jan, wojewoda inowrocławski 1611 r., brzesko-kujawski 1618 r., a kaliski 1620 r., um. 1623 r. Anzelm, kasztelan liwski 1616 r.
Dawna i znakomita rodzina, jednego pochodzenia z Szamotulskimi i Ostrorogami; do początku XVI stolecia pisała się z Leżenic lub Leżeńskimi Jan Głowacz z Leżenic, wojewoda mazowiecki 1399 r., dziedzic dóbr Goryń i Wola Goryńska, miał synów, Jana i Abrahama 1420 r. Jan, kasztelan santocki 1423 r., wojewoda mazowiecki 1435 r., pozostawił córkę Elżbietę za Janem Kanimirem, podkomorzym chełmskim, i syna Anzelma, dziedzica Pawłowic, starostę ryczywolskiego 1470 r., po którym syn Dobrogost pierwszy od swego majątku Gostomi, w wojew. rawskiem, wziął nazwisko Gostomski (Dudki ziem. Radomskie). Dobrogost zostawił synów: Anzelma i Walentego, założycieli dwóch dotychczas istniejących gałęzi tego domu, i Jakóba.
Gałąź Anzelma. Anzelm, z dworzanina królewskiego i starosty rawskiego, kasztelan wyszogrodzki 1561 r. (Conv. Piotrk.), płocki 1564 r., a wojewoda rawski 1572 r., dziedzic dóbr Dużej i Małej Gostomi, Leżenicy, Studzianki i innych, niepospolitych zdolności i zabiegły gospodarz, był twórcą znaczenia politycznego i majątkowego swojej rodziny; wojewoda miał ośmiu synów i cztery córki, te dzieci bogato wyposażył i dał im tak staranne wychowanie, że z synów aż pięciu zasiadło w senacie. Anzelm w późnej starości, w pierwszych bezkrólewiach, wziął udział w sprawach publicznych i wystąpił, będąc kalwinem, jako naczelnik stronnictwa dysydenckiego z żądaniem równouprawnienia innowierców, przeciwny był jednak elekcyi Piasta jako niemożliwej dla zbyt wielkiej liczby pretedentów, a niebezpiecznej, że taki wybór mógł narazić Rzeczpospolitą na rozterki domowe, a nawet popierał cesarza, który mu dawał gwarancyę, że dysydentom zapewni wszystkie prawa obywatelstwa; popularny był wielce na Mazowszu i gdy w 1573 r. pokłócił się z Czarnkowskim, referendarzem wiel. koron., o starostwo płockie, wszystka szlachta płocka oświadczyła, że jest gotową orężem popierać jego prawa. Wojewoda umarł 1588 r., osiemdziesięcioletni, miał cztery żony, Narzymską, kasztelankę płocką, Małgorzatę Bartnicką, Zofię Tarło i Zofię Szczawińską, kasztelankę sochaczewską, wdowę po Andrzeju Sierpskim, kasztelanie rypińskim, z której córka Elżbieta-Łucya za Prokopem Sieniawskim, marszałkiem nadwornym koronnym; z żony Zofii Tarło miał Anzelm córki: Dorotę za Janem Tarłą, Katarzynę za Piotrem Warpęsem i Annę Parys, oraz ośmiu synów; z tych:
1. Stanisław, chorąży rawski i starosta radomski 1564 r., kasztelan sochaczewski 1572 r., wojewoda rawski 1588 r., deputat do korekty praw; w dwóch pierwszych bezkrólewiach jakkolwiek dysydent popierał do tronu cesarza, a następnie z Zamoyskim przeprowadził elekcyę Zygmunta III, i należał do układów będzińskich. Stanisław był żonatym z Zofią, córką Stanisława Chylińskiego, wojskiego chełmskiego (Conv. Piotrk.).
2. Mikołaj, chorąży rawski, rotmistrz wojsk królewskich, popierał elekcyę Stefana Batorego i do niej szlachtę płocką nakłonił; w 1577 r. dzielnie walczył przeciwko Gdańszczanom i odznaczył się w bitwie pod Tczewem.
3. Heronim, podkomorzy rawski 1581 r., kasztelan nakielski 1588 r., wojewoda poznański 1592 r., w 1600 r. poseł do cesarza dla zgodnego ułożenia zajść z powodu Wołoszczyzny, w 1577 roku walczył przeciwko Gdańszczanom, a przeszedłszy za staraniem Jezuitów na wyznanie katolickie, pozyskał względy Zygmunta III i nawzajem był jednym z najgorliwszych obrońców praw tronu, co go nawet poróżniło z Zamoyskim, a jako najgorętszy przeciwnik rokoszu Zebrzydowskiego, zastawił majątek na zebranie znacznego zbrojnego oddziału na pomoc Zygmuntowi. Mszcząc jego nieprzyjaźń, rokoszanie zniszczyli jego majątki, co wynagradzając sejm 1609 r., nadał mu dzierżawę intratnej królewszczyzny Sanniki na lat 100; posiadał też przeszło 10 starostw, a z nich kilka bogatych, jak sandomierskie, wareckie, grójeckie i inne. Jezuitom dał się całkowicie opanować i znaczną część swego majątku obrócił na dotacyę ich kolegiów i fundacyę kolegium sandomierskiego, hojnie też nadał kilka kościołów, a Dominikanom sandomierskim darował folwark; gdy mu zarzucano tę zbytnią, a dla jego dzieci szkodliwą hojność, odpowiadał, „gdy już mam wszystko ziemskie, słusznie, że powinienem starać się o niebieskie.” Wojewoda umarł 1609 r.; z 1-ej żony Urszuli Sieniawskiej jego córka Zofia-Anna za Adamem Stadnickim, wojewodą bełzkim, i syn Jan, a z 2-iej żony Aleksandry Sapieha, wojewodzianki smoleńskiej, syn Zygmunt-Ferdynand.
Jan, z wojewody inowrocławskiego wojewoda brzesko-kujawski, a w 1620 r. kaliski (Metr. Kor.), starosta wałecki i grójecki, pobożny i Jezuitom całkowicie oddany, w 1609 r. w swym dworze w Wilczyskach podejmował króla Zygmunta III i królewicza Władysława, wyprawiających się na wojnę moskiewską; Jan umarł 1623 r., żon miał dwie, Zofię Firlej, wojewodziankę krakowską, i Zofię Tęczyńską, z której syn Franciszek-Heronim, podkomorzy czerski 1653 r., z żoną Maryanną Gembicką, wojewodzianką łęczycką, bezpotomny.
Zygmunt-Ferdynand, młodszy syn Heronima, wojewody poznańskiego, dworzanin królewski, posiadacz starostwa sannickiego, z żoną Anną Leśnowolską bezpotomny.
4. Tomasz, wojewoda podlaski 1605 r. i tegoż roku mazowiecki, starosta ryczywolski i warszawski, umarł 1623 r., z żony Anny Rybińskiej jego synowie: Remigian, starosta mielnicki, z Anną Łużecką bezpotomny, Jan, kanonik krakowski, opat wąchocki 1626 r., i Stefan głuchoniemy z żoną Zuzanną Ciecierską bezpotomny; wojewoda z 2-iej żony Anny Oborskiej, wdowy po Marcinie Leśnowolskim, kasztelanie podlaskim, miał córkę Dorotę, żonę Marcyana Chełmskiego, podkomorzego krakowskiego.
5. Dobrogost z Leżenic, kasztelan zakroczymski 1606 r., a od 1609 r. czerski, dziedzic dóbr Chotyni, z żony Małgorzaty Gorzeńskiej pozostawił syna Samuela, ożenionego z Zofią Lasocką, z której synowie, Samuel i Heronim bezpotomni.
6. Jan, kasztelan rawski 1588 r., z żony Zofii Nowowiejskiej jego synowie, Adryan, poseł na sejm 1601 r., Anzelm, kasztelan liwski 1616 r., bezpotomni, oraz córki, Dorota Sułowską i Zofia za Janem Kazanowskim.
7. Jakób, gdy w młodym wieku chciał przejść na wyznanie katolickie, rozgniewany ojciec zamknął go w ciężkiem więzieniu w Rawie, gdzie przebywszy lat trzy, popadł w obłąkanie; z żoną Anną Bączalską bezpotomny.
8. Anzelm, dziedzic na Konradzicach i Dębowej Górze, rotmistrz królewski, walczył przeciwko Moskwie 1579 - 1581 r., już za życia ojca, a z wielkiem jego niezadowoleniem powrócił do katolicyzmu; z żony Barbary Niszczyckiej pozostawił dwóch synów, Jerzego-Aleksandra i Stanisława. Jerzy-Aleksander zaślubił Annę Starzechowską i z niej miał syna Jana, podstolego sanockiego 1676 r., po którym z 1-ej żony Zofii z Szumowa Kwilińskiej synowie, Jerzy i Franciszek, oraz córka Konstancya, a z drugiej, Anny Orzechowskiej, sędzianki przemyślskiej, córka Aleksandra za Mikołajem Debolim, starostą owruckim. Jerzy, kanonik 1714 r., a Franciszek, podstoli sanocki 1715 r., żonaty z Anielą Orchowską, miał synów, Józefa i Mateusza, burgrabiego grodzkiego poznańskiego 1762 r., ożenionego z Barbarą Zalewską, z której syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; po Janie z żony Justyny Słupeckiej syn Adam w 1860 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Piotrk., Don. Vars.).
Gałąź Walentego. Jej protoplasta Walenty, drugi syn Dobrogosta, dziedzic Gostomi i Niesiołowic 1598 r., zaślubiwszy Barbarę Orlewską, majętną dziedziczkę w Prusach Zachodnich, osiedlił się w tej prowincyi i zostawił pięciu synów: Krzysztofa, Wojciecha, Jana, Jerzego i Macieja, po których rozrodzone potomstwo brało przydomki: Babka, Jakusz, Skórka i t. d. Z tych braci, Krzysztof, dziedzic dóbr Niesiołowice, z żony Zofii z Kacków Pierzchównej pozostawił syna Krzysztofa, ożenionego z Anną Pałubicką, z której córki, Justyna za Janem Prądzyńskim, Katarzyna za Janem Kiedrowskim i synowie: Wojciech ożeniony z Anną Węsierską, tego potomstwo zgasło, Stanisław, po którym zostało się potomstwo i Jan.
Jan, ożeniony z Katarzyną Lettau, miał syna Jana-Jerzego, dziedzica dóbr Łąkie 1728 r., ożenionego z Anną-Jadwigą Klejst, z której syn Andrzej-Konrad, z pisarza grodzkiego poznańskiego miecznik 1762 r., ostatnio podkomorzy malborgski 1765 roku, starosta duninowski 1768 - 1780 roku (Sigil.), dziedzic dóbr Wałdowo, ożeniony z Julianną Komierowską, pozostawił córki, Annę za Ignacym Trembeckim, Barbarę za Stanisławem Rydzyńskim i syna Pawła, z chorążego pomorskiego 1789 r., podkomorzego malborgskiego 1794 r., po którym z 1-ej żony Nepomuceny Rogalińskiej, kasztelanki międzyrzeckiej, córka Teresa za Izydorem Białobłockim, a z 2-iej żony Anieli Szydłowskiej, kasztelanki żarnowskiej, syn Heronim wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Heronim, dziedzic dóbr Gostomi i Brzostowca, miał dwie żony, Różę Rzeszotarską, z której córka Józefa za Aleksandrem Grochowskim i synowie: Stanisław, Jan i Zygmunt, i Józefę Słupecką, z której synowie, Heronim i Adolf.
Stanisław, dziedzic Zalesia, zaślubił Józefę Iwanicką i z niej ma syna Władysława, kapitana wojsk austryjackich i ces. kr. szambelana, po którym z żony Zofii, córki ks. Ludwika Ponińskiego, dzieci: Stefan, Ludwik i Aleksandra.
Heronim, ożeniony z Karoliną Moycho, ma syna Heronima i córki, Maryę i Kazimierę.
Adolf, najmłodszy syn Heronima i Słupeckiej, dziedzic Brzostowca, z żony Jadwigi Kamockiej ma córki, Zofię za Władysławem ks. Woronieckim i Jadwigę, żonę Bolesława Jackowskiego z Gostomi (Bon.).
Z tej familii. Maciej, żonaty z Anną Wolską, miał syna Andrzeja, cześnika inflanckiego, dziedzica dóbr Waganiec 1746 r., po którym z żony Doroty Niemojewskiej córka Urszula, żona Antoniego Murzynowskiego, i synowie: 1) Jakób, cześnik liwski 1781 r., szambelan królewski 1793 r., dziedzic dóbr Brudnów, na Kujawach, ożeniony z Kunegundą-Joanną Godzimierską, lv. żoną Ignacego Moszczeńskiego, cześnika radziejowskiego (Ks. Gr. Brzeskie), z której synowie, Walenty, dziedzic dóbr Borucin, w wojew. mazowieckiem, i Józef wylegitymowani w Królestwie 1837 r.; 2) Antoni, chorąży michałowski 1781 r., ożeniony z Ksawerą Moszczeńską, pozostawił synów, Ignacego, dziedzica dóbr Waganiec, i Józefa, dziedzica dóbr Józefów, w wojew. mazowieckiem, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
GOSTOMSKI h. PRAWDZIC. Wzięli nazwisko od wsi Gostomino, w wojew. płockiem. Wojciech, syn Heronima, 1588 r., ożeniony z Otylią Bielińską, stolnikówną zakroczymską, zostawił synów: Wojciecha, Mikołaja i Andrzeja, który posiadał część majątku Berezyna, na Litwie, i tę w 1620 r. sprzedał Leonowi Sapiesze, kanclerzowi litewskiemu. Seweryn, miecznik różański 1663 r. (Sigil.). Eustachy podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską. Paweł, archidyakon płocki i kanonik chełmiński 1728 r. Wojciech, łowczy grabowiecki, Maciej, kanonik kruszwicki, i Krzysztof, stolnik Winnicki 1748 roku, synowie Andrzeja i Zuzanny Sąmpławskiej (Ks. Gr. Brzeskie). Bartłomiej, kapitan wojsk koronnych 1785 r. (Sigil.).
Maciej, Józef i Jan, synowie Józefa, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
Po Antonim, w 1779 r. burgrabim zakroczymskim, z żony Elżbiety Gzowskiej synowie: Mikołaj, dziedzic wsi Obrąb, w pow. pułtuskim, Wojciech i Norbert wylegitymowani w Królestwie 1843 r.
GOSTWICKI h. ODROWĄŻ. Pisano ich także Goświcki; byli w Małopolsce, a pisali się z Gostwicy, w pow. sandeckim. Stanisław, właściciel części we wsi Gruszowie około 1470 r., cytowany w Lib. Benef. Józef, podstoli bracławski 1647 r. Marcin, rotmistrz królewski, syn Wojciecha i Jadwigi Dydyńskiej, 1700 r. Michał, podstoli halicki 1720 r., miał synów, Józefa i Marcina. Franciszek, porucznik wojsk koronnych 1780 r. (Sigil.). Józef, Cypryan-Tadeusz i Maksymilian-Feliks otrzymali 1819 r. potwierdzenie szlachectwa od cesarza austryjackiego Franciszka I.
GOSTYŃSKI h. GRYZIMA. Senatorowie w rodzinie: Bartłomiej, kasztelan nakielski 1433 - 1436 r. Maciej, kasztelan szremski 1501 r. N., kasztelan santocki, um. 1580 r. Stanisław, kasztelan krzywiński 1588 r. Andrzej, kasztelan kamieński 1645 r.
Protoplasta tej rodziny Fryderyk Borek, generał wielkopolski, miał dostać w 1306 r. od Władysława Łokietka w nagrodę przeważnego udziału, jaki wziął w wypędzeniu Czechów z Wielkopolski i poskromieniu zbuntowanej magnateryi, miasto Gostyń z 40 wsiami; co do Borków, należeli oni do najznakomitszych rodzin pomorskich, i do małej liczby pochodzenia słowiańsko-polskiego w tej prowincyi, ich nazwisko też było miejscowe słowiańskie, (Bork lub właściwie Work, oznaczające Wilka, i ztąd też w herbie kładli to zwierzę, zanim je zmienili na lisy). W XIII i XIV wiekach należało do tej rodziny kilkanaście miast i zamków i kilkadziesiąt wsi, a nawet większa część jednego powiatu. Ta rodzina, znacznie jednak podupadła w dawnem znaczeniu, istnieje dotychczas, a jedna jej linia otrzymała tytuł hrabiowski pruski. Od wyżej wspomnionego Fryderyka, generała wielkopolskiego, wywodzą się prócz Gostyńskich także Radzimscy, a ich przodkiem miał być Bartosz (Bartłomiej), kasztelan nakielski. Z wnuków Fryderyka, Mikołaj, syn Wojciecha, nadał dwanaście wsi i wielkie przywileje m. Gostyniowi w 1337 r. Maciej, kasztelan szremski 1501 r., pozostawił synów, Jana i Macieja, dziedziców Gostynia 1511 r. Mikołaj, syn Jana, 1548 r. (Conv. Piotrk.). N., kasztelan santocki, um. 1580 r. Stanisław i Marcin, dziedzice Bodzewka, w pow. kościańskim 1581 r. (Ks. poborowe). Stanisław, kasztelan krzywiński 1588 r.
W pierwszej połowie XVII stolecia znacznie podupadła majątkowo ta rodzina, a nawet jej dziedzictwo Gostyń wyszedł z jej posiadania; od tego też czasu gnieździła się głównie w ziemi wieluńskiej i na Mazowszu. Andrzej 1629 r., ożeniony z Dorotą Rozrażewską. Wojciech, sekretarz królewski, poborca mazowiecki i podlaski 1620 r. Stanisław, sędzia ziemski wieluński 1630 - 1652 r., podpisał elekcyę 1632 r.; jego córka Barbara za Janem Radoszewskim, stolnikiem wieluńskim. Andrzej, kasztelan kamieński 1645 r., um. 1654 r. Zygmunt Borek 1648 r. z ziemią wieluńską, a Adam i Kazimierz 1697 r. z wojew. kaliskiem podpisali elekcye. Zygmunt, łowczy wieluński 1671 r. Stanisław, komornik sieradzki i pisarz grodzki, a od 1722 r. ziemski kaliski (Sigil.). N., dziedzic dóbr Lenartów, w wojew. inowrocławskiem 1789 r.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Gogolewo 1742 r., w wojew. poznańskiem, syn Józef ożeniony z Franciszką Łącką, z niej syn Tadeusz, dzierżawca dóbr Dobroszyn, w pow. konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1844 roku.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Kurcewo i inne w 1760 r., syn Karol, ożeniony z Zofią Hersztorpską, miał syna Jana, dziedzica dóbr Gosławic, w pow. konińskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r.
GOSTYŃSKI h. JASTRZĘBIEC. Byli w wojew. krakowskiem. Paweł, żyjący około 1550 r., z żoną N. Morawicką zostawił potomstwo. Stanisław, syn Feliksa, ożeniony z Dorotą Wielogłowską, z niej córka Anna Stadnicka 1610 r. Kazimierz podpisał konfederacyę sandomierską 1704 r.
GOSTYŃSKI h. LUBICZ. Maciej, rotmistrz wojsk królewskich 1605 r. Stefan, podczaszy czerniechowski i burgrabia grodzki włodzimierski 1696 r., z żony Katarzyny Kaszowskiej miał synów: Dymitra, Dominika, Franciszka i Aleksandra 1701 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Dymitr z żony Anny Grzybowskiej miał syna Andrzeja, pisarza ziemskiego nowogrodzkiego 1744 r. Franciszek, wojski włodzimierski 1717 r. (Wyr. Tryb. Lubel.), z żony Maryanny Cieszkowskiej pozostawił córkę Katarzynę, żonę Józefa Młockiego, stolnika czerniechowskiego, i synów, Piotra i Heronima.
Piotr, stolnik 1730 r., chorąży 1742 r., a od 1752 r. podkomorzy czerniechowski (Sigil.), był żonatym z Ludwiką Hulewicz.
Heronim, podstoli 1730 r., chorąży 1752 r. (Sigil.), podkomorzy czerniechowski 1771 r. (Kancl.) i kawaler orderu św. Stanisława, z żony Anny Skotnickiej miał córki, Różę za Ksawerym Strzelnickim, łowczym czerniechowskim, Zofię, żonę Jana Kaszowskiego, podstolego dobrzyńskiego, i synów, Piotra i Franciszka. Piotr, porucznik pancerny 1757 r., podstarosta 1768 r., podstoli czerniechowski 1764 - 1783 r., sędzia grodzki włodzimierski 1780 - 1783 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; wylegitymowany w Galicyi 1782 r., był żonatym z Brygidą Olizar.
Franciszek, starosta przyłuski 1771 r. i kawaler orderu św. Stanisława 1790 r. (Kancl.), wylegitymowany w Galicyi 1785 r., z żony Katarzyny Rohozińskiej pozostawił syna Aloizego, wojskiego poleskiego 1794 r. (Sigil.), ostatnio marszałka gub. wołyńskiej, który z dwóch żon, Róży Zakrzewskiej i Agnieszki Obryckiej, pozostawił córki: Różę za Henrykiem hr. Tymanem, Florę za Włodzimierzem hr. O’Rurke, generałem wojsk rosyjskich, i Emilię lv. Cyrylową Gostyńską, 2v. za Władysławem Młokosiewiczem.
Antoni, regent grodzki nowogrodzki 1781 r., z żony Heleny Morzkowskiej pozostawił syna Franciszka, żonatego z Pelagią ks. Lubomirską, z której synowie: Franciszek z żony Franciszki z Chromcewiczów pozostawił dzieci: Justynę, Helenę, Władysławę, Stanisławę i Karola; Adam z Doroty Chromcewiczównej pozostawił dzieci: Pelagię, Bronisława i Józefa; Stanisław z żony Tekli Kochanowskiej ma córkę Lucynę (Bon.).
Wincenty, syn Józefa, z synem Antonim wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1842 r., a inni w 1846 - 1859 r.
GOSTYOWSKI h. PÓŁKOZIC. Byli na Kujawach. Stanisław, podczaszy brzesko-kujawski, um. 1656 r.; był żonatym z Jadwigą Sokołowską.
GOSUŃSKI. Jakób podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. płockiem.
GOŚWICKI h. ODROWĄŻ. Taż familia co Gostwicki.
GOSZCZYC. Stanisław podpisał elekcyę 1764 r. z pow. lidzkim.
GOSZCZYCKI h. JASTRZĘBIEC. Józef i Władysław, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1850 r.
GOSZCZYCKI h. LUBICZ. Byli w wojew. płockiem, a wzięli nazwisko od wsi Goszczyce, v. Gościce i dlatego pisali się i Gościcki. Z piszących się Goszczycki. Andrzej, podskarbi książąt mazowieckich 1452 r. Franciszek, komornik ziemski kijowski 1775 - 1794 r. Aleksander, oficer wojsk pruskich 1789 r.
Adam, dziedzic wsi Goszczyce 1723 r., ożeniony z Konstancyą Bromirską, miał syna Walentego, po którym z Konstancyi Grabskiej synowie, Leon z synem Feliksem, urodzonym z Maryanny Süsmilch, wylegitymowani w Królestwie 1857 r., i Ambroży wylegitymowany w Królestwie 1859 r. z synem Emilianem, urodzonym z Franciszki Wędrychowskiej.
GOSZCZYMIŃSKI h. GRABIE. Paweł i Władysław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. płockiem.
GOSZCZYŃSKI h. POBÓG. Byli w wojew. płockiem, a pisali się z Goszczyna v. Gościna, w pow. płońskim. Licznie rozrodzeni, brali przydomki: Burcz, Jajko, Karkosz, Kopeć, Kotasz, Panucha, Sekuła i inne. Jan z żony Anny Ryczyckiej miał trzech synów: Wojciecha, Jana i Ambrożego, który, kupiwszy w Prusach majątek Rutkowice 1526 r., od niego wziął nazwisko Rutkowski. Stanisław, Marcin, Jan i Paweł, synowie Jana Sekuły z Mystkowa, 1550 r. (Conv. Piotrk.). Jan, viceregent nurski 1554 r. Andrzej, syn Jana, 1562 r. Franciszek, dwóch Janów, dwóch Józefów i Tomasz 1697 r. podpisali elekcyę z wojew. płockiem. Seweryn ur. 1801 r. w gub. kijowskiej, jeden ze znakomitszych naszych poetów w pierwszej połowie XIX stolecia. Maciej, radca pow. michałowskiego 1813 r. Łukasz, syn Szymona, radca dworu, urzędnik w Płocku 1830 r., dziedzic dóbr Unieck, w pow. mławskim 1856 r.
Po Jakóbie, burgrabim grodzkim płockim 1648 r., pochodzący Jan, syn Bartłomieja i Antoniny z Goszczyńskich, dziedzic dóbr Karwowo-Krzywanice, w pow. płockim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.
Po Józefie, 1716 r. dziedzicu wsi Goszczyno-Kotary, w wojew. płockiem, pochodzący: Antoni, syn Józefa i Weroniki z Werowskich, podoficer wojsk polskich, wylegitymowany w Królestwie 1850 r., a Aleksander, syn Stanisława i Maryanny Barańskiej, podoficer wojsk ros., Maciej, syn Antoniego, dzierżawca dóbr Pomianowo, w gub. płockiej, i Antoni, syn Wawrzyńca, wylegitymowani w Królestwie w 1854 - 1856 r.
Po Pawle, w 1713 r. dziedzicu wsi Goszczyno-Kołodzieje, z żony Katarzyny Kowalskiej syn Jan miał syna Karola, ten Ignacego, po którym z żony Kamili Wężyk synowie: Ludwik, Jan i Józef wylegitymowani w Królestwie 1862 r.
GOSZCZYŃSKI v. GOSZCZEŃSKI. Byli w wojew. łęczyckiem i pisali się z Goszczynna; brali przydomki: Bierko, Dominejko, Oczko i inne. Wojciech i Stanisław Kuropatwa, Andrzej i Tomasz Krzesio, Jakób Główka i inni, dziedzice wsi Goszczynna 1576 r. (Ks. poborowe). Józef podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem.
GOSZTOWT h. SYROKOMLA. Licznie rozrodzeni na Litwie. Dyonizy z synami, Antonim i Michałem, Adam i Jan, synowie Stanisława, Ignacy i Konstanty, synowie Ignacego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie 1835 - 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Stanisław, syn Ignacego, dóbr Milwidy, Pałszyki i Dykiej, Jan i Józef, synowie Jerzego, dóbr Drasejkany, Aleksander, syn Tadeusza, dóbr Uhipuryi, Adam, Józef i Kazimierz, synowie Antoniego, dóbr Pubzuby, Antoni, syn Antoniego, dóbr Anusy-Newordziany, Anatol, syn Adama, dóbr Życiszki dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 roku.
GOSZYCKI h. JASTRZĘBIEC. Pisali się z Goszyc, w pow. proszowskim; dom dawny. Paweł, scholastyk krakowski 1425 r. Abraham cytowany w aktach krakowskich 1438 r., kanonik krakowski 1439 r. Melchior, Wacław i Jakób, osiedliwszy się na Szlązku, otrzymali w 1559 r. zatwierdzenie szlachectwa od króla Zygmunta Augusta i cesarza Ferdynanda I.
GOSZYŃSKI h. GOSZYŃSKI. Herb - w polu błękitnem oszczep w górę, do jego drzewca z każdej strony przytwierdzony oszczep także żelezcem w górę; na hełmie w koronie ramię w zbroi w prawo, z ręką ściśniętą w kułak. Podług Ledebura - w polu niebieskiem ma być złota rycerska ostroga, po obu jej stronach u dołu gwiazda; lecz może jest to herb innej tego nazwiska rodziny, osiedlonej także w Prusach.
Wzięli nazwisko od wsi Goszyna pod miastem Starogrodem, w Prusach Zachodnich. N., podstoli nowogrodzki siewierski 1754 r.
GOTARTOWSKI h. LELIWA. Byli w Prusach Zachodnich i Wielkopolsce. Marek, dziedzic części Tłuchowa, w ziemi dobrzyńskiej, a Jan, dziedzic Kretków Małych, w pow. rypińskim 1564 r. (Ks. poborowe). Adam, pisarz grodzki skarszewski, poseł pow. nowskiego, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem; regent i pisarz grodzki kirszporski, pisarz wojew. malborgskiego, żonaty z Maryanną Szeliwską. Piotr, sądowy tucholski 1788 r. Ignacy, członek poselstwa do Turcyi wojewody Podoskiego, poseł na sejm 1776 r., podwojewodzy malborgski 1767 r. (Kancl.), sądowy chełmiński 1771 - 1780 r.; jego syn Franciszek ożeniony z Wiktoryą Leską, z której synowie, Florenty, podpułkownik, walczył w Hiszpanii 1810 - 1811 r., i Fabian, kapitan wojsk polskich, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1842 r. Ich brat Marceli, porucznik wojsk polskich, chlubnie odznaczywszy się w bitwie 1813 r., poległ w kampanii 1814 r. Henryk, dziedzic dóbr Gawrony, Parzęczew i innych, w pow. łęczyckim 1856 r.
GOTARTOWSKI h. LIS. Senator w rodzinie, Warcisław, kasztelan żarnowski 1408 r.
Warcisław z Gotartowic z przydomkiem Wilk, dowódca załogi w zamku bobrownickim, na Kujawach, kasztelan żarnowski 1408 roku, poddał 1409 r. bez oporu ten zamek Krzyżakom, za co był skazany na wieczne ciężkie więzienie, lecz od niego uwolniony 1410 r., gdy, otrzymawszy pozwolenie walczenia pod Grunwaldem, chlubnie odznaczył się w tej bitwie; z żony Anny ze Smogorzowa pozostawił trzech synów: Andrzeja, Mikołaja i Pakosza. Mikołaj zwany Pieczonka, dziedzic na Gotartowicach i Smogorzowie 1434 r., był żonatym z Klarą z Rusinowa (Ks. ziem. Radomskie, Bon.).
GOTEKE. Jan, pułkownik wojsk koronnych 1713 r. (Sigil.).
GOTGIN h. DOŁĘGA. Franciszek i Jan wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GOTIER de la CAVE. Piotr, koniuszy elektora Brandeburgskiego, otrzymał indygenat 1645 r. (Metr. Kor.). N., komisarz królewski 1735 r. (Sigil.).
GOTKOWSKI. Wzięli nazwisko od wsi Gotkowa v. Gotkowice, w Wielkopolsce. Mikołaj z Gotkowic 1486 r. Wojciech i Jan, dziedzice Olszowa, przeprowadzili dział Gotkowa 1489 r. Stanisław, syn Jana, żonaty z Anną z Olszowy 1498 r. Jan Sokół z Gotkowa zaślubił Helenę, wdowę po Mikołaju z Wojsławy, 1544 r. Stanisław, syn Wojciecha z Sokołowa, dziedzic Gotkowa 1549 r. Michał z Gotkowic 1549 r. (Conv. Piotrk.).
GOTLIB h. ABDANK. Franciszek, stolnik litewski 1749 r., syn Jana, miał synów, Jakóba i Jana; po Jakóbie syn Franciszek Ksawery, a po Janie synowie, Karol i Heronim wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej i kijowskiej.
GOTSCH h. JUNOSZA. Jerzy, rotmistrz wojsk koronnych 1708 r. (Ks. Gr. Brzeskie).
GOTTARD h. LIS. Fryderyk de Bülów, deputat od szlachty kurlandzkiej, wniósł 1716 r. protest (Metr. Kor.). Kazimierz podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.).
GOTTESMAN h. GOTTESMAN. Herb - tarcza w podłuż przedzielona, prawa część niebieska, lewa żółta, na obu częściach orzeł dwugłowy, na połowie tarczy prawej złoty, a na lewej niebieski; w koronie na hełmie dwa orle skrzydła, prawe żółte, lewe niebieskie.
Ten herb wraz z szlachectwem galicyjskiem otrzymał w 1777 r. Józef-Karol, urzędnik w Brzezanach, w Galicyi.
GOTTLEB-HASZLAKIEWICZ h. JASTRZĘBIEC. Józef, dzierżawca Dołhomościsk, syn Bogumiła i Barbary Rajeckiej, wnuk Macieja i Anny N., legitymował się w ziemstwie buskiem 1782 r. bez herbu, na plenipotencyach jednak do legitymacyi potrzebnych przyłożył pieczęcie z herbem Jastrzębiec. Z żony Ksawery Męcińskiej, dziedziczki Dołhomościsk, zostawił on dzieci: Sabinę za Stranskym, oficerem wojsk austr., Lubinę, Franciszka Ksawerego, Józefa, ur. 1812 r., po którym z Antoniny Kruczkowskiej syn Antoni ur. 1843 r.; Edwarda-Wincentego, ur. 1817 r., po którym z Doroty-Feliksy-Józefy-Rozalii Wronowskiej synowie: Zenon-Adam, ur. 1845 r. i Jan-Zdzisław, ur. 1852 r., wylegitymowani w Stanach galic. 1859 r.; Antoniego, ur. 1819 r., żonatego z Teresą z Osmólskich, z której Władysław-Maryan ur. 1851 r. i Henryk ur. 1857 r.; Feliksa, ur. 1822 r., zmarłego bezpotomnie w Rosyi, i Kwiryna-Jana, ur. 1823 r., wylegitymowanego z bratem Feliksem w Stanach galic. 1857 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GOTTOWT h. SULIMA. Na Żmudzi. Jan cytowany w Metr. Litew. 1528 r. Chryzostom podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Ferdynand, podporucznik wojsk polskich i kawaler krzyża wojskowego 1831 r. Julian, dziedzic dóbr Szylwiany, w pow. maryampolskim 1856 r., a Karol, syn Jana, dóbr Rukszy, w gub. kowieńskiej 1882 r.
Po Janie, dziedzicu majątku Szylwiany w 1757 r., z żony Antoniny Januszkiewicz syn Dominik, w 1813 r. radca, a następnie sędzia pokoju pow. maryampolskiego, wylegitymowany w Królestwie 1840 r.
GOTTSTEIN. Krystyn-Karol, sekretarz królewski, i Michał, synowie Jerzego-Kazimierza i Doroty N., 1700 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
GOUDON dc la RUE. Jan-Jakób, kapitan wojsk koronnych 1787 r. (Sigil.), był żonatym z Teresą-Barbarą de Falacicze (Don. Vars.)
GOUFFUS. Jan-Jakób, sekretarz królewski 1688 r., ożeniony z Teodorą Suchorzewską, w 1689 r. podwojewodzy warszawski (Don. Vars.). Jan otrzymał 1700 r. konsens królewski cedowania Młocin z wójtowstwem, posiadanych dożywotnio (Sigil. w Ossolińscianum).
GOVIENNE. Jan-Ignacy, sekretarz królewski 1719 r. (Sigil.)
GOWARCZEWSKI v. GOWARCZOWSKI h. RAWICZ. Pochodzą od Goworków, a wzięli nazwisko od miasta Gowarczowa, które założyli w wojew. Sandomierskiem. Dziedzic tego miasta Krystyn z przydomkiem Magiera, odznaczył się w bitwie pod Koronowem 1410 r.; podczaszy sandomierski 1434 r., dostał prawo magdeburgskie dla Gowarczowa. Po Stanisławie z żony Jadwigi Przyłęckiej synowie, Stanisław poległ w bitwie z Kozakami pod Beresteczkiem 1651 r., i Franciszek zaślubił Zofię Jastkowską i z niej miał pięciu synów; z nich: 1) Mikołaj, popadłszy w niewolę turecką, w niej umarł; 2) Franciszek, po którym z żony Niesiołowskiej syn Jacek-Konstanty, cześnik bracławski, komornik ziemski lwowski 1739 r., ożeniony z Konstancyą Drużbacką, łowczanką kijowską, i 3) Wiktoryn, po którym liczne potomstwo.
Paweł, syn Wojciecha, kapitan wojsk ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1848 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GOWARECKI h. NAŁĘCZ. Taż familia co Gawarecki; z piszących się Gowarecki, Jan w wojew. brzesko-litewskiem 1624 - 1636 r.
GOWARZEWSKI v. GOWARZOWSKI h. PRAWDZIC. Wzięli nazwisko od wsi Gowarzewa, w pow. poznańskim. Jan i Adam cytowani w aktach pyzdrskich 1461 r. Jan i Heronim, dziedzice Gowarzewa 1580 r. (Ks. poborowe). Stanisław otrzymał zniesienie kondemnaty 1649 r. (Vol. Leg.). Jerzy-Wojciech, archidyakon szremski, kanonik poznański 1655 r., uciekając przed Szwedami z Poznania, napadnięty od nich na drodze w pobliżu Zbąszyna 1657 r., został zamordowany. Kazimierz z wojew. poznańskiem i Jan z ziemią chełmską podpisali elekcyę 1697 r. Marcin, towarzysz husarski, otrzymał 1701 r. konsens królewski odebrania od przywłaszczycieli wójtowstwa w Czatachowej (Sigil. w Ossolińscianum). Jan i Antoni, synowie Szymona, dziedzice dóbr Lgoty 1765 r. Jan żonaty z Maryanną Bogdańską 1792 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Kazimierz, syn Franciszka i Anny Pęczelskiej, komornik ziemski radomski 1771 - 1793 r.
Po Janie, dziedzicu dóbr Budziczno, w wojew. Sieradzkiem 1708 r., z żony Katarzyny z Dąbrowskich syn Stanisław miał syna Szymona, ten Antoniego, po którym z żony Rozalii z Gembickich syn Jan, patron Trybunału w Kaliszu 1838 - 1870 r., wylegitymowany w Królestwie 1839 r.
GOWIŃSKI h. GOWIŃSKI. Herb - w polu czerwonem półksiężyc rogami na dół, między niemi gwiazda, na barku półksiężyca pół jelenia złotego; na hełmie w koronie ogon pawi.
Wzięli nazwisko od majątku Wielki Gowin, w Prusach Zachodnich, który jeszcze w 1782 r. posiadali. N., dziedzic dóbr Mersinke, w Księztwie Lauenburgskiem 1836 r.
GOWOREK h. RAWICZ. Zbigniew z żony Zofii Racławskiej miał córkę Annę, żonę Jana Potockiego 1579 r. Andrzej, dziedzic dóbr Sorbice 1589 r. Adam, syn Feliksa, 1640 r. Jadwiga, córka Stanisława 1642 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Krzysztof żonaty lv. z Barbarą z Konarzewskich, 2v. z Zofią z Padlewskich, która w 1759 r. już jako wdowa pokwitowała brata swego z sumy, zostawił z pierwszej żony córkę Agnieszkę lv. Bartłomiej ową Bibersztein-Błońską, zapisującą 1753 r. Tomaszowi Padlewskiemu, przyszłemu drugiemu swemu mężowi 4 tys. fl., a z drugiej żony córkę Maryannę, żonę Tomasza Gumińskiego, która w 1769 r. w grodzie krakowskim pokwitowała wuja swego z reszty posagu matki (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GOWOROWSKI h. PRUS I. Piszą się z Goworów, w Małopolsce. Jan z Goworów 1527 r. Benedykt, dziedzic Goworów 1552 r. (Conv. Piotrk.). Andrzej, komornik graniczny kijowski 1643 r. Kazimierz podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r.
Wincenty z synami: Maksymilianem, Maryanem, Stefanem i Józefem, i Aloizy, bracia, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
GOWORZYŃSKI. Piszą się z Goworzyna, w pow. radomskim. Jan, dziedzic części Kroczowa, w pow. radomskim 1569 r. (Ks. poborowe), miał synów: Heronima, Jana i Krzysztofa 1589 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
GOYDYMOWICZ h. KORAB. Józef-Kajetan zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r.
GOYLEWICZ h. GRABIE. Tomasz, Petko, Narbutt i inni cytowani w Metr. Litew. 1528 r. Bonawentura, kanonik żmudzki 1791 r. Potomstwo Macieja, syna Józefa, a mianowicie: Józef i Franciszek, synowie Jakóba, Stanisław i Adam, synowie Józefa, Fabian, syn Macieja, i inni w 1859 - 1868 r.; potomstwo Dominika, syna Stefana, a mianowicie: Grzegorz i Dymitr, synowie Franciszka, Stefan, Telesfor, Jan, synowie Jakóba, i Robert, syn Jana, w 1851 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Floryan, syn Adama, dziedzic dóbr Januszowo, w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOYLEWICZ h. PÓŁORŁA. N. N. udowodnili szlachectwo w gub. kowieńskiej 1799 r.
GOYSZEWSKI v. GOYSZOWSKI v. GOISZEWSKI h. BROCHWICZ. W wojew. Sandomierskiem i rawskiem; piszą się z Gojszewic. Paweł 1632 r., z żony Anny Cielemięckiej miał synów: Bernarda, Franciszka, Jacka, Marcina, Stefana i Pawła (Ks. Gr. Czerskie Perpet.). Z nich Jacek, podstoli wyszogrodzki 1678 r., a Marcin, miecznik lwowski 1676 r., był żonatym z Konstancyą Zaremba (Zap. Tryb. Lubel.). Wojciech, podsędek płocki 1709 r. Adam, subdelegat 1761 r., a pisarz grodzki poznański 1780 r., wojski mniejszy sochaczewski 1771 r. Alfons w 1783 r., a Adam w 1793 r. komornicy ziemscy mielniccy.
GOYŻEWSKI h. ŁABĘDŹ. Jakób, burgrabia mielnicki 1757 r. Józef, rotmistrz wiłkomierski, podpisał konwokacyę 1764 r. Jerzy, podstoli i regent grodzki rosieński 1775 r., podstarosta rosieński 1780 r., pisarz grodzki szawelski 1793 r. Mikołaj, syn Ignacego, urzędnik w pow. kowieńskim. Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty:
a) gub. wileńskiej: Józef i Franciszek, synowie Marcina, i po Franciszku syn Paweł i wnukowie: Ignacy, Józef, Kazimierz, Karol, Antoni i Cypryan 1847 r.;
b) gub. kowieńskiej, potomstwo: Jana, syna Michała, Józefa, syna Wincentego, Jana, syna Rafała, i Jana, syna Krzysztofa, a między innymi: Justyn, Jan i Franciszek, synowie Kajetana, Konstanty i Antoni, synowie Jana, Jan, syn Józefata, i inni 1845 - 1865 r. Stanisław, syn Jakóba, major wojsk ros., dóbr Butwiłany, Antoni, syn Józefa-Marcina, dóbr Jankuny, Antoni i Wincenty, synowie Józefa, dóbr Wołoddoń, Cypryan, syn Jakóba, dóbr Dowczany, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r.
GOYŻEWSKI h. SAS. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej przed 1831 r.
GOZDOWICZ h. GOZDAWA. Franciszek nabył 1806 r. od Duninów-Wąsowiczów, starościców kiślackich, Jawornik Ruski z przyległościami. Z jego dzieci: Honorata za Bonawenturą Szeleszyńskim, Petronela za Jackiem Wyszkowskim, Maryanna za Kleofasem Dulembą, Antoni i Aleksander, dziedzice Rakszawy, oraz Kazimierz, żonaty 1813 r. z Rozalią z Rylskich, sprzedał część Jawornika 1842 r. Anieli z Gozdowiczów Darowskiej (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GOZDOWSKI h. GOZDAWA. Piszą się z Gozdowa, w wojew. płockiem. Maciej, syn Wacława, dziedzic części wsi Kamionomostek 1626 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Stanisław z wojew. rawskiem i Stanisław z wojew. łęczyckiem 1648 r., Wojciech z ziemią wyszogrodzką 1674 r. i Antoni z wojew. pomorskiem 1764 r. podpisali elekcye. Benedykt, dziekan przemyślski 1676 r. Wojciech, syn Jana, zaślubił Agnieszkę Brzeską i z niej miał synów, Adama i Marcina 1695 r. (Don. Vars.). Adam, podstoli warszawski 1712 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Antoni, rotmistrz wojsk koronnych 1778 roku (Sigil.). Antoni, viceregent grodzki sanocki 1780 r. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Po Janie, podczaszym czerwonogrodzkim 1710 r., pochodzący, Maryan, syn Stanisława, i Ludwik, syn Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GOZDZ. Jan z Gozdawy 1581 r. Mikołaj i Jakób, bracia, zachowani przy posiadaniu młyna na rzece Czarna 1601 r. (Metr. Kor.). Daniel i Jan, synowie Jana, 1609 r. Jan zaślubił Annę, córkę Wojciecha ze Sobieszyna, 1620 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan zachowany przy posiadaniu młyna we wsi Gozdziówka 1628 r. (Metr. Kor.).
GOZDZICKI. Wincenty, dziedzic dóbr Pimont, i Norbert, dziedzic dóbr Karolpole, w gub. mohyłowskiej 1880 r.
GOZDZIEJOWSKI. Na Wołyniu i Rusi Czerwonej. Stanisław, viceregent 1780 - 1788 roku, pisarz grodzki i regent grodzki krzemieniecki 1788 - 1793 r. Antoni, skarbnik halicki 1793 r. Jan wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GOZDZIELSKI. Stanisław z synami: Janem, Wojciechem, Józefem i Antonim, i Antoni z synem Janem, synowie Wincentego, oraz Michał, syn Jana, z synem Janem, w pow. borysowskim, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1862 r.
GOZDZIEWSKI h. ŚLEPOWRON. W północnem Mazowszu, piszą się ze Szlas, w ziemi ciechanowskiej; z nich Andrzej, Krzysztof, Adam, Jakób i Michał podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią ciechanowską.
GOŹDZIKOWSKI v. GOŚCIKOWSKI h. ŁABĘDŹ. Piszą się z Goździkowa, w pow. radomskim, i biorą przydomek Dunin. Andrzej, regent skarbu koronnego 1429 r., starosta radomski 1437 r.; jego córka Zofia za Stanisławem z Szydłowca, kasztelanem żarnowskim, a syn Jan, 1464 r. dziedzic na Pawłowie. Andrzej, Bernard i Heronim, synowie Jana, dziedzice Goździkowa, Nieznamirowic, Sadów i in. 1508 r. (Ks. poborowe), Sebastyan, dziedzic na Goździkowie 1560 r., miał syna Krzysztofa, który w 1588 r. sprzedał części Goździkowa Andrzejowi Goździkowskiemu. Po Andrzeju, dziedzicu dóbr Sokolniki, syn Krzysztof 1641 r., zaślubił Izabelę Brudzyńską i z niej miał synów: Andrzeja, Władysława-Aleksandra, Jana i Krzysztofa. Z nich Władysław-Aleksander był żonatym z Katarzyną Bartochowską iz niej pozostawił synów, Franciszka i Jana 1689 r. Po Krzysztofie syn Stefan, wojski radomski 1698 r., dziedzic na Goździkowie, zaślubił Elżbietę Wojdowską i z niej miał synów, Aleksandra i Antoniego. Aleksander, dziedzic dóbr Kobylniki, stolnik nowogrodzki 1703 r., miał synów, Piotra i Józefa 1717 r. Aleksander, Katarzyna, żona Andrzeja Pałuskiego, i Rozalia, żona Wawrzyńca Chrostowskiego, dzieci Stefana, 1736 r. (Ks. Radomskie, Gr. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Franciszek syn Aleksandra, komornik sądowy 1820 r., a od 1830 r. rejent w Rawie.
GOŹDZIKOWSKI h. WIENIAWA. W północnem Mazowszu, z którego przesiedlili się na Litwę, do pow. prużańskiego. Piotr żonaty z Krystyną Białobłocką 1700 r. Bazyli, syn Wojciecha, dziedzic części dóbr Drozdowszczyzny 1694 r., miał synów, Aleksandra i Andrzeja, w pow. prużańskim 1727 r.; po Aleksandrze pochodzący Jan z synami: Antonim, Józefem i Ignacym zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1799 r.
GOZDZKI h. DOLIWA. Senatorowie w rodzinie: Bernard, kasztelan czerski 1661 r., um. 1670 r. Franciszek, kasztelan brzeziński 1701 r., sochaczewski 1715 r., a czerniechowski 1716 r., um. 1741 r. Stanisław-Bernard, wojewoda podlaski 1762 r., um. 1771 r.
Bardzo mało jest rodzin, którychby nazwisko było jak tej równie nieustalone, pisano je bowiem Gozdzki, Goyski, Godzki, a nawet Gozdowski, dla tego też nieustalenia pisowni jedna z gałęzi tego domu wzięła nazwisko Gojski, a druga Gozdzki. Dawna małopolska rodzina, pisała się z Gozdu, w pow. radomskim, lecz już w XV stoleciu wielu z jej członków osiedliło się w pow. łukowskim. Jan, dziedzic wsi Kłonowice, inny Jan, dziedzic części wsi Bieniędzice i od niej nazywany Bieniędzkim, około 1470 r. cytowani w Lib. Benef. Wincenty, sędzia ziemski łukowski 1502 r. Stanisław, dziedzic Gozdu i Woli 1560 r., miał syna Jana, podczaszego czerskiego 1600 r., po którym z żony Doroty Kaszowskiej córka Małgorzata za Marcinem Miedzechowskim i synowie, Bernard i Jan.
Bernard, dziedzic Gozdu, podwojewodzy radomski 1640 r., z łowczego sandomierskiego i dworzanina królewskiego 1648 r., podczaszy sandomierski 1658 r., następnie 1661 r. kasztelan czerski (Sigil.), a w 1667 r. deputat do zapłaty wojska, podpisał elekcyę z wojew. Sandomierskiem 1648 r. Kasztelan miał dwie żony, Ewę Rudzką, starościankę owrucką, i Ewę Korzeńską; pozostawił dwóch synów, Franciszka, podczaszego sandomierskiego 1661 r. (Sigil.), i Stanisława. Stanisław, dziedzic Gozdu, podczaszy czerski 1665 r., a sandomierski 1668 r., starosta stężycki, poseł na sejmy i stronnik dworu, podpisał elekcyę 1674 r. z województwem Sandomierskiem; w 1685 r. w nagrodę zasług dostał wolny wrąb w puszczy niepołomickiej i strumieckiej dla swych dóbr okolicznych. Bernard z żony Heleny Tarłówny, wojewodzianki lubelskiej (Zap. Tryb. Lubel.), zostawił córki: Konstancyę lv. za Józefem Cieciszowskim, kasztelanem czerskim, 2v. za Antonim Łepkowskim, podczaszym kijowskim, Krystynę lv. Michałową Wielhorską, 2v. Janową Potkańską, łowczynę sandomierską, Zofię za Franciszkiem Nowosielskim, starostą łukowskim, i czterech synów; z tych: Bernard, kanonik poznański, z kantora sufragan poznański 1698 roku, Michał, rotmistrz wojsk koronnych 1699 r. (Wyr. Tryb. Lubel.), bezpotomny, Antoni, starosta korytnicki 1704 r., dziedzic dóbr Sahryn, z żony Anny Borkowskiej, kasztelanki połanieckiej, miał syna Józefa, starostę grabowieckiego i rotmistrza wojsk koronnych 1726 r. (Sigil.), zmarłego młodo 1731 r., i Franciszek.
Franciszek, z kasztelana brzezińskiego kasztelan sochaczewski 1715 r., a czerniechowski 1716 r., stronnik domu saskiego, należał w 1733 r. do konfederacyi panów popierających, elekcyę Augusta III; miał dwie żony, N. Chlewicką, wdowę po Mniszchu, i Zofię z Wielkiego Stawu Stawską, z których córki: Maryanna lv. za Adamem Cieciszowskim, kasztelanicem liwskim, 2v. za Michałem Pawłowskim, kasztelanicem biechowskim, 3v. za Mateuszem Kołudzkim, łowczym rawskim, i syn Bernard-Stanisław (Don. Vars.). Bernard-Stanisław, kuchmistrz wielki koronny 1734 r., generał-major 1750 r., generał-lejtnant 1754 r., wojewoda podlaski 1762 r. (Sigil.), podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią drohicką; 1733 r. poseł do Augusta III z zawiadomieniem o jego elekcyi, przez lat kilkanaście wierny stronnik dworu, bronił go przeciwko partyi Potockich i popierał projekt, aby majątki duchowne na równi z szlacheckiemi poddane zostały opodatkowaniu. Wojewoda umarł 1771 r., miał dwie żony, Annę-Maryannę Humiecką, wdowę po Kazimierzu Ogińskim, podstolim litewskim, i Barbarę Małachowską, starościankę smotrycką, z tej córka Karolina Iv. za Januszem ks. Sanguszką, z którym rozwiódłszy się, zaślubiła Karola ks. de Nassau-Siegen, admirała ros., słynnego z swych podróży; z 1-ej żony synowie: Józef wylegitymowany w Galicyi 1782 r., Stanisław i Stefan, starosta mścibohowski, poseł na sejm 1764 r., podpisał elekcyę z wojew. ruskiem; dwaj ostatni zmarli bezpotomnie.
Z tej familii. Piotr, dziedzic Kierzkowa, i Stanisław, dziedzic Siedlisk 1580 r. (Ks. poborowe). Stanisław, komornik ziemski łukowski 1590 r. Andrzej, miecznik czerski 1652 r. Andrzej, Filip, Franciszek, Jan, Jerzy i Stanisław 1648 r., Stanisław 1674 r., Antoni, sędzic stężycki, Józef i Stanisław 1697 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem. Adam, dziedzic dóbr Kadłubek, miał synów: Jana, Władysława i Franciszka 1701 r. Paweł, kanonik inflancki 1750 r. Antoni, syn Stanisława i Ewy Gorzkowskiej, 1747 r. na Podolu.
GOZEMBSKI. Antoni podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. krakowskiem.
GOŻEWSKI. Józef, Jan i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. bracławskiem. Michał, rotmistrz wojsk koronnych 1714 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
GOZIMIRSKI v. GOZIMIERSKI h. BOŃCZA. Senator w rodzinie, Walenty, kasztelan elblągski 1787 - 1796 r. Wzięli nazwisko od wsi Gozimierza, w wojew. rawskiem. Po Heronimie, dziedzicu Gozimierza w 1497 r., syn Sebastyan miał syna Macieja, tego syn Marcyan zostawił liczne potomstwo, a między innymi synów, Aleksandra i Macieja, po którym syn Aleksander miał syna Józefa, dziedzica dóbr Samborza 1740 r., tego z Zofii z Wysockich syn Stanisław, cześnik chęciński 1765 r., generał-adjutant królewski 1769 r. (Sigil.), a podstoli i pisarz ziemski chęciński 1772 r.
Aleksander, starszy syn Marcyana, zaślubił Dorotę Kosicką i z niej miał syna Macieja, po którym z żony Katarzyny Mieszkowskiej dwóch synów, Antoni i Wojciech; po Antonim z żony Teresy Dembińskiej syn Jan, dziedzic dóbr Posługówka, Popowo Tomkowe i Podlesie, skarbnik kaliski 1771 - 1794 r., z żony Franciszki Góreckiej (Kancl.) pozostawił synów: Pawła, chorążego wojsk koronnych, Felicyana, Józefa i Ananiasza. Ananiasz z żony Praksedy Moszczeńskiej pozostawił córkę Michalinę za Maksymilianem Moszczeńskim i syna Romualda, po którym z Kazimiery Karskiej synowie, Kazimierz i Maksymilian (Bon.).
Wojciech, młodszy syn Macieja i Mieszkowskiej, z Joanny Chwałkowskiej i Anny Trzcińskiej miał synów: Onufrego, chorążego 1783 r. (Sign.), porucznika wojsk koronnych, dziedzica dóbr Modliszewa, Labiszynka, Piotrowa i Świątkowa, cytowanego w Vol. Leg. 1775 r., Władysława, kanonika warmińskiego 1771 r., gnieźnieńskiego 1793 r., łęczyckiego i warszawskiego, i Walentego. Walenty, chorąży husarski 1763 r., skarbnik 1769 r., wojski 1775 r., a stolnik 1782 r. wschowski, kasztelan elblągski 1787 r. (Sigil.), starosta szredzki, które to starostwo w 1775 r. dostał prawem emfiteutycznem, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, w 1790 r. był prezesem Komisyi Cywilno-Wojskowej wojew. gnieźnieńskiego (Ks. Gr. Brzeskie), a w 1796 r. deputatem do złożenia królowi pruskiemu w Królewcu homagium; kasztelan z żoną Urszulą Bilińską, kasztelanką szremską, wdową po Andrzeju Chwałkowskim, bezpotomny.
Z tej familii. Maciej, syn Wojciecha Jarochowicza, dziedzic Gozimierza 1594 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Stanisław, skarbnik kaliski, sędzia kapturowy radomski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. Paweł wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Rejnhold, dziedzic dóbr Marcinkowo Górne, i Romuald, dziedzic dóbr Piaski, w Wiel. Ks. Poznańskiem 1854 r.
GOŹLINOWSKI. Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. rawskiem.
GOŹLIŃSKI v. GOŚLIŃSKI. Piszą się z Goźlina, w ziemi czerskiej, gdzie spotykamy wsie Goźlino Nagórne, Goźlino Nadolne i Goźlino Podleśne; licznie rozrodzeni brali przydomki Bomba, Broda, Haber, Klimontowicz, Pikulik, Tworek i in. Andrzej, Krystyn i Paweł, synowie Mikołaja, dziedzice Goźlina 1476 r. Klemens, Stefan i Wawrzyniec, synowie Pawła, 1480 r. Piotr, syn Pawła, żonaty z Jadwigą Zaleską 1573 r. Jakób Pikulik, dziedzic Części Goźlina, miał synów, Jana i Stanisława 1600 r. Dominik, syn Józefa i Konstancji Studzińskiej, burgrabia czerski 1740 r., dziedzic na Studziance i Goźlinie. Franciszek, dziedzic na Goźlinie, z żony Konstancyi Grobickiej pozostawił syna Józefa, po którym z Rozalii Kacperskiej synowie, Mateusz i Stanisław 1790 r. (Bon.).
GOZŁOWSKI. Jan z ziemią łomżyńską podpisał elekcyę 1697 r.
GOZON. Michał, generał wojsk koronnych 1758 r. Jan, kapitan wojsk koronnych, żonaty z Anną, córką Franciszka Sarneckiego, podczaszego żytomierskiego 1770 r. (Don. Vars.).
GRABALSKI. Jan z Siedlisk, syn Wojciecha i Konstancyi, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GRABAN h. BROCHWICZ odm. Odmiana herbu - w polu białem jeleń czerwony z koroną na głowie i złotemi rogami; na hełmie w koronie pawi ogon.
Byli jeszcze w XVII stoleciu w Prusach Zachodnich; dawna niemieckiego pochodzenia rodzina.
GRABANIA h. BROCHWICZ. Pisali się z Dobrociesza i od tej wsi niekiedy Dobrocieskimi nazywani; zdaje się, że pierwotnie byli mieszczanami krakowskimi. Już w XV wieku licznie rozrodzeni, zamieszkiwali Druszków, Kęty, Wojakowę i Dobrociesz.
Jan i Stanisław z Druszkowa, a Marcin z Kęt świadczą 1496 r. w Krakowie. Andrzej kwituje 1531 r. Kmitę. Jan, dziedzic części Kęt, Zych i Jan Knapalias, części Druszkowa, Wojciech, części Brzezin, a Stanisław, syn Marcina, dwóch Jakóbów, oraz Marcin, części Dobrociesza 1581 r.
Piotr, syn Mikołaja, 1598 r. Jan, vicerotmistrz królewski 1642 r. (Zap. Tryb. Lubel.), był żonatym z Elżbietą Trembecką. Maciej 1702 r. cytowany w aktach krzemienieckich. Krzysztof i Zygmunt podpisali konfederacyę sandomierską 1704 r. Jan i Michał, synowie Jana, dziedzice dóbr Brzana 1724 r. Kazimierz żonaty z Agnieszką Wereszczyńską 1739 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
Józef, dziedziczący na częściach w Chronowie i Łopusznej, syn Stefana i Katarzyny Skąpskiej, wnuk Gabryela, wylegitymował się w grodzie sandeckim 1782 r.
Andrzej, Wojciech, Michał i Grzegorz, synowie Michała i Anny Ortyńskiej, oraz Jan i Andrzej, synowie Jakóba i Maryanny Manasterskiej, wszyscy dziedzice części w Horodyszczu, wnukowie Wojciecha i Barbary Czerwińskiej, a prawnukowie Jana i Anny Lisickiej, udowodnili swe szlachectwo w ziemstwie przemyślskiem 1782 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GRABAŃSKI. Byli w północnem Mazowszu; z nich Paweł cytowany w aktach łomżyńskich 1462 r.
GRABCZYŃSKI. Michał, syn Michała, cytowany w aktach warszawskich 1745 r. Lucyan, prezes sądów pow. rzeczyckiego 1845 r.
GRABIA h. GRABIE. Senator w rodzinie, Mikołaj, kasztelan chełmski 1544 r., podkanclerzy koronny 1547 r., um. 1548 r.
Wzięli nazwę wsi Grabice, swego dziedzictwa w wojew. rawskiem; licznie rozrodzeni przesiedlali się do ziemi chełmskiej i do północnego Mazowsza, gdzie od posiadanych majątków wzięli nazwiska Słucki i Psucki. Jan z Woli Grabinej, kanonik łowicki 1496 r. Jakób, 1501 r. dziedzic wsi Psucina, w ziemi zakroczymskiej, i od tej wsi nazwany Psuckim, pisarz ziemski zakroczymski, miał synów, Jana i Pawła 1549 r. Mikołaj z Grabic i Oleśnik, dworzanin królewski, pisarz kancelaryi koronnej 1530 r., podkomorzy sieradzki 1534 r., królowi Zygmuntowi I zasłużony, został kasztelanem chełmskim 1544 r. i podkanclerzym koronnym 1547 r., lecz już 1548 r. umarł. Podkanclerzy z żony Jadwigi Oleśnickiej pozostawił synów: Bronisława, Jana, Heronima i Wojciecha.
Bronisław, dziedzic Grabic i Krasnego 1580 r., miał dwie żony, Annę Drzewiecką i Dorotę Kretkowską i z nich pozostawił synów: Stanisława, kanonika poznańskiego, Mikołaja i Jerzego. Mikołaj, poborca wojew. lubelskiego, podpisał elekcyę 1648 r.; z żony Krystyny Kazanowskiej z Kazanowa miał syna Adama 1663 r.
Jan, drugi syn podkanclerzego i Oleśnickiej, dziedzic Oleśnik, żonaty z Katarzyną Zawieprską 1583 r., pozostawił dzieci: Mikołaja, Stanisława, Annę i Justynę.
Heronim, trzeci syn Mikołaja, podkanclerzego, dziedzic Woli Idzikowskiej 1589 r., żonaty z Anną, córką Melchiora Walbacha, pozostawił synów, Jana, dziedzica dóbr Zalisławice 1603 r., i Heronima.
Wojciech, syn Jana z Woli Grabinej, chorąży sieradzki 1548 roku. Mikołaj z Psucina z żony Elżbiety Rejówny miał syna Mikołaja, żonatego z Anną, córką Heronima Krupskiego, podstolego chełmskiego, 1594 r. Stefan, scholastyk wileński 1565 roku. Krzysztof, chorąży większy sieradzki 1571 r., żonaty z Zofią Siedlecką. Rosłan, syn Rosłana, ożeniony z Zofią, córką Jana Barczkowskiego 1573 r. Jakób, Piotr, Krzysztof i Wawrzyniec, synowie Mikołaja, 1614 r.; z nich Krzysztof zaślubił Zofię Gruszecką, a Wawrzyniec z Izabeli Wołczek miał synów, Jana i Andrzeja 1627 r. Marcin, łowczy różański, i Wawrzyniec z ziemią różańską, a Mikołaj i Walenty z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1648 r. Jan-Maciej, podsędek przemyślski 1650 r., pozostawił syna Jana. Jan, syn Stefana, 1665 r. Franciszek z wojew. rawskiem i Mikołaj z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1674 r. Andrzej, syn Jana, 1678 r. Wojciech zmarływ niewoli tatarskiej, Kazimierz i Jan z Łęgu, chorąży zakroczymski 1686 r., dziedzic dóbr Zabłocie, bracia rodzeni. Z nich Jan um. 1688 r., pozostawiwszy z Konstancyi z Chojnat dzieci: Pawła bezpotomnego, Petronelę lv. Andrzejową Mochnacką, 2v. Nowoszycką i Zofię, żonę Konstantego Mniszka, skarbnika drohickiego (Arch. Fedorowiczów w Oknie). Mikołaj, podkomorzy sieradzki 1687 r. Mikołaj, dziedzic dóbr Oleśniki, i Stanisław, synowie Stefana, 1689 r. Adam-Felicyan, syn Adama, łowczego różańskiego, i Felicyanny Perelińskiej, posesora wójtowstwa w Starej Łomży 1700 r. (Sigil. w Ossolińscianum), miecznik łomżyński, z ziemią łomżyńską, Wacław i Jan z wojew. płockiem, oraz Franciszek i Jan z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars. i Ks. Gr. Piotrk.).
GRABIANKA h. LESZCZYC. Pisano ich także Grabionka; dawna w ziemi czerskiej rodzina, rozdzielona na dwie linie, piszące się jedna z Pankracewic, druga z Kołbieli. Stanisław i Marcin, dziedzice wsi Stok 1531 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, dziedzic Kołbieli, miał brata Marcina, po którym było dziewięć córek i trzech synów, z których: Mikołaj, kanonik krakowski 1563 r., Feliks bezpotomny, a Andrzej z żony Katarzyny Tarłówny miał pięciu synów; z tych: Mikołaj, kanonik sandomierski, pleban zwolski, regent kancelaryi mniejszej koronnej 1583 r., Marcin, Andrzej i Stefan polegli na wyprawie przeciwko Gdańszczanom 1577 r., a Bartłomiej v. Bartold, dziedzic dóbr Kołbieli, z żony Zofii Brzeskiej pozostawił synów: Jana, rotmistrza wojsk królewskich, który wziąwszy udział w rokoszu wojskowym 1612 r., zabity został w kłótni z mieszczanami Iwowskiemi o kwatery i okup dla wojska związkowego 1613 r., Marcyana i Bartłomieja. Marcyan, posesor królewszczyzny Mierzwica 1636 roku, zaślubił Zofię Stamirowską i z niej miał córkę Zofię Iv. za Mikołajem Daniłowiczem, wojewodą podolskim, 2v. za Heronimem Białozorem, a 3v. Gidzińską, cześnikową lwowską, i syna Marcyana, żonatego z Maryanną Potocką.
Bartłomiej, trzeci syn Bartłomieja, dziedzic dóbr Kołbieli, sekretarz królewski i stolnik czerski 1630 - 1649 r., po którym z żony Anny z Glinków (Metr. Kor. i Don. Vars.) córki: Maryanna za Samuelem Rudzińskim, kasztelanem czerskim, Aniela w klasztorze św. Klary, Zofia za Marcinem Radzickim, pisarzem ziemskim zakroczymskim, i synowie, Stanisław zabity w obronie swej wsi od łupieży wojsk Rakoczego 1656 r. i Wojciech, dziedzic dóbr Pankracewice i Sutkowce, odziedziczył po dwóch bezpotomnych stryjach znaczne majątki; podpisał elekcye 1648, 1674 i 1697 r. z ziemią czerską, a walczył pod Wiedniem 1683 r. Wojciech z żony Barbary Biejkowskiej, pisarzówny ziemskiej sandomierskiej, pozostawił córkę Helenę za Antonim Karczewskim, kasztelanem liwskim, i pięciu synów; z nich:
1) Józef, po którym z Elżbiety Bąkowskiej córka Katarzyna za Franciszkiem Polanowskim, miecznikiem podolskim.
2) Antoni, podczaszy warszawski 1720 r., chorąży 1726 r., a ostatnio podkomorzy czerski 1740 r., po którym z Teresy Bekierskiej, oboźnianki koronnej, synowie: Adam, kanonik lwowski 1759 - 1780 r., Józef, dziedzic dóbr Bratołowo, podkomorzy wendeński 1780 r., bezpotomny, Jan, starosta ostrowski, z żoną Eufrozyną Suchodolską bezpotomny, Marcyan i Jacek, starosta mszaniecki 1778 r., dziedzic Kołbieli, po którym z Zofii Werońskiej syn Maciej, kapitan wojsk koronnych 1792 r. (Ks. Wojskowe).
3) Bernard, wojski trembowelski 1710 r., łowczy halicki 1720 r., sędzia grodzki i podstarosta trembowelski, stronnik Stanisława Leszczyńskiego; zabiegły gospodarz, zebrał znaczny majątek, spłacił braci i posiadł cały majątek ojcowski. Bernard um. 1736 r., pozostawiwszy z żony Heleny Kamińskiej syna Józefa-Kajetana, podczaszego latyczowskiego 1739 r., starostę wołkowińskiego, po którym z żony Maryanny Kalinowskiej, starościanki Winnickiej, córka Tekla za Janem hr. Tarnowskim, kasztelanem konarskim łęczyckim, i syn Tadeusz. Tadeusz, starosta liwski, dziedzic dóbr Fulsztyna, Kupina i in., wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; wielkich zdolności i niepospolicie ukształcony, stronnik reform Czartoryskich, sprzyjał konfederacyi barskiej i dla jej poparcia u rządu francuzkiego udał się do Paryża. Tadeusz zaślubił Teresę, córkę Stanisława Stadnickiego, chorążego latyczowskiego (Bon.), i z niej zostawił córkę Annę, żonę Ludwika Raciborowskiego, starosty czerwonogrodzkiego, oraz dwóch synów, Erazma i Antoniego.
Erazm, sędzia graniczny płoskirowski, z żony Heleny Skrockiej pozostawił synów, Faustyna, Ludwika i córkę Martynę za Aleksandrem Zaleskim.
Antoni, zm. 1830 r., marszałek szlachty pow. płoskirowskiego, z żony Honoraty hr. Stadnickiej miał córki, Martynę za Floryanem Czarneckim, herbu Prus III, Maryę za Michałem Szumlańskim i synów: Jana, Maryana, Hilarego i Andrzeja, wylegitymowanych w Cesarstwie 1830 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Z innych członków tej familii. Józef, Jan, Maciej, Tadeusz i Jacek, piszący się z Pankraczowic, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Maciej, pisarz sądu w Lubartowie 1813 - 1830 r.
GRABIANOWSKI h. ŚWINKA. Andrzej, doktór obojga praw, kanonik krakowski 1670 r., kantor wiślicki, profesor Akademii krakowskiej, um. 1683 r. Paweł żonaty z Maryanną Rożnowską 1790 r. (Don. Vars).
GRABIAŃSKI h. ŚWIEŃCZYC. Byli w wojew. krakowskiem. Jakób umarł 1681 r., jego syn Mikołaj-Ludwik, sekretarz królewski 1679 r. Michał, cześnik latyczowski 1787 r. (Don. Vars.). Po Antonim, dziedzicu dóbr Sadowice i inne 1732 r., zostało trzech synów; z nich: a) Wojciech, ożeniony z Teklą Kmicianką, miał syna Antoniego, urzędnika skarbowego w mieście Żarkach, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r., po którym z żony Izabeli Waligórskiej syn Konstanty wylegitymowany w 1845 r.; b) Franciszek, ożeniony z Katarzyną Giedzińską, pozostawił synów: 1) Leopolda, po którym z żony Eleonory Sadowskiej syn Roman, w 1843 r., 2) Walentego, tego z Joanny Piegłowskiej syn Ludwik, w 1843 r. i 3) Hipolita, dziedzica dóbr Rodaki, z synem Janem i tego synem Leonem, w 1843 r. wylegitymowani w Królestwie; c) Józef, po którym syn Franciszek zostawił synów: Tomasza, dziedzica dóbr Chruścibród, Jana, dziedzica dóbr Twardowice, i Antoniego, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r.
GRABICKI h. ROCH. Pisano ich także Grabiecki. Na Mazowszu. Franciszek, Dominikanin, autor i kaznodzieja 1630 r. Kazimierz, burgrabia grodzki czerski 1790 r.
GRABIEŃSKI h. DRYA. Podług Paprockiego byli w wojew. kaliskiem. Piszą się z Grabienic, w pow. konińskim. Wawrzyniec, dziedzic Wietnicy i Bogatek 1507 r., Jan, dziedzic Grabienicy 1579 r. i Wacław, dziedzic części Sitna 1583 r. (Ks poborowe).
GRABIEŃSKI h. POMIAN. Pisali się z Grabieńca, wsi w ziemi różańskiej, zdaje się jednak, że to jest jedna rodzina z Grabińskimi tego herbu, piszącymi się z Grabna i dlatego Grabieńscy na Grabiński, a ci na Grabieński, zmieniali często nazwisko. Z piszących się Grabieński. Walenty, dziedzic dóbr Grabieńca 1620 r., miał syna Szymona, dziedzica dóbr Przyborowa, Grabieńca i Machnowa w 1650 r., po którym z żony Katarzyny Zabielskiej syn Maciej pozostawił syna Jana, a ten Jacka, po którym syn Baltazar miał syna Konstantego, ożenionego z Elżbietą Wądołkowską, z której syn Franciszek, właściciel części szlacheckiej we wsi Klęczkowie, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r.
GRABIEWSKI. Kazimierz, instygator urzędu marszałkowskiego koronnego, otrzymał w 1700 r. konsens królewski na odebranie wójtowstwa w Sobaczewie z rąk przywłaszczycieli (Sigil. w Ossolińscianum).
GRABIŃSKI v. GRABIEŃSKI h. POMIAN. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Heronim, kasztelan sieradzki 1657 - 1662 r. Józef, kasztelan sanocki 1720 - 1750 r.
Wzięli nazwisko od wsi Grabna, w Wielkopolsce; licznie rozrodzeni, przeszli w różne strony Rzeczypospolitej. Mikołaj, podsędek sieradzki 1446 r. Jan z Grabna, podsędek sieradzki 1479 r. Jan żonaty z Ewą Podfilipską, córką sędziego ziemskiego kamienieckiego, 1555 r. (Conv. Piotrk.). Balcer, ożeniony z Maryanną Kobierzycką 1580 r., miał syna Stanisława-Karola, archidyakona kaliskiego i gnieźnieńskiego. Jan, zostawszy młodo bo w 31-m roku życia opatem oliwskim, umarł 1638 r.; po nim nastąpił brat jego Aleksander, lecz umarł wkrótce po nominacyi. Jerzy podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. ruskiem, a Stanisław-Kazimierz 1648 r. z wojew. Sieradzkiem. Jan, podstoli derpski 1646 r. Jerzy-Władysław, podkomorzy wendeński 1669 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Jan, stolnik zakroczymski 1682 r., dziedzic dóbr Czudca, miał dwie żony, Helenę z Gumowa, z której syn Józef, i Helenę z Unihowa, po której córka Katarzyna lv. za Franciszkiem Dubrawskim, skarbnikiem sanockim, 2v. żona Piotra Wodzickiego, kasztelana bieckiego.
Józef z Grabiony, dziedzic Czudca, podstoli 1710 r., stolnik sandomierski 1712 r., od 1720 r. kasztelan sanocki, ustąpił z tego urzędu 1750 r.; z żony Teresy Wolskiej, kasztelanki przemyślskiej, miał córkę Józefę za Karolem Tarłą, kasztelanem lubelskim, i syna Adalberta, dziedzica Czudca, starostę stężyckiego 1757 r. (Arch. Jarmolinieckie), wylegitymowanego w Galicyi 1782 r., po którym z Katarzyny Małachowskiej, kanclerzanki koronnej, córki: Joanna za Ksawerym Zboińskim, kasztelanem raciążskim, Marcyanna za Ignacym ks. Gedroiciem, starostą osieckim, i Katarzyna, żona hr. Kajetana Ossolińskiego, oraz synowie, Antoni, prezes Trybunału Departamentu warszawskiego, żonaty z Zofią Szaniawską, starościanką bolesławską, i Jan, starosta radynicki, szambelan królewski, członek Stanów, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., adoptował Jana Christianiego, adwokata galicyjskiego, który przyjął nazwisko Christiani-Grabieński.
Heronim za młodu służył rycersko przeciwko Kozakom, kasztelan sieradzki 1657 r., z żony Doroty Gembickiej, wojewodzianki łęczyckiej miał córkę Maryannę za Stanisławem Glińskim (Sigil.), i dwóch synów, Stefana i Jana; po Stefanie pochodzący Wojciech, syn Stanisława i Franciszki z Malinowskich, urzędnik w Komisyi Skarbu, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. Wojciech, żonaty z Leonią Czarnowską, pozostawił córki: Zofię, żonę hr. Mieczysława Łubieńskiego, Wandę za Franciszkiem hr. Jezierskim, Stefanię, żonę Karola hr. Drohojowskiego i syna Stanisława.
Po Janie, dziedzicu dóbr Siemiechowice, z żony Katarzyny Rokickiej synowie, Kazimierz i Franciszek. Kazimierz, który sprzedał części Siemiechowic 1792 r. Piotrowi Grabińskiemu (Ks. Gr. Piotrk.), był żonatym z Joanną Kaczkowską. Franciszek, podczaszy wieluński, zaślubił Konstancyę Dreling i z niej miał synów, Antoniego, żonatego z Katarzyną, córką Piotra Borejki, kasztelana zawichostskiego, i Teofili Wolskiej, 1757 r., i Józefa (Arch. Jarmolinieckie), dziedzica dóbr Sokołowa, stolnika sandomierskiego i starostę smoleńskiego 1773 r., posła na sejm czteroletni, po którym z żony Teresy Morskiej, cześnikówny przemyślskiej, córki: Ludwika za Józefem Jabłonowskim, podkomorzym galicyjskim, Konstancya za Kazimierzem Myszkowskim, starostą kiełczygłowskim, i Helena za Antonim Marchockim, oraz syn Benedykt, starosta smoleński, członek Stanów galicyjskich, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., sędzia Trybunału piotrkowskiego 1783 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.), regent kancelaryi wielkiej koronnej 1790 r., z żoną Maryanną Wisłocką bezpotomny.
Piotr, burgrabia sieradzki, dziedzic dóbr Gniewiewice 1780 r., zaślubił Katarzynę Domaniewską i z niej miał syna Stefana-Adama, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., dziedzica dóbr Mrogi Dolnej, po którym z Pauliny Madalińskiej synowie: Bronisław, Zygmunt i Edward. Wincenty, syn Jana i Jadwigi z Zamojskich, dziedzic dóbr Podskarbice, w pow. rawskim, w 1838 r., Józef, oficer wojsk polskich 1820 - 1831 r., następnie dzierżawca dóbr Rembielice, w pow. wieluńskim, syn Franciszka i Józefy z Nowickich, 1847 r. wylegitymowani w Królestwie.
Jan, skarbnik wołyński, dziedzic dóbr Siemiechowice, w wojew. Sandomierskiem 1773 r., miał synów, Stanisława i Franciszka, po tym drugim z żony Karoliny Bledzewskiej Jan, syn Seweryna, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.
Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Kosiny Stare i Modła, w wojew. płockiem 1648 r., synu Adama, syn Mateusz miał syna Szymona, ten Mikołaja, po którym syn Kajetan, ożeniony z Antoniną Czułowską, pozostawił syna Ludwika, urzędnika w Płocku, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r.
Po Szymonie, w 1691 r. dziedzicu wsi Tarnowo-Goski, w ziemi łomżyńskiej, pochodzący Jan, syn Romualda, dziedzic dóbr Przezdziecko-Mroczki, w pow. ostrołęckim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., a jego synowcowie, Walenty i Antoni, synowie Hilarego i Maryanny Wyszomierskiej, w 1849 r.
Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Wszołów, w wojew. kaliskiem 1717 r., pochodzący Jan, syn Stanisława i Konstancyi z Zandrowiczów, posesor dóbr Sroczyń, w pow. lipnoskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r., z żony Konstancyi Nowickiej jego synowie, Józef i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1841 r.
Z tej familii. Adam i Wacław z wojew. poznańskiem, Andrzej, Jan i Jerzy z wojew. płockiem, Jan z ziemią mirską, Józef i Władysław z wojew. Sandomierskiem, Ludwik z wojew. krakowskiem 1697 r., a Antoni, Józef, sędzia kapturowy sieradzki, i Tomasz z wojew. Sieradzkiem 1764 r. podpisali elekcye. Andrzej, dziekan kaliski, Jan i Michał, bracia, 1783 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Leopold odbył kampanię 1808 r., kapitan wojsk polskich 1822 r. i kawaler Legii Honorowej. Seweryn, kapitan wojsk polskich 1829 r.
Linia hrabiowska. Józef, syn Stanisława, starosty wschowskiego, i Justyny z Zandrowiczów, generał brygady legii włosko-polskiej, zmarły 1843 r., zaślubił Maryę hr. Broglio, bar. d’Armer i z niej pozostawił syna Henryka, który w 1860 r. otrzymał tytuł hrabiowski papieski i z żony Zofii margrabianki Potenziani pozostawił dzieci: Maryę, Józefa, Jana, Ludwika i Stanisława, zamieszkujących we Włoszech (Bork.).
GRABISZ h. GRABISZ. Herb - w polu złotem orzeł niebieski z czerwonemi szponami; w koronie dwa orle skrzydła z udami, niebieskie i czerwone.
Rodzina polska Gorgowicz, osiedliwszy się na Szlązku, zmieniła nazwisko od majątku na Grabisz, a właściwie von Grabisch; podobno istnieje dotychczas.
GRABKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Senator w rodzinie, Aleksander, kasztelan połaniecki 1709 r.
Wzięli nazwisko od wsi Grabki, w wojew. krakowskiem. Maciej, kanonik kujawski 1402 - 1412 r. Jakób, Jan, Kacper i Michał, dziedzice Grabek 1508 r., Stanisław na Łomnie, i Stanisław na Grabkach 1579 r. dziedzice (Ks. poborowe). Samuel około 1550 r., miał dwóch synów, Piotra, młodo zmarłego, i Mikołaja, ożenionego z Zofią Zbylitowską; tego Samuela synowcowie: Piotr, Kacper i Jan, dziedzic na Kazimierzy Małej, po Janie z żony Elżbiety Bączalskiej syn Jan, starosta czchowski. Wojciech, z podwojewodzego podsędek krakowski 1661 r., marszałek Trybunału koronnego 1658 r., starosta czchowski, poseł na sejmy, biegły prawnik, ożeniony z Magdaleną Zabłocką, pozostawił synów: Samuela, Franciszka i Jana (Sigil.). Franciszek, komornik ziemski i poborca sandomierski 1673 - 1678 r. Jan miał syna Gabryela 1660 r. Aleksander, podsędek biecki 1670 r. Franciszek, Ferdynand i Stanisław, synowie Felicyana, 1683 r. Jan-Beniamin, łowczy różański, podpisał elekcyę 1697 r., z żony Zofii z Rataj Rarowskiej miał synów: Stefana, dziedzica Goraja, Aleksandra, Zygmunta i Władysława (Wyr. Tryb. Lubel.). Aleksander, podstoli krakowski 1697 r., stronnik Stanisława Leszczyńskiego, mianowany od niego kasztelanem połanieckim, za powrotem Augusta II stracił to dostojeństwo. Władysław, stolnik owrucki 1712 r., miał dwie żony, Teresę Kochanowską i Zuzannę Piegłowską, kasztelankę oświęcimską; jego córka Anastazya za Janem Grodzickim, skarbnikiem sanockim. Stanisław, stronnik Leszczyńskiego i od niego mianowany podstolim krakowskim 1709 r., pozbawiony w 1711 r. tego urzędu od Augusta II, w 1715 r. konfederat tarnogrodzki. Stefan, miecznik mielnicki 1722 roku. Po Stefanie, dziedzicu dóbr Gaj i Dobruchow, syn Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. lubelskiem; po Józefie syn Kajetan (Ks. Gr. Piotrk.), wojski opoczyński, sędzia grodzki chęciński 1785 r. (Ks. Gr. Brzeskie), z żony Maryanny Pabiańskiej miał syna Wincentego-Bartłomieja (Don. Vars.). Wojciech, vicegerent chęciński 1771 r. Jan, kustosz kamieniecki 1780 - 1794 r. Jan, komornik ziemski podolski 1780 r. Roch, z skarbnika 1779 r. miecznik chęciński 1785 - 1794 r. (Kancl.). Michał, major wojsk koronnych 1783 r. (Sigil.). Stanisław z Grabek wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Pochodzący: 1) po Gabryelu Stefanie, dziedzicu dóbr Oszala i Niekrasów 1685 r., Sebastyan, syn Józefa i Teresy Skarszewskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; 2) po Janie, dziedzicu dóbr Biadów, synowie: a) Feliks ożeniony z Justyną Dąmbską, z niej syn Karol, dziedzic dóbr Zakrzew, w pow. kieleckim, w 1837 r.; b) Ignacy, vicegerent grodzki chęciński, po którym z Antoniny Lgockiej synowie, Hipolit i Kajetan z synem Tomaszem 1835 - 1849 r. i c) Erazm, po którym z żony Karoliny Dąmbskiej syn Feliks, w 1837 r.; 3) po Heronimie, dziedzicu dóbr Zaborze, w wojew. krakowskiem, Władysław, syn Stanisława, w 1837 r. wylegitymowani w Królestwie.
GRABKOWSKI h. NOWINA. Byli w wojew. krakowskiem, a pisali się z Grabkowa. Bodzanta cytowany w aktach krakowskich 1401 r. Mikołaj z Grabkowa zaświadczał szlachectwo Mikołaja z Waszlina 1430 r.
GRABKOWSKI h. PRUS. P. Boniecki zaznacza, że Paweł z Minostowu, podsędek sandomierski 1583 r., poseł na sejm 1587 r., sędzia ziemski sandomierski i deputat do korekty praw 1587 i 1601 r., był herbu Prus (Zap. Tryb. Lubel.).
GRABKOWSKI. Dominik i Michał z przydomkiem Tyszko wylegitymowani w Galicyi 1782 r.
GRABOSZEWSKI. Michał i Andrzej 1399 r., a Mikołaj z Graboszewa 1403 r. (Akta Poznańskie). Piotr, starosta urzędowski 1652 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
GRABOWICZ. Franciszek-Kazimierz, sekretarz królewski 1685 r. (Sigil.).
GRABOWIECKI h. GRZYMAŁA. Dawna wielkopolska rodzina, wzięła nazwisko od wsi Grabowca, jedna przecież jej linia pisała się z Grabonogu. Gabryel, dworzanin królewski, starosta i wojski mławski, ochmistrz dworu królowej Katarzyny, żony Zygmunta Augusta, w 1561 r. należał do poselstwa wysłanego do Danii dla ułożenia przymierza przeciwko Szwecyi, bezprawnie zagarniającej zamki w Inflantach; był ożeniony z Katarzyną Niszczycką, wojewodzianką bełzką (Conv. Piotrk.). Stanisław, brat Gabryela, miał dwóch synów, Samuela i Sebastyana. Sebastyan, dworzanin króla Zygmunta Augusta 1571 - 1585 r. i sekretarz królewski 1604 r., ożeniony z N. Czermińską. Sebastyan, opat bledzewski 1592 r., restaurował kościół i klasztor opacki, umarł 1607 r. Samuel 1626 r., a Jan 1634 r. kanonicy poznańscy. Abraham, cześnik wołyński 1662 r., stolnik nowogrodzki 1670 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Zygmunt z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 r. Stanisław, syn Wojciecha, 1704 roku. Michał, pułkownik wojsk koronnych 1717 r. (Sigil.). Andrzej, stolnik dobrzyński 1736 r., dziedzic dóbr Niećwi i Lipnicy, miał synów, Gabryela, subdelegata lubelskiego, i Jana, wylegitymowanych w Galicyi 1782 r.; po Gabryelu z Franciszki Wielogłowskiej, cześnikówny rawskiej, syn Józef, po którym synowie: Antoni, dzierżawca dóbr Trablice, z synem Ludwikiem, Wincenty, Jan, Józef i Karol wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1848 r. Seweryn, syn Józefa, radca Tow. Kredyt, gub. siedleckiej 1856 r.
Adam, Aleksander, Eliasz, Jan, Mikołaj, Paweł, dwóch Piotrów, Stanisław i Teodor 1782 r., a Antoni-Mikołaj z synem Adamem, syn Pawła, 1848 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Bułat. Prokop 1790 r., Andrzej, Bazyli, Jan, Nicet 1789 r., Aleksander, Andrzej, Grzegorz, Jan, Michał i Prokop 1790 r., a Grzegorz, Jan, Józef i Stefan, synowie Prokopa, 1839 r. wylegitymowani w Galicyi z przydomkiem Fedorkowicz. Grzegorz Raszkowicz wylegitymowany w Galicyi 1793 r.
Z osiedlonych na Litwie. Adam podpisał elekcyę 1697 r., a pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. mścisławskiem. Piotr, syn Pawła, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. Konstanty, syn Wincentego, wylegitymowany w Cesarstwie 1847 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GRABOWIECKI h. PRAWDZIC. Jedna linia rodziny Łaszcz, nabywszy majątek Grabowiec, od niego pisała się Grabowiecki. Aleksander Łaszcz-Grabowiecki, starosta jasielski, cytowany w Vol. Leg. 1696 r.
GRABOWIECKI h. SAS. Na Rusi Czerwonej, brali przydomek Bielewicz; z nich Piotr 1766 r. w wojew ruskiem. Teodor i Bazyli wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Michał, kanonik unicki chełmski 1813 r.
GRABOWNICKI. Piszą z Grabownicy, w ziemi sanockiej; biorą przydomki Gruszka i Pałka. Stanisław, dziedzic części Grabownicy 1508 r. (Ks. poborowe), był żonatym z Zofią Gładysz (Metr. Kor.).
GRABOWSKI h. DOŁĘGA. Jan otrzymał nobilitacyę i herb Dołęgę 1553 r.; dziedzic dóbr Sternalice, w pow. sandomierskim, podstarosta gródecki, um. 1583 r. Piotr, proboszcz poznański, autor polityczny historyczny, radził urządzenie stałego wojska na Niżu dla obrony kraju przeciwko Tatarom; um. 1625 r. Jan Kanty, pisarz ziemski podolski 1793 r.
Po Jakóbie, dziedzicu wsi Szczaki, w ziemi warszawskiej, pochodzący: Karol, współdziedzic dóbr Dzierzgówek, w pow. przasnyskim, i Adam, synowie Tomasza i Katarzyny z Tańskich, wylegitymowani w Królestwie 1840 roku.
Po Franciszku, synu Krzysztofa, dziedzicu dóbr Górki, w wojew. krakowskiem 1745 r., syn Michał 1777 r., miał syna Józefa, ten Antoniego, po którym synowie: Adolf, Włodzimierz, Karol i Józef z synem Ludwikiem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Hilary, syn Stanisława, z synem Józefem wylegitymowany w Cesarstwie 1845 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Jan, syn Antoniego, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1860 r.
GRABOWSKI h. GRABOWSKI. Herb - w polu niebieskiem podkowa stojąca srebrna strzałą na ukos, żelezcem na dół przeszyta; w koronie trzy pióra strusie.
Rodzina polskiego pochodzenia w Prusach. Bracia: Jan-Gotlib, radca, Henryk-Wilhelm, porucznik wojsk pruskich, a następnie landrat, zm. 1806 r., i Bernard, major wojsk pruskich, otrzymali szlachectwo pruskie 1798 roku. N., generał-lejtnant i komendant fortecy Wesel, zasłużony w wojnie z Napoleonem 1813 - 1815 r.
GRABOWSKI h. GRZYMAŁA. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej, piszą się z Grabowa. Stanisław, syn Antoniego i Jadwigi z Grabowskich, dziedzic dóbr Grabowo, w pow. łomżyńskim, oraz Kajetan i Ludwik, synowie Leonarda i Katarzyny z Ciborowskich, wylegitymowani w Królestwie 1837 r. Konstanty, syn Wincentego, wylegitymowany w Cesarstwie 1847 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GRABOWSKI h. JANINA. Michał, syn Ludwika, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.
GRABOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Licznie rozrodzeni w Małopolsce i na Mazowszu, lecz tak zmieszani z Grabowskimi innych herbów, że ich rozróżnienie jest bardzo trudnem; jedni pisali się z Popowa, inni z Grabowa, a niektórzy ze Świder. Od początku XVII stolecia wielu z nich; przesiedliło się do Wielkopolski i wojew. łęczyckiego. Z tej familii po Marcinie, synu Jana, 1673 roku dziedzicu dóbr Świdry - Dobrzyce i inne, po dwóch jego synach, Stanisławie i Adamie, pochodzący: Andrzej, syn Wojciecha, nauczyciel szkoły w Pułtusku, Kazimierz, syn Ignacego, Stanisław, syn Antoniego i Anny ze Ślesińskich, Jan, syn Andrzeja, właściciel kolonii Brzozowa Góra, w pow. maryampolskim, z synami, Janem, asesorem sądowym, i Hipolitem, urzędnikiem sądowym, Wawrzyniec, syn Andrzeja, dzierżawca dóbr Pokrzywnicy, w pow. pułtuskim, Felicyan, syn Józefa i Agnieszki z Magnuskich, dziedzic wsi Strachanów, w pow. kaliskim, Władysław i Wincenty, synowie Karola i Domiceli z Kopystyńskich, Franciszek, syn Stanisława i Maryanny z Jamiołkowskich, Seweryn, syn Józefa i Anny z Więcławskich, dziedzic dóbr Koszoły, i jego bracia: Franciszek, dziedzic dóbr Żarnówki, w pow. siedleckim, Antoni, dziedzic dóbr Trzaski, i Jan, urzędnik w Królestwie, Kazimierz i Stanisław, właściciel części szlacheckiej we wsi Grabowie, w pow. łomżyńskim, synowie Marcina, Baltazar, dziedzic dóbr Łempice, Mateusz, dziedzic wsi Kramarzewo, i Kazimierz, synowie Pawła i Maryanny z Godlewskich, Józef, Baltazar, Kazimierz i Kajetan, synowie Antoniego, Jakób, syn Wawrzyńca, Jan, syn Michała, Stanisław, syn Antoniego, Tomasz, syn Pawła, Andrzej i Stanisław, synowie Michała, Franciszek, syn Antoniego, Franciszek, syn Szymona, Antoni, syn Jakóba, Franciszek i Dominik, synowie Jana, Jan, syn Tomasza, Jan, Antoni i Franciszek, synowie Stanisława, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1856 r.
Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Wierciszewo i inne, w ziemi wizkiej 1655 r., pochodzący Aleksander, syn Marcina i Teresy z Wojczyńskich, wylegitymowany w Królestwie 1855 r.
Po Krzysztofie (h. Pobóg), pisarzu ziemskim i grodzkim ciechanowskim 1715 - 1726 r., dziedzicu dóbr Grabowo Wielkie, synowie: 1) Ludwik, tego syn Franciszek ożeniony z Anielą Pułaską, z niej syn Leopold, nauczyciel szkół w Warszawie, z synem Aleksandrem, urodzonym z Salomei Antonowiczówny; 2) Stanisław, po którym synowie, Jakób i Józef, po tym drugim syn Józef ożeniony z Agnieszką Rowieńską, z której syn Antoni, dziedzic wsi Zaremby Duże, w pow. płockim, wylegitymowani w Królestwie 1842 - 1856 roku.
Po Zygmuncie (h. Pobóg), podsędku ciechanowskim 1754 r., syn Michał miał syna Wincentego, ożenionego z Ludwiką Drzewiecką, z niej synowie, Onufry z synami: Ludwikiem, Lucyanem, Janem i Wiktorem, urodzonymi z Anieli Wójcickiej, i Józef, urzędnik skarbowy, z synami: Zygmuntem, Stefanem i Emilianem, urodzonymi z Rozalii Biernackiej, wylegitymowani w Królestwie 1846 - 1858 r.
Sądzę, że tego herbu osiedleni w Małopolsce. Stanisław, dziedzic dóbr Grabowo, cytowany w aktach krakowskich 1398 r. Pełka, kanonik krakowski 1421 r. Marcin, dziedzic wsi Trzebisławice około 1470 r., cytowany w Lib. Benef. Paweł, deputat do korekty praw 1588 r. Stanisław, kanonik płocki, proboszcz bodzanowski 1593 r., umarł 1602 r.; jego brat stryjeczny Piotr, przeor w Mogile 1582 r., a synowiec Stanisław, doktór filozofii, akademik krakowski. N., kapitan, poległ w bitwie pod Cudnowem 1660 r. Wojciech, podsędek krakowski 1661 roku. Jan-Stanisław, kanonik krakowski 1674 r., kanclerz lwowski. Antoni, kanonik gnieźnieński i łowicki 1676 r., umarł 1679 r. Adam, miecznik 1777 r., a podstoli stężycki 1780 - 1788 r. Wojciech, viceregent chęciński 1771 - 1777 r.
Z osiedlonych na Mazowszu. Jakób cytowany w aktach łomżyńskich 1424 r. Przecław, dziedzic dóbr Jastrzęmbek 1462 r., przodek rodziny Jastrzęmbskich, herbu Jastrzębiec. Wojna 1480 r., jego synowie: Stanisław, Jan i Marcin 1502 - 1550 r. Stanisław, syn Andrzeja, 1610 r. Jan, syn Jana, 1617 r., ożeniony z Anną Bryszkowską, i wielu innych cytowani w aktach łomżyńskich, ostrołęckich i wizkich. Franciszek, miecznik przasnyski 1793 roku.
Józef-Wincenty, Wojciech, Kazimierz i Karol w 1782 r., a Józef-Jan-Stanisław w 1799 r. wylegitymowani w Galicyi.
Feliks, syn Michała, z synem Adamem wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 r.
GRABOWSKI h. KEMLADA. Herb - na tarczy niemieckiej ze skrajem złotym, nabitym gwoździami, serce jak w kartach; w koronie trzy wieże, środkowa prosto, dwie boczne ukośno do niej.
Senator w rodzinie, Maciej, podskarbi wielki koronny 1744 roku, ustąpił 1745 r.
Maciej, podczaszy kijowski 1716 r., chorąży warszawski 1734 roku, stronnik Augusta w 1733 r., instygator koronny 1735 r., podskarbi nadworny i administrator skarbu koronnego 1739 r., podskarbi wielki koronny 1744 r., już w 1745 r. wskutek intryg dworskich, do których należała i królowa Marya Józefa, żona Augusta III, złożył to dostojeństwo; dziedzic dóbr Wyczołki, Jemielino i Kępa, w ziemi warszawskiej, poseł na sejmy 1735, 1740 i 1750 r., zacny, pracowity i ze skarbowością obeznany, umarł 1750 r.
Po Wojciechu, synu Jakóba i Zofii Śliwiekiej, podczaszym rzeczyckim 1745 r., dziedzicu dóbr Krępa, w ziemi czerskiej, z dwóch żon, Józefy Mokronowskiej, chorążanki warszawskiej, i Elżbiety Gomolińskiej, córki, Justyna za Ignacym Sokołowskim, podczaszym kujawskim, Eufemia za Antonim Grothusem, pisarzem księztwa żmudzkiego, i synowie: Andrzej, Franciszek, Gabryel i Gaudenty (Don. Vars.). Andrzej miał syna Antoniego, po którym z żony Józefy Kłosińskiej synowie: 1) Włodzimierz, sędzia Trybunału w Płocku, wylegitymowany w Królestwie 1861 r., 2) Edward, tego z żony Józefy Mianowskiej syn Stefan, po którym z żony Tekli Bienieckiej synowie: Bronisław 1853 r., Alfons i Wilhelm, podpisarz sądowy w Opocznie 1854 r., a w 1866 r. rejent w Kaliszu, 1856 r. wylegitymowani w Królestwie.
Franciszek, drugi syn Wojciecha, zaślubił Annę Rousseau i z niej pozostawił syna Stanisława, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
GRABOWSKI h. LUBICZ. Wzięli nazwisko od wsi Grabowo, w ziemi łomżyńskiej. Aleksy i Stanisław, synowie Wojciecha, 1516 r. Kilkunastu z tej familii, szlachty zagrodowej w Grabowie, kupiło w 1535 r. od biskupa Gamrata, późniejszego arcybiskupa, pięć włók roli, graniczącej z ich posiadłością. Józef, syn Wojciecha, dziedzic wsi Grabowo Stare 1752 r., ożeniony z Zofią Makowską. Wawrzyniec, Marcin i Łukasz, synowie Grzegorza, dziedzice wsi Grabowo-Stara Wieś 1762 r. (Mil.).
Po Piotrze, synu Floryana, a wnuku Jana, synowie: Nicefor, Cezar, Leon i Henryk, ten ostatni z synami, Ludomirem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1838 - 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GRABOWSKI h. ŁADA. Po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Huszczyńce, w wojew. bracławskiem 1720 r., syn Mateusz-Michał 1764 r., miał syna Jana, tego synowie: Piotr, Mikołaj, Franciszek i Kazimierz z synami: Feliksem, Faustynem, Leontym i Bronisławem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GRABOWSKI h. OGOŃCZYK. Senator w rodzinie, Paweł, biskup chełmski 1464 r.
Paweł Powała z Grabowa popadł w niewolę turecką 1444 r. w bitwie pod Warną, wyswobodziwszy się, został księdzem i był proboszczem brzesko-kujawskim, a następnie biskupem chełmskim, um. 1479 r.; pobożny i wielkiej popularności u szlachty, którą umiał zyskiwać trafnem i przyjacielskiem z nią postępowaniem. Ignacy, syn Aleksandra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GRABOWSKI h. OKSZA. Wzięli nazwisko od wsi Grabówki, w wojew. Sieradzkiem; już w XVI stoleciu, licznie rozrodzeni, dzielili się na kilka gałęzi, z których pisząca się z Konopnicy przeszła na wyznanie kalwińskie i osiedliła się na Litwie. Jedna linia tej gałęzi przeszła obecnie prawie cała do herbu Topór i pod tym herbem ją zamieszczę. Stanisław, syn Aleksandra, ustąpił wieś Starą Brzeźnicę synowi Adamowi 1632 r. Mikołaj, syn Jakóba, 1638 r. Po Andrzeju z Konopnicy syn Mikołaj zaślubił Barbarę Białobrzeską 1649 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Franciszek, Jakób, Maryan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. Sieradzkiem. N., cześnik wieluński, vicemarszałek Trybunału koronnego 1732 r.
Po Stanisławie, w 1664 r. dziedzicu dóbr Lipnicy, pochodzący: Augustyn, syn Macieja i Doroty z Goleniewiczów, Leopold i Hipolit, synowie Józefa i Julianny z Czajkowskich, oraz Stanisław, syn Szymona, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1847 r.
Adam, regent grodzki lwowski, Józef, wojski bracławski, Tomasz, skarbnik bracławski, Michał, kapitan pułku pieszego wielkiej buławy, i Floryan 1782 r., a Michał-Grzegorz, generał-major jazdy i szef karabinierów gwardyi przybocznej króla polskiego, 1783 r. wylegitymowani w Galicyi.
Z osiedlonych na Litwie. Franciszek, oboźny bracławski 1736 r. Stefan, stolnik wołkowyski 1756 r., żonaty z Zofią Szretter, kasztelanką inflancką (Bon.). Floryan, horodniczy brzesko-litewski, Ignacy, łowczy brzesko-litewski 1788 r. Feliks, podpułkownik wojsk litewskich, dzielnie walczył w obronie Warszawy przeciwko Prusakom 1794 r., poległ tegoż roku w obronie Pragi przeciwko Moskwie, poprzednio straciwszy syna również mężnego żołnierza; jego córka Józefa była żoną Onufrego Wyczechowskiego, dyrektora Komisyi Sprawiedliwości w Królestwie Polskiem.
Jakób, syn Wilhelma, Michał, syn Stanisława, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1805 r. Karol z synami, Antonim i Tadeuszem, oraz Ignacy, syn Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1845 r.
GRABOWSKI h. POBÓG. Senatorowie w rodzinie: Paweł, kasztelan zakroczymski 1486 r. Franciszek, kasztelan 1815 r., a wojewoda Królestwa Polskiego 1825 - 1831 roku. Tomasz, kasztelan Królestwa Polskiego 1829 - 1831 roku.
Wzięli nazwisko od wsi Grabowa, w ziemi ciechanowskiej, licznie już w XV stoleciu rozrodzeni i po większej części zagrodowa szlachta; z licznych jej linij, jedna osiedliła się w końcu XV stolecia na Podlasiu, a ztąd niektórzy z jej członków przenieśli się do wojew. lubelskiego i na Podole. Jakób 1424 r. Jan z Grabowa, podkomorzy wyszogrodzki 1431 r. Paweł, starosta 1463 r., chorąży łomżyński 1469 r., chorąży ciechanowski, ostatnio kasztelan zakroczymski 1486 r. i starosta wizki. Mikołaj, syn Dobiesława, 1488 r., Jan, syn Heronima, 1508 roku, i inni cytowani w aktach ostrołęckich, ciechanowskich i wizkich. Paweł, Stanisław i Andrzej 1632 r. z ziemią ciechanowską, Jan, komornik graniczny ciechanowski, 1648 roku, a dwóch Floryanów, Jakób, czterech Janów, Krzysztof, Michał, pięciu Pawłów, Piotr i Wojciech 1697 r., oraz Stanisław 1764 r. podpisali elekcye. Jan, kanonik gnieźnieński, kilkakrotnie deputat na Trybunał koronny; jego synowiec Wojciech, sekretarz królewski, kanonik gnieźnieński i poznański 1642 r., a krakowski 1655 r., sufragan poznański i biskup ermeński 1657 r., kanclerz prymasa Leszczyńskiego, wielki wpływ na niego wywierał; um. 1660 roku.
Zygmunt, podstarosta 1737 r., a podsędek ciechanowski 1754 - 1775 r. (Vol. Leg.), dziedzic dóbr Golany, miał dwóch synów, Jana i Franciszka. Jan, wojski ciechanowski 1784 r., zaślubił Antoninę Godlewską i z niej pozostawił córkę Julię, żonę Seweryna Mańkowskiego z Podola.
Franciszek, miecznik przasnyski 1787 r., podstarosta 1790 r., a 1793 r. podkomorzy krasnostawski, mecenas Trybunału lubelskiego, biegły w prawie i pracowity, a takiej sumienności, że sędziowie zwykle kierowali się jego zdaniem; po zajęciu Galicyi przez wojska Księztwa Warszawskiego został w 1809 r. członkiem rządu tymczasowego w Lublinie, w 1810 r. radcą stanu Księztwa Warszawskiego, a za Królestwa kongresowego kasztelanem 1815 r. i wojewodą 1825 r. Sprawiedliwości ściśle przestrzegał, a jako dokładnie obeznany z dawnemi prawami Rzeczypospolitej najzawilsze sprawy objaśniał, i w ich rozstrzyganiu dopomagał kolegom; w 1814 r. należał do komitetu wyznaczonego do napisania konstytucyi dla Królestwa Polskiego, a w 1825 r. był członkiem komisyi śledczej, wyznaczonej do odkrycia spiskowych tego czasu. Franciszek umarł 1836 r. w późnej starości, pozostawiszy z żony Tekli Stamirowskiej, starościanki krasnostawskiej, synów, Tomasza i Kazimierza.
Tomasz, vicereferendarz i dyrektor kancelaryi Rady Stanu 1813 r., referendarz Stanu w 1817 r., w 1824 r. radca Stanu i dyrektor wyznań i oświecenia publicznego, w 1829 r. senator kasztelan Królestwa Polskiego; należał do partyi ministra oświecenia Stanisława Grabowskiego, a w 1831 r. obwiniony był o działania przeciwko powstaniu i usunięty z senatu; umarł 1840 r., z żony Olimpii hr. Tarnowskiej jego córki, Marya za Juliuszem hr. Stadnickim i Urszula, zakonnica Ligurianka, w Wiedniu.
Kazimierz, dziedzic Abramowic, w lubelskiem, z żony Waleryi Strojnowskiej pozostawił córkę Maryę za Feliksem Strojnowskim i syna Waleryana, po którym z Celiny ze Skoniecznych syn Wacław (Bon.).
Po Janie, komorniku granicznym ciechanowskim 1628 r., pochodzący Wawrzyniec, syn Józefa, wylegitymowany w Królestwie 1852 r.
Po Marcinie, 1673 r. dziedzicu dóbr Świdry-Dobrzyce, pochodzący: Józef, Franciszek, Paweł i Jan, synowie Antoniego i Eleonory z Mojkowskich, 1844 - 1863 r., Walenty, dziedzic wsi Kierzki, z synami, Stanisławem i Franciszkiem, Piotr, Kazimierz i Jacenty, synowie Jana, 1844 r. wylegitymowani w Królestwie; inni zaś członkowie tej linii wylegitymowani w Królestwie z herbu Jastrzębiec.
Po Krzysztofie, synu Pawła, pisarzu i burgrabim ciechanowskim, dziedzicu dóbr Grabowo Wielkie, w ziemi ciechanowskiej 1726 r., syn Stanisław, po którym synowie: 1) Wojciech, tego z żony Klary Grzymałowskiej syn Wojciech, podoficer w wojsku ros., 1847 r.; 2) Józef miał, syna Jana, po którym z żony Anny Pfahl syn Aleksander, urzędnik w Warszawie, z żony Scholastyki Henning miał synów, Władysława i Mieczysława, wylegitymowanych w Królestwie 1852 r.
Po Macieju, synu Ignacego, dziedzicu dóbr Grabowo, w ziemi nurskiej 1713 r., pochodzący: Wojciech, syn Józefa, dzierżawca dóbr Zaklikowski Łączek, w pow. zamojskim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; z żony Pelagii Brzezickiej jego synowie: Karol, Roman i Henryk wylegitymowani w Królestwie 1852 r.
Po Teodorze, w 1737 r. dziedzicu dóbr Wikszyn, pochodzący: Feliks, dziedzic dóbr Zawady i Podosie, w pow. pułtuskim, Antoni, Jan Kanty i Franciszek, synowie Szymona i Gertrudy z Morawskich, wylegitymowani w Królestwie w 1837 r. Z nich Feliks, dziedzic Rostkowa, z Ludwiki Lalewicz miał synów, Włodzimierza i Ludwika, dziedzica Sernik i Puchaczowa, po którym z Zofii Popławskiej syn Stanisław. Jan Kanty, dziedzic Strzałkowa, miał synów, Józefa i Bronisława, a Franciszek pozostawił synów, Augustyna i Cezarego. Kazimierz, dziedzic dóbr Zawady, sędzia pokoju pow. przasnyskiego, i Ignacy, synowie Stanisława i Cecylii Skierkowskiej, wylegitymowani w Królestwie 1841 r.; po Ignacym z żony Antoniny Smolińskiej syn Augustyn, asesor sądowy.
Po Stanisławie, w 1754 r. dziedzicu dóbr Slasy, w ziemi ciechanowskiej, pochodzący: Franciszek, syn Krzysztofa, obrońca sądowy w Pułtusku, Ignacy, Jan i Waleryan, synowie Bonifacego i Heleny z Jezierskich Walenty, syn Bartłomieja i Katarzyny z Gutowskich, Jan, Józef i Wiktor, synowie Józefa i Joanny z Janiszewskich, Walenty, urzędnik w Warszawie, i Antoni, synowie Wojciecha i Elżbiety z Grabowskich, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1859 r.
Po Błażeju, komorniku ziemskim ciechanowskim 1775 - 1793 roku (Vol. Leg.), syn Jan ożeniony z Ludgardą Szczepkowską, z niej synowie: Wincenty, dziedzic wsi Nasierowo, i Piotr wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1843 r.
Po Zygmuncie, podsędku ciechanowskim 1768 r., syn Franciszek miał mieć syna Piotra, ten Tadeusza, po którym z żony Celestyny Tarczyńskiej syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1862 r.
Tomasz i Kazimierz, synowie Franciszka, Paulin-Piotr, Jan i Józef, synowie Franciszka, Franciszek i Paweł, synowie Antoniego, Stanisław i Franciszek, synowie Walentego, oraz Roman, syn Franciszka, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1854 r.
Po Michale, dziedziczącym na Podlasiu 1727 r., syn Andrzej 1772 r., pozostawił syna Józefa, ten Jana Nepomucena, wylegitymowanego w Cesarstwie 1850 r. i zapisanego do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Po Stanisławie 1680 r., pochodzący, Władysław i Leopold, synowie Piotra, wylegitymowani w Cesarstwie 1838 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GRABOWSKI h. POMIAN. Byli w północnem Mazowszu; szlachta zagrodowa we wsi Grabowo-Dobrzyce, licznie rozrodzona w XVI stoleciu, już w XVII wieku w większej części przeszła do herbów, Jastrzębca i Poboga. Jan, ksiądz pleban w Grajewie i Grabowie, syn Jana, i Jan, syn Feliksa, dziedzic dóbr Grabowo-Dobrzyce 1612 r. (Akta Łomżyńskie).
GRABOWSKI h. TARCZA (zapewne Janina, lub jej odmiana). Michał, syn Sebastyana, udowodnił szlachectwo w gub. kowieńskiej 1799 r.
GRABOWSKI h. TOPÓR odm. Hrabiowie i szlachta. Odmiana herbu - w polu błękitnem topór srebrny; na tarczy korona hrabiowska, w niej topór srebrny.
Senatorowie w rodzinie: Stanisław, kasztelan 1819 r., wojewoda i minister oświecenia w Królestwie 1825 r. Stefan, minister sekretarz Stanu Królestwa Polskiego 1825 r.
Przodkowie tej rodziny zamieszkiwali w wojew. Sieradzkiem i brali herb Okszę, pisali się z Konopnicy, majętności swojej dziedzicznej, a od połowy XVI stolecia byli wyznania kalwińskiego. Jan, syn Jana, rotmistrz królewski, deputat od swoich współwyznawców na synod dysydencki w Orli 1694 roku, pierwszy osiedlił się na Litwie; z żony Honoraty Pękosławskiej pozostawił kilku synów: Krystyana, Marcina, stolnika witebskiego, którzy podpisali elekcyę 1674 roku z pow. kowieńskim, Andrzeja, horodniczego brzesko-litewskiego, i Grzegorza. Krystyan, horodniczy brzesko-litewski, a od 1693 roku sędzia ziemski brzeski, zostawił liczne potomstwo, które po większej części przeszło na wyznanie katolickie. Córka Krystyana była za Faustynem Kościuszką, podstolim brzeskim, i synowie, Wojciech i Józef. Wojciech, horodniczy brzeski, a w 1733 r. sędzia ziemski brzeski, miał dwie żony, Krystynę Ślizien, z której córki, Salomea Szawłowska, podstolina rzeczycka, Eleonora za Stanisławem Bielskim, i Annę-Zofię Suzin, po której córka Magdalena za Ignacym Sierakowskim, starostą aszeńskim.
Józef, młodszy syn Krystyana, horodniczy brzeski 1710 r., pozostawił syna Franciszka, oboźnego brzeskiego 1750 r., sędziego grodzkiego starodubowskiego, a ostatnio 1773 r. sędziego ziemskiego brzeskiego, po którym syn Felicyan miał syna Karola, dziedzica dóbr Możejkowa. Stanisław, syn Karola i Kasyldy Telszewskiej, dziedzic Możejkowa, miał siostry: Teodozyę za Aleksandrem Oskierką, Kasyldę za Szymonem Skirmuntem, Franciszkę, żonę Stefana Wereszczaki i Maryę Bolesławową Ważyńską.
Grzegorz, najmłodszy z synów Jana, rotmistrza, chorąży miński 1676 r., jest właściwym protoplastą gałęzi tej rodziny, która w 1816 r. otrzymała tytuł hrabiowski pruski, zatwierdzony w Cesarstwie 1836 r. i Królestwie 1840 r., a porzuciwszy herb Okszę, bierze herb Topór. Po Grzegorzu powyższym z żony Anny Oborskiej było dwóch synów, Michał-Bogusław, starosta jakimowski, który w 1717 roku został deputatem na Trybunał litewski pomimo silnej opozycyi szlachty katolickiej, niechcącej widzieć kalwina na tej dostojności, z żoną N. Ottenhausównę bezpotomny, i Stefan.
Stefan, starosta wisztyniecki, poseł na sejm 1718 r., z żony Teodory Stryjeńskiej zostawił czterech synów: Jana-Jerzego, Tomasza, Pawła i Michała-Grzegorza, z których Paweł, starosta czchowski 1751 r., czynny wziął udział w konfederacyi dysydenckiej toruńskiej i był od niej deputatem do króla Stanisława Augusta 1767 r.; starosta, żonaty z Zofią Chrząstowską, umarł bezpotomnie, a Jan-Jerzy, Tomasz i Michał-Grzegorz są założycielami trzech linij tego domu, istniejących dotychczas.
Linia Jana-Jerzego. Jan-Jerzy, generał-lejtnant wojsk litewskich i komendant gwardyi przybocznej królewskiej, starosta dembski 1768 r., generał-inspektor wojsk litewskich 1776 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, miał dwie żony, Joannę Gruszczyńską i Elżbietę Szydłowską, wojewodziankę płocką; z 1-ej żony córka Konstancya za Wincentym Dernałowiczem i synowie: Jerzy-Franciszek, Paweł, Stefan i Teodor, z 2-iej żony córki, Izabela za Walentym Sobolewskim, wojewodą Królestwa Polskiego, Aleksandra za hr. Franciszkiem Krasickim i synowie, Michał i Kazimierz; ta druga jego żona, owdowiawszy, zaślubiła związkiem morganatycznym króla Stanisława Augusta, z którym miała syna Stanisława, uznanego przez rodzinę za syna Jana-Jerzego. Z synów Jana-Jerzego:
Jerzy-Franciszek, generał-inspektor wojsk litewskich 1788 r., mąż zacny i dobry patryota, walczył w powstaniu 1794 r., za co więziony w Prusach 1795 r., następnie emigrant we Francyi, został generałem wojsk francuzkich.
Paweł, generał wojsk litewskich, starosta czchowski i wołkowyski, dzielnie bronił Wilna 1794 r., poległ tegoż roku w obronie Pragi; był żonatym z Ludwiką z Tyzenhauzenów.
Stefan, sekretarz i szambelan królewski, bezpotomny.
Michał, generał-adjutant, dzielnie walczył w kampanii 1792 roku, 1807 r., własnym kosztem uformowawszy pułk, odbył część tej kampanii, w 1808 roku, mianowany generałem brygady, był komendantem w Gdańsku. W kampanii 1812 r. przy oblężeniu Smoleńska chciał zachęcić wojsko do szturmu i na czele dwunastu co najdzielniejszych żołnierzy rzucił się w wyłom fortecy, lecz śmiercią swoją dzielność przepłacił.
Kazimierz, marszałek wołkowyski, poseł na sejm 1812 r., ożeniony z Moniką Sobolewską, kasztelanką warszawską, z niej miał trzech synów: Gustawa, kamerjunkra dworu polskiego, poległego w bitwie pod Ostrołęką 1831 r., Maurycego, który walczył w 1831 r., następnie emigranta i kapitana wojsk belgijskich, bezpotomnego, Maksymiliana, który miał dwie żony, Emilię Grabowską i Maryę bar. Rosen, z tej córka Emilia za Aleksandrem hr. Potworowskim i synowie, Stefan-Kazimierz, rotmistrz wojsk ros., i Aleksander zmarły 1868 r.
Stanisław, uznany za najmłodszego syna Jana-Jerzego, komandor maltański 1793 r., sekretarz Rady Ministrów 1812 r., kasztelan 1819 r., a wojewoda i minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego 1825 r., na sejmie 1818 r. popierał projekt rządu dotyczący małżeństw, czem zyskał względy cesarza Aleksandra I; w 1825 r. członek Komisyi śledczej związków patryotycznych, w 1836 r. kontroler generalny, członek Rady Administracyjnej i tajny radca ros., otrzymał tegoż roku przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskiem. Stanisław miał dwie żony, Cecylię Dembowską i Julię z Zabiełłów, kasztelankę kowieńską, z 1-ej żony córka Melania lv. za hr. Franciszkiem Ożarowskim, 2v. za Włodzimierzem Kretkowskim i synowie, Leon i Ludwik, z 2-iej żony córki, Marya za Edwardem Prozorem i Michalina, żona Gabryela Chrapowickiego, szambelana dworu rosyjskiego.
Hr. Leon, dziedzic dóbr Niedrśnia Kościelna, po dwakroć wstępował w związki małżeńskie, z 1-ej żony Emilii Skarbkówny, córki Karola, syn Antoni, z drugiej, Józefy z Dłuskich, córka Jadwiga za Wojciechem Pieniążkiem i synowie, Stanisław i Tomasz; z nich:
Hr. Antoni, ur. 1830 r., dziedzic dóbr Mroga i Bielawy, zaślubił Zofię z Lubowidzkich, córkę Józefa, i z niej pozostawił: Feliksa, ur. 1856 r., Teklę zaślubioną Czesławowi bar. Rajskiemu, Maryę i Józefa, ur. 1868 r., oficera wojsk rosyjskich.
Hr. Stanisław, syn Leona i Józefy Dłuskiej, nauczyciel gimnazyum w Warszawie.
Hr. Tomasz, drugi syn Leona i Dłuskiej, dziedzic dóbr Gutanów i Bonuchów, zaślubił 1886 r. Maryę z Zagórskich, córkę Mieczysława i Antoniny z Urbańskich, i z niej ma syna Augusta.
Hr. Ludwik, drugi syn Stanisława i Cecylii z Dembowskich, ur. 1809 r., miał dwie żony, Laurę z Byszewskich, córkę Jakóba i Antoniny ze Skórzewskich, i Kamilę z hr. Ostrorogów, córkę hr. Henryka i Waleryi z Okęckich; z 1-ej żony synowie:
Hr. Władysław zaślubił Maryę Miłaczewską, z niej syn Ludwik ożeniony z Maryą Świętorzecką, z której syn Władysław ur. 1890 r. i córka Zofia;
Hr. Adam, ur. 1846 r., po którym z 1-ej żony Eufemii z Frankowskich syn Gustaw ur. 1872 r. i córka Izabela, a z 2-iej żony Franciszki Popławskiej dzieci: Witold ur. 1883 r., Janina, Ludwik, Marya i Stanisław.
Hr. Paweł, trzeci syn Ludwika i Laury z Byszewskich, ur. 1847 r., zaślubił Małgorzatę z Stormuth-Willougby-Darling, córkę Henryka, majora wojsk angielskich, i z niej ma dzieci: Cecylię za Teodorem Jeske-Choińskim, Leona i Edwarda.
Hr. Ludwik, z 2-iej żony Kamili z hr. Ostrorogów, pozostawił syna hr. Włodzimierza, ur. 1863 r., i córkę Maryę zaślubioną Józefowi Nakwaskiemu, zmarłą 1886 r.
Linia Tomasza. Założyciel tej linii Tomasz, drugi syn Stefana, generał-major, a następnie generał-Iejtnant wojsk litewskich, miał dwie żony, Annę Różycką, z niej synowie: Zygmunt, Paweł, Albert i Heronim, oraz córka Ludwika za hr. Mellinem, generałem wojsk ros., i Dorotę Ottenhausenównę, z której córki, Joanna za Ignacym Sieheniem i Maryanna za Samuelem hr. Ożarowskim, generałem wojsk litewskich, oraz synowie: Michał, Stefan i Jan; z tych synów:
Zygmunt, szambelan królewski, starosta krzemieńczucki, został krajczym litewskim 1784 r., lecz tę dostojność złożył za Targowicy; kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, poseł na sejm czteroletni, mąż zacny, um. 1809 r., pozostawiając z żony Maryanny Potockiej, kasztelanki lwowskiej, córkę Pelagię za Michałem Grabowskim, swym stryjem, i synów, Aleksandra, generała wojsk ros., poległego w bitwie z wojskiem francuzkiem pod Krasnem 1812 r., i Ksawerego, marszałka szlachty pow. wołkowyskiego, szambelana ros., który otrzymał w 1836 r. przyznanie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie, a 1845 r. w Królestwie, i po którym z żony Katarzyny Mellinówny córka Ewelina za Stefanem hr. Grabowskim, swym bratem stryjecznym.
Paweł, pułkownik wojsk litewskich, a następnie angielskich, poległ w Ameryce bezpotomny.
Albert, major wojsk pruskich, otrzymał w 1816 r. dla siebie i całej swojej rodziny tytuł hrabiowski od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III; miał dwie żony, Wilhelminę von Winterfeld, z której córka Albertyna za bar. Rosenem, generałem wojsk ros., i syn Wilhelm, i N. Hildebrandównę, z której córki, Aniela von Borek, Idalia Nowińska i synowie, Albert i Karol.
Hr. Albert, oficer wojsk pruskich, otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskiem 1845 r.; z żony N. hr. Goltzówny jego syn Stanisław i córka Dorota.
Hr. Karol, major wojsk polskich, prezes konsystorza ewangielickiego i członek Rady wychowania w Królestwie Polskiem, um. 1840 r.; z Maryanną hr. Platerówną bezdzietny.
Hr. Wilhelm, najstarszy z braci, kapitan wojsk ros., otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie 1840 r.; z żony Zofii z Zawiszów jego synowie: Stefan ożenił się z Eweliną hr. Grabowską, swoją stryjeczną siostrą, Kazimierz, urzędnik w Warszawie 1840 r., Jan, Tadeusz, Wilhelm, Ksawery, i Karol ożeniony z Zofią Horwatówną, z niej córka Zofia, żona Konstantego hr. Broel-Platera, i syn Aleksander zaślubił Maryę z Reytanów i z niej ma córkę Magdalenę za Antonim Kieniewiczem.
Heronim, najmłodszy syn Tomasza i Różyckiej, szambelan królewski 1787 r., z żony Teresy bar. de Pölnitz miał syna Henryka bezpotomnego.
Stefan, syn Tomasza i Doroty Ottenhausenówny, generał dywizyi i dyrektor ministeryum wojny, minister sekretarz Stanu Królestwa Polskiego 1825 r., walczył jako generał brygady 1812 r.; um. 1847 r., z żoną N. Gładkowską bezdzietny.
Jan, poseł wołkowyski 1784 r., generał-major wojsk litewskich 1789 r. starosta rudelnicki, ostatnio marszałek szlachty pow. brzesko-litewskiego 1802 r.
Michał, najstarszy z synów Tomasza i Ottenhausenówny, generał-major 1777 r., a generał-lejtnant wojsk litewskich 1783 r., koniuszy litewski 1791 r. i komandor maltański, kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, mąż zacny i dobry patryota, w 1794 r. członek Najwyższej Rady Narodowej w Wilnie, umarł 1821 r.; miał dwie żony, Józefinę ks. Radziwiłłównę, wdowę po Ksawerym ks. Massalskim, i Pelagię Grabowską, z której córki, Marya za Konstantym ks. Radziwiłłem, Emilia za Maksymilianem Grabowskim i synowie: 1) Seweryn, kamerjunkier dworu ros. 1865 r., otrzymał wraz z swym bratem Konstantym przyznanie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie 1840 r.; z żony Zofii hr. Bnińskiej córka Marta i syn Michał, po którym z żony Maryi Zawadzkiej synowie: Seweryn, Stefan i Zygmunt; 2) Konstanty, kamerjunkier ros., urzędnik w sekretaryacie Stanu Królestwa Polskiego w Petersburgu 1842 r., a następnie urzędnik do szczególnych poruczeń przy generale Murawiewie, gubernatorze wileńskim 1864 r.
Linia Michała-Grzegorza. Jej założyciel Michał-Grzegorz, trzeci syn Stefana, generał-major, a następnie generał-lejtnant wojsk litewskich, szambelan i szef regimentu gwardyi króla Stanisława Augusta, wylegitymowany w Galicyi 1783 r. z herbem Okszą; z żony Ewy Żeleńskiej jego córka Izabela za Stefanem Rajskim, podkomorzym kobryńskim, i syn Paweł, starosta wołkowyski 1783 r., poseł na sejm czteroletni, odznaczał się na nim wymową i patryotyzmem, popierając reformy zamierzone przez swoje stronnictwo. Po Pawle z żony Weroniki Scipio del Campo córki, Karolina lv. za Andrzejem hr. Wielopolskim, 2v. za bar. Larischem, Ludwika za hr. Adamem Broel-Platerem, i syn Józef, podpułkownik wojsk ros., urzędnik do szczególnych poruczeń przy Paskiewiczu, namiestniku w Królestwie Polskiem 1842 r., po którym synowie: Gustaw, Władysław, Adam, Paweł i Włodzimierz.
GRABOWSKI h. ZAREMBA. Niektórzy z Zarembów od swego majątku Grabowy pisali się Grabowskimi.
GRABOWSKI h. ZBIŚWICZ. Hrabiowie i szlachta. Herb - w polu błękitnem półksiężyc rogami w górę, na każdym jego rogu gwiazda, przez środek półksiężyca miecz ostrzem w górę; na hełmie w koronie pięć piór strusich. Linia hrabiowska dostała odmianę w herbie - tarcza owalna, na niej półksiężyc bez gwiazd, przez jego środek miecz o złotej rękojeści żelazem w górę; tarcza okolona płaszczem czerwonym, podbitym gronostajami, na niej korona hrabiowska, w której półorła czarnego w lewo, z koroną na głowie; z każdej strony tarczy olbrzym przepasany w pół wieńcem z pałką w ręku. Linia tej rodziny, pisząca się na Grylewie, dzieli tarczę na cztery części z małą tarczą w środku, na której herb Zbiświcz zwykły; na głównej tarczy w pierwszej części herb Korybut, w drugiej herb Turno, w trzeciej herb Wierzbna, w czwartej herb Nałęcz.
Senatorowie w rodzinie: Andrzej-Teodor, kasztelan chełmiński 1733 r., um. 1737 r. Adam-Stanisław, biskup chełmiński 1734 r., kujawski 1739 r., warmiński 1741 r., um. 1766 r. Jan-Michał, kasztelan gdański 1746 r., elblągski 1766 r., um. 1770 r.
Dawna pomorska rodzina, brała przydomek von Götzendorff, który miał być jej nazwiskiem za czasów krzyżackich; zdaje się, że jest jednego pochodzenia z rodziną Grabowskich, dziedziczącą na Gostkowie i Zettynie, na Kaszubach. Wzięła nazwisko od wsi Grabowa, w pow. człuchowskim, której właściciel Stefan-Hartman, zmarły 1588 r., zostawił dwóch synów, Jana, który przeniósł się do marchii brandeburgskiej, i Alberta, dziedzica na Grabowie, stolnika człuchowskiego i starostę hamersztyńskiego, po którym z żony Doroty Wolskiej syn Tomasz, ożeniony z Dorotą Lipińską, pozostawił syna Jakóba, który odziedziczył po krewnym swej matki, Jakóbie Lipińskim, znaczne majątki w wojew. pomorskiem, jak Lipienicę, Ostrowite i Brzezno. Jakób, z żony Anny Lipińskiej, miał syna Michała, posła na sejm pruski 1686 r., który zwiększył majątek dobrami Łąkwy, odziedziczonemi w posagu po żonie Helenie z Łąckich, wdowie po Macieju Borzyszkowskim; z tej żony syn Andrzej-Teodor, rotmistrz królewski, walczył pod Wiedniem 1683 r., pisarz grodzki malborgski 1686 r. deputat na Trybunał koronny 1690 r., sędzia kapturowy 1696 r., podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. pomorskiem; sędzia ziemski człuchowski 1713 r., kasztelan chełmiński 1733 r. (Kancl.), zabiegły gospodarz i jeden z najzamożniejszych właścicieli w Prusach Zachodnich, posiadał 21 majątków rozległych i intratnych. Andrzej-Teodor miał dwie żony, Barbarę-Zofię Klejstównę-Deręgowską i N. Borkównę; z 1-ej żony córki: Barbara Biegańska, Teresa Błeszyńska, kasztelanowa bydgoska, i Helena Chwałkowska, oraz synowie, Adam-Stanisław i Jan-Michał; z 2-iej żony córki: Justyna za Józefem Pruszakiem, podkomorzym pomorskim, Anna Kalkszteinowa, miecznikowa wschowska, i Ludwika za Kalkszteinem-Osłowskim, sędzią ziemskim wschowskim, oraz synowie, Stanisław i Jan-Andrzej bezpotomni.
Adam-Stanisław, pisarz grodzki skarszewski 1729 r., a zostawszy księdzem, kanonik lwowski 1730 r., proboszcz skarszewski i jaworowski 1732 r., dziekan chełmiński, oficyał poznański, biskup nikopolitański 1733 r., biskup chełmiński 1734 r., kujawski 1739 r., a warmiński 1741 r., zawdzięczał swoje wyniesienie królowi Augustowi III, którego był zawsze wiernym stronnikiem, i do jego elekcyi w 1733 r. wiele przyłożył się, nakłoniwszy do niej biskupa Hoziusza, a wysłany w poselstwie do Rzymu 1733 r., pomimo przeszkód stawianych od Francyi, skłonił papieża Klemensa do uznania elekcyi Augusta III, i uwolnienia ogółu narodu od przysięgi wierności, złożonej Stanisławowi Leszczyńskiemu; pobożny i zacny, swoje dochody obracał na uposażenie ubogich panien i wychowanie niezamożnej młodzieży szlacheckiej. Umarł 1766 r.
Jan-Michał, po zmarłych bezpotomnie braciach, jedyny pan ogromnego ojcowskiego majątku, miecznik ziem pruskich 1737 r., podkomorzy pomorski 1738 r., deputat na Trybunał 1742 r., kasztelan gdański 1746 r., a elblągski 1766 r., i kawaler orderu Orła Białego, do spraw publicznych mało się mieszał; umarł 1770 r., pozostawiając z żony Antoniny ks. Woronieckiej, kasztelanki czerniechowskiej, damy krzyża gwiaździstego austryjackiego, córkę Teresę za Mikołajem Skoraszewskim, i synów: Ignacego, Andrzeja i Adama; z nich:
Ignacy, dziedzic dóbr Grabowa, Ossowa i innych, kawaler orderu św. Stanisława, z żoną N. Moszczeńską bezpotomny.
Andrzej, szambelan (Kancl.) i generał-major wojsk koronnych, dziedzic dóbr Dziembowo, Buczek i in., z żony Teresy Gorzeńskiej zostawił trzech synów: Józefa, dziedzica dóbr Rządków, Jana i Augustyna. Jan, dziedzic dóbr Głowczyn, porucznik wojsk pruskich, z żony Augusty von Brandstein miał synów, Augustyna, ożenionego z Albertyną Powelską, Izydora, żonatego z Pauliną Znaniecką, po którym córki: Wanda Tuchołkowa, Walerya, żona Maksymiliana Plewkiewicza i Leontyna Matczyńska, oraz synowie: Wincenty, ożeniony z Matczyńską, Cyryl i Izydor (Żychl.).
Józef, dziedzic Rzadkowa i Buczku, zaślubił Nepomucenę Gorzeńską i z niej miał syna Fulgentego, po którym z Julii Sadowskiej córka Gabryela za Tadeuszem Stablewskim.
Augustyn, najmłodszy syn Andrzeja i Teresy Gorzeńskiej, dziedzic Dziembowa, z żony Anny Moszczeńskiej miał córki: Apolonię za Ignacym i Teresę za Józefem Sikorskimi i Jadwigę za Ludwikiem Szczanieckim, oraz synów: Modesta, żonatego z Michaliną Domańską, Konstantego, ożenionego z Laurą Gorzeńską, Hipolita, ożenionego z Anną Grabowską, Józefa, dziedzica Bombolina, żonatego z Praksedą Sikorską, Adama, ożenionego z Cecylią Rutkowską, i Ignacego, właściciela Gorzewa, żonatego z Władysławą Moszczeńską (Bon.).
Adam, najmłodszy syn Jana-Michała, dziedzic dóbr Zamarste, Wełna, Ciecholec i inne, starosta lipiński, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; kawaler orderu św. Stanisława, poseł na sejmy i deputat na Trybunał koronny 1785 r., z żony Ludwiki z Turnów, córki Jana, generał-majora wojsk koronnych, 2v. za generałem Zienkowiczem, zostawił dwóch synów, Adama i Józefa-Ignacego.
Adam, dziedzic dóbr Wełna, z żony Aleksandry Gorzeńskiej miał synów: Kazimierza, ożenionego z Bronisławą Bojanowską, Stanisława, ożenionego z Ksawerą Goślinowską i Klemensa, żonatego z Józefą Otocką (Bon.).
Józef-Ignacy, oficer wojsk Ks. Warszawskiego, dziedzic dóbr Łukowo, Życzyn i inne, dyrektor Towarzystwa Kredytowego poznańskiego, marszałek sejmu poznańskiego 1845 r., dożywotni członek Izby panów pruskich, otrzymał dostojność hrabiego państwa pruskiego 1840 r.; z żony Klementyny Wyganowskiej jego córki, Aniela za Zygmuntem Ruckim, Joanna za Ferdynandem Zucchinim i synowie: 1) hr. Adam, porucznik wojsk pruskich, ożeniony z Jadwigą ks. Lubomirską, córką ks. Konstantego, z niej córki: Krystyna i Elżbieta w zakonie Sercanek, i Marya-Anna zaślubiona Heronimowi ks. Druckiemu-Lubeckiemu; 2) Władysław, zm. 1858 r., z żony Maryi ks. Lubomirskiej, siostry poprzedniej, 2v. za hr. Romanem Ronikierem, pozostawił córkę Leonię, zaślubioną Janowi Siemieńskiemu.
Do tej rodziny należy linia Grabowskich von Götzendorf, pisząca się na Grylewie, z której Piotr-Bonifacy, generał-major wojsk koronnych, otrzymał tytuł hrabiego pruskiego 1786 r., lecz umarł bezpotomny. Jego synowiec Józef, syn Stanisława i Doroty z Osten-Sackenów, dziedzic Wąwelna i Grylewa, otrzymał tytuł hrabiowski pruski w 1840 r.; umarł 1857 r., z żony Antoniny Nieżychowskiej jego córki: Emilia za hr. Heliodorem Skórzewskim, Izabela za Wincentym hr. Tyszkiewiczem, Leokadia za Bolesławem Ponińskim, i syn hr. Edward, ożeniony z Józefiną Kościelską, córką Józefa, szambelana, miał synów, Stanisława i Włodzimierza, oraz córki, Maryę zaślubioną Kazimierzowi hr. Czapskiemu i Jadwigę za Stanisławem Brezą.
Krzysztof, w 1730 r. dziedzic dóbr Wyrza, miał syna Andrzeja, ten Jana, ożenionego z Antoniną Bystrówną, z której syn Michał, dziedzic wsi Łąki, w pow. łęczyckim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
GRABOWSKI. Andrzej, Jan, Jan Nepomucen, Jan, syn Antoniego, Jan, syn Jakóba, Ignacy, Józef, Kazimierz, Ludwik, Mikołaj, Sebastyan, Stanisław i Tomasz wylegitymowani w Galicyi 1782 - 1809 r.
Wawrzyniec, dziedzic dóbr Rydzyno, w wojew. płockiem 1723 r., miał syna Stanisława, tego syn Wojciech pozostawił syna Antoniego, a ten Józefa, po którym z żony Kunegundy Bobińskiej synowie, Michał i Walenty wylegitymowani w Królestwie 1858 - 1861 r.
Po Dominiku, 1746 r. w ziemi mielnickiej, pochodzący Hilary, syn Józefa, z synami: Jerzym, Antonim i Piotrem, w 1852 r., a pochodzący po Krzysztofie, żyjącym 1670 r.: Józef, syn Karola, z synem Ludwikiem, Piotr z synem Józefem i Antoni z synami, Adolfem i Władysławem w 1861 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Potomstwo Melchiora, syna Jana, a mianowicie: Jakób, Jan i Franciszek, synowie Szymona, Antoni, Franciszek, Marcin, Konstanty i Józef, synowie Wincentego, oraz Romuald, Władysław i Grzegorz, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1858 - 1863 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Kajetan, syn Piotra, z synami: Bolesławem, Piotrem, Witoldem, Konstantym i Karolem wylegitymowani w Cesarstwie 1861 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej.
Po Leonie, nobilitowanym 1793 roku, z żony Emilii Blok syn Hugo wylegitymowany w Królestwie 1845 r.
GRABSKI h. DOŁĘGA. Wzięli nazwisko od wsi Grabie, w ziemi gostyńskiej; jednego pochodzenia z Kliczewskimi. W 1545 r. żyło dwóch braci, Andrzej i Wojciech, podstarosta malborgski; po Andrzeju z żony Anny Stępowskiej było trzech synów, z których Stanisław 1577 r., z żony Ciechomskiej miał synów, Pawła, zabitego 1605 r., i Antoniego, po którym z żony Anny Grabiankówny synowie, Stanisław, wielkiej odwagi i siły, zabity od Kozaków pod Pilawcami, i Andrzej, po którym pochodzący Felicyan, syn Franciszka i Katarzyny z Szadkowskich, urzędnik w Radzie Stanu w Królestwie Polskiem 1842 r., wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Jan, rotmistrz królewski 1531 r. Wojciech, poborca gostyński 1532 r. (Metr. Kor.). Rafał, syn Kacpra, podstarosta i szafarz podatków 1618 roku, a podsędek gostyński 1632 r. (Don. Vars.), podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią gostyńską. Antoni, vicegerent gostyński 1782 r. Jan, burgrabia rawski 1790 r.
Po Pawle, synu Jana, dziedzicu dóbr Sarnowo, w ziemi warszawskiej 1770 r., z żony Maryanny Goszczyckiej synowie: 1) Jan Chryzostom w 1847 r., 2) Franciszek, po którym z żony Maryanny Pomianowskiej synowie: Józef, Romuald i Aleksander w 1838 - 1846 r. i 3) Piotr, tego z żony Wiktoryi Lipowskiej syn Dyonizy w 1842 r. wylegitymowani w Królestwie.
GRABSKI h. POMIAN. Senatorowie w rodzinie: Jan, kasztelan kruszwicki 1394 r. Jarand, wojewoda inowrocławski 1428 r., sieradzki 1439 r. Jan, kasztelan spicimirski 1434 r. Andrzej, kasztelan kruszwicki 1533 r. Jan, kasztelan kruszwicki 1555 r. Łukasz, kasztelan kruszwicki 1576 r., um. 1592 r. Maciej, kasztelan słoński 1655 r. Andrzej, kasztelan brzeziński 1709 r.
Grabscy należą do tego szczepu Pomianów, który w XIII i XIV stoleciu brał dziedzicznie od swojego majątku na Kujawach miano Grabia, a w połowie XIV wieku rozdzielili się na dwie linie Chebdów i Jarandów. Jarandowie w początkach XV stolecia rozdzielili się na dwie familie Brudzewskich i Grabskich, ci drudzy wzięli nazwisko od dziedzicznego majątku przodków Grabie i brali dawne ich miano Grabia jako przydomek; licznie rozrodzeni, już w XVI stoleciu głównie dziedziczyli na Kujawach i w wojew. łęczyckiem, i należeli do zamożniejszego obywatelstwa swych powiatów. Jedna ich linia osiedliła się w XVII stoleciu na Podlasiu, a niektórzy w Małopolsce i na Litwie. Jarand z Grabi cytowany w aktach sieradzkich 1378 - 1400 r. Jan, kasztelan kruszwicki 1394 r. Jarand, stolnik brzeski 1402 r., chorąży, a następnie 1428 r. wojewoda inowrocławski, został 1439 r. wojewodą sieradzkim. Jan, kasztelan spicimirski 1434 r. Piotr, dziedzic dóbr Grabi 1436 r. Jan, podstoli inowrocławski 1450 r., miał syna Jana, dziedzica Grabi 1485 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Andrzej, kasztelan kruszwicki 1533 r. (Conv. Piotrk.); jego syn Jan został kasztelanem kruszwickim 1555 r. po ustąpieniu z tej godności swego ojca. Szymon, dziedzic Kaczewa, Połajewa i Przybranowa, podsędek brzeski 1556 r. Łukasz, dziedzic Kroszczyna i Białych Błot, w bezkrólewiu 1575 r. popierał elekcyę Stefana Batorego i do niej swoje województwo nakłonił; kasztelan kruszwicki 1576 r., umarł 1592 r. Jan, podkomorzy inowrocławski i szafarz poborów tego województwa 1613 r., umarł 1630 r. Aleksander, podstoli brzesko-kujawski, i Rafał, podstoli wschowski 1621 r.
Samuel, starosta brzesko-kujawski, podpisał elekcyę 1632 r.; podkomorzy inowrocławski 1648 r., z żony Heleny Sierakowskiej miał synów: Jana, Aleksandra, Samuela i Franciszka. Aleksander, podkomorzy brzeski, z żony Anny ze Stawinu (Jaraczewskiej?) pozostawił dzieci: Przemysława, Stanisława, Zofię za Pawłem Wituskim i Agnieszkę, zakonnicę 1684 r. Konstancya z Drozdowa Byszewska, wdowa po Janie-Jakóbie, podkomorzym inowrocławskim 1692 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Franciszek, deputat na Trybunał, stronnik Jerzego Lubomirskiego, walczył pod Montwami 1666 r. i był komisarzem do układów o pokój; z żony Kunegundy z Oporowa jego synowie: Józef, podstoli łęczycki, Walenty, wojski inowrocławski 1726 r. (Ks. Gr. Piotrk.), i Felicyan. Franciszek, syn Walentego, dziedzic części dóbr Łęka 1738 r. Felicyan, dziedzic Rokorczyce, z podstolego 1688 r., podczaszy, chorąży 1704 r., a ostatnio podkomorzy łęczycki (Ks. Gr. Przedeckie), podpisał elekcyę 1697 roku z wojew. łęczyckiem; kilkakrotnie poseł na sejmy i deputat na Trybunał koronny 1714 r., z żony Maryanny Siemieńskiej pozostawił syna Tomasza.
Tomasz, chorąży inowłodzki 1730 r., chorąży łęczycki, popierał na sejmie 1744 r. powiększenie wojska, a będąc wychowany na dworze Stanisława Leszczyńskiego, starał się o ograniczenie wyuzdanej wolności szlacheckiej; żonaty z Zuzanną Żydowską, chorążanką krakowską, pozostawił potomstwo, od którego pochodzący: Franciszek, dziedzic dóbr Leszczyno, w pow. gostyńskim, syn Józefa, Wiktor, syn Ludwika i Anieli z Kurowskich, Teofil, syn Józefa, dziedzic dóbr Jeżewo, w gub. płockiej, i Wincenty, syn Jakóba i Antoniny z Kowalskich, urzędnik celny, wylegitymowani w Królestwie 1837 - 1838 r.
Stanisław, łowczy dobrzyński, poseł na sejmy, umarł 1627 r. Maciej, chorąży brzesko-kujawski, podpisał elekcyę 1632 r. Piotr, chorąży brzesko-kujawski, umarł 1649 r.; jego syn Maciej, po ojcu chorąży brzesko-kujawski, następnie kasztelan słoński i lustrator królewszczyzn 1659 r. Stanisław, podstoli inowrocławski, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. inowrocławskiem. Łukasz, dworzanin pokojowy królów Władysława IV i Jana Kazimierza, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-kujawskiem; chorąży brzesko-kujawski, deputat na Trybunał skarbowy 1658 r., poseł na sejmy, rozumny i ukształcony. Józef, syn Stanisława, cześnik brzesko-kujawski, poseł na kilka sejmów, ożeniony z Ludwiką Borucką, kasztelanką kujawską 1730 r. Przemysław, podstarosta wyszogrodzki, Kacper i Marcin z ziemią wyszogrodzką, Franciszek, Jan i Paweł z wojew. łęczyckiem 1674 r., Andrzej, Krzysztof i Marcin z wojew. łęczyckiem, Stanisław, podkomorzyc brzeski, Jan i Ludwik z wojew. inowrocławskiem, Jan i Walenty z wojew. brzesko-kujawskiem, Jan z ziemią dobrzyńską, Tomasz z wojew. płockiem i Adam z ziemią zakroczymską 1697 r., Józef, podstoli łęczycki, Antoni, Apolinary i Walenty, miecznikowicze inowłodzcy, z wojew. łęczyckiem 1764 r. podpisali elekcye.
Maciej ożeniony z Maryanną Mańkowską 1677 r., ich córka Helena Szczaniecka. Tomasz i Jan podpisali konfederacyę wielkopolską 1704 r. Andrzej, łowczy 1702 r., podczaszy łęczycki 1706 r., kasztelan brzeziński 1709 r. Piotr, dziedzic dóbr Zamysłowo 1730 r. Wawrzyniec, skarbnik łęczycki 1732 r. Walenty, miecznik łęczycki 1768 r. Stefan, wojski łęczycki 1768 - 1772 r. Waleryan, miecznik inowłodzki 1771 r. Antoni, komornik graniczny łęczycki 1778 r., cześnik inowłodzki 1780 r., podstoli orłowski 1785 r. (Kancl.). Józef, wojski mniejszy brzeziński 1780 r. Maksymilian, szambelan królewski 1785 r. Ignacy, dziedzic dóbr Śladków, w wojew. łęczyckiem 1788 roku. Franciszek, kapitan legionów włoskich 1800 r. Tadeusz, podporucznik wojsk polskich 1822 r.
Po Marcinie, mieczniku łęczyckim, syn Paweł miał syna Wojciecha, dziedzica dóbr Naropna, w wojew. rawskiem 1792 r., tego syn Jan pozostawił syna Józefa, ożenionego z Maryanną Dembińską, z której syn Tomasz, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1846 r.
Po Antonim, dziedzicu dóbr Wysocino 1732 r., pochodzący Józef, syn Piotra, wylegitymowany w Królestwie 1853 r.
Maciej, dziedzic dóbr Koryto, w wojew. łęczyckiem, zm. 1752 r., miał potomstwo, od którego pochodzący, Iwon, dziedzic dóbr Koryto, i Filip, dziedzic dóbr Jarochowo, w wojew. łęczyckiem, synowie Antoniego, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Klęk 1762 r., syn Franciszek, ożeniony z Franciszką Zabokrzycką, miał syna Andrzeja, dzierżawcę dóbr Bukowa, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
Po Janie, dziedzicu dóbr Kuchary, w wojew. łęczyckiem, syn Walenty ożeniony z Apolonią Grzywińską, z niej syn Ignacy, dziedzic dóbr Wały, w gub. mazowieckiej, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Po Klemensie, dziedzicu dóbr Dobrów 1773 r., syn Teodor, dziedzic tych dóbr, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Z osiedlonych na Litwie. Andrzej z wojew. brzesko-litewskiem i Michał z ziemią chełmską 1697 r., a Apolinary z wojew. Smoleńskiem i Walenty z wojew. Witebskiem 1764 r. podpisali elekcye. Stanisław, regent ziemski i grodzki grodzieński 1771 r.
GRABSKI h. WCZELE. Senatorowie w rodzinie: Kazimierz, kasztelan rogoziński 1675 r. Stanisław, kasztelan rogoziński 1683 r., um. 1693 r.
Wzięli nazwisko od wsi Grabia, w pow. kaliskim. Mikołaj, dziedzic Dobrej, podstoli sieradzki 1468 r. Jakób, stolnik sieradzki 1470 r. Krzysztof, chorąży sieradzki 1565 r. (Conv. Piotrk.). Jan, poseł na sejm 1669 r. Kazimierz podpisał elekcyę z wojew. kaliskiem 1674 r.; kasztelan rogoziński 1675 r., a poprzednio sędzia kapturowy 1674 r. Stanisław, brat Kazimierza, walczył pod Czarnieckim przeciwko Kozakom i Szwedom, i należał do wyprawy holsztyńskiej; starosta klecki 1672 r., podczaszy poznański, dziedzic dóbr Gogolewy, kasztelan rogoziński 1683 r., żonaty z Dorotą Grotówną. Jan-Kazimierz, sędzia grodzki nakielski 1694 - 1699 r., deputat na Trybunał koronny 1694 r. Franciszek, dziedzic dóbr Nowe Miasto, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Jan, Ludwik i Stanisław 1700 r., synowie Pawła i Maryanny z Rokosowskich. Stanisław, stolnik bracławski 1750 r., z żony Katarzyny Umińskiej miał syna Ksawerego, rotmistrza królewskiego 1785 r., dziedzica dóbr Nowe Miasto, po którym z żony Eleonory Krzyckiej synowie, Onufry i Kalikst (Wyr. Tryb. Piotrk.).
Onufry, dziedzic Nowego Miasta, zaślubił Otylię Gorzeńską i z niej pozostawił córkę Teklę za Stanisławem Broniszem i dwóch synów, Aloizego i Andrzeja; Aloizy, dziedzic Brzostkowa, z żony Wandy Węsierskiej ma syna Alfonsa i córkę Celinę, a Andrzej, dziedzic Budzisławia, z żony Kazimiery Krzymuskiej ma syna Kazimierza.
Kalikst, młodszy syn Ksawerego, dziedzic Tuczna, z żony Ernestyny von Hartman, miał syna Ottona, który z pierwszej żony Anny Szafarkiewiczówny ma syna Stefana, a z drugiej, Justyny Szpotańskiej, syna Zygmunta (Bon.).
GRACZKOWSKI h. GRACZKOWSKI. Podług Ledebura byli w Prusach Wschodnich, gdzie posiadali majątek Włosta 1740 r.
GRAD h. RAWICZ. Jan, nobilitowany 1443 r., był dziedzicem wsi Prusy, w wojew. Sandomierskiem około 1470 r. (Lib. Benef.).
GRADECKI. Bazyli, Paweł, Mikołaj i Jakób, synowie Szymona, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.
GRADI. Franciszek, pułkownik wojsk koronnych 1773 r. (Sigil.).
GRADOMSKI h. PRAWDZIC. W Wielkopolsce. Jan, dziedzic wsi Charzewo 1700 r., miał syna Michała, po którym synowie: 1) Franciszek pozostawił syna Mikołaja, tego synowie, Karol i Adam wylegitymowani w Królestwie 1844 r.; 2) Kazimierz, dziedzic dóbr Zamstowo 1750 r., miał synów: a) Macieja, ożenionego z Maryanną Wituską, z niej synowie, Franciszek, dziedzic dóbr Staw, w pow. gostyńskim, w 1842 r., i Piotr, po którym z żony Izabeli Kurzewskiej syn Leon w 1860 r. wylegitymowani w Królestwie; b) Antoniego z żony Barbary Krasuskiej syn Stefan wylegitymowany w Królestwie 1844 r.
GRADOWSKI h. LIS. Ignacy, syn Marka, z synami: Hipolitem, Józefem, Mateuszem i Michałem wylegitymowani w gub. wileńskiej 1817 r.
GRADOWSKI h. LUBICZ. Podług Paprockiego dom znaczny w wojew. rawskiem. Jan Dziubicz, dziedzic części Gradowa-Dziubiny, Jerzy Paciorek, Paweł i Stanisław Tułowicze, dziedzice części Gradowa-Paciorki, Piotr, dziedzic Wielkiego Gradowa, Borzyszowa, Pierczyna i Borzymowej Woli 1579 r. (Ks. poborowe). Ów Piotr, chorąży, i Wawrzyniec, sędzia ziemski sochaczewscy, bracia rodzeni, sprzedali części Gradowa 1591 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Wawrzyniec, cześnik rawski, sędzia ziemski sochaczewski 1583 r., długi czas służył przy podskarbim Bonarze i był administratorem żup solnych Samborskich; miał synów, Jana i Pawła 1603 r. Jan i Marcin podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią sochaczewską.
Po Tomaszu, synu Mikołaja, dziedzicu dóbr Trzebuczy 1779 r., pochodzący Ludwik, syn Walentego, podoficer wojsk ros., wylegitymowany w Królestwie 1849 r.
Jan, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 roku.
GRADOWSKI h. ODROWĄŻ. Augustyn, syn Augustyna, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.
GRADOWSKI h. PÓŁKOZIC. Już w początkach XVI stolecia przenieśli się z Małopolski na Litwę, a około 1550 r. przeszli na wyznanie kalwińskie. Jan, ciwun dyrwiański 1568 r. Piotr, starosta dynamundzki, wojownik przeciwko Moskwie w Inflantach, wymowny i ze sprawami krajowemi obeznany, był w 1569 r. posłem od Stanów litewskich dla naradzenia się w ułożeniu Unii. Franciszek, poborca kowieński 1578 i 1580 r., sekretarz królewski, w 1588 r. należał do poselstwa Stanów litewskich do Zygmunta III z uznaniem jego elekcyi. Augustyn-Heronim, deputat na Trybunał litewski 1652 r. Karol z wojew. trockiem i Piotr-Michał, podstoli kowieński, z księztwem żmudzkiem podpisali elekcyę 1697 r. Jakób zasiadał na synodzie kalwińskim w Kejdanach 1719 r. Adam, pastor kalwiński na Litwie 1763 r.
GRADOWSKI h. PRAWDZIC. Podług Paprockiego dom starodawny i znaczny pod Przasnyszem. Maciej, dworzanin królewski, otrzymał 1525 r. części wsi Chodziszewa (Metr. Kor.). Stanisław z ziemią łomżyńską 1648 r. i Mikołaj z ziemią ciechanowską 1697 r. podpisali elekcye. Paweł, syn Jana, 1666 r. N., podpisarz ziemski warszawski 1667 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jan i Stanisław, synowie Stanisława, 1752 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Marceli, szambelan królewski 1793 r.
GRADZIŃSKI. Walenty nabył części Główczyna, w ziemi czerskiej, 1752 r. Kacper legitymował się bez procedencyi w ziemstwie Iwowskiem 1782 r. Adam obrał do spraw swych w Galicyi 1799 r. plenipotenta. Kajetan z żoną Barbarą, wydzierżawiając 1832 r. majątek swój Borowę z przyległościami, zabezpieczył rentę matce swej Klarze, lv. hr. Ponińskiej, 2v. szambelanowej Gradzińskiej (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GRAF v. GRAFF h. NAŁĘCZ. Jan, mieszczanin poznański, otrzymał nobilitacyę i herb Nałęcz 1552 r. (Metr. Kor.).
GRAF. Jan, major dragonów, w nagrodę dwudziestoletniej służby wojskowej i męztwa w wojnach z Turkami i Kozakami, otrzymał nobilitacyę 1673 r.; był żonatym z Anną Grabkowską (Sigil., Don. Vars.). Napoleon, syn Onufrego, zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej 1801 r.
GRÄFE h. GRÄFE. Herb - na tarczy o polu niebieskiem, przedzielonem wzdłuż pasem złożonym z prążków czarnych i złotych na przemian, z prawej strony pół orła białego polskiego w koronie na głowie, z lewej dwa wieńce z gwiazd, każdy o 21 gwiazdach; w koronie pięć piór strusich.
Karol-Ferdynand, tajny radca i generał, doktór armii pruskiej, ze względu na swe zasługi w naukach medycznych, na przedstawienie Senatu Królestwa Polskiego otrzymał od Aleksandra I szlachectwo z herbem powyżej opisanym; dyplom na to nadanie zatwierdził Mikołaj I w 1826 roku. Karol-Ferdynand um. 1840 r.
GRAJBNER v. GRAYBNER h. LIS, MZURA v. BZURA. Rodzina miejska warszawska. Henryk-Kajetan, kapitan buławy wielkiej koronnej, otrzymał nobilitacyę 1790 r.; jego syn Jan, kapitan artyleryi wojsk koronnych, ożeniony z Anną Reinschmidt, pozostawił synów: Władysława, Stanisława i Aleksandra, prezydenta m. Warszawy, z synami: Wacławem, Leonem i Julianem, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.
GRAJBNER Władysław-Aleksander, urzędnik w Komisyi Skarbu, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1848 r. z zasady posiadanego orderu św. Anny III klasy.
GRAJEWSKI h. GOZDAWA. Taż familia co Grajewski, herbu Oława; z biorących herb Gozdawę Jakób, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r.
GRAJEWSKI v. GRAJOWSKI h. ŁABĘDŹ. Senator w rodzinie, Mikołaj, biskup przemyślski 1491 r., um. 1498 r.
Brali przydomek Dunin, a wzięli nazwisko od wsi Grajewa, w wojew. Sandomierskiem. Mikołaj, biskup przemyślski 1491 r., zmarł 1498 r. Podobno tego był herbu Andrzej, podkomorzy brzesko-kujawski 1434 r.
GRAJEWSKI v. GRAJOWSKI h. NOWINA. Wzięli nazwisko od wsi Grajowa, blisko Wieliczki. Mikołaj, dziedzic tej wsi około 1470 r., cytowany w Lib. Benef. Jan cytowany w aktach krakowskich 1498 r. Heronim, wierszopis 1580 r.
GRAJEWSKI v. GRAJOWSKI h. OŁAWA. Senator w rodzinie, Piotr, kasztelan zakroczymski 1576 r.
Zamożna w XVI stoleciu rodzina w ziemi wizkiej; właściwym jej herbem był Oława, który zmieniła na herb Gozdawę. Andrzej, archidyakon krakowski, kanonik poznański i sekretarz królewski, um. 1573 r. W drugiej połowie XVI stolecia żyło trzech braci, ludzi zamożnych, czynnych i zabiegłych; z nich:
Stanisław, dworzanin królewski 1565 - 1572 r., starosta wizki.
Krzysztof zabiegły i przedsiębiorczy, handlował zbożem; zakupiwszy towary w Elblągu, posłał je na sprzedaż do Moskwy, lecz że nie opłacił należnego cła, na granicy towar mu skonfiskowano; aby takowy odzyskać udał się do Moskwy 1575 r. i, korzystając ze sposobności, namówił cara Iwana Groźnego, aby starał się o koronę polską. Car podał warunki, na jakich radby przyjął koronę, lecz gdy Grajewski wracał do Polski, został aresztowany przez panów litewskich, nieprzyjaznych tym zamiarom, i wypuszczony dopiero został, gdy Stany polskie usilnie o to nalegały.
Piotr, dziedzic Grajewa 1577 r. (Ks. poborowe), dworzanin królewski, starosta goniądzki 1572 roku, podkomorzy zakroczymski i starosta wizki 1574 r., kasztelan zakroczymski 1576 r., w bezkrólewiu 1572 r. oskarżył Giżankę i ministrów o kradzież skarbca króla Zygmunta Augusta; w 1575 r. stronnik cesarski, zbierał nawet dla niego wojsko, widząc przecież niepodobieństwo tej elekcyi, przeszedł na stronę Stefana Batorego i pozyskał dla niego obywatelstwo swej ziemi. Kasztelan z żony Jadwigi Taszyckiej, pisarzówny ziemskiej krakowskiej, pozostawił synów: Andrzeja, Stanisława, Mikołaja i Piotra (Don. Vars.); z nich: Andrzej, dziedzic na Grabowie, z żony Heleny Zbierzchowskiej miał syna Jana. 1616 r., pozostawił synów: Jana, Aleksandra, Stanisława i córkę Izabelę 1635 r. Mikołaj, pułkownik wojsk koronnych, dzielnie walczył w Inflantach 1601 i 1605 r., a następnie w Moskwie; do rokoszu wojskowego 1612 r. nie chciał należeć.
Piotr, ostatni z synów kasztelana, rotmistrz królewski, podsędek bielski 1612 r., umarł 1619 r.; z żony Katarzyny, córki Łukasza Górnickiego, starosty tykocińskiego, zostawił potomstwo.
Stanisław, stolnik podlaski i podstarosta włodzimierski 1579 r., pozostawił synów: Dobrogosta, Piotra i Jana, dziedziców Łopienie 1593 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Jakób, podkomorzy wizki, miał syna Jakóba, podkomorzego wizkiego 1678 - 1685 r. i posła na sejmy (Vol. Leg.), po którym z Justyny Opackiej synowie, Zygmunt i Kazimierz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wizką. Z nich, Zygmunt żonaty z Felicyanną Halicką 1710 r., a Kazimierz miał synów:
Kazimierza. Michała i Stanisława 1706 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan, cześnik wizki, tego synowie, Antoni i Stanisław 1692 r. Jan z ziemią wizką 1674 r. i Stanisław z wojew. łęczyckiem 1697 r. podpisali elekcye. Maciej z Grajewa, podstoli latyczowski 1728 r., pułkownik wojsk koronnych, ożeniony z Ludwiką Pisarską (Wyr. Tryb. Lubel.). Maciej, poseł na sejm 1733 r. Jan, subdelegat grodzki lubelski, viceregent mielnicki 1757 r. Franciszek wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Z osiedlonych na Litwie. Marcin, podstoli wileński 1697 r., gorliwy stronnik elekcyi Contego. Jan, cześnik wołyński 1729 r. Antoni, podstoli smoleński, żonaty z Katarzyną Kiełczewską, chorążanką urzędowską 1773 r. (Don. Vars.). N., podstolic smoleński, poseł na sejm czteroletni. Tadeusz, syn Jana, z synami: Stanisławem, Janem, Antonim i Wiktorem i tego ostatniego synowie: Ludwik, Fabian i Antoni wylegitymowani w Cesarstwie 1834 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GRALAT h. GRALAT. Herb - na tarczy czteropolowej, w polach I i IV złotych lilia błękitna, w II i III błękitnych lilia złota; nad hełmem w koronie lew z kulą w każdej łapie, opartą na ramieniu (Hr. Ostr.).
Daniel, burmistrz m. Gdańska, łowczy wyspy Nehringen 1763 r. (Sigil.). Karol-Fryderyk, burgrabia gdański 1785 r. (Kancl.).
GRALEWSKI h. PAPRZYCA. Mateusz, syn Wacława, udowodnił szlachectwo w gub. kowieńskiej 1812 r.
GRALEWSKI h. SULIMA. Z Wielkopolski przenieśli się na Mazowsze i do Prus. Andrzej, kanonik płocki 1421 r. Stanisław, kanonik płocki 1478 r., proboszcz wieluński. N., żona Macieja Bielickiego, podstolego warszawskiego 1580 r. Jerzy, Heronim, Jakób, Stanisław i Marcin, synowie Jana, 1606 r. Z nich, Jerzy żonaty z Teofilą Załuską 1620 r., a Marcin z Katarzyny Jordanowskiej miał synów: Jana, Heronima, Adama, Kacpra i Mikołaja (Don. Vars.). Jan i Kacper podpisali elekcyę z ziemią czerską 1648 r.. a Kazimierz, syn Kacpra, 1674 r. z ziemią warszawską; po Kazimierzu synowie, Aleksander i Antoni 1680 (Don. Vars.).
Jakób, syn Jana, rotmistrz królewski, ożeniony z Katarzyną Bruczkowską, miał synów, Jana i Adama, sądowego ziemskiego tczewskiego, pułkownika legionu wojew. sandomierskiego 1664 roku (Zap. Tryb. Lubel.), posła kilkakrotnie na sejmy i deputata na Trybunały, który walczył przeciwko Szwedom 1656 - 1660 r. i odznaczył się chlubnie w bitwie pod Warszawą 1656 r., a poległ na Ukrainie w wojnie z Kozakami; z żony N. Dembicówny, jego synowie, Kazimierz, sądowy tczewski, deputat na Trybunał koronny 1718 i 1722 r., i Adam, stolnik rzeczycki, po którym z żony Barbary Janikowskiej syn Franciszek, pisarz ziemski poznański 1737 r. (Vol. Leg.).
GRAMLICH h. GRAMLICH. Herb - na tarczy dwuściętej w polu I złotem orla łapa czarna do góry odwrócona, łącząca dwa wieńce wawrzynowe, obok siebie leżące, w polu II czerwonem między dwiema sześciopromiennemi złotemi gwiazdami półksiężyc, w polu III purpurowem lew z mieczem, wyskakujący z poza muru; nad hełmem, pokrytym czapką czerwoną, otoczoną futrem i opatrzoną kitą złotą, półksiężyc złoty, po za którym pięć piór strusich. Labry z prawej strony czerwone, podbite złotem, z lewej purpurowe, podbite srebrem (Hr. Ostr.).
Jan-Jakób, major 1730 r., podpułkownik wojsk koronnych 1735 r. (Sigil.). Dawid, podpułkownik, został pułkownikiem regimentu Goltza 1766 r. (Kancl.). Jan-Karol, chorąży 1773 r., sztabskapitan 1787 r., ostatnio kapitan wojsk koronnych, otrzymał indygenat 1790 r.
GRAMNICKI. Andrzej, dziedzic na Dąbrówce, miał synów: Adama, Jana, Marcina i Stanisława 1533 r. Marcin, podstarosta czerski, żonaty z Anną Zaleską 1551 r. (Bon.). Adam, dziedzic Gramnic, w pow. warszawskim 1580 r. (Ks. poborowe).
de GRAN v. GRAN. Franciszek, major, został podpułkownikiem wojsk koronnych 1770 r. Jan, kapitan 1779 r., major 1785 r., podpułkownik regimentu pieszego buławy wielkiej koronnej 1792 r. (Kancl.), otrzymał nobilitacyę 1792 r. (Vol. Leg.).
GRANDA. Szymon podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r., a elekcyę z wojew. mścisławskiem 1764 r.
de la GRANGE, margrabiowie d’Arquin h. de la GRANGE. Herb - w polu błękitnem trzy złote kozły, dwa i jeden; nad hełmem korona (Hr. Ostr.).
Ludwik, generał wojsk koronnych, otrzymał indygenat polski 1690 r., pozostawił syna Franciszka, po którym syn Walenty, z żony Anny Babskiej, miał syna Hipolita, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r.
GRANICKI h. SZEPTYCKI. Józef, syn Heronima, viceregent upicki 1791 r., miał syna Stanisława, a ten Kazimierza, po którym synowie: Michał, Jerzy, Józef z synami, Michałem i Ignacym i Kazimierz z synami, Józefem i Antonim i tego syn Alfons wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Piotr. Jakób i Tomasz, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r.
GRANIEWSKI h KORCZAK. Po Wawrzyńcu, synu Grzegorza, dziedzicu dóbr Horocholina, na Wołyniu 1703 r., pochodzący: Jan, syn Michała, oraz Bazyli, Jerzy i Aleksander, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GRANIEWSKI h. LELIWA. Piszą się z Wielunka. Mateusz, towarzysz pancerny, podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. łęczyckiem; następnie zostawszy księdzem, był kanonikiem chełmskim, dziekanem opatowskim i deputatem na Trybunał koronny 1690 roku. Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. Stanisław, deputat na Trybunał koronny 1725 r. Benedykt, syn Wojciecha i Kunegundy Kotkowskiej, łowczy łomżyński 1719 r., podczaszy pilzneński, z żony Jadwigi Kozłowskiej miał syna Andrzeja i córki, Maryannę za Andrzejem Odrowąż-Krzyszkowskim i Kordulę lv. za Michałem Jastrzębskim, wojskim oświęcimskim, 2v. za Józefem Szyrynem, podczaszym liwskim (Bon.).
GRANKOWSKI. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem.
GRANOWSKI h. LELIWA. Senatorowie w rodzinie: Wincenty, kasztelan nakielski 1387 - 1410 r. Kazimierz, wojewoda rawski 1757 r., um. 1773 roku.
Podług dawnej tradycyi, przechowanej w pamiętniku domu Myszkowskich, protoplastą tej rodziny był jeden z braci Spicimierza, przodka domu Tarnowskich, herbu Leliwa, żyjący za czasów Leszka Czarnego; jego syn, lub wnuk Wincenty, generał wielkopolski 1341 r., pierwszy, jak się zdaje, pisał się z Granowa. Podług Okolskiego Wincenty zostawił trzech synów: Wincentego, Dymitra i Rafała; prawdopodobniej przecież, zważając na daty, byli oni jego wnukami, a nie synami, synami zaś być mogli Szymon, który podpisał konfederacyę szlachty wielkopolskiej 1382 r., i Klemens cytowany w aktach krakowskich 1397 r. Z trzech powyżej wspomnianych braci Wincenty, kasztelan nakielski 1387 r. i generał wielkopolski 1409 r., posłował do Krzyżaków z upomnieniem o rozbicie statków, wiozących zboże z Polski do głodem dotkniętej Litwy, a do Pragi na sąd polubowny króla czeskiego Wacława, mający rozstrzygnąć spory, zachodzące między Polską i Krzyżakami; w 1410 r. dostawił chorągiew na wyprawę grunwaldzką i miał komendę w Toruniu. Kasztelan był żonatym z Elżbietą z Pilczy, córką Ottona, wojewody sandomierskiego, najbogatszą swojego czasu dziedziczką w Polsce, która po jego śmierci została żoną króla Władysława Jagiełły, i z niej miał córki, Jadwigę za Janem z Leksandrowic i Elżbietę, żonę Bolka ks. Opolskiego (Bon.), oraz syna Jana, który pisał się z Pilczy, i od którego pochodzi rodzina Pileckich, herbu Topór.
Dymitr, drugi z trzech powyższych braci, zostawił trzech synów: Jana, piszącego się z Brozdowce, Jerzego bezpotomnego i Rafała, protoplastę Sieniawskich i Spławskich, herbu Leliwa.
Rafał, najmłodszy z braci Wincentego, dziedzic Granowa, ma być właściwym protoplastą Granowskich. Z jego potomków: Piotr, starosta rozniański 1578 r., Stanisław, starosta gostyński, Mikołaj-Heronim, chorąży koronny 1672 r. (Conv. Vars.), i Władysław żonaty z Maryanną Przyborowską, po którym synowie, Prokop-Jan i Wincenty 1683 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Siostrą Władysława miała być Maryanna-Konstancya, żona lv. Baltazara Krzyckiego, 2v. Kazimierza Gzowskiego, stolnika różańskiego, 3v. Kazimierza Rudzkiego, starosty goszczyńskiego.
Prokop-Jan, starosta żytomierski 1681 - 1695 r., podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem; starosta ożeniony Iv. z Maryanną Karczewską, kasztelanką halicką, 2v. z Urszulą Krasicką, kasztelanką przemyślską, wdową po Modrzewskim, podskarbim koronnym.
Wincenty, dziedzic Granówka i Reszkowa, zaślubił Barbarę, córkę Krzysztofa Potockiego i z niej miał synów: Ludwika-Andrzeja, Jana, Stanisława i Franciszka-Heronima; z nich:
Ludwik-Andrzej, starosta żytomierski, podpisał elekcyę z wojew. kaliskiem 1697 r.; starosta kiślacki 1720 r. (Sigil.), był żonatym z Apolonią Krzycką.
Jan, dziedzic na Kurowie, z Maryanny Lubowieckiej pozostawił córkę Apolonię za Ludwikiem Góreckim i dwóch synów, Stanisława i Jakóba, dziedzica Kurowa 1758 r. (Bon.).
Stanisław, starosta perejasławski i jabłonowski, pułkownik królewski 1714 r., z żony Rozalii Rosnowskiej, chorążanki lwowskiej, pozostawił syna Antoniego (Don. Vars.) i córkę Katarzynę, żonę Łukasza-Aleksandra Butlera, starosty witagolskiego i mielnickiego.
Antoni, kapitan wojsk koronnych, starosta tarnogórski 1744 r., generał-major wojsk koronnych 1757 r., generał-lejtnant 1772 r., a następnie generał-komendant wojsk koronnych i kawaler orderu św. Stanisława (Kancl.), z żony Antoniny hr. de Waldstein miał córkę Rozalię za Janem Kurdwanowskim, kuchmistrzem koronnym, i syna Michała. Antoni podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. bełzkiem jako starosta tarnogórski.
Michał, pisarz wielki koronny 1783 roku, sekretarz wielki koronny 1784 - 1795 r., starosta olkienicki i tarnogórski, pan znacznego majątku, poseł na sejmy 1784 i 1786 r., deputat na Trybunały, miał wielką popularność między szlachtą; króla Stanisława gorący stronnik, na sejmie 1784 r. wniósł projekt spłacenia jego długów, nawzajem też monarcha powierzył mu rozdawnictwo urzędów i orderów w wojew. lubelskiem. Michał legitymował się w Galicyi 1782 r., um. 1794 r., pozostawiając z żony Maryi ks. Radziwiłłówny, starościanki rzeczyckiej, lv. Leonardowej Pociejowej, córkę Maryannę, lv. za podkanclerzym litewskim Adamem Chreptowiczem, 2v. za Aleksandrem hr. Zamoyskim, ordynatem, 3v. za Kazimierzem ks. Lubomirskim i syna Antoniego, ostatniego z familii, adjutanta generała Jasińskiego, który walczył w powstaniu 1794 r. i poległ w obronie Pragi.
Franciszek-Heronim, ostatni z synów Wincentego i Barbary Potockiej, generał-major wojsk koronnych, starosta inowłodzki i gostyński 1726 r. (Sigil.), stronnik Leszczyńskiego, należał do konfederacyi dzikowskiej; z żony Maryanny Lipskiej, wojewodzianki kaliskiej, zostawił cztery córki: Zofię za Tomaszem Lipskim, chorążym buskim, Wiktoryę za Antonim Strzemboszem, kasztelanem sierpskim, Magdalenę, żonę Ignacego Pruskiego, podsędka rawskiego, Teresę, zakonnicę i trzech synów: Kazimierza, Konstantego, kanonika krakowskiego 1736 r., i Teodora (Don. Vars.).
Kazimierz, dziedzic dóbr Nowe Miasto, podpułkownik artyleryi 1746 r., pułkownik 1749 r., generał-major 1757 r., a generał-lejtnant wojsk koronnych 1759 r., wojewoda rawski 1757 r., starosta radomski i generał-inspektor artyleryi koronnej, stronnik domu saskiego, na sejmie 1762 r. bronił Brühla przeciwko Czartoryskim; w 1764 r. należał do partyi patryotycznej, a w 1768 r., w początkach konfederacyi barskiej, radził Stanisławowi Augustowi, aby starał się z nią pogodzić, a nadewszystko, aby nie używał do jej poskromienia wojsk rosyjskich, i gdy król inaczej postanowił, otwarcie do tej konfederacyi, przystąpił. Wojewoda wystawił klasztor Kapucynów w Nowem Mieście i tam po śmierci 1773 r. pochowany; z żoną Boną Świdzińską, wojewodzianką rawską, bezpotomny.
Teodor, najmłodszy z synów Franciszka-Heronima i Maryanny Lipskiej, dziedzic dóbr Żelechlina (Ks. Gr. Piotrk.), deputat na Trybunał koronny, po śmierci żony został księdzem i był kanonikiem łowickim i proboszczem infułatem krzemienieckim, a następnie 1760 r. kanonikiem krakowskim. Jego syn Stefan, kapitan, major 1782 r., podpułkownik 1783 r., a w 1792 r. pułkownik wojsk koronnych (Sigil., Kancl.), ostatnio generał wojsk Kościuszki, z żony Kunegundy, córki Józefa-Antoniego Dąbrowskiego, pozostawił trzy córki; Stefanię lv. za Kajetanem Wojnarowskim, 2v. za Antonim Paprockim, Teodozyę Piegłowską i Walentynę (Żychl.).
Z tej familii. Zygmunt z wojew. łęczyckiem 1697 r., a Józef z wojew. kaliskiem 1764 r. podpisali elekcye.
Piotr, syn Feliksa, z synami, Mikołajem i Feliksem wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.
GRASIŃSKI. Karol nabył części wsi Snogać, w pow. przedeckim 1758 r. Antoni 1760 r. (Ks. Gr. Przedeckie) Stefan, syn Franciszka i Anny Zaleskiej, nabył części Czechowice 1771 r.; z żony Marcyanny Markowskiej pozostawił syna Józefa (Don. Vars.), który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem.
GRATKOWSKI h. PRACOTWÓR. Herb - na tarczy ze złotym skrajem, w poprzek rozdzielonej, w dolnej złotej części ul otoczony latającemi pszczołami, w górnej niebieskiej części kotwica na ukos; na hełmie w koronie trzy pióra strusie.
Ten herb wraz ze szlachectwem otrzymał w 1820 r. Jan, syn Jana Nepomucena, mecenasa, rewizor generalny dochodów skarbowych w wojew. mazowieckiem, następnie deputat na sejmy, dziedzic dóbr Dzibałtów, w pow. opoczyńskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. Po Janie, z żony Teresy Otwinowskiej, córka Teofila zaślubiła Floryana Pieniążka, dziedzica Łagowa.
GRATKOWSKI. Jan Nepomucen, mecenas w Warszawie, otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.).
GRATTA h. PRAWDZIC odm. v. GRATTA. Herb - na tarczy w polu błękitnem lew wspięty w prawo, trzymający w przednich łapach pierścień; na hełmie w koronie między dwoma orlemi skrzydłami, zwróconemi barkami ku sobie, takiż lew z pierścieniem.
Rodzina miejska pruska. Franciszek, sekretarz królewski, dyrektor (magister) poczt ziem pruskich 1647 r.. pożyczył królowi Janowi Kazimierzowi znaczną sumę pieniężną na potrzeby kraju i dostał w zastaw koronę i kosztowne szpalery ze skarbca krakowskiego; umarł 1676 r. Po Franciszku z żony Agnieszki de Classen córki, Eufrozyna za Andrzejem Bajerem, pisarzem skarbu koronnego, Anna za Janem Wodzickim, oraz synowie: Paweł, Franciszek i Aleksander otrzymali w nagrodę zasług ojca indygenat 1676 roku (Don. Vars., Vol. Leg.). Z nich Franciszek, sekretarz królewski 1679 r., dobry żołnierz, poległ w wojnie z Turkami. Paweł-Antoni, koniuszy inflancki 1699 r., sekretarz królewski (Sigil., Zap. Tryb. Lubel., Wyr. Tryb. Piotrk.). Jan-Franciszek, prałat chełmiński 1793 r.
de GRAU. Franciszek-Antoni, major 1765 r., fligiel-adjutant 1768 r., podpułkownik wojsk koronnych 1769 r. (Sigil.).
GRAUDE. Jan, audytor regimentu pieszego ks. Sułkowskiego 1777 r., kapitan wojsk koronnych 1780 r. (Kancl., Sigil.).
GRAUERT h. SUSZYŃSKI. Jan-Fryderyk, syn Krystyana, asesor kolegialny ros., z synami: Fryderykiem-Arnoldem, Ludwikiem, Karolem, Fryderykiem-Gustawem, Augustem, Emilem, Krystyanem i Tytusem wylegitymowani w Cesarstwie 1833 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego.
GRAUNOW. Jan, podpułkownik wojsk koronnych 1790 r. (Kancl).
GRAWE h. FALKENHEYN. Fryderyk, syn Henryka, z synem Lucyanem wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GRAWROCH v. GRAUROG h. GRAWROCH. Jeremiasz, syn Krzysztofa, z synami, Zygmuntem i Krzysztofem, ten drugi z synami: Adamem, Krzysztofem, Władysławem i Jakóbem i tego ostatniego syn Piotr z synami, Krzysztofem i Konstantym wylegitymowani w Cesarstwie 1862 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GRAWZANOWSKI. Aleksander z wojew. nowogrodzkiem podpisał elekcyę 1632 r.
GRAZ. Gotlib-Ernest, oberaudytor, został kapitanem wojsk koronnych 1789 r. (Kancl.).
GRAŻEWICZ h. LUBICZ. Jerzy podpisał pospolite ruszenie 1698 r. z wojew. trockiem. Marcin i Antoni podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r. Józef, syn Jerzego, Ignacy, syn Antoniego, z synami, Zygmuntem i Wiktorem, oraz Bartłomiej, syn Antoniego, z synami, Aleksandrem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GRAZIMOWSKI v. GRASIMOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Jakób, posesor młyna pod Rypinem 1553 r. (Metr. Kor.). Bartłomiej, syn Jakóba, pisarz w Kancelaryi koronnej 1570 r., dworzanin królewski.
GRAZNY v. HRAZNY. Borys, syn Andrzeja, szlachcic moskiewski, przeszedł na stronę polską 1610 r., służył w wojsku kwarcianem i w 1616 r. na przedstawienie hetmana Żółkiewskiego otrzymał indygenat, zatwierdzony jego synom przez sejm 1658 r.; dworzanin królewski i dzierżawca słabuński, łowczy nowogrodzki siewierski, deputat do rozgraniczenia Moskwy od Polski, otrzymał prawem lennem dobra Osznia, w wojew. nowogrodzkiem (Metr. Kor.). Borys zaślubił Katarzynę Łozczankę i z niej miał syna Andrzeja, łowczego czerniechowskiego 1655 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Łukasz z wojew. czerniechowskiem 1674 r., a Antoni z pow. mozyrskim 1764 roku podpisali elekcye. Konstanty, miecznik czerniechowski, żonaty z Franciszką Węglińską 1714 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
GRAŻYŃSKI. Gabryel z wojew. Witebskiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r.
GRĄBCZEWSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Tomasz, kasztelan chełmiński 1757 r., um. 1758 r.
Dawna w wojew. płockiem rodzina, wzięła nazwisko od wsi Grąbczewo; już w XV stoleciu rozdzieliła się na dwie gałęzie, zamieszkałą na Mazowszu, i drugą, która przesiedliła się do Prus Zachodnich i znaczne w tej prowincyi nabyła majątki, jak Brzozówkę i Karczewko pod Gdańskiem, Steklin, Telkwice i inne. Wojciech notowany w aktach wizkich 1423 r. Stanisław w 1438 r. i Paweł w 1440 r. kanonicy płoccy. Jerzy, skarbnik zakroczymski 1688 r., i Antoni, skarbnik dobrzyński, 1697 r. z ziemią dobrzyńską, a Wojciech, chorąży gwardyi pieszej, i Franciszek z wojew. pomorskiem 1764 r. podpisali elekcye.
Po Janie, w 1574 r. dziedzicu dóbr Sobończ, Czołpin i inne, w wojew. pomorskiem, syn Jerzy z żony Anny Elżanowskiej miał dwóch synów, Macieja i Fabiana, protoplastów dwóch dotychczas istniejących linij tego domu. Maciej, sekretarz królewski, vice-ekonom malborgski, sądowy tczewski, dziedzic dóbr Smolągi Czaple 1654 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. pomorskiem; z żony Maryanny Brandt zostawił potomstwo, istniejące dotychczas w Królestwie. Z jego potomków Melchior, pisarzewicz pomorski, podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; z żoną Barbarą Rabówną bezpotomny.
Fabian, młodszy syn Jerzego i Elżanowskiej, z Elżbiety Brandt miał dwóch synów; z tych Maciej bezpotomny, a Jan-Franciszek, ożeniony z Magdaleną Lniską, pozostawił trzech synów; z nich, Władysław, sądowy tucholski, z żony N. Szawłowskiej miał syna Tadeusza, sądowego człuchowskiego 1740 r., ożenionego z Katarzyną Górską, a Adam, z żony Anny Pruszakówny, zostawił kilku synów. Z nich: Michał, Jezuita, Jan, sądowy tczewski, z żony Rozalii de Moller miał syna Piotra, regenta ziemskiego pomorskiego i posła z pow. newskiego, a w 1770 r. sądowego pomorskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. pomorskiem. Maciej, regent ziem pruskich 1758 r., biegły prawnik.
Józef, sądowy mirachowski 1730 - 1733 r., stronnik Leszczyńskiego, z Maryanny Kocięckiej miał synów, Franciszka i Wojciecha; po Franciszku z Ewy Konarzewskiej syn Mateusz, ożeniony z Maryanną Skwarską, pozostawił syna Wojciecha, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r., a jego syn Stanisław, urodzony z Maryanny Borowskiej, wylegitymowany 1844 r.
Wojciech, młodszy syn Józefa i Kocięckiej, zaślubił Katarzynę Grabowską i z niej miał synów: Andrzeja, Leona, dziedzica dóbr Michałów, z synem Janem urodzonym z Tekli Łuckiewiczówny, Tomasza i Pawła, radcę wojew. płockiego 1825 - 1830 roku, marszałka sejmiku pułtuskiego 1825 r., jednego z czynniejszych i wymowniejszych posłów sejmu 1831 r., wylegitymowanych w Królestwie 1837 - 1845 r.
Tomasz, najstarszy syn Adama i Anny Pruszakówny, pisarz ziemski pomorski i poseł na sejm 1730 r., miecznik ziem pruskich 1738 r., otrzymał wójtowstwo we wsi Trupy 1744 r. (Kancl.); podkomorzy pomorski 1746 r., kasztelan chełmiński 1757 r., zmarły 1758 r., z żony Maryanny Lipińskiej zostawił trzech synów; z tych: Aleksander, kanonik chełmiński 1763 - 1770 r., Kazimierz, szambelan królewski, zostawił potomstwo, a Józef miał dwie żony, Franciszkę Pliskowską i Katarzynę Lewald-Górską, z nich synowie: Józef, Ignacy, Wincenty, Andrzej, Izydor, Jan i Fabian. Fabian, dziedzic dóbr Radziki Małe, w pow. lipnoskim, podprefekt chełmiński w 1813 r., wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
Antoni, dziedzic dóbr Postruże Małe 1780 r., zaślubił Katarzynę Rościszewską i z niej miał synów, Feliksa, wylegitymowanego w Królestwie 1860 r., i Wojciecha, po którym z żony Antoniny Kowalskiej syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1850 r.
Po Andrzeju, w 1700 r. dziedzicu dóbr Grąbczewo, syn Józef miał synów, Franciszka i Antoniego; po Franciszku syn Szymon 1851 r., a po Antonim syn Paweł, dzierżawca dóbr Brwilno, w pow. płockim, 1843 roku wylegitymowani w Królestwie.
Stanisław, dziedzic dóbr Mężenino 1766 roku, z żony Maryanny Rudowskiej miał syna Franciszka, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.
GRĄBCZEWSKI. Teodor i Marek, synowie Jana, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1853 r.
GRĄBECKI. Byli na Podlasiu; z nich, Sebastyan i Jan, dziedzic wsi Karkoszki 1780 r.
GRĄDKOWSKI. Wojciech, chorąży wojsk koronnych, w nagrodę zasług wojskowych, otrzymał nobilitacyę 1676 r.; z żony Elżbiety Piątkowskiej jego syn Franciszek, cześnik bracławski, po którym z żony Elżbiety Smarżewskiej synowie, Michał 1782 r. i Benedykt, komornik ziemski sandomierski 1789 r.
GRĄDZKI h. KOPACZ v. SKRZYDŁO. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan spicimirski 1473 r.
Piszą się z Grądów, w pow. sieradzkim. Dersław z Grądów 1401 r., miał synów, Przedwoja, kanonika gnieźnieńskiego 1404 r., kantora włocławskiego 1413 r., kustosza i proboszcza gnieźnieńskiego, a ostatnio kanonika poznańskiego 1429 r., i Mikołaja, po którym syn Jan, archidyakon 1435 r., a od 1437 r. kanonik gnieźnieński (Bon.). Jan z Grądów, kasztelan spicimirski 1473 r. (Conv. Piotrk.), pozostawił syna Sędziwoja, właściciela części dóbr Wiechucice 1500 r. Jan, starosta stawiszyński 1504 r., miał z żony Katarzyny z Lisowa syna Mikołaja (Metr. Kor.).
GRĄDZKI h. ŁADA. Dawna i rozrodzona mazowiecka rodzina, pisano ją Grącki i Groncki, a wzięła nazwisko od wsi Grądy, w ziemi wizkiej, od której w XIV i jeszcze w połowie XV stolecia brała miano Grąda (Granda). Piotr, Racibor, Mikołaj i Andrzej, synowie Stanisława, dziedzice we wsi Grądy 1479 r. (Akta Wizkie). Andrzej, Wojciech i Jakób, synowie Andrzeja, 1500 r. Maciej, sędzia ziemski wizki 1505 r. Aleksander i Urban, synowie Mikołaja, 1506 - 1522 r. Aleksy, geometra wizki 1548 r.; jego syn Mikołaj ranny w wojnie moskiewskiej 1579 r. Maciej, cześnik wizki, miał synów, Jana i Samuela 1556 r. (Conv. Vars.). Jan, dziedzic na Grądach i Jarnułtach 1577 r. (Ks. poborowe), poborca 1581 r., sędzia ziemski wizki 1576 - 1609 r., nieprzyjaciel dysydentów, projektował, aby stosownie do dawnych praw mazowieckich wszystkich usunąć z Mazowsza; jego synowie, Adam i Jakób, dziedzic dóbr Rząśnik, ożeniony z Barbarą Komorowską, podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wizką. Stanisław, dziedzic dóbr Grądy 1610 r., w młodości służył w wojsku zaporożskiem pod hetmanem Kosińskim i w wyprawie do Turcyi zdobył znaczne pieniądze i kosztowności. Adam, syn Jana, sędziego, poborca wizki 1601 r., pozostawił synów, Zygmunta i Stanisława, stolnika łomżyńskiego 1653 r., który w 1648 r. podpisał elekcyę z ziemią łomżyńską; z żony Jadwigi Grodzieckiej pozostawił synów: Wojciecha, Adama i Maryana 1666 r. (Conv. Vars.).
Samuel, syn Macieja z Grądów, cześnika, dziedzic dóbr Jabłonny, w pow. lubelskim 1603 r., z żony Jadwigi Stabrowskiej pozostawił synów, Gabryela i Aleksandra 1605 r. Andrzej, syn Abrahama, dziedzic dóbr Popławy i Cholewy 1608 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Józef, Maciej na Kubrze i Tomasz podpisali elekcyę 1648 r. z ziemią wizką.
Maciej, dziedzic Kubry, podstarosta 1636 r., podczaszy 1658 r., ostatnio 1663 r. sędzia ziemski wizki, pozostawił synów: Tomasza, Wawrzyńca, Sebastyana i Piotra, którzy podpisali elekcyę 1674 r. z ziemią wizką. Tomasz, podczaszy wizki, dworzanin królewski 1667 r., starosta wizki 1683 r. Wawrzyniec, skarbnik wizki, poseł ziemi wizkiej, podpisał elekcyę 1697 r. Sebastyan, podstarosta wizki, łowczy 1688 r., cześnik łomżyński 1689 r., stolnik 1693 r., a ostatnio chorąży wizki, wraz z synem Adamem-Piotrem podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wizką; chorąży był żonaty z Anną Mosakowską. Franciszek, dwóch Janów, Kazimierz, Marcin, Piotr, komornik wizki, Waleryan i Wawrzyniec podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią wizką. Antoni, pisarz grodzki wizki 1775 - 1783 r., miał syna Wiktora, podpisarza, wizkiego 1789 r. (Conv. Vars. i Piotrk., Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.).
Po Macieju, dziedzicu wsi Glinki i Rostroszewo, w pow. wąsoskim 1658 r., syn Wawrzyniec miał synów, Stanisława i Grzegorza.
Po Stanisławie pochodzący: Bartłomiej, syn Jana, wnuk Antoniego, Walenty, syn Jana, wnuk Marcina, Wiktor i Jan, synowie Mikołaja, w 1837 - 1847 r., a po Grzegorzu pochodzący: Wojciech, Franciszek i Jan, synowie Marcina, Jan, syn Wojciecha, oraz Józef i Mateusz, synowie Szymona w 1842 - 1851 r. wylegitymowani w Królestwie.
Wojciech, syn Pawła i Zofii Jasińskiej, wnuk Samuela i Katarzyny Rudnickiej, sprzedał Rusyanowi połowę Danczypola 1741 r. (Arch. Fedorowiczów w Oknie). Adam, syn Franciszka i Elżbiety Trzebuchowskiej, wnuk Samuela, dziedzic Markuszowej, legitymował się w ziemstwie pilzneńskiem 1782 roku.
Walenty zostawił z Anny z Kubrzan synów, Jakóba, którego syn Maciej żył 1753 r., i Józefa, żonatego z Anną z Supińskich. Ich syn Mateusz sprzedał Filipkowskiemu część swą w Kubrzanach 1774 r., a z Urszuli Komarnickiej zostawił synów, Macieja, wylegitymowanego w Stanach galic. 1787 r., i Wojciecha, żonatego z Anną Fedorowiczówną z Zabłotówki, z której syn Tomasz miał z Rozalią z Witkowskich dzieci, Maryannę ur. 1822 r. i Jana ur. 1825 r.; po Janie z Maryi Bagińskiej syn Kazimierz, ur. 1855 r., ma z Tekli Fedorowiczówny, Iv. Antoniowej Kulczyckiej, dzieci, Katarzynę i Antoniego.
Ta linia zmieniła w czasach zaboru Galicyi nazwisko na Groncki v. Groński, a należą do niej: Bernard w Sosolówce i Andrzej, który utracił szlachectwo 1799 roku, obaj blizcy krewni wspomnianego Macieja, jakoteż Mikołaj zmarły w Ułaszkowcach 1821 r. i ks. Aleksander, wikary w Jagielnicy 1842 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
GRĄDZKI h. PNIEJNIA. Krystyan Karwowski, herbu Cwalina v. Pniejnia, otrzymawszy za żoną Katarzyną Szorc, sędzianką wizką, w posagu wieś Grądy, w ziemi wizkiej 1460 r., pisał się od niej z Grądów, a jego synowie: Mikołaj, Wawrzyniec, Hipolit i Piotr 1484 r., wzięli nazwisko Grądzki (Mil.). Jeden z braci od nabytego majątku Olszyny wziął nazwisko Olszyński, a po drugim pochodzący Jan, syn Aleksandra i Katarzyny z Godlewskich, żołnierz w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1847 r. bez oznaczenia herbu.
GRĄDZKI h. RAWICZ. Pochodzą od Grotów-Rawiczan z Nowego Miasta i są jednego pochodzenia z Kosińskimi, herbu Rawicz, a piszą się z Jarnut lub Jarniąt, majątku w ziemi łęczyckiej, który nabył jeden z ich przodków, wzięli zaś nazwisko od wsi Grądy, w ziemi wizkiej. Jedna ich linia w XV stoleciu przesiedliła się na Podlasie, a ztąd na Litwę i przeszła po większej części na wyznanie aryańskie i kalwińskie. Stanisław i Daćbog 1650 r., synowie Krzysztofa i N. z Niemcewiczów. Samuel, gorliwy aryanin, dworzanin radziwiłłowski, walczył przeciwko Kozakom 1648 - 1654 r., przeszedł z hetmanem Radziwiłłem na stronę szwedzką i był wysłany do Chmielnickiego, aby go nakłonić do wojny z Polską; zacięty nieprzyjaciel katolików, podburzał Szwedów do ich prześladowania; w 1660 r. zmuszony do ustąpienia z ojczyzny, osiedlił się na Węgrzech i tam umarł około 1676 r., zostawiwszy ciekawy opis wojny z Kozakami 1648 - 1657 r.
Z linii katolickiej. Andrzej, Bernardyn, gwardyan w Kownie, dobry kaznodzieja, lubiany od hetmana Jana-Karola Chodkiewicza, towarzyszył mu na wyprawę chocimską 1621 r. Andrzej, komornik ziemski drohicki 1668 r., żonaty z Ewą Kossowską. Jan-Franciszek, skarbnik bielski, burgrabia drohicki 1726 r.
Po Adamie z Jarniąt, dziedzicu dóbr Wojnarowa, synowie, Stanisław i Kazimierz-Władysław, dziedzice Wojnarowa 1706 r. Kazimierz-Władysław, chorąży znaku pancernego, z żony Zofii Morsztynówny, miecznikównej przemyślskiej, miał syna Seweryna-Aleksandra. Antoni Ubald, stolnik bracławski 1739 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Józef, podwojewodzy wiłkomierski 1762 roku. Rafał i Jan podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 roku. Heronim, komornik ziemski wiłkomierski i regent grodzki 1778 - 1781 r. Adam wylegitymowany w Galicyi 1782 r. bez oznaczenia herbu. Marcyan, major 1789 roku, pułkownik 1790 roku wojsk koronnych (Kancl.).
Stanisław z Jarniąt, dziedzic połowy Wojnarowej, syn Adama-Władysława, dziedzica całej Wojnarowej, i Konstancyi Romerówny, zostawił z Zofii Czerskiej syna Benedykta, cześnika smoleńskiego, dziedzica po ojcu połowy Wojnarowej i Starej Wsi, zmarłego 1779 r., żonatego lv. z Katarzyną ze Stadnik Stadnicką, 2v. z Franciszką Załuską; z pierwszej żony jego dzieci: Kunegunda za Michałem Jaklińskim, Justyna, Tadeusz i Wincenty, obaj dziedzice Starej Wsi, wylegitymowani w grodzie sandeckim 1782 r. Wincenty był żonaty z Maryą-Gertrudą Żuk-Skarszewską. Anna, żona Stanisława Grabkowskiego, pokwitowana 1787 r. z sumy przez Romańskich. Wiktorya i Rozalia, zamężna Grodzicka, siostry, dziedziczki Starej Wsi 1814 r. (Zbiory Dr. M. Dunin-Wąsowicza).
Potomstwo Krzysztofa, syna Stanisława, a między innymi: Zygmunt, Aleksander, Piotr i Stanisław 1852 r., a Jan, Józef i Michał z synami, Janem i Leopoldem, synowie Wincentego, w 1858 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Antoni, dziedzic dóbr Romany, w ziemi łęczyckiej 1774 r., miał syna Jana, po którym z żony Maryanny Wojsławówny syn Konstanty, dziedzic dóbr Tworki, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.
Po Andrzeju, pośle wizkim na sejm 1776 r., syn Antoni, ożeniony z Ludwiką Horodyńską, pozostawił syna Franciszka, dziedzica wsi Srebrowo, sędziego pokoju pow. łomżyńskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.
GRĄDZKI h. ZAGŁOBA. Krzysztof zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej w 1804 r.
GRĄŻEWICZ (czy nie GRAŻEWICZ?). Ignacy wylegitymowany w GalicyI 1785 r.
GREBEŁKOWSKI h. STRZAŁY. Herb - w polu czerwonem pęk strzał w snopek związanych, ostrzami w górę; na hełmie w koronie pawi ogon.
Byli na Szlązku, lecz już Niesiecki wątpił, aby za jego czasów istnieli.
GREBEN właściwie GROEBEN h. GREBEN. Hrabiowie i szlachta. Herb - tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej srebrnej części łapa gryfa czerwona w prawo, w kolanie zgięta, w lewej części błękitnej srebrny stojący oszczep; na tarczy w miejsce hełmu kapelusz kardynalski w pół czerwony, w pół biały z czterema strusiemi piórami, po dwa z każdej strony, kutasy i sznury u kapelusza złote. Linia hrabiowska zmieniła nieco herb - tarcza ma być niebieska ze skrajem złotym, oszczep kładzie w prawej części, a w lewej łapę gryfa, wychodzącą ze środka przedziału tarczy w lewo; nad tarczą kapelusz kardynalski, połowa jego skrzydeł prawa biała, lewa niebieska, a połowa głowy na odwrót, prawa czerwona, lewa biała. Tarcza stoi na złotej podstawie, z każdej strony podparta przez orła pruskiego ukoronowanego, na piersiach orłów litery F. W. R. (Fridericus Wilhelmus Rex) związane, złote, nad literami korona.
Jedna z najdawniejszych rodzin szlacheckich niemieckich, niektórzy jej członkowie już za czasów krzyżackich dziedziczyli w Prusach Zachodnich, a w XVII stoleciu posiadali w nich majątek Nową Wieś. Jan-Jerzy, major wojsk koronnych 1683 roku (Conv. Vars.). Jan-Fryderyk, pułkownik wojsk koronnych 1677 roku (Wyr. Tryb. Piotrk.), dzielnie walczył pod Chocimem 1673 roku, a w 1674 roku wysłany od króla Jana III do hana tatarskiego, aby go skłonić do zgody, rozumnie i szczęśliwie przeprowadził układy; w 1683 r. dowodził brygadą piechoty pod Wiedniem i jednego z baszów tureckich wziął do niewoli; komendant cudzoziemskiego autoramentu wojsk królewskich, został w 1697 r. starostą chocimskim (Sigil. w Ossolińscianum). Jan-Fryderyk w 1711 r. założył cztery majoraty familijne: Neudörfchen, Ponarien, Ludwigsdorff i Gross-Schwansfeld; jego wnuk Fryderyk-Gotfryd otrzymał w 1786 r. tytuł hrabiowski z prawem noszenia tego tytułu dla każdego z posiadaczy jednego z czterech majoratów familijnych.
GREBER v. GREJBER. Jan i Stanisław, bracia, nobilitowani 1768 r. (Vol. Leg.). Z nich, Jan, major 1779 r., podpułkownik 1786 r. wojsk koronnych, żonaty z N. Fontana, a Stanisław, kapitan wojsk koronnych 1779 r., w 1785 r. szambelan królewski (Kancl.), był żonatym z Wiktoryą Zaborowską, córką Macieja, 1781 r. (Don. Vars.).
GREBIŃSKI. Piszą się z Grebina, na Szlązku. Jan, ksiądz, i Krzysztof, rotmistrz 1624 r., bracia rodzeni (Bon.).
GRECHS. Jan, podpułkownik wojsk koronnych, na zalecenie hetmanów nobilitowany w 1676 r. (Vol. Leg.).
GRECKI h. PRAWDZIC. Piotr i Antoni, synowie Kazimierza, i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1849 - 1858 r.
GRECZ właściwie GRETSCH h. GRETZ. Herb - tarcza w poprzek przedzielona, dolna część rozdzielona w podłuż na dwie połowy, w prawej belka u kopca od prawej ku lewej, na niej rzędem na szypułkach trzy róże, w lewej części trzy belki w poprzek (podobno niebieskie w polu białem), w górnej części dwa łby z szyjami sępie w prawo, wychodzące z przedziału tarczy; na hełmie w koronie dwie trąby myśliwskie.
Pisano ich także Gretz, miejska pruska rodzina, z której Jan i Andrzej, bracia, w 1580 r. otrzymali nobilitacyę. Bernard, dzielny wojownik przeciwko Moskwie, przy szturmie do Połocka, ciężko raniony w obydwie ręce, nie chciał przecież ustąpić z pola bitwy; król Stefan bardzo go lubił i byłby zapewne wysoko podniósł w dostojności, lecz Bernard wkrótce z ran i wysilenia wojennego umarł. Gotlib, rotmistrz, także dobry żołnierz, walczył przeciwko Nalewajce i Szwedom w Inflantach; został raniony w bitwie pod Kirchholmem 1605 r. Jerzy, dziedzic dóbr Tuczno 1656 r.
GRECZ v. GRETZ. Jan otrzymał nobilitacyę 1773 r. i herb - pole tarczy białe, przepasane pasmugą błękitną, na niej trzy róże; na hełmie w koronie trzy pióra strusie (Bon.). Jan, audytor wojsk koronnych 1776 r., został pułkownikiem gwardyi pieszej 1782 r. (Sigil., Kancl.); z żony Ludwiki de Turnery pozostawił córkę Annę za Adamem Strażyńskim, porucznikiem gwardyi pieszej koronnej (Don. Vars.).
GREFFEN h. PODKOWA. Wojciech, chorąży 1779 roku, porucznik 1783 r, kapitan, ostatnio 1791 r. major regimentu pieszego wojsk koronnych w pułku Działyńskiego (Sigil., Kancl.), otrzymał nobilitacyę 1790 r.; jego synowie, Maksymilian, szef biura w Komisyi wojny, i August, porucznik wojsk polskich, wylegitymowani w Królestwie 1842 r., a nadto Maksymilian otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu.
Z tej familii Leopold, podporucznik saperów 1829 r., kapitan inżynierów w 1831 r.. następnie urzędnik przy kolei żelaznej w Dijon, we Francyi 1846 r.
GREFFENHAGEN. Jan-Dawid, sekretarz królewski, komisarz do sprawy m. Skwirzyna 1742 r. (Kancl.).
GREFFNER. Augustyn, syn Andrzeja, asesor kolegialny, z zasady stopnia urzędniczego otrzymał przyznanie szlachectwa 1847 r. w Cesarstwie i z synami: Wilhelmem, Augustynem, Karolem i Aleksandrem zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GREGIER. Józef, łowczy smoleński, podpisał manifest szlachty litewskiej 1763 r. (Vol. Leg.).
GREGOROWICZ h. LUBICZ. N. nobilitowany 1658 r. Józef, burgrabia poznański 1739 r., miał syna Franciszka, po którym z żony Maryanny Iwaszkiewiczówny syn Stanisław, dziedzic dóbr Cmiszew, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.
Stanisław, dziedzic Złotopolic, Roguszyna i Kuchar, w zakroczymskim, z żony Izabeli Miszewskiej pozostawił córki: Emilię za Józefem Łuszczewskim, Łucyę Kośmińską, Stanisławę Marchwicką i syna Wiktoryna, po którym z Maryi Bogusławskiej córki, Wanda za Bohdanem Piaseckim, Marya i synowie, Stanisław i Ignacy (Bon.).
Heronim, syn Adama, z synami: Michałem, Dominikiem i Kazimierzem i tego synowie, Wincenty i Franciszek, wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
Józef, syn Andrzeja, z synami, Tomaszem i Mikołajem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GREGORSKI h. GREGORSKI. Herb - na tarczy bez barw krokiew między trzema gwiazdami, pod dolną pies w obroży biegnący; nad tarczą korona (Hr. Ostr.).
Podług Ledebura w Prusach Wschodnich; z nich Gotlib, dziedzic dóbr Schmelz i Götzhöfen blisko Memla, szambelan króla Stanisława Augusta 1776 r.
GREGOTOWICZ h. PRZYJACIEL. Karol, syn Kazimierza, asesor kolegialny ros., otrzymał przyznanie szlachectwa w Cesarstwie 1853 roku, z zasady posiadanego urzędu i z synem Tomaszem zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GREJBER v. GREYBER. Andrzej, kasyer w Ks. Łowickiem, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady posiadanego urzędu i orderu św. Włodzimierza; jego syn Andrzej, junkier w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1850 r.
GREJC v. GREYC h. PORAJ. Po Krzysztofie, dziedzicu dóbr na Podolu w 1744 roku, syn Bazyli 1768 roku, miał syna Józefa, tego synowie: Jan, Leon, Aleksander, Joachim i Wincenty z synem Leopoldem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GREJFELD v. GREYFELD. Jan, chorąży 1777 r., porucznik 1782 r. wojsk koronnych, i Michał, chorąży 1780 r., porucznik 1785 r. grenadyerów wojsk koronnych (Sigil., Kancl.), otrzymali nobilitacyę 1790 r.
GREK h. PRAWDZIC odm. v. GREK. Herb - w polu błękitnem mur o trzech rzędach kamieni i pięciu nizkich blankach, z niego wyskakuje pół lwa złotego w prawo, z ogonem w górę z po za blanku wywiniętym; w koronie jedni kładą dwa skrzydła sępie, inni trzy szare strusie pióra.
Na Podlasiu, Litwie i Rusi Czerwonej; jedna ich gałąź brała przydomek Sługocki i ten wzięła w XVII stoleciu za nazwisko, niektórzy zaś zmienili nazwisko na Grekowicz i Grekowski. Jakób, Jerzy i Stanisław, dziedzice dóbr Repki, w wojew. podlaskiem 1579 r. (Ks. poborowe). Mikołaj, dziedzic części Repki 1579 r., podsędek, sędzia ziemski mielnicki 1601 r., a następnie sędzia ziemski drohicki 1615 r. (Conv. Vars.), poseł i deputat do zapłaty wojska; z żony Katarzyny Wilanowskiej miał syna Zygmunta 1617 r. Wacław, wójt drohicki 1584 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Jerzy i Krzysztof, synowie Stanisława, 1585 r. (Conv. Vars.). Krzysztof, dziedzic dóbr Repki 1594 r., rotmistrz i dworzanin królewski, sędzia ziemski i poborca mielnicki 1616 r. (Don. Vars.), z żony Elżbiety Stryjeńskiej pozostawił dzieci: Franciszka, Wojciecha, Andrzeja, Jana, Elżbietę, Krystynę i Zofię 1633 r. Andrzej, posesor Rawicy, w starostwie zwoleńskiem 1638 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
Jerzy, Mikołaj i Stefan na Repkach podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Z nich Mikołaj miał syna Zygmunta, sędziego ziemskiego mielnickiego 1678 r. Stefan, podczaszy i poborca mielnicki 1659 r., z żony Heleny Teleckiej miał syna Zygmunta i córkę Katarzynę (Zap. Tryb. Lubel.). Piotr i Jan podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Piotr-Stanisław, podczaszy brzesko-litewski 1684 r., cześnik bracławski 1698 r., miał syna Krzysztofa 1715 r. Jan podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią mielnicką. Michał, syn Jerzego, wnuk Stanisława, 1700 r. Stefan, syn Zygmunta, wnuk Mikołaja, dziedzic dóbr Repki i Grzybowo, podczaszy bracławski 1701 r., z żony Katarzyny Bilskiej pozostawił syna Aleksandra, burgrabiego mielnickiego 1756 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Józef, viceregent ziemski brasławski 1779 roku, został podsędkiem brasławskim.
Stanisław i Franciszek z Repków w 1782 r., a Feliks, syn, i Marceli, wnuk Franciszka, w 1833 r. wylegitymowani w Galicyi.
Leonard, syn Stefana, Jan, Maryan i Józef z synem Erazmem, synowie Leonarda, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1837 - 1875 r.
GREKOWICZ h. PRAWDZIC odm. Gałąź rodziny Grek, osiedlona w Prusach Wschodnich, zniemczywszy się, pisała swoje nazwisko Grekowitsch; posiadali w XVIII stoleciu majątek Kellaren (Led.).
GREKOWICZ. Stefan, miecznik smoleński 1740 roku. N., sekretarz królewski 1754 r. (Sigil.). Józef, posesor sołectwa we wsi Wroczki, w starostwie brodnickiem 1767 r. (Kancl.).
Antoni, porucznik wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.).
GREKOWSKI h. PRAWDZIC. Jerzy Grek, dziedzic dóbr Dobrzyń 1660 r., miał syna Piotra-Stanisława, podczaszego brzesko-litewskiego 1684 r., którego potomkowie nazwisko Grek zmienili na Grekowski; z nich Mikołaj, syn Józefa, wylegitymowany w Królestwie 1860 r. Adam, obrońca sądowy w Szczuczynie 1842 r. Aleksander, sędzia Trybunału w Łomży 1856 roku.
GRELA h. GRELA. Herb - w polu błękitnem półksiężyc rogami w górę, nad rogami którego dwie sześciopromienne gwiazdy; na hełmie w koronie ręka uzbrojona mieczem.
Henryk podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. pomorskiem. Bartłomiej, sądowy ziemski lemburgski, otrzymał 1666 r. konsens królewski na wolny wrąb w lasach starostwa mirachowskiego (Sigil. w Ossolińscianum).
GRELEWSKI v. GRELOWSKI. Tomasz, syn Jakóba, nabył części dóbr Grotowo Stare 1639 r. (Ks. Gr. Piotrk.).
GREM h. OLSZYNY. Ten herb przybrał Andrzej, syn Walentego, urzędnik Komisyi Skarbu, dziedzic dóbr Olszyny, w gub. płockiej, który w 1841 r. otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskiem z zasady posiadanego urzędu.
GRETZ h. GRETZ patrz GRECZ.
GREVINKHOFF-SWIRYNHAUSEN. Jan-Reinhold i Ernest, synowie Jana, ze względu na zasługi ojca, a także biegłość w dziele rycerskiem ich samych, przypuszczeni do prerogatywy szlacheckiej 1673 roku i zachowani przy przywileju konferowanym ich ojcu (Vol. Leg.).
GRĘBARSKI h. NIECZUJA. Pisano ich także Grembarski, byli na Rusi Czerwonej; z nich N., prałat i kanclerz lwowski 1678 r, Wojciech 1690 r. w ziemi przemyślskiej.
GRĘBECKI h. JASTRZĘBIEC odm. v. GRĘBECKI. Herb - w polu błękitnem podkowa złota z krzyżem kawalerskim srebrnym na barku i ze strzałą w ocelach, od prawego boku żelezcem na dół, od lewego żelezcem do góry na ukos; w koronie nad hełmem jastrząb czarny, trzymający w dziobie podkowę ocelami na dół (Hr. Ostr.).
Pisano ich także Grambecki i Grembecki; dawna w wojew. płockiem rodzina. Prandota w Wielkopolsce podpisany na akcie z 1401 r., dotyczącym wsi Dolska. Jaśko i Ścibor cytowani w przywileju ks. Ziemowita Mazowieckiego, danym Boleścicom 1408 r. Paweł, z pisarza i dworzanina pokojowego ks. Janusza Mazowieckiego starosta wąsoski, a ostatnio sędzia ziemski płocki 1505 r., w 1497 r. dodany był od króla Jana-Alberta do towarzyszenia mistrzowi krzyżackiemu w jego wyprawie na Wołoszczyznę. Jan, podstoli płocki, miał syna Mikołaja, dziedzica Grąbca 1565 r. (Conv. Piotrk.). Paweł i Stanisław, dziedzice części Grąbca, a Mikołaj, dziedzic części Woli Grąbeckiej 1578 r. (Ks. poborowe). Dorota, żona Wojciecha, syna Mikołaja Bełkowskiego, burgrabiego mielnickiego, 1610 r. Dominik-Antoni, podpisarz 1686 r., burgrabia płocki 1693 r. Wojciech, dziedzic części Wrzący 1689 roku (Wyr. Tryb. Piotrk.). Antoni, Kazimierz, Paweł, Stefan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 roku z wojew. płockiem. Piotr z żony Jadwigi Rojewskiej miał syna Józefa, łowczego dobrzyńskiego 1730 roku. Po Józefie z 1-ej żony Anny Kołuskiej synowie, Mateusz, burgrabia grodzki łęczycki 1758 roku, i Wawrzyniec, a z 2-iej żony Marcyanny Korzeńskiej syn Seweryn. Seweryn zaślubił Bogumiłę Lasocką i z niej miał synów, Józefa, żonatego z Joanną Niewęgłowską i Jerzego (Don. Vars.). Franciszek, subdelegat grodzki kowalski 1776 r., burgrabia przedecki 1793 r.
Franciszek, dziedzic dóbr Obałki w 1755 r., z żony Zofii Pruskiej miał synów, Mateusza i Marcina; po Marcinie synowie, Jan i Sebastyan. Jan z żony Rozalii Kossowskiej miał syna Józefa-Floryana, dzierżawcę dóbr Złota, w pow. łęczyckim, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r., a z drugiej żony Urszuli Myślińskiej synów, Józefa i Ignacego; po Ignacym z żony Tekli Bońkowskiej syn Antoni wylegitymowany 1843 r.
Po Sebastyanie, młodszym synu Marcina, z żony Heleny Zabokrzyckiej synowie, Tomasz i Felicyan wylegitymowani w Królestwie 1844 r.
GRĘBIENICKI. Piszą się z Grembienic, wsi w pow. opoczyńskim. Mikołaj, dziedzic wsi Grembienic cytowany w Lib. Benef. około 1470 r.
GRĘBOSZEWSKI v. GRĘBOSZOWSKI h. NIECZUJA. Wzięli nazwisko od wsi Gręboszowa v. Grzemboszewa, w pow. wiślickim, od której pisano ich Gremboszewski i Grzemboszewski. Włost z synem Siegniewem cytowany 1343 roku. Mikołaj notowany w aktach krakowskich 1436 roku. Jan, Krzysztof i Stanisław, dziedzice Gremboszewa 1579 r. (Ks. poborowe). Piotr, syn Stanisława, ulubiony dworzanin króla Jana Kazimierza, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem; stolnik warszawski, został starostą urzędowskim 1649 r. Piotr umarł 1655 r., był żonatym z Reginą Szulcówną (Metr. Kor.).
GRĘDZICA v. GRZĘDZICA. Szlachta zagrodowa w ziemi nurskiej. Domarat, Heronim i Jan, dziedzice Grędzic 1578 r. (Ks. poborowe). Marcin i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią nurską.
GRĘDZIŃSKI. Pisali się od wsi Grędy, w ziemi wizkiej. Licznie rozrodzeni, dziedziczyli w Grędach-Kiełbasach, Grędach-Michałach, Pasiekach i in. Gabryel podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią halicką.
GRĘZOWSKI h. GRETZ. Mikołaj podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kijowskiem. Floryan, Józef i Maciej wylegitymowani w Galicyi 1790 r.
von GRIESHEIM h. GRIESHEIM. Herb - w polu srebrnem pas czarny poprzeczny, nad którym dwie róże z listkami naprzemian czerwonemi, czarnemi i błękitnemi; nad hełmem w koronie dwa rogi, prawy w połowie złoty i zewnątrz ozdobiony trzema czarnemi listkami koniczyny, a w połowie czarny z dwoma złotemi listkami, lewy w połowie górnej czerwony z dwoma złotemi listkami, a w połowie złoty z dwoma czarnemi listkami. Labry czarne podbite srebrem (Hr. Ostr.).
Karol, generał-adjutant królewski, otrzymał indygenat 1790 roku (Vol. Leg.).
GROBICKI h. TRĄBY. Wzięli nazwisko od wsi Grobice, w ziemi czerskiej; jedna gałąź osiedliła się na Podlasiu i Litwie i wielu z jej członków pisało się Grubicki. Stanisław 1630 r., miał syna Jerzego, dziedzica Kruszewa i Kruszewka 1650 r. (Don. Vars.). Jerzy 1648 r., a Tomasz, Aleksander i Waleryan 1697 r. podpisali elekcye z ziemią czerską. Maksymilian na Grabicach, z żony Jadwigi Grzegorzewskiej, miał syna Aleksandra 1668 r. Kazimierz, burgrabia grodzki czerski 1782 - 1793 r. Antoni, obrońca sądowy w Warszawie 1824 r.
Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Rososzy, w ziemi czerskiej 1722 r., syn Paweł, dziedzic Rososzy, zaślubił Maryannę Niwińską i z niej miał synów: Józefa, Kazimierza i Wojciecha. Wojciech, z żony Agnieszki z Lipinków, miał pozostawić dwóch synów, Marcina i Antoniego. Marcin, dziedzic dóbr Ślepowola, w pow. grójeckim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r., z żony Elżbiety Proszkowskiej miał synów: Wincentego, Andrzeja, Piotra, Aleksandra i Mikołaja.
Wincenty, mecenas w Warszawie, dziedzic Piastowa, w pow. radomskim, z żony Zielińskiej pozostawił synów: Piotra, Jakóba, Aleksego i córki: Ludmiłę, Zofię i Leonię.
Andrzej, sędzia apelacyjny Królestwa, dziedzic Ślepowoli i Ługowic, z 1-ej żony Józefy Heisslerówny pozostawił córkę Bronisławę, a z 2-iej Stefanii Szymanowskiej syna Stefana, dziedzica Ślepowoli, po którym z Bronisławy z Nehringów dzieci: Stefania, Janina, Marya, Jadwiga, Jan i Andrzej.
Piotr, prokurator Trybunału w Kielcach 1874 r., z Amelii Domańskiej ma synów, Leopolda, Zygmunta i córki: Helenę, Elżbietę i Jadwigę za Aleksandrem Grobickim.
Aleksander, właściciel Odrzywołka i Wilkowa, z żony Heleny Lepigé ma syna Aleksandra, żonatego z Jadwigą Grobicką, z której córka Zofia i synowie, Tadeusz i Jerzy.
Mikołaj zaślubił Różę Kruszewską i z niej ma córki: Katarzynę, Ewę, Leokadyę, oraz synów: Marcina, Mikołaja i Adama (Bon.).
Antoni, młodszy syn Wojciecha, nauczyciel gimnazyum w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; jego syn Jan w wojsku ros. Kazimierz, drugi syn Pawła, dziedzica Rososzy, z żony Antoniny Paprockiej pozostawił syna Michała, urzędnika w Komisyi Skarbu, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.
Z osiedlonych na Litwie. Wojciech, podkuchmistrz litewski 1653 r., i Krzysztof, bracia. Ignacy i Kazimierz, rotmistrze pow. kowieńskiego, podpisali z pow. kowieńskim elekcyę 1764 r.
GROBLEWSKI h. PRUS III. W północnem Mazowszu. Tomasz, sędzia kapturowy liwski 1764 r., miał syna Antoniego, oficera wojsk Ks. Warszawskiego, kawalera Legii Honorowej, następnie ekspedytora solnego w Krasieńcu 1842 r., po którym z żony Elżbiety Bierońskiej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1851 r.
GROBLEWSKI h. ŚLEPOWRON. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
GROBLEWSKI h. STRZAŁY. Herb - w polu czerwonem pęk strzał w złotem pierścieniu; w koronie na hełmie pawi ogon.
Podług herbarza szlachty galicyjskiej są w Galicyi i sądzę, że tej familii Maksymilian, dziedzic dóbr Turzańsk i Szymbark 1856 r.
GROBSKI. Piszą się od wsi Grobce, w pow. brzesko-kujawskim. Jan i Bogusław, dziedzice wsi Grobce 1452 r. Stanisław żonaty z Dorotą, córką Mikołaja z Kroszyna 1489 r. Jakób, syn Piotra, zaślubił Katarzynę, córkę Jakóba z Jarunowa 1490 r. (Ks. Gr. Brzeskie). Andrzej, Paweł i Mikołaj, dziedzice wsi Grobce 1557 r., Maciej i Wojciech, dziedzice wsi Stare Grobce, Andrzej, Mikołaj i Paweł, współdziedzice wsi Nowe Grobce, Mikołaj, dziedzic wsi Grobce-Michałowe, a Wojciech, dziedzic Kuczyc 1566 r. (Ks. poborowe). Stanisław i Piotr, synowie Andrzeja, 1651 r. (Ks. Gr. Przedeckie).
GROCHALSKI Paweł otrzymał nobilitacyę 1790 r. (Vol. Leg.).
de GROCHEN. Fryderyk, generał-lejtnant wojsk koronnych 1695 r. (Sigil.).
GROCHOLIŃSKI h. SULIMA. Około 1510 r. dwaj synowie Władysława Oporowskiego, herbu Sulima, dzielili się majątkiem ojczystym; z nich Jan, dostawszy działem dobra Miłonice, od nich nazwał się Miłońskim, a Mikołaj, wziąwszy majątek Grocholino, od niego nazwany był Grocholińskim; z jego potomków Piotr-Aleksander, pleban jaworski 1684 r.
GROCHOLSKI h. ABDANK. Niektórzy z Grocholskich, herbu Syrokomla, wzięli herb Abdank. Andrzej z Grabowa, rotmistrz królewski 1664 r., z żony Heleny Makarewiczówny miał córkę Marcyannę za Bogusławem Sebastyanowiczem i syna Remigiana. Remigian, chorąży bracławski, porucznik husarski i pułkownik wojsk królewskich (Zap. Tryb. Lubel.), podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem; stronnik Jerzego Lubomirskiego, przyłożył się do zwycięztwa, lecz był ciężko raniony w bitwie z wojskiem królewskiem pod Częstochową 1665 r. Remigian walczył pod Montwami 1666 r., a następnie dzielnie stawał przeciwko Kozakom i Turkom pod dowództwem Jana Sobieskiego i liczony był do najlepszych pułkowników; żył jeszcze 1688 r. Jego syn Daniel, dziedzic dóbr Osuchowo i Krasna 1684 r., miał syna Kazimierza, a ten Antoniego, dziedzica dóbr Beregu, Strychowce i innych, na Wołyniu 1769 r., po którym syn Michał, dziedzic dóbr Janówki w 1808 r., zostawił synów, Jana Kantego i Józefa-Stanisława, dziedzica dóbr Janówki 1821 roku.
Józef-Stanisław z synami: Aleksandrem, Józefem i Władysławem, oraz Jan, synowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej 1835 - 1851 r. Powyższy Władysław, syn Józefa i Ksawery hr. Komorowskiej, z żony Maryi Rohozińskiej, 2v. Ludgardowej Grocholskiej, pozostawił synów, Józefa i Władysława, oraz córki, Maryę i Annę (Żychl.).
Rafał, Józef, Michał, Stanisław i Jan wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1831 i 1835 r.
Aleksander, Jan, Michał, Władysław i Wojciech, piszący się z Grabowa, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Z nich Wojciech, skarbnik przemyślski, z żony Julianny Pieńczykowskiej miał synów, Feliksa i Michała. Feliks, rotmistrz wojsk austryjackich, żonaty z Józefą z Grzymałów, pozostawił syna Kazimierza, prezesa koła polskiego, a ostatnio ministra dla Galicyi w Wiedniu, z żoną Anielą Kossowską, sędzianką ziemską ostrowską, bezdzietnego.
Michał, młodszy syn skarbnika Wojciecha, zaślubił Maryannę Żeromską i z niej miał synów: Juliusza, Wojciecha, Władysława, kapitana wojsk austryjackich, i Izydora, właściciela Oserdowa, po której z Eweliny Darowskiej syn Roman-Konstanty (Bon.).
GROCHOLSKI h. SYROKOMLA. Hrabiowie i szlachta. Senator w rodzinie, Marcin, kasztelan bracławski 1774 - 1790 r., wojewoda bracławski 1790 - 1794 r.
Wzięli nazwisko od wsi Grocholice, w pow. sandomierskim, niektórzy jednak pisali się z Grabowa, drugiej swej posiadłości; dawna małopolska rodzina. Jakób, kanonik krakowski, i Andrzej, bracia rodzeni, wybudowali kościół we wsi Wszechświęte 1460 r. Bernard, syn Andrzeja, kanonik krakowski, dziedzic części Grocholic i Gozdzielina, około 1470 r. cytowany w Lib. Benef. Stanisław, brat Bernarda, był żonatym z Katarzyną Szydłowiecką, kasztelanką żarnowską 1480 r.
Mikołaj i Stanisław, bracia, dziedzice dóbr Grocholic, Grabowa i Woli Paciorkowej 1535 - 1570 roku. Z nich Mikołaj, dworzanin królewski, rewizor królewszczyzn na Litwie 1552 r., miał synów, Wojciecha i Andrzeja; po Wojciechu z żony Małgorzaty Wielogórskiej synowie, Walenty i Mateusz, prowincyał Dominikanów, a po Andrzeju, który kilkanaście lat służył wojskowo, z żony Elżbiety z Wydżgów synowie: Stanisław, Dominikanin, Jan podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. Sandomierskiem, Ezechiel, prowincyał Dominikanów 1644 r., Krzysztof i Andrzej, wojownik przeciwko Szwedom, obłożony infamią, na prośbę wojska został od niej uwolniony 1662 r. (Vol. Leg.). W tymże czasie żyli Piotr, dziedzic wsi Woli Paciorkowej, dysydent 1599 r. i Rafał, chorąży przemyślski 1633 r.
Po Stanisławie, bracie powyższego Mikołaja, dziedzicu Grabowa, z żony Barbary Wolskiej było trzech synów: Łukasz, Andrzej i Jan; z nich Łukasz, dziedzic dóbr Grabowa, jeden z gorliwszych dysydentów swojego czasu 1553 - 1573 r., miał syna Joba, dziedzica dóbr Grabowa 1604 r. i posesora dóbr Pietniczany 1630 r. (Metr. Kor.), po którym z żony Elżbiety Sulimierskiej córka Helena za Janem Nehrebeckim i syn Stefan. Stefan przeszedł na wyznanie katolickie i nabył majątek Nikityńce, na Podolu, a nadto posiadał majątki Grabowo, Listowce i inne 1637 - 1662 r. Ludwik, dziedzic dóbr Borysówki i inne, żonaty z Justyną Leniewiczówną, miał syna Michała, cześnika, a następnie sędziego ziemskiego bracławskiego 1746 r. i rotmistrza pancernego 1752 r., biegłego prawnika, który należał do podziału ordynacyi ostrogskiej, za co dostał dwie wsie 1753 r. Michał podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wołyńskiem; fundator i nadawca klasztoru Dominikanów w Winnicy 1760 r., którą to jego fundacyę zatwierdził sejm 1775 r. (Vol. Leg.); z żony Anny Radzimińskiej miał córki: Franciszkę za Remigianem Jełowickim, chorążym łuckim, Justynę, żonę Stanisława Kordysza, Anielę za Adamem Urbańskim, skarbnikiem sanockim, i Agnieszkę, żonę Wojciecha Raciborskiego, oraz synów, Marcina i Franciszka.
Franciszek, podstoli i poseł bracławski, pisarz grodzki krzemieniecki 1764 r., szambelan królewski 1767 r., podczaszy bracławski 1769 r., chorąży Winnicki 1772 r., a bracławski 1774 r. (Kancl.), konsyliarz Rady Nieustającej 1776 - 1778 r., miecznik koronny 1775 r., starosta przyłuski i kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego; w 1764 r. należał do stronnictwa patryotycznego, lecz wkrótce je porzucił i należał do gorliwszych stronników Stanisława Augusta; poseł na sejm czteroletni i komisarz sejmowy 1791 r., w 1792 r. przystąpił do Targowicy i był jej konsyliarzem. Franciszek umarł 1793 r., pozostawiwszy z żony Heleny Lesznickiej córkę Teklę za Franciszkiem Łaźnińskim i synów, Antoniego i Jana Nepomucena. Antoni, komisarz cywilno-wojskowy wojew. bracławskiego, rotmistrz kawaleryi narodowej 1789 r. i kawaler orderu św. Stanisława 1790 r. (Kancl.).
Jan Nepomucen, prezes sądów gub. podolskiej, miał dwie żony, Izabelę Rytarowską i Michalinę Zejdlerównę, z których miał synów: Ignacego, oficera wojsk polskich, Adolfa, żonatego lv. z Otylią Poniatowską, 2v. z ks. Wandą Radziwiłłówną, Władysława, żonatego z Kazimierą Sieraczyńską i Ludgarda, dziedzica Tereszek, po którym z Maryi Rohozińskiej syn Ludgard (Żychl.). Adolf, Ludgard, Bernard, Michał i Władysław wylegitymowani w Cesarstwie 1841 - 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej i wołyńskiej.
Marcin, starszy syn Michała i Anny Radzimińskiej, dziedzic dóbr Woronowicy, Sudyłkowa i Pietniczan, chorąży Winnicki 1762 roku, z chorążego bracławskiego kasztelan 1774 r., a wojewoda bracławski 1790 r., starosta dźwinogrodzki i komisarz skarbowy 1775 r., tegoż roku dostał prawem emfiteutycznem królewszczyzny Pułtowiecko i Krześlin; kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego (Kancl.), jeden z najzdolniejszych prawoznawców, stronnik Stanisława Augusta, posiadał wielkie względy tego monarchy. Wojewoda, zaślubiwszy Celinę z Chołoniewskich, córkę Adama, kasztelana buskiego, pozostawił córki: Annę-Salomeę za Joachimem Potockim, podczaszym litewskim, 2v. za Józefem Dziekońskim, marszałkiem gub. podolskiej, Ludwikę, żonę Stanisława hr. Zamoyskiego, i Idalię, żonę Ludwika ks. Czetwertyńskiego, oraz czterech synów: Jana, Michała, Mikołaja i Ludwika.
Jan, szambelan królewski, rotmistrz kawaleryi narodowej 1783 r. (Sigil.), starosta dźwinogrodzki, a ostatnio oboźny polny koronny 1790 r. (Kancl.), kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego; z żony Urszuli Wisłockiej pozostawił syna Rafała i córki, Konstancyę za Józefem Szaszkiewiczem, marszałkiem pow. starokonstantynowskiego, i Salomeę.
Michał, drugi syn Marcina, wojewody, i Celiny z Chołoniewskich, dziedzic dóbr Pietniczany, starosta dźwinogrodzki 1790 r., kawaler orderu św. Stanisława, rotmistrz kawaleryi narodowej, zaślubił Maryę ze Śliźniów, córkę Rafała, instygatora lit., i z niej pozostawił córkę Julię za Henrykiem hr. Rzewuskim i syna Henryka, dziedzica dóbr Pietniczany i Strzyżawki, po którym z żony Franciszki z Brzozowskich, córki Karola, marszałka szlachty pow. olgopolskiego, córki, Marya zaślubiona Witoldowi ks. Czartoryskiemu, po śmierci męża zakonnica Karmelitanek bosych w Krakowie, Helena zaślubiona Janowi Brzozowskiemu, dziedzicowi dóbr Żabokrzycz i Popieluchy, na Podolu, oraz synowie, Stanisław-Wincenty i Tadeusz.
Stanisław-Wincenty, dziedzic dóbr Pietniczany, otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi 1881 r.; zaślubił Wandę z hr. Zamoyskich, córkę hr. Zdzisława, kapitana wojsk polskich i posła na sejm ustawodawczy w Wiedniu, i z niej ma córki, Maryę za Heronimem Sobańskim, Helenę i syna Zdzisława.
Tadeusz, drugi syn Henryka i Franciszki z Brzozowskich, dziedzic dóbr Strzyżawka, na Podolu, otrzymał zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Rosyi 1881 r.; z żony Róży z hr. Zamoyskich, córki hr. Stanisława i Róży z hr. Potockich, ma dzieci: Tadeusza, Remigiana, Michała, Henryka, Zofię i Annę.
Mikołaj, trzeci syn wojewody Marcina, szambelan ros., marszałek gub. podolskiej, a ostatnio gubernator cywilny podolski, z żony Emilii hr. Chołoniewskiej pozostawił córkę Maryę za Wojciechem Morawskim.
Ludwik, ostatni z synów wojewody Marcina, dziedzic dóbr Hryców, z żony Maryi, córki hr. Mateusza Baworowskiego i Tekli z Rzyszczewskich, pozostawił córkę Stefanię za bar. Antonim Konopką i syna Mieczysława, dziedzica Hrycowa, po którym z żony Stefanii, córki Stefana Giżyckiego, synowie, Stefan żonaty z Olgą Świejkowską, Włodzimierz i córki: Jadwiga, zakonnica w Niżniowie, Michalina za Michałem Orłowskim i Zofia za Wincentym Szemiotem.
Z osiedlonych na Litwie. Jan, wojski nowogrodzki 1686 r., porucznik pancerny, z żony Zofii z Korsaków, sędzianki ziemskiej nowogrodzkiej, wdowy po Aleksandrze Wojna-Jasienieckim, horodniczym nowogrodzkim, zostawił córki, Helenę za Tomaszem Krasińskim, starostą homelskim, i Eleonorę za Kazimierzem Wasilkowskim.
Stefan z Joanny Krynickiej miał córkę Zofię lv. za Stefanem Missuny, stolnikiem połockim, 2v. za Stanisławem Hańskim, i syna Jana, skarbnika nowogrodzkiego 1719 r., żonatego z Agnieszką Potocką, córką Wojciecha i Teofili Steckiej, po którym, synowie, Aleksander i Ignacy (Bon.).
Ignacy, wojski większy owrucki 1770 r., z żony Wiktoryi Steckiej pozostawił syna Józefa Kalasantego 1774 r. (Kancl.), podkomorzego rówieńskiego, po którym z żony Wiktoryi Aleksandrowiczówny dzieci: Wiktor, marszałek pow. starokonstantynowskiego, Feliks i Tekla za Emerykiem Dworzańskim (Żychl.).
Franciszek i Wincenty, synowie Tadeusza, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r.
GROCHOLSKI h. TOPÓR. Dawna wielkopolska rodzina. Marcin z Gniewiewic, dziedzic Smoszewa 1544 r. Walenty, Walery i Marcin, synowie Jana i Elżbiety Oborskiej, 1567 r. (Conv. Piotrk.). Adam popierał elekcyę Piasta w bezkrólewiu 1576 r.; starosta brzesko-kujawski, umarł 1622 roku. Jan, pisarz ziemski wschowski, gorliwy stronnik Zygmunta III w czasie rokoszu Zebrzydowskiego, umarł z ran odniesionych w bitwie pod Guzowem. Antoni i Jan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Jan, skarbnik kaliski 1793 r.
Po Szymonie, burgrabim 1781 - 1788 r., subdelegacie grodzkim łęczyckim 1793 r., syn Aleksy, ożeniony z Izabelą Siemońską, miał syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r.
GROCHOLSKI Stanisław, dobry żołnierz, odznaczył się w bitwie pod Tczewem 1577 r. i w obronie Krakowa 1587 r.; otrzymał nobilitacyę w 1589 roku i herb - w polu czerwonem ręka wychodząca z muru i trzymająca miecz zakrzywiony; w koronie na hełmie dwa białe orle skrzydła. Labry białe i czerwone na przemian, czerwonem i srebrem podszyte (Metr. Kor.).
GROCHOWALSKI h. NAŁĘCZ. Wzięli nazwisko od wsi Grochowalska v. Grochowarska, w ziemi dobrzyńskiej. Wojciech, dziedzic Grochowalska 1564 r. (Ks. poborowe). Sebastyan z Witoszyna 1632 r. Łukasz skarbnik i poborca ziemi dobrzyńskiej 1635 r. Ludwik, dziedzic Witoszyna, podczaszy dobrzyński 1671 r. (Sigil.), żonaty z Teofilą Łążyńską, pozostawił syna Melchiora. Melchior, cześnik dobrzyński 1676 r., z żony Heleny Kossowskiej miał synów: Adama, Jakóba, Szymona i Wojciecha; z nich Adam żonaty z Katarzyną Trzepską 1691 r. Jan, syn Pawła, zaślubił Maryannę Kłokocką 1692 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Adam, Jakób, Szymon, Andrzej, Jan i Wojciech podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską, a Józef 1764 r. z wojew. poznańskiem. Teresa z Psarskich, wdowa po Aleksandrze, ustąpiła połowę dóbr Kaleń dzieciom swym: Karolowi, Franciszkowi, kustoszowi wolborskiemu, ks. Janowi, Andrzejowi i Kunegundzie 1748 r. (Ks. Gr. Piotrk.). Franciszek, kanonik chełmski 1764 r., viceprezydent Trybunału koronnego 1767 r., archidyakon uniejowski, i Jan, scholastyk płocki 1780 r., uwolnieni decyzyą sejmu 1775 r. od wywodu szlachectwa ze swych babek. Fryderyk, kanonik łucki 1783 r.
Antoni, syn Aleksandra, 1772 r. (Ks. Gr. Piotrk.), członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1795 r., a wnukowie jego, Pius-Zygmunt i Antoni-Roman, w 1856 r.
GROCHOWALSKI h. OKSZA. Wojciech, dziedzic dóbr Dyblin 1711 r., miał syna Dominika, żonatego z Katarzyną z Wendów, z której syn Jan, dzierżawca dóbr Ossowa, w pow. kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.
GROCHOWALSKI h. PRUS I. Po Szymonie synowie: Wojciech, Józef i Ignacy odziedziczyli majątek Trzebuczę, w ziemi liwskiej 1729 r.; po Ignacym syn Andrzej miał syna Tomasza, ożenionego z Julianną Tchórzewskę, z której synowie, Feliks i Ignacy wylegitymowani w Królestwie 1852 roku.
GROCHOWARSKI h. ŚLEPOWRON. Janusz, ks. Mazowiecki nadał w 1408 r. braciom, Mroczesławowi i Mścisławowi w nagrodę zasług dwadzieścia włók ziemi, zwanej Borki, blisko Płocka. Maciej ożeniony z Małgorzatą Niewiarowską 1546 r. (Akta Brańskie). Maciej, dziedzic Grochowarska-Boles, a Andrzej, dziedzic części Drozdowa 1578 r. (Ks. poborowe).
GROCHOWICKI h. JASTRZĘBIEC. Licznie rozrodzeni w pow. przedeckim, gdzie dziedziczyli na Grochowiskach, Wojciech i Jakób 1587 r. (Ks. poborowe). Maciej, sędzia grodzki brzeski 1486 r. Po Wojciechu, dziedzicu Grochowisk, synowie: Bartłomiej, Jan i Trojan 1520 r. Wawrzyniec, sędzia grodzki przedecki 1582 r., miał synów, Jakóba i Jarosława. Wojciech, łowczy brzeski 1570 r., podstarosta grodzki przedecki 1577 r., miał syna Stanisława, łowczego brzeskiego 1600 r., żonatego z Zofią Ponętowską. Gabryel, syn Macieja, 1647 r. Maciej, syn Jana, ustąpił części dóbr Ciepliny i Szczkowo synowi swemu Wojciechowi, pisarzowi grodzkiemu brzeskiemu 1649 r. Maciej żonaty z Zofią Gruszczyńską 1652 r. Stefan, pisarz ziemski 1662 r., podsędek brzeski 1676 r., żonaty z Katarzyną Wojsławską. Jan-Mikołaj, cześnik brzeski 1701 r., ożeniony z Maryanną Bagińską, pozostawił córkę Wiktoryę za Wojciechem Ruszkowskim i syna Jana (Ks. Gr. Przedeckie).
GROCHOWICKI h. PORAJ. Jakób 1584 r., z żony Urszuli Gwiazdowskiej miał synów: Aleksandra, Piotra, Jana i Wacława; z nich Piotr, archidyakon pułtuski 1609 r. i gnieźnieński, kanonik kujawski 1612 r. Jan, z dziekana płockiego 1603 r., proboszcz kujawski, a ostatecznie opat wągrowiecki 1654 r. Bracia, Maciej, łowczy kaliski 1673 r., i Stanisław, Jezuita, zmarł 1713 r. Stanisław i Anna, dzieci Macieja, łowczego, 1677 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.). Aleksander, Kazimierz i Stanisław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.
Po Macieju, z żony Petroneli Brudzyńskiej, syn Aleksander, ożeniony z N. Dorpowską, miał syna Józefa, dziedzica dóbr Popowa i Osowca, po którym z żony Katarzyny Dembińskiej synowie, Kajetan, Jezuita, i Antoni, dziedzic dóbr Jabłonowa, Buszkowa i Kalisk 1789 r.; po Antonim, z żony Anny Skaławskiej, 2v. za Andrzejem Sulerzyskim, synowie Stanisław i Nepomucen 1810 r.
GROCHOWSKI h. BOŃCZA. Stanisław, dziedzic Sierzchowa, w pow. kaliskim 1579 r., kanonik kaliski (Ks. poborowe). Marcin 1632 r., Wacław z wojew. kaliskiem, a Aleksander, pisarz grodzki gostyński 1646 r., wojski gostyński, zm. 1654 r., z ziemią gostyńską 1648 r. podpisali elekcye. Pochodzący po Aleksandrze, wojskim gostyńskim: Jan, syn Stanisława i Małgorzaty z Zalewskich, archiwista Sądu Kryminalnego gub. płockiej, Bonifacy, syn Błażeja i Salomei z Siekluckich, urzędnik w Płocku, oraz Wincenty, Józef i Ludwik, synowie Walentego i Katarzyny z Czaplickich, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.
Po Adamie, regencie grodzkim stężyckim 1664 r., syn Władysław miał syna Szymona, a ten syna Grzegorza, po którym syn Piotr, ożeniony z Ewą Szymańską, pozostawił synów, Franciszka, nauczyciela szkoły w Warszawie, w 1846 r. i Pawła w 1851 r., wylegitymowanych w Królestwie.
Bonawentura, syn Stanisława, z synem Waleryanem wylegitymowani w Cesarstwie 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GROCHOWSKI h. GROCHOWSKI. Wojciech, oberstlejtnant wojsk koronnych, otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg.); po jego synu Józefie z żony Teresy Mińskiej syn Jan Nepomucen, w wojsku ros., wylegitymowany w Królestwie 1860 r.
GROCHOWSKI h. JUNOSZA. Senatorowie w rodzinie: Achacy, biskup przemyślski 1624 r., łucki 1627 r., um. 1632 r. Tomasz, kasztelan derpski 1633 r., urn. 1638 r. Stanisław, arcybiskup lwowski 1633 r., um. 1644 r. Felicyan, kasztelan przemyślski 1633 - 1638 r. Rafał, kasztelan lwowski 1651 r., um. 1660 roku.
Jedna z najdawniejszych rodzin szlacheckich, polskiego pochodzenia, na Rusi Czerwonej osiedlonych; wzięła nazwisko od wsi Grochówce, w ziemi przemyślskiej, nadanej prawdopodobnie jej przodkom od króla Kazimierza W. Podług Okolskiego dziedzic tej wsi Teodor-Bohdan był starostą przemyślskim 1360 r., a jego syn Iwan, kasztelanem tej ziemi 1382 r. Historycznym protoplastą tej rodziny był Piotr, sędzia ziemski przemyślski, 1427 - 1452 r., bardzo czynny, wielokrotnie w aktach lwowskich cytowany, który otrzymał część wsi Grochówce, Hermanowce i in. 1422 r.; podług Okolskiego z żony Anny Odrowążówny ze Sprowy miał zostawić pięciu synów; z tych: 1) Jan, stolnik przemyślski, dziedzic dóbr Hermanowce i od nich nazwany Hermanowskim, przodek rodziny tego nazwiska; 2) Franciszek, podkomorzy przemyślski, od odziedziczonego majątku Kormanice brał nazwisko Kormanicki; 3) Piotr, miecznik przemyślski 1460 r., dziedzic Grochowiec, z żony Wiktoryi Drohojowskiej miał synów: Adama, Jana i Wiktoryna; 4) Michał, dziekan lwowski 1452 r.
5) Janusz, dziedzic na Grochowcach, właściwy protoplasta rodziny Grochowskich-Junoszów, miał mieć dwóch synów, Feliksa i Teofila; po Feliksie syn Piotr, podkomorzy przemyślski, z żony N. Orzechowskiej pozostawił kilku synów; z których Stanisław, z sędziego ziemskiego 1520 r. podkomorzy przemyślski, z żony N. Ptaczkówny miał syna Tomasza, dworzanina królewskiego, po którym z żony Zofii Ulińskiej synowie: Wojciech, rotmistrz królewski, ożeniony z Krystyną Zborowską, kasztelanką biecką, Stanisław, który z Broniewskiej pozostawił synów, Tomasza, łowczego sanockiego, i Jerzego, wojskiego Samborskiego, i Jan, po którym z żony N. Skalskiej syn Tomasz, ze stolnika sanockiego kasztelan derpski 1633 r., zm. 1638 r., pozostawiwszy z żony Doroty ze Stawu syna Jana i córki, Annę i Magdalenę (Zap. Tryb. Lubel.).
Teofil, drugi syn Janusza, z żony N. Trojackiej miał syna Piotra, a ten z żony Katarzyny Krasickiej pozostawił synów, Andrzeja, dworzanina króla Stefana Batorego, i Wojciecha; po Andrzeju z żony Anny Zawołowskiej syn Wacław, po którym syn Jerzy, kanonik krakowski i gnieźnieński 1625 r., proboszcz łucki i dziekan przemyślski, zmarł 1659 r.
Po Wojciechu, z żony Zofii Manasterskiej, córka Elżbieta za Łukaszem Lubienieckim i sześciu synów: Stanisław, Achacy, Mikołaj, Krzysztof, Felicyan i Rafał. Z nich:
Stanisław, sekretarz królewski, lustrator do Mazowsza 1609 r, kustosz kruszwicki i proboszcz w Czersku, kanonik gnieźnieński, krakowski i warszawski, archidyakon przemyślski i pisarz wielki skarbu koronnego 1620 r. referendarz skarbu koronnego 1632 r. i opat sieciechowski, został arcybiskupem lwowskim 1633 r., um. 1644 r.
Achacy, sekretarz królewski, proboszcz łęczycki i sandomierski, kanonik krakowski i przemyślski, skarbny króla Zygmunta III, biskup przemyślski 1624 r., a łucki 1627 r., zdolny i w naukach biegły, w bezkrólewiu 1632 r. stanął na czele partyi nietolerantów i zakłócił sejm uroczystą protestacyą przeciw dysydentom; w 1621 r. po klęsce cecorskiej wysłany był do papieża z prośbą o pomoc przeciwko Turkom i przywiózł relikwie św. Stanisława Kostki.
Mikołaj, sekretarz królewski i sekretarz poselstwa marszałka Wolskiego do cesarza Macieja, młodo zmarły.
Krzysztof, burgrabia krakowski 1620 r., wojski przemyślski i sekretarz królewski, um. 1621 r.
Felicyan, sekretarz królewski, podstoli i pisarz ziemski przemyślski 1621 r., lustrator królewszczyzn 1620 i 1627 r., burgrabia krakowski 1623 r., podkomorzy przemyślski 1632 r., został 1633 r. kasztelanem przemyślskim; z żony Katarzyny Sienieńskiej, podkomorzanki sanockiej, pozostawił kilku synów, z których Wojciech, proboszcz u św. Michała w Krakowie, i Stanisław, kustosz sandomierski i sekretarz królewski 1650 r.
Rafał, wojski przemyślski 1621 r., podkoniuszy koronny 1631 r., podpisał elekcyę 1648 r. z wojew ruskiem; kasztelan lwowski 1651 r., umarł 1660 r. (Sigil.), pozostawiając z żony Konstancyi Zborowskiej, córki Aleksandra pułkownika, synów Stanisława, żonatego z Zofią Drzewiecką, i Jerzego, dziekana przemyślskiego, oraz córki, Annę za Maciejem Rybińskim i Aleksandrę, żonę Franciszka Dzierżka, łowczego żydaczowskiego (Conv. Vars., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.).
Podług akt Heroldyi od Stanisława, kasztelanica lwowskiego wywodzą się: Jakób, szef wydziału w Izbie Obrachunkowej, który otrzymał w 1839 r. prawa nowego szlachectwa z zasady posiadanego urzędu, Michał i Jan, urzędnicy w Warszawie, synowie Bartłomieja i Anieli z Kosińskich, wylegitymowani w Królestwie 1838 r.
Do tej familii mają należeć. Jerzy, wojski Samborski, poborca przemyślski 1658 r., łowczy przemyślski 1660 r. Felicyan, stolnik żydaczowski 1685 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Trzech Antonich, dwóch Janów, Marcin, trzech Pawłów i trzech Wojciechów podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią zakroczymską. Zygmunt, burgrabia sandecki 1701 r., żonaty z Marcelą Gawrońską, 2v. Michałową Stadnicką, miał córkę Kunegundę lv. za Józefem Osieckim, podczaszym sanockim, 2v. za Aleksandrem Korneckim, łowczym łukowskim (Bon.). Michał, sędzia ziemski bracławski, fundator klasztoru Dominikanów i kościoła parafialnego w m. Winnicy 1758 r.
Jedna gałąź tej rodziny osiedliła się na Podlasiu, zkąd wielu jej członków przeniosło się na Litwę. Stanisław, komornik ziemski bielski 1654 r., zostawił dwóch synów, Jana i Jakóba; po Janie pochodzący: Jakób, Apolinary i Seweryn, synowie Jakóba i Franciszki Straszewskiej, Paweł i Kazimierz, synowie Wojciecha, Mateusz, syn Jana, Stanisław, syn Tadeusza i Józefaty z Krajewskich, Stanisław, Jan, Franciszek, Aleksander i Władysław, synowie Antoniego, w 1848 - 1854 r., a po Jakóbie pochodzący: Jan, syn Jakóba, Apolinary sztabs-kapitan wojsk ros., syn Franciszka i Anieli z Roszkowskich, Stanisław, syn Franciszka, Józef i Franciszek, synowie Jana, Józefat, syn Pawła, Adam, syn Franciszka, i Paweł, syn Walentego, w 1850 - 1859 r. wylegitymowani w Królestwie. Z tej linii: Waleryan, prezydent w Częstochowie 1850 - 1863 roku, a także Jan, Józef, i Wojciech, synowie Franciszka i Maryanny z Pogonowskich, wylegitymowani w Królestwie 1852 r.
Z osiedlonych na Litwie. Paweł-Stefan z wojew. nowogrodzkiem 1697 r. podpisał elekcyę. Adam, Karol i Kazimierz podpisali manifest szlachty litewskiej 1763 r.
Potomstwo Heronima, syna Jerzego, i między innymi: Stanisław i Zygmunt, synowie Jana, Teofil, syn Michała, i inni 1861 r., oraz potomstwo Franciszka, syna Ambrożego, a mianowicie: Antoni i Ignacy, synowie Jerzego, Eligiusz i Zygmunt, synowie Ignacego, i kilkunastu innych wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GROCHOWSKI h. KOLUMNA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1831 r.
GROCHOWSKI h. LUBICZ. Gniazdem tej rodziny są wsie Grochówka, Grochowczyce i Grochów, w północnem Mazowszu, i wieś Grochy, na Podlasiu, którą w XV stoleciu założyli; szlachta po większej części zagrodowa, licznie rozrodzona już w pierwszej połowie XVI stolecia, przeniosła się na Litwę i Ruś Czerwoną. Maciej z Grochowczyc w 1430 r. cytowany w aktach wąsoskich. Abraham, syn Pawła, wójta w Czarnocinie, cytowany w aktach łomżyńskich 1545 r. Łukasz, syn Mikołaja, i Jan, syn Stanisława, dziedzice wsi Grochy 1544 r. Augustyn na Grochach, syn Piotra z Grochów, żonaty z Ludomiłą, córką Mikołaja z Gołębi, 1547 r. Mikołaj, syn Jana, 1548 r. Marcin, syn Stanisława, uczynił umowę z synowcem swym Heronimem, synem Piotra z Grochów, 1551 r. Apolonia, córka Jana z Grochów, żona Marka z Truskolas, zastawiła części Grochów Heronimowi, Jakóbowi, Stanisławowi, Marcinowi, Andrzejowi i Tomaszowi, synom Piotra z Grochów, 1551 r. (Mil.). Stanisław, syn Dersława, dziedzic wsi Grochy-Łętownica, w pow. zambrowskim 1560 r. Piotr, syn Jana, wnuk Mikołaja, 1598 r. Krzysztof, Felicyan i Rafał, synowie Mikołaja, 1615 r. (Conv. Vars.). Mateusz, syn Stanisława, 1606 r. Adam, syn Mikołaja, 1616 r. Jakób, syn Abrahama, 1616 r. (Don. Vars.). Tobiasz, wojski łukowski 1646 r. Jakób, komornik ziemski bełzki 1653 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Stanisław, dziedzic wsi Rudnik, w pow. lubelskim 1676 r. (Ks. poborowe).
Jan z ziemią łomżyńską, Andrzej, Kazimierz i Łukasz z ziemią nurską, Walenty z ziemią ciechanowską, Stanisław z wojew. lubelskiem, a Andrzej i Wojciech z wojew. Sandomierskiem podpisali elekcyę 1697 r.
Felicyan, sekretarz królewski 1744 r. Felicyan, Marya i Krzysztof, dzieci Marcina, 1763 r. Stanisław i Ignacy, synowie Jana, dziedzice części Studzianki i Grochy 1775 roku. Jan, major 1790 r., podpułkownik 1791 r. wojsk koronnych (Sigil., Kancl.). Andrzej, Marek, Kazimierz, Antoni i Maciej 1782 r., a Antoni, wnuk Macieja, w 1845 r. wylegitymowani w Galicyi.
Wiktor-Kazimierz, Felicyan i Aleksander, bracia rodzeni, 1671 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.); po Aleksandrze (h. Bończa), wojskim gostyńskim, który podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią gostyńską, syn Jan, dziedzic wsi Rogożewek Mniejszy 1670 r., miał syna Bartłomieja, a ten syna Jana, po którym, syn Mateusz pozostawił syna Antoniego, komornika sądowego w Lublinie, żonatego z Florentyną Górską, z niej synowie, Jan i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1851 r.
Po Pawle, w 1745 r. dziedzicu wsi Kamieńsko, syn Jan, ożeniony z Barbarą Olędzką, pozostawił syna Seweryna, dziedzica dóbr Rydzewo, sędziego pokoju pow. łomżyńskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.
Z osiedlonych na Litwie. Marcin i Daniel z pow. orszańskim podpisali elekcyę 1632 r. Franciszek, dobry żołnierz, dostał w nagrodę zasług 1661 r. wieś Worobiewicze i pół wsi Wilamowice, w wojew. brzesko-litewskiem. Andrzej, syn Józefa, porucznik wojsk ros., horodniczy w mieście Chorowie, gub. włodzimierskiej 1859 r.
Józef, syn Kazimierza, z synami, Stefanem i Jerzym i tego synem Aleksandrem i Michał, syn Kazimierza, z synami, Jakóbem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
Jedna gałąź tej rodziny, w pow. Słonimskim osiedlona, brała przydomek Grekowicz i łączyła go z nazwiskiem (Grekowicz-Grochowski); z niej Jan ożeniony z Joanną Szostowicką 1670 r. Bogusław w 1690 r., Waleryan w 1694 r. dworzanie królewscy. Po Stefanie, synu Rafała, syn Stefan miał syna Stanisława, tego synowie: Kazimierz, Józef i Ksawery z synami: Stanisławem, Konstantym, Władysławem i Klemensem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej.
GROCHOWSKI h. PAPRZYCA. W Wielkopolsce, piszą się z Grochowa i Grochówka. Andrzej, dziedzic części Grochówka, a Aleksy, dziedzic Janie, w pow. łęczyckim 1576 r. Dymitr, dziedzic części Goraja i Krobielewa, a Melchior i Wawrzyniec, dziedzice Grochowa, w pow. poznańskim 1580 r. (Ks. poborowe). Franciszek podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem. Felicyan, Bazylianin, i Andrzej 1701 r., synowie Adama i Zofii Oknińskiej. Świętosław w ziemi chełmińskiej 1725 r. Grzegorz, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r.
GROCHOWSKI. Mikołaj, dworzanin królewski, lustrator królewszczyzn na Litwie 1554 r. N., oficer wojsk pruskich 1788 r., przeszedłszy do wojska polskiego, odbył zaszczytnie kampanię 1792 r.; w 1794 r. zebrawszy oddział wojsk polskich na Wołyniu, pośpieszył na obronę kraju, zajął Lublin, a powiększywszy swój oddział do 6000 ludzi, został generał-majorem i połączył się z Kościuszką; poległ w bitwie pod Szczekocinami. Józef, kanonik lubelski 1820 - 1831 r. Aleksander, syn Jakóba, sędzia pokoju pow. ostrołęckiego 1856 r., następnie sędzia Trybunału w Warszawie. Ludomir, syn Bonifacego, podpisarz sądu w Ostrołęce 1874 r.
GROCHOWSKI de ERBS. Wojciech, podpułkownik wojsk koronnych 1761 r. (Sigil.). Andrzej de Ebers, konsyliarz królewski, posesor wsi Kuchary, w pow. proszowskim 1765 r., miał córkę Petronelę za Franciszkiem Jerowskim (Don. Vars.).
GROCKI h. BELINA. Niektórzy z Grodzkich tego herbu przyjęli pisownię swego nazwiska Grocki, a pisali się z Rzeczycy, wsi w wojew. lubelskiem. Szymon podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. Sandomierskiem. Kajetan-Maciej z przydomkiem Rajka, w ziemi trembowelskiej, wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GRODECKI Karol został burgrabią gdańskim 1761 r. (Sigil.).
GRODECKI h. GRODECKI. Herb - na tarczy ściętej w polu górnem czerwonem pełzający gryf srebrny w koronie, w polu dolnem błękitnem takiż gryf; nad hełmem w koronie cztery pióra strusie, białe i czerwone, białe i błękitne (Hr. Ostr.).
Józef-Krzysztof otrzymał w 1807 r. nobilitacyę od cesarza Franciszka I w Galicyi; z żony Maryanny Zarębskiej jego syn Wincenty, dziedzic dóbr Grudek Nadbużny, w pow. hrubieszowskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 roku.
GRODECKI h. JASTRZĘBIEC. Dawna w wojew. krakowskiem rodzina, jedna jej gałąź już w pierwszej połowie XVI stolecia osiedliła się na Podolu. Z osiedlonych w Małopolsce. Wacław, geograf, przyjaciel Marcina Kromera biskupa, skreślił pierwszą dokładniejszą mapę Polski 1558 r. Stanisław podpisał elekcyę 1632 r. Adryan, archidyakon kurzelowski, kustosz łowicki, kanonik gnieźnieński, w 1645 r. sufragan gnieźnieński i biskup teodozyeński, opat Witowski 1654 r. (Zap. Tryb. Lubel.).
Po Bazylim, synu Stanisława, było trzech synów: Józef, Michał i Szymon; pochodzący po Józefie: Grzegorz, syn Kajetana, oraz Jan, Hilaryon i Bazyli, synowie Filipa, pochodzący po Michale: Aleksy, Michał i Julian, synowie Macieja, i pochodzący po Szymonie: Tymoteusz i Leon, synowie Konrada, oraz Szymon i Mikołaj, synowie Marcina, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 - 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GRODECKI h. JUNOSZA. Po Stanisławie, w 1690 r. dziedzicu wsi Łąki, w wojew. krakowskiem, syn Stanisław miał syna Jana 1732 r., tego synowie: Tomasz, Jakób, Wawrzyniec, Szymon i Stanisław, sprzedawszy w 1772 r. rodzinny majątek Łąki, przesiedlili się na Podole; pochodzący od nich: Nicefor i Leonty, synowie Jana, Jakób, Jan, Franciszek i Piotr, synowie Stanisława, Paweł i Leonty, synowie Eliasza, Jan, syn Tomasza, oraz Jan-Feliks, syn Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GRODECKI h. ŚLEPOWRON. Pisali się z Druszkowa, wsi w północnem Mazowszu. Stanisław, podpisarz bielski 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Stanisław-Andrzej, wojski latyczowski 1720 r., zaślubił Katarzynę Hejbowiczównę i z niej miał syna Franciszka-Zygmunta, skarbnika liwskiego, który 1764 r. podpisał elekcyę z wojew. wołyńskiem; po skarbniku, z żony Franciszki Skotnickiej, chorążanki zakroczymskiej, syn Ignacy, starosta dymidowski 1790 r., był żonatym z Aleksandrą, córką Jana Dunin-Brzezińskiego, starosty gzowskiego (Don. Vars.).
GRODECKI h. STARYKOŃ. Pisali się z Grodka, w wojew. krakowskiem, i mają pochodzić od Szafrańców, herbu Starykoń. Stanisław, wojski czerwonogrodzki 1618 r., następnie podsędek kamieniecki. Jan-Sebastyan, wojownik przeciwko Szwedom w Prusach 1628 r., walczył z Kozakami 1648 r. i poległ w bitwie z Tatarami 1655 r. Stanisław, wojski latyczowski 1658 r. (Vol. Leg.), vicerotmistrz królewski 1664 r. (Zap. Tryb. Lubel.), miał syna Aleksandra 1673 roku (Sigil.). Adam podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bełzkiem. Mikołaj, syn Piotra, 1691 r. Michał, podczaszy czerniechowski 1730 r. Franciszek, subdelegat grodzki stężycki 1742 r. Stefan, regent ziemski chełmski 1768 r., komornik ziemski latyczowski 1780 - 1793 r.
Po Piotrze, subdelegacie grodzkim chełmskim 1754 r., syn Jan ożeniony z Anną Malinowską, z niej synowie, Aleksander, geometra, w pow. wołkowyskim, w 1847 r. i Jakób, po którym z żony Wilhelminy Lange synowie: Jan, Ludwik i Konstanty w 1847 - 1859 r. wylegitymowani w Królestwie.
Z osiedlonych na Litwie. Mikołaj, syn Łukasza, oraz Paweł i Witold, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej.
GRODECKI. Maciej wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
GRODKOWSKI h. PRZEROWA. Maciej, dziedzic Grodka, w ziemi nurskiej 1578 r. (Ks. poborowe). Łukasz, syn Józefa, z synem Mikołajem i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1845 - 1856 r.
GRODLA. Byli w pow. upickim i oszmiańskim w XVII stoleciu.
GRODLENPRELL. Franciszek, porucznik, został 1779 r. kapitanem w regimencie pieszym wojsk koronnych (Sigil., Kancl.).
GRODOWICKI h. JASTRZĘBIEC. Stanisław, syn Andrzeja, wójta w Grodowicach, wywiódł swoje szlachectwo 1537 r. (Metr. Kor.).
GRODOWSKI h. LIS. Brali przydomek Świętopełk, należąc do gałęzi rodu Bzurów. Warcisław, dziedzic wsi Grodowice, w pow. wiślickim, około 1470 r. cytowany w Lib. Benef. Jan, podsędek krakowski 1504 roku. Jan, dziedzic dóbr Pieczyłęgi, w wojew. krakowskiem, cytowany w aktach krakowskich 1536 r. Jakób i Szymon, synowie Jana z Grodowic, 1544 r. (Conv. Piotrk). Mikołaj z żony Anny Młodziejowskiej, kasztelanki sandeckiej, pozostawił synów, Jana i Stanisława 1598 r. (Wyr. Tryb. Lubel.).
GRODOWSKI h. PÓŁKOZIC. Podług Paprockiego tego herbu był Piotr, starosta dyamentowski, w Inflantach 1584 r.
GRODT. Wolmar, major wojsk koronnych 1739 r. (Sigil.).
GRODYŃSKI. Mikołaj podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią chełmską.
GRODZ h. OGOŃCZYK. Joachim, syn Macieja, z synem Leopoldem, oraz Kajetan i Jan, synowie Ludwika, wylegitymowani w Cesarstwie 1854 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej.
GRODZANOWSKI h. SUCHEKOMNATY. Niektórzy z Kownackich, herbu Suchekomnaty, od nabytego majątku Grodzanowo, w północnem Mazowszu, brali nazwisko Grodzanowski. Stanisław Kownacki, dziedzic Grodzanowa i Krzewa, podkomorzy wizki 1534 r., ożeniony z Anną Jeziorkowską, pozostawił córkę Świątkę lv. za Adamem Kruszewskim, 2v. za Markiem Pogorzelskim z Litwy, oraz synów: Walentego, Leonarda i Sebastyana, dziedziców dóbr Skordakowo, w Prusach Wschodnich 1547 - 1562 roku (Mil.).
GRODZANOWSKI h. PRAWDZIC. Piszą się z Grodzanowa, w ziemi wizkiej. Ninogniew, późniejszy wojewoda płocki, Paweł, później kasztelan sierpski, i Tomasz, bracia rodzeni z Łaszewa, dostali w nagrodę zasług 120 włók gruntu w ziemi wizkiej od książąt Mazowieckich w 1420 r., na których założyli wsie Grodzanowo i Krzewo. Z tych braci, Paweł, kasztelan sierpski 1458 r., pisał się od wspomnianego majątku Grodzanowskim.
GRODZICKI h. GRYF. Pisali się z Kotulina; byli w ziemi wieluńskiej. Gabryel, poborca ceł ziemi wieluńskiej 1555 r. (Conv. Piotrk.). Andrzej 1592 r., ożeniony z Elżbietą Kobielską, córką Daniela, sędziego ziemskiego buskiego, miał córkę Aleksandrę za Mikołajem Łąckim, podstarostą chęcińskim. Stanisław, wojownik na Węgrzech, w Inflantach, pod Chocimem 1621 r. i przeciwko Szwedom w Prusach 1612 - 1628 r., zaślubił Annę Żabicką i z niej miał synów, Waleryana i Mikołaja. Adam z Kotulina podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. krakowskiem; z żony Teresy Urbańskiej pozostawił syna Józefa (Ks. Gr. Piotrk.). Józef, skarbnik 1749 r., podstoli 1750 r., ostatnio 1758 r. chorąży wieluński (Sigil.), dziedzic dóbr Kamionny i Wrzący, z żony Konstancyi Błeszyńskiej miał córki, Kunegundę, żonę Piotra Łubieńskiego, Józefę za Józefem Zarembą, i synów, Kajetana, Jana i Kazimierza.
Kajetan, pisarz grodzki ostrzeszowski, został 1768 roku łowczym, a 1769 r. cześnikiem sieradzkim (Kancl.); z żony Józefy Łubieńskiej miał syna Józefa, po którym z Nepomuceny Zielonackiej, podkomorzanki wieluńskiej, synowie: Tadeusz, dziedzic dóbr Wrzący, Ludwik, dziedzic dóbr Równo, i Filip, dziedzic dóbr Słuszkowa, w gub. kaliskiej, wylegitymowani w Królestwie 1838 - 1859 r. Po Tadeuszu z żony Róży Topolskiej syn Józef, dziedzic Wrzący.
Tomasz z Kotulina, dziedzic Rożnowa, Radłowa i Nowej Wsi 1745 r. (Sigil.), z żony Joanny Marszewskiej, kasztelanki przemętskiej, pozostawił synów: Zygmunta, Józefa i Stefana. Z nich:
Zygmunt, pułkownik 1751 r., generał-major wojsk koronnych 1755 r., miecznik kaliski 1761 r., ostatnio podstoli wschowski 1762 r. (Sigil.), miał dwie żony, Katarzynę Szumańczewską, lv. Tomicką, miecznikową poznańską, i Krystynę Chylińską, lv. Rosenową, wdowę po Janie, pułkowniku artyleryi koronnej.
Józef, dziedzic Gołembowa i Rożnowa 1752 r., podczaszy kaliski 1755 r., z żony Zofii Tomickiej miał synów, Jana i Józefa, generała-adjutanta królewskiego 1774 r., a następnie rotmistrza kawaleryi narodowej (Bon., Sigil.).
Stefan, najmłodszy syn Tomasza i Marszewskiej, dziedzic na Grochowiskach 1758 r., zaślubił Annę Wróblewską i z niej pozostawił córkę Joannę za Maciejem Rowińskim i synów: Ignacego, Józefa i Wojciecha (Bon.). Z nich Józef, dziedzic dóbr Niechanowa 1774 r., miał syna Piotra, po którym syn Antoni, dziedzic dóbr Garnek, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 roku, pozostawił syna Ksawerego z Karoliną Tymowską bezdzietnego.
GRODZICKI h. KOPACZ. Antoni, przeor Dominikanów Samborskich 1584 r. Jan, burgrabia grodzki lwowski 1694 r. Paweł, posesor wójtowstwa w Bóbrce 1765 r. (Bon.).
GRODZICKI h. ŁADA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Piotr-Jakób, kasztelan zakroczymski 1650 - 1661 r. Krzysztof, kasztelan kamieniecki 1658 r., um. 1659 r. Wincenty, kasztelan ciechanowski 1728 r., um. 1729 r. Stanisław, kasztelan słoński 1772 - 1775 r., oświęcimski 1775 r., um. 1779 r. Michał, kasztelan oświęcimski 1779 - 1793 r.
Dawna mazowiecka rodzina, już w XV stoleciu rozdzielona na kilka linij, zamieszkujących na Mazowszu, w Wielkopolsce i na Podlasiu, a pisząca się z Grodziska; w XVII stoleciu byli już także na Litwie i w Małopolsce. Przezdoma, skarbnik łomżyński 1470 r., miał syna Jana 1479 r., ożenionego z Julianną Lachowską. Sędziwój 1478 r. Bronisz, cześnik 1496 - 1512 r., następnie podstoli nurski, pozostawił synów, Wojciecha, doktora obojga praw, i Łukasza 1522 r. Jan, ochmistrz dworu książąt Mazowieckich, miał córkę Katarzynę Kumelską 1523 r. Stanisław, dziedzic na Grodzisku, podkomorzy łomżyński 1553 r., zm. 1578 r., pozostawił córkę Annę Kozerską, i synów: Floryana, ożenionego z Zofią Czerwińską, Jana, ożenionego z Anną Jeziorkowską, Łukasza i Jakóba, wojskiego łomżyńskiego, dziedzica dóbr Ciarnowiec 1598 r., po którym synowie: Piotr-Jakób, Stanisław i Andrzej (Conv. Vars.).
Piotr-Jakób, podkomorzy różański 1627 - 1649 r., starosta ostrowski 1638 r., sędzia deputat Trybunału koronnego 1644 r. (Zap. Tryb. Lubel.), w 1649 r. uwolniony od kondemnaty za niewłaściwe przeniesienie sejmiku z Nura do Ostrowia; kasztelan zakroczymski 1650 - 1661 r., wierny Janowi Kazimierzowi, z żony Heleny Żabickiej miał córkę Potencyę za Januszem Wesslem i synów, Piotra i Stanisława (Conv. Vars.). Stanisław z Czermika, cześnik 1625 r., chorąży łomżyński 1648 - 1651 r., podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią łomżyńską; z 1-ej żony Anny Jedwabińskiej miał synów: Jana, Józefa, opata Bazylianów w Połocku, zm. 1678 r., i Klemensa-Kazimierza, Bazylianina na Litwie, a z drugiej żony Krystyny Drohojowskiej syna Heronima, który sprzedał w 1680 r. swój majątek Daniszowo Jakóbowi Grodzickiemu, podstolemu łomżyńskiemu, swemu krewnemu.
Jan, drugi syn Stanisława, podkomorzego łomżyńskiego, miał kilku synów; z tych Stefan pozostawił syna Joachima, wojskiego łomżyńskiego 1641 - 1648 r., dziedzica dóbr Rydzewo-Rozwory 1633 r. (Conv. Vars.), który podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią łomżyńską; z jego synów, Jan, podstarosta grodzki ciechanowski i poborca łomżyński 1689 roku, i Marek 1690 r. (Wyr. Tryb. Piotrk.).
Heronim, poborca nurski 1618 r. Jan, podkomorzy różański, poseł na sejm 1623 r. Stanisław, syn Mikołaja, cześnik łomżyński 1678 r., mąż wielkiej prawości i wymowy. Tomasz, starosta wizki 1683 r. Aleksander-Józef, stolnik ciechanowski, stronnik Stanisława Leszczyńskiego 1705 roku. Wincenty, ze stolnika zakroczymskiego kasztelan ciechanowski 1728 roku, umarł 1729 r. Tomasz, Jezuita, rektor kolegium warszawskiego, a po supresyi zakonu proboszcz parafii św. Andrzeja w Warszawie, tyle odznaczył się pobożnością, miłosierdziem i opieką biednych, że go nazywano apostołem Warszawy; autor i kaznodzieja, umarł 1802 r.
Po Franciszku, dziedzicu dóbr Górki w 1698 r., pochodzący: Jan Nepomucen, syn Franciszka i Tekli z Biegańskich, dzierżawca dóbr w pow. kujawskim, w 1837 r., Józef, syn Mikołaja, urzędnik celny, w 1839 r., Piotr, syn Wojciecha i Wiktoryi z Jankowskich, 1849 roku, Jan, syn Tomasza, w 1855 r., oraz Kazimierz i Józef, w wojsku ros., synowie Franciszka i Kunegundy z Gostkowskich, w 1857 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Andrzeju, dziedzicu dóbr Urzymowo 1700 r., syn Dawid miał syna Jakóba, a ten Mikołaja, po którym syn Wojciech pozostawił syna Wincentego, ożenionego z Jadwigą Dąbrowską, z której synowie, Józef, i Ludwik wylegitymowani w Królestwie 1850 r.
Z osiedlonych na Podlasiu i w wojew. lubelskiem. Andrzej z Grodziska, komornik i pisarz ziemski łukowski 1556 r. (Conv. Vars.), z żony Anny Arciszewskiej pozostawił synów: Wojciecha, Jana i Piotra, dziedziców dóbr Grodzisko 1589 r. Z nich Wojciech, komornik ziemski łukowski 1581 r., dziedzic Domaszewnicy, miał synów, Pawła i Krzysztofa (Zap. Tryb. Lubel.). Paweł służył za młodu w wojsku koronnem; Mikołaj Sieniawski, podczaszy koronny, odkrywszy w nim znakomite zdolności matematyczne, wysłał go własnym kosztem na naukę do Niderlandów. W krótkim też czasie Paweł zasłynął jako jeden ze zdolniejszych artylerzystów i za powrotem do ojczyzny mianowany od króla Władysława IV pułkownikiem, a następnie generałem artyleryi koronnej, z polecenia sejmu 1639 r. zajmował się urządzeniem arsenałów w Warszawie, Krakowie, Lwowie, Malborgu i Barze, i chlubnie wywiązał się z tego obowiązku; umarł w sile wieku 1645 roku.
Krzysztof służył za młodu w wojsku niderlandzkiem, za powrotem do ojczyzny pułkownik, a następnie generał artyleryi koronnej 1654 roku, tak dzielnie bronił Lwowa przeciwko ogromnej sile Kozaków, że Chmielnicki zwątpiwszy o zdobyciu tego miasta, niewielki tylko zyskawszy okup, odstąpił od oblężenia; w 1657 r. dowodził w Oblężeniu Poznania, a w 1658 r. przeważnie przyłożył się do odzyskania Torunia. Krzysztof, kasztelan kamieniecki 1658 r. (Sigil.) i starosta drohobycki, wkrótce potem został gubernatorem Prus Zachodnich; zdobył na Szwedach Elbląg 1659 r. i tegoż roku umarł z trudów wojennych.
Andrzej, syn Andrzeja, chorążego łukowskiego, 1585 r. Marcin, Seweryn i Stefan, synowie Leonarda, 1589 r. Jan, syn Michała, dworzanin królewski 1606 r. Piotr, Wojciech, Michał, Adam i Paweł, synowie Jana i Zofii Plicianki, 1609 r. Mikołaj, Piotr, Jan, Katarzyna i Zofia, dzieci Piotra, 1616 r. Stefan, syn Stanisława i Zofii Gojskiej, 1628 r. Andrzej, regent kancelaryi bracławskiej 1645 r. Teodor, syn Jerzego, 1663 r. (Zap. Tryb. Lubel., Don. Vars.).
Andrzej i Jakób podpisali elekcyę 1674 r. z wojew. lubelskiem. Franciszek z Grodziska, cześnik podolski 1690 r. Mikołaj 1697 r. z wojew. brzesko-litewskiem, Michał, poseł ziemi sanockiej, Paweł-Tomasz na Grodzisku z wojew. ruskiem, Piotr i Tomasz, sędzia kapturowy łomżyński, z wojew. lubelskiem 1764 r. podpisali elekcye.
Aleksander-Stanisław, regent grodzki lubelski, dziedzic dóbr Rogienice 1703 r., ożeniony z Maryanną Taube. Andrzej, cześnik łukowski 1680 r., z żony Maryanny Pikarskiej, chorążanki derpskiej, pozostawił kilku synów; z nich Ludwik, cześnik łukowski 1714 r., rotmistrz brzesko-litewski, z żony Maryanny Lgockiej miał synów: Kazimierza, ożenionego z Borysowską, Faustyna, autora i poetę, Leona i Tomasza, Jezuitów 1745 r. Szymon, subdelegat grodzki lubelski 1750 r. Norbert, viceregent łukowski 1757 r.
Po Piotrze, viceinstygatorze i sędzim kapturowym łomżyńskim 1764 r., syn Stefan miał syna Szymona, ożenionego z Salomeą Nurzyńską, z niej synowie, Paweł i Feliks w wojsku ros., wylegitymowani w Królestwie 1844 - 1847 r.
Feliks, sędzia kapturowy lubelski 1764 r., z żony Franciszki Turskiej pozostawił synów, Józefa, dziedzica dóbr Patkowo, w pow. bialskim, i Wincentego, dzierżawcę dóbr Jawidza, z synem Ewarystem, wylegitymowanych w Królestwie 1842 r.
Z osiedlonych w Małopolsce. Jan, pisarz ziemski oświęcimski 1697 r. Aleksander, syn Jana z Grodziska, 1696 r., z żony Anny-Elżbiety Pudwelsówny (Ks. Gr. Piotrk.) miał synów: Józefa-Benedykta, Antoniego, Stanisława i Jana. Z nich:
Józef-Benedykt, kanonik krakowski 1728 r., pobożny i zacny, fundator przy kościele św. Stanisława w Rzymie dwóch stypendyów dla młodzieży polskiej, uczącej się teologii w Rzymie, rezygnował kanonię 1769 r.; umarł 1778 r.
Antoni, podczaszy Zatorski 1727 r. (Sigil.), starosta kąkolownicki i mostowski 1740 r., był żonatym z Eleonorą Potocką, wojewodzianką czerniechowską, wdową po Fabianie Szaniawskim, łowczym litewskim (Sigil.).
Stanisław, cześnik buski 1736 r., viceinstygator koronny 1739 roku (Sigil.), podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. krakowskiem; kasztelan słoński 1772 r. (Sigil.), oświęcimski 1775 r. i kawaler orderu św. Stanisława (Kancl.), z żony Anny Morskiej miał synów, Józefa, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. krakowskiem, i Jana Nepomucena, krajczego koronnego 1786 r. (Sigil.), kawalera orderów św. Stanisława i Orła Białego, marszałka Trybunału koronnego 1792 r., który w 1798 r. otrzymał tytuł hrabiowski austryjacki, zatwierdzony w Królestwie 1822 r.
Jan, najmłodszy syn Aleksandra, podczaszy żytomierski 1722 roku, skarbnik sanocki 1724 r., starosta pilzneński 1740 r. (Sigil.), z żony Anastazyi Grabkowskiej, córki Władysława, stolnika owruckiego, pozostawił synów: Ignacego, kanonika krakowskiego, Michała i Józefa.
Michał, szambelan królewski 1777 r. (Kancl.), kasztelan oświęcimski 1779 r., kawaler orderu Orła Białego, z żony Zuzanny Konarskiej miał córkę Kunegundę za Józefem Dąmbskim i synów, Wacława i Felicyana, radcę prefektury krakowskiej 1812 r., senatora Rzeczypospolitej krakowskiej.
Józef, syn Jana, skarbnika, zaślubił Konstancyę Skrzyńską i z niej pozostawił synów, Ignacego i Piotra-Pawła; po Ignacym, dziedzicu dóbr Bzianki, z żony Jezierskiej syn Stanisław, żonaty z Maryanną Lgocką, miał synów, Leona i Ludwika, a Piotr-Paweł, sędzia pokoju pow. szydłowskiego 1820 r., z dwóch żon, Tekli Paprockiej i Joachimy hr. Załuskiej pozostawił córkę Helenę, żonę Michała Bajera, starosty kiszyńskiego, i synów, Józefa, dziedzica dóbr Chomentów, i Franciszka, oficera wojsk polskich, wylegitymowanego w Królestwie 1839 roku. Józef z żony Rupniewskiej miał syna Konstantego, a Franciszek z Antoniny Gostkowskiej ma synów, Maryana Adama i Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.
Franciszek-Kajetan, Paweł-Tadeusz, Michał-Józef, Mateusz Satan, Józef, Piotr, Ignacy, kanonik krakowski, Stanisław, członek Stanów galic., i Zenon 1782 r., Franciszek w 1795 r. i Leopold, syn Ignacego, członek Stanów, w 1840 r. wylegitymowani w Galicyi.
Po Piotrze, w 1646 r. wojskim stężyckim, syn Bartłomiej miał syna Ludwika, tego syn Joachim pozostawił syna Kazimierza, ożenionego z Józefą Rząrzewską, z której syn Adam, dziedzic dóbr Grodzisko, w pow. siedleckim, wylegitymowany w Królestwie 1849 r.
Pochodzący po Pawle, dziedzicu dóbr Radomyśl i Grodzisko 1636 r., Klemens, syn Franciszka i Teresy z Olszewskich, dziedzic dóbr Pławanice, w gub. lubelskiej, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.
Z osiedlonych na Litwie. Bazyli, syn Mikołaja, i inni zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Kajetan z synem Tytusem wylegitymowany w Cesarstwie 1844 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Po Antonim, dziedzicu dóbr Latkowce 1719 r., syn Sebastyan 1754 r., miał syna Eliasza, podczaszego łukowskiego, dziedzica dóbr Czarnowody 1793 r., po którym synowie, Sebastyan z synami, Ignacym i Konstantym, oraz Antoni z synami: Janem, Bazylim i Władysławem wylegitymowani w Cesarstwie 1841 - 1856 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Mikołaj, Ignacy z synem Józefem i Antoni, synowie Stanisława, a prawnucy Michała, dziedzica w 1722 r. dóbr na Podolu, wylegitymowani w Cesarstwie 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
GRODZICKI v. GRODZIECKI h. OGOŃCZYK. Zamożna kupiecka rodzina w Poznaniu. Jakób i Stanisław, bracia rodzeni Grodziccy sive Roznowscy, przywróceni w 1603 r. do prerogatyw dawnego szlachectwa i herbu Ogończyk (Metr. Kor.). Stanisław, syn Jana, Jezuita, słynny teolog, kaznodzieja i matematyk, pisał po polsku i po łacinie; umarł w późnej starości 1613 r. Jakób, uczony lekarz w Poznaniu 1618 r. Stanisław, Franciszkanin, autor teologiczny 1692 roku.
GRODZICKI. Maciej, major wojsk polskich 1819 - 1830 r., odbył kampanie 1809 i 1812 r.; w 1842 r. naczelnik komory celnej w Sierosławicach, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie w 1855 r.
GRODZIECKI v. GRODZICKI h. DRYA. Senatorowie w rodzinie: Mikołaj, kasztelan santocki 1502 r. Jan, kasztelan santocki 1580 r. Adam, kasztelan nakielski 1627 r., międzyrzecki 1632 - 1642 r. Andrzej, kasztelan międzyrzecki 1679 r.
Dawna wielkopolska rodzina, pisała się z Wyszyny, w wojew. kaliskiem. Mikołaj, kasztelan santocki 1502 r. Andrzej, kanonik gnieźnieński i poznański 1548 roku. Piotr żonaty z Barbarą Secygniowską 1550 r. (Metr. Kor.), gorliwy krzewiciel wyznania braci Czeskich. Jan, dworzanin Zygmunta Augusta 1572 roku. Andrzej, chorąży kaliski 1572 roku, popierał elekcyę Piasta w bezkrólewiu 1573 r.; w 1583 roku należał do turnieju wyprawionego w Krakowie z powodu zaślubin Jana Zamoyskiego z Gryzeldą Batorówną, a w 1595 r. delegowany był z synodu dysydenckiego toruńskiego do króla z przedstawieniem zażaleń i wymagań dysydentów. Jan, dziedzic Wyszyny, Kun, Krzymowa, Turów, Russocic, Kamionki, Szadka i in., Piotr, dóbr Grodźca, Biały, Kuchar i Łagiewnik, a Mikołaj, dóbr Borowa i Drzązna 1579 r. (Ks. poborowe). Jan, kasztelan santocki 1580 roku. Adam, deputat na Trybunał radomski 1624 r., kasztelan nakielski 1627 r., międzyrzecki 1632 r., marszałek Trybunału koronnego 1637 r. (Zap. Tryb. Lubel.), poseł na sejmy i na nich jeden z przywódców partyi republikańskiej; z żony Anny Rydzyńskiej miał córki: Jadwigę za Andrzejem Radoszewskim, Teresę, żonę Krzysztofa Mycielskiego, Agnieszkę, żonę Łukasza Bardzkiego i synów, Andrzeja, starostę stawiszyńskiego, ożenionego z Heleną i Ludwika, żonatego z Anną Kretkowskiemi; po Ludwiku dzieci: Jan, Andrzej, Kazimierz, Dorota, żona Jana Ścibor-Marchockiego, podsędka kaliskiego, i Maryanna (Wyr. Tryb. Piotrk.). Jan w 1632 r., Andrzej, dziedzic dóbr Wyszyny, 1648 r. z ziemią wieluńską podpisał elekcyę. Wojciech, cześnik łęczycki 1674 r. Andrzej, syn Jana, kasztelan międzyrzecki 1679 r., miał córkę Maryannę za Wojciechem Sokołowskim i syna Andrzeja, dziedzica dóbr Kaszewy (Wyr. Tryb. Piotrk.). Tomasz, jeden z główniejszych przywódców w konfederacyi wielkopolskiej 1704 r. Józef, podczaszy kaliski 1754 r. Zygmunt, generał-major wojsk koronnych, podstoli wschowski 1762 roku, był żonatym z Krystyną Chylińską, podstolanką brzeską.
GRODZIECKI v. GRODZICKI h. NAŁĘCZ. Byli w wojew. Sieradzkiem; Niesiecki pomieszał ich z Grodzickimi, herbu Łada, bardzo nawet prawdopodobne, że do tej rodziny należał Mikołaj, kasztelan santocki, którego zamieściłem pod Grodzickimi, herbu Drya. Adam, Maciej i Marcin, dziedzice Grodźca 1535 r. (Ks. poborowe). Samuel-Stanisław, wyznaczony posłem do Hiszpanii od króla Zygmunta III, umarł w drodze we Włoszech 1612 r.; znaczny zapis przekazał kolegium Jezuitów kaliskiemu. Jan 1632 r., a Piotr 1648 r. podpisali elekcye z wojew. Sieradzkiem. Jan, skarbnik 1771 r., wojski mniejszy 1779 r., a w 1780 r. miecznik szadkowski. Józef, rotmistrz kawaleryi narodowej 1781 r. (Sigil).
Po Antonim, dziedzicu dóbr Warszówki 1756 r., cześniku piotrkowskim, syn Jan, ożeniony z Katarzyną Szulmierską, miał syna Wincentego, urzędnika, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym z żony Wiktoryi Gołembowskiej synowie, Hipolit, sędzia policyi poprawczej w Łęczycy, i Jan, prokurator Trybunału gub. augustowskiej, wylegitymowani 1846 r.; po Hipolicie syn Stanisław, podpisarz sądowy w Lubartowie 1874 r.
GRODZIECKI h. RADWAN. Byli na Szlązku i pisali się Grodetzky. Jan, dziekan głogowski, kanonik wrocławski i warmiński 1565 r., przyjaciel kardynała Hoziusza, został biskupem ołomunieckim 1572 r.
GRODZIEŃSKI h. PRUS (Bon.). Michał, dziedzic Grodzienia, w pow. lipnoskim, a Dorota, współwłaścicielka Nowej Wsi, w pow. rypińskim 1564 r. (Ks. poborowe).
GRODZIMONT. Jakób Szymkowicz podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. wileńskiem (Vol. Leg.).
GRODZIŃSKI h. ŁABĘDŹ. Piszą się Grodziny, w pow. opoczyńskim. Katarzyna, dziedziczka Grodziny 1508 r. (Ks. poborowe). Jakób, syn Stanisława, dziedzic dóbr Szewo 1611 r. Mikołaj, heraldyk, um. 1643 r.; zostawił ciekawy herbarz w rękopisie. Adam, komornik graniczny stężycki 1670 r. Mikołaj, dworzanin i sekretarz królewski 1673 r.
GRODZIŃSKI h. NAŁĘCZ. Jan, syn Wojciecha, z synami, Konstantym i Fortunatem i tych potomstwo wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej 1847 r.
GRODZIŃSKI v. GRODZYŃSKI v. GRODZIEŃSKI h. PAPRZYCA. Byli na Kujawach i w ziemi gostyńskiej, a jedna ich gałąź przeniosła się na Litwę. Wojciech, zwany Czech, podstarosta tczewski 1553 r., żonaty z Barbarą Koniecką. Maciej, brat Wojciecha, dziedzic części Krośniewic i Kobylej Łąki 1570 r., miał dwie żony, Jadwigę Zaleską i Jadwigę Targowską; z nich synowie: Baltazar, Jan i Sebastyan. Walenty, dziedzic Murzynna i Rdułtowa, dworzanin królewski 1576 r., starosta kruszwicki 1579 r., chorąży inowrocławski 1582 r., miał dwie żony, Katarzynę Pniewską i Barbarę Jacyńską; synów pozostawił dwóch, Adama, ożenionego z Jadwigą Rudnicką, kasztelanką sieradzką, i Jerzego. Jerzy, starosta gołąbski 1621 r., żonaty z Reginą z Korytna (Metr. Kor., Conv. Vars. i Ks. Gr. Przedeckie). Marcin i Wawrzyniec podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. łęczyckiem.
Paweł i Łukasz, synowie Łukasza i Agnieszki Starczewskiej, legitymowali się w grodzie lwowskim 1782 r. (Zbiory Dr. Miecz. Dunin-Wąsowicza).
Jan, Marcin, Mikołaj i Roch, współdziedzice Grodna 1579 r. (Ks. poborowe). Marcin 1600 r., syn Stanisława, dziedzica części dóbr Święcin i Niechcianowa, żonaty z Zofią Byszewską, miał syna Jana, ożenionego lv. z Joanną Kłobską, 2v. z Zofią Lubinkowską 1650 r. Jan, dworzanin i stolnik królewski 1609 r. (Don. i Conv. Vars.).
Paweł, dziedzic Siemianowa, stolnik gostyński 1602 r., z żony Zofii Leśnickiej miał synów: Aleksandra, który podpisał elekcyę 1632 r., Jana, Marcina i Wojciecha. Jan, dziedzic części Sierakowa 1654 r., pozostawił syna Wojciecha, po którym z Zofii Woińskiej syn Jerzy (Conv. Vars. i Ks. Gr. Przedeckie).
Po Jerzym, dziedzicu dóbr Przybyszki, w ziemi gostyńskiej 1731 r., z żony Maryanny Jankowskiej, córki Jana, komornika inowrocławskiego, syn Józef, po którym z Katarzyny Sojeckiej synowie, Tadeusz i Antoni.
Tadeusz, ożeniony z Józefą hr. Skarbkówną, miał syna Wincentego, dziedzica, dóbr Święciny, w pow. gostyńskim, radcę Towarzystwa Kredytowego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym z żony Maryanny Łubieńskiej synowie, Józef i Stefan; po Józefie z żony Balbiny Kędzierskiej synowie: Edmund, Jan i Baltazar w gub. kijowskiej.
Antoni, młodszy syn Józefa i Jankowskiej, zaślubił Katarzynę z Łubów i z niej pozostawił syna Walentego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r., po którym z żony Magdaleny Łubieńskiej syn Władysław, urzędnik w Banku Polskim, dziedzic dóbr Zakrzów Kościelny, radca Towarzystwa Kredytowego gub. radomskiej 1861 r.
Z osiedlonych na Litwie. Jerzy, dworzanin króla Zygmunta Augusta 1570 r., starosta przeroślski, fundator Dominikanów w Sejnach 1603 roku. Aleksander podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. brzesko-litewskiem. Jan-Kazimierz z przydomkiem Kierdej, starosta filipowski i przewalski 1678 r. (Vol. Leg.). Wojciech, syn Antoniego, wylegitymowany w Cesarstwie 1843 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. mińskiej.
GRODZKI h. BELINA. Licznie rozrodzona i po większej części zagrodowa szlachta, wzięła nazwisko od wsi Grodzkie, w pow. zambrowskim; jedna ich linia, osiadłszy na Podlasiu, założyła w XV stoleciu wieś Grodzkie Nowe, niektórzy zaś osiedlili się w wojew. lubelskiem i zmienili pisownię nazwiska na Grocki. Stefan 1499 r., Eliasz, syn Stefana, 1563 roku i wielu innych cytowani w aktach łomżyńskich i wizkich. Jan, sędzia ziemski liwski, cytowany w Vol. Leg. 1609 r. Samuel, syn Andrzeja, dziedzica dóbr Mężenin, 1647 r. Aleksander z wojew. Sandomierskiem, Andrzej, Piotr i Wojciech z ziemią ciechanowską, Adam, Bartłomiej, Jakób i Stefan z ziemią łomżyńską 1648 r., Tomasz, podczaszy wizki, z ziemią wizką 1674 r., Józef i Wojciech z ziemią nurską i Kazimierz z wojew. podlaskiem 1697 r. podpisali elekcye. Ignacy wylegitymowany w Galicyi 1782 r.
Po Jakóbie, synu Bartłomieja, dziedzicu wsi Zbilutowo, w pow. tykocińskim 1641 r., syn Mateusz miał syna Marcina, tego syn Wawrzyniec pozostawił syna Mikołaja, po którym syn Szymon miał syna Piotra, ożenionego z Agnieszką Wnorowską, z której synowie: Antoni, dziedzic wsi Grzędy-Pasieki, w gub. augustowskiej, Franciszek, Błażej i Jan wylegitymowani w Królestwie 1845 r.
Po Szymonie (herbu Rola), dziedzicu wsi Grodzkie-Kulesze, w pow. brańskim 1718 r., pochodzący, Mikołaj, naczelnik poczty w Łomży, i Szymon, dziedzic dóbr Racibory, sędzia pokoju pow. tykocińskiego, synowie Franciszka i Maryanny z Olszewskich, wylegitymowani w Królestwie 1839 - 1842 r.; po Szymonie z żony Wiktoryi Sokołowskiej syn Kazimierz i córki: Aleksandra, Maryanna i Tekla. Z tej linii Grzegorz, syn Stanisława i Petroneli z Bienieckich, wylegitymowany w Królestwie 1855 r.
Paweł, komornik ziemski zambrowski 1722 r., miał syna Walentego, po którym syn Franciszek, właściciel domu w Raciążu, ożeniony z Julianną Dombrowicz, pozostawił syna Józefa, po którym synowie, Józef w wojsku ros., w 1844 r. i Heronim w 1858 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Janie, skarbniku sanockim 1732 - 1738 r., pośle na sejm 1733 r., syn Jan ożeniony z Katarzyną Polkowską, z niej synowie: Wawrzyniec, urzędnik w Komisyi Skarbu, w 1839 r., Mikołaj i Józef, po którym z żony Maryanny Pogorzelskiej synowie, Piotr w 1841 r. i Jan w 1849 r. wylegitymowani w Królestwie.
Jan, w 1751 r. właściciel wsi Grodzkie Nowe, na Podlasiu, miał syna Wojciecha, po którym syn Kacper, z żony Małgorzaty Grabowskiej, pozostawił synów: Apolinarego, nauczyciela szkół w Warszawie, Wincentego i Andrzeja, wylegitymowanych w Królestwie 1842 - 1844 r.
Po Józefie, dziedzicu dóbr Kębłowo, w wojew. gnieźnieńskiem 1773 roku, syn Marcin, ożeniony z Salomeą Pabiańską, miał synów, Jana, urzędnika w Kaliszu, w 1848 r. i Stanisława, po którym z żony Ludwiki Wejss synowie, Marcin i Aleksander w 1854 r. wylegitymowani w Królestwie.
Karol, syn Wojciecha, właściciel części wsi Grodzkie 1740 r., miał potomstwo, z którego: Józef i Piotr, synowie Jana, w 1850 - 1860 r., Mateusz i Franciszek, podoficer wojsk ros., synowie Dominika i Maryanny z Konarzewskich, w 1861 - 1865 r. wylegitymowani w Królestwie.
Po Janie, vicegerencie grodzkim brańskim 1776 r., z żony Teofili Łabęckiej (Don. Vars.), syn Franciszek ożeniony z Maryanną Olszewską, miał syna Michała, dzierżawcę wsi Wagi, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r.
Po Janie, dziedzicu wsi Weresy, w wojew. kijowskiem 1705 r., syn Stanisław 1725 r., tego syn Wojciech 1752 r., miał synów: 1) Stanisława, po którym sześciu synów; z nich: (1) Wincenty, tego synowie, Michał i Jan, (2) Antoni, po którym syn Feliks i (3) Leonard, tego synowie: Leon, Grzegorz, Łukasz i Filip; 2) Macieja, tego synowie, Teofil z synem Pawłem i Adam z synami: Ludwikiem, Pawłem, Michałem i Janem; 3) Jana, tego syn Kajetan z synami, Waleryanem i Adamem; 4) Jakóba, tego synowie: Kacper z synami, Józefem i Wojciechem, Michał, Marcin z synem Józefem, Teofil i Wojciech, wszyscy wylegitymowani w Cesarstwie 1859 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. podolskiej.
Z osiedlonych na Litwie. Andrzej, syn Jana, ożeniony z Anną Kołakowską 1530 roku. N., regent grodzki lidzki 1788 roku. Ignacy, syn Franciszka, z synami: Janem, Piotrem, Stefanem, Grzegorzem, Mikołajem i Aleksandrem wylegitymowani w Cesarstwie 1853 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. Jan, Stanisław i Kazimierz, synowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1842 - 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.
Jedna gałąź tej rodziny przesiedliła się do Prus Wschodnich i posiadała tam majątek Kirschdorf; z tej linii N., pułkownik kirasyerów wojsk pruskich 1847 r., a jego syn N., porucznik w wojsku pruskiem.
GRODZKI h. RADWAN. Byli w północnem Mazowszu. Bartłomiej, dziedzic wsi Grodzkie-Ponikły-Stok 1776 r., z żony Franciszki Kossakowskiej miał syna Błażeja, po którym z żony Maryanny Brulińskiej syn Izydor wylegitymowany w Królestwie 1853 r.
Po Marcinie, dziedzicu części wsi Grodzkie Nowe, w pow. zambrowskim 1701 roku, pochodzący Franciszek, syn Wojciecha i Zofii z Grodzkich, majtek we flocie ros., wylegitymowany w Królestwie 1862 r.
GRODZKI h. ROLA. Niektórzy z Wnorowskich, herbu Rola, nabywszy w XV stoleciu majątek Grodzkie, na Podlasiu, od niego wzięli nazwisko Grodzki. Paweł, dziedzic Grodzkie 1540 r., miał synów: Erazma, Macieja i Jana; po Macieju syn Jan miał syna Tomasza, a ten Macieja, a po Janie syn Jan z żony Mężyńskiej pozostawił syna Wojciecha, a ten z Paprockiej syna Jana 1679 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Jan i Bartłomiej, synowie Macieja, Marcin, Aleksy, Sebastyan i Mikołaj, synowie Stanisława, i kilku innych w 1569 r. po przyłączeniu Podlasia złożyli przysięgę wierności Koronie. Stanisław i Bartłomiej, synowie Andrzeja, dziedzice dóbr Grodzkie 1593 roku (Conv. Vars.). Stanisław, pisarz ziemski bielski 1597 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Andrzej, syn Krzysztofa, 1666 roku. Józef, dziedzic dóbr Grodzkie 1685 roku. Stanisław, syn Wojciecha, 1695 roku (Wyr. Tryb. Piotrk.). Szymon, dziedzic dóbr Grodzkie-Kulesze, skarbnik bielski 1750 r. Józef, vicegerent grodzki mielnicki 1760 r. Wincenty, subdelegat, i Ignacy, vicegerent grodzcy brańscy 1787 r.
GRODZKI. Licznie rozrodzeni w pow. brzesko-kujawskim, i piszą się z Grodźca. Jan, dziedzic Grodźca 1560 r., żonaty z Agnieszką Wietrzychowską, miał synów, Macieja i Krzysztofa (Ks. Gr. Przedeckie). Marcin, pisarz grodzki rawski 1572 r. (Conv. Vars.). Stanisław, sędzia grodzki przedecki 1589 r. Mikołaj, syn Adama, miał synów, Wojciecha, ożenionego z Zofią Kossowską 1600 r., i Jana, żonatego z Anną Niegibalską 1619 r. Kazimierz, sędzia grodzki przedecki 1612 r. (Ks. Gr. Przedeckie). Mikołaj i Władysław podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. kaliskiem.
GRODZKI. Aleksander, porucznik w legionach włoskich 1800 roku, audytor wojsk polskich 1815 r., z żony Teofili Ginejko pozostawił syna Hipolita, który w 1851 r. pozyskał przyznanie szlachectwa w Królestwie z zasady stopnia oficerskiego swojego ojca.
GROER. Franciszek, syn Karola, radcy dworu ros., doktór medycyny, naczelny lekarz szpitala św. Ducha w Warszawie, otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie 1862 r. z zasady posiadanego urzędu.